Σφήνες και Σφηνάκια…. Με τον Κώστα Λιακούρη

15 / 04 / 2024

΄Ένα από τα θύματα του παρανοϊκού δολοφόνου,στο εμπορικό κέντρο του Σύδνεϋ ήταν και η Dawnie Singleton 25 ετών, κόρη του επιχειρηματία και γνωστού δισεκατομμυριούχου της Αυστραλίας John Singleton….

Γίνονται πλέον μεγάλες διαδηλώσεις σε ευρωπαϊκές πόλεις ενάντια στην τρομοκρατία. Μάλιστα. Ποιοι είναι οι διαδηλωτές; Οι τρομοκρατημένοι, βέβαια. Ο τρόμος, ο φόβος για το Ισλάμ, για τους αγωνιστές στο όνομα της μουσουλμανικής θρησκείας, βγάζει στους δρόμους και ένα εκατομμύρια ανθρώπους.

6 νεκρούς είχαμε μόλις το περασμένο Σάββατο, από τρομοκράτη στο Σίδνεϋ. Φοβούνται πλέον οι κάτοικοι, και έχουν πέρα για πέρα δίκαιο να είναι τρομοκρατημένοι, από ένα ακόμα κτύπημα των τζιχαντιστών.

Ατόμων δηλαδή, ψυχολογικά και συναισθηματικά πανέτοιμων να πεθάνουν σα μάρτυρες ανατινάζοντας π.χ. το μετρό, σκοτώνοντας εκατό, διακόσιους ανθρώπους, ή ακόμη και μαχαιρώνοντας 5 με 10 ανθρώπους.

Οι αιματηρές τρομοκρατικές επιχειρήσεις δεν ήταν τυχαίες. Είναι οργανωμένες αντάρτικες ενέργειες, σε καμιά περίπτωση μεμονωμένα περιστατικά. Έχεις να κάνεις με φανατισμένους και στρατιωτικά εκπαιδευμένους καμικάζι.

Οι μαζικές και αυθόρμητες επιθέσεις, γίνονται ασφαλώς για να καταδικάσουν άλλες τρομοκρατικές επιθέσεις, και να διαμαρτυρηθούν για τους νεκρούς. Κρύβουν, όμως, και την απειλή που νοιώθει ο κόσμος για μια νέα ισλαμική επίθεση, στο όνομα υποτίθεται του Μωάμεθ.

Η βία ποτέ δεν έλειψε στις ανθρώπινες σχέσεις. Σε κάποιες εποχές και σε ορισμένες περιπτώσεις ευλογήθηκε τόσο από την εκπαίδευση, όσο και από τη θρησκεία. Έχει το διαχρονικό νόημα της η ατάκα Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο.

Ήταν κουβέντα με περιεχόμενο, και κάποτε δεν λεγόταν χάριν αστεϊσμού. Το ξύλο ποτέ δεν απουσίασε ανάμεσα στα ζευγάρια. Ακόμα και σήμερα! Πέφτει κανονικά όταν η γυναίκα το… αντέχει. Και, βέβαια, το ανέχεται. Μήπως και το επιδιώκει;

Χαμένο κορμί είναι ο άντρας όταν φτάνει στο σημείο να πλακώνει στις μπουνιές και τις κλωτσιές την γυναίκα του. Είτε σύζυγος είναι αυτή, είτε ή γκόμενα του. Καμιά δικαιολογία. Ακόμα κι αν η λεγάμενη τα θέλει ο κώλος της.

Συμπεριφέρεται δηλαδή με τέτοιον τρόπο, ώστε να ερεθίζει τον άλλον. Να τον κάνει να φτάσει στα άκρα. Να σηκώσει το χέρι του. Να καταφύγει, δηλαδή, στην ανανδρία. Και στην επιβεβαίωση της αδυναμίας του να επιβληθεί αυτός. Το λεγόμενο ισχυρό φύλο.

Πιο σωστά να έχει ξεκαθαρίσει από τα πριν ποια του αρέσουν και ποια του φέρνουν το αίμα στο κεφάλι. Όπως και να έχει, ο σωστός άντρας δεν παίζει ξύλο με γυναίκα. Με κάθε γυναίκα. Αυτό το κάνει ο χάλιας. Αυτός που κάνει χρήση ουσίες.

Ο όποιος θαρρεί πως μόνο με τις μάπες καταλαβαίνει η άλλη ποιος είναι το αφεντικό στο γάμο. Υπάρχει και η βία στο σεξ. Αυτό είναι άλλο κεφάλαιο. Τα χαστούκια στον πισινό, οι τσιμπιές και οι μαστιγιές και ότι άλλο σχετικό και παρόμοιο.

Τέτοιες ιστορίες, ανήκουν στην παραγωγή της σεξουαλικής ικανοποίησης. Είτε θεωρείται ανωμαλία, είτε όχι. Το ξύλο με την επιθυμία και των δυο ή νταηλίκι της μιας πλευράς, σαδιστικού ή μαζοχιστικού τύπου, είναι άλλη ιστορία.

Συνεχίζουμε με ένα θέμα που απασχολεί πλέον, όλα τα Μέσα Ενημέρωσης, Ελληνικά και Όχι. Δεν το πιστεύεις. Ότι σε μια σύγκρουση δύο τραίνων στα Τέμπη, σκοτώθηκαν 57 άτομα. Δεν το πιστεύεις, ότι η φωτιά στο Μάτι έκαψε τη ζωή 109 ανθρώπων. Και να το πιστέψεις, το απίστευτο, πως να το χωνέψεις. Να το δεχτείς ως γεγονός στον καιρό σου.

Ότι προκάλεσε την απώλεια του διπλανού σου, του γείτονα σου, του συμπολίτη σου. Μα συνέβη. Το λένε άλλωστε, και τα ΜΜΕ, η μαύρη είδηση κάνει το γύρο του κόσμου. Να, όμως, που αρνείσαι να το δεχτείς. Ίσως για να μη συνειδητοποιήσεις πως κυκλοφορείς φτερό στον άνεμο στην ίδια την πατρίδα σου.

Διακόσα χρόνια καίγεται η Ελλάδα. Ασταμάτητα. Η ιστορία είναι παλιά. Οι φωτιές, μόνες τους ή από εμπρησμό, είναι στο πρόγραμμα. Κάθε καλοκαίρι. ‘Όχι, όμως, το φονικό να είναι μαζικό! Τα καταφέρνει η Ελλαδάρα ομαδάρα να γίνεται πρώτο θέμα στη γη.

Να ακούγεται το όνομα της, όταν το κακό αφορά μεγάλες εκτάσεις και πολλούς νεκρούς. Γιατί, όμως, προκύπτουν κηδείες, πραγματικές κι όχι ποδοσφαιρικές, με το χαμό Ελλήνων από πυρκαγιές; Υπάρχει το ΓΙΑΤΙ στο μακάβριο γεγονός, στα μάτια της οικουμένης αναδεικνύει μια πραγματικότητα ταιριαστή σε εποχές πρωτόγονες.

Μη σταθούμε στη λύπη για όποια πύρινη εκατόμβη που μας συνέβη και μας περιμένει. Αφήνουμε στην άκρη τις γελοιότητες των θρησκόληπτων περί… κατάρας του Θεού. Αυτά και αν μας γυρίζουν στο σκοτάδι.

Ευτυχώς να λέμε ότι απαγορεύεται να παίζεται στον τζόγο η όποια ανθρώπινη τραγωδία. Ότι έχει σχέση με θάνατο. Διαφορετικά θα βλέπαμε το στοίχημα ”Πόσοι Έλληνες θα χάσουν τη ζωή τους το καλοκαίρι”. Στοίχημα και θάνατος δεν πάνε μαζί.

Στοίχημα αν θα πεθάνει κάποιος παραπέμπει στο Κολοσσαίο. Στην αγριότητα, στην κτηνωδία πεπερασμένων αιώνων. Υπάρχουν, όμως, και σήμερα πριβέ κλαμπ για τους… σπόρτσμαν, όσους ποντάρουν στο αίμα, στις παρτίδες μέχρι θανάτου, σε κόντρες με ανθρώπους, όχι μόνο με κοκόρια.

Πουλάει λοιπόν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κασσελάκης. Τι είναι αυτό; Ξεκάθαρο είναι. Δεν περνάει αδιάφορος. Κάθε μέρα όλο και κάτι  βρίσκουν τα ΜΜΕ και ασχολούνται μαζί του. Άλλο τι θα βγάλει το χαζοκούτι, λέω για την κάλπη. Άλλο αυτό. Άλλο πουλάει σαν πολιτικός, σαν κόμμα, άλλο προκαλεί την περιέργεια σαν ξωτικό. 

Αρχηγός κόμματος της αριστεράς είναι το παιδί και μόνο σαν αριστερός δεν μιλάει ο πρώην της Goldman Sachs, ο πρώην(;) εφοπλιστής. ο αλά Καραμανλής, Παπανδρεόυ, Σαμαράς σπουδαγμένος στις ΗΠΑ, άσε το ότι φοράει και γραβάτα. 

Δεν έχει  φάτσα αριστερού και δεν μιλάει με τη γλώσσα του αριστερού ο Στέφανος. Απλά εμφανίζεται και αυτός ενάντια του  Μητσοτάκη, όπως και δηλωμένοι άλλοι αρχηγοί κομμάτων κεντροδεξιών, δεξιών, ακροδεξιών.

Περίεργο πτηνό είναι ο Κασσελάκης. Πρώτη φορά εμφανίζεται στην Ελλάδα παντρεμένος με έναν άλλον άνδρα, πολιτικός αρχηγός. Επόμενο, λοιπόν, να τραβά την προσοχή. Την περιέργεια. Το ενδιαφέρον. Και ασχολούνται καθημερινά μαζί του. Άλλο τι θα βγάλει το χαζοκούτι, λέω για την κάλπη. Άλλο αυτό. Άλλο πουλάει σαν πολιτικός, σαν κόμμα, άλλο προκαλεί την περιέργεια σαν ξωτικό.

Πριν από ενάμιση περίπου αιώνα, ένα λευκό αγοράκι πιάνει στα χέρια του ένα γυαλιστερό πετραδάκι, ένα λαμπερό χαλίκι. Έπαιζε στο χωράφι ο πιτσιρικάς και δεν ήξερε βέβαια, ούτε και ο πατέρας του, όταν του έδειξε, τι ήταν ακριβώς αυτό που βρήκε χωμένο στο χώμα.

Ήταν ένα διαμάντι κοντά στα 21 καράτια βάρος, δηλαδή περίπου τέσσερα γραμμάρια του κιλού. Από εκείνη την ημέρα άρχισε να γράφεται η Ιστορία της Αφρικής με τα διαμάντια, αυτά τα αρχαία, τα αρχαιότατα ορυκτά αποθέματα της μάνας γης. Που να φανταστούν οι πρωτόγονες φυλές της μαύρης ηπείρου την αξία που επόμενο προσδόθηκε μετά σ’ αυτά τα γαμημένα πετράδια. Στάζανε αίμα έτσι και τα ποθήσει η ψυχή σου.

Ασφαλώς και τα γνώριζαν τα διαμάντια οι σοφοί αρχαίοι λαοί, Ινδοί και Κινέζοι, Έλληνες και Αιγύπτιοι, Ινδιάνοι και Μάγια και Ίνκας. Μην πεις ότι Αφρικανοί είναι και οι Αιγύπτιοι. Άσε. Μη μπερδέψουμε την κουβέντα και μέσα στη καφρίλα λογαριάσουμε τους πολύ προχωρημένους για την εποχή τους Αιγύπτιους, αυτούς που περισσότερο από κάθε άλλους άρχισαν να μελετούν τα άστρα που τα είχε ανεβάσει στον ουρανό ο θεός τους, ο ποταμός Νείλος.

Καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια στην μέρα σας….

====================================================================

08 / 04 / 2024

Κάθε ζώο στον πλανήτη είναι ίδιο, εντελώς ίδιο εκατομμύρια χρόνια. Δισεκατομμύρια χρόνια. Κι αν άλλαξε κάτι, κάτι ελάχιστο στη σκέψη και στη μορφή του, αυτό προέκυψε από τη φύση. Στην επαφή του με το περιβάλλον. Δεν ήταν απόφαση του ίδιου του ζώου, μυρμήγκι είναι αυτό ή ελέφαντας, καρχαρίας ή ποντίκι.

Ο άνθρωπος είναι άλλη ιστορία. Καμιά σχέση με το χθες του. Κυρίαρχος ο μαλάκας. Επικυρίαρχος. Γαμάει κα δέρνει. Πυραύλους στέλνει στο διάστημα, υποβρύχια χώνονται στα χάος των ωκεανών, Για πλάκα το δίποδο με την τεχνολογία του γκρεμίζει σε μια νύχτα ένα βουνό, στερεύει έναν ποταμό. Η τρέλα. Η παράνοια.

Κι όμως τα προσωπικά εγκλήματα δεν σταμάτησαν. Τίποτα δεν άλλαξε. Τα πάθη δεν εξαφανίστηκαν. Σκότωσε ένας 40 χρονών το 27χρονο κορίτσι του. Είχαν σχέση τέσσερα χρόνια και με το που αποφάσισε αυτή να ζητήσει βοήθεια από την αστυνομία την καθάρισε επιτόπου.

Μετά από αμέτρητους αιώνες κοινωνίες και θρησκείες συμφωνούν πως το πιο ακριβό πράμα είναι η ανθρώπινη ζωή.  Και κανένας κερατάς, στο όνομα κάθε ιδεολογίας, συμφέροντος, της όποιας σκοπιμότητας, νομιμοποιείται, δικαιολογείται να αφαιρεί τη ζωή του αλλουνού. Επειδή η ζωή ανήκει στο άτομο, είναι ιδιοκτησίας του.

Τι συμβαίνει, όμως. Το μπλέξιμο! Ο άνθρωπος κάνει νταραβέρι με άλλον, με άλλους. Φιλικό, ερωτικό, οικονομικό, κάθε καρυδιάς νταραβέρι. Έστω και στο ένα τα εκατό, στο ένα στα χίλια, αν δεν έχει ευθύνη στο πως θα εξελιχθεί, στο πως θα καταλήξει το νταραβέρι, το ένα άτομο επηρεάζει έτσι κι αλλιώς, σκόπιμα ή παθητικά την τρέλα του αλλουνού.

Υπάρχουν νόμοι, υπάρχουν και οι παράνομοι. Νόμος της ζωής αυτός. Το κάθε κράτος, αντιμετωπίζει διαφορετικά την κάθε παρανομία. Την τρώει στο σβέρκο στην Κίνα, ο δολοφόνος γονατιστός, με τα χέρια πίσω δεμένα, χαλαρώνει, χάνεται…και κλάπ γαλήνια αποχωρεί από τούτο τον μάταιο κόσμο.

Δεν του την χώνουν στο δόξα πατρί που λένε, στο κρανίο, ούτε βλέπει από πίσω του αυτόν που σε λίγα δευτερόλεπτα θα του την ανάψει. Ο εκτελεστής, ανέκφραστος, παρακαλώ, φοράει μάλιστα και άσπρα γάντια. Κυριλάτα πράματα. Πολιτισμένα. Μιλάμε για κράτος τώρα, και όχι για μπουρδέλα.

Πιάστηκε να κάνει την παγαποντιά το λαμόγιο; Με συνοπτικές διαδικασίες κρίνεται ένοχος και καπάκι, χωρίς πολλά, γιατί έχουμε και άλλες δουλειές, τον ντύνουν, τον σιδερώνουν, τον ξυρίζουν και τον γονατίζουν, πανέτοιμο να τον στείλουν σενιαρισμένο. Είπαμε, γονατιστό του ξηγούνται την πιστολιά στο συγκεκριμένο σημείο, πίσω, στην βάση του κρανίου.

Και ακριβώς για το επίσημο της εν λόγω διαδικασίας στο όνομα του λαού, του νόμου, της πατρίδος, του έθνους και όλων αυτών των τιμημένων κόλπων, ο εκτελεστής, φοράει γάντια λευκά. Όλα γίνονται βέβαια, αφού προηγήθηκε δίκη, μια κι έξω, ούτε έφεση στον άρειο πάγο, ούτε προσφυγή στο συμβούλιο επικρατείας, ούτε περιμένουμε χάρη από τον πρόεδρο της δημοκρατίας. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα στην Κίνα.

Μιλάμε συγκεκριμένα. Το 2023 εκτελέστηκαν 3.400 θανατικές ποινές. Πολλές. Πάρα πολλές. Όσο και αν είναι πολλοί, αμέτρητοι οι κιτρινιάρηδες, είναι τεράστιο το νούμερο των συλληφθέντων ενόχων και τους άξιζε τέτοιο πακετάρισμα. Μιλάμε για σκάνδαλα. Για οικονομικά εγκλήματα. Για καταγγελίες, ότι έχουν γίνει λοβιτούρες πάνω στις γνωστές παρτιτούρες από επιχειρηματίες που νταραβερίζονται με το δημόσιο.

Η αιώνια ιστορία. Που πάντα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Και δεν χρειάζεται να έχεις πιει το έξυπνο νερό για να πάρεις πρέφα ότι οι εννέα στους δέκα απ’ αυτούς που διαμαρτύρονται ως ριγμένοι, αδικημένοι, είναι οι πιο βρώμικοι, οι πιο διαπλεκόμενοι. Φωνάζουν επειδή μένουν στην απ’ έξω.

Τρομερό πρότζεκτ το σκάνδαλο. Το Νο1 εμπορικό προϊόν με σίγουρα κέρδη. Και δεν είναι μόνον η κονόμα, τα ατέλειωτα πακέτα από το ξέσκισμα που κάνουν στο δημόσιο με τις ληστρικές συμβάσεις. Εδώ άλλος ποντάρει τα πάντα στο σκάνδαλο για να γίνει πρωθυπουργός. Φοβερά πράγματα.

Βλέπεις τον απατεώνα τον πολιτικό που τα βγάζει φόρα παρτίδα όλα βρώμικα και σικέ, ακόμα και τις πιο έντιμες συμφωνίες μόνον και μόνον για να ρίξει λάσπη στον αντίπαλο, να πάρει ο ίδιος πόντους και να εμφανισθεί σταυροφόρος της κάθαρσης και της εξυγίανσης. Παραμύθια.

Απατεώνας και ο εκδότης και ο καναλάρχης και ο μεγαλοδημοσιογράφος. Να κονομήσει θέλει κι αυτός από το σκάνδαλο. Να μπει στην μοιρασιά. Κι αν είναι στημένος από την άλλη πλευρά, τότε είναι που γαυγίζει σαν το πεινασμένο σκυλί σε πάσαλο.

Δεν ξέρει κανείς πόσοι από τους 3.400 εκτελεσθέντες πέρυσι με άσπρα γάντια στην Κίνα πιάστηκαν κι αυτοί ένοχοι για οικονομικά σκάνδαλα. Κίνα είναι αυτή. Κράτος. Κομματικό κράτος. Δεν υπάρχουν λαμόγια Ελληνικής παραγωγής, να λένε ότι γουστάρουν, να ρωτάνε ότι ανεβάζει τηλεθέαση.

Τι μαλακίες είναι αυτές; Εδώ υπάρχει πρόγραμμα και στόχοι. Ούτε πλάκα κάνουμε, ούτε στήνουμε σώου. Βγαίνει η παρουσιάστρια της κινέζικης τηλεόρασης και κάνει ένα σχόλιο ενώ η κάμερα δείχνει πλάνα από την συνδιάσκεψη για την ανάπτυξη και τις μεταρρυθμίσεις μπροστά σε ακροατήριο χιλίων ατόμων.

Όταν λέμε δημοσιογραφικό σχόλιο εννοούμε υπαγορευμένο σχόλιο. Είπαμε. Δεν μπορεί ο κάθε Ρούλης να λέει ότι του καπνίσει. Δουλειά κάνουμε. Έχουμε πλάνα εμείς. Στην Ελλάδα η δικαιοσύνη είναι για γέλια. Για θεατρική επιθεώρηση. Σε δικάζουν για 30 χρόνια, και μόλις κλείσεις 8 χρόνια, άντε γεια.

Βιβλίο είμαι σε θέση να γράψω, μάλιστα με πολλές σελίδες, για όσους πέθαναν στη ψάθα, όπως έλεγαν τον καιρό των παππούδων μας, ενώ από τα χέρια τους είχαν περάσει λεφτά με το τσουβάλι. Συμβαίνουν αυτά. Και συμβαίνουν επειδή πράγματι υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους τραβάει, ρε, παιδί μου, το να ασχοληθούν με το χρήμα, εννοώ το δικό τους χρήμα.

Είτε το βρήκαν έτοιμο, παστωμένο σε σεντούκια, είτε το κέρδισαν οι ίδιοι με την αξία τους. Ναι, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Ταλαντούχοι, ευφυείς, ζωντανοί, όμως δεν γουστάρουν αυτό που λέγεται διαχείριση οικονομική. Όχι πως δεν αγαπάνε το χρήμα. Όχι πως δεν αντιλαμβάνονται ότι το χρήμα ορίζει τη ζωή σου.

Και από τούτο το γαμημένο χαρτί του νομίσματος, σ’ ένα άλφα βαθμό, εξαρτάται η άνεσή σου, η ηρεμία σου. Όμως! Είπαμε. Δεν το βάζουν στη σκέψη τους, δεν το γουστάρουν. Πως αλλιώς να το πεις! Δεν τους μαγεύει τη ψυχή το κουμάντο με τα χρήματα, και τα δικά τους χρήματα.

Άκουγα κάποτε Dionne Warwick στο αμάξι μου, και επιτόπου πλεύριζα στο δρόμο να παρκάρω. Να μη ξοδεύω ούτε σέντσι από τη σκέψη μου, να μην οδηγώ, μόνο να ταξιδέψω με τη φωνή της. Η κυρία είναι στην κατηγορία που λέγαμε. Καλλιτέχνης, χοντροκονομάω, αλλά μη μου τα ζαλίζετε με τα μπερντέ.

Της σχολής Τόλης Βοσκόπουλος η κυρία, δηλαδή. Του συνομήλικού της Έλληνα τραγουδιστή – και οι δύο γεννήθηκαν το 1940.  Ο Τόλης Βοσκόπουλος (πέθανε το 2021). Ο βασιλιάς. Το πιο χρυσό παιδί. Η μεγάλη καρδιά. Μια μηχανή παραγωγής χρήματος. Τι γινόντουσαν τα λεφτά, δεν ήξερε. Δεν ασχολείτο. Μόνο να τα δίνει. Να τα ξοδεύει. Να τα σκορπάει. Τον είχα γνωρίσει από κοντά.

Το τελειώνω για σήμερα με μια διαφορετική είδηση. Όλο και περισσότερο ανεβαίνουν παγκόσμια οι πωλήσεις των φαρμάκων για αδυνάτισμα. Η κονόμα! Οι χοντροί, οι υπέρβαροι για να ρίξουν κιλά χαπακώνονται ή τραβάνε συστηματικά ενέσεις. Ozembic, κυρίες και κύριοι. Για άλλη δουλειά το ξεκίνησαν, και βρήκαν ότι χάνεις βάρος.

Και τρέχουν τώρα όλα τα παχύδερμα, και το πληρώνουν με ένα βδομαδιάτικο, σχεδόν 800 δολάρια η ένεση, για να χάσουν βάρος. Σύμφωνα λοιπόν με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Παχυσαρκίας συνολικά το 2,7 του παγκόσμιου πληθυσμού είναι υπέρβαροι. Και όταν λέμε υπέρβαροι, από 130 κιλά και πάνω.

Και μέσα σ ‘αυτούς το 38% των παιδιών σε ηλικία μεγαλύτερη από 5 χρονών. Και τα σχετικά φάρμακα αποφέρουν τρελά κέρδη. Δισεκατομμύρια δολάρια ο τζίρος. Ο θάνατός σου, η ζωή μου όλη. Ψάχνεις να βρεις κάτι άλλο, και πέφτεις στην περίπτωση, να χοντροκονομήσεις λεφτά.

Καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια σε όλους. 

======================================

01 / 04 / 2024

Φίλες και φίλοι καλημέρα καλή εβδομάδα, και καλό μήνα. Πρωταπριλιά σήμερα, και να προσέχετε τις φάρσες που κάνουν πολλοί, ανήμερα της πρωταπριλιάς. Ένα έθιμο που κρατάει για πολλούς αιώνες τώρα.

Πέθανε ένας νεαρός Μελβουρνιώτης συμπάροικος. Δεν έχει σημασία το πως και το γιατί. Ζυγίζω την κάθε λέξη όταν γράφω οτιδήποτε σχετικό με το θάνατο ανθρώπου. Ακόμα και για πεθαμένο ζώο είμαι προσεκτικός.

Για τον ζωντανό θα γράψω ότι σκέπτομαι, ότι μου βγαίνει, χωρίς ποτέ να ξεπερνώ τα όρια. Γι’ αυτόν που δεν υπάρχει πια, νιώθω να είναι μαγκωμένο το χέρι του γραφιά, αλλά και το στόμα. Όχι τόσο από την εκτίμηση στον πεθαμένο, όσο γιατί, προσωπικά τουλάχιστον σε μένα, λειτουργεί ένας ανεξερεύνητος σεβασμός στον θάνατο.

Τουλάχιστον εγώ βαθμολογώ μια κοινωνία από τα νεκροταφεία της. Από το κατά πόσο δηλαδή, έχει αποφασίσει τη σχέση της με την εν γένει αισθητική στο συγκεκριμένο χώρο της «τελευταίας κατοικίας» που λένε.

Μπράβο στις οργανωμένες κοινωνίες για το πνεύμα της συμβίωσης τους με τη φύση, τα βουνά, το πράσινο, αλλά και για τα κτήριά τους. Είτε σχολεία είναι αυτά, είτε νοσοκομεία, μουσεία, θέατρα. Την κλάση της και την παράδοση της μία κοινωνία την καταδεικνύει με το νεκροταφείο.

Στην Ελλάδα τώρα, ακόμα και τα πιο κυριλάτα νεκροταφεία αφήνω στην άκρη τα νοσοκομεία, που μοιάζουν σαν ένα δεύτερο νεκροταφείο, μοιάζουν με χωματερή. Περπατάς στους πεζόδρομους του νεκροταφείου, του ελληνικού νεκροταφείου, και θαρρείς πώς κυκλοφορείς ανάμεσα σε πάγκους της λαϊκής.

Θα μου πεις, όταν μία κοινωνία, δηλαδή ο κόσμος και το κράτος τους δεν δίνουν σημασία στη ζωή των πολιτών, γιατί να δείξει ενδιαφέρον στους νεκρούς…Ναι, για την κοινωνική κουλτούρα των νεοελλήνων, όπως εκδηλώνεται στην πράξη, οι νεκροί έχουν ψοφήσει, δεν είναι άξιοι μνήμης.

Τις αράδες αυτές τις γράφω σήμερα, με αφορμή μία φωτογραφία που έστειλε φίλος της σελίδας. Η σημαία του Ολυμπιακού κυματίζει σε τάφο επάνω. Το φαινόμενο! Κυρίως τη σημαία του Ολυμπιακού έχω δει σε νεκροταφεία, μάλιστα νεαρών, νέων ανθρώπων. Δεν αποκλείω να υπάρχουν τάφοι με τη σημαία της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, του Παναθηναϊκού.

Ο θρίαμβος του οπαδισμού. Αυτό σημαίνει το «λάβαρο» ποδοσφαιρικής ομάδας καρφωμένο στον τάφο. Ο υπεράνω κριτικής του νεκρού οπαδισμός, του οποίου η μεταφυσική δύναμη είναι ανίκητη.

Γι’ αυτό και οι συγγενείς του μακαρίτη, γνωρίζοντας την υπαρξιακή, τη συναισθηματική σχέση του πεθαμένου με την ομάδα, τοποθετούν στον τάφο το πανί με τα χρώματα της ποδοσφαιρικής φανέλας. Επιθυμία του νεκρού; Μάλλον.

Γιατί έχουν τόσο μίσος για τη Δύση οι τζιχαντιστές. Και ποιοι είναι αυτοί οι μαχητές του λεγόμενου ισλαμικού κράτους που το ίδρυσαν μόλις το 2013. Γιατί στο όνομα της θρησκείας τους σκοτώνουν και απειλούν τις πιο ισχυρές δυνάμεις της Ευρώπης, και την ίδια την Αμερική, βέβαια.

Γιατί οργανώνονται, γιατί οπλίζονται όλο και περισσότερο. Γιατί στρατεύονται μαζί τους φανατικά και νέοι άνθρωποι από Γαλλία και Αγγλία, και αλλάζουν τη θρησκεία τους. Ο κόσμος δεν ξέρει. Ο κόσμος έχει τα δικά του προβλήματα.

Ο κόσμος μαθαίνει για τους τζιχαντιστές αυτά που θα του πουν. Ότι πουν, ότι γράψουν τα Μέσα Ενημέρωσης. Τα οποία Μέσα Ενημέρωσης, βέβαια, δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Γνωστό αυτό, όπως και οι λάσπες.

Η κουβέντα δεν είναι για τους τζιχαντιστές. Για το ισλαμικό κράτος που το λένε ISIS. Η κουβέντα είναι για την τεράστια μπλόφα που λέγεται ΜΜΕ. Που γράφουν, που αναπαράγουν, που μεταδίδουν πράγματα κουτουρού μπουγάτσα.

Φοβερό. Στην πραγματικότητα όσα δεν ξέρει ο κόσμος, τόσο δεν ξέρουν και τα μίντια. Και από πού να πάρουν πληροφόρηση τα… ενημερωτικά μέσα, όταν δεν έχουν οργάνωση παραγωγής της ενημέρωσης;

Ούτε εκείνους τους κατάλληλους ανθρώπους που έχουν πάρει πρέφα τι συμβαίνει στον κόσμο και έχουν τη δυνατότητα να επεξεργαστούν την πληροφορία. Είπαμε, ότι βρέξει ας κατεβάσει, και όποιον πάρει ο χάρος.

Χωρίς υπερβολή το λουσάτο και πολύ χάι Μέσο Ενημέρωσης σήμερα, είναι σκέτο μπακάλικο, άντε να το πεις στην καλύτερη, μίνι-μάρκετ και πασάρει πακεταρισμένη, κονσερβοποιημένη την «επικαιρότητα».

Γι’ αυτό και ο κόσμος σήμερα είναι στο σκοτάδι. Στην απόλυτη… ελευθερία, στο καθεστώς όπου δεν υπάρχει λογοκρισία, όπου κυριαρχεί η… ανταλλαγή ιδεών σ’ ένα κόσμο όπου έχουν χρεοκοπήσει τα μεγέθη.

Αυτή είναι η αλήθεια. Η μεγάλη, η μαύρη αλήθεια. Ο κόσμος πυροβολείτε κάθε ημέρα, κάθε στιγμή από έναν καταιγισμό «ενημέρωσης» που τον βυθίζει πιο βαθιά στο χάος, στην απόλυτη ασυνειδησία της αδυναμίας του.

Η παγκόσμια δημοσιογραφία υπηρετείται από ανθρώπους τόσο ειδικοί όσο κάποιοι άσχετοι χασάπηδες ανέλαβαν να χειρουργήσουν στο όνομα της ιατρικής επιστήμης έναν λαό καρκινοπαθή.

Ποιοι είναι λοιπόν οι τζιχαντιστές. Αυτοί που μας λένε ότι είναι. Ποιοι, δηλαδή; Πού να ξέρουν όμως και τα ΜΜΕ, ρε φίλε! Περιμένουν και αυτά να μάθουν, από κάποιον άλλον που γνωρίζει κάτι παραπάνω.

Κόσμος πολύς στην Σόφια, μέσα και έξω από τον καθεδρικό ναό Σβεντά Νεντέλια, η εκκλησία της αγίας Κυριακής. Είναι η κηδεία ενός κρατικού λειτουργού, παρόντες υπουργοί, στρατιωτικοί, αυλικοί και βέβαια ο ίδιος ο βασιλιάς Μπορίς.

Ο στόχος της τρομοκρατικής επίθεσης, στις 16 Απριλίου το 1925, είναι να προκαλέσει το θάνατο, και το πέτυχε με το σκοτωμό 160 ανθρώπων, μέσα σ’ αυτούς νεκροί ο πρωθυπουργός, ο υπουργός άμυνας κι άλλα κυβερνητικά και κρατικά στελέχη.

Ποιος τοποθέτησε τη μπόμπα με 85 κιλά δυναμίτη; Ρώσοι κομουνιστές με τη συνεργασία Βούλγαρων συντρόφων έκαναν τη ζημιά, επειδή το βασιλικό καθεστώς είχε ήδη εκτελέσει δεκάδες κομουνιστές και χιλιάδες είχε συλλάβει. Ο βασιλιάς τυχερός τη γλύτωσε ατσαλάκωτος.

Μην πάμε πιο πίσω από τον 20ο αιώνα. Η τρομοκρατία, η σκοτώστρα τρομοκρατία, αυτή που δεν διστάζει να φάει αθώο κοσμάκη, είναι ιστορία παλιά. Αρχαία. Αυτό που έγινε στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι, στην Μαδρίτη, στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης και μόλις προχθές στη Μόσχα είναι απλά η «συνέχεια», και δεν έχει τέλος.

Νέο τρομοκρατικό κτύπημα, αυτή τη φορά σε μια γειτονιά κάπου στην Μόσχα, πριν λίγες ημέρες. Πολύνεκρο και αυτό. Διαφορετικό, αλλά και ίδιο με προηγούμενα. Κάπως έτσι θα μοιάζει και το επόμενο, ίσως και το μεθεπόμενο.

Στο Παρίσι, πριν οκτώ χρόνια, φουλαριστό φορτηγό κατάπεσε στο πλήθος ενώ παρακολουθούσε τα πυροτεχνήματα στην εθνική γιορτή της Γαλλίας. Είχαν σκοτωθεί 84, τραυματίστηκαν 150. Για σκέψου!

Τα τρομοκρατικά κτυπήματα να… παλιώνουν, να ξεχνιούνται και το σύμπαν να περιμένει το επόμενο. Που κι αυτό θα γίνει παρελθόν. Κι αυτό θα… λύσει τα άλυτα προβλήματα που προκαλεί η εξουσία.

Το παραμύθι για μεγάλα παιδιά. Το κατάλληλο για ενήλικες- κυρίως τους προβληματιζόμενους, τους λεγόμενους πολιτικοποιημένους. Φταίει η καταραμένη εξουσία, γιατί δεν έχει σχέση με την αγιόπτητα του λαού. Των λαών.

Να, το μέγα στοίχημα! Να λειτουργεί η εξουσία και να μην γεννά επαναστάτες και λοιπούς αντιρρησίες. Στην Ευρώπη, στο μεταξύ, δουλεύουν τα όργανα. Κάθε χώρα προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τη βία και το θάνατο από τους τρομοκράτες.

Διπλασιάζονται και τριπλασιάζονται τα μέτρα προστασίας;;;;; μετά το χτύπημα στη ρωσική πρωτεύουσα. Η ισλαμική, όμως, και όποια άλλη τρομοκρατία ΔΕΝ αντιμετωπίζεται. Δεν προλαμβάνεται. Δεν γίνεται ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ να την εμποδίσεις, όταν ο άλλος είναι αποφασισμένος να σκοτωθεί ο ίδιος και όσους πάρει μαζί του.

Ήδη, μετά απ’ αυτό το «νέο» κτύπημα, εκείνοι που το οργάνωσαν και οι οπαδοί τους, το είπαν: «Ο Θεός είναι μεγάλος». Ποιος Θεός; Ο ίδιος ο Θεός των θυμάτων. Ο ίδιος ο Θεός των τρομοκρατών. Ο ίδιος ο Θεός όλων όσων καταδικάζουν το τρομοκρατικό κτύπημα. Ένας είναι ο Θεός. Σ’ αυτό, τουλάχιστον, δεν υπάρχει αντίρρηση. Συμφωνούν όλοι.

=======================================

25 / 03 / 2024

Φίλες και φίλοι καλημέρα, καλή εβδομάδα, και χρόνια πολλά για την σημερινή μας ημέρα. 25η Μαρτίου σήμερα, και τα βιβλία μας έχουν γράψει ολόκληρα κατεβατά για την Ελληνική επανάσταση, και όλα τα σχετικά που μαθαίνουν οι μαθητές στο σχολείο, για να θυμούνται την ιστορία μας.

Θα μου επιτρέψετε όμως να το σταματήσω εδώ, το κομμάτι αυτό, γιατί έτσι και το προχωρήσω θα γίνει μια καινούργια επανάσταση στην Ελληνική παροικία, και άντε μετά να τρέχεις να ξεμπερδέψεις με τους… ήρωες που ζουν ανάμεσά μας….

Πέθανε κάποιος γνωστός μου. Υγιής, υγιέστατος σε όλη του την ζωή. Μέσα σε λίγους μήνες όμως, τον έστειλε στο χώμα ο καρκίνος. Κλήρωσε ο άνθρωπος. Αυτό λέω εγώ. Κληρώνει ο καρκίνος. Όπου την πέσει. Δεν έχει προτίμηση σε ηλικία. Να πεις πως πλησιάζει τα 40 και τα 50. Και φλερτάρει μετά τα 60. Όπου θέλει την πέφτει. Είπαμε, κληρώνει. 

Αδιάφορο αν καπνίζεις ή όχι. Αν πίνεις ή όχι. Αν τρως κρέας ή όχι. Αν ζεις σε νησί, δίπλα στη θάλασσα ή σε βουνό επάνω. Αν έχεις υπερδραστηριότητα επαγγελματική ή μία ζωή είσαι στο αραλήκι. Αν είσαι πετσί και κόκαλο ή παχύδερμο. Αν ξενυχτάς ή όχι.

Είπαμε. Κληρώνει. Σημαίνει ότι δεν μετράς μονάχα χρόνια από την πρώτη στιγμή που γεννιέσαι. Τελικά, μία ζωή, όσο αυτή διαρκέσει, τη βγάζεις καθισμένος επάνω στην ωρολογιακή βόμβα του καρκίνου. Αυτός έχει ρυθμίσει το χρόνο παραμονής σου, σε κάποιο βαθμό. Ποιο βαθμό; Μιλάει το ποσοστό στους θανάτους από καρκίνο.

Ναός είναι το καζίνο για τον παίκτη. Κανονική εκκλησία. Όπως άλλοι πάνε στον οίκο του Θεού και, μετά φόβου και ατέλειωτου σεβασμού για τον μεγαλοδύναμο, ανάβουν κεράκια και προσκυνάνε τις εικόνες.

Έτσι και οι παίκτες της ρουλέτας εκκλησιάζονται στο καζίνο αφιερώνοντας τις διαφορετικού χρώματος μάρκες στη θεά Τύχη, και χωρίς φόβο για ό,τι τους περιμένει στο τέλος της λειτουργίας, όταν θα τελειώσει κι αυτή η βραδιά…

Το πιθανότερο είναι στο τέλος του Εσπερινού και του Όρθου οι ρουλετάκιες να φύγουν ξεβράκωτοι και ξεκάλτσωτοι και χρεωμένοι στους ”απ’ έξω”. Στα καζίνο υπάρχουν και οι απ’ έξω, οι τοκογλύφοι, οι οποίοι περιμένουν τους χαμένους να τους ζητήσουν καύσιμα για να ξαναμπούν γκαζωμένοι στο παιχνίδι, πάλι χωρίς την πρόνοια να κάνουν το σταυρό τους.

Σας έμπασα μάλλον στα γρήγορα μέσα στο ιερό, εκεί που δικαίωμα να εισέλθει έχει μονάχα ο παπάς. Και, πριν να σας μεταλάβω, ξεκίνήσα το κατηχητικό. Δεν υπάρχει κερδισμένος στη ρουλέτα. Είναι ανίκητη. Πιο απλά δεν λέγεται.

Η ρουλέτα είναι άχαστη. Γιατί; Ρωτάς γιατί. Επειδή δεν παίζει. Δεν τζογάρει. Ο παίκτης είναι εκείνος που παίζει. Τι περισσότερο να πω! Και με την ευκαιρία. Τα διαζύγια στην Ελληνική μας παροικία, έχουν τριπλασιαστεί τα τελευταία 10 χρόνια. Αιτία;;;;; Πολύ σωστά το μαντέψατε. Ο τζόγος.

Και δεν είναι μόνο τα διαζύγια. Είναι και η υγεία, είναι και οι συνέπειες της υγείας, και ακολουθούν και τα παρακλάδια του τζόγου. Χρεώνεσαι δηλαδή σε τρίτα άτομα, και μετά πέφτεις στο λούκι. Ένα λούκι, που δύσκολα μετά μπορείς να ξεφύγεις.

Πάμε τώρα και σε κάποια άλλα γεγονότα που απασχολούν την παροικία μας. Και δεν αναφέρομαι ούτε σε ποιες ημερομηνίες γίνονται κάποιες εκδηλώσεις, αλλά ούτε και ποιος παπάς είναι καλός, και ποιος είναι σκάρτος. Ο καθένας που λένε με την αξία του.

Τα περισσότερα παιδιά σήμερα την βγάζουν στα πεζοδρόμια και στους δρόμους. Κανένας δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον τους. Άντε να υπάρχουν πέντε / δέκα γονείς που να αφιερώνουν χρόνο για το μέλλον τους και για την πορεία στην ζωή τους.

Ρε, κορόιδα, δεν καμάρωνε ο Σωκράτης για ότι ήξερε. Ξέρετε γιατί καμάρωνε; Επειδή ήταν πολύ καλός μαραγκός. Έμαθε στη ζωή του να δουλεύει το ξύλο. Ποιος γονιός σήμερα ενδιαφέρεται να μάθει το παιδί του μια τέχνη. Όλοι τους θέλουν γιατρούς και δικηγόρους.

Έτσι και με τον πιτσιρικά. Θα τον μάθεις να δουλεύει το ξύλο, να δουλεύει το μέταλλο. Θα τον μάθεις να χαϊδεύει και να καρπίζει τη γη. Θα του μάθεις πράγματα τα οποία είναι βιωτής σημασίας. Έτσι μόνον έρχεται σε επαφή και γνωρίζει τον κόσμο.

Θα τον μάθεις τον πιτσιρικά να ξεγεννάει μια προβατίνα, πώς να κρατάει ένα κοτέτσι, πως λειτουργεί ένα μελίσσι. Θα τον βγάλεις έξω να διδαχθεί άμεσα από τη ζωή, από τη φύση τα μηνύματά της. Θα επικοινωνήσει με τη ζωή όταν μάθει να φυτεύει ένα δενδράκι.

Και όταν τον μάθεις να πελεκάει την πέτρα. Και να στήνει ένα τοίχο όρθιο. Και όταν πλανίζει το ξύλο. Κι όταν λιώνει το μέταλλο. Τότε μονάχα παίρνει γνώση και ουσία ζωής.

Και ακόμα θα του μάθεις του πιτσιρικά να ψαρεύει, να κυνηγάει. Μα, πάνω απ’ όλα θα του μάθεις μουσική. Και να γυμνάζεται. Να έρχεται με λίγα λόγια και απλά σε επαφή με την φύση. Αυτή που τον γέννησε. Αυτή που τον μεγαλώνει.

Δεν το συζητάμε. Βρωμίζεται ολοέν και περισσότερο ο πλανήτης, το σπίτι μας, η έδρα μας να το πούμε ποδοσφαιρικά για να γίνουμε περισσότερο αντιληπτοί. Τη γη, στην οποία γεννιόμαστε και πεθαίνουμε, την ρυπαίνουμε. Κι αυτό δεν μπαίνει σε καμιά συζήτηση. Είναι γεγονός. Αναμφισβήτητο.

Μαζεύτηκαν 16 επιστήμονες, σε συνέδριο συγκεκριμένο, για να αποφασίσουν, τελικά για το μέλλον του πλανήτη μας. Σουτάραμε τη μπάλα, αλλά που θα καταλήξει έτσι στρογγυλή που είναι και κυλάει με δύναμη;

Για να μη λέμε πολλά, το κεντρικό ερώτημα ήταν αν ο πλανήτης έχει εισέλθει στην εποχή, στη νέα γεωλογική, την χωρίς επιστροφή. Οι περισσότεροι από τους ειδικούς, τους επιστήμονες, συμφώνησαν πως το έργο δεν θεραπεύεται.

Ότι έγινε, έχει ήδη γίνει, και δεν ξανάρχεται στα ίσα του. Η μειοψηφία όμως έχει διαφορετική θέση. Το κακό δεν είναι τόσο απελπιστικό. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι όλα είναι πλέον μετρημένα. Θέμα χρόνου. Η ζωή στον πλανήτη έχει πάρει την κατηφόρα. Αυτό σημαίνει.

Έχει ζωή τόσο… , πόσο; Για να μας πάρει ο διάολος από τους θεούς θέλουμε ακόμα 137 χρόνια, αν όχι τόσο, μετά από τέσσερις ή 14 αιώνες θα προκύψει η ζημιά. Και τι μας ενδιαφέρει, ρε; Μήπως θα ζούμε μετά από λίγα μόνο χρονάκια.. Δεν πάει άλλο για σήμερα. Μέχρι εδώ. Θα τα ξαναπούμε την άλλη Δευτέρα….

=======================================

18 / 03 / 2024

Γνωστή ιστορία. Και τόσο παλιά όσο υπάρχει θρησκεία οργανωμένη. Ιερείς παρενοχλούν σεξουαλικά ανήλικα παιδιά, ακόμα και τα βιάζουν. Αγόρια και κορίτσια. Τα κρούσματα χιλιάδες, ναι, χιλιάδες. Σε κάθε εποχή.

Βγήκε στη φόρα η έκθεση των εισαγγελέων στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ. Τουλάχιστον χίλια παιδιά της πολιτείας έπεσαν θύματα ιερέων. Ποιος να μιλήσει; Οι άνθρωποι της εκκλησίας είναι μουγγοί, απολογούνται μονάχα στον Θεό. Και επειδή ο Θεός κάνει το κορόϊδο, το παπαδαριό συνεχίζει να την πέφτει στην πιτσιρικαρία.

Ξαναρωτάω λοιπόν: Ποιος Να μιλήσει; Τα παιδιά. Οι γονείς τους. Να πουν δημόσια ό,τι συνέβη; Δύσκολο. Απίθανο. Έτσι το έγκλημα συνεχίζει να παίζει στη σιωπή. Και όταν κάποια στιγμή το πράγμα προχώρησε στη δικαιοσύνη, μετά από καταγγελία, και διαπιστώθηκε το μέγεθος του πράγματος, μίλησε ο Πάπας της Ρώμης. Ναι, καλέ! Μίλησε ο πρώτος της χριστιανοσύνης. Και τι είπε;

Ότι το Βατικανό είναι στη… πλευρά των θυμάτων της σεξουαλικής βίας. Μόνο που δεν πρόκειται για βία, αλλά για γλυκόλογα, για πλάνεμα. Τέλος πάντων, ο 87χρονος Πάπας Φραγκίσκος είπε τη μεγάλη κουβέντα. Ότι τα παιδιά που κωλομπαρεύτηκαν από ιερείς έχουν… προτεραιότητα στις προσευχές στις Εκκλησίας. Το είπε και καθάρισε τη μπουγάδα.

Δεν υπάρχει Δικαιοσύνη. Δεν υπήρξε ποτέ. Παγκόσμιο παραμύθι είναι αυτό με την… τυφλή Δικαιοσύνη. Πρέπει να είναι τυφλή. Να, γιατί πέφτει από γκέλα σε γκέλα. Επειδή έχει γκαβομάρα. Και χρειάζεται να σηκώσει λίγο το βλέφαρο, να δει κάπως πως έχει το έργο πριν βγάλει απόφαση. Το ‘χουμε συνηθίσει.

Για την ίδια υπόθεση παίζουν δυο αποφάσεις, και τρεις αάμα λάχει και βάλτα να πάνε ποια θα είναι η… καλύτερη.  Η πιο…δίκαια. Διαφορετικές αποφάσεις, η μέρα με τη νύχτα. Η μια ρίχνει κεφαλιές στην άλλη.

Τη Δικαιοσύνη υπηρετεί π.χ. το πρωτοδικείο όπου καταδικάζει τον κατηγορούμενο και «δικαιώνει» τον καταγγέλλοντα. Δικαστήριο κι όχι μπαρμπουτιέρα είναι το εφετείο που «δικαιώνει» μετά τον καταδικασθέντα κατηγορούμενο και αφήνει άγαλμα τον καταγγέλλοντα.

Και έχεις τους πονηρούς να μασάνε την ίδια τσικλόφουσκα. ”Εμπιστοσύνη έχουμε στη δικαιοσύνη”. Είπαμε. Δεν υπάρχει Δικαιοσύνη, δεν υπήρξε ποτέ. Υπάρχουν δικαστές. Αυτό, ναι. Και δικηγόροι υπάρχουν. Δεν είναι όλοι οι χειρούργοι το ίδιο. Τη χειρουργική υπηρετούν όλοι, αλλά κάποιος σε κάνει καλά, άλλος σε στέλνει στο νεκροταφείο.

Ποια δικαιοσύνη; Αν δικαιοσύνη είναι οι δικαστικές αποφάσεις, περί ποίου ζητήματος μιλάμε; Αν τα παίρνουν κάποιοι δικαστές, αν κυκλοφορεί εγκληματική οργάνωση, για ποια δικαιοσύνη συζητάμε.

Και τα μπετά στα γήπεδα έχουν πάρει πρέφα ότι σκόπιμα καθυστερούν υποθέσεις, οι οποίες όταν τελικά εκδικαστούν οι δικαστές λες έχουν κάνει ταχυδακτυλουργοί σε καμπαρέ. Κουνέλια και μπεκάτσες βγάζουν από το φουγαρίσιο καπέλο.

Το κάθαρμα γνωρίζει ότι ο 74χρονος έχει γερό κομπόδεμα στην άκρη. Ρευστό και χρυσαφικό. Και το ‘χει κρατημένο στο σπίτι του, για διάφορους δικούς του λόγους σε καμιά τράπεζα, ούτε σε θυρίδα τραπεζική.

Γνωρίζει ακόμα ότι ο άνθρωπος είναι ”κανονικός”, δεν θα άντεχε το ξύλο, ούτε έχει τα κότσια να τα βάλει με επαγγελματία δολοφόνο. Τι, λοιπόν, κάνει το κάθαρμα που το έχει βάλει στο σημάδι, να αρπάξει ότι ο άλλος κέρδισε από τους κόπους μιας ζωής. Ο ανηψιός του μπάρμπα, η παραδουλεύτρα, ο υδραυλικός, ο κολλητός στο καφενέ;

Επιστρέφει ο 74χρονος σπίτι του, ανάβει το φως και βλέπει τους απρόσκλητους επισκέπτες. Τον χώνουν κατ’ ευθείαν στη μπανιέρα και βάζουν μπροστά το βασανιστήριο του εικονικού πνιγμού. Ο άνθρωπος τους δείχνει που βρίσκονται τα λεφτά. Πολλά λεφτά, και κοσμήματα για πάρτη τους.

Δεν τους φτάνει η καλή χεριά. Η γερή κονομησιά. Ήρθαν πληροφορημένοι, θέλουν κι άλλα, και επειδή δεν τους έδινε κι άλλα, του σπάνε κατ΄ αρχήν το χέρι…Είναι παλιάνθρωπος αυτός που έστειλε τους εγκληματίες, όμως όχι και ικανός ο ίδιος να τρομοκρατήσει, να βασανίσει, αν χρειαστεί να σκοτώσει.

Γι’ αυτό έκανε τη συμφωνία με τον μαφιόζο, τον ”ειδικό” στην περίπτωση. Στους φακέλους της αστυνομίας είναι καταχωρημένος, κατά ειδικότητα, ο υπόκοσμος από την ανατολική Ευρώπη. Θα ξεβρωμίσουμε. Ο κύκλος είναι βαθύς, θα περάσουν 17 χρόνια ακόμα, τουλάχιστον.

Ένας καλόγερος σήκωσε το ράσο, ήταν γυμνός από τη μέση και κάτω, και χάιδευε τα εργαλεία του. Πού είναι το περίεργο; Εμφανίζεται ένας άλλος άνδρας, αυτός τσίτσιδος εντελώς, λέμε τη συνέχεια του έργου, και η φάση τελειώνει με στοματικό σεξ ανάμεσα στους δύο μοναχούς.

Εσωτερικός πρέπει να είναι και ο δεύτερος υπηρέτης του Θεού, όχι εξωτερικός, δηλαδή κάποιος γκόμενος, εκτός μονής, κάποια αρσενική πόρνη. Έτσι υποθέτω εγώ. Συντροφικά τη βρίσκουν οι δυο τους, λοιπόν. Ιερομοναχικά.

Ποιο είναι το περίεργο του πράγματος; Γιατί, δηλαδή, εντυπωσιάζονται κάποιοι επειδή δύο άνδρες, δύο άνθρωποι, της φύσης πλάσματα, αφήνονται στις επιταγές της σάρκας. Μα, είναι αμαρτία, θα πουν οι αφελείς. Και άσχετοι της ίδιας τους της θρησκείας.

Γιατί αν ήταν σχετικοί, αν γνώριζαν, όλο και κάπου θα είχαν ακούσει ή διαβάσει ότι η θρησκεία τους, άλλωστε και η κάθε θρησκεία, στο ρεπερτόριο περιλαμβάνει και τη συγχώρεση. Δηλαδή;

Κάνει την αμαρτία ο πιστός και μετά ζητάει ευλαβικά από τον Θεό «Σχώρα με, δεν το ήθελα, παρασύρθηκα, άνθρωπος είμαι…». Και καθάρισε. Έτσι και με τους δύο 30 – 35άρηδες καλόγερους της ιστορίας μας.

Ήρθαν σε επαφή με το τρόπο τους, ευχαριστήθηκαν, ανακουφίστηκαν, χαλάρωσαν και αφού είπαν παρακλητικά ”sorry” στον μεγαλοδύναμο, με την ευλογία του συνέχισαν τα ιερομοναχικά τους καθήκοντα.

Καλή εβδομάδα και καλή καθαρά Δευτέρα….

=======================================

11 / 03 / 2024

Στις σχολές δημοσιογραφίας το λένε πάντα. Δεν είναι είδηση να ορμήσει ο σκύλος στον κλέφτη, γενικά σε κάποιον άνθρωπο. Η είδηση είναι να δαγκάσει σκύλο ένας άνθρωπος. Σε μετάφραση, δεν είναι είδηση το αναμενόμενο, αλλά το απρόβλεπτο, το αναπάντεχο.

Πήγαν ξανά σε νοσοκομείο την κυρία Ζωζώ Σαπουτζάκη. Ποια είναι η είδηση; Η γυναίκα είναι 91 χρονών. Στα 90 είναι η Μάρω Κοντού και η Ρίκα Διαλυνά. Και υπ’ όψιν δεν μεγαλώνουν οι γνωστοί και πασίγνωστοι καλλιτέχνες, αλλά κι εμείς…

Όταν το άτομο περάσει τα ογδόντα και υγιής να είναι μόνο.. έκπληξη δεν αποτελεί να τον μεταφέρουν στο κτήριο με τα άσπρα κρεβάτια. Κι αν τον πάνε μια φορά, έχει μάθει το δρόμο για το χόσπιταλ, και ο ίδιος ο υπερήλικας και οι δικοί του.

Στα 99 έφτασαν η Καίτη Γκρέυ και ο Μίμης Πλεσσας. Αν σταματήσει το ρολόι, τότε ναι, δεν θα μεγαλώνουμε- άλλη δυστυχία αυτή. Ο Γιώργος Κωνσταντίνου είναι 89, η Μαρινέλλα 86, η Μαίρη Λίνα 88. Η Άννα Φόνσου (φώτο) 85. Όλοι θα πάρουμε το ίδιο δρόμο στο αγύριστο. Και χωρίς σειρά, θέμα κλήρου.

Δεν είμαι ικανοποιημένος ως πολίτης αλλά και ως φορολογούμενος Έλληνας πολίτης του εξωτερικού, με την πράγματι μεγάλη επιτυχία της Ελληνικής αστυνομίας να εξαρθρώσει δίκτυο ναρκωτικών ουσιών με μέλη απ’ όλες τις φυλές του…. Ισραήλ.

Δεν στέκομαι στην πράγματι αποτελεσματική επιχείρηση των δημοσίων υπαλλήλων της αστυνομίας. Είμαι, και το πιστεύω αυτό, ένα άτομο θαρρώ, στο κόμμα των “Επί της Ουσίας Παρατηρητών των Πραγμάτων”. Και αναρωτιέμαι:

Γιατί – απορώ αθώα και άδολα -μαζεύτηκαν στην Αθήνα αυτά τα παλιόμουτρα από Μαρόκο, Παλαιστίνη, Γουϊνέα, Ρουάντα, Σομαλία, Αλβανία, Βουλγαρία, Νιγηρία, Καμερούν, Κογκό και σία; Δεν είναι κυνηγημένοι πρόσφυγες. Δεν υποχρεώθηκαν να μεταναστεύσουν από την πατρίδα τους.

Είναι κακοποιοί, γιατί η διακίνηση και η εμπορία ναρκωτικών θέλει εγκληματίες, όχι βιοπαλαιστές, άτομα του συμβατικού μεροκάματου. Και γιατί το χαβά μου εγώ με την απορία – όσοι συνελήφθησαν κι όσοι συνεχίζουν ελεύθεροι ή μέσα από τον Κορυδαλλό, έχουν στήσει ναρκομπίζνες στην Αθήνα, στην Ελλάδα; Είπαμε. Είμαστε του κόμματος Επί της Ουσίας.

Επειδή στην Αθήνα της πείνας και του λούσου έχει ψωμί το ναρκωτικό. Επειδή, πολλοί, περισσότεροι απ’ όσο φαντάζεται κάποιος, κάνουν χρήση. Αυτή είναι η Ουσία του θέματος. Ένας στους κάθε δύο Έλληνες, κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών.

Ρωτάει η γυναίκα τον ειδικό. Απαντάει στην γυναίκα ο ειδικός, ο οποίος πιθανόν να μην είναι… ειδικός. Κι αν πράγματι είναι ειδικός, δεν είναι σίγουρο πώς είναι ο κατάλληλος για να διαφωτίσει την γυναίκα. Ποιο είναι το θέμα;

Εδώ και κάποιες δεκαετίες, σίγουρα μετά τον πόλεμο και με τη έκδοση περιοδικών, εμφανίστηκαν οι «ειδικοί» γιατροί, σεξολόγοι, γεωπόνοι, ψυχολόγοι, μάγοι, αστρολόγοι κ.α.

Οι αναγνώστες, λοιπόν, απευθυνόντουσαν στους δόκτορες και τους ειδικούς για τα προσωπικά τους προβλήματα με τον σύντροφο, τον αυριανό ίσως σύζυγο και για τις όποιες επιπλοκές, παρενέργειες παρουσίαζε το σώμα τους.

Μία γυναίκα ρωτάει τον ειδικό γυναικείου περιοδικού: ”Ο σύντροφός μου συμπεριφέρεται άσχημα… Το και το. Τι να κάνω;…”. Μα, είναι δυνατόν! Χρειάζεται ειδικό η κυρία για να της συστήσει να διακόψει τη σχέση της μ’ αυτόν που της κάνει τη ζωή μπουρδέλο;

Τι λέμε! Τρώει τις μάπες της η κυρία και δεν παρατάει τον γκόμενο, γιατί την βρίσκει μαζί του, έστω και με τις μπουνιές. Στο βάθος γουστάρει την κακή συμπεριφορά του συντρόφου της. Ίσως γιατί ξέρει η κυρία μαλάκω, πως εκείνη φταίει για την κακή συμπεριφορά του άντρα της. Αυτή είναι η αλήθεια και την πήρα πρέφα, ας μην είμαι.. ειδικός.

Παντρεύεται ο άλλος, γιατί; Όχι, πάντως, για να χωρίσει μετά από ένα χρόνο, μετά από δέκα χρόνια. Μην το ψάχνεις το γιατί παντρεύεται ο άλλος. Άσε τι λένε οι ίδιοι οι παντρεμένοι. Κάποια πράγματα παραμένουν αναπάντητα για αιώνες. Κι ένα απ’ αυτά είναι γιατί ο άλλος κάνει την ανοησία και σύρεται στον έγγαμο βίο του.

Χάνεις τη μπάλα αν πεις ότι ο γάμος είναι καλό για τον άνθρωπο, για την κοινωνία. Δεν συζητάμε αν είναι καλό, αν είναι κακό. Λέμε ότι δεν θα απαντηθεί οριστικά ποιοι είναι οι βαθύτεροι λόγοι και περισσότερο ασυνείδητα, παρά συνειδητά, οι άνθρωποι φθάνουν τόσο αβασάνιστα στο γάμο. Και χωρίζουν. Και πλέον, όπως αποτελεί… θεσμός ο γάμος, έτσι έχει εξελιχθεί σε θεσμικό δεδομένο και το διαζύγιο.

Πράγματι, τις τελευταίες δεκαετίες σ’ όλον τον πλανήτη ο ένας στους δύο χωρίζει, έστω ο ένας στους δύο γάμους απειλείται κάθε στιγμή να διαλυθεί. Μία είναι η σωτηρία. Το κέρατο στον, ή, στην σύζυγο. Να απατήσεις τον δικό σου άνθρωπο. Φοβερά πράγματα. Αν θέλεις να σώσεις το γάμο σου να απιστήσεις. Εγγυημένο.

Τι λέμε στην αρχή; Ότι ο άλλος δεν παντρεύεται για να χωρίσει. Μάλιστα. Όταν, λοιπόν, σύμφωνα με έρευνες αποδεικνύεται ότι το ”φάρμακο” για ένα σίγουρο γάμο είναι η απιστία, το ξενοπήδημα, τότε θα συμφωνήσεις με όποιον υποστηρίζει ότι πράγματι είναι ανοησία να παντρεύεται κανείς. Μία ενέργεια για την οποία οι περισσότεροι από τους μισούς αναγνωρίζουν το… λάθος τους. Το μετανοιώνουν.

Μιλάμε για φοβερά πράγματα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που παντρεύτηκαν για δεύτερη φορά, άνδρες και γυναίκες, υποστηρίζουν ότι δεν θα είχαν χωρίσει στον πρώτο τους στεφάνι αν ήταν σεξουαλικοί άπιστοι. Σ’ αυτό συμφωνεί το 84% των γυναικών και το 76% των ανδρών.

Οι άνθρωποι… μετανόησαν που δεν είχαν… βοηθήσει τον πρώτο τους γάμο αποκτώντας έναν εραστή, μια ερωμένη, έστω όχι μόνιμη παράνομη σχέση, αλλά να ξάπλωναν μ’ άλλον αν τους έπεφτε η περίπτωση.

Και όμως, μια τέτοια σκέψη έχει λογική. Πας μ’ άλλον, μ’ άλλην και… ανανεώνεις το γάμο σου. Το ότι θα βρεθείς με τρίτο πρόσωπο δεν σημαίνει πως δεν αγαπάς τον νόμιμο σύντροφό σου. Απεναντίας, ίσως τα αισθήματά για τον, την σύζυγο να επιβεβαιώνονται αν έλθει σε σεξουαλική επαφή μ’ άλλο άτομο.

Γιατί, πιθανόν, λειτουργεί η σύγκριση. Γιατί το τρίτο πρόσωπο παραμένει πάντα τρίτο, όχι όπως είναι για τον παντρεμένο ο δικός του άνθρωπος. Το άλλο «εύρημα» της επιστημονικής έρευνας που από τη μία γελοιοποιεί το θεσμό του γάμου και από την άλλη απενοχοποιεί το κέρατο. Το 54%, λοιπόν, των ανδρών και το 48% των γυναικών δέχονται πως μια εξωσυζυγική αταξία βοηθάει στην επιτυχία του γάμου του.

Καλή εβδομάδα και καλή ξεκούραση στην σημερινή αργία….

=======================================

04 / 03 / 2024

Δεν υπάρχει χώρα μουσουλμανική στον κόσμο, όπου εκεί θα παρελάσουν με την τσαχπινιά τους ομοφυλόφιλοι, άνδρες και γυναίκες, και θα εκδηλώσουν την υπερηφάνεια τους γι’ αυτό που είναι. Είναι gay και δεν το κρύβουν. Γι’ αυτό τη γιορτή τους τη λένε «Gay Pride», Ομοφυλόφιλη Υπερηφάνια.

Εξαίρεση η Τουρκία. Με τον προφήτη Μωάμεθ και οι Τούρκοι, όμως το κράτος θέλει να δίνει εικόνα ευρωπαϊκού. Αύριο, μεθαύριο να καταστεί ισότιμο μέλος της Κοινότητας, Γι’ αυτό έχει νομιμοποιήσει την ομοφυλοφιλία. Άρα, επιτρέπει εδώ και δέκα χρόνια το Gay Pride των Τούρκων ομοφυλόφιλων.

Όταν, όμως, πέφτει στο ραμαζάνι και με την πρόφαση για λόγους ασφαλείας, ο Ερντογάν απαγορεύει το Gay Pride. Με ραμαζάνι υπάρχει κίνδυνος οι εθνικιστές, οι αντιευρωπαϊστές να λυντσάρουν τους άνδρες βαμμένους, και με σλιπάκια και τις τζίβες με σκέρτσο να φιλιούνται στους δρόμους.

Αυτό θα πει φασισμός. Απαγορεύω διότι είμαι ισχυρώτερος. Και την ισχύ μου τη δείχνω στον gay, που θέλει να παρελάσει, όχι σ’ όσους κάνουν κέφι να πλακώσουν, τους ετεροφυλόφιλους. Η μαγκιά του ισχυρού είναι να βάλει στη θέση του τον κακό, αυτόν που τρομοκρατεί τον αδύναμο.

Άλλο ότι είναι γελοία ιστορία αυτή του Gay Pride. Δεν κατάλαβα. Είμαι gay, γιατί να το δείχνω με τρόπο πεζοδρομιακό και επιθεωρησιακό. Ανοησία όμως, γιατί να αρνηθείς στον άλλον να διαδηλώσει, να κάνει την πλάκα του, τέλος πάντων ό,τι γουστάρει..

Εδώ είμαστε! Οι Αμβρόσιοι της ορθοδοξίας, σου λένε, ότι οι gay προκαλούν. Άνετα και εκείνοι, οι ομοφυλόφιλοι, να πουν τα δικά τους. Ό,τι θέλει ο καθένας λέει. Δεν βγαίνει έτσι δουλειά. Οι gay στο Pride της Θεσσαλονίκης είχαν και την εικόνα του Εσταυρωμένου. No hate. Όχι μίση.

Άντε πες στους gay ότι ο Χριστός δεν σταυρώθηκε και γι’ αυτούς. Διαφωνούν. Ρώτησαν, άλλωστε, σχετικώς τον Ιησού και τους είπε ότι μαρτύρησε και γι’ αυτούς. Παραμύθι ο Κύριος ή οι gay; Ψάξε βρες.

Δεν χρειάζεται να μου το πει κανένας. Το καταλαβαίνω και μόνος μου. Ότι το κινητό τηλέφωνο, αυτό το διαολόπραμα κάνει ζημιά. Φύση είμαι εγώ, με γεννάει η γη και με παίρνει πίσω και με εξαφανίζει. Με ανακυκλώνει. Το αίμα μου, το κρέας μου, τα κόκκαλά μου. Το κινητό δεν είναι γέννημα της φύσης, είναι κατασκεύασμα του μαλάκα, ένας είναι ο μαλάκας στη γη.

Λοιπόν. Άμα κρατάω το κινητό στην τσέπη, κοντά στους όρχεις μου, θα μου σακατέψει το σπέρμα. Έχει τέτοια δύναμη το σατανικό αυτό πράμα, τόσο μικρό το κερατιάτικο. Τι, δηλαδή, να αγνοήσω ότι το κρατώ στη φούκτα και έρχομαι σε επαφή με τον καθένα όπου κι αν βρίσκεται στον πλανήτη.

Αντιληπτό. Δεν είναι παιχνίδι το φορητό τηλέφωνο, άρα μ’ αυτό δεν μαλακίζομαι  με τις ώρες. Είπαμε. Αν το έχω συνεχώς στο αυτί, θα σκαρτέψει το μυαλό μου. Θα χάσω τη δύναμη της όρασης.

Έγιναν, λέει, έρευνες και αποδείχθηκε ότι χαλάει η ποιότητα του ανδρικού σπέρματος με τη χρήση του κινητού. Το «σκοτώνουν» η θερμότητα και η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που εκπέμπονται από το μαραφέτι. Και στους άνδρες παρουσιάζεται πρόβλημα γονιμότητας. Το σπέρμα αδυνατίζει. Όλα αυτά δεν τα καταλαβαίνεις; Περίμενες τους επιστήμονες να τα επισημάνουν;

Χριστιανισμός. Είναι όπως το γράφουν τα κιτάπια. Δεν είναι ο χριστιανισμός όπως βολεύει τον καθένα. Διαφωνείς με τις επιταγές, με τις εντολές του δόγματος; Σταματάς να είσαι χριστιανός. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σε κρίνει έτσι κι αλλοιώς.

Ελεύθερος είσαι να λειτουργείς ως χριστιανός, μουσουλμάνος, βουδιστής, ινδουϊστής, εβραίος, ότι άλλο. Δεν ξέρω κάποια θρησκεία που με το ζόρι να σε κρατάει στις τάξεις της.

Παρακάτω. Να γίνει δηλητήριο το κρέας όσοι το φάνε, είπε ο πάτερ από τον άμβωνα. Έχει δίκιο ο παπάς. Και τα ακούω βερεσέ αυτά που λένε, δηλαδή ότι είναι απαράδεκτο άνθρωπος της θρησκείας της αγάπης να καταριέται μ’ αυτόν τον τρόπο.

Μια στιγμή. Ο άνθρωπος του Θεού καταράστηκε χριστιανούς, όχι αλλόθρησκους. Πιο σωστά εκείνους που κυκλοφορούν ως χριστιανοί και δυσφημούν τον χριστιανισμό.

Για σιγά, σου λέει ο παπάς. Τι σχέση έχω εγώ μαζί σου, τι δουλειά έχεις εσύ στην εκκλησία μου, γιατί θες από μένα να σε ευλογήσω, όταν δεν είσαι σωστός. Όπως σε θέλει η θρησκεία σου. Η δική σου θρησκεία. Εμφανίζεσαι ως χριστιανός, όμως δεν τηρείς τα κεκανονισμένα. Ένας προδότης είσαι.

Βεβαίως είναι ένα είδος προδοσίας, απιστίας να λες ότι είσαι χριστιανός και να φέρεσαι σα να μην είσαι τέτοιος. Ο μητροπολίτης είναι υπόλογος, αν καταριότανε κάποιον μη χριστιανό, κάποιον που δεν θέλει να έχει σχέση με τον χριστιανισμό.

Θραύση κάνει το χασίσι στην Ελλάδα, ποιος δεν φουμάρει; Κι αν τους πεις κάτι, σου λένε πράμα της φύσης είναι, όχι χημικό. Και δώστου τσιγαριλίκια. Τα περίπτερα υπάρχει περίπτωση να μείνουν από τσιγάρα, έλλειψη στο χασίσι ποτέ δεν παρουσιάστηκε. Καλλιεργείται σ’ όλη τη χώρα, άλλωστε. Είναι δυνατόν να κρατηθεί απ’ έξω η μπατσία;

Από την εποχή που στήθηκε η Δίωξη Ναρκωτικών άρχισε το νταραβέρι με τους εμπόρους. Και τις πληροφορίες ο «νόμος» τις επιβραβεύει σπρώχνοντας πράμα στην πιάτσα, μαύρο και άσπρο, ανάλογα τη φάση. Τι λέμε τώρα; Μέχρι που έλεγες ότι αυτό που μυρίζει σε κάποια αστυνομικά τμήματα είναι λιβάνι…, πού αλλού να πάει ο νους.

Και έρχονται τα ΜΜΕ, ο ορισμός του αποπροσανατολισμού, οι Ρούληδες και Τρούληδες της δημοσιογραφίας, όλοι οι μαζύ, σε συναυλία Αφέλειας, να σχολιάσουν κατάπληκτοι, με πολλά ω!…, ω!…, ω!…, το μέγα αποκαλυπτικό γεγονός.

Ότι μεγαλογαλονάδες της Δίωξης Ναρκωτικών, έχουν γίνει τακίμια με εμπόρους. Και όμως! Η είδηση είναι να μη βρεθούν μπερδεμένοι στη διακίνηση ναρκωτικών αστυνομικοί, μάλιστα ειδικώς οι της συγκεκριμένης υπηρεσίας.

Διεφθαρμένοι μπάτσοι; Διεφθαρμένη είναι η κοινωνία. Από κούνια. Η κοινωνία διαφθείρει μπάτσο, δικαστικό, πολιτικό, εφοριακό, δημοσιογράφο, κάθε λειτουργό. Όπως η κοινωνία φτιάχνει πρεζάκηδες, όχι η αστυνομία. Οι μπάτσοι, κάποιοι μπάτσοι, απλά υποκύπτουν στον πειρασμό, μπαίνουν στο κόλπο και σε συνεργασία με τα κυκλώματα εξυπηρετούν την πελατεία.

Το σώσε θα γινόταν με μια Λίστα της Interpol για τους Έλληνες διεφθαρμένους μπάτσους. Ο χαμός του χαμού. Καλή συνέχεια.

============================================================

26 / 02 / 2024

Το σημερινό μου γραφτό, θερμά σας παρακαλώ, να διαβαστεί με την ανάλογη σεβαστή σας προσοχή, και μη βιαστείτε να με κρίνετε αυστηρά, για τις συγκεκριμένες τιμωρίες τις οποίες προτείνω ειδικώς για κάποιους ξεφτίλες εγκληματίες.

Είμαι της παλαιάς, της παμπάλαιας σχολής, και ονειρεύομαι να μπορούσα να ζούσα παλαιομοδίτικα. Μάλλον θα πρέπει να ονειρεύομαι. Πάμε όμως τώρα και στο ζουμί της ιστορίας μας αλλά και το γιατί είμαι αγριεμένος, Δευτεριάτικα.

 Ένας 40χρονος Αλβανός, την έπεφτε σε ηλικιωμένους στη Μεσσηνία και την Αρκαδία. Μπούκαρε στα σπίτια τους νύχτα, ξημερώματα, μεσημεριάτικα, και από τα γερόντια έπαιρνε τις οικονομίες τους, δηλαδή ότι απέμεινε από τις συντάξεις τους.

Προσέξτε τώρα. Αν τα γεροντάκια και οι γριούλες, δεν έδιναν τίποτα περισσότερο, τους κακοποιούσε, τους κοπανούσε, τους βασάνιζε, μέχρι να χάσουν τις αισθήσεις τους. Πως ν’ αντέξεις τόσο ξύλο, όταν ακόμη και τα κοκαλάκια σου πονάνε.

Στα παλιά τα χρόνια φίλες και φίλοι, ο βασανιστής, να το πω για όσους δεν το γνωρίζουν, ήταν επίσημο όργανο της εξουσίας. Θεσμός κανονικός μέχρι και 150-200 χρόνια πριν στην πολιτισμένη Ευρώπη. Ο δήμιος, και μιλάμε πολύ σοβαρά, ήταν μάστορας στη δουλειά του, υψηλής τεχνικής κι έκοβε με αρτίστικη κίνηση το κεφάλι του ενόχου.

Το κεφάλι δεν πέφτει κάτω, όχι βέβαια. Λησμόνησα να αναφέρω ότι η εκτέλεση του κακοποιού γινόταν, αλλά και γίνεται σε κάποιες χώρες μέχρι σήμερα, μπροστά στο πλήθος, έχει θεσμικό χαρακτήρα και απαιτεί όχι μονάχα λαϊκή συμμετοχή αλλά και σκηνοθεσία φρίκης.

Να μάθει ο κάθε καριόλης, που θα την πέφτει σ’ ένα συνταξιούχο ογδονταφεύγα τι έχει να πάθει. Βέβαια. Ο αποκεφαλισμός, λοιπόν, υπακούει στους κανόνες του show. Ο δήμιος κρατάει από τα μαλλιά τον μελλοθάνατο κι όταν γίνει η αποκοπή επιδεικνύει μετά το κεφάλι του στον κόσμο.

Να μείνει με απλά λόγια, χαραγμένη στη μνήμη όλων, η εκτέλεση της ποινής. Και όλο το σκηνικό έχει την ευλογία της εκκλησίας. Οι «τελετές», άλλωστε, λέμε για τη δημόσια απόδοση της Δικαιοσύνης, γινόντουσαν στην κεντρική πλατεία, μπροστά στην εκκλησία και πάντα Κυριακή.

Λοιπόν. Ποια ποινή προτείνω στο  καθήκι τον Αλβανό; Να σου πω. Το μενού είναι πλούσιο. Οι επιλογές αρκετές. Αγχόνη. Κρεμάλα, και μάλιστα όχι κατ’ ευθείαν, που είναι ένας γλυκός θάνατος. Πρώτα να αφαιρεθεί το ένα χέρι, όχι και τα δύο, ίσως μόνο την γλώσσα.

Μια άλλη πρόταση πριν κρεμαστεί, είναι να τσακιστούν οι αρθρώσεις του. Να καταλάβει δηλαδή ο μελλοθάνατος, τι σημαίνει πόνος. Υπάρχει και μια άλλη ποινή. Να καεί ο δράστης στην πυρά, και να ουρλιάζει… Κατάλαβα. Το κόβω εδώ. Ναι, κάποιοι δεν αντέχουν να διαβάζουν. Τα γεροντάκια όμως ούρλιαζαν από τον πόνο.

Η βρετανική εφημερίδα Sun δημοσίευσε ένα απαράδεκτο από κάθε άποψη ρεπορτάζ που αφορά τον πρώην παικταρά Γιάγια Τουρέ. Ότι πήγε με «συνοδό πολυτελείας» της οποίας η ταρίφα είναι περισσότερο από 150 ευρώ την ώρα.

Ποσό που αυξάνει αν ο… συνοδευόμενος, δηλαδή ο πελάτης της πόρνης έχει ιδιαίτερες προτιμήσεις. Η καλή εφημερίδα χαρακτηρίζει «απιστία» τη… συνοδευτική επαφή του Ιβοριανού, κάποτε  της Μάντσεστερ Σίτυ.

Αν ήμουν στη θέση του Τουρέ πρώτα θα έκανα ένα «μάθημα» στον δικηγόρο μου και μετά μέσω αυτού θα ζητούσα αποζημίωση από την εφημερίδα. Γιατί; Επειδή με δυσφήμησε. Επειδή με μείωσε ηθικά. Επειδή με είπε παλιοχαρακτήρα.

Αυτό θα έλεγα στο δικαστήριο. Βαρειά, πολύ βαρειά κατηγορία να λες τον άλλον «άπιστο». Σα να  τον αποκαλείς προδότη της πατρίδας του. Με ποια λογική θεωρείται απιστία αν κάποιος πάει με πουτάνα. Απιστία άντε να πεις επειδή ξάπλωσε με γκόμενα, όμως όχι πληρωτική.

Τότε, ναι, να δεχθώ να τον κατηγορήσεις ότι άλλαξαν τα αισθήματα για την σύζυγό του. Ότι προτίμησε μια άλλη συγκεκριμένα,  όχι την γυναίκα του. Από πού κι ως πού είναι «απιστία» όταν δεν τον συνδέει τίποτα, ερωτικά και συναισθηματικά, με μια πόρνη εκτός από τα… 150 ευρώ, όσο κοστίζει η ώρα της.

Την ιστορία «lll» την ξέρεις; Ένα και ένα κάνουν ll. Και ένα, συν ένα, συν ένα κάνουν lll. Λες ένα πονηρό μυστικό στον κολλητό σου, κι αυτός τα μεταφέρει τον δικό του κολλητό. Δεν το ξέρουν μόνον τρεις, συνήθως τέτοιες ιστορίες απλώνονται, βρωμάνε και από δυο σε τρεις τραβάει  η δουλεια μέχρι και σε 111 άτομα.

Πήγε ο παίκτης ο δανεικός της Μίλαν με δυο πουτανίτσες, πιτσιρίκες αλλά αδήλωτες, κι έκανε γκέλα νταμπλ. Και βιντεοσκόπησε τις «αταξίες» του με τα κορίτσια και για να δείξει τα κατορθώματά του έδωσε το υλικό σ’ ένα φίλο του. Η συνέχεια;

Το video του παίκτη από τον κολλητό του πήγε στον κολλητό του κολλητού του και τελικά βρέθηκε σε εκβιαστές. Ή μας δίνεις τόσα, είπαν στον ποδοσφαιριστή ή το ανεβάζουμε στο internet και παθαίνεις τη ξεφτύλα της αρκούδας. Σε τέτοιο λούκι έπεσε το παλληκάρι. Γιατί; Επειδή έκανε τη μαλακία. Και οι μαλακίες πληρώνονται.

Συμπέρασμα. Όταν ανοίξεις τα φτερά σου, όταν αποκτήσεις προσωπική ζωή, κύριε μαλάκα, θα υπολογίζεις κάθε σου κίνηση. Κάθε σου απόφαση. Και το μυαλό σου θα το έχεις συνεχώς στο κακό. Τι μπορεί να πάθεις. Να προσέχουμε. Να διδασκόμαστε τα λάθη μας. Είναι μαθήματα ζωής. Διαφορετικά θα πληρώνουμε τα διόδια ζωής

Συνελήφθη  πρώην ποδοσφαιριστής, από Θεσσαλονίκη μεριά, επειδή το παλληκάρι κατέληξε αρσενική πόρνη. Πήγαινε με σιτεμένες κυρίες και πρόσφερε έναντι αμοιβής βέβαια το 36χρονο γυμνασμένο κορμί του.

Ναι, είναι ανήθικο, αναξιοπρεπές αυτό που έκανε ο 36χρονος. Γιατί. όμως, να μπερδευτεί η αστυνομία σε μια υπόθεση εντελώς προσωπική, διαπροσωπική. Ανάμεσα σ’ έναν άνδρα που έχει μείνει ρέστος, δεν έχει να φάει, να ζήσει την οικογένειά του, γυναίκα και παιδιά.

Και μια κυρία άγνωστή του, που αυτή έχει την επιθυμία να βρεθεί με άνδρα, έχει ανάγκη σεξουαλική. Ο νόμος προστατεύει τον πολίτη. Ο μπατήρης λόγω οικονομικής κρίσης πρώην ποδοσφαιριστής ομάδας με την δική του θέληση έγινε ζιγκολό.

Και οι κυρίες, οι περισσότερες παντρεμένες, μ’ αυτόν κάλυπταν ένα δικό τους κενό, όχι εκβιαζόμενες. Ποιο είναι το αξιόποινο, το κακό της ιστορίας, λοιπόν. Τι ενδιαφέρει την αστυνομία, την δικαιοσύνη, το κράτος αν κάποια επιθυμεί να σεξουαλιαστεί. Επειδή δεν έχει γκόμενο. Επειδή , διότι δεν της είναι αρκετός ο σύζυγος.

Μήπως η κυρία, η κάθε κυρία που έχει φράγκα και γουστάρει την ερωτική απόλαυση, θα πρέπει να το βγάλει παράρτημα; Ο μόνος λόγος, η μόνη δικαιολογία που μπορεί να επικαλεστεί κάποιος και να δικαιολογήσει την  παρέμβαση της αστυνομίας είναι τα… λεφτά.

Ότι το κράτος… χάνει λεφτά από τις οικονομικές συναλλαγές με τις κυρίες που είχε το ”σεξομάγαζο” του 36χρονου. Μέσω διαδικτύου μόνος του «δούλευε», έβρισκε πελάτισσες, χωρίς να το γνωρίζει η… εφορία, και αυτά συμβαίνουν παντού.

Βουίζει η Μελβούρνη, για μια παντρεμένη 60άρα, με πολλά προβλήματα στην οικογενειακή της ζωή. που τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, βρίσκεται με πληρωμένο εραστή σε ξενοδοχείο, για τουλάχιστον 3 ώρες.

Μια αστυνομικίνα, παρουσιάστηκε στον πληρωτικό εραστή, ότι θέλει τις υπηρεσίες του και στο ραντεβού τους, σε ξενοδοχείο, τον κάνανε τσακωτό. Μαζί και την ατζέντα του! Τα ονόματα των «πελατισσών» του. Αυτό είναι το άσχημο.

Για σκέψου τις κυρίες που ξάπλωσαν μαζί του, όταν χωρίς την ευθύνη του, το όνομά τους έφθασε στα αρχεία της αστυνομίας. Το ξέρεις; Δεν το ξέρεις. Ποιο; Αν κάποιος μπάτσος αρχίσει να εκβιάζει τις κυρίες για την «παράνομη» σεξουαλική τους δραστηριότητα, την κρυφή από την οικογένειά τους.

Μήπως ο μπάτσος… αντικαταστήσει, γίνει ο αναπληρωματικός του πρώην ποδοσφαιριστή πληρωμένος εραστής, μάλιστα σε έτοιμη πελατεία, στις γυναίκες της κατασχεμένης λίστας. Άντε και καλή μας εβδομάδα, φίλες και φίλοι.

=======================================

19 / 02 / 2024

Μια Μελβουρνιώτισα κυρία, 35 χρονών, παντρεμένη, καθηγήτρια, είχε ερωτική, πιο σωστά σεξουαλική σχέση με 14χρονο μαθητή της. Το καλύτερο! Έτσι λέω εγώ. Αν ήμουν ο πατέρας του πιτσιρικά, κακώς τον λέω πιτσιρικά, θα το πανηγύριζα. Κι όμως! Το κορίτσι, λέω για την 35χρονη, το καταδίκασαν όλοι, και την περάσανε από δίκη, και την έδιωξαν από το σχολείο. Μεσαιωνικά πράγματα, λέω εγώ.

Κατ’ αρχήν. Έχουμε να κάνουμε με φαινόμενο, όχι μεμονωμένη περιπέτεια. Συμβαίνει, δηλαδή, δασκάλες να μη διστάζουν να δείχνουν τη θηλυκότητα τους και να μην στέκονται μέχρι εκεί, σε μαθητές. Σκέψου πόσες τέτοιες υποθέσεις υπάρχουν, πέρα από τις πολλές που γνωστοποιούνται. Κάθε τόσο και σκάει μια τέτοια περίπτωση. Να, γιατί μιλάω για φαινόμενο.

Παρακάτω. Κακώς χαρακτηρίζουν ανήλικο του 14χρονο. Όταν στην εποχή μας ένα παιδί σ’ αυτή την ηλικία κυκλοφορεί μόνος του έξω, σε νυχτερινές εξόδους, δεν τον λες ανήλικο, δηλαδή ότι έχει ανάγκη προστασίας. Άσε ότι είναι άστοχη η λέξη “ανήλικος”, δηλαδή ότι δεν έχει ηλικία.

Παρακάτω. Γιατί τα έβαλαν με την 35χρονη με την κατηγορία αποπλάνησης του νεαρού. Πώς το ξέρουν ότι δεν συνέβη το αντίθετο; Αν το αγόρι αποπλάνησε την κοπέλα. Το ξέρουν αυτό; Όχι βέβαια. Χρειάζονται δύο άτομα για να χορέψουν τανγκό.

Παρακάτω. Πού το βλέπουν το κακό ένας έφηβος, που πλέον είναι σε θέση να κάνει σεξ, να έχει επαφές με κάποια μεγαλύτερή του; Το ιδεώδες ζευγάρωμα, λέω εγώ. Το αγόρι θα μυηθεί στο τι είναι η γυναίκα, μάλιστα με άτομο, λόγω ηλικίας του, εξ ορισμού πιο έμπειρο. Μόνον έτσι μεγαλώνουν σωστά οι άνθρωποι, όταν μαθαίνουν δίπλα στους μεγαλύτερους.

Η αστυνομία έβαλε στο χέρι μια χοντρή μπάζα κοκαΐνης, με σχεδόν 80 κιλά. Πίνουν πολύ στην Ελλάδα, ρε παιδί μου. Με κρίση, η χωρίς κρίση, με και χωρίς μνημόνια η άσπρη έχει ανέβει απίστευτα τα τελευταία 40 χρόνια στην πατρίδα μας.

Εντάξει, όλη η ποσότητα δεν ήταν για την Ελλάδα, μια ποσότητα σε κιλά, θα τα έστελναν για Ανατολή μεριά. Όπως και να έχει όμως, μιλάμε για πολύ πράμα. Για έτοιμη πελατεία. Για καταναλωτές που έχουν κανονίσει την καθημερινότητα τους με την κοκαΐνη. Πόσες γραμμές έχουν ανάγκη την εβδομάδα, στη σούμα.

Λένε τώρα, ότι η δουλειά ήταν καρφωτή. Έτσι συμβαίνει πάντα. Έτσι τους τσακώσανε σε κάποια μονοκατοικία στη Βούλα. Ο μεγαλύτερος εχθρός μιας συμμορίας ναρκωτικών θα είναι πάντα μια αντίπαλη συμμορία.

Είναι από τις σκηνές που βλέπω καθημερινά στο Oakleigh και σε αφήνουν άφωνο. Να βλέπεις το παλληκάρι, που ήταν, δεν ήταν, 25 χρονών, να προσπαθεί να ικανοποιήσει το πάθος του για κάπνισμα από τις γόπες των άλλων.

Να ξεγελά την πείνα του με ότι απέμεινε από το κολατσιό των άλλων στον σκουπιδοτενεκέ. Και μετά να πίνει τις τελευταίες γουλιές από τον καφέ, κάποιου άλλου, του οποίου άργησε να μαζέψει ο σερβιτόρος της καφετέριας.

Ποιος ξέρει τι ζόρι τραβάει. Τι Γολγοθά ανεβαίνει. Κόσμος πάει κι έρχεται και κανείς δεν του δίνει σημασία. Ούτε ο ίδιος νοιάζεται αν τον βλέπουν στις εφορμήσεις του στις γόπες του δρόμου. Αποτσίγαρα από διαφορετικά στόματα.

Βιάζεται να μαζέψει όσες γόπες περισσότερες μπορεί, να καπνίσει μερικές, και τις άλλες να τις βάλει καβάτζα σε κάποιο πρόχειρο πακέτο, να καπνίσει και το απόγευμα. Ίσως και αύριο το πρωί.

Μία νάιλον σακούλα είναι η αποθήκη του για τα φαγώσιμα, όσα ψαρεύει  από τα χαρτόκουτα που έχουν βγάλει οι μαγαζάτορες. Σημασία δεν δίνει. Κάποιοι διαφημιστές μέσα στην αγορά μοιράζουν φυλλάδια. Προσπερνά, καθώς δυσκολεύεται να απλώσει το χέρι του για να πάρει ένα απ’ αυτά, από την πείνα.

Θα μπει μέσα στα Coles, ή,  μέσα στο Safeway, με γοργά βήματα, εκεί που βρίσκονται οι αυτόματες μηχανές πληρωμής, και θα προσπαθήσει να κάνει… ανάληψη, στο μέρος όπου πέφτουν τα ρέστα. Δυστυχώς γι’ αυτόν, κανείς δεν τα έχει ξεχάσει.

Τι και αν οι υπεύθυνοι τον διώχνουν καθημερινά. Αυτός αύριο θα είναι πάλι εκεί, με την ελπίδα κάποιος χριστιανός να ξέχασε τα ρέστα του, ή, να του έπεσε κάποιο νόμισμα από την τσέπη. Και θα νιώθει χαρούμενος, αν κάποιος περαστικός του δώσει έστω και 10, ή, 20 σεντς.

Σκότωσε την μάνα του και τον πατέρα του. Τρελό παιδί ένας 16χρονος; Όχι, δεν ήταν τρελός, απλά τρελάθηκε γιατί οι γονείς του του πήραν το ipad, επειδή ήταν όλη μέρα με αυτό. Καμία έκπληξη ο ανήλικος να φτάσει μέχρι εκεί.

Να σκοτώσει τους γονείς του, και μάλιστα εν ψυχρώ. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα. Καμία έκπληξη για ένα τέτοιο φονικό. Και να καταδικάσει κανείς τον δολοφόνο, δεν παύει και αυτός να είναι παιδί της εποχής του.

Να, ποια είναι η τερατώδης αλήθεια. Σήμερα η νεολαία δεν ανήκει στον εαυτό της, είναι αιχμάλωτη στα ηλεκτρονικά αλκοολίκια. Απόλυτη υποταγή. Στέκομαι όμως στην περίπτωση του πιτσιρικά, που έξι μήνες αργότερα ομολόγησε γιατί περίμενε με λοστό την μητέρα του για να την σκοτώσει, όπως και το έκανε.

Τον πατέρα του τον κοπάνησε με λοστό και μαχαίρι για τον ίδιο λόγο. Για το ipad μου, ρε γαμώτο. Για την πρέζα μου, ρε γαμώτο. Έτσι είναι. Στη  χαρμάνα με τα ηλεκτρονικά είναι σήμερα τα παιδιά της ηλικίας του δολοφόνου, της γενιάς του.

Ολοκληρωτική η παράδοσή τους. Η πιο μεγάλη μαστούρα. Με το εργαλείο στο χέρι δεν ζούνε, δεν υπάρχουνε, δεν έχουν επαφή με το χρόνο, με τους δίπλα τους, με κανέναν, με τίποτα. Για το καλό του κανακάρη τους οι γονείς εξαφάνισαν το εργαλείο.

Ήταν σα να τον ευνούχισαν. Σα να τον έστειλαν στο χάος, στο πουθενά. Να μη ξέρει τι να κάνει. Όχι, το παιδί ούτε ένστικτα δολοφόνου είχε, ούτε τον χαρακτήριζε το ανεξέλεγκτο. Τον Θεό τον ίδιον θα σκοτώσει, όταν του αφαιρεί τη ζωή. Ναι, το ηλεκτρικό μαραφέτι για τον 16χρονο ήταν η ζωή του.

Πατέρας και μάνα τρώνε ξύλο από την κόρη. Μπαίνει ο δράκος στο σπίτι των γονιών και ζητάει φράγκα. Κι αν δεν της δώσουν όσα χρειάζεται για να κάψει τη μαστούρα της, το σπίτι θα το αφήσει λες κι έπεσε πύραυλος ρωσικός από τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Μια κουβέντα είναι αρκετή. Αυτά που βγήκαν και βγαίνουν καθημερινά στον αέρα, είναι μια σταγόνα στον ωκεανό. Είναι περιστατικά πολύ περισσότερα απ’ όσα φανταζόμαστε. Το ναρκωτικό. Δεν το κάνεις ζάφτι αυτό. Είναι υπεράνω.

Το πρεζόνι δεν υπολογίζει μάνα και πατέρα, τη δόση θέλει να εξασφαλίζει. Και είναι ικανό να φτάσει στα άκρα, στο πιο άκρο από τα άκρα. Να μπαίνει στο σπίτι το αίμα σου και η καρδιά σου να βαράει από την αγωνία. Θα με κλέψει, θα καταστρέψει κάτι στο σπίτι, θα με βαρέσει. θα με κάνει πάλι ρεζίλι στην γειτονιά.

Ζούμε σε μια παροικία με χιλιάδες περιστατικά κάθε μέρα. Τρώνε ξύλο οι γονείς όταν δεν δώσουν λεφτά στα πρεζόνια παιδιά τους. Κρύβουν τα χρυσαφικά τους σε απόμερα σημεία για να μην τα βλέπουν και τους τα εξαφανίσουν και αυτά.

Να πάνε στην αστυνομία; Τα ίδια και χειρότερα θα γίνουν όταν βγουν έξω. Έπεσες στην πρέζα, μετράς μέρες, ίσως σε κάποιες περιπτώσεις και ώρες. Μια δυνατή ένεση σε στέλνει στην κόλαση της ίδιας σου της ψυχής σου. Αυτής που δεν μπόρεσε ποτέ να σε καταλάβει.

Καλή εβδομάδα φίλες και φίλοι. Αμέτρητα τα προβλήματα δίπλα μας, που δυστυχώς κάθε μέρα γίνονται ολοένα και περισσότερα, γιατί το μικρόβιο της πρέζας έχει μπει για τα καλά πλέον μέσα στην ζωή μας.

Μην ξεχνάτε επίσης, φίλες και φίλοι, την αποκριάτικη βραδιά, που διοργανώνει η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα αυτό το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου, και από τις 7.οο το βράδυ μέχρι πρωϊας. Θα βραβευτεί μάλιστα και η καλύτερη ενδυμασία. Καλή μας διασκέδαση….

Σ.Σ: Όλες οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται στο Greek Flash News, είναι δικής μας ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η οποιαδήποτε αντιγραφή φωτογραφιών, χωρίς την γραπτή έγκριση του Άλκη Μωρέλα

=======================================

12 / 02 / 2024

Απίστευτες ιστορίες γίνονται δίπλα μας, και πολλοί λίγοι τις παίρνουν χαμπάρι, αν δεν έχεις τις επαφές σου. Ο κύριος είναι πασίγνωστος περίπου στα 65 του, επιχειρηματίας γερός, και του αρέσουν τα μικρά κορίτσια.

Το τελευταίο διάστημα βρέθηκε σε γνωστό Ελληνικό στέκι, και του γυάλισε μια νεαρή σερβιτόρα με πλούσια… προσόντα. Και επειδή ο ίδιος δεν ήθελε να φανεί, στο ψήσιμο, έβαλε το δεξί του χέρι που λύνει και δένει ακόμα και στις επιχειρήσεις του, να κάνει τις επαφές.

«Φέρε μου αυτό το κορίτσι να το απολαύσω! Πλήρωσε την, όσα κι αν ζητήσει τα αξίζει. Θέλω να την έχω δίπλα μου, για μια εβδομάδα. Για επτά ημέρες, επτά νύχτες και επτά απογεύματα μόνο για πάρτη μου…». Η ιστορία είναι αληθινή, και δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ονόματα.

Κροίσος αυτός, μόνον 65 χρονών, παντρεμένος, με μεγάλα παιδιά, όμως την έβρισκε στο έτσι. Στο ποιο έτσι; Μπάνιζε ένα μανουλομάνουλο, και επιτόπου έδινε την εντολή στον… ειδικό μεσάζοντα να κάνει το κουμάντο. Λεφτά άλλωστε υπήρχαν και μάλιστα πολλά.

Δεν είναι δυνατόν αυτή τη δουλειά να την αναλάβει ένας τυχαίος. Ειδική αποστολή είναι και αυτή. Αξιόπιστα και ξεκάθαρα να πλησιάσει την άβγαλτη σερβιτόρα, την 19χρονη υποψήφια στο κρεββάτι, με αγγελική ομορφιά, με μια αγνότητα στο πρόσωπο για να της ξηγηθεί σχετικώς.

Σ αυτές τις μπίζνες η δουλειά γίνεται ψυχρά, ωμά, και χωρίς κανένα δισταγμό. Δέχεσαι την πρόταση, κοπέλα μου; Τόσα θα πάρεις για μια βδομάδα και θα μένεις μαζί του σε ξενοδοχείο. Αν δέχεσαι, τότε να περάσουμε στις λεπτομέρειες.

Ο κύριος πληρώνει τόσα, τα παίρνεις προκαταβολικά, επιβεβαιώνεις πρώτα την κατάθεση στο όνομά σου στην τράπεζα της αρεσκείας σου και για μια εβδομάδα θα είσαι προς γενική χρήση και στην απόλυτη διάθεση του αφεντικού μου. Δεν δέχεσαι; Κανένα πρόβλημα. Εσύ αποφασίζεις.

Έλα όμως που το πράγμα στράβωσε. Και φταίει το λαμόγιο του 65χρονου γιατί ο μαλάκας, ο ανίκανος, δεν το είχε στήσει σωστά το έργο. Δεν είχε κάνει τη σωστή συμφωνία στο κορίτσι. Αυτός νόμιζε ότι το deal ήταν ο.κ και στο αφεντικό του είπε:

”Όλα είναι εντάξει αφεντικό, ρύθμισα το ζήτημα, και η κοπέλα θα βρίσκεται εκεί που την θέλεις για όσο την θέλεις. Η συνάντηση έγινε, και από εκεί άρχισαν τα παρατράγουδα. Η κοπέλα βέβαια ήταν συνεπής στο ραντεβού, όχι όμως και ο επιχειρηματίας, που γινόταν άλλος άνθρωπος με την κοπέλα γυμνή δίπλα του. Σκέτη κόλαση, εξομολογήθηκε η κοπελιά σε φίλη της.

”Με παραπλάνησαν, άλλα μου είπαν, για άλλα πράγματα δέχθηκα τη φιλοξενία αυτού του κτήνους που προσπάθησε να με βιάσει… ”, και αρκετά άλλα που κόντεψα να τρελαθώ, με τις απαιτήσεις του, και τα βίτσια του.

Ο άλλος έχει λεφτά, ατέλειωτα λεφτά, δεν ξέρει τι έχει, και του γυαλίζει το μάτι μια κορμάρα. Τι κάνει; Να πει ”Δεν την είδα την κυρία”; Ειδικά αν είναι κάποιος που ξεκίνησε από μπατίρης, όχι από τζάκι, κι έγινε μεγιστάνας.

Αυτός κι αν θέλει να γίνει πραγματικότητα και στη στιγμή κάθε επιθυμία του. Δεν παίζεται όποιος έκανε λεφτά από το τίποτα. Τον πηδάω τον κόσμο, σου λέει. Εγώ είμαι, ότι θέλω κάνω, είμαι γαμιάς, και δεν εννοεί μόνον στο σεξ.

Ούτε ένας, λοιπόν, ούτε δυο, ούτε δυο χιλιάδες γαμιάδες του πλανήτη, γαμιάδες του χρήματος, είναι αυτοί που βλέπουνε έναν τραγουδιστή ή μια ηθοποιό, ένα αρσενικό φωτομοντέλο, μια Σταρ, και θέλουν το πρόσωπο κατ΄ ευθείαν στο κρεβάτι τους.

Και όποιος, και όποια γουστάρει. Χωρίς μαλακίες. Χωρίς υποσχέσεις, κοριτσάκι μου, αγοράκι μου, θα σε βοηθήσω στην καριέρα σου, θα είμαι στο πλευρό σου για κάθε σου πρόβλημα. Τι είναι αυτά; Σε πληρώνω για να σε πάρω. Ξεκάθαρα πράγματα.

Ο τύπος έχει εξαφανισθεί πλέον από την πιάτσα, γιατί η μικρή άνοιξε το στόμα της και είπε πολλά, πάρα πολλά, που έφτασαν παντού. Αποτέλεσμα, ο επιχειρηματίας πλέον να μην συχνάζει σε Ελληνικά μαγαζιά, αλλά έχει αρχίσει και συχνάζει σε διάφορα ξένα εστιατόρια. Πολυεθνική χώρα άλλωστε η Αυστραλία.

Για κάποιο λόγο, δεν τους μπορώ τους παπάδες. Και μιλάω τώρα για όλους τους παπάδες, του κάθε δόγματος, που όταν ανοίγουν το στόμα τους και μιλάνε για θέματα εντελώς άσχετα με την ειδικότητά τους, δεν ξέρουν τι λένε.

Παπάς είσαι, κύριε, η δουλειά σου, η μαστοριά σου, τέλος πάντων η ειδικότητα σου είναι να ασχολείσαι με τον Θεό. Με την άλλη ζωή, δηλαδή. Την αιώνια, όχι την γήινη. Τι συμβαίνει, όμως; Το παπαδαριό ξηγιέται όπως οι πολιτικοί. Φοβερά πράγματα.

Είναι πολιτικός, παριστάνει τον πολιτικό, τον αποδέχονται σαν πολιτικό, κι αυτό σημαίνει πως είναι σ’ όλα ειδικός. Έχει άποψη και σαν εκπαιδευτικός, και σαν συγκοινωνιολόγος, οικονομολόγος, υγειονολόγος, εργατικολόγος, νομικός, γεωπόνος, ρε για τα πάντα θα πει τι πρέπει να γίνει.

Ανθρωπάκι είναι ο πατριάρχης Βαρθολομαίος. Κάτι η ηλικία του, κάτι ο καρκίνος που τον ταλαιπωρεί, έχει χάσει την μπάλα. Ο οποίος βέβαια, πέφτει πολύ εύκολα σε γκέλα όταν κάποιος τον επισκεφθεί. Είτε αυτός είναι ο ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής ομάδας, είτε κάποιος άλλος εκκλησιαστικός λειτουργός.

Του την πέφτουν, που λες, και τι να κάνει ο φουκαράς ο Βαρθολομαίος, λέει τα δικά του. Κανονικά, λέω εγώ, όταν είσαι πατριάρχης και όχι παπατζής λες στον καθένα που θέλει να πάρει την ευλογία σου ή οτιδήποτε άλλο δύο απλές κουβέντες.

Δεν ασχολούμαι κύριοι με το ποδόσφαιρο και με τίποτα άλλο. Προσωπικό μου μέλημα είναι η ψυχή του ανθρώπου, το θείο, το ουράνιο, η μετέπειτα ζωή. Προσέξτε τώρα γιατί αναφέρθηκα στον Βαρθολομαίο για να βγάλετε και εσείς τα δικά σας συμπεράσματα.

Κάποιοι Κύπριοι επισκέφθηκαν τον Βαρθολομαίο. Και αυτός τους είπε: Είμαι μαζί σας και η λύση του κυπριακού προβλήματος πρέπει να γίνει στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου. Πέφτεις από τα σύννεφα. Υπάρχει διεθνές δίκαιο;

Δεν το ήξερα, ρε Βαρθολομαίε. Και το διεθνές δίκαιο υπηρετεί τους μικρούς και αδύνατους; Ρε φίλοι, μάλλον θα πρέπει να είμαι πολύ αδιάβαστος, για να υπάρχει διεθνές δίκαιο όλα αυτά τα χρόνια, και να μην το έχω πάρει χαμπάρι.

Τον τελευταίο καιρό, έχουν αρχίσει και βαράνε καμπανάκι οι σεισμολόγοι του πλανήτη μας, για τους συχνούς σεισμούς στην Αυστραλία. Τα παλιά χρόνια δεν ξέραμε τι θα πει σεισμός στην Αυστραλία, και τώρα κουνιόμαστε σχεδόν μια φορά τον μήνα.

Τώρα μαθαίνουμε, πάντα από τους επιστήμονες, ότι και τα παγόβουνα έχουν ταυτότητα. Μη πω και διαβατήρια. Εμ, πως! Είναι στη ζωή μας, επηρεάζουν τη ζωή μας και σαν τους ανθρώπους γεννιούνται, και ταξιδεύουν.

Το παγόβουνο, λοιπόν, με τα στοιχεία Α23α, σχεδόν 4.000 τετραγωνικά μέτρα, το μεγαλύτερο στον πλανήτη, τόσο μεγάλο σα μια μεγαλούπολη, ήρθε στη ζωή μας το 1986, και ήρθε η ώρα να ξεκολλήσει από την Ανταρκτική και να αρχίσει τις… βόλτες του.

Το παρακολουθούν οι ειδικοί, παγετωνολόγοι αν έχετε ακουστά, και προβλέπουν ότι κατευθύνεται στο… νεκροταφείο των παγόβουνων. Αφού πρώτα προκαλέσει τεράστιες φυσικές καταστροφές στο πέρασμα του.

Αυτό κι  αν είναι έργο καταστροφής αληθινό, και όχι του σινεμά. Να την κοπανάει από το μέρος που ζει ένα τέρας, όσο ένα νησί του Αιγαίου πελάγους και στην πορεία του να σβήνει ότι βρίσκει μπροστά του. Καμπανάκι της φύσης; Θα δούμε στην πορεία.

Καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια σε όλους.

=======================================

05 / 02 / 2024

Πες μου εσύ, κύριε, γιατί η σκέψη πάει κατ’ ευθείαν στο σεξ με το που γίνεται γνωστή η δολοφονία ενός παπά από “άγνωστο”, από  “αγνώστους”. Μυστήριο, είπαν, όταν καθάρισαν στο σπίτι του τον φουκαρά αρχιμανδρίτη. Γιατί να τον σκοτώσουν; Δεν ξέρεις. Να, όμως, που σε τέτοιες περιπτώσεις πονηρεύεσαι. Ότι κάτι πονηρό και βρώμικο έπαιζε μεταξύ του θύματος και του θύτη, των θυτών.

Τους πιάσανε και είναι, λένε,  δύο οι δολοφόνοι, μάλλον οι ύποπτοι για τη δολοφονία του αρχιμανδρίτη, ο οποίο πριν τον κτυπήσουν, πριν τον στραγγαλίσουν κυκλοφορούσε γυμνός παρουσία των δύο “επισκεπτών” του. Ενός 18χρονου Έλληνα κι ενός 24χρονου Γεωργιανού.

Μην αναφέρουμε τι λένε στις καταθέσεις τους οι δύο “επισκέπτες”, σίγουρα κάνουν λόγο για σεξ με τον ρασοφόρο, και ο ένας ρίχνει στον άλλον την ευθύνη της δολοφονίας. Δεν τον σκότωσα εγώ, ο άλλος τον καθάρισε. Επί του θέματος και με αφορμή αυτή την αηδιαστική ιστορία που δυστυχώς κατέληξε σε φόνο.

Λέμε για την εξυγίανση και την κάθαρση στο δημόσιο βίο, ακόμα και στο ποδόσφαιρο. Με το χώρο της Εκκλησίας τι γίνεται; Τίποτα δεν γίνεται. Το παραμύθι το παπαδαριό. Και έχουν το θράσος, την υποκρισία να καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία σε ανθρώπους που δεν φοράνε ράσο.

Ποτέ δεν άκουσα μια κουβέντα για τις ξεφωνημένες αδελφές που είναι ιερείς. Ποτέ δεν ενόχλησε ούτε έναν ιερωμένο η Εκκλησία με δική της πρωτοβουλία, ενώ κατά σύστημα πνίγει τις καταγγελίες. Αλλα ποιον (ποια) να πρωτοκοιτάξουν, αφου σε λίγο καιρό θα ψάχνουμε για αρσενικό κληρικό, μέσα στους χώρους της εκκλησίας.

Ξεκούτιανε ο 87 χρονών αρχιεπίσκοπος Καναδά, Σωτήριος και αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται. Αφού έχει πλακωθεί με όλες τις ενορίες-Κοινότητες του Καναδά, εκβιάζοντας να πάρει περισσότερα χρήματα και αφού τον έχουν διασύρει οι Κοινότητες για σεξουαλικά εγκλήματα, τώρα κάνει τον υπεραρχηγό της Ομογένειας.

Χειροτόνησε παπά, τον 26 χρονών από αδελφή του, ανηψιό, στην μεγαλύτερη εκκλησία του Μόντρεαλ και το παιδί τραυλίζει… Ούτε ποιό είναι το άγιο μύρο δεν γνωρίζει.. Ο Σωτήρης έφαγε δυό επισκόπους του, γιατί τους ζήλευε παθολογικά και τώρα παριστάνει τον Αρχιεπίσκοπο σε Αρχιεπισκοπή χωρίς επισκόπους!

Γελάει όλη η σύνοδος με τα καμώματά του. Μήπως θα πρέπει ο Πατριάρχης ”να του δώσει τα παπούτσια στο χέρι”, πριν ξεκουτιάνει πέρα για πέρα; Τον κράζουν όλοι σε όλο τον Καναδά!

Αυτοκτόνησε ο 35χρονος Αλβανός που για δυο χρόνια βίαζε την ίδια του την κόρη, 15χρονη. Βρώμισε η δουλειά, τον πιάσανε, τον ρίξανε προσωρινά στο κρατητήριο κι αυτός επιτόπου έκανε το πιο σωστό πράμα στη ζωή του. Αυτοκτόνησε. Ότι το καλύτερο.

Κάθε τόσο, αρκετά συχνά, βγαίνει στον αέρα κάποια υπόθεση αιμομιξείας. Πατέρας με κόρη. Συμβαίνει περισσότερο απ΄όσο υποθέτει κάποιος ανύποπτος. Συνήθως, συνηθέστατα το γεγονός δεν γίνεται γνωστό πέραν από τους τέσσερις τοίχους. Και έτσι ή, αλλοιώς το κουβαλάνε μέσα τους μια ζωή, τόσο ο πατέρας, όσο και η κόρη.

Το συγκεκριμένο συμβάν με τον 35χρονο Αλβανό, έγινε σε χωριό της Μεσσήνης. Ο αιμομίκτης “έστριψε” το σεντόνι, έφτιαξε μια θηλειά, την πέρασε στο λαιμό του, και κρεμάστηκε. Ποιος να τον κλάψει, άραγε, εκτός από τον έτσι άγιο;

Σκότωσε την δυστυχισμένη 40χρονη άστεγη για να την κάνει θυσία στον Θεό του, τον Σατανά. Θεός είναι και ο Σατανάς. Έχει τους πιστούς του. Η θρησκεία, δηλαδή, αναγνωρίζει τον Διάβολο. Είναι ο αντίπαλος. Και επειδή είναι εχθρός δυνατός του ανθρώπου, γι’ αυτό η θρησκεία κάνει το παιχνίδι στο γήπεδο της ζωής.

Απλά είναι τα πράγματα. Αν δεν υπήρχε ο Άγγελος Κυρίου που από καλός έγινε κακός, δεν θα είχαμε ανάγκη αν προστατευθούμε από τον πρώην καλό και στους αιώνες των αιώνων κακό, τον Διάβολο.

Έτσι που λες. Πώς, όμως, κατέληξε από καλός χριστιανός σε σατανιστή δολοφόνο ο 22χρονος και με μια πέτρα έκανε λοιώμα το κεφάλι της φουκαριάρας, το αίμα της οποίας έγινε σπονδή στον Σατανά; Εδώ σε θέλω. Το παιδάκι πήγαινε με την μάνα του στις εκκλησίες και τα μοναστήρια. Τι ήταν πάλι αυτό;

Μήπως ο Σατανάς τον κέρδισε, τον έβαλε στο μάτι επειδή ήταν πολύ θρήσκος; Λέμε. Μήπως αν δεν σήκωνε στο διαδίχτυο το τι έκανε στα μοναστήρια και ποιες ευχές του έδιναν οι καλογέροι, να μην τον είχε πάρει πρέφα ο Σατανάς. Λέμε. Επειδή ο Θεός δεν μπανίζει το internet, δεν διαβάζει facebook, όπως κάνει ο Σατανάς. Λέμε.

“Με τη Χάρη του Θεού θα νικήσουμε τον Σατανά” συμφωνούσε ο 22χρονος δολοφόνος. Και ξαφνικά του γίνεται αποκάλυψη και την κάνει γυριστή. Μυείται στον σατανισμό και φθάνει στα άκρα. Σε μία ανάρτησή του εξομολογούνταν:“Tonight is the night that I join Satan’s side”

Είναι άνδρας και δεν αισθάνεται άνδρας. Αισθάνεται περισσότερο γυναίκα, θα ήθελε να ήταν γυναίκα. Τι κάνει; Μια σκέψη είναι να τα κόψει. Θέλει κότσια, ρε. Να είναι και πολύ αρχιδάτο άτομο για να το αποφασίσει. Να πει στα γεννητικά του όργανα με τα οποία γεννήθηκε, χαίρετε, τελειώσαμε.

Να κάνει εγχείρηση αλλαγής φύλου. Όχι στην Ελλάδα, μη σε βρει κάποιο πρόβλημα υγείας. Κάποτε οι δικοί σου, οι δικές σου τρέχανε στην Καζαμπλάνκα. Σήμερα, στα σίγουρα Λονδίνο, φθάνουν τα 30 χιλιάρικα ευρώ.

Και πώς ζει σαν…. τραβέστω, αν δεν εγχειριστεί. Να βρει δουλειά, πού; Δύσκολο. Απίθανο. Θα πέσεις στην πορνεία. Στο πεζοδρόμιο και από κοντά το ναρκωτικό, οι αρρώστιες, το κράξιμο του κόσμου, το κυνήγι από τον μπάτσο.

Παραπονιούνται για το ρατσισμό που βιώνουν οι τρανς, άνδρες και γυναίκες. Θα περάσουν κάποια χρόνια, κάποιες δεκαετίες για να αποδεχθεί η κοινωνία τη διαφορετικότητα των transsexual, αν και παίζουν αντιρρήσεις για το εν λόγω όρο, ότι το σωστό είναι “Διεμφυλικοί”. 

Φίλες και φίλοι καλή συνέχεια καλό μήνα και καλή μας εβδομάδα….

=======================================

29 / 01 / 2024

”Όχι” είπε η εκκλησία της Ελλάδος στον Μητσοτάκη για το θέμα των ημερών, που δεν είναι άλλο, από τα ομόφυλα ζευγάρια. Τι να έλεγε και ο αρχιεπίσκοπος; Το ”ΟΧΙ” θα το πουν μετά από κάποια χρονάκια. Έτσι πάει η δουλειά. Σήμερα έτσι, και αύριο… γιουβέτσι.

Εκκλησία είναι αυτή, μαγαζί σοβαρό, άρα δεν μπορεί να την κάνει επιτόπου τη γυριστή. Σ όλα τα ζητήματα στους αιώνες των αιώνων το παπαδαριό δίνει εξετάσεις στην κωλοτούμπα, αλλά ποτέ με τη μια. Κρατούν μια στάση την μια μέρα, και την αλλάζουν αμέσως την άλλη.

Ακόμα και στα πιο κρίσιμα θέματα, που την κάνουν να έχει επαφή με τον Θεό και το υπερπέραν η θρησκεία έκανε πίσω. Τα πήρε πίσω το ένα μετά το άλλο. Ε, το ίδιο θα γίνει, αν δεν έχει ήδη γίνει με τα άλλα δόγματα, τα άλλα χριστιανικά και όχι… σουπερμάρκετ. Καθαρές μπίζνες σήμερα και η εκκλησία.

Έχω όμως μια απορία: Γιατί ρωτάει τον αρχιεπίσκοπο ο Μητσοτάκης. Επειδή η εκκλησία είναι πιο δυνατό μαγαζί από το όποιο της πολιτικής. Γι’ αυτό. Από το φόβο μην πάρει ανάποδες ο Ιερώνυμος και καταγγείλει μετά για άθεο και εχθρό της εκκλησίας τον πρωθυπουργό.

Έχει παραγίνει πλέον το κακό, με τους ζητιάνους που συνεχώς αλλάζουν στέκια και περιοχές, για να μην πέφτουν στην τσιμπίδα του νόμου. Τώρα τελευταία, έχει ξεκινήσει η ζητιανιά και στην περιοχή του Oakleigh, και οι μαγαζάτορες ψάχνουν για λύσεις.

Φεύγουν από το ένα μαγαζί, και πάνε δέκα μέτρα πιο κάτω, σε κάποιο άλλο. Θες να πιείς έναν καφέ με την ησυχία σου, να ανταλλάξεις δυο κουβέντες με τον φίλο σου, και εμφανίζονται μπροστά σου. Οι σερβιτόροι τους διώχνουν, και επιστρέφουν μετά από 10 λεπτά, πιο ζόρικοι.

Η αστυνομία βέβαια, έχει άλλες δουλειές να κάνει. Αν αφιερώνει τον χρόνο της απλά και μόνο για να διώχνει τους ζητιάνους, το μόνο που πετυχαίνει, είναι να φορτώνει περισσότερη δουλειά, σε κάποιο άλλο αστυνομικό τμήμα. Μαύρος κύκλος η ζωή μας.

Οι παγκόσμιες ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες, εξετάζουν πλέον σοβαρά το ενδεχόμενο, να περιφράξουν όλα τα γήπεδα με συρματοπλέγματα ύψους τουλάχιστον 5 μέτρων, για να αποφεύγουν οι φίλαθλοι να μπαίνουν στα γήπεδα. Εκεί φτάσαμε δυστυχώς.

Έχεις όμως να κάνεις με πραγματικά νούμερα. Λέω για τους συγκεκριμένους χούλιγκαν που εμφανίζονται… ιδεολόγοι ναζιστές, και θαυμαστές του Χίτλερ. Μεγαλύτερα νούμερα όμως, είναι εκείνοι οι οποίοι παίρνουν στα σοβαρά τους φανατικούς οπαδούς, της κάθε  ποδοσφαιρικής ομάδας, τους δήθεν ακροδεξιούς, εθνικιστές.

Καμιά σχέση η μπάλα και η οπαδική καψούρα, με σβάστικες και άλλες τέτοιες μαλακίες. Δεν κολλάνε αυτά τα δυο, ποδόσφαιρο και πολιτική. Ιδεολόγος ο φασίστας, έχει την ιδέα του, τη μαλακία του, η οποία ποτέ των ποτών δεν θα γίνει αποδεκτή σε ποσοστό περισσότερο από 5-10% σε κάθε χώρα.

Τα κόμματα, βέβαια, λανσάρονται ως λαϊκά, υπερπατριωτικά ή χαρακτηρίζονται ως ακροδεξιά παίρνουν στην κάλπη και 20%, και 30%. Αυτό δεν σημαίνει πως οι ψηφοφόροι είναι ακροδεξιοί. Ο απελπισμένος, ο αγανακτισμένος σε όποια χώρα και αν βρίσκεται, είτε γιατί είναι άνεργος, είτε γιατί δεν γουστάρει τους μετανάστες, θα βγάλει το άχτι του και προς αριστερά, και προς τα δεξιά.

”Ο Χίτλερ ζει, αυτός μας οδηγεί” λέει ο οργανωμένος οπαδός της εξέδρας. Ατόφιος καραγκιοζισμός. Τον οποίον ”δικαιώνει” ο πολιτικοποιημένος καραγκιόζης όταν τον ευλογεί σαν… πολιτικό του αντίπαλο. Πράγματι, για κάποιους μπορεί ο Χίτλερ να ζει.

Οι περισσότεροι δεν εκδηλώνονται, δεν κατεβαίνουν στο πεζοδρόμιο. Έμεινε, όμως, ο σπόρος που έριξε ο τρελός Χίτλερ. Ο ίδιος πέθανε, αυτοκτόνησε, κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά μπορεί να έγινε, όχι όμως και ο χιτλερισμός.

Και ο δικός μας ο Κουφοντίνας, ο υπαρχηγός της 17 Νοέμβρη, που σκότωσε, που αφαίρεσε ζωές, είπε στο δικαστήριο: «Εμείς το σπόρο τον ρίξαμε, κάποιοι άλλοι έχουν σειρά…». Ο γραφικός είναι γραφικός. Είτε είναι σοβαρός και πιστός στην ιδεολογία του και αμετανόητος όπως ο Κουφοντίνας, είτε γελοίο νούμερο και μπερδεύει Χίτλερ και Στάλιν, Τσε Γκεβάρα και Ιωάννη Μεταξά, με την δική του ιδεολογία.

Ούτε οπαδοί ποδοσφαιρικής ομάδας είναι τα χαμένα κορμιά που κάνουν ντου στο γήπεδο με ναζιστικά σύμβολα. Σίγουρο πως δεν έχουν ιδέα από μπάλα, αλλά και δεν κουβαλάνε τη σύφιλη του οπαδισμού. Ξεπεσμένοι είναι οι περισσότεροι, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα που λένε.

Βλέπουμε ποδόσφαιρο με αδειανές τις εξέδρες και καίγεται η ψυχή μας. Καθόλου καλό αυτό. Σα να παίζουν ηθοποιοί στη σκηνή του θεάτρου και δεν υπάρχει ψυχή στην πλατεία και στον εξώστη, Σα να μιλάει ο αρχηγός του κόμματος από το μπαλκόνι κα δεν υπάρχει ούτε ένας μαλάκας να κρατάει πανό.

Γίνεται αυτό ρε φίλε μου; Να κυκλοφορεί κανονικά μια εφημερίδα και να μην την αγοράζει κανείς; Να παίζει κανονικά ένα κανάλι και να μην της κάνει κανείς ούτε ζάπιν. Όπως δεν είναι επίσης ωραίο, να μην υπάρχουν στο γήπεδο και οπαδοί της φιλοξενούμενης ομάδας. Καθόλου ωραίο

Όπως δεν είναι ωραίο να βγαίνει από τα αποδυτήρια μια ενδεκάδα Ελληνικής ομάδας, και να απαρτίζεται από δέκα αλλοδαπούς ποδοσφαιριστές. Στο θέμα μας με μια μόνο κουβέντα. Δεν υπάρχει ποδόσφαιρο χωρίς κόσμο.

Περιττός κάθε λόγος για πρωτάθλημα στη μπάλα, όταν το γήπεδο δεν… στενάζει από θεατές. Μαγικά πάνω στο χορτάρι να κάνουν οι παίκτες, πάνε αδιάβαστα. Ο μεγάλος Μπόμπυ Μουρ κάποτε έλεγε: ”Προτιμώ να παίζω σε γήπεδο 30.000 θέσεων, αλλά να είναι γεμάτο, παρά σε γήπεδο με χωρητικότητα 80 και 100 χιλιάδων θέσεων και να είναι μόνο το μισό γεμάτο από κόσμο»

Ιερέας, σου λέει. Και τον λένε έτσι επειδή το λειτούργημα του δεν είναι απλά κοινωνικό, όπως του δικαστικού και του αστυνομικού, αλλά ιερό. Θεϊκό. Υπηρέτης, λένε, του Θεού είναι ο παπάς με τα ράσα. Αυτή είναι η επαγγελματική του στολή.

Και για να προκαλεί το σεβασμό κυκλοφορεί με γένια. Πως όμως να εξηγήσει κανείς, περιπτώσεις ιερέων, τη μια πίσω από την άλλη, οι οποίοι απλώνουν τα ιερά τους χέρια τους σε αθώα και ανήλικα κοριτσάκια και αγοράκια.

Τι να πεις όταν ο μεσήλικας και ο γέρος παπάς αναζητεί τη σεξουαλική ικανοποίηση σε 10χρονη και 12χρονη; Είναι εξουσία ο παπάς. Άνθρωπος, βέβαια, είναι, κι αυτός πλάσμα γήινο, και όπως όλοι οι άνδρες πιέζεται από τις κάψες του.

Δεν τον συγκρατεί το ράσο, γιατί; Επειδή κυκλοφορεί με εξουσία. Ιερέας είναι, ιερωμένος, τον μεγαλοδύναμο εκπροσωπεί και όλοι τον πιστεύουν. Δεν εκπροσωπεί κάποιο κόμμα, ποδοσφαιρική ομάδα, ένα εργοστάσιο, μια βιομηχανία.

Έχει βουίξει αυτές τις μέρες η Αυστραλία, για μια «σεξουαλική» επίθεση που έγινε, με πρωταγωνιστή κάποιον ιερωμένο, και θύμα ένα μαθητευόμενο κληρικό. Μια επίθεση που πιάστηκαν στα πράσα που λένε από κάποιον περαστικό, και έγινε βούκινο η δουλειά.  

Από καταβολής η θρησκεία, δηλαδή από αρχαιοτάτων χρόνων, ο ιερέας ήταν ασύδοτος. Τον ευνοεί η εξουσία ελέω Θεού, γι’ αυτό εύκολα προκαλείται η εκτροπή. Η κατάχρηση. Η παρανομία. Η ατιμία. Το έγκλημα. Και το σχετικό ζήτημα είναι καθημερινό.

Όσοι ξέρουν λένε, πως ποτέ δεν πρόκειται να σταματήσουν τα σεξουαλικά σκάνδαλα με πρωταγωνιστές και ενόχους παπάδες, πολλές φορές μάλιστα και επώνυμους. Όχι ρετάλια, τίποτα σε κάποια απομακρυσμένα χωριά και εφημέριους της συνοικίας.

Μιλάμε τώρα για σκάνδαλα με αξιωματούχους της εκκλησίας σχετικά με αταξίες ιερές και με αγόρια. Η ομοφυλοφιλία έχει την πρώτη θέση μέσα στην Εκκλησία. Και όσο και αν προσπαθούν οι παπάδες να τα κρύβουν, κάποια στιγμή, όλα βγαίνουν στην φόρα.

Καλή εβδομάδα να έχουμε με υγεία….

=======================================

22 / 01 / 2024

Απίστευτες καταγγελίες έχει δεχτεί το τελευταίο διάστημα η ηλεκτρονική μας εφημερίδα, με αφορμή τις δηλώσεις που έκανε ο γνωστός Μητροπολίτης της Ελλάδος, ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ο οποίος μιλώντας σε τηλεοπτικό κανάλι μετά και την εγκύκλιο της Εκκλησίας για το γάμο ομοφύλων δήλωσε και μάλιστα χωρίς ντροπή, ότι:

«Η Εκκλησία δεν έχει ομοφυλόφιλους» στην τάξη της. Εάν έχει να τους δείξετε», απαντά προκλητικά στην ερώτηση των δημοσιογράφων και προσθέτει: «Αυτό που ρωτάτε εσείς οι δημοσιογράφοι σε μένα, μπορώ να ρωτήσω το ίδιο και εσάς»….

Για να λάβει αμέσως την απάντηση: «Απαντήσαμε, ναι έχουμε και καμαρώνουμε κιόλας», εσείς όμως γιατί δεν το παραδέχεστε; Και ο Μητροπολίτης τους απάντησε: Αν γνωρίζεται κάποιον, ή, κάποιους, να το γράψετε. Εδώ μάλλον θα πρέπει να γελάσουμε. Παλιά λέγαμε κάθε γωνιά και Milk bar, ενώ σήμερα λέμε, κάθε εκκλησία και μια «Λολίτα» κληρικός. Κατάντια και άντε μετά βρες άκρη.

Σαλτάρεις. Μέχρι το ταβάνι πετάγεσαι μ’ όσα ακούς. Παιδιά του δημοτικού σχολείου κάνουν μαθήματα, να γνωρίσουν τι είναι το… χρηματιστήριο. Στην Κίνα. Πόσο αλλάζει ο κόσμος γύρω μας, στα χρόνια μας. Με απίθανες ταχύτητες, απρόβλεπτες.

Πως να προλάβουν όλοι να πάρουν το τραίνο της γραμμής! Δεν γίνεται. Οι 999 στους χίλιους θα φτάσουν καθυστερημένοι στο σταθμό. Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε με την Κίνα σ’ άλλον πλανήτη. Σήμερα είναι δίπλα μας.

Έλληνες, όπως και εκατομμύρια(!) άλλοι ξένοι βρίσκονται στην πολυπληθέστερη χώρα της γης, ενώ εκατομμύρια Κινέζοι έχουν απλωθεί σε κάθε γωνιά της γης. Μια Κίνα που τα τελευταία 45 χρόνια κυβερνάται πιο σκληρά απ’ ό,τι την εποχή του Μάο, αλλά είναι μια άλλη Κίνα.

Καπιταλιστική, αλλά με πολιτικό καθεστώς απόλυτα ολοκληρωτικό. Μονοκομματικό. Και επειδή υπάρχει ελεύθερη οικονομία, μιλάμε και για γαμώ τα λεφτά. Το χρήμα. Αυτός είναι ο λόγος γιατί σήμερα οι Κινέζοι κάνουν χοντρό, πιο σωστά ηγετικό παιχνίδι στην παγκόσμια οικονομία.

Όχι η κομουνιστική ιδεολογία, από την οποία υποτίθεται δεν έχει απομακρυνθεί το κόμμα, το μοναδικό της εξουσίας. Όπου θέλουν, σε κάθε τόπο βάζουν χέρι οι Κινέζοι με τα φράγκα τους. Για τους πάντες είναι ένας συμπαίκτης.

Έχουν χρήμα. Ουδείς ασχολείται τι βιόλα βαράει το κομουνιστικό κόμμα, όπου ο γραμματέας του συμπεριφέρεται ελεώ Μαρξ ως ο αυτοκράτορας των αυτοκρατόρων. Ο υπέρτατος άρχων πασών των ουρανών στο ηλιακό σύστημα. Όπως στο λέω.

Μιλάει το χρήμα. Αυτό που δεν έχει πατρίδα, ούτε ιδεολογία. Επειδή το χρήμα μόνο ένα πράμα θέλει. Με τίποτα δεν χορταίνει. Τον ήλιο και το φεγγάρι, μαζί και τα αστέρια όλα να του δώσεις, το χρήμα θα μείνει πεινασμένο.

Χρήμα. Αυτό θέλει το χρήμα. Μόνον χρήμα. Όπως το λέω. Αν το χρήμα δεν ταϊστεί με χρήμα, μ’ άλλο χρήμα, να μη σταματά να θέλει χρήμα το χρήμα, τότε θα πεθάνει. Θα μαραζώσει. Το χρήμα, γι’ αυτό μιλάμε.

Ο καπιταλισμός θέλει υψηλότερα κέρδη, χαμηλότερα κόστη. Σαν τις νταρντανόμυγες που από ένα χιλιόμετρο μακριά μυρίζουν το φρέσκο σκατό και την πέφτουν επάνω με ευτυχία, έτσι έτρεξε το παγκόσμιο καπιταλιστικό φόρουμ της Δύσης κι εγκαταστάθηκε στην Κίνα.

Αμερικάνοι, Αυστραλοί, Καναδοί, Γιαπωνέζοι, Ευρωπαίοι, οι πάντες για λόγους οικονομικών συμφερόντων θέλοντας και μη παίζουν το παιχνίδι της Κίνας. Γιατί; Ο καπιταλισμός δεν βλέπει μπροστά. Αδυνατεί. Βλέπει μόνο το σήμερα, τι κάνουμε τώρα, πόσα κερδίζουμε σήμερα.

Το ξέρουν ότι ο Δράκος της Κίνας θα τους καταπιεί. Όσο κρατήσουν, λοιπόν. Την ίδια στιγμή υπάρχει και το άλλο που περνάει στα αζήτητα. Το 30% των επιχειρήσεων στην Αυστραλία, ανήκουν σε Ασιάτες. Και όσοι λένε ότι σε μια 20ετία θα πρέπει να μάθουμε Κινέζικα, μάλλον βλέπουν πολύ μπροστά.

Ζωή σημαίνει θάνατος. Σωματική ζωή σημαίνει ότι το υλικό μου σώμα κάθε μέρα, κάθε στιγμή υπόκειται σε φθορά, σε σήψη, σε θάνατο. Και κάνω μια πολύ απλή ερώτηση: Όλοι οι καρδιολόγοι γιατροί της γης, είναι ικανοί να σταματήσουν τη σωματική μου φθορά;

Όχι, βέβαια. Άρα, δεν είναι σοφοί. Άρα, δεν είναι Θεοί. Κι αν ήταν Θεοί πάλι δεν θα το έκαναν. Γιατί; Γιατί απλά οι Θεοί, δεν στρέφονται εναντίον του ενός και μοναδικού Θεού. Δεν ασχολούνται οι Θεοί με τα γήινα. Ξέρουν με τι έχουν να κάνουν.

Τι είναι η καρδιά; Ένα όργανο του σώματος που συγκεντρώνει το αίμα και αφού πρώτα το διυλίζει μετά το διοχετεύει σ’ όλα τα σημεία του σώματος. Αν δεν γίνει αυτή η λειτουργική διαδικασία τότε νεκρώνεται το σώμα, αλλά και κάθε σημείο του σώματος, πολύ περισσότερο ο εγκέφαλος.

Με τι ασχολούμεθα; Με τα νεφρά που καθαρίζουν το αίμα, και το οποίο αίμα οι γιατροί το θεωρούν πηγή ζωής. Όχι, ρε! Το δηλητήριο του ανθρώπινου οργανισμού είναι το αίμα. Είναι η χειρότερη μορφή «ενέργειας» του ζωάνθρωπου αφού είναι ζημιογόνος για τον οργανισμό εξαιτίας της τροφής, της πόσης, της αναπνοής.

Απ’ ότι τρως, πίνεις και αναπνέεις, απ’ όλα αυτά τα συστατικά που μπαίνουν μέσα σου, μέσω της αντλίας, δηλαδή της καρδιάς επηρεάζονται, φθείρονται τα κύτταρά σου. Πήρες πρέφα; Για σκέψου το λίγο διαφορετικά.

Όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου με μεταμόσχευση καρδιάς, είδε τα ραδίκια ανάποδα, έτσι και όλοι οι σοφοί του πλανήτη μας, θα αφήσουν το μυαλό τους και την καρδιά τους στα σκουλήκια. Κάντε μου τη χάρη, λοιπόν. Και τελειώνω. Είναι σοφία να θες να σώσεις το τομάρι σου;

=======================================

15 / 01 / 2024

Το μεγάλο παιχνίδι γίνεται αυτές τις μέρες στην Ελλάδα. Όχι βέβαια κάποιο ποδοσφαιρικό παιχνίδι, αλλά αναφέρομαι στο παιχνίδι της ομοφυλοφιλίας. Το παιχνίδι βέβαια είναι στημένο. Κι ας μην είναι σικέ. Προσυνεννοημένο.

Παίζεται με τους κανόνες της σύγχρονης επικοινωνίας. Τα λεγόμενα social media δίνουν απλόχερα το γήπεδο και ο καθένας, ανάλογα με τα κυβικά του, εννοώ την αναγνωσιμότητά του, σκοράρει και μαζεύει πόντους. Κάνει το σχετικό λογαριασμό.

Και στο παιχνίδι αυτό, έχουν μπει από πρωθυπουργοί και βουλευτές, μέχρι παπάδες και Μητροπολίτες. Ο καθένας, ή, έστω η κάθε μια «αδελφή» της ορθοδοξίας, θα βγει και θα πει τα δικά της, προκειμένου να κρατηθούν έστω και λίγο στην επιφάνεια.

Τραγουδιστής που πριν κάποιους μήνες χώρισε από την παρουσιάστρια σύζυγό του, όταν κατάλαβε το… διπλό ταμπλό που έπαιζε, της έστειλε ευχές. Δημοσίως. Το θέμα!!! Και σκάνε μύτη οι ειδικοί, και κάνουν το δικό τους… σχόλιο σχετικοί κι άσχετοι για ένα ζητηματάκι δυο πρώην, οι οποίοι κακώς το δημοσιοποιούν οι ίδιοι.

Το στημένο παιχνίδι που λέγαμε. Άλλος ένας τραγουδιστής, στον προσωπικό του λογαριασμό Instagram, είπε τη μεγάλη κουβέντα: ”Είμαι κατά της ομοφυλοφιλίας, όχι κατά των ομοφυλόφιλων”. Το πέταξε, και το πράμα δεν μένει έτσι. Όχι, βέβαια.

Και η τελευταία μοντέλα, το νούμερο της της Ελληνικής showbiz, θα τον κατσαδιάσει γιατί είναι της μόδας τα δικαιώματα των gay. Τα οποία δικαιώματα τα… υποστηρίζει η κάθε σουρλουλού, βεβαίως για τους πόντους της δημοσιότητας, που λέγαμε.

Αφού τσίμπησαν το τυράκι, επανέρχεται ο ”Είμαι κατά της ομοφυλοφιλίας, όχι κατά των ομοφυλόφιλων” και στο κόλπο δίνει συνέχεια: ”Η ομοφυλοφιλία είναι μια ιδιαιτερότητα σεξουαλικού προσανατολισμού. Μία έλξη δύο ανθρώπων του ιδίου φύλου, πιθανόν να είναι όντως πολύ δυνατή και ουσιαστική.

Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με την ομοφυλοφιλία της εποχής μας, που έχει πάρει μορφή μόδας και μαγκιάς». Λόγια. Άστους να λένε. Όχι! Δεν πάει έτσι. Γι’ αυτό θα σκάσει μύτη ο… αντίλογος. Οι μαλακίες, δηλαδή. Και μη πει κανένας ότι η μαλακία δεν έχει σχέση με τον μαλάκα!

Ο Εμανουέλ Μακρόν, πρόεδρος από το 2017 της Γαλλίας, λέει: ”Θα συνεχίσω να βοηθώ την Ελλάδα”. Το ίδιο θα έλεγε και η Εμανουέλα, αν ήταν στη θέση του Εμανουέλ Μακρόν. Γιατί να μην το πει και η Εμανουέλα, που έγραψε και αυτή την δική της ιστορία.

Ο ισχυρός βοηθάει πάντα τον αδύναμο. Δεν υπάρχει αυτό. Ποτέ δεν γίνεται αυτό. Είναι Εμανουέλες όσοι πολίτες και πολιτικοί της μικρής χώρας, περιμένουν το καλό από το αφεντικό της μεγάλης ομάδας, χωρίς να γνωρίζουν ότι «πρέπει» να δώσουν.

Ο Μακρόν, και ο κάθε Μακρόν του πλανήτη, δεν έχει καμιά υποχρέωση να βοηθήσει κανέναν. Ο κάθε Μακρόν έχει υποχρέωση μόνο να ενδιαφέρεται για τη χώρα του. Αν τώρα υπηρετεί τα συμφέροντα της Γαλλίας,  η βοήθεια στην όποια Ελλάδα, θα το κάνει, για την Γαλλία, ρε, γαμώτο, και όχι για κάποιον άλλον.

Η Ελλάδα είναι μικρή, ένα το κρατούμενο. Η μικρή Ελλάδα είναι και χρεωμένη, δυο τα κρατούμενα. Δεν προχωράς κουβέντα, και να σε βγάλει κάπου, αν δεν λάβεις σοβαρά αυτά τα δυο. Ακόμα, η Γαλλία είναι η Νο 2 οικονομική δύναμη της Ευρώπης.

Η Ελλάδα πορεύεται σαν τον δανειολήπτη που απειλείται να τον ξεσπιτώσει η τράπεζα. Μιλάς λοιπόν για μια χώρα σαν την Ελλάδα, που κουβαλάει δανεικά δις επάνω της, και την υποχρεώνουν να έχει αυτή, και όχι την άλλη πολιτική ”αυτονομίας”.

Η Ελλάδα, και η κάθε χώρα – μικρό μέγεθος, είναι απίθανο να έχει δικό της, καταδικό της πρωθυπουργό. Εννοώ να ενδιαφέρεται μόνο για την Ελλάδα, να πασχίζει μόνο για τα συμφέροντα της χώρας του. Και να μην τον χαρακτηρίζει η αγωνία μη χάσει την… υποστήριξη των ξένων. Άρα, ο πρωθυπουργός της μικρής χώρας θα ξηγιέται και λίγο… Εμανουέλα.

Και με την ευκαιρία. Το είδαμε το κορίτσι, για πρώτη φορά στην θρυλική κινηματογραφική ταινία «Εμμανουέλα». Το κορίτσι από την Ολλανδία με το αφράτο κορμί και το αθώο βλέμμα, την Σύλβια Κριστέλ. Λέω για το σεξ στο ύψος του ουρανού, μέσα στο αεροπλάνο.

Πέρασαν 50 χρόνια από την πρώτη ταινία της «Εμμανουέλας», αληθινό σοκ στους πάντες μια ταινία σήμερα τόσο ξεπερασμένη, που θα την έπαιζαν στην τηλεόραση χωρίς να χρειάζεται «η γονική συναίνεση», για να την δουν και τα σημερινά παιδιά.

Έγινε λοιπόν μια έρευνα και διαπιστώθηκε ότι οι αεροσυνοδοί, παντρεμένες κι όχι, έχουν σεξουαλική επαφή την ώρα της πτήσης, το 14% με επιβάτες και το 21% με συναδέλφους τους στο πλήρωμα. Αν το σκεφθεί κανείς για λίγο, θα το θεωρήσει… δικαιολογημένο. Γιατί;

Πρώτα-πρώτα μια φάση σαν κι αυτή έχει τη χάρη της. Την περιπέτειά της. Και η αεροσυνοδός, ο πιλότος, όποιος άλλος από το προσωπικό καμπίνας παίξει σεξουαλικά, έχει μια ασφάλεια. Δεν κινδυνεύει να τον υποπτευθεί ο σύζυγος, η σύζυγος.

Ύστερα το κόλπο αυτό είναι και ένα είδος κυριλάτης πορνείας, γιατί γίνεται με άγνωστο. Παίζει βέβαια και η περίπτωση η αεροσυνοδός να γοητευθεί από έναν επιβάτη, να γουστάρει να τον… γνωρίσει. Μάλιστα έχει ιδιαίτερη ένταση, όταν είναι πολύωρο ταξίδι, και το «παιχνίδι» γίνεται κάπου στις τελευταίες σειρές του αεροσκάφους.

Μην κάνει την αρχή μια αεροσυνοδός. Μη γλυκαθεί από τα φράγκα του πρώτου άγνωστου επιβάτη με τον οποίον συνουσιάζεται. Μετά θα ψάχνεται σε κάθε ταξίδι να κτυπάει τον «πελάτη» που θα ανταποκριθεί αν του δείξει ότι είναι διαθέσιμη. Αυτά.

Ακούς από τους πολιτικούς, τα πιο υπεύθυνα υποτίθεται στόματα τις γνωστές μαλακίες. Ενδιαφερόμαστε για τη ζωή σου. Για το μέλλον σου. Για μια νέα αρχή. Να πω ποια εικόνα έρχεται στη σκέψη μου. Τα βόδια στη σειρά πριν τα σφάξουν.

Τα βόδια, αυτά τα πολύ ισχυρά σε φυσικές δυνάμεις ζώα, γνωρίζουν ποιο είναι το τέλος τους. Πως εκείνη τη στιγμή ήρθε το τέλος τους. Ότι δεν γλυτώνουν με τίποτα. Κι όμως, δεν αντιδρούν. Τα έχουν στήσει στη σειρά, το ένα πίσω από το άλλο, πριν τα θανατώσουν.

Υψηλών κυβικών ζώο το βόδι. Αν έκανε την επανάστασή του λίγα λεπτά πριν χάσει το κεφάλι του στο σφαγείο, απ’ όλους που βρισκόντουσαν εκεί, θα τους είχαν φύγει τα ψιλά και τα χοντρά. Δεν θα έμενε τίποτα όρθιο. Τα βόδια έτσι και σήκωναν κεφάλι θα είχαν αλλάξει τα κόλπα όλων των σφαγέων, όλων των εργαζομένων.

Τα βόδια όμως, είναι στωικά. Φιλοσοφημένα ζώα, σκέτα προβατάκια περιμένουν στη σειρά τους το αναπόφευκτο. Παρ’ ότι, όπως έχει αποδειχθεί επιστημονικά, γνωρίζουν ότι θα δολοφονηθούν ομαδικά, εντούτοις, δεν αντιδρούν καθόλου. Απλά περιμένουν το τέλος τους.

=======================================

08 / 01 / 2024

Φίλες και φίλοι καλή χρονιά με όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα. Φτάσαμε λοιπόν και στο 2024, και σειρά έχει τώρα και το «καινούργιο» Πάσχα. Χριστούγεννα και Πάσχα είναι οι δύο μεγάλες γιορτές της ορθοδοξίας, που ο κλήρος παντελονιάζει όλο το χρήμα του πλανήτη.

Ας αρχίσω λοιπόν την στήλη, με τα πρωτοχρονιάτικα ρεβεγιόν που διοργάνωσαν οι περισσότερες… εκκλησίες, για το καλό του χρόνου βέβαια, και όχι της τσέπης τους. Τα περισσότερα εισιτήρια ήταν γύρω στα 150 δολάρια, που σημαίνει ότι μια κατοστάρα πήγαινε στην τσέπη των εκπροσώπων του Θεού.

Μάλιστα. Ο κλήρος, έκανε… ανοιχτή πρόσκληση στους πιστούς για ένα ”ξεχωριστό”, λέει ρεβεγιόν. Όλοι μαζί να υποδεχθούμε το νέο έτος. Ανοίξαμε το μαγαζί και σας περιμένουμε, και κάτι τέτοια. Θα περίμενα τουλάχιστον εγώ, να ταΐσουν κάποιους φτωχούς, κάποιους άστεγους, αλλά γι’ αυτούς φροντίζει ο Θεός.

Να πάμε στο μαγαζί, μας έλεγαν, αλλά για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Θα έχει ποτό, φαγητό, τζόγο, χορό, γυναίκες, τραγούδι, θέαμα, τέλος πάντων να τη βρει ο άλλος στη διασκέδαση. Ο παπάς αυτό που υπόσχεται είναι μόνο… προσευχή.

Ε, κάποια γερόντια, φουκαριάρικα, και γριούλες, αν δεν έχουν τίποτα καλύτερο θα πάνε να γιορτάσουν το μπάσιμο του νέου χρόνου, ίσως και να διαολοστείλουν το 2023. Και ο πάτερ θα έχει να λέει για τη χριστιανική του προσφορά στους πιστούς της θρησκευτικής του επικράτειας.

Στην πιάτσα φίλες και φίλοι, κυκλοφορούν πολλές πουτάνες, κανονικές πουτάνες, όμως χωρίς την «σφραγίδα» της αναγνωρισμένης πόρνης. Άλλο ότι δηλώνουν ηθοποιίνες, τραγουδιάρες, μοντέλες, τηλεπαρουσιάστριες, ψευτοδημοσιογραφίνες.

Μιλάμε για ”γνωστά” ονόματα, πρώτα, δεύτερα και τρίτα, που ζούνε από τη βίζιτα. Που έχουν ξετινάξει τα πορτοφόλια κάποιων συμπαροίκων, αν τους βρουν μπόσικους και αναμμένους για νεανική σάρκα. Και αναφέρομαι τώρα σε επώνυμους.

Πώς αλλιώς να τη βγάζουν τα κορίτσια, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Εμφανίζεται το κορίτσι ως…. καλλιτέχνιδα, ως celebrity, ως τραγουδιάρα, ακόμη και ως… σερβιτόρα και όποιον τσιμπήσουν. Τα προσωπικά τους έσοδα όμως, βγαίνουν σχεδόν ολοκληρωτικά από τις βίζιτες. Ποιο είναι το ενοχλητικό;

Όλοι σχεδόν στις Ελληνικές πιάτσες ξέρουν ποιες είναι αυτές οι συγκεκριμένες οι διαθέσιμες να σηκώνουν τα πόδια. Εντάξει, δεν περιμένει κανείς να τις ξεφωνίσουν. Όχι, αυτό. Όχι, όμως, και να τις παρουσιάζουν ως αγνές κοπέλες, που παλεύουν για το μεροκάματο. Πάει πολύ αυτό.

Δεσποινίδα, νυν και πρώην, έχει ξεχάσει να πληρώσει έστω και ένα δολάριο στην εφορία, από την… κανονική εργασία της, την πειρατική πορνεία. Το κορίτσι κάνει το ”επικοινωνιακό” της παιχνίδι, και ανεβάζει τις μετοχές της, στο πορνομεροκάματο.

Άλλο κάποιος να πηγαίνει με μια άγνωστη, και άλλο με μια … επώνυμη, έστω και σερβιτόρα, η πωλήτρια ρούχων. Και είμαι σίγουρος ότι πολλές κοπελιές βγάζουν γερό νυχτοκάματο, για 2 με 3 ώρες σε κάποιο παραλιακό ξενοδοχείο.

Πάμε τώρα πιο… βαθιά. Η γνήσια και δίχως προκαταλήψεις cougar γυναίκα βρίσκει ολότελα φυσιολογική τη σχέση με κάποιον άνδρα κατά πολύ νεότερό της. Κάποιον που εύκολα θα έμοιαζε για γιο της. Αλλά η ίδια το βλέπει σαν φυσιολογική ερωτική σχέση. Κανένα πρόβλημα.

Επώνυμες και πετυχημένες κυρίες της παροικίας μας κυκλοφορούν, αλλά και παντρεύονται δίχως ντροπή, με υπερηφάνεια θα έλεγε κανείς, επιλεγμένα… τεκνά. Πολλές απ’ τις συγκεκριμένες κυρίες, συχνάζουν μάλιστα και σε πάρτι με διαφορετικούς συντρόφους.

Είναι έμπειρες, ελκυστικές και ικανές να προσφέρουν σεξουαλική ικανοποίηση σε «πιτσιρικάδες», οι οποίοι απολαμβάνουν τη σχέση με την πουρού, την σιτεμένη κυρία από ”θέση ισχύος”. Και χωρίς τις απαιτήσεις, τα νούμερα που τους κάνουν οι συνομίληκες τους.

Η κυρία, πρόσωπο της Ελληνικής μας παροικίας, χήρα εδώ και κάποια χρόνια που κάνει… πρωταθλητισμό με μια πλούσια πινακοθήκη εραστών, σύμφωνα με τις πληροφορίες ζευγάρωσε πάλι πρόσφατα. Αυτή τη φορά με άνδρα 26 χρονών.

Και στο παρελθόν βέβαια για όσους γνωρίζουν την συγκεκριμένη κυρία, είχε συνδεθεί ερωτικά με κάποιον νεοφερμένο πιτσιρικά, όμως αυτή τη φορά πάει για το απόλυτο ρεκόρ. Για τη μεγαλύτερη διαφορά ηλικίας. Και κάπου το κατάφερε.

Καθόλου περίεργο αυτό σε γυναίκα cougar. Στα 45 π.χ. τα φτιάχνει με 35αρη και στα 50 της βγαίνει με 30αρη, ενώ στα 55 κτυπάει 25αρη. Cougar, το άγριο αιλουροειδές θηλαστικό, ψάχνει για τροφή και σάρκα τρυφερή. Έτσι αποκαλείται η τεκνατζού, η ώριμη γυναίκα που τα δίνει όλα για μικρότερό της.

Πιάνει ο τύπος στα πράσα την γυναίκα του με κάποιον άλλον. Και μάλιστα μέσα στο ίδιο του το σπίτι, και ο κερατάς τα βάζει με τον εραστή. Τι σόι μαλάκας να είναι ο κύριος! Κανονικά θα έπρεπε να αισθάνεται προδομένος από την κυρά του, όχι από τον ξένο άνθρωπο. Και, βέβαια, να τα βάλει με τον εαυτό του.

Το διαζύγιο ήταν αναμενόμενο. Ο «κερατάς» τώρα, όταν συναντιέται με τους φίλους του, τους ρωτάει να του πουν, γιατί φτάσανε στο διαζύγιο, αφού περνούσαν μια χαρά με την γυναίκα του. Η απάντηση είναι μία και μοναδική. Γιατί άργησε να πάρει χαμπάρι τα κέρατα.

Όσο τα κέρατα ήταν καλυμμένα, όλα ήταν μέλι γάλα. Όλοι βολευόντουσαν. Μόλις έσκασε μύτη το σκάνδαλο, άρχισαν και οι φαγωμάρες. Και δεν θα ξεχάσω μια περίπτωση που ήμουν σχεδόν μάρτυρας στο διπλανό τραπέζι, που ο «κερατάς» σύζυγος, είχε ζητήσει μια συνάντηση με τον εραστή της γυναίκας του, προκειμένου να κανονίσουν την… περιουσία τους.

Οι μεγάλες ειδήσεις. Υπάρχουν κι αυτές. Μεγάλες είναι διότι επηρεάζουν καταλυτικά τον κοσμάκη, του διαφοροποιούν τη ζωή, αν όχι την καθημερινότητα τους. Να προχωρήσουμε, λοιπόν, στις πιο ουσιαστικές ειδήσεις που παρέλασαν με την είσοδο του νέου έτους.

Ειδήσεις της πλάκας από τα Μέσα Ενημέρωσης. Μην πούμε τίποτα βαρύτερο. Ειδήσεις που αναρωτιέσαι σε ποιον κόσμο ζούμε, και ποια είναι εκείνα τα άτομα που απασχολούν τα Μέσα Ενημέρωσης, και μας ζαλίζουν τα ούμπαλα.

Η κυρία Ιωάννα Τούνη, πρώην πορνοστάρ, έχασε την πτήση της για το Μεξικό, και τα έβαλε με τις αεροπορικές εταιρείες. Παρακάτω. Έφτασε στην Ελλάδα για την πρωτοχρονιά ο Παύλος. Ποιος Παύλος; Ο μεγάλος γιος του Κωνσταντίνου.

Ποιου Κωνσταντίνου; Δεν θα ακολουθήσουμε άλλο τούτον τον κατήφορο. Του πρώην βασιλέως, βέβαια. Ο οποίος Παύλος αφίχθηκε – σημαντική λεπτομέρεια – με καράβι και προερχόταν – άλλη σημαντική λεπτομέρεια – από Ιταλία.

Η κυρία Ελένη Μενεγάκη, κατά δήλωση της, ετοίμασε η ίδια τη βασιλόπιτα με την οποία η οικογένεια της υποδέχθηκε το νέο έτος. Δικαίως το αποκαλυπτικό συμβάν γνώρισε δημοσιότητα αντάξια της…. σπουδαιότητας του.

Άλλη μία αποκάλυψη. Και γαμώ την αποκάλυψη. Ο πρόσφατα νυμφευθείς μουσικός Πάνος Μουζουράκης αποκάλυψε το όνομα του παιδιού του. Επιτέλους! Να κατασταλάξει η αγωνία του σύμπανος, πως θα λέγεται το παιδάκι. Αυτές είναι αποκαλύψεις που κάνουν παρέλαση στα Μέσα Ενημέρωσης. Όχι παίζουμε.

Ο πόλεμος είναι η πιο αισχρή ανακάλυψη για να ισχυροποιείται περισσότερο ο ισχυρός και να κάθεται στα αυγά του ο ανίσχυρος. Από την εποχή του Νώε αυτή η μπάλα παίζεται στα γήπεδα όλου του κόσμου. Εγώ ο ισχυρός φτιάχνω όπλα, εσύ ο αδύναμος τα αγοράζεις από μένα. Και ο μικρός δεν έχει άλλη επιλογή. Διαφορετικά, ο μεγάλος θα του λοιώσει το κρανίο.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα από τότε που βγήκαν οι λάσπες. Με τις ευλογίες των Θεών. Ο αδύναμος θα κατασκευάζει όπλα, μόνο αν του το επιτρέπει ο δυνατός, και αφού θα του πει ποια συγκεκριμένα έχει δικαίωμα να παράγει. Και ποια όπλα να εμπορεύεται.

Είπαμε. Δεν είπαμε; Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Για δυο λόγους. Αν χωρίς την άδεια του γαμάω ο της καρπαζιάς τολμήσει να το παίζει πολεμική βιομηχανία, τότε ο πλανήτης θα έρθει τούμπα. Ο ανίσχυρος θα προκύψει ισχυρός. Και ο ισχυρός θα ψάχνει τον κώλο του.

Άσε το άλλο. Ο νάνος θα σταματήσει να είναι πελάτης του γίγαντα. Να, γιατί επί ποινή ροπάλου, με την απειλή εξαφάνισης, δεν επιτρέπεται οι γεννημένοι πελάτες να σηκώσουν κεφάλι. Κι όμως! Κάποιοι παραμύθηδες, δεν λέμε ονόματα λαών της πλάκας, πουλάνε νταηλίκι. Με ξένα όπλα, με αγορασμένα όπλα. Με οπλισμό, δηλαδή, που δεν αποφασίζουν οι ίδιοι, άρα με πολεμική ισχύ που την ορίζουν οι ξένοι.

Το τελευταίο. Το αντιληπτό σ’ όσους έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Η τεχνολογία σήμερα έχει αφαιρέσει εντελώς το στοιχείο της παλληκαριάς. Μιλάνε τα σύγχρονα όπλα, όχι η ψυχή του πατριώτη.

Καλή χρονιά σε όλη την παροικία μας. Η ζωή πάντα συνεχίζεται….

=======================================

18 – 12 – 2023

Το ακούσαμε και αυτό, σε μαγαζί του Oakleigh. Έχουν μπει στο μπαρ δύο φίλοι, παραγγέλνουν το ποτό τους και σε μία πολύβουη ατμόσφαιρα, φίσκα το μαγαζί, προσπαθούν να κουβεντιάσουν για την πολιτική κατάσταση της Αυστραλίας, και τον πόλεμο στο Ισραήλ.

”Παρακαλώ!… ” επεμβαίνει κάποια στιγμή, και  μάλλον με αγένεια ο μπάρμαν και τους λέει: ”Δεν επιτρέπω συζητήσεις πολιτικές στο μαγαζί… ”. Οι δύο φίλοι δεν αντέδρασαν. Ο κόσμος ολόγυρα τους ήταν χαρούμενος, και δεν ήθελαν να προκαλέσουν θέμα.

Αλλάζουν λοιπόν συζήτηση, και αρχίζουν να συζητούν ποδοσφαιρικά. Παρακαλώ πετάγεται πάλι ο μπάρμαν!… ”Συζητήσεις για μπάλα έξω από το μπαρ….”. Πάλι οι δύο φίλοι απέφυγαν να κάνουν θέμα, μιας και είχαν ακόμη τα ποτήρια τους γεμάτα.

Ο ένας, όμως, δεν δεχόταν να τον αφήσει έτσι τον τύπο. Γι’ αυτό αλλάζει τροπάριο και τον ρωτάει; “Τουλάχιστον ρε φίλε, για σεξ έχουμε το δικαίωμα να κουβεντιάσουμε εδώ;”. Ο μπάρμαν άπλωσε ένα χαμόγελο λέγοντας: “Καμία αντίρρηση για σεξ!”.

Ε, τότε άντε και γαμήσου!!!!, του πέταξε κατάμουτρα την απάντηση στον μπάρμαν, μάλλον για… φιλοδώρημα, και σηκώθηκαν και έφυγαν από το μαγαζί. Άντε να δούμε μετά από το συγκεκριμένο συμβάν, ποιος θα ξαναπάει για ποτό, όταν πίσω από το μπαρ θα υπάρχει ένας ηλίθιος μαγαζάτορας.

Η πιο μεγάλη κουβέντα από τότε που πάτησε τη γη ανθρώπινο πόδι ανήκει στον Χριστό. ”Αγαπάτε αλλήλους”. Αυτό σου είπε. Όλα τα άλλα είναι δευτεράτζες. Φιλόσοφοι και ποιητές, τα πιο φωτισμένα μυαλά που γεννήθηκαν, είπαν κι αυτοί τα άντερά τους.

Μπροστά, όμως, στην βαρβάτη κουβέντα του Τζήσας Κράϊστ όλοι άλλοι χάνουν στην τηλεοπτική κοκορομαχία, σε όποιο γήπεδο γίνει το talk-show. ”Αγάπα τον πλησίον σου…”, είπε ο Ναζωραίος, ”…και επειδή είσαστε καθάρματα του κερατά, το ξέρω ότι θα με γράψετε κανονικά, γι’ αυτό άντε να χαθείτε”.

Έτσι ξηγήθηκε. Όπως τα λέω. Το αδελφάτο όμως της εκκλησίας, σενιάρισε και λογόκρινε τη διδασκαλία του Χριστού, του νταή και περπατημένου σ’ όλα τα κόλπα. Να το πούμε κι αυτό με την ευκαιρία. Όπως ακριβώς στο λέω. Και τζόγο έπαιζε ο Χριστός, και ζημιές στα μπουζούκια έκανε, και ήταν κάργα τσαμπουκαλεμένος με τους Ρωμαίους κατακτητές της πατρίδας του.

Αγάπα τον πλησίον, κύριε χάλια. Δεν γλυτώνεις διαφορετικά. Είσαι καταδικασμένος. Μαθηματικά βέβαιο, υπολογισμένο με το σταγονόμετρο, ότι τελικώς θα εξαφανιστείς. Ήδη το είδος ζωής,  που λέγεται άνθρωπος είναι στη διαδικασία προς εξαερισμό.

Μην παραμυθιάζεστε επειδή αυξάνεται ο πληθυσμός στη γη. Κι αυτό είναι στα μείον, σπρώχνει ο Θεούλης το έργο, το προετοιμάζει πριν το σφύριγμα της λήξης. Κάτι παίζει στα εργαστήρια του πλανήτη, που με ένα κουμπάκι η ανθρωπότητα θα γίνει παρελθόν.

Ο ηλικιωμένος συμπάροικος επιχειρηματίας είναι πλέον μόνος του. Δηλαδή πέθανε η γυναίκα του, και τα παιδιά του στέλνουν μια γυναίκα καθημερινά να τον φροντίζει στο σπίτι. Φτάνει όμως αυτό; Όχι βέβαια, αλλά αυτά είναι ψηλά γράμματα για τα παιδιά του.

Ο συμπάροικος, κάπου στα 90 του, έχει γνωρίσει μια 45άρα χήρα και κάνουν παρέα. Αυτό δεν το είδαν με καλό μάτι τα παιδιά του, και του ξεκίνησαν πόλεμο.  Όλα βέβαια για την κονόμα. Μην τυχόν και χάσουν από την περιουσία, που είναι όχι απλά μεγάλη, αλλά και αρκετή για να συντηρήσει ολόκληρη την Μελβούρνη.

Κάθε βράδυ όπως μαθαίνω, αλλά και… βλέπω πολλές φορές, το ζευγάρι πηγαίνει για φαγητό συνήθως σε παραλιακά μαγαζιά, για να μην δίνουν στόχο. Τα παιδιά όμως δεν δέχονται αυτόν τον δεσμό, με αποτέλεσμα να δημιουργούν κάθε τόσο προβλήματα.

Έμαθα όμως, ότι πριν λίγες μέρες, ο συμπάροικος το ξεκαθάρισε στα παιδιά του, ότι η… θα γίνει γυναίκα του επίσημα, και δεν θέλει άλλες κουβέντες. Όπως ήταν επόμενο, τα παιδιά επαναστάτησαν και τώρα είναι όλοι στα μαχαίρια.

Στο κόλπο βέβαια και οι νύφες με τους γαμπρούς, που βλέπουν ένα μεγάλο μερίδιο από την περιουσία να περνάει σε ξένα χέρια. Λένε ότι ο έρωτας κτυπάει στην καρδιά. Εγώ θα έλεγα και στο πορτοφόλι, αφού γι΄ αυτό γίνεται όλη η βαβούρα και ας μην το ομολογούν.

Όσοι τουλάχιστον θυμούνται, το 2015, είχε ξεσπάσει ένα τεράστιο σκάνδαλο με τα κατορθώματα του τότε 68χρονου Έλληνα παπά, παντρεμένου με 4 παιδιά, εφημέριου στον ιερό ναό Αγ. Δημητρίου Νέας Υόρκης και της 45χρονης φωτιά και λάβρα Περουβιανής ερωμένης του, επίσης έγγαμης μητέρας τριών παιδιών, με σύζυγο Έλληνα.

”Ρε, παπά του λέγανε οι δικοί του, το παρατραβάς με την Περουβιανή, συνέχεια την έχεις δίπλα σου και προκαλείς και εσύ, γιατί κυκλοφορεί με γόβα στιλέτο στο πόδι, μίνι φούστα και τα μισά βυζιά έξω… ”.

Μην ανησυχείτε, τους απαντούσε ο παπάς. Το κορίτσι είναι βαφτιστήρα μου, την βάφτισα χριστιανή ορθόδοξη, και επειδή ήταν μεγαλούτσικη η δουλειά έγινε όχι στην κολυμπήθρα, αλλά στη μπανιέρα και αυτή φορούσε… μπικίνι.

Δεν κάνω καθόλου πλάκα. Επτά χρόνια ο παπάς τα πέρασε περίφημα, ονειρεμένα με την Περουβιανή «προστατευόμενή» του, την οποία την παρουσίαζε ως «πνευματικό τέκνο» του, επειδή της είχε βάλει… λάδι στο κορμί της, όχι βέβαια κάτι άλλο, και της είχε αναθέσει την… οικονομική διαχείριση των εκκλησιαστικών δραστηριοτήτων της ενορίας. Λεφτά με τη σέσουλα.

Τελικά τί έγινε; Πήγε για ξήλωμα ο ιερωμένος, χοντροκαψούρης με την βαπτιστήρα, όταν ξεσκέπασε τον παράνομο δεσμό τους ο Έλληνας σύζυγος. Ο… κερατάς, δηλαδή. Ο κερατωμένος από τον παπά, που ομολόγησε την αμαρτία του.

Και ενώ τον κράξανε τον παπά, αυτός είπε τα γνωστά κωλομπαρίστικα: «Αποσύρομαι από την εκκλησία. Αυτό αποφάσισε ο Θεός, και εγώ θα ακολουθήσω το δρόμο της σιωπής και της προσευχής, της νηστείας και της αφοσίωσης στον Κύριο».

Μούγκα όμως για τις αρπαχτές και τις οικονομικές ατασθαλίες, που σε έλεγχο που έγινε, το ταμείο ήταν μείον. Κι όμως, το συγκεκριμένο περιστατικό είναι απλό πταίσμα σε σχέση με… ανδραγαθίες άλλων μεγαλόσχημων της Εκκλησίας.

Εκατομμύρια μετρητά εξαφανίζονται από τα ταμεία, προκειμένου να περάσουν στα χέρια ή, στις τσέπες εκατοντάδων εραστών της μιας νύχτας, που έχουν κάνει τους κληρικούς, τους καλύτερους πελάτες τους, αφού όσα ζητήσουν τα παίρνουν, και χωρίς μάλιστα παζάρια.

Φίλες και φίλοι της στήλης και του “Greek Flash news” θα ήθελα να σας ευχηθώ καλά Χριστούγεννα και με υγεία να υποδεχτούμε και τον καινούργιο χρόνο. Η Στήλη Σφήνες και Σφηνάκια θα βρίσκεται και πάλι κοντά σας, μετά από 3 περίπου εβδομάδες.

======================================

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ

ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ

ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ST. ALBANS

27 – 29 ARTHUR STREET, ST. ALBANS 3021

ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

THN ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

ΜΕ ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΠΟΤΑ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ

ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

##################################

11 / 12 / 2023

Η σημερινή στήλη φίλες και φίλοι του «Greek Flash News» είναι αφιερωμένη στον διάσημο τραγουδιστή των Beatles, τον Τζων Λένον με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας του στα 40 του χρόνια. Δεν έχει καμία σημασία αν τον σκότωσε ένας παράφρων, όπως πράγματι αυτό συνέβη, ή αυτοκτόνησε από κατάθλιψη, γιατί τον απάτησε η γυναίκα του η Γιόκο Όνο.

Ίσως να πήγαινε από ναρκωτικά ή από εγκεφαλικό ή ακόμη και από έμφραγμα, όπως ο Έλβις Πρίσλεϋ που τα κακάρωσε και αυτός στα 42 του. Προσωπικά τώρα, μέχρι σήμερα ακούω Beatles και γίνομαι αυτός που είμαι. Άγνωστες δυνάμεις ζωής και πνεύματος ξυπνούν μέσα μου με τα τραγούδια των τεσσάρων παιδιών από το Λίβερπουλ που έγραψαν και έπαιξαν τη πιο μεγάλη μουσική του καιρού μας.

Αφήνω στην άκρη όσες αηδίες ακολουθούν τους Μπητλς και ειδικά τον Τζων Λένον, για τον οποίον γράφω τις δικές μου σκέψεις με αφορμή της δολοφονίας του στις 8 Δεκεμβρίου, το 1980. Έχουν, λοιπόν, κατά καιρούς ειπωθεί διάφορα περίεργα. Για παράδειγμα, ότι το τάδε τραγούδι είναι ένας ύμνος στους χίπυς, στα παιδιά των λουλουδιών. Με το άλλο τραγούδι τους ευλογούν τα ναρκωτικά. Το παράλλο είναι αντιπολεμικό, εκείνο αντιφασιστικό, κάποιο αντιχριστιανικό. Φαιδρότητες.

Για μένα ο John Lennon ούτε επαναστάτης ήταν και οραματιστής, ούτε ιδεαλιστής και ειρηνιστής. Πολυμεταχειρισμένες ανοησίες. Να, στο φινάλε, και αν ήταν ότι ήταν. Ότι θαρρούσε πως ήτανε. Εγώ λέω ότι ο Λένον είναι μουσικός. Αιώνιος μουσικός. Παγκόσμια προσφορά η πεντακάθαρη ποιότητα της λαϊκής μουσικής των Μπητλς. Βεβαίως λαϊκής, γιατί δεν απευθύνονται σε μια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη, σ’ ένα μόνο κομμάτι του λαού, σε κόσμο της τάδε ηλικίας, αλλά στους πάντες.

Και όσοι μπολιάστηκαν με τα τραγούδια τους, τα κρατούν μέσα τους, στο αίμα τους, μέχρι το θάνατό τους. Αθάνατοι είναι οι Μπήτλς γιατί είναι αθάνατη και η μουσική τους. Σε γεμίζει με την αισιοδοξία, όχι και τη βεβαιότητα, ότι είσαι πλασμένος να βρεις τον εαυτό σου. Μην έχουμε εξωανθρώπινες απαιτήσεις. Δεν είσαι Θεός. Δεν θα τελειοποιηθείς. Άρα, δεν είναι απαραίτητο να αντιληφθείς τη ζωή, τον κόσμο. Με τη μουσική των Beatles, έρχεσαι σε επαφή με την ύπαρξή σου και σε βοηθάει συνειδητά να αγνοήσεις, να απομακρυνθείς από την αγριότητα, τη μηδενικότητα, τη ματαιότητα γύρω σου.

Ακούω και σήμερα Μπητλς. Και μέχρι να πεθάνω θα τους ακούω, σα να κάνω την προσευχή μου. Με τόση αγάπη, με τόση ικανοποίηση. Δεν τους χορταίνω, δεν μου γερνάνε, δεν μου παλιώνουν. Δεν θα δοξολογήσω τον Τζων Λένον επειδή τον πυροβόλησαν και τον άφησαν στον τόπο. Δεν θα τον εξιδανικεύσω επειδή τον έφαγε ένα ψυχοπαθολογικά ταραγμένο άτομο. Είναι αυτός που είναι, σαν άτομο. Δεν θα τον ζωγραφίσω διαφορετικά στη σκέψη μου. Δεν θα τον εξιδανικεύσω σαν άνθρωπο, δεν θα τον ”ηρωποιήσω”’ επειδή τον σκότωσε ένας χάλιας. Δολοφονία για όποια αιτία αποφάσισε ο δολοφόνος του.

Ο Τζων Κένεντυ είναι αυτός που είναι. Το ίδιο ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, Ο Τσε Γκεβάρα, Ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Κανείς δεν είναι άλλος επειδή τον καθαρίσανε. Ακούω αυτά τα αθώα, τα μαγικά κομμάτια Strawberry Fields Forever και Eleanor Rigby και ανεβαίνει το ηθικό μου, αποκτώ πνευματική ισορροπία. Είναι πολύ μεγάλοι οι ευλογημένοι Beatles. Θα μπορούσε να ζει ακόμα ο Τζων Λένον, να βρισκόταν ίσως σε αναπηρικό καροτσάκι. Μ’ αυτά θα ασχοληθούμε;

Αδιάφορο επίσης είναι αν η δολοφονία, ο θάνατος του Λένον, που ήδη είχε αποκτήσει φιγούρα αγιορείτη μοναχού, έγινε πριν 15 ή πέντε χρόνια. Άτομα όπως ο αγιοποιημένος Τζων Λένον δεν έχουν ηλικία. Δεν ανήκουν στο χρόνο. Δεν έχουν σχέση με εποχές, όπως σιδερώνονται και πακετάρονται σε τόμο για το ράφι της Ιστορίας. Απλά αναφέρουμε ότι ως κοινός θνητός πέθανε, στις 8 Δεκεμβρίου το 1980. Πριν από 43 ολόκληρα χρόνια. Και όμως σήμερα ζει για πολλούς.

Η Γιόκο Όνο, η κατά επτά χρόνια μεγαλύτερη του σύντροφός του, δεν έκανε κηδεία στον Τζων Λένον. Αυτά είναι γήϊνα. Κηδείες, φέρετρα, τάφοι. Τι δουλειά έχουν αυτά με τον αιώνιο αρχιμάστορα των Μπητλς. Ποτέ δεν δέχθηκα ότι οι Beatles έχουν χωρίσει. Έχουν διασπασθεί. Ότι ο καθένας τράβηξε το δρόμο του. Τι μ’ ενδιαφέρει εμένα. Αφού εγώ έχω τους δίσκους τους! Άρα παραμένουν όπως τους γνώρισα. Ακούω τα τραγούδια τους και τα παιδιά είναι μαζί, και οι τέσσερις μαζί. Θα με τρελάνουν τα μήντια; John, Paul, George και Ringo παίζουν και τραγουδούν μαζί. Άρα, μία ακόμα παγκόσμια κοτσάνα είναι αυτή ότι διαλύθηκε το μεγαλύτερο γκρουπ όλων των εποχών.

Αμ, το άλλο παραμύθι; Ότι δολοφονήθηκε ο John Winston Lennon. Ούτε κι αυτό το γεγονός δέχομαι ότι έχει συμβεί. Δεν έχει πεθάνει ο ποιητής. Και πως μπορεί να έχει πεθάνει ένας αθάνατος; Η μουσική του είναι αθάνατη. Μου «μιλούν» οι συνθέσεις στο πιάνο και στην κιθάρα του Λένον και με στέλνουν εκεί που ποτέ δεν θα μπορούσα να βρεθώ χωρίς τη δική του ψυχή. Ο άνθρωπος είναι μύστης. Κι αυτόν τον ιδιοφυή πολιτικό καλλιτέχνη θα τον πλησιάσω σαν κουτσομπόλα μεσημεριανής τηλεοπτικής εκπομπής;

Αδιαφορώ αν είχε μαστουρώσει με ουσίες όταν συνέλαβε το Imagine και το άλλο το θεϊκό, το ουράνιο, το μυσταγωγικό Strawberry Fields Forever. Δεν γράφονται τέτοια τραγούδια σήμερα. Αν μου δώσει κάποιος ένα άλλο Yesterday και με βαθιά υπόκλιση θα τον ευγνωμονώ.

Ούτε, λοιπόν, έχει πεθάνει ο ίδιος ο Λένον, ούτε προσωπικά μου έχει λείψει μετά την γήινη απώλεια του. Θα πεθάνει πραγματικά ο Λένον μόνον όταν η μουσική του πεθάνει, όταν δεν θ’ ακούγεται, όταν ξεπεραστεί ο μουσικός του ήχος. Κι αν συμβεί ποτέ αυτό τότε θα πεθάνει και ο άνθρωπος.

Όταν ο άνθρωπος σταματήσει να νοιώθει τη μουσική των Beatles τότε θα τελειώσει και αυτό το πλάσμα που ονομάστηκε «Άνθρωπος», θα έχει μετατραπεί σε κτήνος, θα έχει μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο. Προς το Παρόν και παρά τις κληρονομικές του ατέλειες, παρά τις αδιόρθωτες αδυναμίες του ο Άνθρωπος πορεύεται ακόμα κουτσά στραβά με ανθρωπιά.

Η αιχμαλωσία στο show είναι μια ασθένεια του ανθρώπου από την εποχή του Αδάμ. Για show είναι αν διαλύθηκαν οι Beatles, αν ξανάσμιξαν John και Yoko. Καταδικασμένος ο κόσμος. Τεράστια αλήθεια ότι ο κόσμος είναι γεννημένος μαλάκας, και το αποδεικνύει όσο αντιδρά ως κόσμος, όχι ως άτομα…Καταδικασμένος είναι ο κοσμάκης όταν μεθάει με τα προσωπικά των σταρ και να τους κάνει είδωλα, δηλαδή κρατιέται μακριά από την ουσία των πραγμάτων.

Τι μ’ ενδιαφέρει εμένα σε ποιο σπίτι μένει ο κάθε John Lennon, τι αυτοκίνητο γουστάρει, πως το κάνει στο κρεβάτι, με ποιαν ή με ποιον πηδιέται, αν τον πυροβόλησε ένας ανισόρροπος για δέσιμο, αν έπεσε μόνος του από το μπαλκόνι; Εγώ ξέρω μόνον… All You Need Is Love, Hey Jude, In My Life, Let it Be… Δηλαδή; O – Bla – Di, O – Bla – Da, που στη γλώσσα των Γιουρούμπα σημαίνει Η Ζωή Συνεχίζεται… Και η ζωή φίλες και φίλοι, πάντα θα συνεχίζεται.

Καλή εβδομάδα με υγεία και χαρά σε όλη την παροικία.

=============================================================

04 / 12 / 2023

Μάλιστα. Φίλες και φίλοι της παλιάς γενιάς, και όσοι τουλάχιστον θυμούνται, την περίφημη ΤΡΟΥΜΠΑ του Πειραιά. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ετοιμάζουν να την ανακαινίσουν, και να την κάνουν κάτι «πουτανίστικο» βέβαια, αλλά πιο σεμνό, στους περαστικούς.

Ανάβουν λοιπόν και πάλι τα περίφημα “Κόκκινα Φανάρια” στην Τρούμπα, που μεγάλωσαν εκατομμύρια νέους. Έλα! Ναι, λέει, διότι δυο μαγαζιά παραμονή πρωτοχρονιάς προτείνουν εναλλακτικό ρεβεγιόν στην κακόφημη συνοικία του Πειραιά. Είπα κι εγώ.

Η Τρούμπα με τα μπουρδέλα της βέβαια, δεν αναβιώνει, έχει πεθάνει εδώ και 55 χρόνια. Την διέλυσε ο χουντικός δήμαρχος του Πειραιά, ο περίφημος Σκυλίτσης, ένας μισογύνης, παρ’ ότι ήταν μπάνικος, ομορφάντρας και ψιλοκαλλιτέχνης, στο επάγγελμα διαφημιστής.

Έγκλημα πολιτιστικό η εξαφάνιση της Τρούμπας, των “σπιτιών” στο λιμάνι. Καθάρισε, κύριε, την περιοχή, όμως δεν ξεκόβεις από την παράδοση, δεν σβήνεις το παρελθόν σου, την κουλτούρα σου. Αν ήμουν δήμαρχος θα μάζευα τα λείψανα της Τρούμπας και θα έστηνα κάτι μουσειακό, να θυμάται ο άλλος, να βλέπει ο νέος ποια είναι η Ελλάδα μας. Από ποια κύματα περάσαμε.

Από το 1940 άρχισαν να ξεφυτρώνουν τα μπουρδέλα Νοταρά και Φίλωνος, στον Πειραιά, στους δύο παράλληλους δρόμους. Κι εκεί, στην άγια γειτονιά, γευόταν το προσκύνημα σε χρόνια που ο μέσος Έλληνας δεν γνώριζε τι θα πει γαμιστρώνας, ξενοδοχείο, δωμάτιο σε ξενοδοχείο για να πηδήξει.

Δεν υπήρχανε τότε τα φράγκα. Ερωτικές φωλιές γινόντουσαν εκείνα τα χρόνια, οι οικοδομές, όπου το ζευγαράκι ξάπλωνε στο τσιμέντο, και επάνω σε εφημερίδες. Και αν το κορίτσι φοβότανε να ανέβει σε σκαλωσιές, κινδύνευε να φάει ξύλο από τον πατέρα της.

Γιατί αν πήγαινε με τον γκόμενο σε κανένα χωράφι, σε κανένα περιβόλι, στην περιοχή του Ρέντη, ή, ακόμη και στο Γ’ Νεκροταφείο, όλο και κάποιο χορταράκι στη μπλούζα της θα πρόδιδε τη σκανταλιά της. Και μετά πέφτανε σφαλιάρες και χαστούκια.

“Πού ήσουνα, μωρή;”. «Καλέ, σινεμά πήγα με τη Σούλα» θα έλεγε, όμως ο μπαμπάς που δεν ήταν κορόιδο. Σε ποιον τα πουλάς αυτά μωρή; Αυτά που λες σε εποχή που η νεολαία πήγαινε σε πάρτι με ρεφενέ και η βίζιτα στην Τρούμπα, το 1960, ήταν 10 δραχμές.

Πόλεμος γίνεται καθημερινά στην ανθρωπότητα. Σ’ αυτή τη δόση στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Πόλεμος όμως, όπου κι αν γίνεται, σημαίνει θάνατος. Πεθαίνουν άνθρωποι και ότι αφορά τη ζωή τους. Θάνατος είναι ο πόλεμος και αν δεν πεθάνεις, εσύ, θα πεθάνει ένας δικός σου.

Η πιο μεγάλη και πανηγυρική ήττα του δίποδου είναι ο πόλεμος. Βρίσκει πάντα το λόγο να σκοτωθεί με τον άλλον και αποδεικνύει πως τίποτα δεν είναι ικανό να τον σταματήσει να μοιάζει με ζούγκλα. Με θηρίο της ζούγκλας.

Μη χαμηλώνουμε όμως τα αγρίμια της ζούγκλας. Σκοτώνουν τυφλά. Δεν έχουν συμφέροντα και δεν βλέπουν κανένα εχθρό. Χειρότερος από το άγριο ζώο της ζούγκλας είναι ο άνθρωπος. Γουστάρει τη θρησκεία, τον ανθρωπισμό, τον πολιτισμό, αλλά ο φουκαράς είναι  καταδικασμένος.

Να πολεμήσει κάποια στιγμή, και να πολεμηθεί. Δεν μπορεί να ξεφύγει. Ποτέ. Κάθε μέρα και ένας καινούργιος πόλεμος. Προπόνηση κάνουν σήμερα, οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι στο Ισραήλ. Τα μεγάλα νταλαβέρια θα ξεκινήσουν, όταν θα…. τελειώσει ο σημερινός πόλεμος. Τότε θα δουν όλοι τις δυνάμεις τους.

Απίστευτες καταστάσεις μαθαίνουμε ότι συμβαίνουν δίπλα μας, που άλλες βλέπουν το φως της δημοσιότητας και άλλες τις περνούν με μικρά γράμματα στις εφημερίδες. Νεαρά άτομα καθημερινά, δίνουν τέλος στην ζωή τους, χωρίς ποτέ να μαθαίνουμε το γιατί.

Κάπου πέντε χιλιάδες άτομα, ίσως και λίγο παραπάνω, κάθε χρόνο στην Αυστραλία πέφτουν από γέφυρες, ή, μπροστά στα τραίνα, ή, ακόμη και μέσα στα ποτάμια. Πόσοι απ’ αυτούς τους θανάτους έρχονται στο φως της δημοσιότητας; Κανένας.

Κάποτε όταν φεύγανε χαμένοι και καταστραμμένοι από το καζίνο, πέφτανε από την γέφυρα του West Gate στο Port Melbourne. Επειδή κάθε μέρα μαζεύανε και δυο – τρεις, αποφάσισαν να βάλουνε τα κάγκελα, με αποτέλεσμα, τώρα να έχουν σταματήσει να πέφτουν από εκεί, και να τρέχουν μπροστά στα τραίνα και στα τραμ.

Αυτή είναι η σημερινή κατάντια μας. Να αναζητούμε τρόπους να τελειώνουμε απ’ αυτή την ζωή. Κάποτε μάθαινες για μια αυτοκτονία και το ήξερε όλη η οικουμένη. Σήμερα πεθαίνουν με διαφορετικούς τρόπους χιλιάδες κάθε χρόνο, και δεν μαθαίνεις ούτε το μικρό τους όνομα.

Σφραγισμένα φέρετρα παραδίνει ο ιατροδικαστής, με ειδικά βάρη μέσα, γιατί από το πτώμα, δεν έχει μείνει τίποτα. Και πολλές φορές αναρωτιέμαι, τι βλέπουν καθημερινά μπροστά τους, όλοι όσοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.

Αστυνομία, πρώτες βοήθειες πυροσβεστική, γιατροί νοσοκόμες, ακόμα και νεκροθάφτες, Ούτε στον πόλεμο τέτοιες εικόνες. Στην Ελληνική παροικία της Μελβούρνης μόνο, έχουμε κάθε χρόνο 350 με 400 θανάτους μόνο από αυτοκτονίες και όλοι αυτοί που έφυγαν, κανείς δεν έμαθε το παραμικρό.

Απλά ότι ΕΙΧΕ ΔΩΣΕΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ. Ποια ζωή του όμως; Αυτή που δεν είχε, ή, αυτή που θα ήθελε να είχε. Και όπως πιστεύουν πολλοί ειδικοί, τα νούμερα αυτά θα μεγαλώνουν κάθε χρόνο, γιατί η ζωή αρχίζει και γίνεται ολοένα και πιο απαιτητική

”Ο Στέφανος ήρθε για να γίνει πρωθυπουργός, θα κάνουμε το καλύτερο για να πετύχουμε το στόχο μας”. Τι είναι αυτό! Είναι δήλωση κανονική, όχι αγιοβασιλιάτικη ή πρωταπριλιάτικη και στημένη από κάποια πουτάνα εφημερίδα. Δήλωση και την έκανε ο Τάυλερ, ο σύζυγος , γκόμενος, γκόμενα του Στέφανου Κασσελάκη.

Αληθινός σύντροφος ζωής ο νοσοκόμος πάσχει για την αγωνία του Στέφανου να αναβαθμίσει τον Σύριζα, να σταματήσει την κατρακύλα του κόμματος. Σε τηλεοπτική. λοιπόν, εκπομπή ο Τάυλερ κάνει κριτική στον Σύριζα, ότι έχασε τόσες εκλογές και αντί να ψάξουν να βρουν τι φταίει, τα βάζουν με τον Στέφανο.

Είπε ακόμα ο σύζυγος για τον πρόεδρο του Σύριζα: «Ο Στέφανος μαγειρεύει πολύ καλά παϊδάκια» – «Θα είμαστε τυχεροί να αποκτήσουμε και δύο παιδιά». Μάλιστα. Ν’ αποκτήσουν παιδιά που θα είναι καταδικασμένα και αυτά, στην ομοφυλοφιλία

Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα ομαδικό, που πρέπει να λειτουργεί, σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν «παίχτες» αλλά υπάρχουν και «παιχτάκια» που στα μάτια των πατεράδων τους όμως, γίνονται Πελέ, Μαραντόνα, Μέση Ρονάλντο κ.λ.π.

Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δει πολλά. Πολλά παράξενα, αλλά και περίεργα, με γονείς των παιδιών, που πάντα πίστευαν ότι το παιδί τους είναι το καλύτερο στον κόσμο. Ακριβώς όπως το διαβάζεται. Ο κάθε πατέρας γίνεται αυτόματα και ο καλύτερος προπονητής του κόσμου.

Είναι αυτός που πιστεύει, ότι αν δεν έχει θέση το παιδί του στην βασική 11άδα, ή, και 16άδα, έχουν συνωμοτήσει όλοι οι εχθροί του πλανήτη για να διαγράψουν το παιδί τους, από τους καταλόγους των καλύτερων ποδοσφαιριστών στον κόσμο.

Αυτά σαν ένας μικρός πρόλογος. Στο ζουμί τώρα. Στην Αυστραλία υπάρχουν περισσότεροι από 1 εκατομμύριο ποδοσφαιριστές σε όλες τις κατηγορίες. Απ’ όλους αυτούς τους παίκτες, είναι ζήτημα αν θα μπορέσουν μια ντουζίνα παίκτες να περάσουν σε ανώτερο επίπεδο.

Ακόμα και ένας άσχετος με το ποδόσφαιρο, μπορεί να διακρίνει, αν ένας παίκτης έχει αυτό το τσαγανό που λένε, για να παίξει σε μεγαλύτερο πρωτάθλημα. Τι θέλω τώρα να πω. Ότι όπου και αν βρίσκεται ένας παίκτης που έχει ταλέντο, θα τον βρουν οι αρμόδιοι που ψάχνουν για χρυσάφι στην έρημο.

Και μια συμβουλή, αυτή την φορά προς τους γονείς. Αφήστε τα παιδιά να παίζουν ελεύθερα μέσα στο γήπεδο. Οι συμβουλές του τύπου πάρτου τα πόδια και σκίστου την φανέλα, δεν έχουν θέση στο ποδόσφαιρο. Πρωταρχικός στόχος όλων είναι να φύγουν τα παιδιά από τους δρόμους και τα επικίνδυνα μονοπάτια. Όλα τ’ άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Καλή συνέχεια σε όλους.

27 / 11 / 2023

Δεν κρατιέται με καμιά δύναμη στον κόσμο, η σημερινή γυναίκα. Παντρεμένες, ελεύθερες, με δεσμό, ή ακόμη και ερωτευμένες, να δοκιμάσουν μια καινούργια σχέση. Πηγαίνουν για ένα ποτό, και ακούνε κάποια άλλη να εξομολογείται την περιπέτεια της προηγούμενης νύχτας, και βάζει σε πειρασμό και τις υπόλοιπες.

Κάνεις μια βόλτα τα βράδυα στις γειτονιές που υπάρχουν ξενυχτάδικα και αυτά που βλέπεις σε κάνουν να αναρωτιέσαι, αν οι κοπέλες βγήκαν μόνο για ένα ποτό, ή, για να γνωρίσουν και κάτι διαφορετικό στον έρωτα. Και δεν είναι βέβαια μόνο οι γυναίκες, Από κοντά και οι άντρες που ψάχνουν και αυτοί το κάτι διαφορετικό της νύχτας.

Πόλεμος γίνεται καθημερινά στην ανθρωπότητα. Σ’ αυτή τη δόση στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Πόλεμος όμως, όπου κι αν γίνεται, σημαίνει θάνατος. Πεθαίνουν άνθρωποι και ότι αφορά τη ζωή τους. Θάνατος είναι ο πόλεμος κι αν δεν πεθάνεις, εσύ, θα πεθάνει ένας δικός σου.

Η πιο μεγάλη και πανηγυρική ήττα του δίποδου είναι ο πόλεμος. Βρίσκει πάντα το λόγο να σκοτωθεί με τον άλλον και αποδεικνύει πως τίποτα δεν είναι ικανό να τον σταματήσει να μοιάζει με ζούγκλα. Με θηρίο της ζούγκλας.

Μη χαμηλώνουμε όμως τα αγρίμια της ζούγκλας. Σκοτώνουν τυφλά. Δεν έχουν συμφέροντα και δεν βλέπουν κανένα εχθρό. Χειρότερος από το άγριο ζώο της ζούγκλας είναι ο άνθρωπος. Γουστάρει τη θρησκεία, τον ανθρωπισμό, τον πολιτισμό, αλλά ο φουκαράς είναι  καταδικασμένος.

Να πολεμήσει κάποια στιγμή, και να πολεμηθεί. Δεν μπορεί να ξεφύγει. Ποτέ. Κάθε μέρα και ένας καινούργιος πόλεμος. Προπόνηση κάνουν σήμερα, οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι στο Ισραήλ. Τα μεγάλα νταλαβέρια θα ξεκινήσουν, όταν θα…. τελειώσει ο σημερινός πόλεμος. Τότε θα δουν όλοι τις δυνάμεις τους.

Απίστευτες καταστάσεις μαθαίνουμε ότι συμβαίνουν δίπλα μας, που άλλες βλέπουν το φως της δημοσιότητας και άλλες τις περνούν με μικρά γράμματα στις εφημερίδες. Νεαρά άτομα καθημερινά, δίνουν τέλος στην ζωή τους, χωρίς ποτέ να μαθαίνουμε το γιατί.

Κάπου πέντε χιλιάδες άτομα, ίσως και λίγο παραπάνω, κάθε χρόνο στην Αυστραλία πέφτουν από γέφυρες, ή, μπροστά στα τραίνα, ή, ακόμη και μέσα στα ποτάμια. Πόσοι απ’ αυτούς τους θανάτους έρχονται στο φως της δημοσιότητας; Κανένας.

Κάποτε όταν φεύγανε χαμένοι και καταστραμμένοι από το καζίνο, πέφτανε από την γέφυρα του West Gate στο Port Melbourne. Επειδή κάθε μέρα μαζεύανε και δυο – τρεις, αποφάσισαν να βάλουνε τα κάγκελα, με αποτέλεσμα, τώρα να έχουν σταματήσει να πέφτουν από εκεί, και να τρέχουν μπροστά στα τραίνα και στα τραμ.

Αυτή είναι η σημερινή κατάντια μας. Να αναζητούμε τρόπους να τελειώνουμε απ’ αυτή την ζωή. Κάποτε μάθαινες για μια αυτοκτονία και το ήξερε όλη η οικουμένη. Σήμερα πεθαίνουν με διαφορετικούς τρόπους χιλιάδες κάθε χρόνο, και δεν μαθαίνεις ούτε το μικρό τους όνομα. Σφραγισμένα φέρετρα παραδίνει ο ιατροδικαστής, με ειδικά βάρη μέσα, γιατί από το πτώμα, δεν έχει μείνει τίποτα.

Και πολλές φορές αναρωτιέμαι, τι βλέπουν καθημερινά μπροστά τους, όλοι όσοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Αστυνομία, πρώτες βοήθειες πυροσβεστική, γιατροί νοσοκόμες, ακόμα και νεκροθάφτες, Ούτε στον πόλεμο τέτοιες εικόνες.

Στην Ελληνική παροικία της Μελβούρνης μόνο, έχουμε κάθε χρόνο 350 με 400 θανάτους μόνο από αυτοκτονίες και όλοι αυτοί που έφυγαν, κανείς δεν έμαθε το παραμικρό. Απλά ότι ΕΙΧΕ ΔΩΣΕΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ. Ποια ζωή του όμως; Αυτή που δεν είχε, ή, αυτή που θα ήθελε να είχε.

”Ο Στέφανος ήρθε για να γίνει πρωθυπουργός, θα κάνουμε το καλύτερο για να πετύχουμε το στόχο μας”. Τι είναι αυτό! Είναι δήλωση κανονική, όχι αγιοβασιλιάτικη ή πρωταπριλιάτικη και στημένη από κάποια πουτάνα εφημερίδα. Δήλωση και την έκανε ο Τάυλερ, ο σύζυγος του Στέφανου Κασσελάκη.

Αληθινός σύντροφος ζωής ο νοσοκόμος πάσχει για την αγωνία του Στέφανου να αναβαθμίσει τον Σύριζα, να σταματήσει την κατρακύλα του κόμματος. Σε τηλεοπτική. λοιπόν, εκπομπή ο Τάυλερ κάνει κριτική στον Σύριζα, ότι έχασε τόσες εκλογές κι αντί να ψάξουν να βρουν τι φταίει, τα βάζουν με τον Στέφανο.

Είπε ακόμα ο σύζυγος για τον πρόεδρο του Σύριζα: «Ο Στέφανος μαγειρεύει πολύ καλά παϊδάκια» – «Θα είμαστε τυχεροί να αποκτήσουμε παιδιά». Μάλιστα. Ν’ αποκτήσουν παιδιά που θα είναι καταδικασμένα και αυτά, στην ομοφυλοφιλία

Πόρνες ακρωτηριασμένες. Φρίκη. Κομμένος ο λαιμός τους, από τα αριστερά προς τα δεξιά το μαχαίρι. Χωρίς αίμα, πρώτα τις στραγγάλιζε. Κάποιες τις ξεκοίλιαζε. Δεν έγινε ποτέ γνωστό το όνομα του “Τζακ Αντεροβγάλτη”. Ο θρύλος. Ένα μυστήριο άλυτο και δεν έχει σταματήσει να απασχολεί μέχρι σήμερα.

Γυναίκα ήταν ο Τζακ Αντεροβγάλτης υποστήριξε ο συγγραφέας του Σέρλοκ Χολμς, ο Άρθουρ Κόναν Ντόυλ. Ο Μπέρναρ Σω έδωσε τη δική του ερμηνεία στον serial killer. Σκότωνε πουτάνες ο δολοφόνος για να καταγγείλει τις αρχές, τις ανεκτικές στη διαφθορά στους δρόμους του Λονδίνου.

Φθινόπωρο του 1888, σ’ ένα μήνα ο Τζακ σκότωσε τέσσερις πόρνες ηλικίας 42, 47, 45 και 43 χρονών. Την πέμπτη στη σειρά στις 8 Νοεμβρίου, την Mary Jane Kelly. Εκείνη την εποχή η πορνεία ήταν σε έξαρση, λόγω φτώχειας.

Έχουν αναπτυχθεί ένα κάρο θεωρίες για τον δολοφόνο. Το μυστήριο γύρω από τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη, όπως έμεινε στην Ιστορία, επειδή ο ίδιος(;;;) ισχυρίστηκε, χωρίς βέβαια να εμφανιστεί, ότι Εγώ είμαι, ο Τζακ Αντεροβγάλτης.

Και επειδή ο ”Τζακ” αφαιρούσε τα εσωτερικά όργανα, κάποιοι υπέθεσαν ότι ήταν χειρουργός, ότι γνώριζε ανατομία. Ένας συγγραφέας, ο Ράσελ Έντουαρντ, τον Σεπτέμβριο του 2015 “ονόμασε” τον Τζακ Αντεροβγάλτη. Είναι κάποιος 23χρονος Πολωνοεβραίος Άαρον Κοσμίσκι.

Τον εντόπισε μετά από 126 χρόνια λόγω DNA. Για χρόνια πολλά έπαιζε η υποψία ότι ο Τζακ ήταν ο εγγονός της βασίλισσας, κάποιος δούκας, ο οποίος από 16 χρονών υπέφερε από σύφιλη, που είχε αρπάξει από πόρνη. Και μέχρι σήμερα, ακόμη ψάχνουν να βρουν τον πιθανό δολοφόνο.

Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα ομαδικό, που πρέπει να λειτουργεί, σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν «παίχτες» αλλά και «παιχτάκια» που στα μάτια των πατεράδων τους γίνονται Πελέ, Μαραντόνα, Μέση Ρονάλντο κ.λ.π.

Όλα αυτά τα χρόνια έχουν δει τα μάτια μου, πολλά παράξενα, με γονείς των παιδιών, που πάντα πίστευαν ότι το παιδί τους είναι το καλύτερο στον κόσμο. Ακριβώς όπως το διαβάζεται. Ο κάθε πατέρας γίνεται αυτόματα και ο καλύτερος προπονητής του κόσμου.

Είναι αυτός που πιστεύει, ότι αν δεν έχει θέση το παιδί του στην βασική 11άδα, ή, και 16άδα, έχουν συνωμοτήσει όλοι οι εχθροί του πλανήτη για να διαγράψουν το παιδί τους, από τους καταλόγους των καλύτερων ποδοσφαιριστών στον κόσμο.

Αυτά σαν ένας μικρός πρόλογος. Στο ζουμί τώρα. Στην Αυστραλία υπάρχουν περισσότεροι από 1 εκατομμύριο ποδοσφαιριστές σε όλες τις κατηγορίες. Απ’ όλους αυτούς τους παίκτες, είναι ζήτημα αν θα μπορέσουν μια ντουζίνα παίκτες να περάσουν σε ανώτερο επίπεδο.

Ακόμα και ένας άσχετος με το ποδόσφαιρο, μπορεί να διακρίνει αν ένας παίκτης, έχει αυτό το τσαγανό που λένε για να παίξει σε μεγαλύτερο πρωτάθλημα. Τι θέλω τώρα να πω. Ότι όπου και αν βρίσκεται ένας παίκτης που έχει ταλέντο, θα τον βρουν οι αρμόδιοι που ψάχνουν για χρυσάφι στην έρημο.

Και μια συμβουλή, αυτή την φορά προς τους γονείς. Αφήστε τα παιδιά να παίζουν ελεύθερα μέσα στο γήπεδο. Οι συμβουλές του τύπου πάρτου τα πόδια και σκίστου την φανέλα, δεν έχουν θέση στο ποδόσφαιρο. Πρωταρχικός στόχος όλων είναι να φύγουν τα παιδιά από τους δρόμους και τα επικίνδυνα μονοπάτια. Όλα τ’ άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Καλή συνέχεια σε όλους.

======================================

20 / 11 / 2023

Πουτάνα πολυτελείας, ας την πούμε έτσι, είναι το κορίτσι. Παντρεύτηκε πριν από ένα χρόνο, με γνωστό γιο, συμπάροικου επιχειρηματία, και σήμερα κυκλοφορεί χωρισμένη. Όσοι ξέραμε την γκόμενα το περιμέναμε. Τέτοιες γυναίκες είναι γεννημένες για μεγάλα κόλπα.

Το πρόβλημα το έχει αυτός που πιστεύει, ότι μπορεί να κυκλοφορεί με μια γυναίκα 100 κυβικά δίπλα του, και να πιστεύει ότι είναι μόνο για πάρτι του. Όχι ρε φίλε. Από την στιγμή που μπαίνεις στο λούκι, θα πρέπει να μάθεις και κολύμπι.

Δεν θα αναφέρω πολλά, ούτε και θα μπω σε λεπτομέρειες για το ποιος φταίει και το ποιος είναι ο χαμένος. Ο νόμος της ζωής είναι νόμος. Θα βαδίζεις πάντα με τις δυνάμεις σου. Έτσι και αποφασίσεις να πας λίγο πιο πάνω, θα χάσεις την μπάλα.

Δεν κατηγορώ ούτε την κοπέλα, αλλά ούτε και το… θύμα του γάμου. Έπρεπε να το περιμένει, ότι η ωραιότερη γυναίκα του κόσμου, είναι πάντα του άλλου. Επαναλαμβάνω, δεν κατηγορώ την κοπέλα. Απλά ήθελε να δοκιμάσει και τον γάμο, για να δει πως είναι η ζωή μιας παντρεμένης. Και απλά δεν της άρεσε.

Σήμερα κάνει την ζωή της, όπως εκείνη θέλει, και κοιμάται και με όποιον γουστάρει κάθε βράδι. Το παλικάρι έπρεπε να είχε καταλάβει, ότι γυναίκα που την κοιτάζει ακόμη και ο διάβολος, δεν έχει μέλλον σε ένα γάμο. Απλά πράγματα είναι αυτά.

Λίγο κουτσομπολιό τώρα. Η κοπέλα είναι της υψηλής και της ποιοτικής κοινωνίας πόρνη. Η ίδια δεν θεωρεί πορνεία το ότι δίνεται σε διάφορους άνδρες, αλλά πως επιτελεί λειτούργημα, παρ’ ότι απαιτεί χρήματα και δώρα.

Οι δε επιλογές της είναι μόνο εύποροι, μάλιστα χοντρού επαγγελματικού εισοδήματος. Και η κοπέλα μέσα σε ένα χρόνο, είναι κονομημένη. Μάλλον χοντροκονομημένη, αφού παίζει άγρια μπάλα. Το γνωρίζει βέβαια και κάνει το παιχνίδι της.

Είναι όμως και καλλονή. Συμφωνούν όποιοι την γνωρίζουν πως είναι περισσότερο όμορφη, ακόμη και από τη φήμη της. Να, γιατί το κορίτσι είναι γκόμενα δύσκολη, εκλεκτική και για να βρεθεί με άνδρα, αυτός θα χρειαστεί, πέραν από τα προσόντα του στην… τσέπη, να την δελεάσει και ως αρσενικός, για να μπορέσει να την «κατακτήσει».

Ο γέρος Καραμανλής για όσους τουλάχιστον τον θυμούνται, και που σήμερα δεν βρίσκεται πλέον στην ζωή, ήταν αυτός που έφτιαξε στην Αθήνα το ξενοδοχείο Mont Parnes, όπως έχει επικρατήσει να λέγεται στην Γαλλική γλώσσα. Έτσι το γνωρίζουν όλοι οι τζογαδόροι.

Καλοκαίρι του 1961 έγιναν τα εγκαίνια στο εκτάσεως 8 στρεμμάτων Mont Parnes, Όρος Πάρνηθας. Λίγα μέτρα περισσότερο από χίλια ψηλά στο βουνό, εκεί όπου άρχισε να λειτουργεί το πρώτο σύγχρονο και μεγάλο καζίνο στην Ελλάδα.

Από τότε, αρχές δεκαετίας του ΄60, ξεκίνησε η επίθεση μόλυνσης στην ατμόσφαιρα ολόγυρα της Πάρνηθας. Τόνοι μονοξειδίου του άνθρακα, οξειδίου του αζώτου και υδρογονάνθρακες πυροβολούσαν την παρθένα φύση τα Ι.Χ. αυτοκίνητα που ανεβοκατέβαζαν τους τζογαδόρους, τους λάτρεις της ρουλέτας, και γενικά του τζόγου.

Κάθε βράδυ μια μαύρη ομίχλη από τα καυσαέρια, γέννημα και ξέρασμα της Αθήνας, επισκεπτόταν τα ελάφια και τα άλλα θηλαστικά του βουνού, με αποτέλεσμα πολλά απ’ αυτά να τα βρίσκουν πεθαμένα ανάμεσα στα δέντρα, και τις χασισοφυτείες.

Γιατί υπήρχαν και αυτοί οι πρεζέμποροι, που έβρισκαν απόμερα σημεία, στο βουνό της Πάρνηθας, για να φυτέψουν χασισόδεντρα. Σε μια ξαφνική επιδρομή της αστυνομίας εκείνα τα χρόνια, είχαν ανακαλύψει και ξεριζώσει, 10 τόνους χασισόδεντρα. Τέλος πάντων. Συνεχίζω.

Στις 13 Νοεμβρίου, το 1994, άρχισε να λειτουργεί και το τελεφερίκ, από τους πρόποδες της Πάρνηθας, λίγο μετά τις χωριάτικες ταβέρνες, μέχρι το ξενοδοχείο.  Μια απόσταση 1.600 μέτρων και μια διαδρομή 7 λεπτών. Ήταν η χρονιά που πρωτοπαραδόθηκαν οι άδειες σε ιδιωτικά καζίνο, τότε ξεκίνησε και το καζίνο στο Λουτράκι.

Η Πάρνηθα παρέμενε υπό κρατικό έλεγχο. Ήρθε όμως και η σειρά του καζίνου της Πάρνηθας να ιδιωτικοποιηθεί και η εταιρεία που το εκμεταλλεύεται, το 2006, προχωρεί σε εντυπωσιακή ανακαίνιση στο τελεφερίκ, με 1.500 θέσεις πάρκινγκ.

Όλο το 24ωρο 21 βαγόνια του εναερίου «τραίνου» μεταφέρουν κόσμο, ακόμα και με ανέμους 120 χιλιομέτρων την ώρα. Ήταν κάτι το πρωτοφανές για τα χρόνια εκείνα, και δεν ‘ήταν και λίγοι, αυτοί που προκειμένου να δοκιμάσουν την διαδρομή του τελεφερίκ, έπεφταν μετά και στα γρανάζια του τζόγου.

Είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Δεν θα τα χαλάσουμε τώρα, αν δεν είναι ο Νο 1,  αλλά ο Νο 2 ή, ο Νο 3,,, Και δεν έχει κανένα πρόβλημα να γίνεται παγκόσμιο σούσουρο. Έχει μπλέξει με μια 55άρα, που κι αυτή εγκατέλειψε το γάμο της όπως και ο Τζεφ Μπέζος, και το παίζουν οι δυο τους σταρ του Χόλυγουντ.

Δεν  καταλαβαίνουν τίποτα μπροστά στην καψούρα τους. Γυναίκα των media η 55άρα Λώρεν Σάντσεθ, φτιαγμένο πρόσωπο και χείλη, και γαμώ το πλαστικό μπούστο πάντα σε βιτρίνα, τον έχει του  χεριού της τον μεγιστάνα.

Από τη μια στη ζυγαριά βάζει τα πλούτη του ο 60χρονος  μεγιστάνας και από την άλλη την ανώμαλη γκόμενα. Να ξέρουμε τι λέμε και  δεν γράφουμε σενάριο για παραμυθένια ταινία του Χόλυγουντ. Για τον Μπέζος η κυρία Λώρεν είναι η πρώτη στον πλανήτη. Γιατί; Καμιά δεν τον κάνει να πετάει  στον ουρανό όπως αυτή.

Άσε τον κοσμάκη να τον τρολάρει γιατί φωτογραφήθηκε με την θεά του, με καπέλο καουμπόυκο. Είπαμε. Και τον Τζων Γουαίην παριστάνει και ότι άλλο θέλει η ανωμαλιάρα. Γεγονός είναι ότι ο Μπέζος, δίπλα στην συγκεκριμένη γκόμενα, απλώνει τα ρέστα του. Αυτά για να ξέρουμε και τι συμβαίνει δίπλα μας.

Δεν υπάρχει μέρα, που ένας κληρικός να μην γίνει θέμα στα Μέσα Ενημέρωσης. Ιερέας, σου λέει ο πιστός. Και τον λένε έτσι γιατί το λειτούργημα του, δεν είναι απλά κοινωνικό, όπως του δικαστικού και του αστυνομικού, αλλά ιερό. Θεϊκό.

Υπηρέτης, μας λένε, του Θεού, είναι ο παπάς με τα ράσα. Αυτή είναι η επαγγελματική του στολή. Και για να προκαλεί το σεβασμό κυκλοφορεί με γένια. Και τελευταία σκάσανε, η μια πίσω από την άλλη οι περιπτώσεις ιερέων, οι οποίοι είχαν απλώσει τα ιερά τους χέρια, σε αθώα και ανήλικα κοριτσάκια.

Ποια εξήγηση μπορείς να δώσεις, όταν ο μεσήλικας και ο γέρος παπάς αναζητεί τη σεξουαλική ικανοποίηση και μάλιστα μέσω ενός νταβατζή, σε μια 10χρονη και σε κάποια 12χρονη; Είναι εξουσία ο παπάς. Είναι και άνθρωπος όμως βέβαια.

Έχει όπως όλοι οι άνδρες τις κάψες του. Όμως όταν δεν τον συγκρατεί το ράσο, είναι γιατί κυκλοφορεί με εξουσία. Ιερέας είναι σου λένε. Ιερωμένος, εκπροσωπεί τον μεγαλοδύναμο, που όλοι τον πιστεύουν. Δεν εκπροσωπεί κάποιο κόμμα, ούτε κάποια επιχείρηση, ή κάποια ποδοσφαιρική ομάδα.

Από τότε που βγήκε η θρησκεία, δηλαδή από αρχαιοτάτων χρόνων, ο ιερέας ήταν ασύδοτος. Ένα κάθαρμα του κερατά. Ένας καταχραστής της εξουσίας, που έκρυβε στο ράσο του. Αντιληπτό ότι η εξουσία, ελέω Θεού φυσικά, εύκολα προκαλεί την εκτροπή. Την κατάχρηση. Την παρανομία. Την αδικία. Το έγκλημα.

Αυτό που ψιθυρίζεται τις τελευταίες μέρες, σε κύκλους βέβαια, που ξέρουν και γνωρίζουν τι λένε, αναμένεται να ξεσπάσουν μεγάλα σεξουαλικά σκάνδαλα, πιο χοντρά, με πρωταγωνιστές και ενόχους παπάδες και μάλιστα επώνυμους.

Όχι κάποια ρετάλια, σε απομακρυσμένες περιοχές, και σε χωριά. Και τα νέα θα αφορούν αταξίες ιερές και με αγόρια, που ο Θεός, αν υπάρχει, να βάλει το χέρι του…. Κοντός ψαλμός αλληλούια. Κάποτε το ράσο προκαλούσε σεβασμό. Σήμερα θέλεις να πλακώσεις στις κλωτσιές, αυτόν που το φοράει.

Είναι πρωτοφανής ο βομβαρδισμός των ειδήσεων που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν ζεις σε κοινωνία ανθρώπων ή τεράτων. Πρωτοφανής. Δεν θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν όλα αυτά τα χρόνια που δημοσιογραφώ, να έχουν υπάρξει τόσο μαζικές, αλλά και τόσο ακραίες ειδήσεις.

Δεν θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν μάνα να κατηγορείται ότι δολοφόνησε τα παιδιά της. Μάνα να εκπορνεύει το δεκάχρονο κορίτσι της. Μάνα να κάνει τα στραβά μάτια όταν ο πατέρας βίαζε τα παιδιά τους…

Δεν θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν την κοινωνία να επιδίδεται σε ρεσιτάλ ανωμαλίας. Δεν θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν τον κόσμο να έχει σκληραγωγηθεί πια τόσο πολύ, να έχει συνηθίσει τις ακρότητες που πια όταν ακούς για μια δολοφονία ή για έναν… απλό βιασμό να μην σοκάρεσαι. Δυστυχώς.

Και δεν ξέρω αν είναι φυσιολογικό. Δεν είναι. Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Να συνηθίσουμε στην ακρότητα και πια να μην μας αγγίζει τίποτα. Να περνάμε στο «ντούκου» τις ειδήσεις που δεν θα σου μαθαίνουν κάτι πιο… ακραίο από το προηγούμενο!

Όλο αυτό που μας συμβαίνει δεν τελειώνει την ώρα που συμβαίνει. Ούτε όσο το συντηρούν στην επικαιρότητα τα ΜΜΕ επειδή «πουλάει». Μένει στις ψυχές μας. Καταγράφεται στη μνήμη μας. Μας σημαδεύει. Και μας σκληραίνει.

Μέχρι που στο τέλος να χάσουμε ακόμη και την τελευταία ικμάδα ευαισθησίας που έχουμε ακόμη μέσα μας, και να μην μας ενδιαφέρει τίποτα πια. Μέχρι να γίνουμε κι εμείς τέρατα… Άλλοι συνειδητά κι άλλοι υποσυνείδητα. Καλύτερα να πονάς όταν ακούς κάτι κακό. Γιατί αυτό σημαίνει ότι παραμένεις άνθρωπος.

Πως δεν έγινες ακόμα τέρας… Δεν είναι όλα άρτος και θεάματα. Δεν είναι… Εκεί μας πάνε όμως. Μέχρι να βαρεθούμε να διαβάζουμε για παρόμοιες ειδήσεις. Και πρώτος συνένοχος σε όλο αυτό το έργο, ήταν είναι και θα παραμείνει το ίδιο το κράτος.

Με ποινές χάδια. Με εφέσεις στα δικαστήρια, που μετατρέπουν τα ισόβια σε 7 και χρόνια φυλακή. Είναι καιρός να επιστρέψει η δημόσια κρεμάλα στην κεντρική πλατεία. Και ας μας κατηγορήσουν ότι είμαστε άνθρωποι του Μεσαίωνα.

Χίλιες φορές να μας πουν Μεσαιωνικούς παρά να μας στιγματίζουν σαν δολοφόνους αθώων παιδιών. Γιατί τα παιδιά είναι το μέλλον της κοινωνίας μας. Δεν είναι για να ικανοποιούμε τα βρώμικα αισθήματα που έχουμε στις ψυχές και στο σώμα μας.

Ήταν κάτι που το περιμέναμε. Και πολύ άργησαν μάλιστα. Το Τμήμα Δόγματος της Πίστεως του Βατικανού δημοσίευσε μια εξήγηση σχετικά με συμμετοχή τρανσέξουαλ και ομοφυλόφιλων στα Μυστήρια βαπτίσματος και γάμου της Καθολικής Εκκλησίας.

Το Βατικανό επιτρέπει τη βάπτιση των τρανς ατόμων και παιδιών που ανατρέφονται από ομόφυλα ζευγάρια και επιτρέπει σε τρανς και ομοφυλόφιλους να συμμετέχουν στο Μυστήριο του βαπτίσματος ως ανάδοχοι. Μπορούν επίσης να είναι μάρτυρες σε γάμο, αναφέρει το Vatican News.

Η ιστοσελίδα δημοσίευσε απάντηση από το Τμήμα Δόγματος της Πίστεως του Βατικανού στον Βραζιλιάνο επίσκοπο Jose Negri, ο οποίος ζήτησε να διευκρινιστεί η θέση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας σχετικά με τη συμμετοχή εκπροσώπων των σεξουαλικών μειονοτήτων στα Μυστήρια του βαπτίσματος και των γάμων.

Σημειώνεται ότι η απάντηση εγκρίθηκε από τον Πάπα Φραγκίσκο. Το έγγραφο λέει ότι οι τρανσέξουαλ, ακόμη και αν έχουν υποβληθεί σε ορμονοθεραπεία ή χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου, μπορούν να βαφτιστούν «εκτός εάν προκύψουν καταστάσεις που θέτουν κίνδυνο δημόσιου σκανδάλου ή αποπροσανατολισμού μεταξύ των πιστών».

«Ο Πάπας Φραγκίσκος δηλώνει επανειλημμένα ότι η Εκκλησία δεν είναι τελωνείο και ειδικά όταν πρόκειται για βάπτιση, η πόρτα δεν πρέπει να είναι κλειστή σε κανέναν», αναφέρεται στο μήνυμα. Το έγγραφο συνεχίζει λέγοντας ότι εάν ένα ομοφυλόφιλο άτομο που συζεί με άλλο άτομο επιθυμεί να γίνει ανάδοχος σε βάφτιση, ζητείται να ζήσει «μια ζωή σύμφωνη με την πίστη και τον ρόλο που του έχει ανατεθεί».

Το Βατικανό είναι επίσης πεπεισμένο ότι τίποτα δεν εμποδίζει έναν τρανσέξουαλ και «ένα άτομο με ομοφυλοφιλικές τάσεις που συζεί με άλλο» να γίνει μάρτυρας κατά τη διάρκεια του εορτασμού του Μυστηρίου του γάμου. Με απλά λόγια φίλες και φίλοι, η ομοφυλοφιλία γίνεται πλέον κομμάτι της ζωής μας.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα στην παροικία μας. Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά σε λίγες ημέρες, άλλος ένας χρόνος, στο βαρύ φορτίο της ζωής μας, θ’ ανήκει στην ιστορία. Στο παρελθόν. Η ζωή μας είναι πολύ σύντομη. Ας την απολαμβάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο.

=======================================

13 / 11 / 2023

Είναι πλέον γεγονός. Η συγκεκριμένη εβδομαδιαία στήλη του «Greek Flash News», παίζει… άγρια μπάλα κάθε εβδομάδα, στην Ελληνική μας παροικία, με όλα όσα αποκαλύπτει, από τις καθημερινές περπατησιές, στις γειτονιές όπου συχνάζει ο Ελληνισμός.

Και η αλήθεια είναι, ότι γίνονται πολλά δίπλα μας, που στον περισσότερο κόσμο βέβαια περνούν απαρατήρητα. Όχι όμως και για τους δικούς μας συνεργάτες, που βρίσκονται πάντα στην… πρώτη γραμμή των παροικιακών μας γεγονότων.

Βρέθηκα σε μια λογομοχία δύο κοριτσιών, όχι για κάποιον άνδρα, αλλά για τα μάτια μιας… γυναίκας. Μάλιστα. Όπως το διαβάζετε. Για τα πανέμορφα μάτια μια τρίτης κοπελιάς, οι δύο «φίλες» όπως έμαθα αργότερα, αντάλλαξαν βαριές κουβέντες.

Τίποτα πλέον τουλάχιστον εμένα προσωπικά, δεν μου προκαλεί εντύπωση. Βλέπω πολλά εκεί που συχνάζω, και την ίδια στιγμή μαθαίνω και πολλά από τα λαμόγια της παροικίας, που έχουν γίνει καλύτεροι και από τους ερευνητές σκανδάλων.

Τα κορίτσια μετά από την έντονη λογομαχία, που την παρακολουθούσαν δεκάδες… θεατές, αποφάσισαν να δώσουν το δικαίωμα στην πέτρα του σκανδάλου, ν’ αποφασίσει η ίδια, για ποια από τις δυο κάνει κέφι. Ευτυχώς που προς το παρόν δεν είχαμε μαλλιοτραβήγματα.. Η φωτογραφία μας, είναι λίγο πριν από την… μάχη.  

Πάμε όμως και λίγο παρακάτω. Το καλοκαίρι οι νύχτες στην Μελβούρνη και όχι μόνο, είναι διαφορετικές. Γνωστό βέβαια αυτό. Δεν λέω κάτι καινούργιο. Είμαστε πολύ πιο χαλαροί και πολύ πιο ξέγνοιαστοι. Ο ήλιος παραβαράει το σύστημα και για να μη λέμε πολλά, όπως άλλωστε συμφωνούν όλοι οι ειδικοί, είναι η περίοδος που σπρώχνει τον οργανισμό σε… αταξίες. Σε απιστίες. Στο περιστασιακό σεξ.

Μιλάει η φύση. Καλοκαίρι, διακοπές, θάλασσα ντοπάρουν την ερωτική μας ορμόνη, την τεστοστερόνη και η σεξουαλική επιθυμία ζητάει να… δικαιωθεί. Σύμφωνα με τις σχετικές έρευνες που έγιναν και συνεχώς θα γίνονται, κοντά στο 70%, για την ακρίβεια από 67 και μέχρι 69% ειδικά το καλοκαίρι γίνονται τα ξενοπηδήματα.

Το αρσενικό απατά το θηλυκό του ταίρι, και το αντίστροφο. Στο λογαριασμό μέσα παντρεμένοι, αρραβωνιασμένοι, λογοδοσμένοι, «σχετιζόμενοι», είτε ένα μήνα, είτε δέκα χρόνια. Το ερώτημα όμως δεν είναι αν κάποιος, κάποια την ”έκανε”, υπέκυψε στον πειρασμό, αλλά αν πήγες στον… γιατρό!

Σήμερα το σεξ με τρίτο άτομο, πιθανόν άτομο εντελώς ξένο, δεν γίνεται χωρίς μέτρα προστασίας. Θα το πάρεις το παράσημο και από εκεί που δεν το περιμένεις. Άρα, θα προφυλαχτείς. Απαραίτητο το προφυλακτικό. Δεν είναι κάτι το καινούργιο αυτό.

Δεν είναι κινδυνολογία, ούτε συμμετέχει σε εκστρατεία εναντίον της… απιστίας όποιος πει ότι είναι υπαρκτός ο κίνδυνος, σε ποσοστό μέχρι και 90% από τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Είναι ολόκληρο ρεπερτόριο η κατηγορία τούτων των ασθενειών.

Απάτησες! Καλώς έπραξες. Δικαίωμα σου. Δεν θα σε κρίνει κανένας, αφού ουδείς αναμάρτητος. Αν το έκανες όμως χωρίς προφυλακτικό, και δεν πήγες στον γιατρό; Κακώς έπραξες. Τρέξε λοιπόν πριν είναι αργά. Ακούγονται πολλά τρελά δίπλα μας.

Ε, ρε, και να ήμουνα σήμερα 20χρονος. Και 25χρονος θα πέρναγε η μπογιά μου στις 40αρες που σήμερα περισσότερο από ποτέ κάνουν κρα για τεκνό! Σήμερα έχουν έρθει τα πάνω, κάτω. Καμία σχέση μ’ όσα ξέραμε εμείς οι παλαιότερες σειρές.

Να, όμως, που στις ημέρες μας κάποια λεονταράκια κοιμούνται όρθιοι. Δεν έχουν μάλλον πάρει πρέφα, ή βλέπουν τι παίζει, αλλά δεν το έχουν συνειδητοποιήσει. Είναι συγκλονιστικά τα στοιχεία επιστημονικής έρευνας ινστιτούτου σεξολογίας.

Στην Αυστραλία, που αφορά τις Ελληνίδες, ηλικίας από 30 μέχρι 50 χρονών. Οι κυρίες, λοιπόν, σε ποσοστό μεγαλύτερο του 85%(!!!) δηλώνουν ότι θα έκαναν σεξ με νεότερο σε ηλικία άνδρα. Και μάλιστα κατά πολύ νεότερο!

Το πιο φοβερό. Το 95% από τις πρόθυμες γυναίκες να ξαπλώσουν με πιτσιρικά, θα προτιμούσαν αυτός να είναι πρωτάρης! Παρθένος. Έστω λίγο έμπειρος. Κούγκαρ. Με το όνομα αυτού του άγριου ζώου χαρακτηρίζεται, η άνω των 40 χρονών γυναίκα.

Η οποία γυναίκα, για να τονώσει την αυτοπεποίθησή της δεν διστάζει να γευθεί, σε μόνιμη σχέση, το νιάτο και τους χυμούς του νεότερού της κατά 8-10 χρόνια, ας είναι και μεγαλύτερη η διαφορά ηλικίας. Μη μπερδεύουμε, όμως, την γυναίκα – κούγκαρ που αντιμετωπίζει με προοπτική το δεσμό της με το τεκνό, και μαζί του θέλει σχέση μόνιμη, με την άλλην, την ξελογιάστρα, την πλανεύτρα, τέλος πάντων την ”ανοικτή” σε επαφή με ανώριμα σεξουαλικά αγόρια, ακόμα και ανήλικα.

Συμπέρασμα. Έχουν ανατραπεί αποφασιστικά τα δεδομένα που ίσχυαν πριν 50 – 55 χρόνια. Αρκεί να αναφερθεί το εξής εκπληκτικό. Το 2000 το 60% των Ελληνίδων ΔΕΝ είχε ποτέ εξωσυζυγική σχέση. Το 2010 τα ποσοστά ήρθαν τούμπα, στο 60% είναι οι «άτακτες» και στο 40% οι φρόνιμες!

Σήμερα ασφαλώς είναι ακόμα χαμηλότερο το ποσοστό των παντρεμένων γυναικών που δεν κάνουν… απιστίες. Οι γυναίκες πλέον διεκδικούν, και στο παράνομο, τα σεξουαλικά τους… δικαιώματα. Και άμα λάχει γουστάρουν και την πιτσιρικαρία.

Συγκεκριμένο το γεγονός. Έγινε στην Μελβούρνη, με αφορμή κάποια περιουσιακά στοιχεία, μετά από την διάλυση ενός γάμου. Με δικαστική απόφαση, δηλαδή και με την σφραγίδα της Δικαιοσύνης, μια ακόμα αδικία. Ίσως να μην φταίει 100% ο δικαστής, αλλά το θύμα, και ο δικηγόρος του.

Να μην υποστήριξαν όπως χρειαζόταν την αγωγή εναντίον των τριών ερωμένων του παντρεμένου κατηγορούμενου. Κατ’ αρχάς, συγχαρητήρια στην κερατωμένη σύζυγο, η οποία κατέθεσε ότι «η ανδρική απιστία είναι φαινόμενο αποδεκτό και παραδεκτό…».

Με τη στάση της η κυρία δεν έδωσε μόνο συγχωροχάρτι στον σύζυγο, αλλά κι ένα μήνυμα κατανόησης, και σοφίας, στις γυναίκες της οικουμένης: «Δεν σημαίνει ότι ο άντρας μου με αγαπάει λιγότερο επειδή λόγω της πολυγαμικής του φύσης του φύλου του έριξε το μάτι του και σε κάποιαν άλλη».

Με δυο λόγια το στόρυ, χωρίς βέβαια να αναφερθώ σε ονόματα, άλλωστε πλησιάζουμε το γεγονός χωρίς καμία πρόθεση για κουτσομπολιό… κλειδαρότρυπας: Ο άνδρας είχε εξωσυζυγικές περιπέτειες, με πόσες μας είναι ακόμη άγνωστο.

Κατηγόρησε όμως τις τρεις ερωμένες του επειδή τον κάρφωσαν και γι’ αυτό, δικαιολογημένα λέω εγώ, απαίτησε οικονομική αποζημίωση (!). Σύμφωνα με τον πολυγαμικό εραστή οι τρεις γκόμενες τον εξέθεσαν στην γυναίκα του, στην οποία είχαν στείλει επιστολή και την πληροφορούσαν ότι ”ο άντρας σου σε κερατώνει”.

Ο επιβήτορας, λοιπόν, στράφηκε δικαστικά εναντίον των τριών γυναικών με τις οποίες είχε εξωσυζυγικές σχέσεις, σε διάφορα ξενοδοχεία της Μελβούρνης. «Μ’ αυτά που είπατε με θίξατε, με μειώσατε». Το δικαστήριο, όμως, απάλλαξε τις τρεις πρώην λεγάμενες, επειδή, λέει, όσα ισχυρίστηκαν ήταν αληθή.

Να τη βράσω εγώ τέτοια δικαιοσύνη! Βεβαίως ο μηνυτής απατούσε την γυναίκα του, όμως αυτό είναι ένα γεγονός προσωπικό! Διαπροσωπικό, ανάμεσα στον παντρεμένο και την γκόμενα, και τις γκόμενες. Με ποιο δικαίωμα η ερωμένη να ρουφιανέψει σε τρίτο πρόσωπο, πολύ περισσότερο στην συμβία του άντρα, μία ευκαιριακή σχέση της με παντρεμένο;

«Σε θέλω. Σε γουστάρω, αν κάνεις κέφι κι εσύ, φύγαμε». Έτσι καθαρά και αρσενικά ξηγιόταν ο τύπος. Κι έκανε κατάσταση, με την πάσα μία. Και ότι έκανε αφορούσε τον ίδιον και την όποια νταραβεριζόταν σεξουαλικά μαζί του. Μια ιστορία με τη δική της ιερότητα, που αφορά μονάχα τους δυο.

Υπ’ όψιν ο άντρας δεν έκρυψε ποτέ, ότι είναι παντρεμένος, ούτε είχε συμφωνήσει με την όποια κυρία ότι: «Όταν σε βαρεθώ, έχεις δικαίωμα να με ξεφωνήσεις». Άρα ηθικά δεν δικαιώνεται η κάθε κυρία να πηγαίνει εν γνώσει της με παντρεμένο, κι αν αυτός μετά από κάποιο διάστημα της δώσει απολυτήριο, εκείνη να… ενημερώνει την σύζυγο, δηλαδή την γυναίκα της οποίας τον άνδρα προσπαθούσε να ξελογιάσει..

Φοβερό! Κάνεις μια βόλτα τα βράδια, και σε όποιο κεντρικό δρόμο και να περάσεις θα συναντήσεις και ένα «πουτανάκι».  Δηλαδή. Το κορίτσι έχει βγει έξω για ένα ποτό, αλλά έτσι και της την πέσει κάποιος πακεταρισμένος, θα πάει μαζί του, αφού κανονίσει τα σχετικά.

Έχει πια «γεράσει» η σεξουαλική απελευθέρωση, της οποίας η έκρηξη υποτίθεται λύτρωσε το ανθρώπινο γένος πριν από μισό αιώνα. Δεκαετία του 70, άνδρες και γυναίκες άλλαξαν. Στην πραγματικότητα έκαναν σεξουαλική επανάσταση με τη συμπεριφορά τους.

Το σεξ έγινε τόσο εύκολο και σ’ αυτό βοήθησε βέβαια και το σημερινό ντύσιμο. Και όμως! Ναι μεν πολλά ταμπού έγιναν μακρινό παρελθόν, αλλά η πορνεία κάνει θραύση! Το πληρωμένο σεξ. Περισσότερο από ποτέ. Γιατί;

Είναι μυθικός ο τζίρος της παράνομης πορνείας. Μιλάμε, βέβαια, για τις πανάκριβες αδήλωτες του επαγγέλματος. Τι σημαίνει αυτό; Άνδρες περιζήτητοι γαμπροί με χοντρό πακέτο, να κάνουν σεξ με ταρίφα. Γιατί; Υπάρχει πάντα μια εξήγηση.

Η λουσάτη και χάϊ πουτάνα είναι σήμερα μία σταρ. Το απόλυτο αντικείμενο του σεξουαλικού πόθου και της σεξουαλικής φαντασίωσης. Με μία άλλη κουβέντα, μία μαστόρισσα στη δουλειά της που αξίζει τα λεφτά της.

Η πόρνη, λοιπόν, με το υψηλό κασέ δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα, μήπως είναι και καλύτερη θα έλεγα, από μία σεξοβόμβα του σινεμά και του τοπ – μόντελιγκ. Την βλέπει ο άλλος να προχωράει μπροστά του, και πριν ακόμα την πλησιάσει, έχει «τελειώσει».

Φεύγει η πιτσιρίκα από το σπίτι, που να σημειώσω ότι δεν έχει δουλέψει ποτέ στην ζωή της, και πηγαίνει για ένα ποτό. Εκεί μπορεί να συναντήσει τα πάντα. Από ζευγάρια, μέχρι μοναχικά άτομα, που θέλουν κάτι διαφορετικό. Πορτοφόλια γεμάτα, και αμέτρητα ξενοδοχεία, για μια ξεχωριστή εμπειρία.

Έφερα αυτή την ιστορία στην επιφάνεια, με αφορμή μια πληροφορία για μια νεαρή, πρώην παντρεμένη και σημερινή νυχτόβια, που σχεδόν κάθε βράδυ, πλαγιάζει και με κάποιον διαφορετικό. Είπαμε. Το χοντρό πορτοφόλι είναι ο μεγάλος καθρέφτης.

Καλή εβδομάδα, και με το καλό να μας έρθει και ένα πραγματικό καλοκαίρι, γιατί αυτές οι αλλαγές του καιρού, μας έχουν τρελάνει όλους. Μικρούς και μεγάλους.

=======================================

06 / 11 / 2023

Κάνεις μια βόλτα στις Ελληνικές περιοχές, απλά και μόνο για να πιείς ένα καφεδάκι. Και βλέπεις πολλά. Και αναφέρομαι σε ότι κυκλοφορεί δίπλα μας. Γυναίκες να τις κάνεις άγαλμα. Δεν λέμε κάτι καινούργιο. Βλέπουμε το έργο και βγάζουμε συμπεράσματα.

Η ερώτηση είναι μια και μοναδική. Μια γυναίκα σήμερα, πόσα χρήματα χρειάζεται καθημερινά, για να έχει αυτή την εξωτική παρουσία, που κολάζει ακόμη και άλλες… γυναίκες. Η απάντηση είναι μία και μοναδική.

Πολλά λεφτά. Θα έλεγα με απλούς υπολογισμούς, τουλάχιστον χίλια με δύο χιλιάδες δολάρια την εβδομάδα. Σε κάποιες περιπτώσεις ίσως και περισσότερα. Μιλάμε για γυναίκες που κάθε φορά που κάνουν την εμφάνισή τους στο Oakleigh, αναστενάζουν όλες οι… καρέκλες.

Χώρισε λοιπόν η 32χρονη, νομίζω Κύπρια στην καταγωγή, και το κορίτσι, μητέρα ενός παιδιού, μόνο ήσυχα δεν κάθεται. Από τον ένα γκόμενο στον άλλο. Που είναι το παράξενο θα πουν πολλοί σε μια ηλικία που το κορίτσι καίγεται από ερωτική διάθεση, και ειδικά όταν ξέρει, ότι την γουστάρει το μισό Oakleigh.

Τίποτα δεν είναι παράξενο. Η κοπέλα απλά ξέρει ότι μετράει και φροντίζει να το δείχνει. Κορμάρα ατέλειωτη. Γυμνασμένη μέχρι κόλαση. Ντύσιμο απλό, αλλά φροντίζει να φανερώνει όλα τα προσόντα της. Και κάθε μέρα σε διαφορετικό μαγαζί.

Είπαμε, ότι κάθε φορά που κυκλοφορεί αναστενάζουν από τραπέζια, μέχρι καρέκλες. Παντρεύτηκε και μέσα σε ένα / δύο χρόνια χώρισε. Λένε ότι ήταν πολύ απαιτητική γενικά. Τόσο εντός όσο και εκτός του… σπιτιού της. Είναι δύσκολο για μια τέτοια γυναίκα, να περιοριστεί μέσα σε 4 τοίχους. Απλά πράγματα.

Για μένα τουλάχιστον δεν υπάρχει κάτι που να μου προκαλεί ερωτηματικά. Η κοπέλα θέλει να δοκιμάζει τα πάντα, έτσι λένε τουλάχιστον, όσοι ξέρουν κάτι περισσότερο από μένα. Τα έχει κάνει όλα, και ψάχνει συνεχώς για άλλα σχέδια πάνω στο κρεβάτι.

Δεν είναι ούτε η πρώτη, αλλά ούτε θα είναι και η τελευταία. Τώρα γιατί παντρεύτηκε, αφού ήξερε ότι θα χωρίσει, η απάντηση είναι απλή. Ήθελε να δοκιμάσει και τον γάμο. Είδε ότι δεν ήταν αυτό που ήθελε και έστειλε τον δικό της στην μάνα του. Και ψάχνει πάλι για άλλες ιστορίες. Μέχρι πότε; Μόνο εκείνη το ξέρει.

Θέλω να ακούω να μιλάει ο κύριος Βαρθολομαίος, ο οικουμενικός πατριάρχης της…. Ομοφυλοφιλίας, όπως τουλάχιστον τον αποκαλούν, όσοι τον γνωρίζουν καλά, εντός και εκτός εκκλησίας. Προσωπικά, δεν μ’ ενδιαφέρει τι λέει, γιατί ότι και να λέει το παίρνουν οι άνεμοι.

Ο θείος λόγος του δηλαδή, δεν επηρεάζει καν τα αυτιά των συναδέλφων του εξουσιαστών, τόσο εκείνων της θρησκείας, όσο και των άλλων της πολιτικής. Ο άνθρωπος, όμως, γνωρίζει ελληνικά. Ομιλεί τόσο ωραία τη γλώσσα των Θεών και όσοι αναγνωρίζουν την ουράνια αξία της, αισθάνονται λες και ακούνε μουσικά όργανα να αποδίδουν. Συμφωνίες, κλασικά έργα αιώνια, αθάνατα.

Στις 2 Νοεμβρίου το 1991, ενθρονίστηκε αρχιεπίσκοπος Νέας Ρώμης και οικουμενικός πατριάρχης, ο κατά κόσμο Δημήτριος Αρχοντώνης. Δούλος του Θεού είναι, όμως και αρχηγός οικουμενικός, δηλαδή παγκόσμιος, των ορθόδοξων χριστιανών, και συναρχηγός στο κράτος του Άγιου Όρους.

Φοβερό, ε; Να κάθεται σε… θρόνο, πατριαρχικό, με έδρα την Κωνσταντινούπουλη, τη «Νέα Ρώμη», ο Βαρθολομαίος και να τον αντιμετωπίζει σαν τον κύριο τίποτα ο Ερντογάν. Ο εκάστοτε γήινος αρχηγός του τούρκικου κράτους. Με απλά λόγια τον γράφουν στους όρχεις τους, γιατί παίζει τα παιχνίδια τους.

Ο Βαρθολομαίος είναι ο 270ος πατριάρχης, οικουμενικός σύμφωνα με τον… τίτλο του, όμως τον γράφουν κανονικά οι μη… οικουμενικοί, αλλά επίσης ορθόδοξοι πατριάρχες της Ρωσίας, της Αιγύπτου και της Ουκρανίας. Από τότε που στήθηκε το παπαδαριό οι ρασοφόροι κάνουν παιχνίδι. Στο όνομα του Θεού, βέβαια. Όχι για… πάρτη τους.

Το 1940 σ’ ένα χωριό της Ίμβρου γεννήθηκε ο Βαρθολομαίος και η ζωή του όλη ήταν η εκκλησία. Μετά το γυμνάσιο τελείωσε στα 21 του τη Θεολογική σχολή της Χάλκης κι αμέσως ξεκίνησε ως διάκονος, παράλληλα με τη στρατιωτική του θητεία ως φαντάρος στον τούρκικο στρατό. Σπούδασε στο εξωτερικό και είναι επίτιμος διδάκτωρ σε πολλά πανεπιστήμια ελληνικά και ξένα.

Στέλνει μηνύματα… ενότητας των ορθόδοξων σε Ρωσία, Ουκρανία, Εσθονία και συνεχίζει το διάλογο με τους καθολικούς. Χριστιανοί όλοι, όμως ο καθένας έχει το δικό του μαγαζί. Τους πιστούς του, δηλαδή. Το ποίμνιο του, λένε. Το μαντρί του.

Αυτός είναι Άνδρας, Με Κεφαλαίο Άλφα. Με όλα τα γράμματα κεφαλαία. ΑΝΔΡΑΣ. Καμία σχέση με τον Αδάμ. Δεν έφτιαξε τον πρωτόπλαστο έτσι, σαν τούτον τον Άνδρα. Ποιος Θεός; Ο ήλιος της Μεσογείου και ο μαγνητισμός του Αιγαίου έπλασε τέτοια φάτσα, γέννησε τέτοιο ύφος, τέτοια αύρα στο εν λόγω αρσενικό.

Μοιάζει με Κρητίκαρος. Ψάξε βρες όμως τη ρίζα του. Τα αφήνεις αυτά. Στέκεσαι στην ομορφιά του, την αρρενωπότητα τη φιλική. Της φυλής του την καταγωγή. Ένα κάρο κανάλια, περιοδικά, διαφημίσεις, ταινίες, σήριαλ, αλλά σήμερα δεν βρίσκεις Άντρα.

Κυκλοφορείς στο δρόμο και τέτοιο κάδρο Ανδρός δεν το συναντάς, στο γραφείο, στην τράπεζα, στο σουπερμάρκετ. Δεν γνωρίζω το όνομά του ούτε και μ’ ενδιαφέρει αν είναι ηθοποιός, υδραυλικός, μουσικός, κολυμβητής, φοιτητής.

Η απογοήτευση να κυκλοφορούν στα τηλεπαιχνίδια, στα realities, στα μπαρ, στα γήπεδα, νέα παιδιά με φάτσες γελοίες. Ίδιο κούρεμα, καρμπόν ύφος του ανύπαρκτου ο οποίος θαρρεί ότι είναι κάποιος. Επόμενο, αφού βγάζει από το στόμα μια χαζομάρα και τον αβαντάρει η κάμερα.

Ποιος να του πει ότι μοιάζει για μαλάκας, ότι δείχνει μαλάκας. Ότι δεν είναι αντρικό να τον παρουσιάζουν μαλάκα. Κι αυτός να μην έχει πάρει πρέφα ότι μόλις βγήκε από ιχθυοτροφείο. Είναι ένας σαν όλους τριγύρω του, κοπής ορνιθοτροφείου κι αυτοί.

Λείπουν σήμερα οι αντρικές φιγούρες. Οι αρσενικοί. Οι γαμάτοι Άνδρες. Τα άτομα με βλέμμα ήρεμο, σίγουρο. Να μιλάει όταν και όσο χρειάζεται. Μετρημένες λέξεις. Να είναι σοβαρός. Μα πάνω απ’ όλα να είναι αξιοπρεπής.

Η φωτογραφία είναι αποκαλυπτική. Και πολύ αποκαλυπτική, για όσους βέβαια την ”διαβάζουν”… Την περνάνε από τις ακτίνες Χ. Τα λέει όλα η φωτογραφία για την αλήθεια του μακαρίτη πλέον ηθοποιού Μάθιου Πέρυ, που πέθανε στα 54 του.

Είναι με μια φίλη του, μια κοπέλα με την οποία είχε για χρόνια πλατωνική σχέση, Άσχετο αυτό στην κουβέντα μας.  Η φώτο είναι το θέμα μας. Η αποκαλυπτική φώτο. Πετυχημένος ηθοποιός, κονομημένος, αλλά δυστυχισμένος… Η μοίρα τους το έχει.

Φαίνεται ολοκάθαρα στη φώτο. Ότι κουβαλάει το σταυρό, κι ακόμα κάτι  πιο βαρύ κι ασήκωτο και του κάνει μαύρη τη ζωή… Δήθεν ευχαριστημένος ο τύπος, ψευτογελάει, στο πλάι ενός ανθρώπου που αγαπά, που εκτιμά, που σέβεται, αλλά ντρέπεται και σ’ αυτήν, την πλατωνική του σχέση να εξομολογηθεί τον καημό του...

Να κοροϊδέψει τον εαυτό του; Δεν φεύγει το βάσανο επειδή θα μιλήσει ανοικτά για τη δυστυχία του στην κολλητή του. Λες κι  αυτή δεν ξέρει γιατί ο κολλητός της είναι παντρεμένος με τη θλίψη του. Και κάθε μέρα ένας απ’ αυτούς μας χαιρετάει για άλλους ουρανούς.

Πεθαίνει ένας ηθοποιός, ακόμα και Β’ εθνικής, και τα μήντια του χαρίζουν χώρο. Ο θάνατος πάντα συγκινεί, προκαλεί το ενδιαφέρον. Έστω κι αν ο μακαρίτης ήταν άγνωστος ηθοποιός, δημοσιογράφος, συγγραφέας, και ο κόσμος για πρώτη φορά άκουγε το όνομά του. Χρειάζεται, λοιπόν, να πεθάνει ο άσημος για να κερδίσει τόση δημοσιότητα όση δεν γνώρισε σε 30-40 χρόνια ζωής.

Πέθανε το 2016, στις 2 Νοεμβρίου, ο στρατηγός Δημήτριος Δήμου. Μία προσωπικότητα των ένοπλων δυνάμεων της Ελλάδος. Η είδηση όμως, πέρασε στα ψιλά, σχεδόν δεν αναφέρθηκε πουθενα. Κι όμως, πρόκειται για αξιωματικό που έκανε αρχηγός στην Ελληνική Φρουρά στην Κύπρο κι άφησε το στίγμα του.

Δεν χρειάζεται περισσότερα για την παρουσία στην μεγαλόνησο του αντιχουντικού εκείνη την εποχή στρατηγού, που είχε χαρακτηριστεί «εχθρός της επαναστάσεως» από τους πραξικοπηματίες της Ελλάδος του 1967.

Ο στρατηγός Δήμου έκανε και αρχηγός της Στρατιάς. Ένα περιστατικό, το 1996. Επί της πρώτης κυβερνήσεως του Μπερίσα στην Αλβανία σκάει το σκάνδαλο των «Πυραμίδων». Φάγανε τα λεφτουδάκια του κοσμάκη. Κατάσταση ανεξέλεγκτη.

Στους δρόμους και στις πλατείες κυκλοφορούν Αλβανοί με καλάσνικωφ, αρπαγμένα από τις στρατιωτικές αποθήκες. Χάος. Αλβανική συμμορία περνάει τα σύνορα και αρπάζει έναν Έλληνα τσομπάνη. Τον καθαρίζουμε αν δεν μας ξηγηθείτε τόσα πακέτα.

Η στρατιά αναλαμβάνει την υπόθεση. Η στρατηγάρα Δημήτριος Δήμου συγκεντρώνει πρώτα πληροφορίες και κάνει το πλάνο δράσης. Με τρία ελικόπτερα, στο ένα ανέβηκε ο ίδιος, περνάει με το έτσι θέλω, νταηλίκι στον εναέριο χώρο της Αλβανίας και φθάνει πάνω από τα κεφάλια των κακοποιών.

Τα ελικόπτερα γεμάτα κομάντος. Ένας Αλβανός διερμηνέας, με τηλεβόα προειδοποιεί τα καθάρματα: «Αφήστε ελεύθερο τον Έλληνα. ΤΩΡΑ! Διαφορετικά την πουτσίσατε. Θα σας συλλάβουμε και θα φάτε τόσο σίδερο και δεν θα σας αναγνωρίζουν ούτε από τις κουμπότρυπες του παντελονιού σας…».

Χέστηκαν οι Αλβανοί απαγωγείς. Ξέχασαν τα λύτρα που ζητούσαν. Ο Έλληνας τσέλιγκας επέστρεψε σώος και αβλαβής στην οικογένειά του, και οι Αλβανοί επέστρεψαν στην Αλβανία αφού τα ελικόπτερα πετούσαν ακόμη πάνω απ’ τα κεφάλια τους.

Καλή εβδομάδα και όσοι ποντάρετε αύριο στο Melbourne Cup, αξίζει να βάλετε ένα 10δόλαρο στο άλογο με το όνομα Gold Trip

======================================

30 / 10 / 2023

Βλέπεις το κορίτσι από κοντά, και πράγματι είναι μια χαρά. Όμορφη και ισορροπημένη. Να, όμως, που την τσακώσανε. Αποδείχθηκε ότι έκανε σεξ με μαθητή 14χρονο. Μια κούκλα 26 χρονών που είχε χωρίσει από τον γκόμενο που είχε.

Μια κοινωνική λειτουργός. Δεν είχε άλλη  επιλογή παρά να παραδεχθεί το έγκλημα της στο δικαστήριο. Να διασυρθεί κοινωνικά και να χάσει τη δουλειά της. Να της μείνει και για χρόνια, ίσως για πάντα το λάθος της. Η ρετσινιά που λέμε, ότι πήγε με ένα ανήλικο αγόρι.

Γιατί, όμως, η όμορφη και ελκυστική κοπέλα υποχρεώθηκε να ζητήσει σεξουαλική ικανοποίηση από ανήλικο αγόρι; Γιατί! Αυτό είναι το ερώτημα, και όχι γιατί πήγε με τον πιτσιρικά. Η πείνα φταίει φίλες και φίλοι. Τι άλλο. Δεν είναι ανώμαλη η κοπέλα.

Καθηγήτριες, νοσοκόμες, μπαργούμεν, πωλήτριες σε σουπερμάρκετ που κάποια στιγμή τις πιάνουν στα πράσα να το κάνουν με πιτσιρικά. Αποκλείεται ειδικά στις σημερινές μας μέρες, να ψάχνεται η γυναίκα για να ικανοποιηθεί σεξουαλικά.

Η σεξουαλική πείνα. Η πείνα. Δεν υπάρχει πιο ισχυρό πράμα και δεν σε κρατάει με τίποτα. Πεινάει ο άλλος, πόσο να αντέξει. Για πόσο καιρό; Ε, κάποια στιγμή θα ορμήσει και  δεν θα πιάνεται… Και ο άλλος, ο ρέστος, δεν έχει μια στην τσέπη, και βλέπει ότι ο συμμαθητής του, ο γείτονάς του, έχει φράγκα και τα σκορπάει.. Απλά πράγματα στην ζωή μας.

Και θα πω και κάτι άλλο. Πόσοι σημερινοί 30άρηδες και 40άρηδες, δεν λιγουρεύονται ένα 14χρονο κορίτσι, που περπατάει με την τσάντα του σχολείου στον δρόμο. Αυτό που τον συγκρατεί για να μην ορμήσει, είναι ότι μπορεί να βρεθεί από την μια στιγμή στην άλλη στα κάγκελα της αστυνομίας. Όλα αυτά συμβαίνουν δίπλα μας.

Πήρε θέση μπροστά στην κάμερα η κυρία να πει τις ειδήσεις της ημέρας με τολμηρό ντεκολτέ. Την τέλειωσαν επιτόπου. Συνέβη στην Τουρκία. Σε σοβαρή χώρα αυτό είναι αδιανόητο. Να ξεκινήσει δελτίο με την παρουσιάστρια να έχει πεταμένα έξω τα μισά βυζιά.

Σε χώρες δεύτερες σαν την Ελλάδα και την Αλβανία συμβαίνει. Και στην Τουρκία, αλλά τουλάχιστον στην πατρίδα του Ερντογάν έστειλαν την πατσαβούρα στο σπίτι της να φτιάξει καλύτερα και τα νύχια της. Και δεν θα την ξαναπάρουν για δουλειά.

Το νέα της ημέρας είναι εξ ορισμού θέμα σοβαρό. Πληροφορείται ο πολίτης πράγματα που έχουν σχέση με την καθημερινότητά του. Με την τσέπη του. Με την ίδια του τη ζωή. Ακούει ειδήσεις που αναφέρονται σε θάνατο, κάποιοι σκοτώθηκαν, άλλος δολοφονήθηκε.

Μη λέμε πολλά. Και βγαίνει στο γυαλί η όρνιθα βαμμένη και ντυμένη ανάρμοστα. Έχει σημασία και το ύφος στην εκφώνηση. Λέω και το άλλο, όμως. Ότι πέρα της ενδυματολογικά απρεπούς εμφανίσεως, με συνέπεια να κάνει μπαμ από πάνω μέχρι κάτω η χαράδρα στο στήθος της.

Και χωρίς μάλιστα το παραμικρό… σκύψιμο. Έτσι αποσπάται η προσοχή του τηλεθεατή. Αντί να ενδιαφερθεί για τις ειδήσεις, το μάτι μπαίνει στον πειρασμό να εισχωρήσει ακόμη και πιο βαθιά στα βυζιά. Και το ξέρουν αυτό οι παρουσιάστριες.

Άντε να δικαιολογήσεις μετά τα μίνι και τα σταυροπόδια με τα γυμνά μπούτια στα πρωϊνάδικα. Αυτά στις εκπομπές τις ψευτοκουτσομπολίστικες, κατά κάποιο τρόπο ας πούμε ότι δικαιολογούνται. Όχι όμως ρε φίλε και στο δελτίο ειδήσεων.

Παντρεύτηκε την Κιμ Καρντάσιαν, αφού την γνώρισε σε «τρίο», σε βραδιά σεξουαλική. Εκείνος με μια δική του γκόμενα μαζί, και η εν λόγω κυρία που διαθέτει μια ”ύπαρξη ζωής” ολοκληρωτικά δοσμένη στο παγκόσμιο κοινό των θαυμαστών της.

Αν συμβαίνει αυτό, τότε… Ο μαύρος δεν είχε άλλη κατάληξη από το να τον πάρουν σηκωτό και με τη βία κατ’ ευθείαν για το τρελάδικο. Δεν κάνουμε κουτσομπολιό. Άλλη δουλειά κάνουμε. Βγάζουμε πράμα από το κουτσομπολιό. Μόνον ως σύζυγο και ως μητέρα δεν θα δεις την συγκεκριμένη γυναίκα, λέμε για το «φαινόμενο Καρντάσιαν».

Την Κιμ την βυζαρού, που κυκλοφορεί στον πλανήτη με μοναδική αγωνία πως θα «επικοινωνεί» με τα βλέφαρα των πεινασμένων και περίεργων ατόμων που ζουν δίπλα μας, λανσάροντας γυμνές φωτογραφίες.

Με ύφος παρθένας, αναθυμάται το παρελθόν της, πριν συναντήσει τον εξομολόγο ιερέα και ζητήσει να συγχωρεθούν οι αμαρτίες της, που δεν οφείλονται σε πράξεις, αλλά σε σκέψεις τολμηρές, σε φαντασιώσεις καλογριάς…

Φιρμάρα ο ράπερ Kanye West, ο πρώην σύζυγος της Kim Kardashian. Είναι κι αυτός μία… άλλη περίπτωση, μόνος του μια σχολή παράνοιας. Έμπλεξε με την Αρμένισσα Κιμ και…έσπασαν τα φρένα του. Σαλτάρισε. Οι ειδικοί θα μιλήσουν και για τραύματα παιδικής ηλικίας.

Χώρισαν οι γονείς του αράπη Κάινυ Ουέστ όταν τριών χρονών, και αυτός έγινε ένα «πακέτο» στη βαλίτσα της μάνας του, μέχρι την Κίνα έφθασαν, να ζουν μακριά από την Αμερική. Αδυναμία του οι γκόμενες μοντέλα. Την Κιμ την γούσταρε απελπισμένα και για να την καταφέρει, της πρότεινε μια μίνι παρτούζα. Αυτός με τη δική του και η Καρντάσιαν με τα βυζιά της.

Το «τρίο» επαναλήφθηκε κάμποσες φορές μέχρι που η σύντροφός του μουσικού πήρε πρέφα πως ο γκόμενός της, έκανε κέφι περισσότερο την άλλη, την Κιμ. Παντρεύτηκαν το 2014, έκαναν δύο παιδιά.

Όταν η Κιμ βαρέθηκε τον εκατομμυριούχο ράπερ, του είπε ”Τέλος, πήγαινε στο καλό και μη μου γράφεις… ”. Λένε ότι την «εκβιάζει» ο Kanye με sex-tapes. Με κασέτες από όργια της Καρντάσιαν μ’ αυτόν και την άλλη γυναίκα. Λένε.

Γνωστό ότι κάποιο είδος αγριογούρουνο κατοικεί πια κοντά σε ανθρώπους. Όχι ακριβώς σε πόλεις, αλλά σε κάτι χωριά. Κοντά, πολύ κοντά σε οικισμούς. Θέλουν τα ζώα να κινηθούν, να βρουν τροφή, αλλά το κάνουν μόλις βγει το φεγγάρι. Στο σκοτάδι.

Δεν γουστάρουν νταραβέρια τα ζώα με το δίποδο. Όλη την ημέρα τη βγάζουν στην καβάτζα τους. Φοβούνται τον άνθρωπο; Όχι μόνο! Στην πραγματικότητα δεν κάνουν κέφι τον άνθρωπο. Λογικό. Δεν περιορίζεται σε μια περιοχή ο άνθρωπος, αλλά όλο και απλώνεται. Δικός μου, σκέφτεται το καθίκη, είναι ολόκληρος ο πλανήτης.

Οι επιστήμονες, ειδικά οι παθιασμένοι παρατηρητές της συμπεριφοράς των ζώων, έχουν διαπιστώσει ότι οι τίγρεις στο Νεπάλ, οι ελέφαντες στη Μοζαμβίκη, και τα αγριογούρουνα στην Πολωνία υιοθετούν έναν όλο και πιο νυχτόβιο τρόπο ζωής.

Όσο το δυνατόν λιγότερες επαφές με τον άνθρωπο. Τι σημαίνει αυτό; Δεν μας θέλουν τα ζώα. Μας θεωρούν εχθρούς. Έχουν πάρει πρέφα ότι τους συμφέρει να μην έχουν καθόλου παρτίδες με το δίποδο.

Ιερέας, σου λέει ο άλλος. Και τον λένε έτσι επειδή το λειτούργημα του δεν είναι απλά κοινωνικό, όπως του δικαστικού και του αστυνομικού, αλλά ιερό. Θεϊκό. Υπηρέτης, λέει, του Θεού είναι ο παπάς με τα ράσα. Αυτή είναι η επαγγελματική του στολή.

Και για να προκαλεί το σεβασμό κυκλοφορεί με γένια. Πως όμως, να εξηγήσει κανείς περιπτώσεις ιερέων, και μάλιστα τη μια πίσω από την άλλη, οι οποίοι απλώνουν τα ιερά τους χέρια τους στα αθώα και ανήλικα παιδάκια.

Τι να πεις όταν ο μεσήλικας και ο γέρος παπάς αναζητεί τη σεξουαλική ικανοποίηση σε 10χρονη και 12χρονη; Είναι εξουσία ο παπάς. Άνθρωπος, βέβαια, είναι, κι αυτός πλάσμα γήινο, και όπως όλοι οι άνδρες πιέζεται από τις κάψες του.

Δεν τον συγκρατεί το ράσο, γιατί; Επειδή κυκλοφορεί με εξουσία. Ιερέας είναι, ιερωμένος, τον μεγαλοδύναμο εκπροσωπεί κι όλοι τον πιστεύουν. Δεν εκπροσωπεί κάποιο κόμμα, ποδοσφαιρική ομάδα, ένα εργοστάσιο, μια βιομηχανία.

Από καταβολής η θρησκεία, δηλαδή από αρχαιοτάτων χρόνων, ο ιερέας ήταν ασύδοτος. Τον ευνοεί η εξουσία ελέω Θεού, γι’ αυτό εύκολα προκαλείται η εκτροπή. Η κατάχρηση. Η παρανομία. Η ατιμία. Το έγκλημα.

Όσοι ξέρουν λένε πως ποτέ δεν πρόκειται να σταματήσουν τα σεξουαλικά σκάνδαλα με πρωταγωνιστές και ενόχους παπάδες, μάλιστα και επώνυμους. Όχι ρετάλια, και κάποιους περαστικούς της συνοικίας. Υπάρχουν σκάνδαλα και με αξιωματούχους της εκκλησίας με νεαρά αγόρια.

Να ευχηθώ χρόνια πολλά, και πάντα με υγεία και στον Άλκη Μωρέλα, για τα γεννέθλειά του,αύριο Τρίτη και την ονομαστική του εορτή την Τετάρτη… Με ένα Σμπάρο δυο τριγώνια.

Καλημέρα καλή εβδομάδα και καλό μήνα σε όλη την Ελληνική μας παροικία.

======================================

23 – 10 – 2023

H Ελληνική μας παροικία πάντα θα βρίσκεται σε… συναγερμό, με αφορμή κάποιο σκάνδαλο. Πρόσφατα όμως σπάσαμε κάθε προηγούμενο ρεκόρ, και μάλιστα ποδοσφαιρικό. Πρωταγωνιστής αυτή την φορά του ερωτικού σκανδάλου, ήταν προπονητής Ελληνικής μας ομάδας, που πιάστηκε στα πράσα με την ερωμένη του.

Ούτε βέβαια ο πρώτος, ούτε και ο τελευταίος θα είναι σε τέτοια ερωτικά σκάνδαλα. Έλα όμως που η ερωμένη του, είχε την… έμπνευση να του στείλει και ένα ερωτικό μήνυμα, που αναστάτωνε ακόμη και τους νεκρούς.

Το μήνυμα αυτό βρέθηκε μέσα σε λίγες ώρες, σε όλη την… Αυστραλία, αφού ο ένας έγιναν δύο, και οι δύο εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες που το βρήκαν στο κινητό τους. Είναι αυτό που λένε, ότι η πουτάνα θέλει να κρυφτεί, αλλά η χαρά δεν την αφήνει.

Φωτογραφίες με μηνύματα, φωτογραφίες με σπασμένα αυτοκίνητα, και ο σύζυγος «κερατάς» που ανακάλυψε τον παράνομο δεσμό, ανέβασε μήνυμα στο Facebook, που εξηγούσε τα… πάντα για την παράνομη σχέση, αλλά και πολλά άλλα, που δεν γράφονται.

Αποτέλεσμα ήταν να μπερδευτούν ακόμη περισσότερο τα πράγματα και να ψάχνουν όλοι να βρουν το δίκιο τους. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις δίκιο δεν βρίσκει κανένας, και το μόνο σίγουρο είναι, ότι τουλάχιστον μέχρι στιγμής, 2 σπίτια διαλύθηκαν και κάποιοι λένε, ότι ακολουθούν και άλλα.

Πάμε τώρα και σε… σοβαρές ειδήσεις. Το παιδί είχε το στέκι του. Αυτοί που τον είχανε ανάγκη να προμηθευτούν την δόση τους, ξέρανε που θα τον βρούνε και χωρίς οι ίδιοι να κάνουν τον κόπο παίρνανε το πράμα, που λένε ότι ήταν και πρώτης διαλογής.

Μπουκάρανε όμως οι αστυνομικοί στο «στέκι» του, και τον κάνανε τσακωτό, την στιγμή μάλιστα που πάσαρε κοκαίνη στην πελατεία του. Ανάμεσα τους και γνωστά ονόματα της Μελβούρνης, που έκαναν τους… φαντάρους, όταν είδαν τα όπλα στα χέρια των αστυνομικών.

Κάποιοι που γνώριζαν τα νταλαβέρια, είπαν ότι εκτός από κοκαϊνη υπήρχε στο… μαγαζί και χασίσι. Εδώ να πούμε, ότι μιλάμε για δύο πράματα εντελώς διαφορετικά. Όσο η μέρα με τη νύχτα. Άλλος κόσμος πίνει το ένα, άλλος σνιφάρει το άλλο.

Ο παλιός χασικλής, του παλιού καιρού, της δεκαετίς του 70 και του 80, δεν γούσταρε με τίποτα τον πρεζάκια. Είχαν βέβαια τους λόγους τους γι’ αυτό. Η ηρωίνη, όπως και η κοκαίνη είναι γκόμενα απαιτητική, δεν κάνει κέφι παρέες και ιστορίες. Μόνο μια σόδα θέλει.

Έλα όμως που σήμερα, η αστυνομία με την βοήθεια ανιχνευτών εντοπίζει το ένα φορτίο μετά το άλλο. Και μόνο τους τελευταίους 6 μήνες, η αρμόδια υπηρεσία της Αυστραλίας, κατάσχεσε πάνω από 50 τόνους κόκας και κάπου 200 εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά. Χοντρά πακέτα λέμε τώρα.

Εδώ να ξεχωρίσουμε και κάποια πράγματα. Ο πρεζάκιας θα έχει πάντα πρόβλημα, με τον ίδιο τον εαυτό του. Δεν πηδάει, δεν τρώει, δεν πίνει. Ζει μόνο για τη δόση του. Κι αν τον αγκαλιάζει αυτή, τότε είναι η τέλεια γκόμενα. Αν δεν έχει τότε μπορεί να φτάσει ακόμα και στο έγκλημα.

Από την άλλη, το χασίσι είναι το ποτό της παρέας, της συντροφιάς. Ο χασικλής, δυστυχής βέβαια και αυτός, φτιάχνεται μαζί με άλλους. Να γίνει ο φουκαράς ένα με τους άλλους. Το πίνεις το χασίσι, δεν το φουμάρεις. Και τους βλέπεις να περιφέρουν το τσιγαριλίκι από το ένα στόμα στο άλλο.

Χαρά του να πασάρει στον δίπλα να τραβήξει και αυτός μια τζούρα. Γι αυτό δεν παίζει καβγάς στους χασισωμένους. Εκτός και αν ένας τρίτος, τους την σπάσει πάνω στο φτιάξιμό τους. Τον πρεζάκια τον σιχαίνεται ο χασικλής, γιατί ξέρει πως για να βρει τη δόση του θα γίνει ακόμη και χαφιές, στην αστυνομία.

Γιατί από το πάθος του για τη σκόνη πουλάει ακόμη και την μάνα του, κλέβει τον πατέρα του, ”δίνει”, καρφώνει στις αρμόδιες αρχές τον κολλητό του, απλά για να εξασφαλίσει μια ακόμη δόση. Επικίνδυνος όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για τους διπλανούς του.

Φούντα, το εθνικό φυτό, και πρέζα ήταν τα δύο ναρκωτικά που κυκλοφοράγανε στην Ελλάδα, στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Μιλάμε για μαζική κατανάλωση. Μετά μπήκε στο κόλπο και η κοκαϊνη. Τότε άρχισαν και τα μαχαιρώματα και οι εκτελέσεις.

Πριν 30-35 χρόνια άντε να παίρνανε κοκαίνη στην Ελλάδα, 5.000 άτομα. Οι περισσότεροι ήταν άτομα της νύχτας. Μετά οι δουλειές ανοίξανε και το πράμα είχε πέραση.  Ακριβό, θέλει τσέπη δυνατή, πριν την κρίση της δεκαετίας 2010- 19 υπήρχε πελατεία.

Το χασίσι λένε είναι αθώο, δεν κάνει κακό. Η μαγκιά είναι να στέκεσαι μακριά από ουσίες, βλαπτικές και όχι. Θες να φτιαχτείς; Η λίστα είναι μεγάλη και πλούσια. Χόμπι τα λένε, συνήθειες, ασχολίες που τις βάζεις στην καθημερινότητα σου και δεν νοιώθεις εθισμένος, εξαρτημένος.

Κάποιοι τύποι που έβρισκαν κοκαίνη στο άνετο, celebrities τους λένε στην Αυστραλία, την έψαχναν την ”φεύγα”. Εγκεφαλική ηδονή, αδιάφορο γι’ αυτούς ότι αργούσαν να ερεθιστούν σεξουαλικά. Στρώνουν τη ”γραμμή” στο χαρτί και γίνονται λιώμα.

Δεν καταλαβαίνουν Χριστό. Σουρωτήρι το μυαλό τους. Και κατ’ ευθείαν μετά πάνε για σεξουαλικές συνάξεις, και στην καθαρεύουσα τις λένε παρτούζα. Βλέπουν άλλα πράγματα μπροστά τους, όταν έχουν πάρει την «μυτιά» τους. Βρίσκονται αλλού.

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ακόμη και στα ψιλικατζίδικα βρίσκεις ότι θέλεις. Η αστυνομία κάνει καθημερινές κατασχέσεις από ναρκωτικά, αλλά πάντα τα ράφια είναι γεμάτα. Δύσκολο παιχνίδι το εμπόρευμα, και ακόμη πιο δύσκολο, αν πέσεις στα δίχτυα της αστυνομίας. Αυτά.

Άρχισαν λοιπόν και τα όργανα στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά τον γάμο του Κασσελάκη, με τον Αμερικανό…. εραστή του. Πρώτος σήκωσε την «πετσέτα» ο κ. Στέφανος Τζουμέκας, και από σήμερα Δευτέρα ακολουθούν και οι υπόλοιποι. Αλήθεια ο Τσίπρας που βρίσκεται άραγε. Τα βλέπει όλα αυτά με την επιλογή που έκανε; Τέλος πάντων.

Η κρίση δεν μπορεί να οδηγήσει την αξιωματική αντιπολίτευση σε νικηφόρο πορεία, πρόσθεσε ο κ. Τζουμέκας στη συνέχεια. «Αυτός δεν ήρθε, τον… φέρανε, τίποτε δεν έρχεται από μόνο του. Εν γνώσει του Τσίπρα ήρθε, άλλο τι στάση κρατάει. Το παιδί δεν κάνει, υπάρχει κανείς που δεν το ήξερε;».

Μάλιστα. Ο άνθρωπος πήγε στην Αμερική να παντρευτεί και για γαμήλιο… δώρο, του δηλητηριάζουν μια από τις πιο…. ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του. Οι Συριζαίοι που χωρίστηκαν σε 50 κομμάτια, αμέσως μόλις εμφανίσθηκε ο «λεβέντης» της Κρήτης.

Καμιά ανθρωπιά και κανένας σεβασμός για τον αρχηγό τους. ο οποίος, μην το λησμονούμε και αυτό, εξελέγη δημοκρατικά. Δημοκρατικότατα και μάλιστα πήρε και τα σώβρακα των αντιπάλων του. Έδειξαν όμως ακόμη και σήμερα ποιοι είναι. Και ποιοι κυβερνούσαν για κάποιο διάστημα την Ελλάδα.

Γάμος από τη μια του προέδρου στην αξιωματική αντιπολίτευση, και διαζύγια εν όψει από την άλλη. Διαζύγια για όσους θα εγκαταλείψουν τον Σύριζα, μετά την προεδρία του Κασσελάκη, που όπως όλα δείχνουν θα πάνε για άλλο κόμμα. Αυτά και περιμένουμε την συνέχεια.

Πόλεμος και πάλι στην ανθρωπότητα. Σ’ αυτή τη δόση στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Πόλεμος όπου και αν γίνεται σημαίνει θάνατος. Πεθαίνουν άνθρωποι και ό,τι αφορά τη ζωή τους. Θάνατος είναι ο πόλεμος και αν δεν πεθάνεις, εσύ, ένας δικός σου, ένας γνωστός σου, θα φύγει απ’ την ζωή. Σήμερα τον γύρο του διαδυκτίου, τον κάνει ένας πατέρας, που κρατάει στην αγκαλιά του, το χωρίς κρανίο παιδί του. Απλά συγκλονιστικό.

Η πιο μεγάλη και πανηγυρική ήττα του δίποδου είναι ο πόλεμος. Βρίσκει πάντα το λόγο να σκοτωθεί με τον άλλον και αποδεικνύει πως τίποτα δεν είναι ικανό να τον σταματήσει να μοιάζει με ζούγκλα. Με θηρίο της ζούγκλας.

Μη χαμηλώνουμε τα αγρίμια της ζούγκλας. Σκοτώνουν τυφλά. Δεν έχουν συμφέροντα και δεν βλέπουν κανένα εχθρό. Χειρότερος ακόμη καιαπό το πιο άγριο ζώο της ζούγκλας είναι ο άνθρωπος.

Γουστάρει από την μια πλευρά τη θρησκεία, τον ανθρωπισμό, τον πολιτισμό, αλλά ο φουκαράς είναι καταδικασμένος να πεθάνει για τα πιστεύω του. Θα μπει στο παιχνίδι, να πολεμήσει κάποια στιγμή. Και την ίδια στιγμή να πολεμηθεί. Δεν μπορεί να ξεφύγει. Ποτέ.

Καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια σε όλους….

=======================================

16 / 10 / 2023

Το κορίτσι είναι όμορφο. Είναι ηλικίας περίπου 23 / 24 ετών, από πολύ καλή οικογένεια και είναι ερωτευμένη. Κανένα πρόβλημα για όσους ακούν την είδηση για πρώτη φορά, αφού αυτός είναι και ο σκοπός της ζωής του κάθε ανθρώπου.

Δουλεύει στο Oakleigh, και όπως μου είπαν είναι και πολύ καλή στην εργασία της. Έκανε όμως ένα λάθος. Ερωτεύτηκε. Θα μου πείτε ότι αυτό δεν είναι λάθος, αφού ο κάθε άνθρωπος κάποια στιγμή θα ερωτευτεί κάποιο άλλο άτομο.

Εδώ όμως υπάρχει πρόβλημα. Η κοπέλα ερωτεύτηκε κάποιον που είναι σχεδόν στα διπλά της χρόνια. 50άρης για την ακρίβεια, χωρισμένος από την πρώην γυναίκα του, και πατέρας 2 μικρών παιδιών. Πρόβλημα εδώ.

Όχι βέβαια με την κοπέλα, αλλά με τους γονείς της, που δεν θέλουν ούτε ν’ ακούνε για τον συγκεκριμένο δεσμό. Τι γίνεται όμως τώρα. Η κοπέλα λέει, ότι είναι ερωτευμένη. Ο φίλος της το ίδιο. Όσοι τους βλέπουν μαζί, μιλάνε για ένα ξεχωριστό ζευγάρι. Αλλά οι γονείς της κοπέλας ούτε κουβέντα γι’ αυτό το θέμα.

Το ζευγάρι βγαίνει σχεδόν καθημερινά μαζί, αλλά στο σπίτι υπάρχει γκρίνια. Καταλαβαίνω την συμπεριφορά των γονέων αφού όλοι οι γονείς έχουν κάποια όνειρα για τα παιδιά τους. Τι γίνεται όμως τώρα που οι γκρίνιες στο σπίτι είναι καθημερινές.

Προς το παρόν κανένα σχόλιο για τον συγκεκριμένο δεσμό, αφού το ζευγάρι ζει έναν μεγάλο έρωτα. Δεν ξέρω πως βλέπουν οι άλλοι την συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά θα έλεγα στους γονείς, να ρίξουν και λίγο νερό στο κρασάκι τους. Πρέπει αν αγαπάνε το κορίτσι τους να κλείνουν λίγο και τα μάτια.

Επειδή γνωρίζω την οικογένεια της κοπέλας, είναι το μόνο που μπορώ να τους συστήσω. Η ηλικία σήμερα δεν παίζει και τόσο μεγάλο ρόλο. Άλλα πράγματα είναι αυτά, που εξασφαλίζουν τον έρωτα σε ένα ζευγάρι. Αν η κοπέλα είναι χαρούμενη με τον δεσμό της, όλοι οι υπόλοιποι, ας τους κάνουμε την χάρη.

Θυμήθηκα ένα σεξουαλικό σκάνδαλο που παίζει αυτό τον καιρό στην Ελληνική παροικία της Μελβούρνης, και πρωταγωνιστούν 2 παντρεμένα άτομα. Μεταξύ τους λένε ότι αν και παντρεμένοι με άλλους, σκοπεύουν κάποια στιγμή να χωρίσουν και να μείνουν μαζί.

Ούτε οι πρώτοι, αλλά ούτε και οι τελευταίοι. Ακούγονται όμως πολλά για κασέτες, βίντεο, και διάφορα πάρτι με τρίτα άτομα. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν, ότι ο «σύζυγος» δεν μπορεί να επιστρέψει στην Ελλάδα, για κάποιες παρανομίες του παρελθόντος.

 Και αυτός είναι ο λόγος, που ο σύζυγος παρόλο ότι γνωρίζει, ότι η γυναίκα του παίζει «άγρια» σε ξένα κρεβάτια, κάνει το…. άγαλμα, γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση. Υπάρχουν βλέπετε και 2 παιδιά στην μέση και το κακό μεγαλώνει.

Τι θυμήθηκα λοιπόν. Την ιστορία του σεξομανή Μητροπολίτη γνωστού ως «Άγιου της Πρεβέζης» όπως χαρακτηρίστηκε ο απίθανος Στυλιανός Κορνάρος, για 27-28 χρόνια μητροπολίτης Πρεβέζης και Νικοπόλεως.

Ε, λοιπόν, ο «καβαλάρης»  μητροπολίτης μ’ αυτά που έκανε, πιο σωστά θα έλεγα, μ’ αυτά που αποκαλύφθηκαν και είχαν γίνει το σοκαριστικό σήριαλ στην Ελλάδα του 1979, ένα καθημερινό ανάγνωσμα, έγινε βιβλίο, «Ο Άγιος της Πρεβέζης», που έσπασε κάθε ρεκόρ αναγνωστικότητας.

Έγινε μάλιστα και θεατρικό έργο, που παίχτηκε ακόμη και στην Αυστραλία.     Το σκάνδαλο ξέσπασε όταν αποκαλύφθηκε ο παράνομος δεσμός του Στυλιανού με την σύζυγο του προσωπικού οδηγού του.

Ιερέας ήταν και ο εκτελών χρέη σωφέρ του μητροπολίτη και γνώστης των σεξουαλικών επαφών της γυναίκας του παπαδιάς με το αφεντικό του. Φοβερά πράγματα. Φοβερότατα. Ο παπάς- σωφέρ μαγνητοφωνούσε την γυναίκα του στις σεξουαλικές επαφές με τον μητροπολίτη.

Και τους φωτογράφισε, μάλιστα. Μ’ αυτά τα στοιχεία «κάτι» ζήτησε από τον μητροπολίτη, διαφορετικά θα τα δημοσιοποιούσε. Ο Μητροπολίτης Κορνάρος, πανίσχυρος ιεράρχης με ειδικές σχέσεις με την κρατική εξουσία, δεν κώλωσε από τον εκβιασμό.

Σε αθηναϊκή εφημερίδα φθάνει το «πακέτο», με φωτογραφίες του μητροπολίτη σε στάση ιππαστί με την παπαδιά. Ο χαμός! Το ζήτημα απασχολεί την Ιερά Σύνοδο. Ο τότε αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ αναθέτει στον μητροπολίτη Ιάκωβο της Μυτιλήνης καθήκοντα εκκλησιαστικού ανακριτή της υπόθεσης.

Ο Ιάκωβος μετά την έρευνα του δήλωσε: «Φρίκαρα! Έχασα και τις λίγες τρίχες που είχαν απομείνει στην κεφαλή μου». Υπήρχε κύκλωμα ερωτικό! Συμμετείχαν ιερείς της περιοχής Ηπείρου, όργια με μπαργούμαν. Και για να μην τους παίρνουν χαμπάρι φτιάξανε τη Μονή της αγίας Πελαγίας, για να γίνονται εκεί οι… δεξιώσεις, τα σεξουαλικά όργια των ρασοφόρων.

Η υπόθεση έφθασε στο δικαστήριο. Η παπαδιά, η ερωμένη του μητροπολίτη, του ζήτησε 200.000 δραχμές για να μη «μιλήσει» στη δίκη. Ο τότε αρχιεπίσκοπος της Ελλάδας Σεραφείμ, είναι έτοιμος να διώξει από τους κόλπους της Εκκλησίας τον σεξομανή μητροπολίτη. «Αν με αποσχηματίσετε…» απείλησε όμως ο Στυλιανός Κορνάρος «…θα βγάλω στη φόρα οκτώ μητροπολίτες αδελφές!». Ο εκβιασμός του πέρασε, απλά έχασε την μητρόπολη.

Αδυναμία στο γυναικείο φύλο είχε ο «Άγιος Πρεβέζης». Όχι σαν τις σημερινές Τιτίκες της Αυστραλίας. Και επειδή είχε τη δυνατότητα να διορίζει στο δημόσιο και στις τράπεζες εκμεταλλευότανε αυτό το προνόμιο, και έκανε τα καλύτερα κρεβάτια.

Πέρασαν λένε από δίπλα του πολλές μητέρες, αδελφές, ανιψιές που ήθελαν να βολέψουν γιο, αδελφό, αρραβωνιάρη. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Βγαίνει ο άλλος ανοικτά και δηλώνει, ότι είναι αδελφή… καραμπινάτη. Και τρέχουν οι πιστές να του φιλήσουν το χέρι. Αυτά.

Πάει ο άλλος στο καζίνο. Γιατί; Πάει στο καζίνο κάθε μέρα, τρεις φορές την εβδομάδα, ΓΙΑΤΙ; Επειδή είναι εξαρτημένος. Τόσο απλό. Με την παρουσία του στο καζίνο, στο ναό του τζόγου, ο οργανισμός του έχει ανάγκη να πάρει τη δόση του.

Και «παίζει» με τα νούμερα της ρουλέτας ο καζινόβιος. Ο ρουλετάκιας. Εδώ είμαστε. Όχι, κυρίες και κύριοι. Δεν παίζει! Τι εννοώ θα με ρωτήσεις, και μάλιστα δικαιολογημένα. Αυτό που διάβασες. Αυτό εννοώ. Δεν παίζει!

Και τα 37 νούμερα είναι ΙΔΙΑ. Απολύτως ίδια. Τα 36 συν το Ο που έχει χρώμα πράσινο, το λεγόμενο ζερό, είναι ένα νούμερο και αυτό, όπως όλα τα άλλα. Δεν λες διαφορετικό π.χ. το 4 από το 25, επειδή το ένα είναι μονοψήφιο, μαύρο, ζυγό, μικρό, και το άλλο διψήφιο, κόκκινο, μονό, μεγάλο.

Ούτε έχει κάποια σημασία επειδή π.χ. το 11 με το 12 βρίσκονται σε απόσταση το ένα από το άλλο στο δίσκο της ρουλέτας. Η Ουρουγουάη π.χ. είναι η Ουρουγουάη, δεν είναι Αγγλία, ούτε Μαρόκο. Η Βραζιλία είναι Βραζιλία, δεν είναι Ουαλλία και Γερμανία, Καμερούν και Αυστραλία. ”Τι εννοώ τώρα;

Στο προκαθορισμένο στοίχημα της μπάλας παίζεις γιατί ποντάρεις βάσει δεδομένων και προβλέψεων. Όχι στην τύχη, όπως στην πραγματικότητα, και επί της ουσίας, στο επίσης προκαθορισμένο στοίχημα της ρουλέτας.

Δεν κατάλαβα. Στη ρουλέτα τι να… προβλέψεις; Σε κάθε γυροβολιά ο κρουπιέρης δίνει την ίδια δύναμη με το χέρι του στο δίσκο με τα νούμερα, ο οποίος δίσκος αρχίζει να γυρίζει προς μια κατεύθυνση, ενώ έχει ήδη ξεκινήσει με αντίθετη κατεύθυνση τις στροφές της η μπίλια.

Σε ποιο νούμερο θα αράξει η μπίλια; Η απάντηση είναι σαφής: Σ’ όποιο νούμερο γουστάρει η μπίλια. Όχι ο τζογαδόρος. Ποια είναι η διαφορά του τζογαδόρου της μπάλας με τον… συνάδελφο της μπίλιας; Εδώ είμαστε.

Καμία διαφορά αν και ο παίκτης του ποδοσφαιρικού στοιχήματος δεν παίζει για να… παίζει. Από την άλλη ο καζινόβιος πάει στο ναό μόνο για να παίξει! Τι άλλο; Όχι, βέβαια, για να δει πως είναι απόψε η ρέντα του. Αν, δηλαδή, είναι σε φόρμα το 7 και να το φορτώσει. Αν είναι ντεφορμέ το 27 και να το αγνοήσει.

Σε σύγκριση, λοιπόν, με τον ρουλετάκια, η ”υπεροχή” του ποδοσφαιρικού τζογαδόρου, αν αυτός δεν είναι ”πρεζάκιας”, αν δεν είναι εξαρτημένος, αν έτσι κι αλλιώς δεν δώσει στοίχημα οπωσδήποτε, είναι η εξής.

Παίζω μόνον ότι βλέπω! Στο φινάλε, αν δεν μου κάνει γκελ ένα στοίχημα, πάω πάσο. Έχω ρεπό! Αυτό δεν ισχύει με τον καζινάκια, ο οποίος κάθε φορά ντοπαρισμένος επισκέπτεται την εκκλησία. Με προδιάθεση να παίξει.

Σίγουρα να ανάψει το κεράκι του, να προσκυνήσει τον άγιο της θρησκευτικής του αδυναμίας, και να κάνει τις σχετικές δεήσεις στον μεγαλοδύναμο. Γιατί έφτασε στο σημείο να πιστεύει, ότι η τύχη του στην ρουλέτα, εξαρτάται και από τις Θεϊκές δυνάμεις.

Ο Θεός έφτιαξε το σύμπαν. Τα σύμπαντα, για να κάνουμε ταμείο. Δεν είναι μονάχα ένα σύμπαν, όπως δεν υπάρχει μονάχα ένας πλανήτης. Η Γη. Χρειάστηκε να αναπτυχθεί η επιστήμη για να ξεστραβώσει την άγια Εκκλησία.

Πιο σωστά να την υποχρεώσει να σταματήσει να υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο από τη Γη. Και πως η Γη είναι επίπεδη. Ούτε στρογγυλή, ούτε γυρίζει. Αυτά τις κουταμάρες έλεγε για αιώνες το παπαδαριό.

Ο Θεός, σύμφωνα με τας γραφάς, αφού έφτιαξε τη Γη, μαζί τον Παράδεισο και την Κόλαση, έβαλε μπροστά μετά και τον άνθρωπο. Καλά και άγια και, κυρίως, κατανοητά όλα αυτά. Στέκομαι όμως στο εξής.

Γρήγορα ο Θεός πήρε πρέφα πως οι πρωτόπλαστοι, ο Αδάμ και η Εύα, ήταν σκάρτο πράμα. Είπαμε. Λέμε τα πράγματα όπως τα γράφει η Βίβλος. Όχι ότι θέλουμε. Όχι ότι κατεβάζει η γκλάβα μας. Και έπεσε η εξορία. Απόφαση του Θεού. Έδιωξε από την Εδέμ το πρώτο ζευγάρι, τον Αδάμ και την Εύα. Όχι και τον Όφι! Γιατί;

Το φίδι παρέμεινε στον Παράδεισο. Πλήρωσαν τη ζημιά μόνο οι πρωτόπλαστοι. Γιατί, όμως, ξηγήθηκε έτσι ο Θεός; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα. Γιατί έδωσε εξιτήριο στο Τέλειον Ον, δηλαδή τον άνθρωπο που αποδείχτηκε το Τέλειον Έγκλημα του Θεού.

Αποκάλυψη: Έκανε λάθος ο Θεός όταν δημιούργησε το δίποδο. Και το πήρε πρέφα όταν κατάλαβε πως δεν ήταν άξιο να μείνει στον Παράδεισο το ζευγάρι. Αν πράγματι ήταν ταιριαστό ζευγάρι και δεν πλακωνόντουσαν από το πρωί μέχρι το βράδυ στις μπουνιές.

Τι ανοησίες ανθρώπινες κατεβάζει το μυαλουδάκι μας έτσι; Θεός είναι, άρα δεν κάνει λάθος. Άρα, είχε τους άγνωστους λόγους του ο παντοδύναμος και  συνειδητά έστησε ένα χαμένο κορμί, λέω για τον άνθρωπο, που χιλιάδες, εκατομμύρια χρόνια δεν βάζει μυαλό.

Απλά, για να δοκιμάσει το καλούπι, σε πρώτη φάση το είχε μαντρώσει στον Παράδεισο. Αυτά θα βλέπει ο Θεούλης από ψηλά, και θα τραβάει τα όσα μαλλιά θα του έχουν απομείνει. Ένας κόσμος καθημερινά σε πόλεμο, με χιλιάδες άτομα να σφαγιάζονται από αντιπάλους…

Κάποιοι λένε, ότι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα. Όταν θ’ αρχίσουν να πέφτουν και οι χημικές βόμβες, να δούμε μετά ποιοι θα γελάνε. Δυστυχώς αν και όλες οι θρησκείες πολεμούν το κακό, μάλλον δεν τους ακούει κανένας.

Καλή εβδομάδα σε όλη την παροικία μας…

============================================

09 / 10 / 2023

Τελικά φίλες και φίλοι της στήλης, γουστάρετε το… κουτσομπολιό. Κάθε Δευτέρα η συγκεκριμένη στήλη, σπάει κάθε ρεκόρ αναγνωστικότητας. Με μια βόλτα στα σοκάκια του Oakleigh και μπορείς να γράψεις ένα ολόκληρο βιβλίο. Όχι παίζουμε δηλαδή….

Λοιπόν, έτσι και εγώ έκανα την περασμένη εβδομάδα μια «βραδινή» βόλτα, και εκεί που έψαχνα για πάρκινγκ, έπαθα…. Πάρκινσον. Μη γελάτε. Παπάς πλακωνότανε με την παπαδιά για την τιμή του λαδιού. Πάμε και αλλού έλεγε ο παπάς, όχι εδώ είναι το πιο φτηνό απαντούσε η παπαδιά.

Τελικά η ακρίβεια του λαδιού έχει πέσει ακόμα και στα δυνατά πορτοφόλια. Άσε που πριν από λίγο καιρό, ο παπάς δεν αγόραζε λάδι για το σπίτι, αφού το έπαιρνε από την… εκκλησία, και μάλιστα πρώτης ποιότητας, που ήταν δωρισμένο από πιστούς αμαρτωλούς, που θέλανε να πάνε στον παράδεισο.

Τώρα ένας τετράλιτρος τενεκές, έχει φτάσει στα 60 δολάρια, και αν συνεχιστεί αυτή η άνοδος, θα σε συμφέρει καλύτερα να βάζεις βενζίνη στο φαγητό σου, παρά ελαιόλαδο. Πως αλλάζει η ζωή μας από την μια στιγμή στην άλλη.

Η ξανθομάλλα δασκάλα πάντως, δεν έχει πρόβλημα λαδιού, αφού φροντίζει να της γεμίζει την αποθήκη, ο γκόμενος. Και όχι ότι λάδι να’ ναι, αλλά πρώτης διαλογής και μάλιστα Κρητικής προέλευσης. Εγώ μια φορά δοκίμασα και από τότε έριξα δίχτυα, Σκέψου τώρα να δοκιμάζεις κάθε μέρα, και μάλιστα τσάμπα.  

Άγιος άνθρωπος λέμε, έναν καλό άνθρωπο. Ερώτημα: Πως το ξέρουμε ότι είναι άγιος; Το ιερατείο αποφασίζει, όχι εμείς. Ποιος είναι άγιος, και ποιος δεν είναι. Πλάκα κάνουμε; Όχι. Σε καμία περίπτωση. Και αναρωτιέμαι πολλές φορές, μες το βαθύ σκοτάδι μου.

Πως είναι δυνατόν κάποιος να ονομαστεί άγιος από μια Εκκλησία, π.χ. χριστιανική Εκκλησία, την καθολική, και να μην αναγνωρίζεται σαν τέτοιος, σαν άγιος δηλαδή, από μια άλλη επίσης χριστιανική. Την ορθόδοξη Εκκλησία; Θέμα μαγαζιού, λες.

Το καθένα σουπερμάρκετ, θρησκευτικό σουπερμάρκετ, έχει την πελατεία του, τους οπαδούς του, τους λεγόμενους πιστούς. Το κανονικό σουπερμάρκετ, όχι το θρησκευτικό, είναι για όλους, χριστιανούς κι όχι. Και πουλάει μακαρόνια, όχι μιας συγκεκριμένης μάρκας μόνο.

Ο άγιος Αυγουστίνος. Πρόσωπο δυνατό, φιλοσοφημένο, καταγραμμένο ως φιλόσοφος, και όχι μόνον σαν θεολόγος. Γεννήθηκε κάπου στην Αλγερία τον 4ο αιώνα. Δηλαδή στα χρόνια, που η νέα θρησκεία ακόμα δεν είχε επιβληθεί ολότελα, και ο τύπος επηρέασε αποφασιστικά τον δυτικό χριστιανισμό.

Είχε ανάγκη το δόγμα κάποιον να μπερδεύει την αρχαία φιλοσοφία με το νέο κόλπο, τον χριστιανισμό. Τι θα πει θρησκεία; Ένα πακετάρισμα πνευματικό που δικαιολογεί, που δικαιώνει την ένταξη του πιστού. Του ατόμου με την ανάγκη να μαντρωθεί και μέχρι το θάνατό του να πορευτεί με τη βοήθεια του Θεού.

Και άμα γίνει δικός μας, τότε θα συνεχίσει να ζει στην άλλη ζωή. Και όταν ακόμη, θα έχει πεθάνει. Ο Aurellius Augustinus Hipponensis στις 13 Νοεμβρίου 354 γεννήθηκε από μάνα αγία, Μόνικα το όνομά της, και πατέρα Ρωμαίο, όχι χριστιανό.

Στα 33 του τελικά, στην ηλικία του Χριστού, βαπτίστηκε χριστιανός, αφού την έψαξε, λέει, σ’ άλλες θρησκείες. Ποια είναι η καλύτερη πριν κάνει μεταγραφή στην καλύτερη. Στα 37 του έγινε ιερέας, στα 41 του επίσκοπος, χωρίς ποτέ να σταματήσει να μελετάει τα αιώνια ερωτήματα.

Τι θα πει Καλό, τι Κακό. Τι σχέση έχουν το ένα με το άλλο. Γιατί υποστηρίζουν αυτό οι μεν και το άλλο οι δε… Σοφός άνθρωπος και, βέβαια, άγιος ο Αυγουστίνος, άγιος και για τους Λουθηρανούς και τους Αγγλικανούς, κατέληξε στις δικές του σκέψεις.

Ότι η θέληση του καλού είναι έργο του Θεού. Τρομακτική… ανακάλυψη. Και το κακό προκύπτει όταν απορρίπτεται το έργο του Θεού. Δεν υπάρχει σωτηρία έξω από την Εκκλησία υποστηρίζει ο Αυγουστίνος στο βιβλίο του: Η πολιτεία του Θεού. Πέθανε το 430 σ’ αυτή τη ζωή. Στην άλλη, τον υπολογίζουν ότι είναι ακόμη αθάνατος.

Δύσκολο επάγγελμα ο τραγουδιστής. Έτσι λέω εγώ. Και ταλέντο να έχει κάποιος η δουλειά είναι σκληρή. Χωρίς κανόνες. Άνευ προστασίας. Τα κανάλια, όμως, για πάρτη τους στην παραμύθα. Περάστε κόσμε, νέα παιδιά, το αύριο είναι δικό σας, όλοι οι φιρμάτοι έτσι ξεκίνησαν, από το μηδέν.

Και μόνο ότι ο τραγουδιστής εργάζεται μπροστά σε κόσμο, λέω εγώ, αυτή κι αν είναι η πρώτη παγίδα. Ο πρώτος κίνδυνος να ξεφύγει το παιδί, το κορίτσι. Χρειάζεται να πούμε περισσότερα; Μόνο ότι κάποιοι πεθαίνουν χωρίς να τους πάρει χαμπάρι κανένας.

Δεν είναι όλοι χτισμένοι να γίνουν τραγουδιστές. Άσχετο αν έχουν φωνή. Χρειάζονται κι άλλα προσόντα, και δεν αφήνουμε υπονοούμενα πονηρά. Βασικό να προκαλεί την εμπιστοσύνη του συνθέτη, του παραγωγού.

Ο τσαμπουκάς νεαρός, η κωλοπετσωμένη πουτανίτσα, θα προτιμηθεί και από μια καλύτερη φωνή, η οποία όμως κουβαλάει χαρακτήρα άγευστο, άοσμο. Και βλέπεις την κατάντια. Πάει σήμερα ο τίποτας, αυτός που δεν τον ξέρει κανένας, το υποτιθέμενο… ταλεντάκι και πιάνει μικρόφωνο σ’ ένα μπαράκι, σε κάποια εξωτική ταβέρνα.

Πάει και στην εταιρεία που κάποτε ηχογραφούσαν τα μεγάλα ονόματα, συνθέτες και τραγουδιστές, και του ζητάνε 5.000 ευρώ, έτσι για ξεκίνημα, πριν να ξεκινήσουν οι συνομιλίες. Μετά το τάληρο ζητάνε ένα 30% ποσοστό από το μεροκάματο που θα πιάσει ο υποψήφιος αστέρας στα live του στα κέντρα, στις αρπαχτές εδώ κι εκεί.

Και ύστερα απορούσαν κάποιοι που δέκα – δέκα κουβαλάγανε τα cd τα πανάθλια περιοδικά, φυλλάδες κυριακάτικες με brandname και εβδομαδιαία τηλεοπτικά, μαζί μ’ άλλες προσφορές, προφυλακτικά και τσιχλόφουσκες στα περίπτερα.

Επειδή η εταιρεία δίσκου έχει γίνει κανονικός σκουπιδοτενεκές. Άθλιες παραγωγές. Τραγούδια για πέταμα. Και κακόφωνοι που βγάζουν digital singles. Περασμένα μεγαλεία η εποχή όπου στο ελληνικό τραγούδι η εταιρεία, και μόνο αυτή αποφάσιζε τη μοίρα όλων.

«Είμαι μόνη…» είχε πει πρόσφατα σε μια συνέντευξη, η ηθοποιός Μόνικα Μπελούτσι, και μόνο που το σκέπτεσαι, τρελαίνεσαι. «Για πρώτη φορά είμαι μόνη…» είχε παραδεχθεί κάποια φορά η θεά, και τότε διέψευσε κάθε φήμη για την άλφα και βήτα σχέση.

Χώρισε το 2013 μετά από 18 χρόνια γάμου τον Γάλλο ηθοποιό Βενσάν Κασέλ και να, που… «Είμαι μόνη». Πόσα εκατομμύρια άνδρες στον κόσμο, μέσα κι αυτοί που δεν είναι… μόνοι, θα έτρεχαν να πέσουν στα πόδια της, μ’ ένα νεύμα της μόνον; Και πρώτος εγώ.

Είπε και κάτι άλλο η Μόνικά μας και δεν ξέρω κατά πόσο σκανδαλίζει τις γυναίκες. Σε συνέντευξή της στην Ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera, η οποία την παρουσιάζει αινιγματική: «Μου αρέσουν οι Ιταλίδες.

Όχι, δεν έχω νοιώσει έλξη για κάποια, παρά μόνον επιθυμία για παιχνίδι. Αν ήμουν ομοφυλόφιλη νομίζω ότι η ζωή μου θα ήταν πιο απλή…». Τι είπε το κορίτσι; Εγώ θα σου πω τι είπε. Είναι μάλλον φυσικό η όμορφη γυναίκα να βλέπει ερωτικά μία άλλη καλοφτιαγμένη γυναίκα.

Μιλάμε για την κατηγορία της «ελαφριάς ομοφυλοφιλίας». Έτσι είναι. Η όμορφη κοπέλα, που δεν είναι λεσβία, που δεν έχει τάσεις λεσβιακές, πιθανόν να αισθανθεί την επιθυμία, όμως, μόνον με μία επίσης ελκυστική γυναίκα, όχι άσχημη, όχι μισοάσχημη.

Και λέμε «ελαφριά ομοφυλοφιλία», όταν συνήθως παρατηρείται στις γυναίκες, όχι ανάμεσα σε άνδρες οι οποίοι όταν κτυπηθούν από ομοφυλοφιλία, ε, τότε η κατάσταση θα είναι από μεσαίων μέχρι βαρέων βαρών.

Η Μόνικα Μπελούτσι γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου, του 1964, και σίγουρα δεν σκέπτεται σαν άνδρας, δεν φαντασιώνεται ποτέ σεξουαλικά μία γυναίκα, όπως κάνει μία καραμπινάτη τζίβα. Η επιθυμία της «φιλίας» μόνο με γυναίκες, εκείνες με την έντονη θηλυκότητα, είναι άλλο κεφάλαιο.

Στα απόκρυφα ευαγγέλια του δωδεκαθεϊσμού η θεά του έρωτα Αφροδίτη αναφέρεται ότι είχε σαπφική συμπεριφορά. Σαπφώ, η μέγιστη ποιήτρια της αρχαιότητος, το αιώνιο σύμβολο για τις λεσβίες σ΄ όλο τον πλανήτη.

Το γαϊδούρι δεν πιστεύει στον Θεό. Και το σαλιγκάρι. Ότι και να κάνει η Εκκλησία δεν πρόκειται ποτέ στον αιώνα να εμπνεύσει στη συναγρίδα και την κατσαρίδα την πίστη στον Θεό, να λατρέψει τον Χριστό ή τον Μωάμεθ. Επειδή το ζώο, το κάθε ζώο στερείται από την αίσθηση του χρόνου.

Ακόμα κι αν το ζώο, το κάθε ζώο αντιλαμβάνεται πως μεγαλώνει, πως γερνάει, αδυνατεί πνευματικά να συνειδητοποιήσει πως κάποια στιγμή θα καταλήξει. Θα πεθάνει. Θα εξαφανιστεί. Θα γίνει τίποτα. Σα να μην υπήρξε. Κανένα ζώο δεν θυμάται το άλλο που ψόφησε.

Αντίθετα, ο άνθρωπος, ναι μεν κι αυτός σταματά να υπάρχει μετά το τέλος του, αλλά συνεχίζεται η ύπαρξη του στη μνήμη συγγενών και φίλων. Και καλά στην Ελλάδα, μετά από 3 / 4 χρόνια τους ξεθάβουν και από δω πάνε και οι άλλοι.

Έλα όμως που στην Αυστραλία το μαρτύριο με τους νεκρούς κρατάει έναν ολόκληρο αιώνα. Για 99 χρόνια για την ακρίβεια. Για δεκάδες χρόνια, κάποιοι επισκέπτονται τους δικούς τους, και διατηρείται μια αγορά με εκατομμύρια τζίρο κάθε χρόνο.

Η καινούργια γενιά όμως, άντε να κάνουν μια επίσκεψη το χρόνο στο νεκροταφείο, για κάποιον δικό τους. Μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται έλεγαν οι παπούδες μας που έβλεπαν 100 χρόνια μπροστά. Ο κύκλος της ζωής που λέγαμε.

Καλή εβδομάδα σε όλη την παροικία μας με υγεία και χαρά. Η ζωή μας είναι ωραία, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές μας…

=================================================================

02 / 10 / 2023

Η θρησκεία υποτίθεται είναι σοβαρό πράμα. Η θρησκεία υποτίθεται έχει σχέση με τον Θεό. Άρα, δεν σηκώνει συμβιβασμούς και παζάρια. Είναι αυτό που είναι. Τέλος. Η δε χριστιανική θρησκεία λέει ότι ο πεθαμένος θα μπαίνει στο χώμα και θα περιμένει τη Δεύτερη Παρουσία.

Η ζωή του νεκρού, δηλαδή του ζωντανού μέχρι το θάνατο του, ήταν η Πρώτη Παρουσία του στη γη. Θα θαφτεί κι όταν πέσει το σύνθημα της Δεύτερης Παρουσίας, θα επανέλθει στη ζωή με τα κόκκαλα του στην καβάτζα του τάφου του. Δεν θα ξαναζωντανέψει χωρίς κόκαλα.

Μιλάμε σοβαρά; Πάρα πολύ σοβαρά μιλάμε. Και δεν θα τολμούσαμε να μιλάμε στ’ αστεία όταν η κουβέντα αφορά θρησκεία. Αφορά Θεό. Στη Δεύτερη Παρουσία, λοιπόν, οι πεθαμένοι θα αναστηθούν και τα κόκαλα τους θα ”ντυθούν” με τα κρέατα τους…

Και σαν κανονικοί άνθρωποι θα έχουν μια δεύτερη ζωή; Μια δεύτερη παρουσία. Έτσι λέει η θρησκεία, την οποία ή πιστεύεις ή όχι. Δικαίωμα σου να την πιστεύεις ή όχι. Να την αποδέχεσαι ή να τη θεωρείς καλαμπούρι σκέτο.

Δεν δέχομαι να μας λες ότι είσαι χριστιανός και να καις τον πεθαμένο. Να είσαι στην κόντρα με την πίστη σου. Να φτιάχνεις δικό σου κόλπο από τη μια και από την άλλη να μην απομακρύνεσαι από το δόγμα.

Λειτουργεί ήδη το πρώτο αποτεφρωτήριο στην Ελλάδα. Η δουλειά ξεκίνησε το 1996 και, τελικά, παρά την αντίδραση του παπαδαριού, άρχισε και στην Ελλάδα η καύση των νεκρών. Ιδιωτική επιχείρηση είβναι το αποτεφρωτήριο.

Στήθηκε στη περιοχή της Ριτσώνας, μόλις 75 χιλιόμετρα από την Αθήνα και με λιγότερα από χίλια ευρώ οι συγγενείς του πεθαμένου έχουν καθαρίσει. Να μην τραβιούνται μέχρι την Βουλγαρία, χριστιανική και ορθόδοξη βέβαια κι αυτή, με κόστος σχεδόν διπλάσιο αν επιλεγεί η καύση αντί της ταφής.

Το παιχνίδι της ομοφυλοφιλίας και σύμφωνα πάντα με όσα μαθαίνουμε με αφορμή την εκλογή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη, κατά πολλούς ειδικούς είναι στημένο. Κι ας μην είναι σικέ. Προσυνεννοημένο.

Παίζεται με κανόνες της σύγχρονης επικοινωνίας. Ένας νταρλαλάς, μέσα σε λίγες μέρες τον έμαθε όλη η Ελλάδα, και τον ψήφισαν και 200.000 άτομα για τα… κάλλη του και για την… λεβεντιά του, που περπατάει στους δρόμους της Αθήνας, έχοντας στο πλευρό του, και τον… σύζυγό του.

Σας μπέρδεψα λίγο, αλλά αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα. Τα λεγόμενα social media δίνουν απλόχερα το γήπεδο στους πρωταγωνιστές, και ο καθένας, ανάλογα με τα κυβικά του, σκοράρει και μαζεύει πόντους.

Τραγουδιστής πριν κάποιους μήνες χώρισε από την παρουσιάστρια σύζυγο του και της έστειλε ευχές. Δημοσίως. Κύριο θέμα στα Μέσα Ενημέρωσης!!! Και σκάνε μύτη, κάνουν το δικό τους… σχόλιο σχετικοί κι άσχετοι για ένα προσωπικό ζήτημα δυο πρώην, οι οποίοι κακώς το δημοσιοποιούν βέβαια.

Το στημένο παιχνίδι που λέγαμε. Άλλος τραγουδιστής πάλι, στον προσωπικό του λογαριασμό Instagram, είπε τη μεγάλη κουβέντα: ”Είμαι κατά της ομοφυλοφιλίας, όχι κατά των ομοφυλόφιλων”. Το πέταξε, και το πράμα δεν μένει έτσι. Όχι βέβαια.

Και η τελευταία μοντέλα της Ελληνικής showbiz, θα τον κατσαδιάσει αύριο – μεθαύριο, γιατί είναι της μόδας τα δικαιώματα των gay. Τα οποία δικαιώματα τα… υποστηρίζει η κάθε σουρλουλού, βεβαίως για τους πόντους της δημοσιότητας, που λέγαμε.

Αφού τσίμπησαν το τυράκι, επανέρχεται ο ”Είμαι κατά της ομοφυλοφιλίας, όχι κατά των ομοφυλόφιλων” και στο κόλπο δίνει συνέχεια: ”Η ομοφυλοφιλία είναι μια ιδιαιτερότητα σεξουαλικού προσανατολισμού.

Μία έλξη δύο ανθρώπων του ιδίου φύλου, πιθανόν να είναι όντως πολύ δυνατή και ουσιαστική. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με την ομοφυλοφιλία της εποχής μας, που έχει πάρει μορφή μόδας και μαγκιάς».

Λόγια. Άστους να λένε. Όχι! Δεν πάει έτσι. Γι’ αυτό θα σκάσει μύτη ο… αντίλογος. Οι μαλακίες, δηλαδή. Και μη πει κανένας ότι η μαλακία δεν έχει σχέση με τον μαλάκα, γιατί εδώ θα τα χαλάσουμε! Αν δεν υπήρχαν οι μαλάκες, θα είχε εξαφανισθεί και η μαλακία.

Πάντως υπάρχουν πολλοί στην μητέρα Ελλάδα που αγκάλιασε 2 «τεκνά» της που πιστεύουν ότι μπορούν να την σώσουν από τους εχθρούς της. Αυτά θα διαβάζει και ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογκάν και θα τρίβει το… μουστάκι του

Ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, πολιτικού κόμματος στην Ελλάδα, Στέφανος Κασσελάκης είναι παντρεμένος με άντρα, όχι με γυναίκα. Δικαίωμα του. Αντιληπτό, ότι δεν θα πει την αλήθεια του πράγματος. Αντιληπτό και κατανοητό. Τα προβλήματα αρχίζουν πρώτα από μέσα, και μετά βγαίνουν προς τα έξω.

Επειδή ο κόσμος δεν γουστάρει έναν αρχηγό κόμματος που ναι μεν τον θέλει μπροστά και πολεμιστή και υπερασπιστή των συμφερόντων του, αλλά να μην είναι και ο απόλυτα ομοφυλόφιλος. Μέχρι εκεί είναι ο κόσμος. Μετά το χάος.

Τι εννοεί ο Κασσελάκης όταν λέει ”Δεν έχω ατζέντα gay, έχω ατζέντα ανθρώπινη”; Εννοεί και παραμυθιάζει πως δεν είναι ομοφυλόφιλος. Συζεί στο Μαϊάμι μόνιμα, από το 2018 μέχρι σήμερα με τον νοσοκόμο Tyler Mcbeth.

Αλλά όπως εξηγεί στον κόσμο, αυτό συμβαίνει γιατί αγάπησε τον σύντροφο του ανθρώπινα, όχι και σεξουαλικά. Και ανταποκρίθηκε στην ανθρώπινη αγάπη του Τάυλερ. Αυτά δήλωσε και εξακολουθεί να πιστεύει ο Κασσελάκης.

Για να το προχωρήσουμε, στην ακαδημαϊκή μας κουβέντα, αν δεν γνώριζε τον ανθρώπινο ερωτικό του σύντροφο ο Κασσελάκης δεν θα ήταν με κάποιον άλλον άνδρα. Πιθανόν να ήταν με γυναίκα, αν αυτή είχε ανθρώπινα αισθήματα και συναισθήματα όπως ο νοσοκόμος.

Επειδή ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ομοφυλόφιλος. Δεν είναι gay. Έτσι τουλάχιστον προσπαθεί να περάσει στον κόσμο, το δικό του μήνυμα. Μην γελάτε. Μιλάμε τώρα για την Ελλάδα και τους Έλληνες έτσι; Τα υπόλοιπα βέβαια θα τα μαθαίνουμε σιγά – σιγά και με το μαλακό.

Διακόπτω, την αναφορά για τον Κασσελάκη, γιατί με ειδοποιούν από το τηλεκοντρόλ, ότι θα χρειαστεί να κάνουμε ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα, να πιούμε κανένα ούζο, και να παίξουν και κάποιες διαφημίσεις… Είπαμε καλύτερα να γελάτε, παρά να κλαίτε αργότερα.

Η δασκάλα με τα ξανθιά μαλλιά. Και ποιος δεν θυμάται, μια από τις καλύτερες ταινίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη, της δεκαετίας του 70 – 80. Τώρα μαθαίνω ότι παίζει μια καινούργια ταινία, με τίτλο: Η καθηγήτρια με τα ξανθιά μαλλιά.

Μόνο που η καθηγήτρια έχει γίνει το Talk of the Town, τόσο στο σχολείο που διδάσκει, όσο και στους καφενέδες της Μελβούρνης. Ο λόγος βέβαια, δεν είναι άλλος από το παράνομο αίσθημα, και το σουξέ: Παντρεμένοι και οι δυο.

Έχουμε ακούσει πολλά για τον συγκεκριμένο δεσμό. Δικαίωμα βέβαια των πρωταγωνιστών να κάνουν την ζωή τους. Θα είχαν μάλιστα επισημοποιήσει και τον «παράνομο δεσμό» τους, αν δεν υπήρχαν και κάποια παιδιά στην μέση. Εκεί είναι το πρόβλημα.

Το ζευγάρι πάντως φροντίζει να συναντιέται, σχεδόν κάθε μέρα, σε κάποιο πάρκινγκ, ή, ακόμη και σε κάποιο μαγαζί για καφέ, ή, ποτό, και ότι άλλο κάτσει στην συνέχεια. Να θυμούνται όμως, ότι τις αμαρτίες των γονέων, τις πληρώνουν πάντα τα παιδιά. Αυτά προς το παρόν, και θα σας κρατάω ενήμερους, μόλις έχω νεότερες πληροφορίες.

Καναδέζοι επιστήμονες διαπίστωσαν σε πειράματα που έκαναν, ότι όπως οι άνθρωποι όταν πονάνε, όταν νοιώθουν πόνο, σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος, φαίνεται στο πρόσωπό τους, έτσι συμβαίνει και με τα ποντίκια, τα συνήθη θύματα των εργαστηρίων.

Φοβερά πράγματα. Μέγιστη αποκάλυψη η οποία πιθανόν να έφθασε μέσω ίντερνετ και στον Θεό. Να το πληροφορήθηκε κι αυτός, ότι τα ποντικάκια και πονάνε και κάνουν γκριμάτσες στο πρόσωπο, όπως οι άνθρωποι. Φοβερά πράγματα επιμένω και εξηγώ το γιατί.

Οι μπινέδες επιστήμονες, βασάνισαν εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες ποντικάκια για να δουν αν υποφέρουν και αν ναι, πως εκδηλώνεται, πως αντιδρά το σώμα τους. Και σημείωσαν οι επιστήμονες ότι όταν πονάνε τα ποντικάκια σφίγγουν τα μάτια, όπως ο άνθρωπος.

Και ζαρώνουν τη μουσούδα τους, όπως ο άνθρωπος. Και τεντώνουν τα αυτιά και σηκώνονται όρθια τα μουστάκια τους, να κάτι που δεν παρατηρείται στον μαλάκα τον άνθρωπο. Φοβερά πράγματα.

Έριξαν οξικό οξύ, μουσταρδέλαιο μέσα στο στομάχι του ποντικού, όπως και εκείνη την ουσία που κάνει το τσίλι να καίει, και προσπάθησαν να ερεθίσουν την κύστη και ακόμα να προκαλέσουν βλάβη στο νευρικό σύστημα του τρωκτικού, γιατί; Να καταγράψουν εκφράσεις.

Φοβερά πράγματα. Να αποτυπώσουν με μικροκάμερες τις αντιδράσεις και το βαθμό της κάθε γκριμάτσας στα ποντικάκια, τα πειραματόζωα. Και τα συμπεράσματα που έβγαλαν, ήταν ότι τα ποντίκια και οι άνθρωποι, έχουν τις ίδιες αντιδράσεις στον πόνο. Μάλιστα.

Καλό μήνα και καλή μας εβδομάδα. Άλλος ένας χρόνος, φτάνει στο τέλος του. Ας τον χαρούμε όσο μπορούμε.

=============================================

25 / 09 / 2023

Κάνεις μια βόλτα στο Chapel Street και παθαίνεις την πλάκα σου. Άσε που αν είσαι μόνος σου, δεν ξέρεις αν θα γυρίσεις ολόκληρος στο σπίτι σου. Κυκλοφορεί κάθε καρυδιάς καρύδι. Μια βόλτα έστω και μέσα στο αυτοκίνητο, είναι αρκετή για συμπεράσματα.

Κάποτε βέβαια η συγκεκριμένη περιοχή ήταν διαφορετική. Ακριβά μαγαζιά, κυριλάτες επιγραφές, και έβρισκες ότι ήθελες μέσα σε ένα τετράγωνο. Σήμερα το ένα μαγαζί μετά το άλλο ξενοικιάζονται για πολλούς και διάφορους λόγους.

Τα περισσότερα μαγαζιά, που συνήθως βρίσκονται στον πρώτο όροφο, προσφέρονται για «ξεχωριστές βραδιές» Μέλλουσες νύφες και αυριανοί γαμπροί διασκεδάζουν σε έναν χώρο που προσφέρει τα πάντα. Από στριπτίζ, μέχρι εξωτικά ποτά και συντροφιά της μιας νύχτας, όλα πριν τον γάμο.

Βρέθηκα σε μια τέτοια εκδήλωση, και έπαθα την πλάκα μου. Καλεσμένος βέβαια, αλλά θα προτιμούσα να μην είχα βρεθεί στον συγκεκριμένο χώρο, περισσότερο γιατί δεν γνώριζα το τι θα συναντούσα. Και αυτό που συνάντησα είναι αδύνατο να παρουσιαστούν μέσα σε λίγες γραμμές.

Κατάλαβα μόνο ότι τα διαζύγια είναι πλέον προ των πυλών, εξ’ αιτίας κάποιων γνωριμιών που γίνονται σε συγκεκριμένους χώρους. Είναι λίγο πολύ, η αρχή ενός διαζυγίου, αφού για την μέλλουσα νύφη, έχουν φροντίσει όλες οι φίλες της, να την «επισκεφτούν» πάνω σε έναν καναπέ, ή, ακόμη και σε ένα τραπέζι, 3, ίσως και 4 διαφορετικοί άντρες, ή, ακόμη και γυναίκες, για κάτι το… διαφορετικό.   

Το όνομά του δεν το αναφέρω. Η στήλη μπορεί να κάνει κουτσομπολιό, αλλά πάνω απ’ όλα γράφονται αλήθειες που μπορεί να τσούζουν, αλλά είναι η σημερινή πραγματικότητα. Με λίγα λόγια, είμαστε σοβαρό μαγαζί, κυρίες και κύριοι.

Όχι τσατσάδικο, όπως σαν και όλα τ’ αλλά που λανσάρονται για Μέσα Ενημέρωσης. Το παλικάρι βρέθηκε από μικρός στα δύσκολα και ποτέ του δεν είχε μια οικογενειακή ζωή. Παιδί χωρισμένων γονιών, δεν άργησε να βρεθεί στους δρόμους του παράνομου σεξ, για να βγάζει τον άρτο του που λέμε.

Δεν κάνω ρεκλάμα στον τύπο αυτή την στιγμή, που λίγοι, μάλλον πολύ λίγοι γνωρίζουν την ιστορία του, αφού οι γονείς του δεν έδωσαν ποτέ τον παρόν τους δίπλα του. Να προσέχουμε και τι γράφουμε, γιατί με διαβάζουν και κυρίες που νοιώθουν μοναξιά.

Ο τύπος λοιπόν, βγαίνει φόρα παρτίδα σε ειδική «Ερωτική σελίδα» και λέει «Ενοικιάζομαι». Αυτή είναι η δουλειά μου. Το κάνω με πλούσιες κυρίες κάποιας ηλικίας, ακόμα και με ζευγάρια που ένα τρίο στο κρεβάτι το βλέπουν αλατοπίπερο στο γάμο τους.

Επί του θέματος όμως. Το θεωρώ δυσφημιστικό για κάποιον όσο κι αν κάνει με αξιοπρέπεια το εν λόγω επάγγελμα, να ικανοποιεί σεξουαλικά επί πληρωμή κυρίες, κυρίους, ζευγάρια, τρίγωνα, τετράγωνα. Σίγουρα έχει δει και έχει κάνει πολλά.

Λέει όμως και το άλλο ο τύπος. Ότι μπροστά σ’ όσα έχει δει, είναι της πλάκας, παραμυθάκι κάποια σενάρια… απίστευτα στον κινηματογράφο. Η κρίση της δύσκολης εποχής που περάσαμε δεν συγκρίνεται με τη φτώχεια των δύο δεκαετιών μετά τον πόλεμο.

Ποιος μπαρκάρει σήμερα; Ποιος δουλεύει σε σκουπιδιάρικο; Ποιος θα καθαρίσει τουαλέτες για να βγάλει μεροκάματο. Γνωρίζω άριστα τι γράφω αυτή την στιγμή. Κανείς από τους νέους που είναι άνεργοι δεν επιλέγει δουλειές που τις θεωρεί υποτιμητικές.

Δεν κατηγορώ τα παιδιά, τα οποία σήμερα μεγαλώνουν διαφορετικά. Με ξένες γλώσσες, πιάνο, καράτε, μπαλέτο και διακοπές. Οι σύγχρονοι άνθρωποι καταπιέζουν και θάβουν τα ένστικτά τους. Κυριαρχεί ένας κούφιος καθωσπρεπισμός.

Η αλήθεια του καθενός όμως κρύβεται στα υπόγεια του εαυτού του. Στα πάθη, στα απαγορευμένα, εκεί όπου λειτουργεί ελεύθερα η ψυχή μας. Έρωτες και μεθύσια είναι όλα όσα θα θυμάσαι στη ζωή. Τίποτε άλλο δεν μένει που θα θυμάσαι στο τέλος της ζωής σου.

Κράτησα όμως και μια κουβέντα που μου είπε ο τύπος. Ναι, με τον θάνατο είμαι παράλογα εξοικειωμένος. Τον περιμένω ανά πάσα στιγμή. Δεν πιστεύω στον Θεό, αλλά σέβομαι απεριόριστα όσους πιστεύουν. Η μόνη μεταθανάτια επιθυμία μου είναι να με κάψουν.

Ασφυκτιώ στην ιδέα ότι θα με θάψουν κάτω από σωρούς χώματα. Ούτε θέλω να ταλαιπωρώ τους δικούς μου να επισκέπτονται έναν τάφο όπου δεν θα βρίσκομαι. Μοναξιά δεν έχω νιώσει ποτέ, όμως τη μοναχικότητα την επιδιώκω. Την έχω ανάγκη.

Άνθρωπος που κάθεται μόνος του σημαίνει ότι τα ‘χει βρει με τον εαυτό του. Μετάνιωσα για πολλά, αλλά είμαι σίγουρος ότι με τα μυαλά που είχα, θα έκανα ξανά τα ίδια, γιατί δεν είχα σωστή οικογένεια. Και κάποιοι άλλοι που έζησαν παρόμοιες καταστάσεις, έδωσαν τέλος στην ζωή τους.

Εγώ το πάλεψα μόνος μου όσο μπορούσα. Μπορεί να είμαι ένας ζιγκολό όπως με αποκαλούν, και η μοναχική μου αδερφή ένα πρεζόνι, που μπαινοβγαίνει στα ψυχιατρεία, αλλά βρίσκομαι ακόμη στην ζωή. Για πόσο ακόμη κανείς δεν ξέρει.

Τώρα αν μετάνιωσα για όσα έκανα θα σου πω μόνο μια κουβέντα: Μόνο ο ηλίθιος δεν μετανιώνει, αφού νομίζει ότι τα έχει κάνει όλα σωστά. Δεν έχω κάτι άλλο να σου προσθέσω. Όταν τα λόγια που σου λέω αυτή την στιγμή βγαίνουν με πίκρα από μέσα μου, τα υπόλοιπα είναι για τους ξερόλες, που συχνάζουν στους καφενέδες του Oakleigh.

Μεταφέρω επί λέξει αυτό που άκουσα σε παροικιακό ραδιόφωνο: ”Η κυρία τάδε είναι έγκυος και αποκάλυψε μάλιστα και το φύλο του παιδιού της, που θα γεννηθεί σε τέσσερις μήνες”. Μάλιστα. Φυσικά το κορίτσι πήρε ένα περιοδικό και διάβαζε αυτά που έβλεπε.

Ποια είναι η αμορφωσιά σ’ αυτό που ακούστηκε; Οι αγράμματοι αναφέρονται σε… «αποκάλυψη». Οι αστοιχείωτοι. Επειδή απευθύνονται σε ακροατές αγράμματους και αστοιχείωτους. Είναι δυνατόν, ρε, να παρέμενε κρυφό, μυστικό το φύλο;

Ασφαλώς και όχι. Εκτός αν οι γονείς, είχαν αποφασίσει να μεγαλώσουν το παιδί τους μακριά από τον κόσμο. Να μην το είχαν δηλώσει. Να το πήγαιναν στα βουνά να μεγαλώσει μακριά από τον κόσμο. Εκεί μέσα σε μια στάνη με τα πρόβατα.

Δεν είναι… αποκάλυψη ότι μια γυναίκα είναι έγκυος, ότι θα γεννήσει, ούτε ότι το παιδί θα βγει αγόρι ή κορίτσι. Είναι απελπιστικά φρικτή η… δημοσιογραφική πρακτική να χαρακτηρίζουν ”αποκάλυψη” και το πιο συνηθισμένο γεγονός. Όπως στην περίπτωση της κυρίας τάδε. Κατάντια αυτό το ραδιόφωνο τελικά.

Τελικά, οι ”αποκαλύψεις” δεν χαρακτηρίζουν μόνο τη φτήνια των ΜΜΕ, αλλά και το επίπεδο του κόσμου. Επίπεδο γλάστρας.. Μόνο που ακούς αυτούς που βγαίνουν και μιλάνε, που κατά διαβολική σύμπτωση τα ξέρουν όλα, καταλαβαίνεις και το επίπεδο της παροικίας μας.

Είμαι σίγουρος, ότι έτσι και ζητήσουν απόψεις από την παροικία, για το πως κατασκευάζεται μια ατομική βόμβα, όλοι θα βγουν να πουν την γνώμη τους και μάλιστα ότι έχουν μελετήσει το θέμα. Παντογνώστες και ας μην έχουν περάσει ούτε απ’ έξω από σχολείο.

Θυμήθηκα πριν από χρόνια, που βάζανε κάποια θέματα στο ράδιο, και ζητούσαν τις απόψεις του κόσμου. Υπήρχε ένας παντογνώστης που τα ήξερε όλα. Ότι θέμα έπαιζε, έπαιζε και αυτός, μόνο που είχε ένα μυστικό, που το μάθαμε αργότερα.

Περίμενε να βγουν πρώτα όλοι οι ξερόλες, και αφού πέρναγε λίγη ώρα, έσκαγε μετά και αυτός μούρη για να μας ενημερώσει. Τι έκανε λοιπόν ο μάγκας. Έμπαινε στο κομπιούτερ και έβρισκε το θέμα και μετά μας διάβαζε αυτά που… διάβαζε.

Είχαμε τρελαθεί με την μόρφωση που είχε, μέχρι που μια γνωστή του τον κάρφωσε και από τότε χάθηκαν και τα ίχνη του και οι επιστημονικές του γνώσεις. Είναι καλά να μην καβαλήσεις το καλάμι που λέμε, γιατί μετά άντε να δούμε πως θα σε κατεβάσουν.

Τελειώνω σήμερα με έναν τραγουδιστή / ηθοποιό, που πραγματικά του είχα μεγάλη αδυναμία. Έζησε μια ζωή μέσα στην δόξα και στα σκάνδαλα. Απ’ την μια η εξαίσια φωνή του, τα τραγούδια, τα μπλε μάτια του, και οι εξωτικές γυναίκες που τον συνόδευαν.

Και από την άλλη τα μεθύσια που έκανε, τα ξενύχτια, οι πεταλουδίτσες της νύχτας αλλά και η μαφία. Αν δεν μπορούσε να καταφέρει κάτι, “καθάριζαν” οι φίλοι του, οι μαφιόζοι. Κυρίες και κύριοι πολύ περιληπτικά και ζουμερά όλη η ζωή και η καριέρα του θρύλου, που ονομάζεται Francis Albert Sinatra.

Γεννήθηκε 12 Δεκεμβρίου 1915 στο Hoboken του New Jersey από γονείς Ιταλούς μετανάστες. Ήταν δημοφιλής Αμερικανός τραγουδιστής και ηθοποιός και στη διάρκεια μιας πολυετούς καριέρας, από τα τέλη της δεκαετίας του 1930 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90, υπήρξε ένας από τους πιο αγαπητούς ερμηνευτές της Αμερικάνικης showbiz.

Μαθαίνω λοιπόν, ότι προς τιμή του πρόκειται να δώσουν το όνομα του, σε ένα καινούργιο θέατρο που ετοιμάζουν οι Ιταλοί, που θα έχει πολλά και διάφορα σύγχρονα μέσα, και θα μπορεί ο θεατής ν’ απολαμβάνει τα πάντα.

Το πιο περίεργο είναι, ότι ο χρηματοδότης παραμένει τουλάχιστον μέχρι στιγμής άγνωστος, αν και πολλοί πιστεύουν ότι πρέπει να είναι κάποιος θαυμαστής του, που είτε αγαπούσε τον Σινάτρα, είτε ήταν λάτρης της μαφίας. Ο χρόνος θα μας δείξει.

=================================================================

18 / 09 / 2023

Τον είχα δει πριν από κάποιες εβδομάδες, στο νεκροταφείο του Springvale, στην κηδεία ενός γνωστού μας φίλου. Ήξερα ότι αντιμετώπιζε με τεράστια δύναμη τον καρκίνο. Την παλιοαρρώστια όπως την λέγανε τα παλιά χρόνια.

Με τρεμάμενη φωνή μου είπε: «Θέλω να ζήσω ακόμα δύο χρόνια…». Μου το είχε πει με κάποιο παράπονο, σίγουρος πια πως ο θάνατος είναι έξω από την πόρτα του. Τρυφερότητα νοιώθει κανείς για όποιον ζει μ’ αυτή τη σκέψη.

Όταν μια τέτοια κουβέντα βγαίνει από το στόμα ενός δικού σου ανθρώπου. Ενός φίλου σου ρε παιδί μου. Λόγια που έβγαιναν από τη ψυχούλα του. Τον βρήκε ο καρκίνος στα 63 του και ο φίλος έχει απλά συμβιβαστεί με το θάνατο.

«Το γνωρίζω ότι είναι μετρημένες οι μέρες της ζωής μου…». Αλλά θέλω να χαρώ μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της ζωής μου. Δεν λες τίποτα εκείνη την στιγμή. Αρκετή και μόνο, είναι η σιωπή. Αυτή δίνει το καλύτερο.

Ότι γεννάει το πνεύμα σου, η σκέψη σου. Η σιωπή. Η δύναμη της γεννήτρας σκέψης σου. Τον γουστάρω τον φίλο, γιατί πάνω απ’ όλα δείχνει σεβασμό στην ίδια την ζωή. Μου έτυχε όπως θα μπορούσε να τύχει στον καθένα από εμάς.

«Θα είχα πεθάνει μου είπε με κάποιο παράπονο, αν δεν είχα δίπλα μου την γυναίκα μου…» λέει με μια τρεμάμενη φωνή. Μου στάθηκε δίπλα μου όλο αυτό το διάστημα σαν πιστός στρατιώτης. Με ξύπναγε, για να δει αν… κοιμάμαι.

Δεν έχει σημασία το όνομά του. Είναι ένας από εμάς, που παλεύει για να ζήσει, όσο το δυνατόν περισσότερο, για να μην στεναχωρηθεί η οικογένειά του. Τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Οι συγγενείς και οι φίλοι του. Θέλω να έρχεσαι να με βλέπεις μου είπε εκεί που θα με βάλουν.

Τι μπορείς να πεις τώρα σε κάτι τέτοιες στιγμές, όταν βλέπεις το ρολόϊ της ζωής να μετράει ανάποδα. Και σαν τον φίλο υπάρχουν εκατοντάδες άλλα σπίτια, που ζουν καθημερινά με το μαρτύριο του θανάτου. Μόνο που αυτά δεν τα μαθαίνουμε, γιατί μάλλον δεν είναι στην πόρτα μας. Και ας είναι δίπλα μας.

Ο γνωστός δικηγόρος της Ελλάδας Αλέξης Κούγιας, έγινε πάλι το πρόσωπο της ημέρας με αφορμή κάποιες δηλώσεις που έκανε, για τον υποψήφιο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανο Κασσελάκη, ο οποίος δηλώνει ομοφυλόφιλος, και συζεί με κάποιον άλλον άντρα.

Δεν είναι βέβαια ούτε ο πρώτος, αλλά ούτε θα είναι και ο τελευταίος που θα δεχτεί τα πυρά από άλλους γνωστούς, ή, ακόμη και αγνώστους πολίτες, της Ελληνικής επικράτειας. Και το γράφω αυτό, με την λογική, ότι πλέον όσοι έχουν ομοφυλοφιλικές σχέσεις το δηλώνουν δημόσια, και θέλουν μάλιστα να αναλάβουν και ηγετικές θέσεις.

Θα μου πείτε ότι σε ένα μπουρδέλο, όπως έχουν καταντήσει την Ελλάδα, γνωστοί και άγνωστοι, όλα αυτά είναι μικρές αμαρτίες. Το χειρότερο είναι, ότι όλοι αυτοί είναι περιζήτητοι στα κανάλια της τηλεόρασης για ν’ ακούσουν με ποιον κοιμήθηκε το προηγούμενο βράδυ, ο παρουσιαστής της τηλεόρασης.

Ο κ. Κούγιας όμως δεν σταμάτησε σε κάποιες λίγες λέξεις, αλλά το τράβηξε στα άκρα λέγοντας: «Αν αυτά που λέει και κάνει ο Στέφανος Κασσελάκης ερχόταν και τα έλεγε και τα έκανε στην Πετρούπολη, θα είχε φάει τουλάχιστον 10 πατσαβούρες κάθε φορά που τα λέει και τα κάνει.

Τόλμησε αυτός ο άνθρωπος και πήγε στη Μακρόνησο, εκεί που έχουν χύσει το αίμα τους πραγματικοί αγωνιστές της δημοκρατίας. Αυτός με τα φτερά και τα πούπουλα. Πήγε αυτός με το φουσκωτό του άλλου του νούμερου και αποβιβάστηκαν εκεί;

Αυτό το νούμερο, γιατί περί νούμερου πρόκειται. Αν ήθελε να πάει να προσκυνήσει ο Στέφανος Κασσελάκης στην Μακρόνησο, ας πήγαινε μόνος του. Αν ο ελληνικός λαός έχει τέτοιο κατάντημα να επιλέξει ως αρχηγό κόμματος που διεκδικεί την εξουσία αυτό το νούμερο -γιατί το επαναλαμβάνω πρόκειται περί νούμερου, περί θρασύτατου, αδίστακτου ανθρώπου

Αυτός δεν έχει αίσθηση ντροπής. Αν ο ελληνικός λαός έχει τέτοιο κατάντια να επιλέξει ως αρχηγό κόμματος μια Τιτίκα, είναι άξιος της μοίρας του. Περιττό να αναφέρω, ότι μέχρι αυτή την ώρα, ολόκληρη η Ελλάδα αναφέρεται στον Κούγια.

Αυτά λοιπόν για την….  Τιτίκα Τώρα αν υπολογίσουμε και τις Ελληνορθόδοξες «Τιτίκες» της Εκκλησίας μας, τότε θα σπάσουμε όλα τα παγκόσμια ρεκόρ. Σημεία των καιρών μας, που Λεσβίες και Πούστηδες έχουν πρώτη θέση στα Μέσα Ενημέρωσης.

Πας σε κάποιο μαγαζί να φας. Έστω ρε φίλε, να πιείς έναν καφέ, ή, ένα ποτό, και να διαβάσεις την εφημερίδα με την ησυχία σου. Και πάνω που έρχεται ο καφές σου, και ετοιμάζεσαι για την πρώτη ρουφηξιά, σε μπανίζει ο περαστικός από το Oakleigh, που κατέβηκε για βόλτα και σου πιάνει την κουβέντα, και ας μην σε ξέρει. Αρκεί που διαβάζεις Ελληνική εφημερίδα.

Πρώτη ερώτηση: «Είσαι καλά;» Τι να του πεις; «Ρε μαλάκα, αν δεν ήμουν καλά, εδώ θα ήμουν;». Κι αυτό, αν είσαι καλά. Αν έχεις κάποιο πρόβλημα, μ’ αυτόν θα το μοιραστείς, που όχι μόνο δεν τον ξέρεις, αλλά και να τον γνωρίζεις θα κάτσεις να του εξηγήσεις το δικό σου πρόβλημα;

Δεύτερη ερώτηση: Τι γράφουν σήμερα οι εφημερίδες; Έχω μείνει με το ποτήρι στο χέρι, και περιμένω τον μαλάκα να φύγει, για να πιω τέλος πάντως το νερό μου. Που τέτοια τύχη όμως, Ο τύπος είναι αποφασισμένος να σου σπάσει τα νεύρα και το έχει καταφέρει, και μάλιστα στα… όρθια.

Να περνάνε από δίπλα τα ωραιότερα γυναικεία κορμιά, και ο μαλάκας να εξακολουθεί να σου μιλάει για την ακρίβεια της αγοράς. Να διαλέγεις επίτηδες απομακρυσμένο τραπέζι, για να μην σ’ ενοχλούν οι μαλάκες, και να σε βρίσκουν με την πρώτη ματιά, και να μην ξέρεις από που να φύγεις.

Και προσωπικά τουλάχιστον, έχω σταμπάρει κάποια λαμόγια, που περπατάνε πάνω / κάτω όλη την ώρα, με την ελπίδα κάποιος να φιλοτιμηθεί και να τους κεράσει καφέ. Γιατί πραγματικά, πρέπει να είσαι πολύ ηλίθιος να περιμένεις κέρασμα, όταν σε ξέρουν ακόμα και οι πέτρες, ότι έχεις καβούρια στις τσέπες.

Έγραψα την περασμένη εβδομάδα, ότι κάποια ραδιοφωνικά προγράμματα είναι για τις… γκλίτσες, και πέσανε να με φάνε. Παιδιά μία λύση υπάρχει: Μαγνητοφωνήστε τα προγράμματα που κάνετε και καθήστε μετά να τα απολαύσετε.

Και απλά προς δική σας ενημέρωση, να σας πω και το άλλο. Αν τα προγράμματα που παρουσιάζεται σαν ενημερωτικά τα ακούγανε στην Ελλάδα, θα σας δέρνανε 5 μέρες στην σειρά. Απλά δεν τρώγεστε με τίποτα.

Άλλοι πάλι γράφουν, αράδες αδιάβαστες. Αρούφηκτες. Γράφουν χωρίς να έχουν να πουν κάτι. Κάτι, ρε παιδί μου, να δικαιολογεί ο γραφιάς το μεροκάματο του, και όποιος αναγνώστης χάνει την ώρα του μαζί του…. Απλά ενημέρωση τριτοκοσμικής χώρας. Γαβ,  γαβ, δηλαδή, και ότι κάτσει.

Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύ κουβέντα για τον θάνατο, αλλα και το τι πραγματικά συμβαίνει στο σώμα. Κάποια στιγμή θα γίνει μια τέτοια κουβέντα απλά και μόνο, για ν’ ακούσουμε τόσο την πλευρά της επιστήμης, όσο και αυτή της θρησκείας. Της κάθε θρησκείας.

Μόνο οι πεθαμένοι δεν έχουν το άγχος για το θάνατο που είναι αδύνατο να μην πλησιάζει τους ζωντανούς. Αυτούς που ακόμα δεν έχουν πεθάνει. Ποιος ασχολείται με τους νεκρούς; Κανένας, αυτή είναι η αλήθεια. Οι θρησκείες στο παραμύθι που πουλάνε μιλάνε για την υποτιθέμενη… άλλη ζωή, των πεθαμένων τη… ζωή, όμως όχι γι’ αυτούς που βρίσκονται κάτω από το χώμα, αλλά για να κάνουν πιο εύκολη τη ζωή των ζωντανών.

Η δουλειά της θρησκείας είναι να σε μπαλαμουτιάσει ότι δεν πεθαίνεις άμα σε θάψουν. Δηλαδή, θα συνεχίσεις να ζεις και εκεί που θα πας. Άσε ότι κάποια στιγμή θα… επιστρέψεις. Και βέβαια μετά την εμφάνιση του χριστιανισμού, η εν λόγω θρησκεία ανάλαβε και κοινωνικά καθήκοντα στη γη. Να φοβερίζει με την κόλαση τα δίποδα, προκειμένου να είναι καλοί άνθρωποι.

Καλή εβδομάδα με όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα…..

============================================================

11 / 09 / 2023

Φίλες και φίλοι καλημέρα και καλή μας εβδομάδα. Τι να πούμε τι, και τι να… τραγουδήσουμε. Ομολογώ ότι αποφεύγω ν’ ακούω Ελληνικό ραδιόφωνο, επειδή ξέρω από πρώτο χέρι τι πρόκειται ν’ ακούσω και επειδή είμαι όλη σχεδόν την ημέρα στο δρόμο, προτιμώ ν’ ακούω τραγούδια.

Δεν ξέρω όμως πως ήρθε η ριμάδα η τύχη εκείνη την ημέρα, που συμπτωματικά έπεσα πάνω στην περίπτωση και κόντεψα να καρφωθώ σε μια ηλεκτρική κολώνα, και να έτρεχα μετά να ξεπληρώσω τα σπασμένα. Είναι αυτό που λέμε μην σου τύχει η… κακιά η ώρα. Και μου έτυχε.

Με το που αρχίζει να μιλάει η εκφωνιάρα, αρχίζω να τρέμω. Κατάλαβα ότι ερχόταν τσουνάμι…. Με πήρε τηλέφωνο μας ενημέρωσε ένας κύριος, και μου ζήτησε ένα τραγούδι, επειδή μου είπε ότι ήταν πολύ λυπημένος και ήθελε να τ’ ακούσει. Φρόντισε λοιπόν η παρουσιάστρια να μας ενημερώσει, ότι κατάφερε να του αλλάξει γνώμη, γιατί η ζωή είναι ωραία και δεν πρέπει να στεναχωριόμαστε.

Έλα όμως που όταν πήγε σπίτι της, έψαξε και βρήκε το συγκεκριμένο τραγούδι, και επειδή ήταν πολύ λυπημένο τραγούδι, και της… άρεσε, ανακοίνωσε στις εκατοντάδες χιλιάδες ακροατές πως το τραγούδι της άρεσε πολύ και θα το βάλει να το ακούσουμε όλοι μαζί, για να… χαρούμε και εμείς.

Τελειώνει το τραγούδι, και αφού προσπαθεί να μιλήσει, σαν να θέλει να μας πει κάτι, μας (ξανά) ενημερώνει ότι η ζωή είναι ωραία, και πως η εκπομπή είναι ενημερωτική!!!!!! Και να μην της ζητάμε ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ, γιατί υπάρχουν άλλες εκπομπές που θα μπορούσαν οι ακροατές να κάνουν αφιερώσεις.

Και πάνω που ερχόμουν καρφί πάνω στην κολώνα, πετάει και στο φινάλε, ένα τραγούδι του Καζαντζίδη που όλοι… αγαπάμε, και μας βάζει το «Άσπρο πουκάμισο, θα το βάψω… μαύρο σαν την καρδιά μου». Εκεί ρε πούστη μου δεν άντεξα, και προκειμένου να μην πέσω πάνω στην κολώνα, πάτησα μια… γάτα που ακόμα τρέχει για να σωθεί, αφού είχε προλάβει να ξεφύγει από τις πίσω ρόδες. Μιλάμε αυτή την στιγμή για πραγματική «ενημερωτική» κατάντια.

Τελικά η Ελληνική παροικία θέλει να τα μαθαίνει όλα. Πέσανε όλοι επάνω μου στο Oakleigh, για να μάθουν ποια ήταν επιτέλους η συγκεκριμένη σερβιτόρα, που έκανε ερωτική σχέση με την παντρεμένη κυρία, και που πρώτη η στήλη αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα.

Έμαθα λοιπόν, ότι μετά το σούσουρο που έγινε στα πηγαδάκια, η σερβιτόρα έφυγε από το μαγαζί που δούλευε και μετακόμισε σε άλλη συνοικία. Δεν ξέρω αν ήταν δική της επιθυμία, ή, αναγκάστηκε να φύγει, αλλά το μόνο σίγουρο είναι, ότι η σχέση της εξακολουθεί να είναι δίπλα της.

Σας είπα την προηγούμενη φορά, ότι η κοπέλα τα έχει όλα τα προσόντα. Και σωματικά, αλλά και… ψυχικά, αφού όλη την ημέρα στέλνει μηνύματα στην ερωμένη της, ενώ την ίδια στιγμή μαθαίνω, ότι ο άντρας της το έχει πάρει απόφαση, να κάνει τα στραβά μάτια στον συγκεκριμένο δεσμό, αφού όπως είπε σε δικό του άτομο:

Υπάρχουν και χειρότερα. Θα μπορούσε δηλαδή στην θέση της σερβιτόρας, να ήταν ένας… μαύρος για παράδειγμα, και άντε μετά να ξεμπερδέψεις καταστάσεις. Τελικά στην Ελληνική μας παροικία γίνεται της… σερβιτόρας το κάγκελο, αφού καθημερινά όλο και κάτι καινούργιο ακούγεται.

Στιγμές απόλυτου τρόμου έζησε μια οικογένεια Αυστραλών από την πολιτεία του Κουίνσλαντ, όταν ένας μεγάλος πύθωνας επιτέθηκε εναντίον ενός δίχρονου αγοριού, το οποίο έπαιζε μόνο του στην αυλή του σπιτιού τους. Οι γονείς του άτυχου παιδιού που βρίσκονταν μέσα στο σπίτι, άκουσαν τις κραυγές και το κλάμα του, με αποτέλεσμα να τρέξουν να δουν τι συμβαίνει.

Έντρομοι αντίκρισαν ένα «Βιρμανέζικο» πύθωνα, μήκους τεσσάρων μέτρων να επιτίθεται στο μικρό Νέις. Τον είχε ήδη δαγκώσει στα χέρια, ενώ είχε ξεκινήσει να τυλίγεται γύρω από το σώμα του μικρού, προκειμένου να το συνθλίψει με τους μυς του.

Αν και σοκαρισμένοι, οι δύο γονείς βρήκαν τη δύναμη και το θάρρος, όπως θα έκανε κάθε ένας στη θέση τους, και προσπάθησαν να σώσουν το παιδί τους από το τρομακτικό ερπετό. Αφού το έπιασαν, στη συνέχεια ο πατέρας το σκότωσε, χτυπώντας το στο κεφάλι με μία μεγάλη πέτρα.

Βιβλική καταστροφή βλέπουμε τις τελευταίες μέρες στην πατρίδα μας. Πάνω που έσβησαν οι φωτιές, άρχισαν οι πλημμύρες με αποτέλεσμα εκτός από τις οικολογικές καταστροφές, να έχουμε και θανάτους συνανθρώπων μας από πνιγμούς Σκέφτηκα λοιπόν, για μια στιγμή μονάχα…

Δεν άντεχα για περισσότερο, έστω για μιάμισυ στιγμή… Ότι ήμουνα χελώνα στο δάσος, κάπου στο βουνό πριν την πυρκαγιά. Πρώτα το ερπετό ένοιωσε τον κίνδυνο. Βέβαια, ζώο είναι και έχει αυτή την ικανότητα. Και μετά βλέπει με τα μάτια να πλησιάζει η απειλή…

Καίγεται ο τόπος ολόγυρα και η καϋμένη η χελωνίτσα περιμένει το τέλος της… Ποιο τέλος; Το βασανιστικό. Το μαρτυρικό. Να το βάλει στα πόδια; Ποια πόδια; Καταδικασμένη είναι απ’ όπου να προσπαθήσει να ξεφύφει… Μια στιγμή; Ούτε μισή στιγμή δεν κράτησε η σκέψη, επιτόπου την έδιωξα από μέσα μου. Να έρχεται φουλαριστός και καυτός ο θάνατος κι εγώ γεννήθηκα ανήμπορος και να τον αντιπαλαίψω.

Μόνο οι χελωνίτσες; Και τα τρεχαντήρια του δάσους εγκλωβίσστηκαν στις πυρκαγιές. Τα ελαφάκια. Άγριο πράμα η φωτιά. Δεν πολεμιέται όταν πάρει δρόμο μέσα στο φαράγγι, μάλιστα αν την αβαντάρει ο ξάδελφος της, ο αγέρας, στις μανιασμένες του. Δεν σ’ αφήνει να τραβήξεις ούτε φωτογράφια, Ποια αεροπλάνα και ποια ελικόπετρα, όσο νερό και να ρίξουν, μπορούν να σβήσουν μια μεγάλη φωτιά..

Σοκάρουν τα στοιχεία για τις αυτοκτονίες όχι μόνο στην Αυστραλία, αλλά και στην Ελλάδα τα νούμερα που μαθαίνουμε είναι απίστευτα! Η αυτοκτονία είναι η τρίτη αιτία θανάτου εφήβων 15-18 ετών! Οι περισσότεροι επιλέγουν να βάλουν τέλος στη ζωή τους στο σπίτι τους, συγκεκριμένες μέρες.

Παγκοσμίως τώρα, και κάθε 40 δευτερόλεπτα, ένας άνθρωπος βάζει τέλος στη ζωή του. Οι αυτοκτονίες ευθύνονται για περισσότερους θανάτους σε σχέση με τον πόλεμο, σύμφωνα με Έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Στην Ελλάδα, καταγράφονται σχεδόν 2 αυτοκτονίες νέων ανθρώπων κάθε μέρα, και οι περισσότεροι αυτόχειρες είναι άνδρες, παντρεμένοι και οικονομικά ενεργοί.

Στην Μελβούρνη, οι αυτοκτονίες νέων ατόμων είναι σε καθημερινή βάση. Σχεδόν ένα άτομο ηλικίας από 16 μέχρι 25 ετών, δίνει τέλος στην ζωή του, με τον έναν τρόπο, ή, με τον άλλον….  Και το χειρότερο απ’ όλα είναι, ότι κανένας δικός τους άνθρωπος, δεν έβλεπε το πρόβλημα που υπήρχε.

Και να τελειώσω την στήλη, με μια είδηση από την Ελλάδα, που τα Μέσα Ενημέρωσης της Ελλάδας, την βρήκαν τόσο ενδιαφέρουσα, που την έκαναν πρωτοσέλιδη. Θα μου πείτε, ούτε η πρώτη φορά είναι, αλλά ούτε θα είναι και η τελευταία. Η κατάντια δυστυχώς δεν έχει πάτο.

Υπάρχει μια «φίρμα» στην Ελλάδα, που είχε λάβει μάλιστα μέρος, και στο τηλεοπτικό σώου «Big Brother»… Πρόκειται για τον γεννημένο «άντρα» Θέμης Κανέλλο, και ο οποίος στην συνέχεια άλλαξε φύλο και έγινε γυναίκα. Ο πρώην Θέμης λοιπόν, πήγε να ζητήσει απαλλαγή από το στρατό λόγω της ιδιαιτερότητάς του, φορώντας μίνι, και γόβες.

Το άτομο φροντίζει να βρίσκεται συνεχώς στην επικαιρότητα, με τον έναν, ή, με τον άλλον τρόπο. Μάλιστα οι αρμόδιοι στο Φρουραρχείο τον έβαλαν στην σειρά για να περάσει από έλεγχο. Ο Θέμης λοιπόν τσαντίστηκε που τέτοια φίρμα και τον είχαν στο περίμενε, και ανέβασε ένα βίντεο που έλεγε: «Έχω έρθει να πάρω απαλλαγή από τον στρατό και περιμένω 1 ώρα όρθια».

Μάλιστα. Είμαι σίγουρος, ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, αυτά τα νούμερα βλέπει που κυκλοφορούν στην Ελλάδα, και χαϊδεύει το μουστάκι του. Γιατί αν περιμένουν οι αρχηγοί μας να αντιμετωπίσουμε τους Τουρκαλάδες με τον Θέμη στην μπροστινή γραμμή, τότε το Αιγαίο, έχει βουλιάξει κυριολεκτικά.

Κάτι οι «Τιτίκες» της Εκκλησίας, κάτι οι «πεταλούδες» του πεζοδρομίου, και κάτι όλες οι επίσημες αγαπημένες της ανωμαλίας που κυκλοφορούν στα βουνά και στα λαγκάδια, θα χάσουμε τον λογαριασμό. Και όλους αυτούς τους πλασάρουν για κάτι το ξεχωριστό στην Ελλάδα, αντί να τους αρπάξουν και να τους ρίξουν με βαρίδια στην θάλασσα, μήπως και γλιτώσουμε.

Καλή συνέχεια στην μέρα σας.

Η κυρία, από παλιά όταν πήγαινε στα νυχτερινά μαγαζιά, ήταν αταχτούλα. Τις άρεσε δηλαδή να ντύνεται προκλητικά, να την πέφτει όπου την έπαιρνε και γενικά αδιαφορούσε για όποιον την συνόδευε.

Τελικά μαθεύτηκε στην πιάτσα ότι παντρεύτηκε και μάλιστα με άτομο φτιαγμένο οικονομικά που της τα είχε όλα. Λένε όμως, ότι το μάτι είναι αχόρταγο και η κυρία δεν άργησε τις παλιές της αδυναμίες.

Και επειδή τα μάτια στην Ελληνική μας παροικία είναι όχι μόνο πολλά, αλλά και πολύ αδιάκριτα, κάποιος πληροφόρησε τον άντρα της, ότι η γυναίκα του κυκλοφορεί παντού, και μάλιστα δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα.

Έτσι μετά το πρώτο σοκ, ο άντρας της αποφάσισε να βάλει να την παρακολουθήσουν για να μάθει τι ρόλο έπαιζε και με ποιον η γυναίκα του. Όταν τελικά πήρε τα μηνύματα, έπεσε από τα σύννεφα, με όσα του έδειχναν μπροστά του, οι άνθρωποι που είχαν αναλάβει να τον ενημερώσουν.

Γιατί ο γκόμενος, δεν ήταν γκόμενος, αλλά μια… γκόμενα και μάλιστα από τις πιο γνωστές σερβιτόρες στην περιοχή του Oakleigh, που το κορίτσι και τα έχει όλα τα προσόντα, αλλά και φροντίζει να τα δείχνει παντού, και με την πρώτη ευκαιρία.

Δεν γνωρίζω τι ακριβώς έγινε, μόλις μαθεύτηκε η ιστορία, αλλά σίγουρα θα μάθω και θα σας ενημερώσω. Προς το παρόν περιορίζομαι μόνο στην αγωνία, και πως θα το χειριστεί στην συνέχεια ο άντρας της, που αυτοί που τον γνωρίζουν λένε ότι είναι και από τα καλύτερα παιδιά της παροικίας μας.  

Δώσε μου εσύ τώρα, αγαπητέ αναγνώστη μου, τη δική σου εξήγηση στο «μεγάλο» φαινόμενο. Γιατί περί φαινομένου βέβαια πρόκειται, επώνυμος ή και ανώνυμος ακόμη, να πετάει στον αέρα μια μπαρούφα, και όλοι στα ντόπια social media να πέφτουν σαν τα γεράκια να αρπάξουν το ψωμοτύρι.

Είπε ένας μια κοτσάνα, και αυτό που είπε επιτόπου γίνεται πρότζεκτ προς άμεση κατανάλωση, από ραδιόφωνα και κανάλια, και δεν μένουν στην απέξω τα site. Φαινόμενο; Φαινομενάρα, φίλε μου.

Εσύ τι λες; Πες μας και εσύ τη γνώμη σου, όποιος βέβαια προλάβει να σχολιάσει, να αναλύσει τη μπαρούφα. Την μπαρουφάρα. Αυτό λέγεται φτήνια. Σκέτη φτήνια. Δεν έχουν τα φτωχαδάκια με τι να ασχοληθούν και την πέφτουν σ’ ότι κινείται.

 Ρωτάμε δεξιά κι αριστερά, κι όποιον βρούμε να μας διαφωτίσει κι αυτός, γιατί η εν λόγω μπαρούφα, φέξε μου και γλίστρησα, θίγει μέγα ζήτημα και μάλιστα κοινωνικό. Ζήτημα που απασχολεί όλες τις αδελφές του ελέους

Στο θέμα μας όμως. ”Δεν είμαι κακιά αδελφή… ” είπε ο παρουσιαστής κύριος Γιώργος Καπουτζίδης ”… είμαι καλή αδελφή είπε, και πετυχημένη, και ευτυχισμένη”. Ε, να μην αφήσουμε ορφανή και παραπονούμενη τέτοια σπιρτόζα και σκερτζόζα ατάκα, ας πούμε κι εμείς τα δικά μας.

Μπράβο, κύριε Γιώργο μας, πολύ καλά τα είπες… Τα συγχαρητήρια από την πιάτσα. Τι είπε ο άνθρωπος, ρε; Και σε ποιον τα είπε; Στον Πούτιν ή στον Ζελένσκι; Απάντησε σ’ έναν ανώνυμο χάλια που τον είπε κακιά αδελφή.

Και επειδή σήμερα ολόκληρη η ανθρωπότητα έχει γεμίσει από αδελφές καραμπινάτες, γίνονται πλέον κύριο θέμα στα Μέσα Ενημέρωσης. Σκέφτομαι λοιπόν τι έχει να γίνει, έτσι και μας τραβήξει κάποιον πόλεμο η Τουρκία.

Θα περιμένουμε από τους πισογλεντάκηδες, πότε να ηρεμίσουν από τους γκόμενους, για να τρέξουν να πολεμήσουν στο πεδίο της μάχης. Γελάτε; Μην γελάτε φίλες και φίλοι, γιατί το αδελφάτο κάνει θραύση παντού. Όλες οι αδελφές ενωμένες στο πεδίο των μαχών. Στο πάτωμα, στο κρεβάτι, στις καρέκλες ακόμη και στο… δάσος.    

Απίστευτα πράγματα διαβάζουμε τον τελευταίο καιρό για θέματα που έχουν σχέση με τον θάνατο. Επιστήμονες γιατροί, ερευνητές ψυχίατροι, ακόμη και απλοί άνθρωποι ψάχνουν για το τι πραγματικά είναι ο θάνατος.

Θα πεθάνουμε. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Λοιπόν; Επειδή θα μας βρει ο θάνατος, το άσπαστο στάνταρ της αιωνιότητος, θα του επιτρέψουμε να μας χαλάσει τη ζωή; Να μας μολύνει ο φόβος του θανάτου. Το άγχος του θανάτου. Δεν έχει αξία η ζωή αν δεν φεύγει από το μυαλό μας ο θάνατος.

Και κάνω μια απλή ερώτηση: Γιατί να μην πεθαίνουν οι άνθρωποι; Ευτυχώς που τελειώνει η ζωή με το θάνατο! Επειδή μ’ αυτόν, με τον θάνατο, ομορφαίνει η ζωή. Η δυστυχία θα κύκλωνε τους ανθρώπους αν γνώριζαν πως δεν θα πεθάνουν ποτέ.

Με την ύπαρξη του θανάτου ο άνθρωπος καταφέρνει και κατακτά την αθανασία. Ο άνθρωπος είναι αθάνατος, όχι οι θεοί. Οι μαλάκες οι άνθρωποι θαρρούν αθάνατους τους θεούς, έτσι τους θέλουν, με την πονηρή σκέψη ότι κι αυτοί,  οι άνθρωποι δηλαδή, δεν θα ψοφήσουν ποτέ. Ότι θα επανέλθουν στην δεύτερη παρουσία.

Μεγάλη η λίστα των αθάνατων θεών που ο άνθρωπος τους ακύρωσε. Τους πέθανε. Τους ξαπόστειλε στο χρονοντούλαπο της προϊστορίας. Τι λέει αυτό; Να πεθαίνουν θεοί, και ο θνητός άνθρωπος να συνεχίζει να ζει στον αιώνα. Και να παίζει θέατρο με νέους θεούς, αθάνατους βέβαια.

Καλός χριστιανός ή καλός ανθρωπάκος είναι κάποιος πιστός άλλης θρησκείας. Παρένθεση απαραίτητη. Γιατί υπάρχουν πολλές θρησκείες και, μάλιστα, η κάθε μια έχει διασπαστεί. Μόνο; Το κάθε κομμάτι διασπασμένο είναι κι αυτό, όχι σε δυο διαφορετικές Εκκλησίες, αλλά σε πολύ περισσότερες.

Για παράδειγμα, ανοίγει δικό της σουπερμάρκετ η καθολική Εκκλησία, η οποία όμως στη συνέχεια χωρίζεται σε άλλα μαγαζιά, από μπουτίκ μέχρι μπακάλικα. Το ίδιο και ο μουσουλμανισμός, ο ινδουϊσμός, ο εβραϊσμός, ο κάθε ”ισμός”, το κάθε ”ισμικό” κόλπο δεν είναι ένα και ενιαίο.

Κι όμως, όλοι οι πιστοί των διαφορετικών θρησκευτικών πολυεθνικών εταιρειών πιστεύουν στον ίδιο Θεό. Να υπάρχουν διαφορετικές ομάδες στο ποδόσφαιρο, το καταλαβαίνω. Διαφορετικά δεν έχει νόημα αν δεν είναι αντίπαλοι στο γήπεδο.

Λέγαμε όμως για την αγιοποίηση. Ποιο είναι το όφελος του ανθρωπάκου που τον ανακηρύσσουν άγιο μετά το θάνατο του; Συμφέρει την Εκκλησία να παίζουν στο γήπεδο της μπάλα και άγιοι. Ο πεθαμένος, λέω τώρα εγώ με το φτωχό μου μυαλό, να την κάνει τι την αγιοσύνη;

Όχι, βέβαια, για να τα περνάει καλύτερα στον άλλον κόσμο. Αν συμβαίνει αυτό, τότε μιλάμε ότι ο Θεός είναι στραβός. Δεν ξέρει τι του γίνεται. Περιμένει το ”μήνυμα” από τη γη για να τον ενημερώσει. Μπάρμπα, πρόσεχε τον κύριο, ήταν καλός άνθρωπος, τον έχουμε κάνει άγιο”.

Άλλο έργο η αθανασία. Καμιά σχέση με την αγιοσύνη, την αγιοποίηση. Υποτίθεται ότι υπάρχει η αθανασία. Γιατί να μην υπάρχει. Γιατί να μην επιδιώκεται; Όπως οι πιστοί πιστεύουν στην Ανάσταση νεκρών, στην Επιστροφή των πεθαμένων, στην Δευτέρα Παρουσία, έτσι και κάποιοι άλλοι, χριστιανοί και όχι μόνο, λειτουργούν τη ζωή τους με την ιδέα της Αθανασίας. Άσχετα με την Ανάσταση των σωμάτων. Δηλαδή;

Κάνω ό,τι κάνω στην γη με μοναδικό και προσωπικό μου σκοπό την Αθανασία μου. Για πάρτη μου να γίνω Αθάνατος, όχι άγιος. Να αθανασιοποιηθώ, όχι να αγιοποιηθώ. Και για να το πετύχω, σε επίπεδο πνευματικό ασχολούμαι μονάχα με τον εαυτό μου, όχι με τον άλλον, με το τι κάνει ο άλλος.

Δεν μ’ ενδιαφέρει ο άλλος, σκέπτεται ο υποψήφιος Αθάνατος. Είμαι Άνθρωπος γεννήθηκα για ένα μόνο λόγο, να κερδίσω την Αθανασία μου, αυτή είναι η αγωνία μου. Για ποια θαύματα μιλάμε τώρα;

Αυτό που λέγεται και εννοείται Ψυχή αποφασίζει. Όλες οι ασθένειες είναι ψυχικές. Και για να θεραπευτούν χρειάζεται η ευεξία της ψυχής. Γι’ αυτό ονόμασε ”θεότρομον σύνδρομον” την επιληψία. Ο επιληπτικός πριν την έκρηξη του αντικρύζει τον Θεό, χάνει ιδρώτα, αφιδρώνει, πανιάζει από τον τρόμο. Η επιληψία είναι η ασθένεια του Θεού.

Φόβος Θεού. Εκδίκηση Θεού. Τιμωρία Θεού. Φιλοσοφημένοι οι Εβραίοι. Βέβαια. Σε σακατεύω αν δεν είσαι δικός μου. Να μη μπορείς να σταθείς πουθενά. Οφθαλμόν αντί οφθαλμού. Απλά και ξεκάθαρα πράματα. Έτσι ο τρόμος εξελίχθηκε στη Νο 1 πλατφόρμα, στη βάση που όριζε τις ανθρώπινες σχέσεις και αποστάσεις.

Καλή εβδομάδα με υγεία και χαρά σε όλη την παροικία μας….

=========================================

28 / 08 / 2023

Μετά από 20 χρόνια το κορίτσι πήγε στην αστυνομία και κατήγγειλε έναν ιερέα, ότι ασελγούσε επάνω της από τότε που ήταν πέντε χρονών. Εγώ δεν θα κάνω κιτρινισμό. Ούτε θα μιλήσω και αόριστα. Μιλάω μόνο με γεγονότα που έχω ζήσει. Και έχουν δει και το φως της δημοσιότητας.

Οι περισσσότεροι παπάδες, έχουν ανώμαλες σκέψεις. Και ας είναι άνθρωποι του Θεού. Να περιοριστούμε μόνο στα γεγονότα, έτσι, τουλάχιστον, όπως παρουσιάστηκαν, στο δικαστήριο.

Ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι, γίνεται ψυχοκόρη του παπά, και την παίρνει μαζί του στο σπίτι του. Το βράδυ γδύνεται, πετάει ράσα και σώβρακα, και τσίτσιδος πέφτει στο κρεββάτι, όπου χαϊδεύει την πιτσιρίκα, στα γεννητικά της όργανα…..

Πριν φθάσει το πράμα στο δικαστήριο, οι ειδικοί ψυχολόγοι συμφωνούν ότι είναι αξιόπιστες και όχι φανταστικές, οι κατηγορίες της θετής κόρης. Ο παπάς καταδικάζεται, φυλακίζεται, και επιμένει ότι είναι αθώος….

Το έργο είναι σημερινό και έγινε κάπου κοντά μας. Να προσθέσω ακόμα, ότι ο ιερέας είναι αγαπητός, και ο κόσμος του φιλούσε το χέρι, ακόμα και μετά την καταδίκη του. Λοιπόν. Στο ζουμί της υπόθεσης τώρα.

Προσωπικά δεν το αποκλείω ο παπάς να είναι, ο απόλυτα ηθικός άνθρωπος. Και δικαιολογημένα να μην τον θεωρούν ένοχο οι ενορίτες του. Όπως και δεν αποκλείω τελικά, να υπέκυπτε στον πειρασμό σαν άνδρας, σαν μια σάρκα αρσενική. Και αυτό να ήταν το μοναδικό του αμάρτημα.

Την ίδια στιγμή όμως,  βλέπω τις ανωμαλίες άλλων κληρικών στην Αυστραλία, και αναρωτιέμαι αν ζω σε κάποιον κόσμο, διαφορετικό απ’ αυτόν που ονειρευόμουνα, απ’ όταν ήμουν μικρό παιδί, και έβλεπα τον κληρικό, σαν κάτι το ιερό. Σαν κάτι που εκπροσωπούσε τα άγια των αγίων.

Και όμως έπεσα έξω. Το ένα λαμόγιο της ορθοδοξίας, χειρότερο από τον άλλον. Η μόνη τους σκέψη, το πως θα κλέψουν το πορτοφόλι των πιστών. Τους φιλάς το χέρι, και μετά μετράς τα δάκτυλά σου, μην σου έκλεψαν κάποιο απ’ αυτά.

Και ας γνωρίζουν οι πιστοί, ότι το προηγούμενο βράδυ, ο εκπρόσωπος του θεού, έπαιζε με το καβλί του γκόμενου, μέσα στο αυτοκίνητο, ή, σε κάποια απόμερη παραλία, πριν τον ρουφήξει στο στόμα του. Δεν είναι όνειρο. Είναι καθημερινές ιστορίες στο όνομα του Θεού.

Μετά είναι και το άλλο. Για την αστυνομία οι ομοφυλόφιλοι είναι πάντα ένα μεγάλο ρίσκο της κοινωνίας. Ειδικά όταν ο ομοφυλόφιλος παίζει την ζωή του κορώνα γράμματα με άγνωστους εραστές. Και θ’ αναφέρω μια κραυγαλέα περίπτωση.

Κώστας Τσαχτής. Ένας πνευματικός άνθρωπος, συγγραφέας, και δεν είναι ο μόνος που ψώνιζε εραστές της μιας νύχτας, της μιας ώρας. Έκανε πεζοδρόμιο, όπως οι τραβεστί στη Συγγρού. Δεν είναι λοιπόν, ούτε ο πρώτος, ούτε και ο τελευταίος άνθρωπος των γραμμάτων των τεχνών και της θρησκείας, που δολοφονείται γιατί ρισκάρισε σε μια αρπαχτή.

Το πιθανότερο, το θύμα ”εκβιάζει” το θάνατο γιατί οι σεξουαλικές απαιτήσεις του φέρνουν εκτός εαυτού το ρεμάλι που δέχθηκε να τον ακολουθήσει σε πάρτυ ακολασίας. Για τον Κώστα Ταχτσή, που βέβαια εκδιδόταν, λένε, και τι δεν έχουν πει, και τι δεν έχουν γράψει, ότι ήταν άτομο ηθικό, άγιος άνθρωπος, αλλά την νύχτα γινόταν διάβολος του πεζοδρομίου.

Το σώμα του πουλούσε, όχι τη ψυχή του. Η δολοφονία του δεν διαλευκάνθηκε ποτέ. Τον βρήκε νεκρό μετά από δύο μέρες η αδελφή του. Γυμνό, με ξανθιά περούκα, βαμμένα κόκκινα νύχια. Η αστυνομία μίλησε για στραγγαλισμό. Κάτι στράβωσε πάνω στο κρεββάτι που τον έστειλε στον άλλο κόσμο.

Από που να γλιτώσεις δηλαδή….Χορταίνεις ματσάρες και γκολάρες στο champions league. Δώσε και μένα, μάστορα, να το ευχαριστηθώ, να θέλω και άλλο. Στο πρόγραμμα παίζουν και πεντάρες και επτάρες, γκολ να μη προλαβαίνεις να μετράς.

Άλλο είναι το θέμα. Gazzette dello Sport και Sunday Times έβγαλαν το συμπέρασμα και με βάση στοιχεία της UEFA, της διοργανώτριας των κυπέλλων Ευρώπης. Και τι μας είπαν τα δυο αξιόπιστα μήντια;

Πως ντοπάρονται τουλάχιστον το 7,7% των ποδοσφαιριστών. Ότι κάνουν χρήση ουσίες απαγορευμένες. Θα πέσω από την καρέκλα μου. Να τα βράσω τα ερευνητικά στοιχεία, τις δημοσιογραφικές πληροφορίες και τις επιστημονικές εκτιμήσεις.

Ένα είναι σίγουρο. Πράγματι, πέφτει κάργα το ”φάρμακο”, όμως μεθοδικά, προσεκτικά. Ποιο 8% των ποδοσφαιριστών. Μόνο; Δεν χρειάζεται να στο πει κανείς, το βλέπεις με τα ματάκια σου στο γήπεδο. Ακόμη και στην Αυστραλία τους μαζεύουν από τις ντόπες με ασθενοφόρο.

Είναι αντιανθρώπινο. Δεν είναι φυσιολογικό ένας επαγγελματίας να κάνει παγκόσμιο πρωταθλητισμό, να συμμετέχει κάθε εβδομάδα σε δυο-τρεις αγώνες κορυφής, υψηλής διάκρισης, χωρίς να «παίρνει». Δεν γίνεται!

Το άλλο. Δεν μ’ ενδιαφέρει εμένα τον θεατή αν ο παίκτης «χασισώνεται». Εκτός κι αν είμαι σκέτο ούζο! Να περιμένω στην πολυθρόνα μου, να απολαύσω δύο ώρες ποδοσφαιρικής άγριας κόντρας και μαγείας, από παίκτες χωρίς δυνάμεις και με θολωμένο μυαλό.

Οι δύο εφημερίδες, η ιταλική και η αγγλική ζητάνε από την UEFA να βγάλει στη φόρα, με επίσημες ανακοινώσεις της, αυτά που έχει διαπιστώσει. Κουνημένος παπάς τους βάπτισε. Είναι η απόλυτη σαχλαμάρα αυτό που λέγεται «πόλεμος στο ντόπιγκ».

Έλα, σε παρακαλώ! Δεν μιλάμε για αθλητές, ούτε για… ολυμπιακά ιδεώδη. Μη λέμε μαλακίες, ότι η UEFA… πρέπει να επέμβει! Ας μην αναφέρω και τι άλλο ακούστηκε για το παγκόσμιο πρωτάθλημα γυναικών, και το τι θα ακουστεί στο μέλλον, γιατί θα κλείσουν σπίτια..

Τι τον ενδιαφέρει, ρε, τον μαγαζάτορα αν «φτιαχτεί» ο τραγουδιστής πριν ανέβει στην πίστα. Πλάκα κάνουμε; Βιομηχανία σκέτη είναι το champions league και το europa league, άρα αφελές να περιμένει κανείς από την ίδια την UEFA να σαμποτάρει το προϊόν της. Κουφό.

Έχουν παραβιαστεί τα ανθρώπινα όρια ενέργειας και δύναμης, ταχύτητας και αντοχής. Το ποδόσφαιρο, και ότι άλλο κυκλοφορεί ως αθλητισμός, είναι ολότελα παραδομένο στη φαρμακοδιέγερση. Στόχος να κάνει ντούρμπο τον επαγγελματία gladiator των γηπέδων.

Τι λέμε τώρα. Σήμερα και το αντιντόπιγκ υπηρετεί το ντόπιγκ! Και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Αυτή είναι η αλήθεια. Κανονική παράσταση! Αυτό είναι σήμερα το ποδόσφαιρο. Μια γηπεδική αναμέτρηση υψηλού επιπέδου στην Ευρώπη.

Ποδοσφαιρικό δρώμενο ακραία ανταγωνιστικό. Κι όποιος αντέχει, διαφορετικά ο παίκτης να αλλάξει επάγγελμα. Και το άλλο: Τρέχει ο άλλος τα 100 μέτρα σε κάτω από 10 δεύτερα. Και δεν έχει πάρει ούτε ασπιρίνη.

Ο Ολυμπισμός, που για εμάς τους Έλληνες ήταν και είναι μια σημαντική κληρονομιά, έστω κι αν δεν το καταλαβαίνουμε, καταλήγει να είναι μια γιορτούλα για τους ξένους, που θα έρθουν να φάνε αστακομακαρονάδες.

=============================================================

21 / 08 / 2023

Ο θάνατος ενός 19χρονου συμπάροικου, που είχε έρθει στην Αυστραλία με τους δικούς του, πριν από περίπου 4 χρόνια, βρέθηκε νεκρός σε περιοχή της Μελβούρνης, με μια σύριγγα στο χέρι, που έδειχνε και την αιτία του θανάτου του. Ο νεαρός κηδεύτηκε με χρήματα που συγκέντρωσαν γνωστοί και φίλοι των γονιών, αφού η οικονομική τους κατάσταση ήταν δύσκολη.

Η οικογένεια ετοιμάζεται, όπως λένε οι τελευταίες πληροφορίες, να επιστρέψουν στην Ελλάδα, αφού το μοναδικό τους παιδί, βρήκε έναν τέτοιο θάνατο, χωρίς ποτέ όπως λένε οι πληροφορίες να γνωρίζουν ότι ο γιος τους ήταν και αυτός, ένα θύμα των ναρκωτικών.

Ο θάνατος από ναρκωτικές ουσίες, ειδικά τα τελευταία 10 περίπου χρόνια, έχει διπλασιαστεί στην Ελληνική μας παροικία, και σύμφωνα με τους ειδικούς οι θάνατοι αυτοί θα αυξάνονται καθημερινά. Το χειρότερο είναι, ότι οι νεαροί ξεκινούν να δοκιμάζουν ναρκωτικές ουσίες από τα 14 / 15 τους χρόνια.

Παίρνει την παραμύθα, την ηρωϊνη, όπως είναι γνωστή στα στέκια των τοξικομανών,  και τον πιάνει ένα συναίσθημα κυριαρχίας… Ότι είναι υπεράνω, πάνω από κάθε τι, και δεν έχει ανάγκη και κανέναν, Με απλά λόγια δεν του λείπει τίποτα.

Να, γιατί η ηρωίνη είναι αντικοινωνικό ναρκωτικό. Το πιο επικίνδυνο αντικοινωνικό ποτό. Καμιά έκπληξη δεν μου προκαλεί, τουλάχιστον προσωπικά, όταν αποκαλύπτεται πως τρυπιότανε ο τάδε και η δείνα.

Μέσα στη λίστα όλων αυτών, και η διάσημη ηθοποιός Αντζελίνα Τζολί. Οι φωτογραφίες της τον καιρό που ήθελε τις δόσεις της, είναι η καλύτερη δυσφήμηση για πάρτη των υποψήφιων ηρωινομανών. Απλά πράγματα.

Δεν γίνεται διαφορετικά, όμως. Όταν το άτομο φθάσει τόσο ψηλά, και μάλιστα τόσο γρήγορα, όσο η Αντζελίνα Τζολί, είναι μάλλον απίθανο να μην αναζητήσει τις ισορροπίες του με την ηρωίνη. Την αγγελόσκονη.

Το λευκό θάνατο. Ξέρει τον κίνδυνο, όμως είναι αδύνατο να αντισταθεί; Όχι απλά δύσκολο. Μην το αναλύσουμε. Ότι χειρότερο να πέσει κανείς στην πρέζα. Στην ηρωίνη, ”αποκλειστικό΄΄ ναρκωτικό, σε θέλει απόλυτα δικό της.

 Είναι η πιο απαιτητική γκόμενα. Δεν σου επιτρέπει τίποτα άλλο παρά να σ’ έχει δικό της. Σου κόβει ακόμη και το σεξ. Από την άλλη πλευρά η κόκα (κοκαϊνη) επιτρέπει να δουλεύεις, να τρως, να έχεις σεξουαλική επαφή, να ασκηθείς ακόμη και στον αθλητισμό.

Άσε το χασίσι, αυτό και αν τον στέλνει στο κρεβάτι με γυναίκα. Να κάνει, μάλιστα, απίθανα πράγματα, να ξεπεράσει τον εαυτό του. Σπινάρει το ίδιο στο σεξ και με την κοκαϊνη. Αντίθετα, με την πρέζα δεν έχει κέφι για σεξ.

Του κόβεται, εντελώς. Η ηρωίνη τον καταρρακώνει. Τον ισοπεδώνει. Βλέπεις τις φωτογραφίες και τον λυπάσαι τον χρήστη. Πληρώνουν τον πιο σκληρό φόρο οι σταρ. Οι σούπερ πετυχημένοι στον κόσμο του θεάματος, και των μπίζνες.

Πώς αλλιώς να κρατηθούν στα ίσα τους όταν το σινεμά π.χ. τους εκτοξεύει στον έβδομο ουρανό. Και γι’ αυτό έτσι και ρίξεις μια ματιά στους θανάτους των διάσημων σταρ, θα δεις ότι οι περισσότεροι δεν πρόλαβαν ούτε να σαραντίσουν.

Απίστευτη είδηση μας έρχεται από το Ιράκ το οποίο με ανακοίνωση στα απανταχού μέσα ενημέρωσης, απαγορεύει να χρησιμοποιούν τον όρο «ομοφυλοφιλία» στα ρεπορτάζ που κάνουν, και λένε ότι πρέπει να χρησιμοποιούν ΜΟΝΟ τον όρο «σεξουαλική παρέκκλιση».

Η επίσημη ρυθμιστική αρχή του Ιράκ για τα μέσα ενημέρωσης διέταξε όλες τις εταιρείες μέσων ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης που δραστηριοποιούνται στο αραβικό κράτος να μην χρησιμοποιούν τον όρο «ομοφυλοφιλία» και αντ’ αυτού να λένε «σεξουαλική παρέκκλιση»….

Αυτό δήλωσε κυβερνητικός εκπρόσωπος του Ιράκ, και έγγραφο της ρυθμιστικής αρχής, σύμφωνα με το CNN. Το έγγραφο της ιρακινής Επιτροπής Επικοινωνιών και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (CMC) αναφέρει ότι απαγορεύεται επίσης η χρήση του όρου «φύλο».

Απαγορεύει σε όλες τις τηλεφωνικές και διαδικτυακές εταιρείες που έχουν λάβει άδεια από αυτήν να χρησιμοποιούν τους όρους σε οποιαδήποτε εφαρμογή κινητής τηλεφωνίας τους. Θα τρέμουν σίγουρα οι ομοφυλόφιλοι.

Ένας κυβερνητικός αξιωματούχος δήλωσε αργότερα ότι η απόφαση χρειάζεται ακόμη την τελική έγκριση. Η ρυθμιστική αρχή «κατευθύνει τους οργανισμούς μέσων ενημέρωσης … να μην χρησιμοποιούν τον όρο «ομοφυλοφιλία» και να χρησιμοποιούν τον ορθό όρο «σεξουαλική παρέκκλιση», (δηλαδή ανωμαλία) ανέφερε η αραβόφωνη δήλωση.

Ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι η ποινή για την παραβίαση του κανόνα δεν έχει ακόμη οριστεί, αλλά θα μπορούσε να περιλαμβάνει πρόστιμο. Το Ιράκ δεν ποινικοποιεί ρητά το ομοφυλοφιλικό σεξ, αλλά οι χαλαρά καθορισμένες ρήτρες περί ηθικής στον ποινικό του κώδικα έχουν χρησιμοποιηθεί για να στοχοποιήσουν τα μέλη της ομοφυλοφιλικής κοινότητας.

Σημαντικά ιρακινά κόμματα έχουν εντείνει τους τελευταίους δύο μήνες την κριτική τους στα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, ενώ σημαίες με ουράνιο τόξο καίγονται συχνά σε διαμαρτυρίες σιιτικών μουσουλμανικών παρατάξεων που αντιτίθενται στις πρόσφατες καύσεις του Κορανίου στη Σουηδία και τη Δανία.

Περισσότερες από 60 χώρες ποινικοποιούν το γκέι σεξ, ενώ οι σεξουαλικές πράξεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου είναι νόμιμες σε περισσότερες από 130 χώρες, σύμφωνα με το Our World in Data. Και όλα αυτά δίπλα μας.

Μεταπολεμικά τα λεφτά στον κινηματογράφο τα έφερναν κυρίως τα καουμπόυκα και τα μιούζικαλ. Όπως στο εμπόριο, έτσι και στο Χόλυγουντ οι μπίζνες ακολουθούσαν την πεπατημένη. Στα σίγουρα. Μια ταινία από τα ίδια. Αυτό αρέσει στον κόσμο, αυτό έχει μάθει, αυτό του δίνουμε.

Στη γνωστή συνταγή, πάνω κάτω. Γιατί να πειραματιστεί ο παραγωγός, ο σκηνοθέτης, μην κλωτσήσει το φιλοθεάμον κοινόν και οι επιχειρηματίες του σινεμά πιάσουν από τα τρία το μακρύτερο. Αν κάνεις σήμερα σύγκριση μιας δεκαετίας με την επόμενη, εύκολα διαπιστώνεις ένα κενό, μια έλλειψη συνέχειας. Γιατί; Μεσολαβεί μια ταινία που τάραξε τα νερά, τέλος πάντων επηρέασε τόσο έντονα, αφού προηγουμένως ”επιβλήθηκε” στην παγκόσμια αγορά.

Στις 13 Αυγουστου, το 1967, για όσους τουλάχιστον θυμούνται, προβλήθηκε η ταινία ”Μπόνυ και Κλάιντ” του σπουδαίου ρωσοεβραϊκής καταγωγής Αμερικανού σκηνοθέτη Άρθουρ Πεν. Πρωταγωνιστής ο Ουώρεν Μπήτυ, τότε 29 χρονών και χρηματοδότης του φιλμ.

Πριν βγει στις αίθουσες το έργο έγινε η δοκιμαστική, που λένε προβολή, στους άρχοντες του Χόλυγουντ, από τους οποίους εξαρτάται η διανομή του πρότζεκτ σ’ όλο τον κόσμο. ”Τι χοντρομαλακία είναι αυτό το πράμα… ” σχολίασε ένας βαρυπεπόνιας.

Καμιά σχέση το ”Μπόνυ και Κλάιντ” με τις μέχρι τότε γκαγκστερικές ταινίες. Άλλαξε, όμως, το τρόπο στο πως γράφεται το σενάριο, και στο πως σκηνοθετείται μια ταινία της νέας, τότε, εποχής.

Αληθινή ιστορία ληστών τραπεζών το ζευγάρι Μπόνυ Πάρκερ (1910-1934) και Κλάιντ Μπάροου (1909-1934). Στην ταινία τους έπαιξαν ο Ουώρεν Μπήτυ (1937) και Φαίη Νταναγουαίη (1941), μαζί τους ο κορυφαίος Τζην Χάκμαν (1930).

Άσχετο τώρα αυτό. Ο μεγαλύτερος γκόμενος εν ζωή, ο Ουώρεν Μπήτυ, ο άνθρωπος που έχει ξαπλώσει με τις περισσότερες γυναίκες, τουλάχιστον 10.000 κατά τους σεμνούς υπολογισμούς, παντρεύτηκε το 1992 την βραβευμένη ηθοποιό Άνετ Μπένιγκ, με την οποία έκανε 4 παιδιά.

Το μεγαλύτερο, η Κάθλιν στα 14 της έγινε Στέφεν, χωρίς να αλλάξει φύλο. Ήδη είναι δηλωμένη ομοφυλόφιλη, τρανσέξουαλ, ντύνεται αντρικά και ζευγαρώθηκε με λεσβία. Μετά από χρόνια έγινε αποδεκτή από τον πατέρα της που πλέον συμπαρίσταται στον αγώνα της κόρης του με το όνομα Στέφεν για τα δικαιώματα των gay.

Καλή εβδομάδα σε όλη την παροικία μας…

14 / 08 / 2023

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο είναι οι άθεοι. Αυτοί που δεν πιστεύουν δηλαδή σε κανένα θεό. Και επειδή επικρατεί η αντίληψη ότι ο Θεός είναι ένας και μοναδικός, οι άθεοι δεν πιστεύουν στον Θεό. Όχι σε κάποιον συγκεκριμένο Θεό.

Κακώς, βέβαια, χαρακτηρίζονται ως άθεοι οι θεωρούμενοι ”άθεοι”. Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου πιστεύει στον Θεό, άρα αυτόν που δεν πιστεύει τον βγάζουν άθεο. Τον αδικούν, όμως, τον ”άθεο” γιατί τον χαρακτηρίζουν αρνητή μιας πραγματικότητας που οι πιστοί έχουν δεχθεί.

Ο ”άθεος”, δηλαδή, δεν είναι σε κόντρα με τον πιστό. Δεν έχει σχέση με τον Θεό ο ”άθεος”. Άλλο πράγμα ο ένας, ο ”άθεος”, άλλο ο άλλος, ο οποίος ναι μεν είναι πιστός, δηλαδή ένας οπαδός, όχι και ένθεος, δεν έχει μέσα του τον Θεό, όπως τον βλέπει η θρησκεία και η εκκλησία.

Ποια είναι η κουβέντα; Όσο πας πιο πίσω στους αιώνες, τόσο σε περισσότερο ποσοστό οι άνθρωποι είναι πιστοί. Και πιο φοβισμένοι απέναντι στον Θεό. Με τα χρόνια και τους καιρούς και η θρησκοληψία εξασθενεί στους πιστούς και περισσότερο… ανεξαρτητοποιούνται οι άνθρωποι από τον Θεό. Και γίνονται άθεοι.

Οι σκέψεις έρχονται με αφορμή μια φρικτή όσο και τραγική πραγματικότητα στην Αυστραλία. Το 2022 τριπλασιάστηκαν οι αυτοκτονίες, συγκεκριμένα οι απόπειρες να δώσουν τέλος στη ζωή τους νέοι της παιδικής και εφηβικής ηλικίας.  

Οι απόπειρες, αλλά και τελικά οι αυτοκτονίες, συνήθως γίνονται με χάπια. Υπάρχουν όμως και άλλες περιπτώσεις, πολύ πιο τραγικές, που για πολλούς και διαφόρους λόγους, δεν αποκαλύπτονται. Και όπως προβλέπουν οι ειδικοί, οι αυτοκτονίες κάθε χρόνο θα μεγαλώνουν.

Φοβερά πράγματα στην Αυστραλία, που πολλοί την χαρακτηρίζουν σαν «παράδεισο». Άνθρωποι το 2023, κοιμούνται μέσα στο αυτοκίνητο, γιατί έχασαν τα πάντα στην ζωή τους. Αυτό είναι το σπιτικό τους. Το υπνοδωμάτιό τους.

 Έμειναν ρέστοι, από σπίτι, δουλειά, λεφτά. Προς το παρόν διαθέτουν μονάχα το αμαξάκι τους, και εκεί μέσα βολεύονται. Ο ένας είχε βολευθεί στο μπροστινό και η γυναίκα στο πίσω κάθισμα. Κουκουλωμένοι μέχρι το κεφάλι με μια κουβέρτα ο καθένας, ίσως όχι τόσο για το κρύο, όσο για να κρύψουν το πρόσωπό τους. Να μην τους αναγνωρίσουν.

Δεν υπήρχαν αυτοκτονίες στην Αυστραλία από άτομα που πεινάγανε. Ούτε αξιοπρεπείς άνθρωποι να ψάχνουνε στους σκουπιδοτενεκέδες. Και όλο το νοικοκυριό να το έχουν πια στο πορτ-μπαγκάζ  ενός παλιού αυτοκινήτου.

Απίστευτες ερωτικές ιστορίες κυκλοφορούν σχεδόν καθημερινά, στα μαγαζιά του Oakleigh. Όπου και να καθίσεις για ένα καφεδάκι, τα κουτσομπολιά δεν λείπουν. Ακόμη και ένα πέρασμα να κάνει κάποιος κάποια, πάντα κάποιοι θα ξέρουν κάτι, που δεν ξέρουν οι άλλοι.

Το τρίο στο σεξ δεν είναι σήμερα μια ιστορία καινούργια, του καιρού μας. Το έργο χάνεται στο χρόνο, κι αν θέλουμε να βρούμε την αρχή, δεν έχουμε παρά να περιοριστούμε στους αιώνες που ο άνθρωπος ξεκίνησε να κοινωνικοποιείται.

Να ζει σε πόλεις με χιλιάδες κόσμο. Από τότε που διαβαθμίστηκαν οι κοινωνίες σε τάξεις, λαϊκές, μεσαίες, ανώτερες. Το «ερωτικό» τρίο, ακόμα και σήμερα είναι απαγορευτικό, με την έννοια ότι δεν είναι αποδεκτό κοινωνικά.

Όπως π.χ. είναι ανεκτό, έχει νομιμοποιηθεί ο ομοσεξουαλισμός, ο λεσβιασμός, ακόμη και οι γάμοι των gay. Σεξουαλική τριάδα θα γινόταν στα κρυφά ακόμα και σε κοινωνίες όπου είναι κυρίαρχη η πολυγαμία.

Ναι μεν, δηλαδή, ο άντρας έχει κάθε δικαίωμα να συζεί με δυο ή τρεις συζύγους, και υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας, αλλά δεν τολμούσε ποτέ στο παρελθόν να ισχυριστεί πως ξάπλωνε και με δυο μαζί. Και η γυναίκα το θεωρούσε ντροπή να την θέλει ο άντρας της στο κρεβάτι με άλλην παρέα.

Τρίο, ένας άντρας και δυο γυναίκες. Μόνο; Όχι βέβαια. Τρίο είναι και δυο άντρες με μια γυναίκα. Και τρεις γυναίκες ή τρεις άντρες. Όποια και να είναι η σύνθεση στο τρίο, το πράμα δύσκολα βρίσκει ισορροπία, εκτός κι αν το ένα μέλος είναι πόρνη. Ή πόρνος. Πληρωμένος, επαγγελματίας εραστής.

Οι τρεις δεν είναι δυο. Που σημαίνει πως είναι απίθανο να μην παίξει η σύγκριση. Ο άντρας να φανεί στα μάτια της μιας, ότι γουστάρει περισσότερο την άλλη. Ή ο ένας αρσενικός να αντιληφθεί ότι η γκόμενα αποζητά περισσότερο τον άλλον αρσενικό της τριπλέτας. Μπερδεμένα πράγματα.

Βρίσκεται σεξουαλικά κάποιος σε τρίο για κάτι το καλύτερο. Το διαφορετικό. Το ”κάτι άλλο”. Και φεύγει στο τέλος ψιλοκομπλεξικός. Επειδή δικαιολογημένα ή όχι ένοιωσε… τρίτος, όχι ισάξιος με τον άλλον άντρα. Ή ότι ως γυναίκα υστερεί από την άλλην.

Στο ”ένας μ’ έναν” πιθανότατα η βραδιά να μην πάει καλά. Άλλο αυτό! Έτυχε. Φταίει ο ένας, εκείνος ή εκείνη. Θέμα φόρμας. Κάτι τους στράβωσε, συμβαίνει. Απουσιάζει η σύγκριση! Στο ”ένας με δυο” είναι σα να έτρεξαν δυο, και ο ένας τερμάτισε πρώτος. Ο άλλος έχασε.

Το πρώτο που λένε όλες οι θρησκείες σήμερα, είναι η Σωτηρία του ανθρώπου. Και αναρωτιέσαι. Σώθηκες ποτέ ο άνθρωπος; Όχι. Χίλιες φορές όχι. Δεν σταμάτησε όμως, ούτε και τις αμαρτίες. Και επειδή από τη φύση του ο άνθρωπος είναι αδιόρθωτος, οι εκπτώσεις μπήκαν στο παιχνίδι.

Η συγχώρεση, η μετάνοια, η εξομολόγηση – αυτές είναι οι εκπτώσεις στο δόγμα, και στην κάθε θρησκεία. Και πολλές φορές αναρωτιέμαι και εγώ. Ρε, μήπως ο Θεός δεν γουστάρει τη Σωτηρία του ανθρώπου; Γιατί να μην παίζει μια τέτοια σκέψη.

Θεός είναι, όχι κάποιος καλαμπούρης, να κάνει την πλάκα του. Τι δηλαδή, ο Θεός ο κανονικός, να θέλει σωστό τον άνθρωπο, που στο φινάλε ο ίδιος τον έπλασε, και να μην το καταφέρνει στους αιώνες. Γι’ αυτό προτείνω, να το ψάξουμε λιγάκι.

Μήπως ο Θεός στέλνει ο φουκαράς τα σημάδια του, με τα οποία λέει στον άνθρωπο πως δεν σε κάνω κέφι, μπελάς είσαι, δεν ασχολούμαι μαζί σου. Και οι ιερείς και αρχιερείς αποφεύγουν να αποκωδικοποιήσουν, επιτέλους, τα μηνύματα του παππού.

Και συνεχίζουν την τύφλα τους, το χαβά τους. Δεν βαριόνται να λένε τα ίδια και τα ίδια κάθε μέρα, κάθε χρόνο;  Ότι ήρθε ο Χριστός για να σώσει τον κόσμο. Ήρθε ο Χριστός, καμιά αντίρρηση, αλλά μπας και ήρθε για άλλο λόγο και δεν το λένε οι πονηροί;

Ποιο άλλο λόγο θα ρωτήσουν πολλοί; Που να ξέρω και εγώ; Μπορεί να προετοιμάζουν την έλευση του αντίχριστου. Μπορεί ο αντίχριστος να είναι ήδη ανάμεσά μας. Πολλά μπορούν να γίνουν. Το μόνο που ξέρω εγώ, είναι να κάνω ερωτήματα.

Έρχεται πάντως το κακό, μ’ όλες τις μορφές του σατανά και θα χτυπήσει σε τούτη τη δόση με αρρώστια και πείνα, να ρίξει πένθος στους δηλητηριασμένους… Σ’ όλους μας, δηλαδή, που ξεφύγαμε από το δρόμο της θρησκείας… Μετανοήστε χριστιανοί, μετανοήστε, να προλάβετε το κακό με τη δύναμη του Θεού…

Τι είναι αυτά; Είναι λόγια που κάποιοι δεν θα χάσουν την ευκαιρία να τα βάλουν στο δίσκο τους, ένα μαντάτο σουξεδιάρικο από καταβολής. Και παίζει στο πικ-απ κάθε φορά που μια επιδημία υπάρχει κίνδυνος να εξελιχθεί σε πανδημία και να σκοτώνει αμέτρητους και ανεξέλεγκτα.

Ο πλανήτης σ’ αυτή τη φάση, είναι για να μετράει μόνο νεκρούς. Απίστευτα τα νούμερα. Δεν προλαβαίνει να μετράει τα θύματα του κορονοϊού. Κάθε μέρα, κάθε ώρα το νούμερο των πεθαμένων αλλάζει, μεγαλώνει.

Την ίδια στιγμή, εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες είναι καθημερινά τα θύματα του καρκίνου στην Αυστραλία, που με τον κορονοϊό πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Πόσοι είναι αυτοί, άγνωστο. Η κόλαση βρίσκεται στην Κίνα, προς το παρόν. Για αύριο κανείς δεν γνωρίζει.

=============================================

07 / 08 / 2023

Νοικοκύρης άνθρωπος ο μπάρμπα Σάββας. Οικογενειάρχης, και τα κατάφερνε μια χαρά με την δουλειά του και όσα μάζευε κάθε βδομάδα. Έβγαζε αρκετά χρήματα, και κάποια στιγμή από τους φίλους του… έμαθε και την ρουλέτα.

Κατά τύχη βρέθηκε στο καζίνο, για ένα ποτό, και την είδε στη ψύχρα τη δουλειά. Ξαναπήγε και πάλι με την παρέα του για δεύτερη φορά, για τρίτη, και αυτό ήταν. Κόλλησε. Η επίσκεψη στο καζίνο μπήκε στην καθημερινότητα του.

Μία, δύο φορές την εβδομάδα, ίσως και τρεις φορές, την έκανε μετά μόνος του, για το Crown Casino. Όμως, ποτέ δεν έλειψε κάτι από το σπίτι του. Στο σπίτι του και στα παιδιά του, πάντα ήταν δίπλα τους. Όχι, ακριβώς έτσι.

Είχε χάσει το χαμόγελο από τα χείλη του. Πάντα υπάρχει μία αιτία που κάποιος πέφτει στο κουμάρι. Κάτι μέσα του το ζητούσε. Το είχε ανάγκη. Δεν ”μιλάει” σε κάποιον χωρίς λόγο το γκελ του τζόγου. Δεν τσιμπάει κάποιος έτσι για πλάκα.

Μίλησα για κουσούρι. Μεγάλη αδυναμία το κουμάρι. Γιατί ο μπάρμπα Σάββας άρχισε να χάνει λεφτά. Και το πράμα δεν ίσιωνε επειδή κάποιες βραδιές επέστρεφε σπίτι κερδισμένος. Ήταν πάντα στη χασούρα. Πάντα, όμως… ήλπιζε, ότι θα έρθει και η καλή!

Πώς θα κέρδιζε την ρουλέτα. Πώς θα ρεφάρει τα χαμένα. Η οικονομική κρίση με τον Κορονωϊό κτύπησε κατακέφαλα και τον μπάρμπα Σάββα. Προσπαθούσε αλλά δεν τα έφερνε βόλτα. Αποφάσισε να σταματήσει τις βίζιτες στο καζίνο μετά από 11 χρόνια.

Πώς τα κατάφερε; Εδώ είμαστε. Δεν ξαναπήγε στην αγαπημένη του ρουλέτα ο μπάρμπα Σάββας επειδή δεν είχε λεφτά. Δεν του περισσεύανε. Μόνο γι’ αυτό; Και γιατί επιτέλους, είχε αντιληφθεί, οριστικά και αμετάκλητα, πώς δεν υπήρχε περίπτωση, όσο κι αν τον ήθελε, όσο κι αν ήταν τυχερός, πώς θα την έχει από κάτω την ρουλέτα.

Φοβερό! Αποκαλυπτικό. Όταν πια είχε στριμωχτεί οικονομικά ο φίλος, και όταν πήρε χαμπάρι πώς αν συνεχίσει να παίζει, θα χάνει, τότε έκοψε μαχαίρι το καζίνο. Φοβόταν ο άνθρωπος να πάει να βγάλει… μεροκάματο στη ρουλέτα.

Έτσι περίπου δεν το βλέπει ο ρουλετάκιας; Πως παίζει για να… κερδίσει. Έ, όταν έχεις λίγα στο παντελόνι, τότε είναι που τρέμεις να τα ρισκάρεις και να τα χάσεις στο καζίνο. Τον θυμήθηκα και πάλι, όταν είδα την φωτογραφία του, στις αγγελίες με τις κηδείες.

Ακόμα και στην φωτογραφία, είχε αυτό το θλιμμένο ύφος, του χαμένου τζογαδόρου. Άντε ρε μπάρμπα Σάββα, μακάρι στον άλλον κόσμο να έχεις μια καλύτερη τύχη στον τζόγο. Γιατί και ο θάνατος τζόγος είναι. Τζόγος για να κερδίσεις την ζωή.

Μια από τις παίκτριες της εθνικής ομάδας της Ιρλανδίας δεν χαιρέτησε αντίπαλό της από την Αυστραλία καθώς φημολογείται πως η Αυστραλέζα έχει σχέση με την πρώην γκόμενα της Ιρλανδέζας! Μπερδεμένα λίγο, αλλά ας προχωρήσουμε.

Το ποδόσφαιρο έχει και τα κουτσομπολιά του, και ένα από αυτά έχει γίνει viral τις τελευταίες ώρες με επίκεντρο την αναμέτρηση της Ιρλανδίας με την Αυστραλία, στο πλαίσιο της φάσης των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου γυναικών.

Τι συνέβη; Η Ρουέσα Λίτλτζον δεν έκανε χειραψία και… επιτέθηκε στην Κάιτλιν Φουρντ στο παιχνίδι της Ιρλανδίας με την Αυστραλία καθώς θεωρεί πως η Αυστραλή είναι σε σχέση με την… πρώην σύντροφο της, Κέιτι Μακάμπε, που είναι αρχηγός της εθνικής ομάδας της Ιρλανδίας!

Η Λίτλτζον ήταν ερωτικό ζευγάρι με την Μακάμπε για επτά χρόνια, πρόσφατα όμως χώρισαν και η Μακάμπε εμφανίστηκε στην Ίμπιζα να διασκεδάζει με την Φουρντ, με την οποία είναι συμπαίκτριες στην Άρσεναλ.

Αυτό είδε η Λίτλτζον και έγινε έξαλλη. Και έτσι ούτε το χέρι έδωσε στην Αυστραλή, αλλά και μετά το παιχνίδι φέρεται να της επιτέθηκε με τις ψυχραιμότερες να επεμβαίνουν για να ηρεμήσουν την κατάσταση.

Σήμερα ο άνθρωπος πολεμάει τη φωτιά και από τον αέρα. Από τα υψηλά. Με αεροπλάνα. Σκληρή δουλειά να πετάει ο πυροσβέστης, που  δεν είναι συμβατικός πυροσβέστης αλλά και πιλότος. Για σκέψου.

Πετάει με το σιδερικό πάνω από την εστία της πυρκαγιάς και όσο τον παίρνει  κοντά στις φλόγες, προκειμένου να αδειάσει το γεμάτο από νερό σκάφος. Λέμε αεροσκάφος λες και σήμερα όλα είναι ίδια.

Σαν τα Ι.Χ. αυτοκίνητα, που ναι μεν διαφέρουν, πιάνουν διαφορετικές ταχύτητες, αλλά όλα πάνω κάτω είναι 4-5 θέσεων και έχουν σχεδόν τον ίδιο χώρο στο πορτ μπακάζ. Τα πυροσβεστικά αεροπλάνα που βλέπουμε στη μάχη με τις φωτιές στην Ελλάδα μεταφέρουν γύρω στα 2.000 λίτρα νερού.

Έχουν κατασκευαστεί και κάτι θηρία, ικανά να κάνουν ρίψεις σε μια πτήση και 40 και 45, ακόμα και 50.000 λίτρα. Γύρω στις 4 με 5 χιλιάδες ευρώ κοστίζει στους Έλληνες φορολογούμενους κάθε εργατοώρα, όταν σηκώνεται στον ουρανό ένα πυροσβεστικό αεροσκάφος.

 Πάμε και σε ιερές ιστορίες. Ο Πάπας της Ρώμης συναντήθηκε πρόσφατα, με θύματα σεξουαλικής κακοποίησης από ιερείς. Γνωστή και παλιά ιστορία. Άνθρωποι του Θεού, στρατευμένοι στην εκκλησία την πέφτουν σε ανήλικα, αγόρια και κορίτσια.

Και ο αρχηγός του καθολικισμού δεν κάθεται στα αυγά του. Δεν λέω, καλό ανθρωπάκι είναι, αναμάρτητο, αλλά κάθε μέρα όλο κάτι καινούργιο βρίσκει για να κάνει δημόσιες σχέσεις. Με την ευλογία βέβαια του Θεού.

Έχει και το αλάθητο ο Πάπας. Ότι κάνει είναι σωστό και ευλογημένο. Λάθος μηδέν. Τι, όμως, να πει στα θύματα της… ιερής παιδεραστίας και στους γονείς τους; Να τους ζητήσει συγγνώμην για το χούφτιαγμα στα μπούτια τους και σ’ άλλα απόκρυφα σημεία του σώματος από παπάδες;

Αντί να συναντηθεί με τα θύματα της σεξουαλικής αμαρτίας με ενόχους καθολικούς παπάδες, ο Πάπας καλύτερα να συναντούσε τους ίδιους τους… τολμηρούς ιερείς. Να  ακούσει το δικό τους μαράζι, τι τους έκανε να απλώνουν χέρι σε παρθένα ανήλικα κορμιά.

Έγινε μια “Ερωτική έρευνα” και μάθαμε, ότι περισσότεροι από το 50% έχουν παράνομες σχέσεις. Εκατομμύρια άντρες δεν βρίσκουν γκόμενα. Για διάφορους λόγους. Γιατί είναι μεγάλης ηλικίας. Γιατί είναι κακοφτιαγμένοι. Γιατί δεν έχουν φράγκα. Γιατί δεν έχουν την ικανότητα να κατακτήσουν ούτε θηλυκιά γάτα.

Παντρεμένοι άντρες δεν έχουν παραδώσει τα όπλα στο σεξ και, τελικά, περιορίζονται στην… γυναίκα τους. Ερώτηση: Θα τους πεις «πιστούς» αυτούς τους άντρες που ψοφάνε να πάνε με άλλη γυναίκα θέλουν και δεν τα καταφέρνουν; Όχι, βέβαια. Το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες που «θέλουν», αλλά για διάφορους λόγους μένουν στην πείνα.

Παρακάτω. Κάποτε θα καταργηθεί η λέξη «Απιστία». Η έννοια της Απιστίας. Κι όχι μόνον γιατί ο μισός πλανήτης κάνει πάρτυ με το χορό της…”απιστίας”. Ναι, ο μισός πλανήτης! Μιλάνε τα νούμερα. Οι έρευνες.

Γιατί χαρακτηρίζουν «απιστία» την σεμνή ή τρελαμένη σχέση μ’ άλλην γυναίκα, μ’ άλλον άνδρα, όταν οι ίδιοι οι «άπιστοι» δεν αισθάνεται… άπιστοι. Όταν ο άπιστος, η άπιστη αισθηματικά και ψυχικά παραμένει, και θέλει να παραμένει, σύζυγος. Πήγε μ’ άλλην, μ’ άλλον, αλλά συνεχίζει να αγαπάει το ίδιο, όσο αγαπάει την γυναίκα του, τον άντρα της.

Ποιά… «απιστία»; Όχι, δεν αξίζει να το πεις απιστία, προδοσία, μόνον και μόνον επειδή η δουλειά γίνεται κρυφά από τον έτερον ήμισυ.

Στην Ταϊλάνδη, σύμφωνα με τις έρευνες, το 56% του πληθυσμού απατάει. Ξενοκοιμάται. Έστω μία φορά έχει πάει σε ξένο κρεβάτι. Οι περισσότεροι από τους μισούς παντρεμένους, άνδρες και γυναίκες. Ποσοστό ρεκόρ παγκόσμια. Δεύτερη χώρα όπου παίζει η συζυγική «απιστία», με 46%, είναι η Δανία, και στο ίδιο επίπεδο, στο 45% Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία. Το ποσοστό «απιστίας» στη Νορβηγία είναι 41%, στο Βέλγιο 40%, στην Ισπανία 39% και 36% σε Αγγλία και Φινλανδία.

Είναι, λοιπόν, μία πραγματικότητα η αναζήτηση σεξουαλικής παρέας του παντρεμένου, της παντρεμένης με τρίτο πρόσωπο. Άρα, ο κόσμος είναι αμαρτωλός; Είναι. Δεν είναι. Ό,τι θες, λες. Αν και το σωστό είναι να συμφωνήσεις στο άλλο. Μιλάει Αυτή η φύση του ανθρώπου. Αυτή έχει τον πρώτο λόγο!

Να πηγαίνει και με άλλο άτομο, αυτή είναι η ανθρώπινη φύση; Όχι! Απλά δεν του φθάνει το σεξ που εισπράττει στο γάμο. Δεν λειτουργεί ο γάμος ως ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα, που αν το διαπεράσει θα αισθανθεί άσχημα, θα καταστραφεί ο ίδιος ο σύζυγος, η σύζυγος, ο γάμος.

Καλημέρα και καλή μας εβδομάδα με υγεία και χαρά….

=============================================

31 / 07 / 2023

Υπάρχουν οι  φωτιές, υπάρχουν και οι ανοησίες, από στόματα ρασοφόρων αλλά και όχι μόνο. Ο μαλάκας, ο κάθε μαλάκας, ποτέ δεν χάνει την ευκαιρία να κάνει μόστρα στη σέντρα, για λίγα λεπτά δημοσιότητας, ακόμη και με τον θάνατο των άλλων.  

Εγώ θα σας πω γιατί κάηκαν χριστιανοί στις πυρκαγιές, είχε πει ένας μητροπολίτης, μετά την φονική καταστροφή στο Μάτι. Δεν του κάνω την τιμή να αναφέρω ούτε το όνομα του, γιατί τον γράφω εκεί που δεν πιάνει μελάνι.

Είπε, λοιπόν, ο ηλίθιος μητροπολίτης ότι η τραγωδία τότε στο Μάτι, προέκυψε γιατί τσαντίστηκε ο θεός από τον άθεο!!!! Τσίπρα και γι’ αυτό τιμώρησε αθώους με τις φλόγες της φωτιάς. Μάλιστα. Και όλα αυτά από το στόμα ενός κληρικού. Πρόσφατα ένας άλλος κληρικός μας πληροφόρησε, ότι όλα αυτά είναι Θεϊκά σημάδια. Μάλιστα

Κατ’ αρχήν. Δεν είναι υπόλογος σε κανέναν, ακόμα και στον Θεό, όποιος είναι συνειδητός άθεος. Αυτοί που πιθανόν θεωρηθούν υπόλογοι είναι οι πιστοί, και όσοι έχουν την τύφλα τους. Δεν ξέρουν τι είναι αυτό που πιστεύουν.

Ο δε Θεός είναι ρατσιστής του κερατά αν τιμωρεί όποιον δεν τον πιστεύει. Πολύ περισσότερο είναι Θεός του αίσχους και της ντροπής να τιμωρεί αθώους, καίγοντας τους με φωτιά επειδή είχαν / έχουν πρωθυπουργό άθεο.

Δεν είναι στη ξεφτίλα ο μητροπολίτης όταν απέδωσε την πύρινη εκατόμβη στην αθεία του Τσίπρα. Στο φινάλε ο εν λόγω μητροπολιτής εκφράζει διαχρονικά το ήθος και το πνεύμα της χριστιανικής πίστης.

Μια πίστη που χαρακτηρίζεται από χουλιγκάνικη φανατίλα, εκδικητικότητα και αντιπαλότητα. Δεν εκφράζει τη χριστιανική πίστη ο άλλος μητροπολίτης που την βγήκε από αριστερά στον συνάδελφό του, και μίλησε για τον Θεό της αγάπης. Μιλάμε για χριστιανούς, όχι για τον Χριστό. Μη μπερδεύουμε π.χ. τον Μαρξ με τους μαρξιστές.

Τέλος πάντων, ντροπή της εκκλησίας και των πιστών χριστιανών είναι που δεν καταδίκασαν τουλάχιστον μέχρι γιαουρτώματος, που δεν ξύρισαν τα γένεια του συγκεκριμένου μητροπολίτη, όταν στην πραγματικότητα έκανε αβάντα πολιτικά τον Τσίπρα θεωρώντας τον υπαίτιο της λαίλαιπας της φωτιάς.

Με απασχολεί σοβαρά, αλλά και βασανιστικά το εξής ερώτημα. Τρία καθαρματάκια κουβαλήθηκαν από το Πακιστάν και ”στρατοπεύδεσαν” κάπου έξω από την  Ατική. Η λογική του κοπρόσκυλου. Όπου βρεθεί, εκεί θα την αράξει.

Θα καβατζάρει σε μια γειτονιά, σ΄ένα στέκι κι εκεί θα μείνει πάντα, όσο βρίσκει να φάει. Όπως και η γάτα, βέβαια. Θα αλλάξει γειτονιά το τετράποδο, θα εξαφανιστεί για δύο λόγους. Μόνον όταν δεν έχει να φάει και μόνον όταν θέλει να ζευγαρώσει.

Όχι ακριβώς να ζευγαρώσει, γιατί δεν είναι οικογενειακό ζώο, οικογενειακός ηλίθιος είναι και εγκληματίας, που στο μυαλό του έχει μόνο το κακό. Απλά σέρνει επάνω του την Εντολή να πηδήξει. Να κάνει το καθήκον του.

Το ίδιο και οι τελευταίοι κακοποιοί. Δεν φεύγουν από μια περιοχή, αν δεν κτυπήσουν όλους τους προσιτούς, δηλαδή τους εύκολους στόχους. Τι έκανε λοιπόν, η τριπλέτα από το Πακιστάν; Μπουκάρανε σε σπίτια ηλικιωμένων και με σωματική βία αρπάζανε ό,τι υπήρχε, αντικείμενα αξίας, χρήματα.

Το ερώτημα όμως που με απασχολεί είναι άλλο. Τους δύο από τους τρεις κακοποιούς τους τσακώσανε. Τι τους κάνεις; Άσε τι λέει ο νόμος και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Προσωπικά αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα εγώ τα γράφω.

Τα κτήνη μπαίνανε σε σπίτια γέρων και έδειχναν την κλάση τους. Κι εγώ αναρωτιέμαι, τι τους κάνεις;  Τους εγκληματίες, που είναι βεβαίως και λαθρομετανάστες. Μια στάση πριν από την απάντηση. Φταίνε οι Έλληνες.

Γιατί δίνουν δουλειά, δίνουν μεροκάματο σε λαθραίους. Τι κάνεις λοιπόν, όταν τους συλλάβεις; Δώσε τώρα εσύ, την απάντηση στον εαυτό σου. Αν πράγματι έχεις τέτοιο ερώτημα. Τι κάνεις με τους ξέμπαρκους, τους επικίνδυνους έξω από το σπίτι σου. Το δικό σου σπίτι έτσι;

Το μερμήγκι είναι ανώτερο του ανθρώπου. Και, για να κάμουμε ταμείο, επειδή προηγήθηκε του ανθρώπου, έχει περισσότερα δικαιώματα στη γη. Έχω γράψει αρκετά παράξενα που δεν τα γνωρίζει ο πολύς κόσμος.

Το θυμήθηκα τώρα με τις μεγάλες ζέστες και τις φονικές καταστροφές από τις φωτιές στην Ελλάδα. Για μια φορά ακόμα αποδείχθηκε η κατωτερότητα του ανθρώπου απέναντι στον γίγαντα τον μέρμηγκα. Τούτο το τεράστιο πλάσμα.

Δεν το συζητάμε ότι το δίποδο μειονεκτεί σαν άνθρωπος, όχι σα μερμήγκι, σε σύγκριση με το μερμήγκι. Νεροποντή; Κανένα πρόβλημα. Ποια καταιγίδα; Έλα! Μερμήγκια είμαστε, σοφά δημιουργήματα της φύσης, οπλισμένα με το ένστικτο, όχι τις πνευματικές αναζητήσεις και την τεχνολογία του ανθρώπου, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε κάθε αντίδραση της μάνα μας.

Μια είναι η μάνα. Η φύση. Το μερμήγκι, λοιπόν, δισεκατομμύρια χρόνια πριν ο άνθρωπος ξεφύγει από τις σπηλιές και τις κουφάλες των δέντρων, είχε λύσει το πρόβλημα κατοικίας. Ποιες βίλες και πολυκατοικίες. Δεν τις χρειάζεται. Μέσα στο χώμα. Εκεί ζει το μερμήγκι. Θα πάθεις την πλάκα σου αν σου πω τι φτιάχνει χωμένο. Μια άλλη φορά θ’ απλώσω το σεντόνι.  

Ένας γελοίος μαλάκας, όχι απλά μαλάκας, ένας γελοίος και ολότελα αποκρουστικός, πέρασε στο βιβλίο Γκίνες.  Ειδικά τα τελευταία 40 χρόνια στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες έχουν κερδίσει θέση τύποι για μια δική τους μαλακία, να το πω έτσι μαλακά, ελαφρά, χαϊδευτικά.

Ο εν λόγω, Γερμανός είναι, δεν αξίζει να αναφέρουμε το όνομά του, τρυπήθηκε 453 φορές στο πρόσωπο και στο κορμί του, ακόμα και στα γεννητικά του όργανα. Και απ’ αυτά τα 453 “τρυπήματα” πέρασε διάφορα σιδεράκια.

Έγινε ένα τέρας, δηλαδή. Και δεν βλέπεται με μάτια νορμάλ ανθρώπου.       Κι όμως, σου λένε, είναι ρέκορντμαν, για το βιβλίο Γκίνες. Και το ”ρεκόρ” τι δείχνει; Τι μας λέει. Τίποτα άλλο από μια μαλακία σκέτη, μια ανωμαλία άξια να καταδικαστεί. Μια πράξη χωρίς νόημα.

Αν, δηλαδή, κάποιος άλλος ανισόρροπος τρυπηθεί 454 φορές σε διάφορα σημεία του σώματός του, αυτός θα είναι ο νέος κάτοχος του… ”ρεκόρ”; Φοβερά πράγματα. Και απορούν γιατί είπαν στον Γερμανό μαλάκα “Μάζεψε τα και δρόμο”. Συνέβη στο Ντουμπάι.

Ο εν λόγω μ’ αυτό το χάλι, τα δεκάδες σιδερικά επάνω του πουλάει show. Ελάτε να με δείτε πόσο φρικιό είμαι. Έκλεισε, λοιπόν, συμφωνία με νυχτερινό κέντρο στο Ντουμπάι, όμως εκεί η αστυνομία του έβγαλε κόκκινη κάρτα.

Ορθώς έπραξε δηλαδή η τοπική αστυνομία. Τράβα ρε καραγκιόζη, σε τσίρκο στην Ευρώπη. Υπάρχουν εκεί μαλάκες να πληρώσουν εισιτήριο για να σε δουν. Εδώ θα σε φτύσουν, και είσαι και προσβολή και για την χώρα μας που μπήκες μέσα για να μας δείξεις τα χάλια σου. Γιατί υπάρχουν και σοβαρές χώρες στον πλανήτη.

Και το τελευταίο για σήμερα. Έχει βουίξει η Ελληνική παροικία, ότι κάποια χρήματα από εράνους, έχουν κάνει φτερά και έχουν καταλήξει σε λαμόγια της παροικίας και όχι μόνο. Η ηλεκτρονική μας εφημερίδα έλαβε σοβαρές καταγγελίες, για χρήματα που κρατήθηκαν από πασίγνωστο άτομο της παροικίας, καταγγελίες που επίσης λένε, ότι κάποια από τα χρήματα αυτά κατέληξαν σε ερωτικούς παράνομους συντρόφους.

Μάλιστα πληροφορηθήκαμε, ότι αρμόδιες αρχές του κράτους, έχουν γνώση του συγκεκριμένου θέματος και γίνονται έρευνες. Επειδή μας είπαν ότι το θέμα γενικά των εράνων, ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΦΑΪ, θα περιμένουμε να δούμε τ’ αποτελέσματα των ερευνών. Προς το παρόν, μην δίνεται χρήματα για κανέναν έρανο, αφού οι καταγγελίες φτάνουν ακόμη και σε υψηλά στελέχη που με διαφόρους τρόπους “κρατάνε” μερτικό, από τα χρήματα που μαζεύονται.

Καλημέρα, καλή εβδομάδα και καλό μήνα σε ολόκληρη την Ελληνική παροικία….

==================================================================

24 / 07 / 2023

Μεγάλη ράτσα οι Κινέζοι! Τι να πιάσεις και τι ν’ αφήσεις; Φιλοσοφία; Λάο Τσε, Γιινγκ και Γιανγκ, Ζεν, μιλάμε για πολύ μεγάλους φιλοσόφους, ιδέες και διδασκαλίες. Πολεμικές τέχνες; Μνημεία; Βλέπεις το Κινέζικο Τείχος και σου φεύγει το καφάσι.

Σκέφτεσαι τη γραμμή Μαζινό που είχαν φτιάξει οι μαλάκες οι Γάλλοι και κατουριέσαι στα γέλια! Να μιλήσουμε για φαϊ; Αγόρι μου, αν λάχει και μπεις σε γνήσιο Μανδαρίνο – μαγειριό, την πάτησες. Τίποτε άλλο δεν σε ικανοποιεί πια. Άσε που όλη η Μελβούρνη, έχει γεμίσει πλέον από Κινέζικα μαγαζια.

Γιουβέτσι και φρικασέ υποβιβάζονται αμαχητί στην κατηγορία του «μπανάλ» με το που θα σερβιριστούν τα ορεκτικά των κιτρινιάρηδων. Γαρίδες με σουσάμι, καβουρδισμένα φύκια στο τηγάνι, για τέτοια είχαν εφευρεθεί το σάλιο και το «μμμ…».

Τσου μέιν, λατρεία μου! Σπέσιαλ φιδές με οτιδήποτε γουστάρει η ψυχή σου, επίσης γλυκόξινο χοιρινό, ρύζι στο τηγάνι, πάπια με ξεροψημένη πέτσα και σάλτσα καραμέλα, άσε. Σκέτη εκσπερμάτωση και χέσε τη χοληστερόλη.

Μόνο ένα κινέζικο πράγμα δεν γουστάρω πάρα πολύ: Τους σιαμέζους γάτους. Εντάξει, γενικά λατρεύω τα κατοικίδια αιλουροειδή, εκτιμώ τα γατιά ΠΟΛΥ περισσότερο από τους πλείστους των ανθρώπων, αλλά αυτοί οι πούστηδες οι σιαμέζοι ψιψίνοι είναι άλλο πράγμα.

Μπόσικοι, μοχθηροί, εγωιστές, απρόβλεπτοι, κακά νέα σας λέω. Όσο για το νιαούρισμά τους, αίσχος! Λέω «ψου-ψου» σ’ έναν κεραμιδόγατο και απολαμβάνω «μιάοοο…» ρε γαμώτο και τρίψιμο στα πόδια μου.

Λέω «ψου-ψου» σε σιαμέζο και το ψοφίμι αρχίζει κάτι υποχθόνια και βραχνά «ααα…οοο…αρρρ…» που μου φεύγουνε οι κωλότριχες από την ανατριχίλα!

Μόνο μια φορά είχα συναναστραφεί με μια σιαμέζα γάτα. Πριν πολλά χρόνια στην Ελλάδα, ο ξάδερφός μου, κι ο συνεταίρος του είχανε πάει στον τυπογράφο τους για κάτι αφίσες και με είχανε πάρει μαζί τους για παρέα και χαβαλέ.

Φτάσαμε στο σπίτι του τυπογράφου, Θεμιστοκλής στο όνομα, και είχε και μια αλογοουρά και με το «καλησπέρα» έβγαλε η γκόμενά του το κέηκ και το τσάι να μας κεράσει. Πού να ξέρω εγώ πως μέσα στο κέηκ φρούτων είχανε ζυμωθεί δυο ουγγίες χασίσι;

Έφαγα το κομμάτι μου χωρίς να γνωρίζω, ζήτησα και δεύτερο (αν γνώριζα θα ζήταγα τρίτο και βάλε!) και σε λίγη ώρα εκεί που το πορτατίφ άρχισε να απαγγέλει Ελύτη, όταν το πρόσωπο του Ντέηβιντ μου φαινόταν σαν ο κώλος μιας φοράδας (λόγω αλογοουράς) και οι αφίσες μετατράπηκαν σε πολύχρωμους χαρταετούς στου Φιλοπάππου, ακούω ένα «ααα…οοο…αρρρ…». Ήταν η σιαμέζα γάτα του Θεμιστοκλή!

Της έκανα «ψου-ψου ντάρλινγκ», λόγω σαβουάρ βιβρ, και περιέργως η γάτα άρχισε να τρίβεται στα πόδια μου και να γουργουρίζει αντί ν’ αρχίσει το φτύσιμο. Πρέπει να ήτανε σιαμέζα βυζασμένη με φιλιππινέζικο γάλα, γιατί πετάχτηκε στα γόνατά μου και δώστου «πουρρρ… πουρρρ…».

Εκεί που την χάιδευα μου ήρθε μια ακαταμάχητη καύλα να τη σφίξω στο λαιμό μου! Σήκωσα τη γάτα, που λέτε την φόρτωσα στο σβέρκο μου και άρχισα να περπατάω γύρω από το τραπέζι του σαλονιού. Όργιο σας λέω, η γάτα τρελάθηκε κι εγώ βρισκόμουνα στον έβδομο ουρανό.

Φορούσα μια γάτα στο σβέρκο σαν κασκόλ. Δώστου «ααα…οοο…αρρρ…» η σιαμέζα κι εγώ τη νανούριζα ρυθμικά: «Μάο-Τσε-Τουνγκ…Τσανγκ-Καϊ-Σεεεκ…» κόβοντας βόλτες γύρω από το τραπέζι στο σαλόνι του τυπογράφου!

 Οι άλλοι είχανε σταματήσει το νταλαβέρι και με κοιτούσανε με ορθάνοιχτα στόματα. Βέβαια, το ότι ήταν κι εκείνοι μαστούρηδες, είχε κάτι να κάνει μ’ αυτό, αλλά όταν αποφασίσανε να διακόψουν οριστικά το μπίζνες μήτινγκ μου σκάσανε τη σιαμέζικη κροτίδα: Περπατούσα γύρω από το τραπέζι επί μια ώρα και τρία τέταρτα!

Μάλιστα, κύριε. Την ώρα που η μάνα μου καθότανε μόνη της σε ένα διαμέρισμα στη Καισαριανή, στη μοναξιά της προσφυγιάς, κι έστελνε καλές σκέψεις στο γιόκα της μονολογώντας «χαλάλι οι θυσίες», αυτός ο αρχιμαλάκας βρισκότανε σ’ ένα σπίτι στην Κυψέλη, μαστούρης μέχρι ισοπέδωσης, φορούσε μια σιαμέζα γάτα στο σβέρκο του σαν κασκόλ, την περπατούσε γύρω από ένα τραπέζι για σχεδόν δυο ώρες και τη νανούριζε με ρυθμικά «Μάο-Τσε-Τουνγκ» και «Τσανγκ-Καϊ-Σεκ»!!!

“Αλλάχ, ακμπάρ!” αναφωνεί με πίστη θρησκευτική ο τρομοκράτης, ο ορκισμένος καμικάζε, ζωσμένος με εκρηκτικά πριν κτυπήσει στο ψαχνό και όσους πάρει μαζί του. Ο τζιχαντιστής θα τραβήξει σίγουρα προς τα αριστερά στους ουρανούς, στον παράδεισο, τα θύματα προς τα δεξιά, κατ’ ευθείαν για την κόλαση.

Στο όνομα του Θεού, του μεγαλοδύναμου Αλλάχ γίνονται τα τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα από τους μουσουλμάνους. Οι τύποι θυσιάζονται προκειμένου να πάρουν εκδίκηση από τους λευκούς Ευρωπαίους. Χασισωμένοι με ουσίες και χωρίς το φόβο να τους τσεκάρει το αντιντόπιγκ κοντρόλ, πριν πεθάνουν, πριν τους πυροβολήσουν, φωνάζουν τρισευτυχισμένοι “Allah Akbar”.

Ο δεξιός δήμαρχος της Βενετίας το είπε δημόσια: “ Έχουμε πάρει τα μέτρα μας. Όποιος σκούρος, μαυριδερός αρχίσει να κραυγάζει “Αλάχ, ακμπάρ” επιτόπου θα του ανοίξουν κουμπότρυπες στο κορμί οι σφαίρες των καραμπινιέρων. Αυτή την εντολή έχουν”.

Μένει να δούμε. Αν ο Αλλάχ είναι μεγάλος ή μικρός. Αν ο Θεός είναι με τον τρομοκράτη – δολοφόνο ή με τα υποψήφια αθώα θύματα του. Αν, δηλαδή, ο μεγαλοδύναμος θα προλάβει να τιμωρήσει τον καμικάζε και δεν εγκαταλείψει τα θύματά του.

Σ’ ένα γηροκομείο της Μελβούρνης, πριν από κάποια χρόνια, είδα μια εικόνα του Αγίου Νεκτάριου. Κρατούσε ο άγιος μια περγαμηνή που έλεγε ότι τα δύο υπέρτατα αγαθά είναι «Φόβος Θεού και Μνήμη Θανάτου». Μεγάλο το όνομά σου, άγιε μου, αλλά διαφωνώ με το πρώτο μέρος.

Εγώ δεν τον φοβάμαι καθόλου τον Θεό, τον αγαπώ μόνο. Θα μπορούσα δηλαδή να παίξω ακόμη και τάβλι μαζί Του, ακόμη και να πάμε παρέα στο καζίνο, για μπαρμπούτι, ή, να πάμε ακόμη και στο γήπεδο να δούμε την Ελλάς, με τον Αλέξανδρο.

Και όποιος πει αυτή την στιγμή ότι βλασφημώ, είναι μεγάλος βλάκας και δεν ξέρει από αγάπη. Πώς μπορείς να φοβάσαι κάτι που αγαπάς ορέ ζωντόβολο; Όπου υπάρχει αγάπη δεν μπορεί να υπάρξει φόβος, γιατί ο φόβος δεν είναι τίποτα άλλο παρά έλλειψη αγάπης.

Φοβάμαι, ρε, την γυναίκα που αγαπάω; Άκου εδώ μια περίπτωση. Μια φορά, πριν από κάποια χρόνια, δύο που ήταν καψούρες μαζί μου, βάλανε την σύζυγό μου στην μέση και την είπαν πως είχα γκόμενα.

Ξέρετε τι είπε η γυναίκα μου ρε; «Το λυπάμαι το κορίτσι εκ βάθους καρδιάς, γιατί εγώ πάντα θα είμαι η γυναίκα του και η νούμερο ούνο γκόμενα!» Μπορώ να φοβηθώ ποτέ αυτήν την γυναίκα, ρε;

Μπορώ να φοβηθώ τα παιδιά μου, τη μάνα μου, μου ή το γάτο μου το Ροτζερ; Όχι, βέβαια! Τότε, πώς μπορώ να φοβηθώ τον Θεό αφού τον αγαπάω πάνω απ’ όλους κι όλα; Τώρα, η μνήμη θανάτου είναι άλλο πράμα.

Κάθε μέρα σκέφτομαι το θάνατο χωρίς φόβο, κι ένα πράμα εύχομαι μόνο, να τον απολαύσω. Θέλω να πεθάνω «φορώντας τα παπούτσια μου» που λένε, για να τον δω κατάματα, να τον φιλήσω, να παρακολουθήσω την σκηνή του μεγαλείου μου, της στέψης μου.

Γιατί να είναι ταμπού ο θάνατος αφού είναι το ΜΟΝΟ πράμα για το οποίο είμαι 100% βέβαιος πως θα συμβεί. Δεν ξέρω αν θα κάτσει η μπίλια στην ρουλέτα και στο νούμερό 13, ούτε ξέρω αν θα φάω βλίτα, ραδίκια ή σκορδαλιά με τον μπακαλιάρο μου την Τετάρτη.

Εκείνο που ξέρω είναι πως μια μέρα θα «φύγω». Θα πεθάνω μόνος μου, εν πλήρη συνείδηση αλλά πνευματικά μαστουρωμένος από το μεγαλείο του Θεού, που πάντα ήταν μέσα μου ενώ εγώ ο αρχιμαλάκας τον γύρευα στο υπερπέραν!…

Ούτε ο Θεός φοβάται τον θάνατο. Όπως λένε οι λίγο προχωρημένοι: Φοβούνται τον θάνατο οι πεθαμένοι; Όχι βέβαια. Ο Θάνατος είναι μέσα σου. Είναι δίπλα σου. Είναι στο καθημερινό σου πρόγραμμα. Άλλο αν δεν είσαι σε θέση να τον δεις. Καλή συνέχεια να έχετε

==========================================

17 / 07 / 2023

Ξεκίνησαν οι πρώτες φωτιές στην Ελλάδα. Και άργησαν να λέμε. Έτσι είναι, στην Ελλάδα δεν είναι είδηση η φωτιά, οι φωτιές που καίνε κάθε καλοκαίρι. Η είδηση είναι να βγάλουνε το καλοκαίρι στην τεμπελιά οι πυροσβέστες.

Γι’ αυτό πριν ακόμα αναλάβουν καθήκοντα μετά τις εκλογές η κυβέρνηση, όσο μετράγανε ακόμα τα ψηφοδέλτια από τις κάλπες, αποφάσισαν να προσλάβουν πυροσβέστες και να πλουτίσουν με νέα οχήματα το στόλο της Πυροσβεστικής. Έπρεπε να καεί ο κόσμος για να λάβουν μέτρα.

Μια τραγουδίστρια, δεν λέμε ονόματα, ζήτησε από τον αγαπημένο της άγιο να βάλει ένα χεράκι, για να σβήσουν οι φωτιές. Μπράβο στο κορίτσι, την είπε τη μαλακία της.. Ένας άλλος, καλλιτέχνης και τούτος, είπαμε, ονόματα δεν λέμε, τα έβαλε με την Παναγία, γιατί δεν βοηθούσε η χάρη της, να σβήσουν οι φωτιές μια ώρα αρχύτερα.

Μπινελίκια άκουσε από τον κόσμο ο τύπος, ότι ασεβεί, ότι βρίζει τα θεία. Στην πραγματικότητα όμως, και η μια και ο άλλος την ίδια “αμαρτία” διέπραξαν. Περίμεναν τη θεία χάρη. Όχι να βρεθεί ο δράστης που πέταξε το σπίρτο.

Ένας πυροσβέστης, μάχιμος και στον αγώνα εναντίον της φωτιάς, δηλαδή της κόλασης, είχε γράψει: “Πιστεύω ότι ο Θεός μας ξέχασε, η κατάσταση είναι υπεράνω των δυνάμεών μας…”. Τι είναι αυτό! Πολύ απλά, μια έκφραση ανθρώπινη, μια εκδήλωση ανθρώπινη που έτσι κι αλλιώς βάζει στο παιχνίδι τον παντοδύναμο.

Πως το γνωρίζει ο πυροσβέστης ότι ο Θεός τον εγκατέλειψε; Δεν το ξέρει. Ούτε και πρόκειται να το μάθει ποτέ. Πως το ξέρει ο πυροσβέστης, αν ο Θεός έβαλε τη φωτιά για να τιμωρήσει τους ανθρώπους. Το λένε ”η μήνις του Θεού”. Θεομηνία. Όταν θυμώνει, τα παίρνει στο κρανίο ο Ύψιστος.

Δεν ήταν άθρησκοι, ήταν περισσότερο θεούσες τα παλιά τα χρόνια και κάτι ήξεραν όταν έλεγαν πως τους τιμωρεί ο Θεός. Όταν σκοτώνονται ανθρωπάκια σε φωτιά, σε επιδημία, σε σεισμό. Σκέπτομαι όμως και το άλλο. Μήπως ο ίδιος ο Θεός βάζει τις φωτιές, όχι για να τιμωρήσει κανέναν, αλλά για να προπονηθούν οι πυροσβέστες. Το ξέρουμε; Δεν το ξέρουμε. Ούτε θα το μάθουμε ποτέ σ’ αυτή και στην άλλη ζωή..

Συμπέρασμα. Καταδικασμένος ο άνθρωπος να μη σταματάει να μπερδεύει τα γήινα με τα μεταφυσικά. Όπου τα βρίσκει δύσκολα, κατεβάζει καντήλια. Έτσι όμως και μια στραβή τελειώσει στα γρήγορα, ήταν θεία δύναμη.

Θα πεθάνουμε. Επειδή λοιπόν θα μας βρει ο θάνατος, που είναι και το μόνο σίγουρο στην γη που περπατάμε, θα του επιτρέψουμε του κυρίου χάρου, να μας χαλάσει τη ζωή; Να μας μολύνει ο φόβος του θανάτου. Το άγχος του θανάτου. Δεν έχει αξία η ζωή αν δεν φεύγει από το μυαλό μας ο θάνατος.

Και κάνω μια απλή ερώτηση: Γιατί να μην πεθαίνουν οι άνθρωποι; Ευτυχώς που τελειώνει η ζωή με τον θάνατο! Επειδή με τον θάνατο, ομορφαίνει η ζωή. Η δυστυχία θα κύκλωνε τους ανθρώπους αν γνώριζαν πως δεν θα πεθάνουν ποτέ.

Με την ύπαρξη του θανάτου ο άνθρωπος κατακτά την αθανασία. Ο άνθρωπος είναι αθάνατος, όχι οι θεοί. Οι μαλάκες οι άνθρωποι θαρρούν αθάνατους τους θεούς, έτσι τους θέλουν, με την πονηρή σκέψη ότι κι αυτοί,  οι άνθρωποι, δεν θα ψοφήσουν ποτέ. Ότι θα επανέλθουν στην δεύτερη παρουσία.

Μεγάλη η λίστα των αθάνατων θεών που ο άνθρωπος τους ακύρωσε. Τους πέθανε. Τους ξαπόστειλε στο χρονοντούλαπο της προϊστορίας. Τι λέει αυτό; Να πεθαίνουν θεοί και ο θνητός άνθρωπος να συνεχίζει να ζει στον αιώνα. Και να παίζει θέατρο με νέους θεούς, αθάνατους βέβαια.

Πάμε και σε κάτι που έχει γίνει πλέον συνήθεια στους δρόμους. Να βγαίνουν ομοφυλόφιλοι μέσα στην άγρια νύχτα, προκειμένου να βρουν έναν εραστή για να ικανοποιηθούν ψυχικά και σωματικά. Απίστευτα πράγματα.

Η σεξουαλική επιθυμία είναι ακατανίκητη. Να ψωνιστεί στο δρόμο με κάποιον άγνωστο όταν αρχίζει να νυχτώνει. Τότε έχει νόημα η μέρα για τον παραδομένο στο πάθος του άνδρα. Έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο να διασυρθεί κοινωνικά, ακόμα και να παίξει κορώνα – γράμματα τη ζωή του.

Ξέρει ότι άλλοι σαν κι αυτόν είχαν τραγικό τέλος ακριβώς γιατί αναζήτησαν το ομοφυλοφιλικό σεξ με άτομο τον οποίο συνάντησαν για πρώτη φορά. Δεν κρατιέται ο άνθρωπος. Με τίποτα. Ας είναι διάσημος. Τεράστιος καλλιτέχνης. Παγκόσμιος ποιητής. Κληρικός, Πατριάρχης, αρχιεπίσκοπος. Ταλεντάρα στον τομέα του. Νούμερο ένα. Κάθε νύχτα θα κάνει πεζοδρόμιο.

Η λίστα είναι μεγάλη. Και γίνεται μεγαλύτερη αν βάλει κανείς στο λογαριασμό τους ανώνυμους, τους άγνωστους στο συγκεκριμένο είδος του διεστραμμένου ομοφυλόφιλου. Καταδικαστέους περισσότερο από τους νορμάλ gay.

Το σύμπαν είναι τρομοκρατημένο από τον κορονοϊό. Πρώτη είδηση, σχεδός καθημερινά, με τους αριθμούς των θανάτων, ν’ αυξάνουν συνεχώς. Μήπως θα πρέπει να ξεχάσουμε τον καρκίνο; Όχι, βέβαια. Δεν ξεχνιέται η πρώτη αιτία θανάτου.

Θα πεθάνουμε από καρκίνο. Τέρμα και τέλειωσε. Το λέω, και χωρίς παρεξήγηση, για ένα μόνο λόγο. Να συμβιβαστούμε με τον καρκίνο. Όλοι μας. Η κουβέντα μοιάζει μακάβρια, και ότι εκβιάζει το φόβο, αλλά δεν υπάρχει και άλλος τρόπος να ειπωθεί.

Καρκίνος. Το πρώτο φονικό κακό σήμερα, και θα συνεχίσει να είναι το πρώτο. Άρα, αυτά που ξέραμε είναι φρόνιμο να τα ξεχάσουμε. Μέχρι πρόσφατα δεν τολμούσαν ούτε το όνομα της ασθένειας να αναφέρουν.

Η κακιά αρρώστια, λέγανε. Και πολλοί έτσι την αποκαλούν ακόμα και σήμερα, για να την ξορκίσουν. Επιβάλλεται όμως να μάθουμε να ζούμε με τον καρκίνο. Πού δεν είναι έκπληξη να μας επισκεφθεί, να εμφανιστεί στους δικούς μας, συγγενείς, κοντινούς φίλους.

Δεν τρέχει τίποτα. Δεν θα πεθάνουμε κιόλας. Αμέσως. Πιθανόν ο θάνατος από καρκίνο να αργήσει τόσο πολύ και, τελικά, να πάμε από μια άλλη αιτία. Είχα μια κουβέντα με έναν σοφό γιατρό. Όχι σκέτο γιατρό.

Ογκολόγος είναι, αλλά και μελετητής πέντε ανθρώπινων πολιτισμών. Ψαγμένος άνθρωπος. Κάποιοι, κάπου, κάποτε γνωρίζουν το ιστορικό Χθες, για δέκα και 20 αιώνες πίσω, λες και ζουν το Σήμερα. Έχουν ζωντανή επαφή με το πως οι άνθρωποι ζούσαν σ’ άλλες εποχές.

Αυτές τις συνήθειες είχαν, αυτά έτρωγαν, έτσι ντυνόντουσαν, έτσι έκτιζαν τα σπίτια τους, τέλος πάντων αυτή ήταν η καθημερινότητά τους. Μη λέμε περισσότερα. Ο σοφός γιατρός μου είπε σε μια συζήτηση που κάναμε:

Ο δικός μας πολιτισμός, όπου η τεχνολογία κάνει ασύλληπτο πρωταθλητισμό, διαστημικού τύπου, που ακόμη και οι τροφές παράγονται ψηφιακά, ορμονικά, και με ταχύτητες παραγωγής ανάρμοστες στους ρυθμούς της φύσης, μας πακετάρισε τούτο το φρικτό δώρο. Τον καρκίνο”.

Ο όποιος καρκίνος, βέβαια, προσθέτω εγώ τώρα, απέκτησε κι αυτός την παγκόσμιας δυναμικής βιομηχανία του. Τεράστιος ο τζίρος για να καταπολεμηθεί η κακιά αρρώστια. Ο απόλυτος πρωταθλητισμός των πολυεθνικών φαρμακευτικών κολοσσών στην παραγωγή ιατρικών σκευασμάτων. Δισεκατομμύρια παίζονται κάθε μέρα, πάνω στην ρουλέτα του Καρκίνου. Και χιλιάδες θάνατοι καθημερινά.

Ο άνδρας βρήκε γκόμενα. Συμβαίνει. Ο σύζυγος απατάει την γυναίκα του. Συνηθισμένο και αυτό. Η βρωμοδουλειά πέφτει στα αυτιά της κυρίας. Πρόβλημα. Παίζει το ίδιο πρόβλημα αν κεράτωνε τον σύζυγο η συμβία του.

Τρίτο πρόσωπο ανάμεσα στο ζευγάρι είναι κίνδυνος- θάνατος για την οικογένεια. Γιατί υπάρχουν και τα παιδιά. Γιατί κλονίζεται η σχέση των δύο γονιών. Η απιστία του ενός λειτουργεί ακαριαία στον άλλον ως προδοσία και προκαλεί ανασφάλεια.

Κι αν η παράνομη σχέση με το τρίτο πρόσωπο δεν είναι προσωρινού χρόνου, αν κρύβει προδιαγραφές μελλοντικής εξέλιξης, τότε ο απατημένος αντιμετωπίζει το… άγνωστο. Τι κάνω, ποια είναι η ζωή μου αύριο, στην επόμενη φάση.

Όσο κι αν ψυχολογικά βρεθεί στο κενό ο απατημένος ή απατημένη. Όσο κι αν έχει τα δίκια του ο άπιστος, η άπιστη. Είναι έγκλημα ο ένας από τους δύο, στην κόντρα ανάμεσα τους, λόγω του τρίτου προσώπου, να μπερδέψουν το παιδί τους, τα παιδιά τους.

Αυτός, αυτή που φτάνει να πηγαίνει μ’ άλλο πρόσωπο, δεν το κάνει με σκοπό να τιμωρήσει τα παιδιά. Ούτε πρόκειται να αντιμετωπιστεί η απιστία επειδή υπάρχει παιδί, παιδιά στη μέση. Άρα! Το ζευγάρι αν έχει διάθεση να βγάλουν τα μάτια τους, δικαίωμα τους. Δεν έχουν δικαίωμα όμως, να βλάψουν τα παιδιά τους. Ακόμα κι αν φτάσουν στο χωρισμό, να το παρουσιάσουν το πράμα όσο γίνεται πιο «κυριλάτα».

Καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια στην μέρα σας…..

==========================================

10 / 07 / 2023

Το Ελληνικό καλοκαίρι, είναι η εποχή για να αντιληφθεί και ο τελευταίος μαλάκας Έλληνας ποια είναι η περιουσία του. Η αξία του. Η ζωή του. Εκεί βλέπει ο καθένας τι διαθέτει η Ελλάδα, που δεν το διαθέτει καμιά άλλη χώρα του πλανήτη.

Το καλοκαίρι ο τόπος μας, περισσότερο από ποτέ στη διάρκεια του χρόνου, δείχνει τα πλούτη του. Τις ομορφιές του, κι αυτές δεν συγκρίνονται με καμιά άλλη χώρα. Γιατί; Οι νόμοι της φύσης φίλε μου. Αυτοί οι νόμοι έχουν κάνει την Ελλάδα πρώτο τραπέζι πίστα.

Μας φτιάχνουν το κλίμα που λούζει την Ελλάδα και την κάνει μοναδική. Και έχεις τον κάθε χάλια, που βρέθηκε με κάποια λεφτά, ξαφνικά και από το πουθενά, και υπάρχουν αμέτρητοι τέτοιοι στην πατρίδα μας, που την κάνουν σε κάποιο νησί, και σε χώματα ευλογημένα, και ψάχνονται να πάνε μεσημέρι για ουζομεζέδες και σε κάποιο άλλο  μαγαζί το βράδυ, για να κάνουν νυχτερινή εξόρμηση.

Αυτά έχουν να πουν κάτι υποτίθεται ενημερωτικά Ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης. Τίποτα άλλο, παρά μόνο που θα φάτε, που θα ξεδώσετε, που θα χαλαστείτε. Χιλιάδες περιστατικά καθημερινά, που σε κάνουν να ξεχνάς το ποιος είσαι. Ελλάδα του σήμερα.

Άσε τα δύσκολα. Τις βαριές μνήμες και τις χιλιετίες Ιστορίας που κουβαλάνε τα βράχια οι παραλίες και τα βουνά της Ελλάδος. Την πατρίδα των μεγάλων μύθων, ότι γέννησε πολεμιστές αρχιδάτους και μύστες της ζωής αιώνιους. Άγνωστα αυτά για τους πολλούς.

Μιλάμε για τα απίθανα ηλιοβασιλέματα, που δεν τα βρίσκεις πουθενά αλλού. Και τα πεύκα μας. Δικά μας είναι και αυτά, κανενός τουρίστα. Και τα αμπέλια μας, και οι ελιές μας. Δικά μας όλα, επειδή εμείς τα αναπνέουμε, και ας έχουν χτίσει παράνομες κατοικίες, εκεί που τα δέντρα θέλουν και αυτά να αναπνέουν, για να σου δίνουν ζωή με την δική τους ζωή.

Ψηλά γράμματα βέβαια όλα αυτά για τον λαό. Ο λαός τραγούδι θέλει, και να γεμίζει τις παραλίες με γόπες από τσιγάρα, και κουτάκια από μπύρες. Τράβα τώρα ρε πατριώτη, να ρίξεις μια βουτιά, και η θάλασσα δική σου είναι. Και μην ξεχάσεις, να ρίξεις και ένα κατούρημα εκεί στα όρθια και να γελάς στους διπλανούς σου.

Κάνεις μια βόλτα στο Oakleigh, και όχι μόνο βέβαια, και ακούς απίστευτες ιστορίες. Δυο λόγια μόνο. Η Ελληνική παροικία ζει δράματα, μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Και οι αιτίες πολλές. Προσωπικά δράματα, τζόγος και παράνομες ιστορίες στην καθημερινότητα.

Ένας πατέρας παλιάς κοπής που λένε, «έφυγε» από το σπίτι του, όταν πληροφορήθηκε ότι ο γιος του ήταν ομοφυλόφιλος. Είχε 40αρίσει και γυναίκα γιοκ, που λένε. Κάπου εκεί πληροφορήθηκε, ότι ο γιος του είχε γκόμενο, και όχι γκόμενα. Τρελάθηκε ο πατέρας.

Ένα βράδυ που ο γιος ετοιμαζόταν να βγει έξω, ο πατέρας του πέταξε την κουβέντα. Δεν μου λες, τα φρου φρου και τ’ αρώματα που βάζεις είναι για σένα, ή, για κάποιον άλλον. Εκεί ξεκίνησαν όλα, σε σημείο που ο πατέρας άρπαξε ένας μαχαίρι για να του το καρφώσει.

Αυτό ήταν.  Πατέρας και γιος ήρθαν στα χέρια, η μάνα στην μέση, και μετά από τις βρισιές, ο πατέρας μάζεψε τα ρούχα του και έφυγε. Μέχρι σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι γνώστες της ιστορίας λένε, ότι δεν έχει δώσει ακόμη σημεία ζωής.

Άλλο τεράστιο πρόβλημα της Ελληνικής μας παροικίας, είναι και ο τζόγος. Μικροί, μεγάλοι, ακόμη και παιδιά, τζογάρουν σε καθημερινή βάση. Επικίνδυνο πράγμα ο τζόγος. Έχουν καταστραφεί οικογένειες, και έχουν δώσει τέλος στην ζωή τους χιλιάδες άτομα.

Κάνεις μια βόλτα σήμερα στο καζίνο, και βλέπεις απίστευτα πράγματα. Έχουν χάσει όλα τους τα λεφτά, και ζητάνε δανεικά από γνωστούς και φίλους για να ξαναπαίξουν. Κανένας μα κανένας δεν γνωρίζει το πιο βασικό: Ότι παίζεις, για να χάσεις. Απλά πράγματα.

Και όμως. Πολλοί πιστεύουν, ότι με χίλια και δυο χιλιάδες δολάρια, που κουβαλούν μαζί τους, μπορούν να τινάξουν το καζίνο στον αέρα. Δεν γίνονται ποτέ, αυτά τα πράγματα. Θα κερδίσεις την μια μέρα χίλια, και την άλλη θα σου πάρουν ακόμη και το σπίτι.

Ο τζόγος έχει γίνει πλέον σήμερα επιστήμη. Παίζεις μόνο με την τύχη σου, και όχι γιατί πιστεύεις, ότι μπορεί να κερδίσεις. Έτσι και πέσεις στο λούκι, το μόνο που κάνεις μετά, είναι να μετράς τις μέρες που σου έχουν απομείνει, μέχρι να δώσεις τέλος στην ζωή σου.

Νόμος του τζόγου: Θα πάρω θέση μόνο όταν αποφασίσω να ποντάρω. Μέχρι τότε έχω τους δικούς μου λόγους να είμαι στην αναμονή. Δεν παίζω έχοντας την αίσθηση, ότι περνάω πρώτα ανάμεσα από τους λάκκους με τα φίδια. Χιλιάδες οι παγίδες του καζίνο.

Πρώτα θα ακούσω το κελάηδημα των πουλιών. Μετά τον ήχο που κάνουν τα τραμ, επάνω στις τραμογραμμές.  Όχι και ποτέ φούρια. Κάνω και επίδειξη της κλάσης μου, στον ίδιον μου τον εαυτό. Κρατάω την ψυχραιμία μου. Δεν πέφτω με τα μούτρα, σε ότι πετύχω μπροστά μου.

Θυμάμαι τα χρόνια εκείνα που πρωτοάνοιξε το καζίνο της Μελβούρνης, ο κορυφαίος Έλληνας παίκτης της ρουλέτας, ήταν ένας δίμετρος και ευτραφής τύπος, Μυτιληνιός στην καταγωγή, ο ορισμός του εκτελεστή. Ψυχρός. Απόμακρος. Αμίλητος.

 Έβαζε τις μάρκες του και επιτόπου απομακρυνόταν από το τραπέζι. Επέστρεφε μόνο για να φορτώσει τις τσέπες του. Η ιστορία είναι αληθινή. Ο τύπος, ιδιοκτήτης ενός μίνι-μάρκετ, ξεκίνησε από φτηνοπαίκτης, εξελίχτηκε στο Νο1 χοντροπαίκτη του καζίνου, και κάθε νύχτα τους ξεπάτωνε.

Έπαιζε πολλά, πάρα πολλά λεφτά σε κάθε μπίλια. Και έφευγε μετά από ένα τέταρτο, μισή ώρα, όχι περισσότερο με πακέτο. Δεν το ξενυχτούσε. Δεν έπαιζε απλά και μόνο για να παίζει. Απαραίτητος όρος ο χρόνος στο καζίνο. Όσο πιο πολύ κάθεσαι, τόσο πιο πολλά χάνεις.

Τον στήσανε όμως τον άνθρωπο. Οι ειδικοί των Καζίνο, του την έφτιαξαν κανονικά. Ότι λέω είναι από πρώτο χέρι. Μια άλλη φορά όμως το στόρι. Επί του θέματος τώρα. Ο συγκεκριμένος παίκτης έπαιζε ρομποτικά. Λες και είχε έρθει από άλλον πλανήτη.

Με το που έμπαινε στην απέραντη αίθουσα στεκόταν σε μια γωνιά και σαν αρχιστράτηγος επιθεωρούσε με το μάτι τις πουτάνες. Τις ρουλέτες, εννοώ. Έπαιρνε στροφή προς τα αριστερά και κατευθυνόταν πρώτα την τουαλέτα.

Εγώ τώρα, ακριβώς το αντίθετο. Μπουκάριζα στην αίθουσα, ενώ οι κτύποι της καρδιάς μου, έκαναν επίθεση στο σώμα μου. Η καύλα να παίξω. Μέχρι που το μανουβράρισα το πράγμα και ξεκινούσα και εγώ μετά το ματς 13-15 λεπτά αργότερα. Όχι αμέσως.

Γιατί ο άλλος τώρα, ο Μυτιληνιός που λέγαμε, χωνόταν στην τουαλέτα, πριν πλησιάσει μια πόρνη; Την ίδια στιγμή,  με την άκρη του ματιού τους οι υπεύθυνοι του Καζίνο, παρακολουθούσαν συνεχώς τις κινήσεις του. Το καζίνο δεν θέλει ποτέ να χάνει. Νόμος.

Τον αντιμετώπιζαν σαν τον εχθρό. “Ήρθε πάλι ο πούστης να μας ξεβρακώσει” θα λέγανε μέσα τους. Προφανώς ο καπετάν-παίκτης, ο Μυτιληνιός, στην τουαλέτα δεν πήγαινε να αδειάσει το σωλήνα του, αλλά να βρει τις ισορροπίες του μυαλού του, πριν μπει στον πόλεμο.

Η ρουλέτα είναι ένας πραγματικός πόλεμος. Ήθελε ο τύπος πρώτα να εκτονωθεί. Να αποκτήσει με αυτοσυγκέντρωση την τζογαδόρικη ψυχραιμία του. Ο τζόγος δεν είναι κομμάτι της καθημερινότητας. Δεν είναι η “συνέχεια” της όποιας άλλης δραστηριότητας μας.

Είναι κάτι ξεκομμένο από την οικογένεια, την εργασία, την παρέας, την γκόμενα, το ποδόσφαιρο. Και απαιτεί να κάνεις πρώτα εμετό, να αδειάσεις, να καθαρίσεις το μυαλό από οτιδήποτε άλλο. Αν υπάρχει μια περίπτωση δηλαδή, για να κερδίσεις.

Έτσι που λες. Συμβαίνει ο παίκτης να αργεί να πάρει πρέφα τα βασικά. Θα περάσουν χρόνια και ζαμάνια να τα κάνει συνείδηση πρακτικής. Γι’ αυτό και η Ελληνική παροικία θρηνεί κάθε μέρα θύματα από αυτοκτονίες. Ο τζόγος τους στέλνει αδιάβαστους όλους.

Μετά από κάποια τέρμινα αντιλαμβάνεται ότι αυτός, ο παίκτης δηλαδή, είναι εκείνος που αποφασίζει. Πότε, τι, και πόσα θα σπρώξει στο κουμάρι. Κανένας άλλος. Αλλά μέχρι να το μάθει ο παίκτης αυτό, μέχρι μάλλον να το καταλάβει άντε γεια. Έχει αυτοκτονήσει.

Καλή εβδομάδα σε ολόκληρη την Ελληνική μας παροικία….

==========================================

03 / 07 / 2023

Ήταν απίστευτα τα μηνύματα που λάβαμε στο «Greek Flash News» με αφορμή την γνωστή κυρία και χήρα του Oakleigh, που έχει δεσμό με πολύ νεότερο άντρα από την δική της ηλικία. Ο άνδρας που κυκλοφορεί σήμερα με τη σκέψη στο σεξ, που τον ενδιαφέρει όσο γίνεται περισσότερο η σεξουαλική απόλαυση, είναι αδιάβαστος αν δεν λαμβάνει υπ’ όψη το ερωτικό προφίλ της 45άρας ακόμη και της πενηντάρας.

Μιλάμε για τον άνδρα κάθε ηλικίας, ακόμα και από την ηλικία των 20 χρονών μέχρι 60 και βάλε. Μιλάμε για τον άνδρα εκείνον ο οποίος δεν περιορίζεται να ικανοποιήσει μόνον το εγώ του, ότι πήγε με μια ακόμα, αλλά τον αρσενικό που αναζητάει και την ποιότητα στο σεξ.

Μέχρι μόλις κάποιες δεκαετίες πριν η 45αρα ήταν «τελειωμένη». Η κοινωνία την ήθελε στο περιθώριο, και η ίδια αποδεχόταν το νέο της ρόλο, της γυναίκας που προετοιμαζόταν ψυχολογικά ότι θα διακοπεί η περίοδος, θα γίνει γιαγιά, δεν θα είναι πλέον επιθυμητή ερωτικά.

Σήμερα, τα 45 χρόνια θεωρούνται η αρχή της μέσης ηλικίας, της οποίας η ”δυναμική” φθάνει έως και τα 60-65. Ε, λοιπόν, για τον απαιτητικό άνδρα, η σαρανταπεντάρα είναι σε κάποιες περιπτώσεις το ιδανικό «αντικείμενο» του πόθου. Η γυναίκα που τα δίνει, και τα παίρνει όλα, στο κρεββάτι.

Περισσότερο από ποτέ είναι πιο έμπειρη στο σεξ η γυναίκα στην πέμπτη δεκαετία της ζωής της! Το σπουδαιότερο, είναι πιο… ανοικτή σε γνωριμία, σε αρπαχτή, πουλέμε, και βέβαια σε σχέση. Αισθάνεται μεγαλύτερη ελευθεριότητα απέναντι στον άνδρα, σε σύγκριση όταν ήταν 20 και 30 χρονών.

Κάποιοι δισταγμοί, κάποια ταμπού που το παρελθόν λειτουργούσαν αρνητικά, με τα χρόνια πάνε περίπατο. Ύστερα, μετά τα 40 και τα 50 η γυναίκα, ιδιαίτερα εκείνη με αυτοπεποίθηση στον εαυτό της, συμπεριφέρεται πιο… αληθινά πιο ερωτικά, απέναντι στον άνδρα. Στο ανδρικό φλερτ.

Ασφαλώς το γυναικείο κορμί είναι πιο σφικτό, πιο σφριγηλό στα 25 και στα 35. Έλα, όμως, που η 45αρα, παρ’ ότι το σώμα της και το πρόσωπό της δεν κρύβουν την ηλικία της, έχει περισσότερο θηλυκότητα, από την 20αρα και την 30αρα. Μάλλον γιατί έχει ξεπεράσει όλα τα ταμπού.

Το άλλο. Η γυναίκα και στα 45, και στα 55 και στα 65 έχει οργασμό. Παραμένει, λοιπόν, άτομο ερωτικής, σεξουαλικής δράσης. Το τελευταίο: Στα 45 η γυναίκα αισθάνεται περισσότερο(!) την σεξουαλική ηδονή απ’ ότι πριν δέκα και είκοσι χρόνια πριν. Αυτά λοιπόν για τις 45άρες και βάλε.

Δεν γνωρίζω κανένα τραγούδι της κυρίας- άσχετο για ποια μιλάμε. Σημασία έχει αυτό που συζητάμε, όχι ποια όρνιθα μας δίνει τη σχετική αφορμή. Δεν ξέρω, λοιπόν, κανένα τραγουδάκι της κυρίας, όμως συχνά τρώω στη μάπα τη φωτογραφία της.

Τα γνωστά ΜΜΕ δεν χάνουν ευκαιρία να γράφουν για την ερωτική της δραστηριότητα, πότε με τον έναν γκόμενο, πότε με τον άλλον. Διάφορα ενδιαφέροντα, π.χ. αν θα περάσει δακτυλίδι αρραβώνων, αν θα συγκατοικήσει με το νέο αμόρε κλπ κλπ.

Πάντα η κυρία, και κάθε κυρία της πιάτσας είναι ερωτευμένη με τον νέο γκόμενο. Και μ’ αυτόν που χωρίζει και ξανασυνδέεται. Δεν γράφουν τα μήντια πού τραγουδάει το κορίτσι, πώς πάει ο δίσκος της, αν έχει να παρουσιάσει νέα δουλειά, ποια τα σχέδιά της. Ποιος ασχολείται;

Παίζει στη δημοσιότητα η… ρομαντική πλευρά της καθημερινότητας της, η επόμενη σχέση της με εφοπλιστή ή κάτι άλλο που βρωμάει χαρτούρα. Και δυστυχώς σήμερα, τέτοιες «καλλιτεχνικές» ειδήσεις, φλερτάρουν καθημερινά στα περιοδικά και στις εφημερίδες του είδους τους.

Θυμήθηκα πριν χρόνια μία από τις πολλές περιπτώσεις του «φαινομένου» που λέμε. Μια ψευτοτηλεπαρουσιάστρια ήταν γκόμενα Σέρβου μπασκετμπολίστα του Ολυμπιακού. Μετά τα έφτιαξε μ’ έναν πολίστα. Μετά μ’ έναν επιχειρηματία. Μετά μ’ έναν ηθοποιό. Μετά μ’ άλλον μπασκετμπολίστα.

Από έρωτα στον έρωτα το πήγαινε το κορίτσι, και καλά έκανε, δικαίωμά της. Τα μίντια τι βιόλα βαράνε; Πουλάνε. Αυτή είναι η βιόλα τους. Πουλάνε σ’ όποιους αγοράζουν ό,τι σχετικό με κλειδαρότρυπα διάσημων ή ψευτοδιάσημων

Μοντέλες, μανεκέν, τρίτες στο βάθος κήπος παρουσιάστριες, είναι τραγουδίστριες σήμερα, αύριο δεν υπάρχουν. Κάποια κορίτσια κομήτες από reality, ένα ατελείωτο τσούρμο πηδάνε από το ένα κρεββάτι στο άλλο και τα περιοδικά της πλάκας, «στολίζουν» τις πουτανίτσες με λουλούδια αγάπης, και μιας σχέσης κάργα στο ειδύλλιο, και πως ανεβαίνουν σύντομα τα σκαλοπάτια της Εκκλησίας.

Το θυμήθηκα πρόσφατα που διάβασα κάτι για τον Γιώργο Μαρίνο. Μαγαζάτορας της δεκαετίας του 80 ήταν κάποιος με το όνομα Ηλίας Ιωαννίδης, που ήταν επίσης και ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου «Μέδουσα» και του νυχτερινού κέντρου «Μέδουσα»…..

Εκεί τραγουδούσε για 22 συνεχή χρόνια ο Γιώργος Μαρίνος. Το τονίζω: 22 χρόνια στην σειρά. Ήταν ένας από τους ελάχιστους μοσχόμαγκες της τότε νύχτας ο επιχειρηματίας διασκέδασης, γνωστός στην πιάτσα και στο ποδόσφαιρο και σαν «ο Μάμπο».

Πρώην πρόεδρος του Πιερικού και επί σειρά ετών ποδοσφαιρικός παράγοντας ο Ηλίας έγινε περισσότερο γνωστός σαν «Μάμπο», διότι στο μπαρμπούτι, πριν ρίξει τα ζάρια τα κουδούνιζε και τα έριχνε με τη φράση «μάμπο». Έτσι, ”μάμπο” τον αποκαλούσαν για χρόνια στην πιάτσα.

Τα τελευταία χρόνια ο Ιωαννίδης δούλευε τον «Ζυγό» στην Πλάκα, εκεί όπου έχουν εμφανιστεί οι πάντες σε διάφορα σχήματα (Παπακωνσταντίνου, Μαχαιρίτσας, Ζουγανέλης, Μηλιώκας, Μπουλάς, Σταρόβας, Άγαμοι Θύται κ.α.). 

Ρωτάει ο τραγουδιστής Χατζηγιάννης τον επιχειρηματία: «Κύριε Ηλία, ποιος ήταν ο πιο συνεργάσιμος απ’ όλους τους καλλιτέχνες που δουλέψατε εδώ και 40 χρόνια;».

-Ο Μαρίνος, απαντάει ο μαγαζάτορας! Ο Μαρίνος ήταν σπαθής άντρας, και τα είχε 15 κιλά.

Μάλιστα φίλες και φίλοι. 15 κιλά ήταν οι όρχεις του Μαρίνου. Ομοφυλόφιλος βέβαια ο Μαρίνος, αλλά πολύ αρσενικός σε συμπεριφορά από κάποιους άλλους άντρες. Έχει να το λέει ο Μάμπο για τον Γιώργο Μαρίνο: «Χρυσό παιδί, μορφωμένο άτομο. Δεν έφευγε από την Μέδουσα, όσα κι αν του έδιναν συνάδελφοι επιχειρηματίες νυχτερινών κέντρων…».

O ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑΚΙΑΣ

Η επιστροφή – Η Σχολή που γεννήθηκε στην εφημερίδα «ΦΙΛΑΘΛΟΣ»

• HOME
• ΑΘΛΗΤΙΚΑ
• ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ
• ΠΟΛΙΤΙΚΑ
• ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ
• ΧΡΗΜΑ
• MEDIA
• ΣΕΝΤΟΝΙΑ
• ΣΤΟΙΧΗΜΑ

ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ ΜΠΑΛΑΚΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΙΝΟΥ ΖΥΓΙΖΑΝ 15 ΚΙΛΑ

01/07/2023

•

•

Ηλίας Ιωαννίδης, ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου «Μέδουσα» και του νυχτερινού κέντρου «Μέδουσα», στο οποίο για 22 συνεχή χρόνια τραγουδούσε ο Γιώργος Μαρίνος. Ένας από τους ελάχιστους μοσχόμαγκες της νύχτας ο επιχειρηματίας διασκέδασης, γνωστός στην πιάτσα και στο ποδόσφαιρο σαν «ο Μάμπο».

Πρώην πρόεδρος του Πιερικού και επί σειρά ετών ποδοσφαιρικός παράγοντας ο Ηλίας έγινε περισσότερο γνωστός σαν «Μάμπο», διότι στο μπαρμπούτι, πριν ρίξει τα ζάρια τα κουδούνιζε και τα έριχνε με τη φράση «μάμπο». Έτσι, ”μάμπο” τον αποκαλούσε για χρόνια στην πιάτσα….

Τα τελευταία χρόνια ο Ιωαννίδης δούλευε τον «Ζυγό» στην Πλάκα, εκεί όπου έχουν εμφανιστεί οι πάντες σε διάφορα σχήματα (Παπακωνσταντίνου, Μαχαιρίτσας, Ζουγανέλης, Μηλιώκας, Μπουλάς, Σταρόβας, Άγαμοι Θύται κ.α.). 

Ρωτάει ο τραγουδιστής Χατζηγιάννης τον επιχειρηματία: «Κύριε Ηλία, ποιος ήταν ο πιο συνεργάσιμος απ’ όλους τους καλλιτέχνες που δουλέψατε εδώ και 40 χρόνια;».

-Ο Μαρίνος, απάντησε ο επιχειρηματίας! Ήταν σπαθής άντρας, και τα είχε 15 κιλά.

Μάλιστα φίλες και φίλοι. 15 κιλά οι όρχεις του Μαρίνου. Ομοφυλόφιλος ο Μαρίνος βέβαια, αλλά πολύ αρσενικός στην συμπεριφορά του. Έχει να το λέει ο Μάμπο για τον Γιώργο Μαρίνο: «Χρυσό παιδί, μορφωμένο άτομο. Δεν έφευγε από την Μέδουσα, όσα κι αν του έδιναν συνάδελφοι επιχειρηματίες νυχτερινών κέντρων…».

Καλό μήνα, καλή εβδομάδα, και πάντα χαρούμενοι στην ζωή σας…..

==========================================

26 / 06 / 2023

Χωρίς κανένα πρόβλημα, άνετα και χαλαρά η πολύ γνωστή χήρα της Ελληνικής παροικίας της Μελβούρνης, κυκλοφορεί και οπλοφορεί που λένε, με πολύ νεότερο σύντροφο ανάλογα βέβαια με την ηλικία της.

Η κυρία ξαναζεί έναν μεγάλο έρωτα με έναν άνδρα 23 χρόνια μικρότερο της δικής της ηλικίας. Τυχερός ο τύπος λέω εγώ. Θα έλεγα καλύτερα, τυχερή και η κυρία, γιατί δεν μας επιτρέπεται να πούμε ότι την χάλασαν οι παρέες της.

Βεβαίως και είναι τυχερή όταν στα 55 της εδώ και 3 / 4 χρόνια, χαίρεται την παρέα ενός 32χρονου σήμερα. Λένε ότι η γκομενοδουλειά, γιατί ακριβώς περί αυτού πρόκειται, με τόσο μεγάλη διαφορά ηλικίας δεν έχει μέλλον.

Και τι έγινε; Δεν το κατάλαβα δηλαδή. Τη βρίσκεις με κάποιον, με κάποια για να έχεις… μέλλον; Όταν παίρνεις από μία σχέση, και πολλά μπορείς να πάρεις από μία σχέση, αν γνωρίζεις την εν λόγω τέχνη, τότε ζεις το τώρα.

Βιώνεις το σήμερα. Ρουφάς τους χυμούς, τρως τους καρπούς μέχρι το φρούτο να μπαγιατέψει. Να μην έχει πια τις μυρουδιές του. Μέχρι πότε; Ίσως σ’ ένα χρόνο, ίσως σε δέκα χρόνια. Μέχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα.

Επί της ουσίας τώρα. Η πενηντάρα θα δώσει πολύ περισσότερα στον τριαντάρη, παρά σ’ έναν εξηντάρη εραστή. Η πενηντάρα κυρία, θα τα δίνει όλα. Όλη μέρα, κάθε στιγμή έχει στη σκέψη της τον άλλον για να νοιώθει αυτός ο άλλος όσο γίνεται πιο πλήρης, πιο ικανοποιημένος.

Από την άλλη, ο τριαντάρης θα πάρει πολύ περισσότερα από την πενηντάρα απ’ όσα σε μία σχέση με 25άρα π.χ. Από την 20άρα, ή ακόμα και την 25άρα λείπουν τα χιλιόμετρα της σεξουαλικής πείρας.  άσε ότι στην ηλικία της δεν λειτουργεί τόσο ως ερωμένη, όσο σαν αυριανή σύζυγος, σα μέλλουσα μητέρα.

Δεν μιλάμε σοβαρά αν περιμένανε να… αλλάξει ο ανώμαλος επειδή τον βάλανε φυλακή. Λέω για τον προπονητή που τον είχαν κάνει τσακωτό για ασέλγεια σε ανήλικο. Και την ξανάκανε τη βρωμοδουλειά. Αυτά τα πράγματα δεν ισιώνουν. Μιλάει η επιστήμη, όχι το καφενείο.

Έχει την αρρώστια του ο άνθρωπος. Άρρωστος είναι. Και το ξέρει καλύτερα απ’ όλους ο ίδιος. Και να θέλει να μην την κάνει, θα την κάνει. Είναι υπεράνω του Εγώ του. Καμία, λοιπόν, έκπληξη επειδή ο συγκεκριμένος προπονητής… ξανακύλησε στο ίδιο παράπτωμα. Δεν φταίει αυτός. Η αρρώστια του φταίει.

Και πως θα γίνει καλά; Αυτό είναι αδύνατον! Είπαμε, μιλάει η επιστήμη, όχι η γειτονιά και η κυρία Μπουμπού. Το μόνο φάρμακο είναι ο ευνουχισμός. Και συμβαίνει σε κάποιες χώρες, με τη σύμφωνη γνώμη του… ασθενούς.

Από έναν αστέρα του Χόλυγουντ τι… λιγότερο να περιμένει κανείς; Θα πίνει αλκοόλ, ουσίες όποιες βρίσκει μπροστά του και δεν θα υπολογίζει κανέναν. Εκτός την κακή δημοσιότητα, στο φινάλε κι αυτή την γράφει κανονικά.

Τα έχουμε πει αυτά. Ζει σ΄ άλλον πλανήτη στον δικό του πλανήτη, η κινηματογραφική φιρμάρα. Τα ατέλειωτα λεφτά από τα έσοδα του στις ταινίες, η δίχως όρια διασημότητα και οι απαιτήσεις της δουλειάς του.

Δηλαδή, η προσπάθεια να κρατήσει σε κάποιο  έλεγχο την προσωπική του ζωή, ώστε να αποδίδει καλλιτεχνικά, τον κάνουν να βρίσκεται σε εξωγήινο διαστημόπλοιο, όχι σε νορμάλ καθημερινότητα.

Ένας τίποτας από το πουθενά ήταν ο Τζώνυ Ντεπ, ούτε καν πήγαινε για ηθοποιός. Και λόγω του σπουδαίου ταλέντου που είχε, εξελίχθηκε σε βεντέτα πρώτης πρώτης γραμμής. Όνομα πρώτο ανάμεσα στα πρώτα.

Παγκόσμιο σουξέ το άτομο εδώ και πολλά χρόνια. Καμία εντύπωση δεν έκαναν στο Χόλυγουντ, οι σοκαριστικές, σύμφωνα με τα… μήντια, κατηγορίες της πρώην γκόμενας του Jonny Depp, της Amber Heard.

Αδιανόητη ήταν η μαλακία του να την παντρευτεί το 2021, και να είναι μαζί της σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο. Τον κατηγόρησε λοιπόν, ότι την έσπαγε στο ξύλο, ότι υπέφερε μαζί του, ότι της προκάλεσε ζημιά στην καριέρα της.

Και γι’ αυτό η λεσβιάρα, η ανωμαλιάρα  Αμπέρ Χέρντ ζητούσε 50 εκατομμύρια αποζημίωση από τον Ντεπ. Δουλειά να έχουν οι μεγαλοδικηγόροι και η ευσεβής δικαιοσύνη να βρει την αλήθεια και να αποδώσει το δίκαιο.

Όλα ξεκινάνε από την ανάγκη. Αυτή είναι η κινητήρια δύναμη στον πλανήτη, η Ανάγκη. Όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα και τρίτα. Τέταρτα και πέμπτα. Πίσω από την Ανάγκη. Καλές και άγιες οι ιδεολογίες και οι θρησκείες και τα οράματα, οτιδήποτε αγνό και πνευματικό, όμως ανίκανο να ταρακουνήσει το έδαφος κάτω από τα πόδια των ανθρώπων, που θα κινηθούν, θα ξεσηκωθούν μόνο κάτω από την πίεση της Ανάγκης. 

Από τότε που βρέθηκε ο άνθρωπος στη γη, ορίζει την πορεία του αυτό που χρειάζεται. Το φαγητό, ο ύπνος, το σεξ, το χρήμα. Δεν κουνάει την αρίδα του να δουλέψει, να διαδηλώσει, να βρίσει, να πολεμήσει, αν δεν τον τσινάει γι’ αυτό η ανάγκη.

Οι κοινωνίες, οι θρησκείες, οι επαναστάσεις, τα ταξίδια, ο τζόγος, το εμπόριο, τα πάντα όλα κτίστηκαν γιατί τα έχει ανάγκη ο άνθρωπος. Και τα ζώα όλα δεν κάνουν τίποτα, μα τίποτα παρά μόνο ότι έχουν ανάγκη. Να εξασφαλίσουν τροφή, να ζευγαρώσουν και να ζήσουν, δηλαδή να καβατσώσουν, να φωλιάσουν κάπου προκειμένου να αποφύγουν τον κίνδυνο, να γίνουν μεζές άλλου ζώου.

Η πορνεία. Το λένε το αρχαιότερο επάγγελμα της γυναίκας. Το γέννησε η ανάγκη της σεξουαλικής επαφής του άνδρα. Επάγγελμα που στο διάβα της Ιστορίας ποτέ δεν έγινε παρελθόν. Το τονίζουμε αυτό γιατί με τους χρόνους και τους καιρούς δεκάδες, εκατοντάδες άλλα επαγγέλματα καταργήθηκαν.

Και πως να περάσει στην Ιστορία η πορνεία όταν την έχει ανάγκη ένα κομμάτι του ανδρικού πληθυσμού; Μ’ άλλα λόγια υπάρχουν ακόμα πουτάνες όχι γιατί κάποιες γυναίκες είναι γεννημένες πουτάνες, αλλά επειδή τις έχουν ανάγκη κάποιοι άνδρες.

Γιατί γίνεται πουτάνα και μια γυναίκα που δεν είχε καν σκεφτεί πως θα έφτανε να ξαπλώνει με άντρα που δεν είναι η σχέση της.Και δεν το κάνει με την προοπτική ότι μ’ αυτόν τον άνδρα αύριο θα παντρευτεί. Ούτε από προσωπική σεξουαλική ικανοποίηση. Στην πορνεία σύρεται από την ανάγκη για χρήματα. Καλή συνέχεια και καλή εβδομάδα…..

==========================================

19 / 06 / 2023

Ένας συμπάροικος κατηγορείται από την αστυνομία της Μελβούρνης, ότι καταχράστηκε κάπου 500.000 δολάρια από την εταιρία που δούλευε σαν λογιστής. Έχει όμως πολύ ενδιαφέρον η ιστορία του.

Τι είπε στον Ανακριτή ο ένοχος; Παραδέχθηκε στην απολογία του ότι τα βούτηξε τα λεφτά, όμως δεν τα έφαγε. Δηλαδή; Τα έπαιξε στο καζίνο. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο, σου λέει ο τύπος. Δηλαδή; Πάμε στο ζουμί της ιστορίας.

Κύριε ανακριτά, είμαι εξαρτημένος. Είμαι τζογαδόρος. Αν δεν με πιστεύετε να σας φέρω το … παρουσιολόγιο μου στο καζίνο της Μελβούρνης. Από τα 500 χιλιάρικα τα 499 τα έπαιξα στην ρουλέτα. Είμαι τζογαδόρος και παίζω ακόμα και όταν…. Κοιμάμαι. Δεν προσθέτω, ούτε μια λέξη δική μου.

Άλλος τα τρώει στα μπουζούκια. Κακώς. Άλλος στις πουτάνες. Κάκιστα. Άλλος στα ναρκωτικά. Τρισκάκιστα. Ο παίκτης ζητάει επιείκεια. Τζογαδόρος είναι, όχι πρεζάκιας και πουτανιάρης. Είπαμε. Δεν ξανάγινε. Και υπάρχουν χιλιάδες σαν και αυτόν.

Είναι άρρωστος με το καζίνο, σημαίνει ότι το πρώτο που σκέπτεται κάθε μέρα και το τελευταίο είναι να παίξει. Γι’ αυτό ζει. Να ποντάρει μάρκες στο τραπέζι της ρουλέτας. Παίζει απλά και μόνο για να χάσει. Νόμος της ζωής αυτός.

Πάμε παρακάτω. Το καζίνο τι είναι; Έτσι και το μάθει κάποιος, κάηκε. Δεν γίνεται να γλυτώσει. Πιο ισχυρό από τον παίκτη. Μην πει κανείς ότι η δουλειά είναι ντέρμπυ, ότι πιθανότητες επιτυχίας έχουν και οι δύο πλευρές.

Αυτό δεν παίζει. Γιατί, λοιπόν, το κράτος επιτρέπει τη νόμιμη λειτουργία του καζίνου, από τη μια και από την άλλη δίνει τα κλειδιά σε συρτάρι με πακέτα του δημοσίου; Αν δεν υπήρχε ο τζόγος, δεν θα υπήρχε ούτε κράτος.

Οι απανταχού τζογαδόροι συντηρούν το κράτος. Το κάθε κράτος. Και στο λένε και στις διαφημίσεις που βάζουν. Παίζεις; Σε ρωτάνε στην διαφήμιση. Απλά μόνο να ξέρεις ότι έχεις χάσει πριν ακόμα αρχίσεις. Πόσο πιο απλά θέλεις να στο πούνε.

Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν σφαγέας των λαών. Φοβερά πράγματα. Βγαίνουν κάποιοι και για να εντυπωσιάσουν λένε την ανοησία τους. Το πιο φοβερό; Πολλοί τους παίρνουν στα σοβαρά.

Ο Μέγας Αλέξανδρος, έτσι λένε οι γραφές, γεννήθηκε 20 Ιουλίου το 356 και πέθανε στις 10 Ιουνίου, το 324 στα 33 του, χωρίς ακόμα να έχει ξεκαθαριστεί ποια ήταν η ακριβής αιτία του θανάτου του. Ψάχνουνε, ίσως το βρούνε, όπως θα βρούνε και τον τάφο του. Τι λέγαμε;

Ότι κατά καιρούς σκάνε μύτη κάποιοι περίεργοι και λένε ότι ο Αλέξανδρος ήταν σφαγέας. Κι αντί να τους αγνοήσουν, αντί να τους πετάξουν τίποτα φασίνες και στουπιά, το ρίχνουν στον αντίλογο.

Είναι σαν να βγαίνει κάποιος σήμερα Δευτέρα να μας πει ότι είναι Δευτέρα, όχι Τρίτη. Ε, δεν είναι νούμερα όσοι του ζητήσουν εξηγήσεις, γιατί λέει ότι είναι Δευτέρα, και όχι Παρασκευή, ή, Κυριακή.

Στρατηλάτης ήταν ο Αλέξανδρος. Πολέμαρχος. Και με τα στρατά του απλώθηκε στα πέρατα του κόσμου. Κουβαλούσε μαζί του, εκτός από τανκ, πυραύλους, αεροπλάνα, και επιστήμονες, και καλλιτέχνες, και λαογράφους, και γεωγράφους, και αστρονόμους, και ντεκορατέρ, και στυλίστες, και ντηζάινερ.

Όλοι αυτοί δεν πολεμούσαν, στις μάχες έριχνε το αληταριό που είχε καβατζώσει, και πρώτος απ΄ όλους, στην πρώτη γραμμή ο ίδιος. Βεβαίως και έσφαξε ο γίγαντας ο Αλέξανδρος. Η αποστολή του δεν ήταν να σφάξει, όμως για να καταφέρει ότι ξεκίνησε δεν μπορούσε να μην κατακτήσει λαούς.

Να μη σφάξει λαούς. Έκαψε, λοιπόν, και ρήμαξε, και κατέστρεψε. «Ζει ο Μέγας Αλέξανδρος;» ρωτάει η φουκαριάρα γοργόνα. Βεβαίως ζει ο Αλέξανδρος. Ο Μαρξ και ο Λένιν δεν ζουν. Ο Τσε Γκεβάρα και όλοι οι επαναστάτες δεν ζουν και δεν μας οδηγούν.

Όλοι αυτοί έχουν πεθάνει, για να μη σου πω ότι ποτέ δεν έζησαν. Ως μύθος δεν έζησαν. Ο Αλέξανδρος ζει, όμως. Ολοζώντανος ο μύθος του. Γιατί, όμως; Γιατί η ιστορία γράφεται πάντα με τους μύθους και τα παραμύθια.

Ιερέας, σου λέει. Και τον λένε έτσι γιατί το λειτούργημα του δεν είναι απλά κοινωνικό, όπως του δικαστικού και του αστυνομικού, αλλά ιερό. Θεϊκό. Υπηρέτης, λέει, του Θεού είναι ο παπάς με τα ράσα. Αυτή είναι η επαγγελματική του στολή.

Και για να προκαλεί το σεβασμό κυκλοφορεί με γένια. Και τελευταία σκάσανε η μια πίσω από την άλλη οι περιπτώσεις ιερέων οι οποίοι είχαν απλώσει τα ιερά τους χέρια στα αθώα και ανήλικα κοριτσάκια.

Ποια εξήγηση να δώσεις, όταν ο μεσήλικας και ο γέρος παπάς αναζητεί τη σεξουαλική ικανοποίηση σε 10χρονη και 12χρονη; Είναι εξουσία ο παπάς. Είναι και άνθρωπος, βέβαια, έχει όπως όλοι οι άνδρες τις κάψες του, όμως όταν δεν τον συγκρατεί το ράσο, είναι γιατί κυκλοφορεί με εξουσία.

Ιερέας είναι, ιερωμένος, τον μεγαλοδύναμο εκπροσωπεί που όλοι τον πιστεύουν. Δεν εκπροσωπεί κάποιο κόμμα, ούτε κάποια επιχείρηση. Από τότε που βγήκε η θρησκεία, δηλαδή από αρχαιοτάτων χρόνων, ο ιερέας ήταν ασύδοτος.

Αντιληπτό ότι η εξουσία ελέω Θεού εύκολα προκαλεί την εκτροπή. Την κατάχρηση. Την παρανομία. Την αδικία. Το έγκλημα. Αυτό που ψιθυρίζεται σε κύκλους που ξέρουν τι λένε, αναμένεται να ξεσπάσουν σκάνδαλα σεξουαλικά πιο χοντρά με πρωταγωνιστές και ενόχους παπάδες και επώνυμους.

Όχι ρετάλια, και περαστικούς. Και τα νέα θα αφορούν αταξίες ιερές και με αγόρια. Αν ο πιστός είναι μια φορά άνθρωπος του θεού και της εκκλησίας, ο κληρικός εξ ορισμού θεωρείται δέκα φορές πιο πιστός και θρησκόληπτος.

Τότε, πως εξηγείται η παλιανθρωπιά του να απλώνει χέρι στο κορμί άβγαλτου ακόμα ατόμου, και να του τραυματίζει τη χριστιανική ψυχή για χρόνια, για δεκαετίες;

Άλλο είναι το ανεξήγητο. Να παραμένουν πιστοί τα θύματα της σεξουαλικής βίας αλλά και πονηριάς των παπάδων. Να συνεχίζει ο κόσμος να πιστεύει το ίδιο μ’ αυτό που υπηρετούν οι ανώμαλοι. Αυτοί που ντύνονται το θείο ράσο για να κρύψουν την διαστροφή τους. Και την αντικοινωνική τους συμπεριφορά.

Είχε μια ομορφιά θεϊκή. Δεν τη συναντάς στο δρόμο, στο σουπερμάρκετ, στην τράπεζα, σ’ ένα γραφείο. Όποιος έβλεπε από κοντά το ερωτικά φωτεινό και μυστηριακά ήρεμο πρόσωπό του, θαύμαζε το κάλλος και την αρμονία του. Τι είναι τούτο, απορούσες. Ο Απόλλων, ο Ωραίος Πάρις, σίγουρα όχι κάποιος θνητός.

Ένα αγόρι από τα ταπεινά Καμίνια του Πειραιά ήταν ο Βασίλης Κουρκουμέλης. Ξεκίνησε να γίνει χορευτής, εμφανιζόταν στις μπουάτ της Πλάκας και τελικά έγινε πασίγνωστος ως σχεδιαστής μόδας με το όνομα Μπίλυ Μπο.

Τον σακάτεψε η αρρώστια. Η τότε νέα αρρώστια, δεν τον ασχήμυνε μόνο, δεν έφθανε που άρπαξε όλη την ομορφιά του, τον διέλυσε και σωματικά, πριν του πάρει τη ψυχή. Ο Μπίλυ Μπο είναι ο πρώτος επώνυμος Έλληνας που τον σκότωσε το aids.

Πέθανε στα 33 του χρόνια, στις 13 Ιουνίου, το 1987. Παραμένει αξέχαστος, όχι βέβαια για τον απλό κόσμο, αλλά για την Αθήνα της μόδας και της νύχτας, των κοσμικών και της Μυκόνου. Και πολλοί πιστεύουν, ότι τον «κόλλησε» ένας δεσπότης. Ας είναι.

==========================================

12 / 06 / 2023

Ήταν να μη γίνει η αρχή. Στην αρχή το πράμα σόκαρε, στη συνέχεια περνάει σχεδόν ντούκου. Δυο γυναίκες φιλιούνται στο στόμα, όχι απλά χείλη με χείλη, αλλά στη φωτογραφία να φαίνεται καθαρά και η γλώσσα.

Η επαφή της γλώσσας, έτσι το έργο θα συζητηθεί. Ποιος άλλος είναι ο σκοπός; Καμιά λεσβία που σέβεται τον εαυτό της, τη σεξουαλική της ταυτότητα δεν αισθάνεται την  ανάγκη να προκαλέσει. Να στείλει ”μήνυμα” σ’ άλλη τζίβα ή να δείξει διαθέσιμη σ’ όποια επιθυμεί να δοκιμάσει το σεξ με ομόφυλη.

Μια τραγουδίστρια και μια χορεύτρια made in Greese σε επίδειξη μόδας αγκαλιάστηκαν και ενώθηκαν οι γλώσσες τους. Αν πράγματι το έκαναν για να εξασφαλίσουν δημοσιότητα μάλλον έκαναν μια τρύπα στο γιαούρτι.

Το σωστό ερώτημα πλέον δεν είναι ποιες τραγουδίστριες, αλλοδαπές και ντόπιες, έχουν φιληθεί σεξουαλικά δημοσίως μπροστά στην κάμερα, αλλά ποιες… δεν φιλήθηκαν ακόμα! Άννα Βίσση, Δέσποινα Βανδή, Πάολα, Παπαρίζου, η λίστα μόνο φτωχή δεν είναι.

Και από τις ξένες η Μαντόνα με την Μπρίτνεύ Σπήαρς, η Τζένιφερ Λόπες, η Αγκιλέρα κ.α. Σήμερα ο Λεσβιασμός, είναι κάτι που περνάει στο ντούκου. Στις 100 γυναίκες, οι 80 θα ήθελαν να δοκιμάσουν σεξ, με μια άλλη γυναίκα. Επίσημο αυτό.

Είναι πια καθημερινότητα στο δυτικό κόσμο. Κάθε λίγο σκάει ένα περιστατικό σεξουαλικής, λέει, κακοποίησης πιτσιρικά από ιερωμένο. Έτσι το λένε. Σεξουαλική κακοποίηση. Ο παπάς, όμως, με τέτοια κατηγορία, ο πεινασμένος σεξουαλικά, όσο κι αν δεν ελέγχει τις ορμές του, πλησιάζει το θύμα με τα πιο γλυκά λόγια.

Το αποπλανάει καλοπιάνοντας το. Με κουβέντες, με υποσχέσεις λαχταριστές, από μία σοκολάτα μέχρι κάποιο άλλο πιο ακριβό δωράκι. Και… πατρικά, ιερατικά απλώνει χέρι και τρυφερά χαϊδεύει το αγοράκι ή το κοριτσάκι.

Σωστά το λέμε έτσι, σεξουαλική κακοποίηση, διότι πράγματι το θύμα της σεξουαλικής ορέξεως κακοποιείται ψυχικά. Η πράξη, όποια κι αν είναι αυτή, ολοκληρωμένη κι όχι, στιγματίζει τον, την ανήλικη, ίσως για χρόνια, ίσως για πάντα.

Ποιος φταίει για τις παρεκτροπές των ρασοφόρων; Οι ίδιοι. Οπωσδήποτε. Μόνον αυτοί; Να μην είμαστε απόλυτοι. Άνθρωποι είναι κι οι ιερείς. Γήινα πλάσματα. Η σάρκα τους δεν είναι νεκρή. Φταίνε και οι γονείς των παιδιών. Έτσι λέω εγώ.

Πώς το στέλνεις το αγόρι σου, κύριε μπαμπά και κυρία μαμά, να νταραβερίζεται με τις ώρες κοντά σ’ έναν ιερέα, σ’ έναν άνδρα 40 και 50 χρονών, στις φλογισμένες ηλικίες από άτομα ικανά για το σεξουαλικό έγκλημα;

Άτομα που λόγω ράσου δεν έχουν κανονική σεξουαλική ζωή, ούτε τους επιτρέπεται να επισκεφθούν μπουρδέλο. Είναι αφέλεια η σκέψη, ”ιερέας είναι, άνθρωπος του θεού, άρα δεν είναι δυνατόν… , αυτά δεν γίνονται”.

Πως δεν γίνονται! Γίνονται και παραγίνονται. Αιώνες γίνονται, και ποτέ δεν έχουν σταματήσει να γίνονται. Στέλνουν το αθώο αγοράκι να κάνει το παπαδάκι και βρίσκεται υπό την… προστασία της καθοδήγησης του παπά. Και το άβγαλτο παιδάκι παίρνει χαμπάρι τι… συνέβη, συνειδητοποιεί τι ακριβώς του έκανε ο άνθρωπος του θεού, μετά το κακό.

Οι πιθανότητες είναι πολλές, 25%, ίσως 37%, σε κάποιες περιπτώσεις και περισσότερο από 51% ένας άνδρας όχι ομοφυλόφιλος, αλλά στερημένος σεξουαλικά, να τολμήσει να αποπλανήσει ανήλικο αγόρι, εάν τον έχει δίπλα του και είναι μόνοι οι δυο τους.

Αυτό δεν το λαμβάνουν υπ’ όψιν τους οι θρησκόληπτοι γονείς; Χιλιάδες παιδιά, πολλές χιλιάδες αγόρια και κορίτσια, γνώρισαν, πρωτογνώρισαν το σεξ(;) με τον πιο άσχημο τρόπο και με δράστες ιερείς.

Κάποτε το πρόβλημα δεν απασχολούσε, δεν έβγαινε στον αέρα. Σήμερα, οι ίδιες οι Εκκλησίες του χριστιανισμού, ακόμα και οι πιο συντηρητικές, και του προτεσταντισμού, κάνουν έρευνες και καταγράφουν το μέγεθος της ζοφερής πραγματικότητας.

Τους βιασμούς από ιερείς σε ανήλικα παιδιά που περνούσαν ώρες σε χριστιανικά ιδρύματα. Μαλακίες γονέων, λέω εγώ κι όχι μόνο ανωμαλίες ιερέων, παιδεύουσι τέκνα. Μια ζεστή πραγματικότητα, που την ζούμε δίπλα μας.

Με τα ψέματα και όλα όσα συμβαίνουν δίπλα μας, φτάσαμε φίλες και φίλοι, στα μέσα του  Ιουνίου. Μια εποχή, που όλα τα κουρασμένα παλληκάρια της ζωής σκέπτονται μόνο ένα πράγμα. Να πάνε στην Ελλάδα για διακοπές.

Όσο αρχίζει δηλαδή να πατάει το Ελληνικό μας καλοκαίρι. Ήλιος και θάλασσα. Θάλασσα και ήλιος. Που είναι και τα καλύτερα στον κόσμο. Η πιο μονάκριβη περιουσία μας. Για την ελληνική θάλασσα λέω, ρε.

Την πρώτη στον κόσμο. Πιάνουμε Ιούνιο και άντε να ξεκινήσουμε τα μπάνια. Και σκέπτεσαι την παραλία με ανατριχίλα. Την αηδία μ΄ έναν λεχρίτη και τα αποτσίγαρα. Να αρπάξω το αυτόματο, να θερίσω στα τυφλά και όποιον πάρει ο Χάρος από τους καπνιστές στην πλαζ.

Φουμάρει ο χάλιας και δίπλα στο κύμα, σβήνει και τη γόπα του στην άμμο. Δεν του αξίζει να ζει. Τελειώσαμε. Δεν χρειάζεται κουβέντα δεύτερη. Κανένα, μα κανένα δικαίωμα δεν έχει να κάνει χρήση της γης όποιος δεν σέβεται ούτε τον εαυτό του, ούτε το σπίτι του.

Σπίτι του είναι το περιβάλλον, όλων μας σπίτι είναι. Δεν ανέχομαι, λοιπόν, να βρωμίζει το σπίτι μου κανένας. Και με ενέργεια, αναφέρομαι στο κάπνισμα, που την έχω για αυστηρά προσωπική. Όπως είναι το σεξ, ο ύπνος.

Αυτά δεν τα κάνει δημόσια ο αξιοπρεπής άνθρωπος. Περιορίζομαι στην απόλυτα προκλητική αλητεία να κυκλοφορεί ο λουόμενος με το πακέτο τσιγάρα στο χέρι. Αυτός ο ξεφτίλας έχει ατέλειωτη περιφρόνηση και σε μένα και την μάνα φύση. Μας προσβάλλει κατάμουτρα.

Αναρωτιέσαι. Δεν καταλαβαίνει ότι δεν πρέπει να φουμάρει στη θάλασσα; Όχι, δεν το καταλαβαίνει. Και αν το καταλαβαίνει ο καπνιστής στα παπάρια του, και η κυρία καπνίστρια στην αιδοιάρα της. Ένα τίποτα, ένα μηδέν είναι αυτός που λερώνει με τις γόπες τις ακτές.

 Ένα παράσιτο, ένα τσιμπούρι, μια ακρίδα, που κι αυτή στο φινάλε έχει μια χρησιμότητα, κάποιο λόγο υπάρξεως. Δεν πιάνω τον γίγαντα τον μέρμηγκα, η παρουσία του οποίου στον πλανήτη είναι κολοσσιαίας σημασίας σε σύγκριση μ’ αυτήν του ανθρώπου.

Ο καπνιστής όταν δεν σέβεται τον δημόσιο χώρο, είναι απλά ένα κάθαρμα. Δεν μπορεί να μου φουμάρει, και να μου στέλνει τον καπνό στην μούρη μου. Δεν έχει τέτοιο δικαίωμα. Αλλά για τον καπνιστή όλα αυτά είναι μικρά γράμματα. Και θα εξακολουθούν όλοι αυτοί, να βρωμίζουν το περιβάλλον μας.

Καλη εβδομάδα και καλή συνέχεια σε όλη την παροικία…..

======================================================================

05 / 06 / 2023

Πριν από καιρό, βρέθηκα σε κάποιο νεκροταφείο, για την κηδεία ενός γνωστού μου. Μαρμάρωσα κάποια στιγμή, όταν δίπλα από τον τάφο του γνωστού μου, είδα δυο γεροντάκια αμίλητα να κάθονται πάνω στον τάφο.

Ήταν ο  άντρας και η κυρά του. Σα να κάθονταν στο καφενείο ή στο σπίτι τους. Ρώτησα και μου είπε ο υπάλληλος του νεκροταφείου πως κάθε μέρα, μετά το μεσημέρι έρχονται, και δεν φεύγουν αν δεν βραδιάσει, από τον τάφο του γιου τους. Αφήνουν εδώ τα καρεκλάκια τους, αφού θα ξανάρθουν και αύριο και κάθε μέρα…

Τι κάνουν μάνα και πατέρας κάθε μέρα, μα κάθε μέρα, χρόνια τώρα, στο τάφο του γιου; Ίσως μιλάνε μαζί του. ίσως του κάνουν παρέα. Δεν έχουν δεχθεί πως πέθανε. Ίσως γιατί δίπλα στον τάφο του, ξεχνούν τον πόνο τους.

Θυμήθηκα το χαροκαμένο ζευγάρι όταν είδα προχθές σε φωτογραφία, τους γονείς μιας νεαρής κοπέλας στον τάφο της. Πριν χρόνια το κορίτσι αυτό είχε βιαστεί και δολοφονηθεί, και η μητέρα της μαζί και ο πατέρας της, της πήγαν τούρτα, γιατί είχε τα γενέθλια της.

Μα, η κόρη τους έχει πεθάνει. Για τους γονείς όμως όχι. Την έχουν ζωντανή στη σκέψη τους, στο πνεύμα τους. Πως μπορείς άλλωστε να ξεχάσεις την τραγική κατάληξη του παιδιού σου, όταν πριν καλά, καλά, γνωρίζει την ζωή, την άρπαξε ο θάνατος.

Και ήρθαν στις σκέψεις μου, οι πυραμίδες της Αιγύπτου που ήταν οι τάφοι. Η κατοικία των νεκρών, που όμως είχαν τις ανάγκες τους, όπως και οι ζωντανοί. Τοποθετούσαν λοιπόν τροφές δίπλα στον νεκρό, και όχι μόνο φαγητά. Ότι άλλο είχαν ανάγκη, π.χ. ρούχα, καθρέπτη, σαπούνι, χτένα, καλλυντικά κ.α.

Το μεγάλο λάθος που το κάνουν όλοι στην παιδική τους ηλικία. Να θαρρούν πως και οι άλλοι βλέπουν τον κόσμο το ίδιο, όπως εκείνοι. Αυτό σημαίνει αθωότητα. Ότι ο άλλος δεν έχει διαφορετικές σκέψεις στο κεφάλι του.

Διαφορετικές επιθυμίες. Να, όμως, που κάποιος άλλος είναι ικανός να κάνει αυτό που σε σένα ούτε καν περνάει από το μυαλό σου. Από πιτσιρικάς θυμάμαι πως το πρώτο πράμα που γούσταρα ήταν τα κορίτσια.

Ξεκαθαρίζω ότι η κουβέντα είναι γκομενική. Και περνάω στο παρασύνθημα. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μια ωραία, μια λαχταριστή συμμαθήτρια μας, μια γειτόνισσα μας, να βγαίνει ραντεβού με ένα άσχημο αγόρι. Πως γίνεται αυτό, γαμώ το στανιό μου, παραμιλούσα.

Μετά από χρόνια έδωσα την εξήγηση, και ήταν τόσο απλή, γαμώ το στανιό μου. Η κοπέλα μετράει αλλά και αισθάνεται πως ήρθε ο καιρός να πάει με αρσενικό. Να επιβεβαιώσει ότι είναι γυναίκα, ότι αρέσει.

Ε, θα πει το ”ναι” στον κακομούτσουνο, όταν δειλιάζουν να της την πέσουν οι ομορφονιοί. Αληθινή ιστορία. Είμαι στην τελευταία τάξη του γυμνασίου, αμούστακος ακόμα, και στο σπίτι ξαδέλφου το παίζω ψόφιος κοριός σε μια παρέα «μεγάλων», τουλάχιστον είκοσι χρόνων, αγόρια και κορίτσια.

Η κουβέντα έχει ανάψει, σου λέω και πολύ κουλτούρα, για πολιτική, για τη σοβιετική σχολή κινηματογράφου, για το κίνημα της αμερικάνικης ποίησης. Τέτοια. Κοζάρω την πιο γκόμενα να συμμετέχει ζωηρά στην κουβέντα και όλο να ρίχνει ματιές με νόημα στον πιο κακοφτιαγμένο της παρέας.

Που δεν ήταν μονάχα άσχημος, σα να βαριόταν κιόλας μ’ όλα όσα άκουγε. Όταν κάποτε τέλειωσε το πανηγύρι το κορίτσι, το θυμάμαι σα χθες, έφυγε με τον άσχημο. Την άλλη μέρα γεμάτος περιέργεια ρωτάω τον ξάδελφο, ο οποίος μου είπε:

Όλοι την θέλαμε, όμως αυτή πήγε με τον Στάμο, συμφοιτητή τους στο πανεπιστήμιο, σχεδόν αδιάφορο για τα μαθήματα, που γούσταρε περισσότερο να παίζει μπιλιάρδο και ποδοσφαιράκια στη λέσχη.

Σου λέω ότι εκείνο το σκηνικό με σφράγισε. Μου είχε μείνει. Γιατί η καυτή γκόμενα που όλοι ξέρανε την αδυναμία της στο σεξ, να προτιμήσει τον ασχημομούρη και τεμπελάκο, όχι έναν άλλον, πιο μπάνικο και πιο έξυπνο.

Πάρτο τώρα σαν δεδομένο. Ποιο; Και επιστημονικά αποδεδειγμένο. Ποιο; Έγιναν έρευνες και αποδείχθηκε ότι οι ευφυέστεροι έφηβοι ασχολούνται περισσότερο με τις επιδόσεις τους στα μαθήματα παρά με το σεξ.

Φοβερά πράγματα. Όσο υψηλότερο IQ έχει ένας νέος, τόσο καθυστερεί να πάρει φωτιά στο σεξ. Μιλάνε οι έρευνες αλλά και τα πειράματα σε ποντίκια. Απίστευτα πράγματα. Οι ευφυέστεροι έφηβοι καθυστερούν να αρχίσουν την ερωτική τους ζωή.

Να, γιατί θυμήθηκα εκείνο το κορίτσι με την επιθετική σεξουαλικότητά που διάλεξε από την παρέα τον «βλάκα» και τελευταίο στο γοητηλίκι. Η διαίσθησή της, φαίνεται, πως της έλεγε ότι αυτός, ο μπιλιαρδόρος είναι καλύτερος εραστής. Όχι κάποιος άλλος που ακόμα ενδιαφέρεται περισσότερο για πνευματικές αναζητήσεις και λοιπούς κοινωνικούς προβληματισμούς.

Πάμε λίγο στην Ελλάδα. Στην αναδουλειά βρίσκονται και οι προστάτες της νύχτας. Πως και πως περίμεναν τα παιδιά να τελειώσει αυτό το μαρτύριο με τον κορονοϊό και να ανοίξουν τα μαγαζιά. Να αρχίσουν να εισπράττουν κανονικά και με την… άδεια της αστυνομίας.

Άλλο είναι το φοβερό. Το πράμα έφτασε να έχουν πάρει το πάνω χέρι στη νύχτα οι ξένοι. Τωωωωώρα πια. Εδώ και κάποια χρονάκια γίναμε πολυεθνικοί και πολυφυλετικοί στο συγκεκριμένο χώρο. Επειδή κάποιοι Αλβανοί και Ρώσοι, Γεωργιανοί και Σέρβοι είναι πιο σκοτώστρες.

Τι να κάνει το μαγαζί; Ο μαγαζάτορας. Δεν θα κολλήσει να μην τα δίνει στον αλλόδαπό και να… προτιμάει τον… πατριώτη. Ούτε θα κάνει την κουτουράδα να ζητήσει προστασία από την αστυνομία να τον προστατεύσουν από τον ”προστάτη”, τον αδίστακτο γκάγκστερ, που δουλεύει μισακά με τους μπάτσους.

Το δεύτερο μεροκάματο για τον διεφθαρμένο μπάτσο. Μη σου πω ότι αυτός ο δεύτερος μισθός ίσως είναι στο διπλάσιο, και στο τριπλάσιο με το νόμιμο, ανάλογα πως παίζει η συνεργασία με τον νονό της νύχτας.

Η Ελλάδα είναι πίσω από την Αμερική στο γκαγκστερισμό. Επειδή απουσιάζουν οι πραγματικά ισχυροί μαφιόζοι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη από κανέναν σε κανένα. Και επειδή οι καπεταναίοι, οι ομαδάρχες όλοι είναι αναλώσιμοι, δεν έχουν πέσει μπετά στην ιεραρχία της νύχτας. Ο πιο θρασύς, για ένα άλφα τέρμινο, επιβάλλει την κυριαρχία του, μέχρι που τον στέλνει στον αγύριστο ένα άλλο φυντάνι της νύχτας, περισσότερο φιλόδοξο και απαιτητικό.

===========================================

29 / 05 / 2023

Ναρκωτικά. Το προϊόν που φέρνει τα μεγαλύτερα κέρδη, τις μεγάλες αποδόσεις. Στην κονόμα, βέβαια. Κέρδη σε σταθερή βάση. Κι όταν το εμπόριο στη συγκεκριμένη μπίζνα είναι το βασικό έσοδο σε χώρες φτωχαδάκια, τότε όλοι κάνουν το κορόϊδο.

Εκκλησία, δικαιοσύνη, πολιτική εξουσία και δημοσιογραφία. Πόσο πιο απλά να το πεις; Ο κόσμος πίνει. Δεν δίνουν με το ζόρι την ηρωίνη και την κοκαΐνη οι χώρες των οποίων η εθνική οικονομία στηρίζεται στην πρέζα.

Στις δυτικές, τις καπιταλιστικές κοινωνίες κυριαρχεί το ναρκωτικό, είναι τρόπος μιας καθημερινότητας. Από κοντά στο κυνήγι της καριέρας και του πλούτου. Κάποιοι αναζητούν «βοήθεια» στα βαριά ναρκωτικά. Στις ακριβές ουσίες.

Προσέξτε τώρα. Ποιο είναι το πολίτευμα στην Ελλάδα; Δημοκρατία. Κοινοβουλευτισμός. Στην Ολλανδία; Κοινοβουλευτισμός με βασιλιά. Στην Βόρεια Κορέα; Κοινοβουλευτισμός με δικτάτορα. Στην Κολομβία; Κοινοβουλευτισμός με τα καρτέλ ναρκωτικών να έχουν το επάνω χέρι.

Να ελέγχουν κυβέρνηση, αντιπολίτευση, ΜΜΕ, δικαστές, όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις της χώρας. Στο Περού, την πρώτη χώρα στον κόσμο σε παραγωγή φύλλων κόκας, και στην Κολομβία, παραδοσιακά οι στρατηγοί κι άλλοι αξιωματούχοι της χώρας, ακόμα και ο πρωθυπουργός, έχουν σχεδόν ανοιχτές επαφές με τους έμπορους ναρκωτικών.

Αυτές είναι οι δύο χώρες που ”επίσημα” εμπλέκονται χοντρά, πιο χοντρά δεν γίνεται, στην κονόμα από τα ναρκωτικά. Σύμφωνα με τα διαπιστωμένα στοιχεία της παγκόσμιας κοινότητας οι άλλες χώρες που ποντάρουν οικονομικά στα ναρκωτικά είναι η Βιρμανία, που την λένε Μιανμάρ, πρώτη στον κόσμο στην παραγωγή οπίου, το Πακιστάν, δεύτερη στον κόσμο στην παραγωγή ηρωίνης, το Μαρόκο, η Νιγηρία, το Σουρινάμ, η Αϊτή και η Ισημερινή Ουϊνέα.

Και κάτι ακόμα για την πρέζα. Είναι ένας χάλιας. Αυτό λες αν δεις τη φάτσα του. Ένας τίποτας. Και από τη συμπεριφορά του, αν κουβεντιάσεις μαζί του, θα πεις πως είναι το νούμερο. Κι όμως! Πρόκειται για τον μεγαλύτερο έμπορα ναρκωτικών στον κόσμο.

Ιδιοκτήτη μιας τεράστιας επιχείρησης που διακινούσε ναρκωτικά σ’ όλο τον κόσμο. Με δικά του μέσα! Ιδιοκτήτης περισσότερων αεροπλάνων και από τον εθνικό αερομεταφορέα του Μεξικού. Και παπόρια, και νταλίκες. Και υποβρύχια σκάφη επιφάνειας. Και κοντά στα 5.000 αεροδρόμια… αυτοσχέδια.

Ο θρυλικός Ελ Τσάπο. Ένα φτωχαδάκι καλλιεργούσε χασισάκι και εξελίχθηκε στον σούπερ νάμπερ ουάν αρχικαρτελάρχη, επικηρυγμένο με εκατομμύρια δολάρια. Το κρησφύγετό του, ένα παλάτι κάτω από τη γη, που οδηγούσε σε τούνελ και κατέληγε σε υπονόμους.

Το παιδί είχε το στέκι του. Αυτοί που τον είχανε ανάγκη ξέρανε που θα τον βρούνε και χωρίς οι ίδιοι να κάνουν τον κόπο παίρνανε το πράμα. Μπουκάρανε οι πολιτσμάνοι στο σούπερ πολυτελείας μπαρ, και τον κάνανε τσακωτό, αυτόν που πάσαρε κοκαΐνη στην επώνυμη πελατεία, αλλά και χασίσι.

Δύο πράματα διαφορετικά, όσο η μέρα με τη νύχτα. Άλλος κόσμος πίνει το ένα, άλλος σνιφάρει το άλλο. Ο παλιός χασικλής, του παλιού καιρού, της δεκαετίας του 60 και του 70, ο πότης δεν γουστάρει με τίποτα τον πρεζάκια.

Η ηρωίνη, όπως και η κοκαίνη είναι γκόμενα απαιτητική, δεν κάνει κέφι παρέες και κολλητηλίκια. Μόνο σόδα θέλει. Ο πρεζάκιας δεν πηδάει, δεν τρώει, δεν πίνει, ζει μόνο για τη δόση του. Κι αν τον αγκαλιάζει αυτή, τότε είναι η τέλεια γκόμενα.

Από την άλλη, το χασίσι είναι το ποτό της παρέας, της συντροφιάς. Ο χασικλής, δυστυχής κι αυτός, φτιάχνεται με άλλους μαζί, να μοιραστεί την ατυχία του κοινοβιακά. Να γίνει ο φουκαράς ένα με τους άλλους.

Το πίνεις το χασίσι, δεν το φουμάρεις. Και τους βλέπεις να περιφέρουν το τσιγαριλίκι από το ένα στόμα στο άλλο. Χαρά του να πασάρει στον δίπλα να τραβήξει την τζούρα. Γι’ αυτό δεν παίζει καβγάς στους χασισωμένους.

Εκτός κι αν ένας τρίτος τους την σπάσει πάνω στο φτιάξιμό τους. Τον πρεζάκια τον σιχαίνεται ο χασικλής, γιατί ξέρει πως για να βρει τη δόση του θα γίνει και χαφιές, καρφωτής στην ασφάλεια. Γιατί από το πάθος του για τη σκόνη πουλάει την μάνα του, κλέβει τον πατέρα του, ”δίνει”, προδίδει στις αρχές τον κολλητό του.

Φούντα, το εθνικό φυτό, και πρέζα είναι τα δύο ναρκωτικά που κυκλοφοράγανε στην Ελλάδα. Μιλάμε για μαζική κατανάλωση. Πριν 30-35 χρόνια άντε να παίρνανε κοκαΐνη 5.000 νοματαίοι. Μετά οι δουλειές ανοίξανε και το πράμα είχε πέραση.

Ακριβό, θέλει τσέπη δυνατή, πριν την κρίση της δεκαετίας 2010- 19 υπήρχε πελατεία. Το χασίσι λένε είναι αθώο, δεν κάνει κακό. Η μαγκιά είναι να στέκεσαι μακριά από ουσίες, βλαπτικές και όχι. Θες να φτιαχτείς; Η λίστα είναι μεγάλη και πλούσια.

Χόμπι τα λένε, συνήθειες, ασχολίες που τις βάζεις στην καθημερινότητα σου και δεν νοιώθεις εθισμένος, εξαρτημένος. Κάποιοι τύποι που έβρισκαν κοκαΐνη στο άνετο, celebrities τους λένε, την έψαχναν την ”φεύγα”.

Εγκεφαλική ηδονή, αδιάφορο γι’ αυτούς ότι αργούσαν να ερεθιστούν σεξουαλικά. Στρώνουν τη ”γραμμή” στο χαρτί και γίνονται λιώμα. Δεν καταλαβαίνουν Χριστό. Σουρωτήρι το μυαλό τους. Και κατ’ ευθείαν μετά πάνε για σεξουαλικές συνάξεις, που στην καθαρεύουσα τις λένε παρτούζα.

Και ακούς από τα πιο υπεύθυνα υποτίθεται στόματα τις γνωστές μαλακίες. Ψηφίζεις για τη ζωή σου. Για το μέλλον σου. Για μια νέα αρχή. Να πω ποια εικόνα έρχεται στη σκέψη μου εκείνη την στιγμή.

Τα βόδια που περιμένουν στην σειρά, πριν τα σφάξουν. Τα ζώα, αυτά τα πολύ ισχυρά σε φυσικές δυνάμεις ζώα, γνωρίζουν ποιο είναι το τέλος τους. Εκείνη τη στιγμή ότι ήρθε το τέλος τους. Ότι δεν γλυτώνουν με τίποτα.

Και όμως, δεν αντιδρούν. Τα έχουν στήσει στη σειρά, το ένα πίσω από το άλλο, πριν τα θανατώσουν. Και περιμένουν τον θάνατο. Υψηλών κυβικών ζώο το βόδι. Από την ημέρα που έρχεται στην ζωή, γνωρίζει το τέλος του.

Αν έκανε την επανάσταση του λίγα λεπτά πριν χάσει το κεφάλι του στο σφαγείο, απ’ όλους που βρισκόντουσαν εκεί, θα τους είχαν φύγει και τα ψιλά και τα χοντρά. Δεν θα έμενε τίποτα όρθιο. Απίστευτο ζώο το βόδι.

Έτσι και κάποια στιγμή, σήκωναν το κεφάλι τους, θα είχαν αλλάξει τα τα πάντα όλων των σφαγέων, και όλων των εργαζομένων. Τα βόδια όμως, είναι  φιλοσοφημένα, σκέτα προβατάκια, περιμένουν στη σειρά το αναπόφευκτο.

Παρ’ ότι, όπως έχει αποδειχθεί επιστημονικά, γνωρίζουν ότι θα δολοφονηθούν ομαδικά, δεν αντιδρούν. Είναι κάτι το απίστευτο. Ενώ ο άνθρωπος μόλις αντικρίσει τον θάνατο πεθαίνει. Το βόδι παραμένει ακίνητο, και περιμένει να του κόψουν το λαρύγγι. Φοβερό.

Πριν λίγο καιρό, βρέθηκα στο νεκροταφείο, για την κηδεία ενός γνωστού μου. Μαρμάρωσα όταν είδα δυο γεροντάκια αμίλητα να κάθονται δίπλα σε έναν άλλο τάφο. Ο άντρας και η γυναίκα του. Σα να κάθονταν στο καφενείο ή στο σπίτι τους.

Ρώτησα και μου είπε ένας υπάλληλος του νεκροταφείου, πως κάθε μέρα, μα κάθε μέρα, μετά το μεσημέρι έρχονται, και δεν φεύγουν αν δεν βραδυάσει, από τον τάφο του γιου τους. Αφήνουν εδώ τα καρεκλάκια τους, αφού θα ξανάρθουν και αύριο και κάθε μέρα…

 Τι κάνουν μάνα και μπαμπάς κάθε μέρα, μα κάθε μέρα, χρόνια τώρα, στο τάφο του γιου; Ίσως μιλάνε μαζί του. ίσως του κάνουν παρέα. Δεν έχουν δεχθεί πως πέθανε. Γι΄αυτούς ίσως να πιστεύουν, πώς το παλικάρι τους ακόμη ζει. Είναι δίπλα τους, αναπνέει. Γίνεται και αυτό.

Θυμήθηκα το χαροκαμένο ζευγάρι στο νεκροταφείο, όταν είδα προχθές σε φωτογραφία, τους γονείς μιας νεαρής κοπέλλας πάνω στον τάφο της. Πριν από χρόνια το συγκεκριμένο κορίτσι είχε βιαστεί και δολοφονηθεί και μαμά και μπαμπάς της πήγαν τούρτα, γιατί είχε τα γενέθλια της.

Μα, η κόρη τους έχει πεθάνει. Για τους γονείς όμως όχι, την έχουν ζωντανή στη σκέψη τους, στο πνεύμα τους. Στις πυραμίδες της Αιγύπτου ήταν οι τάφοι. Η κατοικία των νεκρών, που όμως είχαν τις ανάγκες τους, όπως και οι ζωντανοί. Τοποθετούσαν τροφές δίπλα στον νεκρό, όχι μόνο φαγητά. Και ότι άλλο είχαν ανάγκη, π.χ. ρούχα, καθρέπτη, σαπούνι, χτένα, καλλυντικά κ.α.

Καλή εβδομάδα σε όλο τον κόσμο….

===========================================

Είναι αρκετά γνωστή στην παροικία. Γυρίζει παντού. Τριαντάρισε πια, με δυο γάμους πίσω της. Μια κουβέντα της λες, και επιτόπου σου κάθεται το κορίτσι. Σε χρόνο μηδέν βρίσκεται ανάμεσα στα μπράτσα σου, και όπως ακριβώς την γέννησε η μάνα της. Ολόγυμνη για πάρτη σου.

Μην πεις όμως, ότι την έριξες με τη γοητεία σου, εκείνη ήθελε να πέσει. Για πάρτι της και μόνο. Και αν δεν ήσουν εσύ, φίλε μου, σίγουρα θα ήταν κάποιος άλλος. Όπως πριν από σένα, το ίδιο εύκολα την είχε «κατακτήσει» άλλος, κι αμέσως μετά από σένα σειρά θα πάρει άλλος.

Είναι η αποκαλούμενη πουτανιάρα. Η ανωμαλιάρα όπως την λένε όσοι την έχουν ζήσει. Είναι επίσης γνωστή στον κύκλο της και ως «εύκολη» Σίγουρα είναι ανώμαλη; Με κάποια διαστροφή. Μήπως όμως, συμβαίνει κάτι άλλο στην κοπέλα και γι’ αυτό δεν το έχει σε τίποτα να πέφτει εύκολα;

Μήπως υπάρχουν κάποιοι ειδικοί λόγοι και συμπεριφέρεται έτσι ξετσίπωτα. Μια αντρόπιαστη σεξομάνα, το απόλυτο άλλο άκρο της ερωτιάρας γυναίκας. Η κατηγορία του εν λόγω θηλυκού δεν ψάχνεται για μόνιμη σχέση. Στο στοιχείο αυτό πιθανόν κρύβεται η εντελώς χαλαρή συμπεριφορά της νεαρής και, παρεξηγημένα, δίνει την εντύπωση της σεξουλιάρας.

Στο φινάλε, από την πλευρά του, δικαιολογημένα ο νορμάλ αρσενικός να προχωρήσει μαζί της σε γνωριμία διαρκείας. Δεν αποκλείεται το θηλυκό άτομο με την έντονη ερωτική(;) ζωή να πάσχει από μοναξιά! Από ανασφάλειες. Να μην έχει καμία επιθυμία για σοβαρό δεσμό, από το φόβο ότι θα πέσει στο κενό.

Ότι θα γνωρίσει τον πόνο. Επειδή είναι σίγουρη πως θα της προκαλέσει δυστυχία ο χωρισμός. Ακόμα, ίσως γιατί είναι ανίκανη να διαχειριστεί κανονική σχέση. Δεν πιστεύει στον εαυτό της. Αυτά τα λίγα για το ένα από τα 2-3 κλασικά πορτραίτα της εύκολης γκόμενας.

Δεν κάνω τον πονηρό. Ποτέ. Αναφέρομαι περισσότερο σ’ αυτούς που έχουν την ευθύνη της οικογενείας τους, που από μήνα σε μήνα αλλάζουν κλάση, πέφτουν όλο και σε κατώτερη κατηγορία. Λοιπόν. Δεν υπάρχει πιο αποτελεσματικό φάρμακο από το σεξ.

Το συνιστούν οι γιατροί. Οι ειδικοί. Αποδεδειγμένα το καλύτερο και το πιο φυσικό ματζούνι δια πάσαν νόσο. Λέμε τι έχουν διπλοτσεκάρει οι επιστήμονες. Τίποτα άλλο εκτός από τη συνουσία, όταν την λειτουργούμε με κέφι, δεν προκαλεί ενεργητικές και θετικές για το σώμα χημικές αντιδράσεις.

Σεξ και άγιος ο Θεός! Σεξ και στείλε περίπατο τις νευρώσεις. Τις μαύρες σκέψεις. Τις ανησυχίες. Μία σεξουαλική επαφή, ιδιαίτερα με ”άλλο” πρόσωπο, όχι σύζυγο απαραίτητα, σε ανεβάζει ως άτομο, και κυρίως σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα. Επιστημονικά αποδεδειγμένο. Έτσι είναι.

Μη σου κάνει την δύσκολη καμία κυρία. Οφείλει να έχει κατανόηση. Ύστερα να της πεις στο αυτί ότι ειδικά οι γυναίκες, πάντα σύμφωνα με τα κιτάπια της ιατρικής, ανακουφίζονται με το σεξ από πονοκεφάλους, ημικρανίες, αρθρίτιδες και ενοχλήσεις περιόδου.

Υπάρχει, όμως, κάτι πιο σπουδαίο. Είπαμε. Δεν είπαμε; Η ανάγκη να ξεχαστούμε από τα προβλήματα, και το ζόρι το οικονομικό. Ελληνίδες και Έλληνες, απελευθερωθείτε σεξουαλικά. Ξεχάστε τις παπαρδέλες των πολιτικών και των άλλων του σωματείου του. Δώστε ψήφο στο σεξ.

Η πιο γνωστή Ελληνίδα τραβεστί, η Αλόμα. Πιο σωστά, ο τραβεστί με το όνομα «Αλόμα». Γεννήθηκε άνδρας, και δεν ένοιωσε ποτέ γυναίκα, όπως έλεγε ο ίδιος ο Μπάμπης Ταμουτζίδης, από κάποιο χωριό του Κιλκίς.

Θηλυπρεπής, θηλυπρεπέστατος, με τρόπους κοριτσίστικους από πιτσιρίκι, από φτωχή οικογένεια με 7 ετεροθαλή αδέλφια, γρήγορα συνειδητοποίησε τη διαφορετικότητά του. Κι όταν στα 21 του από τη Θεσσαλονίκη βρέθηκε στην Αθήνα, με την υπερδραστηριότητα ως «συνδικαλιστής», για το δικαίωμα των τρανσέτων, άρχισε να κτίζεται ο θρύλος της «Αλόμας».

Ασκούσε βέβαια το επάγγελμα της πόρνης και κάποια χρόνια είχε το γενικό πρόσταγμα στα στενά της Λεωφόρου Συγγρού. Η Αλόμα με τις «δικές» της, τα κορίτσια της, έλεγχε όλη την περιοχή στη νύχτα. Θαρρούσε ότι είναι «κοινωνική λειτουργός». Ότι πρόσφερε έντιμα υπηρεσίες στους πελάτες, είτε τον ήθελαν παθητικό, είτε ενεργητικό.

Με την πολυτάραχη προσωπική ζωή της η Αλόμα, στο πεζοδρόμιο από 17 χρονών, γνώρισε από πρώτο χέρι την κόλαση των ανθρώπων. Δεν ήθελε να γίνει ”γυναίκα”, να κάνει επέμβαση αλλαγής φύλου, θαρρούσε άντρα τον τραβεστί, και προνομιούχο όποιον γινόταν ενεργητικός, σύμφωνα με το κέφι του πελάτη. Μεγάλη η έκπληξη της, όταν πρωτοβγήκε στο κλαρί, δίμετροι νταλικέρηδες. όχι ομοφυλόφιλοι, να της ζητούν να έχουν εκείνοι ρόλο παθητικό στην επαφή τους.

Πέθανε στα 68 του το 2015, στις 19 Μαίου. Τα τελευταία χρόνια ο Μπάμπης Ταμουτζίδης κυκλοφορούσε στην Ομόνοια γεμάτος σοφία και περισυλλογή. Μοναδικός φίλος του ο σκύλος του, καθημερινή παρέα του, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δεν σκέφτηκε ποτέ να αλλάξει φύλο, να εγχειριστεί. Ήταν ένας καλός άνθρωπος. Κι έτσι ήθελε να τον θυμούνται όσοι τον γνώρισαν και όσοι δεν του μίλησαν ποτέ.

Λέμε για την εξυγίανση και την κάθαρση στο δημόσιο βίο, ακόμα και στο ποδόσφαιρο. Με το χώρο της Εκκλησίας τι γίνεται; Τίποτα δεν γίνεται. Το παραμύθι το παπαδαριό. Και έχουν το θράσος, την υποκρισία να καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία σε ανθρώπους που δεν φοράνε ράσο.

Ποτέ δεν άκουσα μια κουβέντα για τις ξεφωνημένες αδελφές που είναι ιερείς. Ποτέ δεν ενόχλησε ούτε έναν ιερωμένο η Εκκλησία με δική της πρωτοβουλία, ενώ κατά σύστημα πνίγει τις καταγγελίες. Ένας σε κάθε δύο κληρικούς, κουνάει την βάρκα. Αποδεδειγμένα και με στοιχεία.

Βρίσκεις θαμμένο στο κτήμα σου ένα κασόνι με ράβδους χρυσού. Είσαι πλούσιος. Κυκλοφορείς με συμπεριφορά πλούσιου, όλοι σε αντιμετωπίζουν πια σαν παραλή, άσχετο αν προέκυψες τέτοιος λόγω κωλοφαρδίας, και από το πουθενά. Σκέψου τώρα και το άλλο.

Κάθε μέρα να ξεθάβεις από το οικόπεδό σου ένα κιβώτιο με διαμάντια. Αυτό έγινε με την Σαουδική Αραβία, στο έδαφος της οποίας υπάρχουν σήμερα, τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου σ’ όλη τη γη. Κάθε τόπος έχει την Ιστορία του. Κι όταν λέμε Ιστορία πρώτα απ’ όλα, πάνω απ’ όλα εννοούμε αίμα.

Πολέμους, μάχες. Ποιος, όμως, να ασχοληθεί με το αίμα που χύθηκε ανά τους αιώνες στις περιοχές που σήμερα αποτελούν τη χώρα Σαουδική Αραβία, αν δεν είχαν ανακαλυφθεί το 1936 κοιτάσματα πετρελαίου από την εταιρεία Standard Oil, αμερικανικών συμφερόντων.

Νόμος. Όπου ζουν άνθρωποι, στο πρόγραμμα είναι ο καυγάς. Οι διαφορές, όχι του κοσμάκη αλλά των αποκαλούμενων ηγετών, αυτοί προκαλούν τις συμπλοκές. Και αν ο κοσμάκης είναι καθυστερημένος, τότε είναι που το φυτίλι ανάβει για τα καλά γιατί στο παιχνίδι μπαίνει και η θρησκεία. Και εκεί ξεκινάνε όλα, Στο όνομα της θρησκείας, κόβουν κεφάλια.

===========================================

15 / 05 / 2023

Τρελαίνομαι με τις συζητήσεις, στους καφενέδες του Oakleigh, περισσότερο μάλιστα αν παίζουν μπάλα παικταράδες. Γνωστοί μου και άγνωστοι, αρκεί να είναι οπλισμένοι με γνώση και άποψη. Αυτή είναι η ουσία, όχι αν μιλάει κάποιος κυριλάτα ή πεζοδρομιακά.

Ας μιλάει όποια γλώσσα γουστάρει, όμως κάτι να έχει να πει, πιάστηκε στα πράσα”. Πως βγήκε αυτή η έκφραση;  Μου ήρθε στο μυαλό ο 80χρονος παπάς, 80 χρόνια άνθρωπος του  Θεού, που πριν λίγο καιρό στο Βόλο, είχε κατηγορηθεί για ασέλγεια έναντι αμοιβής σε βάρος 11χρονης.

Σύμφωνα πάντα με το αστυνομικό δελτίο 30χρονη Βουλγάρα μάνα «έδωσε» το ανήλικο κοριτσάκι της στον ιερέα, μάλλον για… ιερό σκοπό. Η Βουλγάρα είχε πληρωθεί από τον παπά, προκειμένου ο κληρικός να περάσει κάποιες ώρες ευχάριστες με το ανήλικο κορίτσι. Είπαμε όμως.

Το ράσο δεν κάνει τον παπά, ούτε και την… παπαδιά. Τον παπά τον τσακώσανε πάνω στο κρεββάτι με την μικρή. Πως βγήκε όμως η φράση, «Τον πιάσανε στα πράσα», δηλαδή, επ’ αυτοφώρω. Πριν από ενάμισυ αιώνα και βάλε στην Αθήνα δρούσαν διάφορες συμμορίες.

Άλλες ήταν «ορφανές», άλλες είχαν σχέσεις με ισχυρούς πολιτικούς παράγοντες, και κάποιες άλλες με άλλες συμμορίες από άλλες πόλεις. Ένας μαφιόζος της εποχής εκείνης, με το όνομα Καρράς, και κατά το νόμο… υπεύθυνο συμμορίας, είχε την πληροφορία πως κάποιος παπά- Μελέτης στο σπίτι του, έχει στην καβάτζα του σπιτιού του, κρυμμένο σε μια γωνιά του κήπου μπόλικο χρυσάφι.

Φτιάχνει το σχέδιο του ο Καρράς και μπουκάρει στην αυλή του παπά, ένας της συμμορίας του… Μπλέξαμε σήμερα με παπάδες. Ο ιερέας με το όνομα Μελέτης «κάτι» άκουσε στον κήπο του και σαν νταής που ήταν, βγήκε έξω άγρια μεσάνυχτα να δει τι διάολο συμβαίνει.

Πράγματι, μέσα στο σκοτάδι, «κάτι» είδε να κινείται… Ορμάει στα πράσα, εκεί ακριβώς που τα είχε σπείρει, και τσακώνει τον κακοποιό. Κάπου εκεί «κόλλησε» η φράση, που την λένε μέχρι σήμερα, σε ανάλογες περιπτώσεις. Επιστροφή όμως και πάλι στην ιστορία του 80χρονου ιερέα.

Και αυτόν τον έπιασαν στα πράσα. Είμαι σίγουρος όμως ότι έχει γίνει παρεξήγηση. Σκάνδαλο η σύλληψη του. Δεν ήθελε να χαμουρέψει την 11χρονη ο παπάς. Να την… εξομολογήσει ήταν ο σκοπός του. Παλιοκόριτσο ήταν η 11χρονη, και όχι παλιογυναίκα η Βουλγάρα μάνα της.

Η πιτσιρίκα είχε προλάβει να κάνει αμαρτίες πολλές και βαριές για την ηλικία της. Να, γιατί ο ιερέας έφτασε μέχρι να πληρώσει την μάνα, προκειμένου να βοηθήσει την κόρη της να μπει στο δρόμο του Θεού. Φαίνεται, όμως, ότι στην Ελλάδα είναι σιωπηρά απαγορευμένη η… θρησκεία. Παρεξήγησαν οι αστυνομικοί, τον άνθρωπο στα ράσα, και τον συνέλαβαν στα…. πράσα.

Τι λέει η θρησκεία, η κάθε θρησκεία; Έλα στον Θεό για να σωθείς. Αυτό λένε όλες οι θρησκείες. Και γιατί όλες λένε το ίδιο πράμα; Επειδή όλοι οι άνθρωποι, σε κάθε μέρος της γης, και σε κάθε εποχή, αυτό θέλουν να ακούσουν. Να το ακούσουν, όχι όμως και να το εφαρμόσουν.

Θέλουν να σωθούν οι άνθρωποι, αλλά δεν μπορούν. Αν μπορούσαν θα είχαν σωθεί πριν από πολλούς αιώνες. Η θρησκεία, άλλωστε, δεν είναι κάτι καινούργιο, χθεσινό και παλιό. Παμπάλαιο είναι. Κι όμως παρά την αλήθεια της θρησκείας, σε πείσμα της θείας διδασκαλίας της, ο άνθρωπος δεν σώζεται.

Προσπαθούν οι θρησκείες στους αιώνες των αιώνων να σώσουν τον άνθρωπο, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Και δεν ισχύει να πει κανείς ότι ο άνθρωπος δεν θέλει. Θέλει και παραθέλει. Δεν μπορεί, όμως! Το είπαμε. Τι άλλο να κάνει η θρησκεία για να σώσει οριστικά και αμετάκλητα τον άνθρωπο;

Είναι δυνατόν ο Θεός σήμερα να θέλει άλλα από εκείνα που απαιτούσε από τους πιστούς πριν 50 και εκατό χρόνια; Όχι απλά άλλα, αντίθετα είναι το ακριβές. Να καταδικάζεται π.χ. η ομοφυλοφιλία μέχρι πριν λίγα χρόνια και σήμερα να θεωρείται θρησκευτικά… νόμιμη.

Καλά, πλάκα κάνουν; Να απαγορεύεται η άμβλωση και να το παίρνουν πίσω κι αυτό.  Όχι, δεν κάνουν καμιά πλάκα. Η θρησκεία προσπαθεί να είναι κοντά στον άνθρωπο και γι’ αυτό ”προσαρμόζει” τα παραμύθια της. Έλα όμως, πού ο άνθρωπος είναι γεννημένος μόνο για την καταστροφή. Οι πράξεις του όλα αυτά τα χρόνια αυτό δείχνουν.

Άσε το άλλο, τον ”εκσυγχρονισμό” της εκκλησίας, πάλι για τον ίδιο σκοπό, δηλαδή μην χάσει την επαφή της με τους πιστούς. ”Διαφορετικές” θρησκείες που πιστεύουν στον… ίδιο, τον μοναδικό Θεό, αλλά στο όνομα του μεγαλοδύναμου λένε διαφορετικά πράγματα. Γιατί;

Είπαμε. Δεν είπαμε; Για να πάνε πάσο τον άνθρωπο. Ο οποίος δεν σώνεται με τίποτα. Οπότε ένα από τα δυο συμβαίνει: Ή οι θρησκείες είναι ανίκανες στην αποστολή που έχουν αναλάβει, ή, ο Θεός δεν θέλει τη σωτηρία του ανθρώπου. Άλλη λύση δεν υπάρχει. Τέρμα και τελείωσε.

Πες μου εσύ, κύριε, γιατί η σκέψη πάει κατ’ ευθείαν στο σεξ με το που γίνεται γνωστός ο ξυλοδαρμός ενός κληρικού, ή, ακόμη και η δολοφονία ενός παπά από “άγνωστο”, από  “αγνώστους”. Μυστήριο, είπαν, που τον φουκαρά τον κληρικό, τον καθαρίσανε στο σπίτι του.

Γιατί να τον σκοτώσουν; Δεν ξέρεις. Να, όμως, που σε τέτοιες περιπτώσεις πονηρεύεσαι. Ότι κάτι πονηρό και βρώμικο έπαιζε μεταξύ του θύματος και του θύτη, των θυτών. Τους πιάσανε και είναι δύο, λένε, οι δολοφόνοι, μάλλον οι ύποπτοι για τη  δολοφονία του κληρικού.

Μην αναφέρουμε τι λένε στις καταθέσεις τους οι δύο “επισκέπτες”, σίγουρα κάνουν λόγο για σεξ με τον ρασοφόρο, και ο ένας ρίχνει στον άλλον την ευθύνη της δολοφονίας. Δεν τον σκότωσα εγώ, ο άλλος τον καθάρισε. Επί του θέματος και με αφορμή αυτή την αηδιαστική ιστορία που δυστυχώς κατέληξε σε φόνο.

Χιλιάδες κληρικοί τον παίρνουν καθημερινά πατόκορφα. Η ανωμαλία τους κρύβεται κάτω από το ράσο. Όταν όμως αγριέψει μια κατάσταση στο κρεββάτι, τότε έχουν υπογράψει την καταδίκη τους, σε θάνατο. Το 80% των κληρικών παίζουν καθημερινά την ζωή τους, κορώνα γράμματα.

Άλλη μια αυτοκτονία, πριν από λίγες μέρες, στην Ελληνική μας παροικία. Και για άλλη μία φορά, αιτία ήταν ο τζόγος. Όσο περνούν τα χρόνια, όσο η σκέψη του ανθρώπου ωριμάζει και συμπορεύεται με την ηλικία του, τόσο περισσότερο οργανώνεται πνευματικά η αμυντική του θωράκιση απέναντι στην ήττα. Όχι να χάσω! Όχι να ξαναχάσω!!!

Αναφέρομαι σε εκείνα τα άτομα που έχουν, που θέλουν να έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Και δεν αντέχουν την ήττα! Τη μία ακόμα ήττα στη ζωή τους. Και είναι εξαιρετικά προσεχτικοί προκειμένου να αποφύγουν το λάθος, την αποτυχία. Είσαι μαλάκας, στα 20, ακόμα και στα 30 σου χρόνια, αν η ζωή σ’ έχει πάει πρίμα.

Γιατί εάν σ’ είχε ζορίσει η ζωή θα είχες πονηρέψει ενωρίτερα. Μαλάκας σημαίνει ότι δεν είσαι προετοιμασμένος ψυχολογικά να φας ένα στραπάτσο. Σημαίνει ότι περνάς στο ντούκου, χωρίς συνείδηση κόστους, μια ζημιά. Στα 50 και στα 60 του ο κανονικός άνθρωπος, όχι ο χάλιας, όχι ο της πλάκας, έχει αποκτήσει μία άλλη σχέση με το φόβο, την αγωνία, την πιθανότητα μιας προσωπικής ταλαιπωρίας.

Έκοψα τον τζόγο, γιατί λες; Όχι ακριβώς γιατί έχανα χρήματα. Ήταν η άρνηση συμβιβασμού με την ήττα. Έπαιζα για να κερδίσω. Έπαιζα για να παίζω. Όχι, πάντως, να αποχωρώ με ήττα. Το τραύμα, τον πόνο της προσωπικής ήττας.

Ωραίος ο τζόγος. Η επαφή, η ιερουργία με το παιχνίδι. Σου χαρίζει φως στη σκέψη η μυητική, η βιωματική τελετουργία με τον τζόγο. Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής και του πνεύματος. Σε διδάσκει ο τζόγος, αυτή η μία από τις εισόδους προς το θάνατο. Αυτό το κάλεσμα, αυτή η οσμή του άγνωστου, που σε περιμένει όταν περάσεις την Πύλη.

Ο τζογαδόρος, χάνει κερδίζει, πάντα θα έχει τύψεις με τον εαυτό του και να ομολογεί: Σταμάτησα, να παίζω, γιατί με τη χασούρα έχανα την αυτοεκτίμηση μου. Δεν τα κατάφερα ποτέ να γίνω ο νταβατζής της ρουλέτας. Από την άλλη γιατί να αποδεχθώ το ρόλο της πουτάνας. Στην πόρνη ρουλέτα να γίνω η πουτάνα της.

Καλή εβδομάδα σε όλη την παροικία…..

===========================================

08 / 05 / 2023

Η κυρία είναι πολύ γνωστή Μελβουρνιώτισσα, και πολύ περπατημένη από τα νεανικά της χρόνια. Για όσους τουλάχιστον την έχουν γνωρίσει. Κανένα πρόβλημα μέχρι εκεί. Χώρισε, πριν από λίγο καιρό, και πριν ακόμα ξαναπαντρευτεί δήλωσε δημόσια στον κύκλο της, πως θα ζητήσει την ευλογία του… Θεού για τον καινούργιο της γάμο.

Δεν είναι παράλογη, ούτε απαιτητική, απλά πιστεύει στον δημιουργό της. Έτσι, λοιπόν, εκτός από τη μακροημέρευση του γάμου της με τον κατά μια δεκαετία μικρότερης ηλικίας νέο της σύζυγο, ζήτησε και τις ευχές του Θεού, για να μπορέσει να γίνει μητέρα. Επιτέλους, να κάνει παιδιά, έστω και μετά τα 45 της. Με τον πρώτο της άντρα δεν έκανε ούτε κουνούπι.

Συνεχίζω όμως την ιστορία, όπως μου την μετέφεραν. Παντρεύτηκε η κυρία και όπως αναμενόταν ξανά… χώρισε. Δεν περπάτησε ο νέος της  γάμος, ούτε αξιώθηκε, παρά τη ισχυρή επιθυμία της, να γίνει μητέρα. Δεν έπιασαν μάλλον, οι ευλογίες του Θεού; Δεν το ξέρουμε.

Δεν ξέρουμε, δηλαδή, αν ο παππούς (ο Θεός δηλαδή) δεν γούσταρε να την κάνει μαμά την κυρία. Το ξέρουμε; Όχι, βέβαια, και δεν πρόκειται να το μάθει κανείς, ούτε η ίδια. ”Μακάρι να μας ευλογήσει ο Θεός να αποκτήσουμε σύντομα παιδιά.. ΄΄ είχε δηλώσει η κυρία πριν το δεύτερο γάμο.

Αλλά δεν συνέβη αυτό. Και δεν έκανε παιδί και χώρισε. Γνωστό πως δεν είναι αναγκαία η ευλογία του Θεού για να καρπίσει μια γυναίκα. Για να μεταδώσει το υγρό πυρ ένας άνδρας. Υποπτεύομαι, όμως, ότι όποιος χρειάζεται τη συμπαράσταση του Θεού για το καλό του γάμου, και για να αποκτήσει παιδιά, απαραίτητες είναι και κάποιες προϋποθέσεις.

Κάποιοι όροι που λένε. Κάποια πραγματάκια που στα αποκαλύπτει μόνο σε σένα ο Θεός και εσύ τα λαμβάνεις υπ’ όψιν. Αν, λοιπόν, ο αληθινός ή ο μαϊμού πιστός τα σνομπάρει, μην περιμένει καμιά υποστήριξη από τους ουρανούς. Ίσως να ήταν Θεϊκή εντολή, η κυρία να μην μπορέσει ν’ αποκτήσει ποτέ οικογένεια. Δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τον Θεό.

Πάμε παρακάτω. Είναι παντρεμένος και με την γυναίκα του χάνεται η ερωτική επιθυμία. Το αιώνιο πρόβλημα από την εποχή του Αδάμ και της Εύας. Είναι σύζυγοι και μετά από κάποιο διάστημα σκυλοβαριέται ο ένας τον άλλον. Συνηθισμένο αυτό στην σημερινή κοινωνία.

Και φτάσαμε σήμερα, ένας σε κάθε δύο γάμους να βαράνε καμπανάκι, πριν ακόμα συμπληρωθεί ένας χρόνος. Και ξαφνικά εμφανίσθηκε μια καινούργια μόδα. Το swinging. Η ανταλλαγή συζύγων. Τίποτα δεν προκύπτει χωρίς λόγο. Πολύ περισσότερο όταν το συγκεκριμένο έργο έχει πια εξελιχθεί σχεδόν σε «θεσμό» για τον συνειδητό swinger.

Εγώ με την γυναίκα σου, εσύ με την δική μου. Και οι γυναίκες μας μεταξύ τους. Καθαρά πράματα. Και οι τέσσερις στο κόλπο. Και τα δυο ζευγάρια, παντρεμένοι με παιδιά, έχουν αποδεχθεί το νέο «άθλημα», και απελευθερωμένοι ηθικά, πνευματικά, συνειδησιακά, φουντώνει η λίμπιντο. Να, λοιπόν, γιατί γεννήθηκε το swinging.

Καλή η γυναίκα μου, πιθανόν πιο ωραία, πιο γκόμενα από την άλλη, όμως η άλλη είναι ξένη κι αυτό ντοπάρει τη σεξουαλική επιθυμία. Γνωστά πράγματα αυτά. Γίνονται και πάρτι ανταλλαγής συντρόφων, σε κάποιες περιπτώσεις στο πρόγραμμα προβλέπεται και συμποσιακή κουβέντα από τους swingers πριν αποσυρθούν ιδιαιτέρως για τα όργια τους.

Μιλάει ο καθένας, άνδρας και γυναίκα, για τις ερωτικές τους επιδόσεις. Για φαντάσου! Να πίνεις, να συζητάς, και την ίδια στιγμή, ν΄ ακούς τον άλλον πώς είχε σκοράρει στο παρελθόν με κάποιο μανουλομάνουλο και λίγα λεπτά αργότερα θα αποσυρθεί με την γυναίκα σου.

Ή η γυναίκα σου αυτή τη βραδιά τον επιλέξει για επιβήτορα της. Κι όμως! Λες «Ανταλλαγή συζύγων» σήμερα και δεν ακούγεται πονηρά. Δεν σοκάρει το γεγονός ότι η κυρία πηδιέται με τον άλλον άνδρα και ο σύζυγος της βρίσκει το νόημα της ανταλλαγής με την κυρία του δικού της ερωμένου, της μιας βραδιάς, της μιας συνάντησης,

Το έργο έχει τόσο προχωρήσει και πλέον η δουλειά δεν στήνεται μεμονωμένα και στα μουλωχτά ανάμεσα σε δύο ζευγάρια γνωστά μεταξύ τους. Κατόπιν συμφωνίας κυρίων. Τα τελευταία χρόνια η ανταλλαγή συζύγων, το swinging γίνεται οργανωμένα. Σε πάρτυ, αλλά και σε εξορμήσεις στο εξωτερικό, από ειδικά γραφεία που διοργανώνουν το σχετικό event με εξασφαλισμένη διακριτικότητα.

Επειδή οι swingers προτιμούν να βρεθούν με κάτι ξένο, με κάποιον διαφορετικό. Έναν ερωτικό σύντροφο που να μην τον ξέρουν, να τον συναντήσουν για πρώτη φορά, και να μην τον ξαναδούν. Και στην παροικία μας έχουν γίνει αμέτρητα τέτοια πάρτι. Σε διάφορα ξενοδοχεία.

Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος από την Νιγηρία, Άγγλος υπήκοος. Η μητέρα του νοσοκόμα από την Γκάνα. Το ζευγάρι χώρισε και τα δύο αγόρια τους «δόθηκαν» σε ορφανοτροφείο με σκοπό να βρεθεί αναδοχή οικογένεια. Πράγματι, οι πιτσιρικάδες Φάσανου υιοθετήθηκαν στην πιο τρυφερή ηλικία.

Έγιναν ποδοσφαιριστές, ταλέντο ο Τζάστιν, ο μεγαλύτερος, του σωρού ο μικρότερος, ο Τζο. Στα 17 του χρόνια ο Justin Fashanu φόρεσε τη φανέλα της Νόργουϊτς και εντυπωσίασε. Τον απέκτησε με ποσό -ρεκόρ, για την εποχή εκείνη, ένα εκατομμύρια λίρες το 1981, η πρωταθλήτρια Ευρώπης 1979 και 1980 Νότινγκαμ Φόρεστ.

Για πρώτη φορά δόθηκαν τόσα χρήματα και μάλιστα για μαύρο ποδοσφαιριστή. Ποδοσφαιριστής και να συχνάζει όμως σε gay bar γίνεται; Όχι, βέβαια, πολύ περισσότερο όταν προπονητής της Νότινγκαμ ήταν ο χαρισματικός παλαβός Μπράϊαν Κλάφ, ο οποίος φόρα παρτίδα ξεφώνιζε τον Τζάστιν, γιατί πηγαίνει σε στέκι με κωλοαδερφές.

Πήρε για καλά την κάτω βόλτα η καριέρα του Τζάστιν Φάσανου. Δεν τον σήκωνε το κλίμα, παρ’ ότι δεν είχε ακόμα δηλώσει δημόσια, ότι είναι ομοφυλόφιλος. Αφού άλλαξε πέντε ομάδες στην Αγγλία, χωρίς να στεριώσει, φόρεσε τη φανέλα σε άλλες 22 ομάδες στις ΗΠΑ, την Σουηδία, τη Σκωτία, τη Νέα Ζηλανδία.

Στην Αμερική έγινε και ιδιοκτήτης μιας ομάδας Β’ κατηγορίας. Πρόεδρος, προπονητής και παίκτης. Και στο σπίτι του μαζευόντουσαν νεαροί παίκτες να πιουν μπύρες. Ένα βράδυ κοιμήθηκε σπίτι του 15χρονος που την άλλη μέρα τον κατήγγειλε για σεξουαλική κακοποίηση.

Ο Τζάστιν το έσκασε! Φοβήθηκε τη σύλληψη. Έφτασε στην Αγγλία. Παραβίασε ένα γκαράζ, βρήκε ένα καλώδιο και κρεμάστηκε. Έγινε στις 2 Μάϊου, το 1998 σε ηλικία 37 χρονών. Επειδή ήταν gay και δεν άντεχε την κοινωνική κατακραυγή. «Ελπίζω ο Χριστός που αγαπώ να με υποδεχτεί…» έγραψε στο σημείωμα που άφησε.

Μόλις έσκασε πρόσφατα. Πέθανε ο σύζυγος της στο Sydney και η χήρα, τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα πήγαινε στον τάφο του αδικοχαμένου άντρα της. Να τον πενθεί με τον καλύτερο τρόπο. Να περιποιείται το χώρο, να «συνομιλεί» με τον μακαρίτη, να βρέχει δάκρυα ένα μαντήλι στην καθισιά της.

Για 7 χρόνια κράτησε ο μεγάλος θρήνος της 70χρονης γυναίκας, στην τελευταία κατοικία του συζύγου, στο νεκροταφείο της γειτονιάς της. Μέχρι που το 2022, η χήρα πληροφορήθηκε πώς ο άνδρας της, που είχε πεθάνει κάποια χρόνια πριν δεν βρισκόταν αυτός στο μνήμα.

Στη θέση του ήταν ο σκελετός μιας γυναίκας, που ανακαλύφθηκε στην γραφειοκρατία. Όλες οι κατάρες έπεσαν στους νεκροθάφτες για το λάθος τους. Η κυρία υπέβαλε μήνυση και ζητούσε αποζημίωση 250.000 δολάρια. Μην επιμείνουμε στη συνέχεια ποια ήταν η κατάληξη αυτής της αλλόκοτης ιστορίας. Βρέθηκε η λύση. Επί της ουσίας όμως…

…Αλήθεια, έχει κάποια σημασία, αν ο πεθαμένος ήταν στη… θέση του; Για να κλάψει τον άνδρα της η κυρία χρειαζόταν να γνωρίζει ότι την… άκουγε ο πεθαμένος; Αν δεν υπήρχε τάφος, η κυρία δεν θα πενθούσε το ίδιο τον άνδρα της; Ζούμε στην πραγματικότητα με φαντάσματα.

Βγάζουμε την αληθινή ψυχή μας, τα ειλικρινά αισθήματα μας σε άτομα, δικά μας και ξένα, υποτίθεται εν ζωή, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για ζωντανούς νεκρούς. Γιατί; Ελπίζουμε! Φοβόμαστε υπό το κράτος της άγνοιας, κάποιες φορές αποφεύγουμε να αντικρύσουμε την πραγματική αλήθεια.

Όλα μπορεί να τα συγχωρήσει μια γυναίκα. Και τις απιστίες και τις βρισιές και το ξύλο και οτιδήποτε άλλο. Εκτός από ένα και μόνο, το να την αγαπάει κάποιος περισσότερο από όσο αξίζει εκείνη. Όποιος κάνει την ανοησία να ομολογήσει σε γυναίκα πόσο υποφέρει εξαιτίας της, δεν του μένει τίποτα άλλο παρά να φύγει από κοντά της την ίδια κιόλας στιγμή ή να δέσει μια πέτρα στο λαιμό του και να φουντάρει στην θάλασσα.

Απαραίτητος όρος για να ζήσει κανείς αρμονικά με γυναίκα φιλάρεσκη είναι να της κρύβει επιμελώς δύο πράγματα: Τα εννέα δέκατα της αγάπης του και το μισό τουλάχιστον της περιουσίας του. Αυτά τα λίγα στην μνήμη ενός παιδιού, που έκανε το λάθος ν’ αγαπήσει μια γυναίκα, περισσότερο απ’ ότι της άξιζε. Όταν η κυρία άρχισε να ρίχνει άγκυρα και αλλού, το παλικάρι το έμαθε, και με ένα ηλεκτρικό καλώδιο, έδωσε τέλος στην ζωή του.

Καλή σας εβδομάδα, και καλή συνέχεια σε ότι έχετε προγραμματίσει….

===========================================

01 / 05 / 2023

Πέρασε λοιπόν, και αυτό το Πάσχα. Αναστήθηκε  και εφέτος ο Ιησούς Χριστός, αφού προηγουμένως αυτοκτόνησε. Το λένε θυσία, αν δεν θέλουμε να παίζουμε με τις λέξεις. Πρόκειται για καραμπινάτη αυτοκτονία. Ο άνθρωπος επιδίωξε το Γολγοθά του, και την τιμωρία του, με σταυρικό θάνατο.

Αυτό, άλλωστε, ήταν το θεϊκό σχέδιο της έλευσης στη γη του Υιού, και της απογείωσης του στους ουρανούς μετά την Ανάστασή του. Όλα ήταν κανονισμένα. Προκαθορισμένα. Τίποτα δεν έγινε εκτός σεναρίου. Ούτε μια ατάκα. Να τον προδώσει ο καλύτερος, ο πιο πιστός και ο πιο μορφωμένος μαθητής, ο Ιούδας.

Να τον αρνηθεί ο Πέτρος, να τον αγαπήσει η Μαγδαληνή, να… , να… Άτομο βαθιάς γνώσης, φωτισμένο μυαλό, αξιοπρεπής, ξεπέρασε τα όρια του πόνου, του τρόμου, σήκωσε το Σταυρό του μαρτυρίου, για να περάσει το πανανθρώπινο μήνυμα του και… Τελικά, ηττήθηκε.

Η ήττα του Χριστού, η συντριβή που γνώρισε τελικά ο γήινος αγώνας του, σφραγίστηκε με το γεγονός ότι τον έκαναν θρησκεία. Ιστορικά και κοινωνικά δεν δικαιώθηκε. Με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και πολέμους που ευλόγησε ανά τους αιώνες το παπαδαριό κάνει το παιχνίδι του, στο όνομα του… Χριστού και της θρησκείας της αγάπης.

Η δικαίωση της διδασκαλίας του Ιησού θα ήταν να την είχε αποδεχθεί ο κόσμος χωρίς φόβο Θεού, και τα καζάνια της κόλασης. Έκανε θαύματα ο Χριστός. Αυτό λένε. Δεν στέκεσαι στο ότι κάποιοι το είπαν πριν δυο χιλιάδες χρόνια. Στο ότι αυτό γράφουν τα ευαγγέλια. Στο πίστευε, και μη ερεύνα.

Και λοιπόν; Άστους να λένε. Άστους να το γράφουν. Επειδή είναι αλήθεια, επειδή ήταν στημένοι να το πουν, να το γράψουν. Το ζήτημα είναι πως το σαλιαρίζουν μέχρι και σήμερα, μετά από 20 αιώνες, ότι ο Ιησούς έκανε θαύματα. Τον στραβό να βλέπει. Τον παράλυτο να δηλώνει συμμετοχή σε μαραθώνιο δρόμο. Τον κωφάλαλο να προσλαμβάνεται τηλεφωνητής σε εταιρεία τηλεμάρκετιγκ.

Για τόσο στη ξεφτίλα τον έχουν τον Υιό του Θεού. Ότι είχε αδυναμία να πείσει για την αλήθεια, και την αξία της διδασκαλίας του, και για να κερδίσει οπαδούς υποχρεωνόταν να καταφύγει σε μαγικά κόλπα. Να κάνει τα απίθανα. Τον σακάτη κανονικό άνθρωπο. Να ταΐζει ένα σύνταγμα με μια μερίδα φαγητού. Να περπατά πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας. Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Ότι ο άνθρωπος από τη φύση του είναι ανίκανος να αναγνωρίσει το καλό. Το ωφέλιμο. Το θείο. Και χρειαζόταν πρώτα να δει τα ταχυδακτυλουργικά του Χριστού για να τον ακολουθήσει. Και αναστάντα, την Τρίτη ημέρα ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΓΡΑΦΑΣ…. Εδώ κρύβονται πολλά.

Λένε οι παπάδες, ότι δεν τα λέμε εμείς αυτά ότι αναστήθηκε, αλλά το γράφουν στα κείμενα που βρήκανε, οι διάφοροι ευαγγελιστές. Και για δυο χιλιάδες χρόνια, ο Χριστός σταυρώνεται μόνος του. Οι θνητοί, περιμένουν μόνο την Ανάσταση. Ο θάνατος δεν τους συμφέρει. Ο πιστός είναι μόνο με την Ανάσταση. Καλή Ανάσταση εύχονται στους διπλανούς τους. Ούτε ένας δεν λέει καλό θάνατο.

Ανεξάρτητα του ότι, το μόνο σίγουρο σ’ αυτή την ζωή είναι ο θάνατος. Αποδείξεις για τον θάνατο έχουμε αμέτρητες. Για κάποια ανάσταση, δεν υπάρχει ούτε μία. Και αν κάποτε η επιστήμη καταφέρει και αναστήσει έναν νεκρό, η θρησκεία θα τεθεί αμέσως αντιμέτωπη.

Γιατί μόνο ο Θεός μπορεί να ανασταίνει. Για σκέψου όμως τι σκέφτηκε ο άνθρωπος. Ανάσταση νεκρών. Φαντάσου τώρα να επιστρέψουν στην γη, 3 τρισεκατομμύρια άτομα, που έχουν φύγει, όλα αυτά τα χρόνια. Θα βουλιάξει ακόμα και η θάλασσα. Θεός σχωρέστους όλους. Μικρούς και μεγάλους.

Πάμε τώρα και στο ζουμί: Τελικά θα μας πείτε; Ο φιλόδοξος ζεν πρεμιέ Αρχιμανδρίτης της Πατριαρχικής Αυλής αμάρτησε για τα δικά του ονομαστήρια ή του Οικουμενικού Πατριάρχη; Πού να χάσει τέτοιο κελεπούρι ο Βαρθολομαίος!

Ανώνυμες πηγές του Οικουμενικού Πατριαρχείου πιστεύουν πως η απληστία, έσπρωξε τον πάτερ Αγαθάγγελο να προβεί σε μια τέτοια απονενοημένη ενέργεια, δηλαδή  να “χτυπήσει” το ρολόι-αντίκα για δικό του λογαριασμό. Κατά μία άλλη εκδοχή, ήθελε να το προσφέρει ως ακριβό δώρο στον Παναγιώτατο (τρομάρα του) την ημέρα της ονομαστικής του εορτής (11 Ιουνίου) προκειμένου να τον εντυπωσιάσει. “Άξιος!”.

Όσοι είδαν πάντως από κοντά τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο στο Μέγα Συνοδικό της Σχολής της Χάλκης, κατάλαβαν πως δεν ήταν καθόλου εύκολο να κρύψει την ενόχλησή του από τον σάλο που έχει ξεσπάσει στην Τουρκία με αρνητικό πρωταγωνιστή τον Μέγα Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου ο οποίος πιάστηκε επ’ αυτοφώρω να κλέβει ρολόι τεράστιας αξίας μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα.

Ο κληρικός του Οικουμενικού Πατριαρχείου Αγαθάγγελος Σίσκος συνελήφθη και κρατήθηκε προσωρινά από τις τουρκικές αρχές ωστόσο κατόπιν παρέμβασης του Βαρθολομαίου!!!! τον άφησαν ελεύθερο αλλά του επέβαλαν απαγόρευση εξόδου από τη χώρα.

Το περιστατικό έγινε πρώτο θέμα στις ειδήσεις με τη κοινή γνώμη να βλέπει σε πρώτο πλάνο τις δεξιότητες του Αρχιμανδρίτη. Ο Πατριάρχης τον έβαλε σε αργία επ’ αόριστο. Το ιερατείο είναι εξίσου προβληματισμένο για το συμβάν γιατί διασύρεται ανεπανόρθωτα το Πατριαρχείο.

Μάλιστα η ιδιοκτήτρια του καταστήματος σε δηλώσεις της στα Μέσα Ενημέρωσης ανάμεσα στα άλλα, τόνισε χαρακτηριστικά, πως, «είναι κρίμα γιατί ο δράστης είναι μέλος της Πατριαρχικής Αυλής και θα έπρεπε να σκέπτεται τον θεσμό που εκπροσωπεί και να είναι πιο προσεκτικός».

Εμείς να ευχηθούμε και εις ανώτερα σύντομα στον π. Αγαθάγγελο καθόσον τα νέα που μας ήρθαν λένε, ότι ο Πατριάρχης και το επιτελείο του έχουν μεγάλη καρδιά και ανεκτικότητα, οπότε πολύ σύντομα θα αξιοποιηθεί και πάλι, αυτή τη φορά αναβαθμισμένος, ήτοι σε βοηθό Μητροπολίτη. ΑΞΙΟΣ!!!

Το παλικάρι ήταν περίεργος τύπος. Κανείς δεν ήξερε τι ήθελε και τι ζήταγε από την ζωή του. Λεφτά πολλά από τον πατέρα του. Κάποια στιγμή γνώρισε μια κοπέλα. Βγήκαν μερικές φορές μαζί, και αποφάσισαν να παντρευτούν. Μέσα σε 2 μήνες έδωσαν λόγο και χέρια.

Ο γάμος έγινε με εκλεκτούς καλεσμένους, αλλά και προσωπικούς φίλους του ζευγαριού. Για κάποιους μήνες η ζωή κυλούσε όμορφα. Έλα όμως που το κορίτσι είχε τις απαιτήσεις του. Ας το αφήσουμε αυτό. Ο νεαρός κάπου άρχισε να κλωτσάει, και εκεί άρχισαν τα δύσκολα.

Η γκόμενα του το ξεκαθάρισε: Η έτσι, ή, φεύγω. Ο τύπος δεν μπορούσε να το δεχτεί. Ήταν μαθημένος διαφορετικά. Και όταν είδε ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, πήρε την μεγάλη απόφαση. Μπήκε στο αμάξι του, και καρφώθηκε σε μια κολόνα. Έδωσε τέλος στην ζωή του.

Ο θάνατός του πέρασε στα αζήτητα. Ούτε μια αγγελία στις κηδείες. Ούτε μια λέξη για τον πρόωρο θάνατο που είχε, αλλά και τι τον οδήγησε εκεί. Κάποια λουλούδια στο σημείο που σκοτώθηκε και μετά ξεχάστηκαν όλα. Η αιτία του κακού τακίμιασε με άλλον και ζει μια ζωή πλέον χωρίς προβλήματα. Έτσι τουλάχιστον λέει στους δικούς της.

Δεν μπορώ να γράψω περισσότερα, γιατί θα γίνει γνωστή η όλη η ιστορία. Γεγονός είναι, ότι άλλη μια αυτοκτονία, πέρασε στα αζήτητα. Ένα νεαρό παλικάρι, έπεσε στην περίπτωση. Σε μια γυναίκα, όχι μόνο πουτάνα στο σώμα, αλλά και στην ψυχή της. Κρίμα να φεύγουν έτσι άδικα.

Τελειώνω με άλλη μια πληροφορία. Άλλο ένα ζευγάρι παντρεύτηκε με πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Ο τύπος βρήκε “πακέτο” στην οικογένεια της νύφης, και ζούσε μια ζωή… χαρισάμενη. Έλα όμως που κάποιες περίεργες συμπτώσεις αποκάλυψαν την διπλή ζωή που έκανε ο μάγκας.

Το παλικάρι το έπαιζε και γόης. Κάποια στιγμή όλα μαθεύτηκαν και εκεί άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Η οικογένεια της νύφης του έδωσε δρόμο, και όταν αυτός κατάλαβε τι έχανε άρχισε τις απειλές. Η υπόθεση βρίσκεται στο δικαστήριο για να λυθούν οι οικονομικές διαφορές.

Μέχρι στιγμής, απ’ ότι τουλάχιστον μαθαίνω, οι δικηγόροι, έχουν χορτάσει. Οι δικαστές ψάχνουν για μια λύση, και οι τραπεζικοί λογαριασμοί αδειάζουν. Δυστυχώς και θα το γράψω αυτό, κάποιοι τύποι που έρχονται απ’ την Ελλάδα, νομίζουν ότι είναι αυτοί, και όχι άλλοι. Μεγάλο λάθος.

Και όταν μπλέξουν με καταστάσεις, όπου η αντίπαλη πλευρά έχει και πληρώνει, τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Σε κάτι τέτοιες στιγμές, τα παιδιά και οι λόγοι αγάπης περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Το χρώμα του χρήματος έρχεται πάντα πρώτο. Και στερνή μου γνώση, να σε είχα πρώτα.

Καλή εβδομάδα, καλό μήνα, και καλή πρωτομαγιά σε όλους…

==========================================

24 / 04 / 2023

Φίλες και φίλοι της στήλης καλημέρα και καλή εβδομάδα. Οι άνθρωποι και όχι μονάχα στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές, όπως π.χ. τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, γουστάρουν να «συναντηθούν» με τον Θεό παρέα μ’ άλλους. Ακαταλαβίστικο για μένα. Η εκκλησία δεν είναι γήπεδο, όπου εκεί πάνε όλοι μαζί.

Στην εκκλησία, που είναι κάποιες φορές σαν γήπεδο, με την έννοια ότι υπάρχει μπούγιο από κόσμο, θαρρώ ότι είναι κομματάκι δύσκολο για τον πιστό να το ρίξει στην αυτοσυγκέντρωση. Στην εντελώς προσωπική πνευματική διαδικασία επικοινωνίας με τον Θεό. Με το άγνωστο.

Αυτή δεν είναι η επιδίωξη, όταν πάει κάποιος στην εκκλησία; Προκειμένου να βρει τη γαλήνη, την ηρεμία ψυχής, και την επαφή με το «άγνωστο» Να μη στήνεται ο άλλος στην ουρά, τις σπέσιαλ μέρες της θρησκείας, όπου γίνεται σκοτωμός, και βλέπεις πράγματα και θαύματα.

Όπως στο γήπεδο βέβαια, που από μία άποψη είναι κι αυτό ένα λαϊκό προσκύνημα. Η μόνη διαφορά είναι ότι στην εκκλησία ο κόσμος δεν κινδυνεύει από τους αληταράδες τους χούλιγκαν. Που είναι ικανοί σε μια απόφαση του διαιτητή να τα κάνουν λίμπα, να βρίζουν μάνες και προέδρους, όλοι μαζί σαν ένας άνθρωπος.

Αν ο ποδοσφαιρικός φανατισμός γεννάει χουλιγκανισμό στο δέκα, τότε ο θρησκευτικός φανατισμός βγάζει χουλιγκανισμό στο εκατό. Να σου πω τι λέει ο Αλλάχ. Δηλαδή ο Θεός, που έτσι τον λέει ο μουσουλμάνος, και τον ίδιον Θεό ο εβραίος τον πρωτοείπε Γιαχβέ. Λοιπόν.

Ο Θεός με το όνομα Αλλάχ, σύμφωνα με το κοράνι, κηρύττει: «Πολεμάτε τους άπιστους μέχρι να μην υπάρχει πλέον πειρασμός, μέχρι να μην υπάρχει άλλη θρησκεία, παρά μόνον αυτή του μοναδικού Αλλάχ». Πήρες χαμπάρι τι γίνεται με τις θρησκείες.

Δεν έχεις το δικαίωμα να είσαι άπιστος. Ούτε να πιστεύεις σ’ άλλον Θεό. Αυτά δεν γίνονται. Ξεκάθαρα πράγματα. Σαχάντα. Δηλαδή; Ομολογία πίστης. Δηλαδή; «Ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του Αλλάχ». Όλοι οι άλλοι, μέσα και ο Χριστός, είναι παραμυθάδες. Και όλες αυτές οι ιστορίες περί Θεού και θρησκείας, δεν τελειώνουν ποτέ.

Και με την ευκαιρία να μιλήσουμε και για το «ιερό» τσαλαπάτημα στη Μέκκα. Σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο κατά τας γραφάς, όπου ο προφήτης Μωάμεθ άρχισε να πετάει πέτρες στον Διάβολο, για να τον διώξει. Στην ιερή πέτρα Κάαμπα, εκεί γίνεται το τελετουργικό από εκατοντάδες χιλιάδες πιστούς.

Ο πανζουρλισμός. Μιμούνται το λιθοβολισμό του σατανά χωρίς να υπολογίζουν εκείνες τις θερμές θρησκευτικές στιγμές τον κίνδυνο που διατρέχουν. Να βρεθούν κάτω από τα πέλματα άλλων πιστών. Και σκοτώνονται με τη σέσουλα.

Ένας Μελβουρνιώτης συμπάροικος, ο Christopher Dylan Joannides 29 ετών, κατηγορήθηκε από την αστυνομία, ότι χτύπησε ένα Nissan Navara ute το οποίο το έστειλε να περιστραφεί στην πορεία ενός φορτηγού B-double κοντά στο Strathmerton, νότια των συνόρων Βικτώριας-ΝΝΟ.

Ο Ιωαννίδης είναι κατηγορούμενος, με πέντε διαφορετικές παραβάσεις επικίνδυνης οδήγησης, αφού παραδέχτηκε ότι ήταν ο οδηγός ενός λευκού σεντάν Mercedes κατά τη διάρκεια της ανάκρισης με την αστυνομία.

Σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα, τον 29χρονο σταμάτησε η αστυνομία, μόλις 2 χιλιόμετρα πριν από το σημείο της τρομακτικής σύγκρουσης, αφού πιάστηκε να τρέχει με 118 χιλιόμετρα την ώρα σε μια ζώνη 100 χιλιομέτρων την ώρα.

Την ίδια στιγμή, φέρεται να είπε στους αστυνομικούς ότι είχε καπνίσει κάνναβη «πριν από μία ημέρα ή δύο» και επέστρεψε θετικό αποτέλεσμα για κάνναβη σε προκαταρκτικό τεστ σάλιου «lick stick». Ο συμπάροικος αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση και περιοριστικούς όρους, μέχρι την εξέταση της δίκης.

Πριν από μερικά χρόνια, για όσους τουλάχιστον θυμούνται την ιστορία, 2 νεαρά Ελληνόπουλα από την Μελβούρνη, δολοφονήθηκαν στην Ελλάδα, όταν σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες είχαν πέσει θύματα εμπόρων ναρκωτικών. Βρέθηκαν μάλλον, σε λάθος σημείο, σε λάθος στιγμή;

Μέχρι σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, το «μυστήριο» των δύο δολοφονιών, παραμένει ένα «Αγκάθι» ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αυστραλία. Μία υπόθεση που ακόμη και σήμερα 25 χρόνια μετά, καλύπτεται από ένα παράξενο πέπλο μυστηρίου. Ανακριβής και άλυτη.

Ας γυρίσουμε λίγο πίσω. Τα δύο παιδιά βρίσκονται για μια βόλτα, με ένα φουσκωτό στην θάλασσα. Εκεί που τα νερά της Ραφήνας συναντούν τα στενά της Εύβοιας. Πριν καλά-καλά ανατείλει ο ήλιος της 2ης Ιουνίου του 1998, ένας ψαράς, ανακάλυψε την ακυβέρνητη λέμβο που κουβαλούσε τα άψυχα κορμιά των δύο παιδιών από τη Μελβούρνη.

Οι οικογένειες των Ελληνοαυστραλών Γεώργιου Καραλή και Γεώργιου Λοΐζου, συνεχίζουν ακόμη και μέχρι σήμερα, να κυνηγούν τη δικαίωση, την ίδια τη δικαιοσύνη, θα μπορούσε να πει κανείς, και που έρχονται συχνά αντιμέτωποι με την αδικία. Γιατί οι δολοφόνοι παραμένουν ασύλληπτοι.

Όταν ο ψαράς βρήκε τα δύο παιδιά, οι δύο νεαροί άντρες, κολυμπούσαν περισσότερο στο αίμα παρά στην ίδια τη θάλασσα. Ο ψαράς, έδωσε σήμα μέσω ασύρματου στην ακτοφυλακή στις 5.35 π.μ. Μια ώρα αργότερα, η ακτοφυλακή εντόπισε τη βάρκα, αλλά μόλις στις 11 το πρωί, 5,5 ώρες δηλαδή αργότερα!!!!, κατάφεραν να στείλουν ομάδα έρευνας ανθρωποκτονιών στο σημείο.

Η πρώτη αναφορά δήλωνε πως ο Καραλής, 28 ετών, κρεμόταν με ένα σχοινί περασμένο γύρω από το λαιμό του από το κατάρτι, φορώντας αντιανεμικό μπουφάν με κουκούλα και σορτς, με το δεξί του πόδι μέσα στη βάρκα και το αριστερό εκτός. Είχε κομμένες τις φλέβες του.

Ο δε Λοΐζος, 32 ετών, βρισκόταν μπρούμυτα στο νερό, μισοντυμένος, με ένα σχοινί περασμένο στη ζώνη του. Το δεξί πλευρό του ήταν ακρωτηριασμένο, μαγκωμένο στην εξωτερική μηχανή. Οι ερευνητές φωτογράφησαν τον τόπο του εγκλήματος, και διέταξαν την «προσεκτική» ρυμούλκηση της λέμβου στο λιμάνι της Ραφήνας για περεταίρω έρευνα.

Η συγκεκριμένη υπόθεση έκλεισε άμεσα, καταγράφοντας το περιστατικό ως δολοφονία-αυτοκτονία, μη λαμβάνοντας υπόψιν το γάμο του Λοΐζου, ούτε φυσικά και τη σχέση του Καραλή με την Αμερικανίδα σύντροφό του. Λέγεται πως ήταν πολύ ερωτευμένοι και την περίμενε στην Ελλάδα μέσα στις επόμενες μέρες.

Μάρτυρες ανέφεραν πως οι δύο άντρες απολάμβαναν τον καφέ και το ούζο τους σε ταβέρνα στο Πόρτο-Μπούφαλο πριν ξεκινήσουν για τα ανοιχτά της Εύβοιας. Οι οικογένειες, ανακαλύπτοντας πως η περιοχή μαστίζεται από λαθρέμπορους, κάλεσαν τον ερευνητή Στήβεν Κέρνοου, ο οποίος βεβαίωσε πως η υπόθεση φωνάζει «εγκληματική ενέργεια».

Η σωρός του Καραλή, μεταφέρθηκε στη Μελβούρνη, όπου ξαναέγινε νεκροψία από τον παθολόγο Μάϊκλ Μπερκ, ο οποίος βεβαίωσε πως πρόκειται περί ανθρωποκτονίας. Το πόρισμα των αυστραλιανών αρχών, ερχόταν σε πλήρη αντίθεση, με αυτό των ελληνικών.

Η Αυστραλία δίνει εξαιρετική βαρύτητα στον εντοπισμό και σύλληψη των δραστών τέτοιων υποθέσεων. Όλοι δείχνουν να συμπάσχουν με το δράμα των δύο οικογενειών, από πλευράς ενεργειών όμως, μέχρι σήμερα που γράφονται αυτές οι λίγες γραμμές, δεν υπάρχει κάποια εξέλιξη. Και οι δύο δολοφονίες αναζητούν ακόμη τον δολοφόνο τους.

Η κρίση της δύσκολης εποχής που περάσαμε δεν συγκρίνεται με τη φτώχεια των δύο δεκαετιών μετά τον πόλεμο του 40 στην Ελλάδα. Ποιος μπαρκάρει σήμερα; Κανείς από τους νέους που είναι άνεργοι δεν επιλέγει δουλειές που τις θεωρεί υποτιμητικές.

Δεν κατηγορώ τα σημερινά παιδιά, που τα μεγαλώσαμε αλλιώς. Με ξένες γλώσσες, πιάνο, καράτε, μπαλέτο και διακοπές. Η αλήθεια του καθενός από εμάς όμως, κρύβεται στα υπόγεια του εαυτού του. Στα πάθη, στα απαγορευμένα, εκεί όπου λειτουργεί ελεύθερα η ψυχή μας.

Έρωτες ξενύχτια και μεθύσια, είναι όλα όσα θα θυμάσαι στη ζωή, όταν θ’ αρχίσει το άστρο να γέρνει. Τίποτε άλλο δεν μένει. Ναι, προσωπικά με τον θάνατο είμαι παράλογα εξοικειωμένος. Τον περιμένω ανά πάσα στιγμή. Δεν πιστεύω στον Θεό, αλλά σέβομαι απεριόριστα όσους πιστεύουν.

Η μόνη μεταθανάτια επιθυμία μου είναι να με κάψουν. Ασφυκτιώ στην ιδέα ότι θα με θάψουν κάτω από σωρούς χώματα. Ούτε θέλω να ταλαιπωρώ τους δικούς μου να επισκέπτονται έναν τάφο όπου δεν θα βρίσκομαι. Και ποιος θα σε θυμάται μετά από 1 με 2 χρόνια. Θα είσαι απλά μια ανάμνηση.

Προσωπικά τώρα να πω, ότι μοναξιά δεν έχω νιώσει ποτέ, όμως τη μοναχικότητα την επιδιώκω. Την έχω ανάγκη. Άνθρωπος που κάθεται μόνος του σημαίνει ότι τα έχει βρει με τον εαυτό του. Μετάνιωσα για πολλά, αλλά είμαι σίγουρος ότι με τα μυαλά που είχα θα έκανα ξανά τα ίδια. Μόνο ο ηλίθιος δεν μετανιώνει ποτέ, αφού νομίζει ότι τα έχει κάνει όλα σωστά.

===========================================

17 / 04 / 2023

Αυτός είναι ο Βαρθολομαίος, με την στρατιωτική στολή των Τουρκικών στρατευμάτων….

Φίλες και φίλοι, καλημέρα και καλή μας εβδομάδα. Πέρασαν και οι γιορτές του Πάσχα, όπως πέρασαν και οι γιορτές των Χριστουγέννων, και ετοιμαζόμαστε πάλι να υποδεχτούμε και τον καινούργιο… χρόνο. Και άντε μετά πάλι, μια από τα ίδια, για να μην ξεχνάμε και τους… προγόνους μας.

Να τελειώνουμε όμως τώρα, και με το γνωστό παραμύθι της ιστορίας μας, ότι το παπαδαριό στάθηκε… αγωνιστικά για να πετύχει η Ελληνική Επανάσταση το 1821. Η αλήθεια είναι ότι από τον πατριάρχη μέχρι και τους αρχιδεσποτάδες, η Εκκλησία «πολέμησε» το ξεσηκωμό. Ούτε καν κράτησε μια σχετικά ουδέτερη στάση.

Δεν αθωώνονται οι ιεράρχες, επειδή κάποιοι απλοί παπάδες, πήραν τα όπλα ενάντια στον Οθωμανό. Το ίδιο έγινε και με τον εμφύλιο. Αντάρτες έγιναν κατώτεροι ιερείς. Δεν σημαίνει αυτό ότι η ηγεσία της Εκκλησίας πήρε θέση υπέρ της μιας πλευράς στον εμφύλιο πόλεμο.

Μην τρελαθούμε εντελώς. Στα ίσα απειλούσε το πατριαρχείο με αφορισμούς και κατάρες όσους εναντιώνονταν στον σουλτάνο, με τον οποίο όλοι οι Έλληνες όφειλαν να συνεργαστούν, δηλαδή να σκύψουν το κεφάλι. Κι αυτά δεν είναι λόγια, που κάποιοι θα τα αμφισβητήσουν.

Είναι γραμμένα κείμενα, εντολές και συμβουλές στους ραγιάδες από τον πατριάρχη, όχι μονάχα από έναν. Το παπαδαριό δεν ήταν εναντίον της Επανάστασης. Με ποιον ήταν; Να πούμε αυτό που δεν θίγει κανένας ιστορικός και ειδικός. Οι αξιωματούχοι της εκκλησίας ήταν και είναι με τον εαυτό τους. Με τα συμφέροντα τους.

Με την εξουσία της εκκλησίας, όπως την ορίζει η τύφλα της θρησκείας. Μ’ άλλα λόγια, οι μεγαλορασοφόροι κάθε δόγματος δεν είναι με κανέναν. Έτσι και οι δικοί μας. Ούτε υπέρ, ούτε κατά της εθνεγερσίας ήταν. Κακώς τους χρεώνουν ενάντια στο γένος και προσκυνημένους στον σουλτάνο.

Το μόνο που τους ενδιάφερε, ακόμη και μέχρι σήμερα, είναι να έχουν στάση προδοτική και αντεθνική, ήταν το κατά τη γνώμη τους προσωπικό όφελος. Μη χάσουν τα κουρκουμπίνια.  Με πρώτο και καλύτερο τον πατριάρχη Βαρθολομαίο, που έχει ορκιστεί στο Κοράνιο και έχει υπηρετήσει στον Τουρκικό στρατό.

Εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, μεταφέρονται κάθε χρόνο σε Τουρκικές διπλωματικές βαλίτσες, για τον Πατριάρχη, και απ’ εκεί στις τράπεζες και σε «Ειδικούς μυστικούς λογαριασμούς» Με λίγα λόγια, οι απανταχού Έλληνες τροφοδοτούν τον στρατό της Τουρκίας.

Και πολλού θα ρωτήσουν, τι κάνει γι’ αυτό η Ελληνική κυβέρνηση; Μια τρύπα στο νερό. Με την δικαιολογία, ότι κράτος και εκκλησία είναι δύο ξεχωριστά κομμάτια, αφήνουν, τον πατριάρχη και τα τσανάκια του, να κάνουν το παιχνίδι τους, εις βάρος πάντα του Ελληνισμού. 

Ο Ιούδας ήταν προδότης γιατί η ιστορία, χρειαζόταν έναν προδότη. Αυτή είναι η δική μου αλήθεια. Έχω δική μου κρίση και δεν υιοθετώ το κάθε παραμύθι που λανσάρει κάποιος, όποιος κι αν είναι αυτός, άγιος, πατριάρχης, ιστορικός, ερευνητής, κατασκευαστής μύθων.

Ο Ιούδας δεν ήταν προδότης. Είναι το νέο σενάριο, το οποίο αποτελεί τη «νέα αλήθεια». Πρόδωσε πράγματι τον δάσκαλο ο πλέον καλλιεργημένος και κοινωνικά ανώτερος απ’ όλους τους μαθητές του Χριστού, αλλά αυτό έγινε κατόπιν επιθυμίας του Ιησού.

Ο Ιούδας όχι μόνον δεν ήταν προδότης αλλά αυτός σταυρώθηκε στη θέση του Χριστού. Αυτό υποστηρίζεται στο λεγόμενο Κατά Βαρνάβα Ευαγγέλιο, πριν από 800 περίπου χρόνια. Κατάφερε να μεταμορφωθεί σε Χριστό, να ξεγελάσει ακόμα και την μάνα του, την Παναγία, και να σταυρωθεί εκείνος, ο Ιούδας. Θα μας τρελάνουν τελικά.

Και εγώ αν κάτσω να γράψω ένα δικό μου ευαγγέλιο, θα λέω τα δικά μου. Ποιος με εμποδίζει; Ότι θέλει ο καθένας λέει, φαντάζεται, πιστεύει. Όπως και ο καθένας ότι γουστάρει αποδέχεται ή απορρίπτει.

Σχετικά με τον Ιούδα έχουν ειπωθεί απίθανα πράγματα, ακριβώς διότι για έναν τόσο «σπουδαίο» προδότη, μάλλον για μια τόσο σημαίνουσα προδοσία οι αμφισβητήσεις και οι υποψίες περί της γνησιότητας της πράξεως του, είναι πάντα αναπόφευκτες.

Πριν τέσσερα χρόνια παρουσιάστηκε στην Αγγλία βιβλίο που έγραψαν μαζί, ένας καθολικός θεολόγος, και ο άλλοτε αντιπρόεδρος του συντηρητικού κόμματος επί Θάτσερ Τζέφρυ Άρτσαιρ, «Το κατά Ιούδα Ευαγγέλιο, από τον Βενιαμίν Ισκαριώτη». Όχι ο ίδιος ο Ιούδας, αλλά ο γιος του έγραψε αυτό το ευαγγέλιο, έτσι όπως υποτίθεται εβίωσε τα πράγματα ο πατέρας του. Και τι μας λέει αυτή η νέα θεωρία; Δεν γράφει κάποιος ένα βιβλίο για να επαναλάβει τα γνωστά.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τη μόλις πρόσφατη θεωρία ο Ιούδας δεν αυτοκτόνησε, όπως έχει καταγραφεί στο σύμπαν. Τι συνέβη; Ο πιο πιστός μαθητής του Ιησού, απογοητεύθηκε όταν ο αρχηγός του αντί να κάνει μια εντυπωσιακή εμφάνιση στην Ιερουσαλήμ, αυτός μπήκε στην πόλη καβάλα σ’ ένα γαϊδουράκι.

Ποιος Ιούδας; Και ποιος υιός του Ιούδα; Η… αδελφή του Ιούδα πρόδωσε τον Χριστό, και αυτό έχει υποστηριχθεί. Επίσης, ότι πράγματι ήταν προδότης ο Ιούδας, όχι κατ’ εντολή του Ιησού, επειδή έπρεπε να εφαρμοσθεί το θεϊκό σχέδιο, αλλά ένας συνειδητός ρουφιάνος, που πρόδωσε για το καλό της ανθρωπότητας, όχι από ιδιοτελή κίνητρα.

Βεβαίως και θα μας τρελάνουν αν αφεθούμε στις… απόψεις άλλων, όποιοι κι αν είναι αυτοί, θεόπνευστοι ή απατεώνες. Η δική μου αλήθεια είναι: Δεν μ’ ενδιαφέρει αν ο Ιούδας ήταν πράγματι ή όχι το καρφί.

Ούτε αν πρόδωσε για τα αργύρια ή για κάποιο άλλο λόγο. Αν του ανέθεσε ο ίδιος ο Χριστός την αποστολή προδοσίας, ή, αν ο Ιούδας πήρε τη σχετική εντολή κατ’ ευθείαν από τον Θεό, σίγουρα μέσω κάποιου Αγγέλου.

Τι σημαίνει προδοσία; Αυτό είναι το άξιο έρευνας. Κατ’ αρχήν, δεν θα χαρακτηρισθεί προδότης ο Ιούδας εάν ήταν πιστός των Εβραίων, δηλαδή όργανο του ιερατείου. Ή μυστικός πράκτορας των Ρωμαίων.

Τέλος πάντων ανήκε, αν ανήκε, στην άλλη πλευρά! Στην περίπτωση, λοιπόν, που ιδεολογικά και θρησκευτικά ήταν στρατευμένος, εναντίον του κινήματος του Χριστού, πως μπορεί να θεωρηθεί προδότης ο Ιούδας; Το σωστό είναι να τον χαρακτηρίσεις αγωνιστή.

Η δική μου προσέγγιση στον Ιούδα, τον μεγαλύτερο προδότη από καταβολής ανθρώπου, είναι πως πρέπει να υπάρξει μια παγκόσμια συμφωνία, μια παγκόσμια παραδοχή στο τι ακριβώς είναι Προδοσία, τι είναι Προδότης;

Πρώτα αυτό και μετά ας φτιάχνει ο καθένας, είτε είναι Βατικανό, είτε ένας πονηρός συγγραφέας, το δικό του θρίλερ για την αλήθεια του Ιούδα. Προδότης ο προδότης ή ένα τραγικό απλά θύμα; Δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα στον Ιούδα, ο οποίος απλά δίνει την αφορμή να απαντηθεί το ερώτημα τι εστί Προδότης, τι εστί Προδοσία, αν βεβαίως προδίδεται κάποια Μέγιστη Αλήθεια, κάποιος Αληθινός Προφήτης.

Όσο ακόμα δεν έχει υπερισχύσει ο Ένας προφήτης, η Μια αιώνια αλήθεια, κανείς δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να προσάπτει την κατηγορία της προδοσίας σε κανέναν, με σκοπό δόλιο να υπηρετήσει την αλήθεια του δικού του δόγματος.

Από την άλλη, γιατί να θεωρηθεί προδότης ο Ιούδας και όχι θύμα; Μήπως υποχρεώθηκε να προδώσει. Αυτός που μπήκε στην οργάνωση με τις πιο αγνές προθέσεις. Επειδή, ίσως, πριν γίνει προδότης ήταν αφελής. Ανίκανος για αυτοκριτική, άτολμος στην αυτογνωσία, ένοιωσε προδομένος επειδή τη δικαίωση, την αλήθεια της υπάρξεώς του σ’ αυτή και την άλλη ζωή την περίμενε από άλλον, κάποιον άλλον. Όχι από τον εαυτό του.

Πάμε τώρα παρακάτω. Ο επώνυμος gay κληρικός, πετυχημένος ΜΟΝΟ στις δημόσιες σχέσεις, συνοδευόταν πάντα από τεκνό τουλάχιστον 15 με 20 χρόνια νεότερο. Τι θυμήθηκα τώρα! Κάποια πράγματα στη ζωή δεν πεθαίνουν. Σε όλες τις καταστάσεις και σε κάθε καιρούς δουλεύει το μελανόχαρτο. Ίδια λες πρόσωπα, παρελαύνουν σε διαφορετικές εποχές. Τι θυμήθηκα, λοιπόν; Πριν χρόνια πολλά είμαι με παρέα σε κάποιο παραλιακό μαγαζί.

Απ’ αυτά που τα λένε «κοσμικά», τα κυριλάτα, όχι κάποιο κωλάδικο. Τέτοιας κλάσης μαγαζιά, έβρισκες μόνο στην εθνική οδό, Αθήνα / Θεσσαλονίκη. Σκάει λοιπόν ένα επεισόδιο. Ένας χοντρός τσαμπουκάς.

Πρωταγωνιστής του τσαμπουκά, μια σκατόφατσα, με υπεύθυνο ρόλο μπράβου στο μαγαζί. Γιατί και πώς, μην πούμε λεπτομέρειες, θα χάσουμε τη μπάλα στο θέμα μας, που είναι όλη η ιστορία. Ποιος είναι αυτός, ρώτησαν κάποιοι απ’ το τραπέζι μας, και ένας που «ήξερε» έκανε τη σχετική ενημέρωση… «Ένα ρεμάλι είναι, ζει από τους πούστηδες κληρικούς… Αυτό είναι το «επάγγελμά» του, να πηδάει άνδρες… κληρικούς».

Ψιλοάβγαλτος ακόμα τότε εγώ, μου έμεινε το επεισόδιο. Ότι κάποιος ζει, βγάζει σήμερα μεροκάματο πηγαίνοντας με αδελφές και μάλιστα κληρικούς. Αηδιαστικό. Και αναξιοπρεπέστατο, σίγουρα. Μόνο που το σκέφτεσαι θέλεις να τους κρεμάσεις και μάλιστα ανάποδα. Για παραδειγματισμό.

Πουτάνα ζωή! Να σε υποχρεώνει προκειμένου να κερδίσεις τον επιούσιον να το κάνεις με πούστη κληρικό. Να μην το γουστάρεις εσύ, να σιχαίνεσαι ακόμη και τον εαυτό σου, αλλά να μη βρίσκεις κάτι άλλο, για να ζήσεις τον εαυτό σου, την οικογένειά σου. Η σημερινή κατάντια της ζωής.

Και ήρθε στην εποχή μας έτσι το πράμα, και πέσαμε στην περίπτωση. Μια χαρά παλληκάρια έμειναν στην αφραγκία, δεν έβρισκαν δουλειά, και αποφάσισαν να «εκδίδονται». Δεν ήθελε και πολύ. Ο ένας μετά τον άλλον αποκτούσαν την πελατεία τους. Η ίδια η εκκλησία τους έσπρωχνε στην πορνεία. Στην εκμετάλλευση.

Ο κολλητός που λέγαμε, είχε ήδη αρχίσει να πορνεύεται με άνδρες, και ήρθε η σειρά του φίλου του να κάνει το ίδιο. Έτσι μπήκαν στο λούκι κάποιοι. Και υποχρεώθηκαν να ξεκινήσουν τη συγκεκριμένη «δουλειά», με πελάτες, τους εκπροσώπους του Θεού!!!!, και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις τους.

Ή το κάνεις ή δεν το κάνεις. Αν το κάνεις, αν θέλεις να σε προτιμάει η «πελατεία», θα έχεις συμπεριφορά «επαγγελματική», ότι νοείται ως τέτοια στη συγκεκριμένη περίπτωση. Και θα πρέπει να υπάρχει πολύ ζήτηση στο επάγγελμα, αφού ένας στους δύο κληρικούς, είναι πισογλεντάκιας. Τα υπόλοιπα μια άλλη φορά, με τις πιάτσες των κληρικών.

=========================================

10 / 04 / 2023

Το είπε ο Βαρθολομαίος. Οικουμενικός πατριάρχης. Άνοιξε το άγιο στόμα του και πέταξε μια οικουμενική ανοησία. Ότι ο Πούτιν δίχασε τους ορθόδοξους. Αν πράγματι συμβαίνει αυτό, τότε ο μόνος που δεν φταίει είναι ο καπετάν γκάγκστερ της Ρωσίας, ο Πούτιν.

Οι Ρώσοι είναι ορθόδοξοι, το ίδιο και οι Ουκρανοί. Τι εννοεί ο μπάρμπας, όταν λέει πως ο Βλαδίμηρος τους δίχασε; Ο πιστός είναι με την πίστη του, δεν είναι με τον ομόδοξο στη θρησκεία άλλης χώρας. Ο πιστός είναι με τον Θεό και τον Χριστό, τον άγιο Χαράλαμπο και την οσία Εφραιμία.

Αυτό δεν αλλάζει επειδή ο επίσης χριστιανός ορθόδοξος καλώς ή κακώς είναι στο αντίπαλο στρατόπεδο. Πολεμικό, οικονομικό, πολιτικό, ποδοσφαιρικό στρατόπεδο. Το ότι έχουν την ίδια πίστη ο Ουκρανός και ο Ρώσος δεν σημαίνει ότι είναι… ενωμένοι.

Ούτε ο Πούτιν ξεκίνησε τον πόλεμο για να… διχάσει κανέναν. Αλλά, ούτε να… ενώσει και κανέναν. Μιλάμε ή αμολάνε σαχλαμάρες; Για σκοπούς που δεν έχουν καμιά σχέση με θρησκείες και εκκλησίες ο Πούτιν – και χωρίς να φοβάται τον Θεό- έβαλε μπροστά τη βρωμοδουλειά να καταπιεί την Ουκρανία.

Με την ευκαιρία, αν μιλάμε σοβαρά, τότε λέμε ότι ο Βαρθολομαίος είναι επικεφαλής μιας χριστιανικής εκκλησίας, της ορθόδοξης, που είναι πολλαπλώς διχασμένη! Πρώτα από άλλους χριστιανούς, άλλες χριστιανικές εκκλησίες. Και υπ’ όψιν ότι και οι ορθόδοξοι είναι διχασμένοι σε διαφορετικά εκκλησιαστικά σουπερμάρκετ.

Η ορθοδοξία δεν είναι μια φίρμα, μια αλυσίδα μεγαλοκαταστημάτων, αλλά παίζουν με διαφορετικά brandname. Ορθόδοξοι οι Ρώσοι, αλλά η Ρωσική εκκλησία δεν έχει, ούτε θέλει να έχει σχέση με το οικουμενικό πατριαρχείο. Το ίδιο και η ουκρανική εκκλησία, άλλο μαγαζί είναι και αυτή.

Τον έχουν για παρουσιαστή στην τηλεόραση. Αναφέρομαι στον Γιώργο Καπουτζίδη. Δηλώνει ομοφυλόφιλος. Δικαίωμά του και αυτό. Tον Ιησού Χριστό όμως, γιατί τον βάζει στην «εξίσωση» της ομοφυλοφιλίας ο τύπος; Γιατί μπλέκει το όνομα του Χριστού, με τις δικές του ανωμαλίες;

Το δικό μας δράμα είναι, να τον ακούμε τον ίδιο αλλά και τους ομοϊδεάτες τους καθημερινά στα κανάλια, να μας αναλύουν τις σεξουαλικές τους συμπεριφορές. ‘Όπου και να κοιτάξεις θα δεις παρουσιαστές να δηλώνουν ότι είναι «αδελφές» με λεπτά αισθήματα, και ζητάνε από τον κόσμο να τους δεχτούν στην σημερινή μας κοινωνία.

Και δεν είναι ο μόνος που ζητάει κατανόηση από τον κόσμο. Λες και ο κόσμος ενδιαφέρεται να ακούσει για τα σεξουαλικά προβλήματα του κάθε πισογλέντη. Άρχισαν λοιπόν για άλλη μια φορά, το σφυροκόπημα οι καλλιτέχνες μας με τις ιδιαίτερες, αλλά ανώμαλες ανησυχίες.

Μετά την τραγουδίστρια Έλενα Παπαρίζου που μας είπε ότι τα παιδιά γεννιούνται άφυλα, έρχεται ο παρουσιαστής Γιώργος Καπουτζίδης να μας πει το δράμα του και ότι η εκκλησία πρέπει να βοηθήσει τους ομοφυλόφιλους να παντρεύονται. Αυτό είναι όλο το δράμα του κ. Καπουτζίδη.

Το δικό μας δράμα να τον ακούμε τον ίδιο και τους ομοϊδεάτες τους καθημερινά στα κανάλια να μας αναλύουν τις σεξουαλικές τους συμπεριφορές, δεν το υπολογίζει κανείς. Έλεος κάπου με την κλάψα τους. Έχουμε και παιδιά που βλέπουν τηλεόραση, και οι ερωτήσεις είναι δύσκολες.

Η κοινωνία έχει πολύ σοβαρά προβλήματα. Δεν αντέχει άλλη μιζέρια. Γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει αυτό το σεβαστό κατά τα άλλα δράμα που περνάει; Εδώ άλλοι δεν έχουν να φάνε και να σπουδάσουν τα παιδιά τους… Γιατί πρέπει να γίνει είδηση ότι ο Καπουτζίδης μίλησε για τον πόνο των ομοφυλόφιλων;

Αφού έτσι κι αλλιώς κάθε μέρα λένε το ίδιο πράγμα στην ελληνική τηλεόραση από το πρωί μέχρι το βράδυ. Τη βοήθεια της εκκλησίας τι την θέλουν; Σε όλες τις εκπομπές που συμπτωματικά πρωταγωνιστούν άτομα του τρίτου φίλου, είναι μόνιμο θέμα προβολής τα προβλήματα της ομοφυλοφιλικής κοινότητας. Τα έχουμε μάθει πλέον απ’ έξω κι ανακατωτά.

Ο Ιησούς Χριστός πού «κολλάει» δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Πώς μπαίνει στην εξίσωση των σεξουαλικών συμπεριφορών και πώς σχετίζεται με το δράμα του Καπουτζίδη. Έπρεπε ντε και καλά να μιλήσει για την ομοφυλοφιλία ο Ιησούς; Και τι θέλει να κάνουμε ο κ. Καπουτζίδης;

Να αλλάξουμε την ιστορία κατά πως βολεύει τους ομοφυλόφιλους; Ακριβώς επειδή ο Χριστός δεν μίλησε για την ομοφυλοφιλία, θα έπρεπε να σας προβληματίζει περισσότερο και να σας βάζει σε σοβαρές σκέψεις ότι κάτι δεν πάει καλά με τα όσα υποστηρίζετε ως κανονικότητα.

Έλεος πια…Πέντε άτομα, γύφτοι όλη η πεντάδα, μπαίνουν στο αφύλακτο χώρο όπου έχουν εγκατασταθεί τα φωτοβολταϊκά. Σε δέκα λεπτά της ώρας έχουν τελειώσει τη δουλειά. Να κόψουν τα μακριά καλώδια. Αυτά τους ενδιαφέρουν. Να πουλήσουν το χαλκό και να πάρουν 2.5 έως τρία κατοστάρικα ευρώ.

Η ζημιά φτάνει στα πέντε και στα δέκα χιλιάρικα. Γιατί να ασχοληθούν με τη…ζημιά; Η ομάδα πάει για τα τρία κατοστάρτικα. Θήβα, Λιβαδειά, Ορχομενό κ.λ.π, είναι μια ευρύτερη περιοχή στη Βοιωτία που την έχουν τσακίσει. Τι έκαναν στη Βρετανία και Γερμανία που έχουν πολύ μεγάλο δίκτυο σιδηροδρόμων;

Για τις κλοπές χαλκού και κάθε άλλου μετάλλου, από τις γραμμές των τραίνων κατέφυγαν στην υψηλή τεχνολογία κι έφτιαξαν ένα ”αόρατο DNA”. Μη πούμε λεπτομέρειες. Από την στιγμή που πέρασε το σύστημα, τα κλεφτρόνια εξαφανίσθηκαν μέσα σε μια νύχτα. Ήξεραν τι τους περίμενε.

Παντού και πάντα, ο βιαστής, ο δράκος είναι παρών. Σε όλες τις εποχές, σε κάθε χώρα. Δεν κρατιέται ο δράκος, όταν το άτομο κτυπηθεί από την τρέλα, την μανία του να την πέσει σε απροστάτευτη γυναίκα. Να την βιάσει, ίσως και να την σκοτώσει. Ατέλειωτη η βίβλος των σχετικών περιπτώσεων, σχεδόν παρόμοιων σε διαφορετικούς αιώνες, σε διαφορετικούς τόπους.

Η ανωμαλία είναι ίδια. Και δεν αντιμετωπίζεται. Δεν θεραπεύεται. Παρά μόνο με ευνουχισμό, τον οποίον αποδέχονται οι ίδιοι οι σαλταρισμένοι. Όσοι δυστυχείς έχουν φάει στο μπράτσο την ένεση από αίμα δράκου. Ο δράκος όμως είναι και επικίνδυνος, αλλά  είναι και να τον λυπάσαι.

Ευτυχώς με τσακώσανε, είχε πει την δεκαετία του 80 θυμάμαι, ένας συμπάροικος που βίαζε ανήλικα κορίτσια. Ο δράκος του Brunswick τον είχαν χαρακτηρίσει. Και δεν είναι παραμύθι. Είναι η αλήθεια. Ξέρει το πρόβλημα του καλύτερα από τους ειδικούς, από τους γιατρούς, όσους έχουν μελετήσει την πάθηση του στα χρονικά της εγκληματολογίας.

Δεν είναι σε θέση ο δράκος να συγκρατήσει την αχαλίνωτη, τη φλογισμένη επιθυμία του να τιμωρήσει μια γυναίκα. Όταν ένα βράδι ”αποφασίσει” να δράσει, να επιτεθεί σε γυναίκα, δεν υπάρχει τίποτα, μα τίποτα να τον σταματήσει.

Πως να αντιμετωπίσει η κοινωνία τον δράκο;. Αδύνατον. Μικρή ή σχεδόν καμιά αποτελεσματικότητα στα όποια προληπτικά μέτρα προστασίας. Ο άρρωστος θα κτυπήσει εκεί που κανένας δεν το περιμένει. Και σε θύμα υπεράνω… ”υποψίας”. Και γυναίκα περασμένης ηλικίας. Σε κάποιες πόλεις, όπως π.χ. στη Θεσσαλονίκη, τη δεκαετία του ΄60, ζητούσαν και τη βοήθεια του στρατού. Και πάλι ο δράκος κτυπούσε.

Και άργησε. Το Κάμα Σούτρα, το διαχρονικό Ευαγγέλιο του σεξ, προσφέρεται πλέον και σε ηλεκτρονική μορφή. Καιρός ήταν. Προσωπικά εκτιμώ πώς η Βίβλος μιας θρησκείας, είτε λέγεται Αγία Γραφή, είτε Κοράνι, είναι λιγότερο χρήσιμη από τη Βίβλο της πρακτικής του έρωτα στο κρεβάτι.

Αυτό είναι το Κάμα Σούτρα, που έγραψε πριν από 1600 χρόνια ένας ενάρετος άνθρωπος του Θεού, ένας σοφός ιερέας και θεολόγος, προκειμένου να καλύψει την ανάγκη του ατόμου να νοιώσει όσο γίνεται καλύτερα, βαθύτερα και περισσότερο εγκεφαλικά, τις ηδονές της σαρκικής επαφής. Κάμα σημαίνει στα ινδικά ο θεός του έρωτα, αλλά και ο σεξουαλικός πόθος. Και Σούτρα είναι ο κανόνας. Βέβαια. Χωρίς κανόνες, χωρίς κώδικες δεν πας πουθενά.

Και ύστερα σου μιλάνε για τον δυτικό πολιτισμό. Μαλακίες. Ένας ήταν ο πολιτισμός της Δύσης, η κονόμα. Η αρπαγή. Η πειρατεία. Ο πόλεμος. Το αίμα. Αυτή είναι η ιστορική διαδρομή της λευκής φυλής. Το αίμα. Το σκοτώνω. Το καίω. Το εκδικούμαι. Με υπέρτατο στόχο την επικυριαρχία.

Ο Ινδός, ο πιο γαλήνιος και φιλοσοφημένος άνθρωπος από την εποχή του Αδάμ, πριν συνταχθούν οι διδαχές, οι στάσεις ενός άνδρα και μιας γυναίκας στη συνουσία, με το σύγγραμμα ΚΑΜΑ ΣΟΥΤΡΑ, είχε μελετήσει την υπόθεση σεξ.

Και σήμερα μια εφαρμογή, ένα application, είτε στο φορητό τηλέφωνο, είτε σε ταμπλέτα, μάλιστα και με μουσική υπόκρουση, δίνει στον καθένα φάτσα κάρτα, πως πραγματοποιείται όλη η γκάμα των ποικιλιών στο σμίξιμο ενός ζευγαριού. Καλά σμιξίματα λοιπόν. ΚΑΜΑ ΣΟΥΤΡΑ, για όσους ψιλοζορίζονται. Καλή Μεγαλοβδομάδα, Καλή Ανάσταση και ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ με προσοχή.

===================================================================

03 / 04 / 2023

Εἰς γνώσιν τοῦ Χριστεπωνύμου Πληρώματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Ἀπάντηση εἰς  Ἐγκύκλιο σημείωμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μέ ἀριθμό πρωτ. 156, 157/23.3.2023, διά τήν καθαίρεσή μου.

Μετά μεγάλης μου χαρᾶς, ἀλλά καί συγχρόνως μετά λύπης, ἀνέγνωσα τήν ἀναμενόμενη κατά τά ἄλλα ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου τῆς καθαιρέσεώς μου, γιά τόν λόγο ὅτι ΔΙΕΚΟΨΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΜΑΚΑΡΙΟ!!

 Χαρᾶς δέ, διότι ὁ Θεὸς μέ ἀξίωσε στά 80 μου χρόνια καί μετά ἀπό 56 χρόνια προσφορᾶς στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ νά τόν ὁμολογῶ καί νά μιμηθῶ τούς ἁγίους Πατέρες μας, πού ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ διέκοπταν τήν κοινωνία μέ τούς ἀκαθαιρέτους αἱρετικούς, ἐπίσης διότι ἔχουμε ἐντολή ἀπό τόν Κύριό μας νά χαιρόμαστε καί νά αἰσθανόμαστε ἀγαλλίαση καί ὅτι εἴμαστε μακάριοι ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ. (Ματθ. 5,11). Λύπη ὅμως, γιά τόν ξεπεσμό τοῦ Οἰκουμενικοῦ  Πατριάρχου καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας, πού ὄχι μόνον δέν στάθηκαν στό ὕψος τους ὥς Ἐπίσκοποι, ἀλλά καί προδίδουν τήν Ὀρθοδοξία μας· καί τό χειρότερο ὅλων, καταδικάζουν σέ καθαίρεση ὅσους δέν τούς ἀκολουθοῦν στήν προδοσία τους καί ὅσους ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΩΣ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΣΩΖΟΥΣΑ ΠΙΣΤΗ!! Μία καθαίρεση πού ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ, ἀλλά μᾶλλον ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΘΑΙΡΕΣΑΝ!!! Ἡ καθαίρεση κατά τούς ἁγίους Πατέρες ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ἄν εἶναι ἀπό αἱρετικούς καί ἄν εἶναι ἄδικη. Οἱ λόγοι πού διέκοψα τήν κοινωνία μέ τούς ἀνωτέρω ἐπισκόπους εἶναι γνωστοί, ἀλλά τούς ἐπαναλαμβάνω γιά μία ἀκόμη φορά.

Καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας συνυπόγραψαν τήν αἱρετική ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, πού ἀναγνώρισε τίς αἱρέσεις ὡς ἐκκλησίες ἔχοντας σωστικά μυστήρια. Ἀναγνώρισαν τούς μικτούς γάμους καί κατέλυσαν τήν νηστεία. Ἀποδέχτηκαν τά βλάσφημα κείμενα τοῦ Π.Σ.Ε. καί στήν οὐσία κατέλυσαν τό σύμβολο τῆς Πίστεως, εἰς ΜΙΑΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Ἀλλά σύν τοῖς ἄλλοις ὁ ἀρχ. Μακάριος, τά Θεοφάνεια μέ τό παλαιό ἡμερολόγιο, ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ μέ τούς καθηρημένους, ἀχειροτόνητους, ΑΒΑΠΤΙΣΤΟΥΣ, Οὐνῖτες, Οὐκρανούς καί τό προέβαλλε μάλιστα στήν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς. Καί μόνον αὐτή του ἡ πράξη καταδικάζεται, συμφώνως μέ τούς ἱερούς Κανόνες, (10^ος, 11^ος καί 45^ος Ἀποστολικός, 2^ος Ἀντιοχείας, 33^ος Λαοδικείας, 9^ος Τιμοθέου καί πληθώρα ἄλλων Κανόνων)· ΑΥΤΟΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΓΩ!!

Ὅσον ἀφορᾶ τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ἔπρεπε νά καθαιρεθεῖ ὄχι μόνον μία φορά ἀλλά πολλάκις!!! Εἶναι ὁ μοναδικός Πατριάρχης πού ἔχει ξεστομίσει τέτοιες βλασφημίες, πού οἱ παλαιοί αἱρετικοί φαίνονται μπροστά του Ὀρθόδοξοι!! Εἶναι ὁ μοναδικός Πατριάρχης πού τόλμησε νά πεῖ πώς: «ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοί σωτηρίας», ὅτι τό Κοράνιο (καί οἱ Γραφές τῶν ἄλλων θρησκειῶν) εἶναι «ἴσο μέ τήν Ἁγία Γραφή καί ἱερό ὅπως αὐτή(!!!!), ὅτι πολλές ἐντολές τοῦ Θεοῦ εἶναι προσωρινές (!!!!), ὅτι εἶναι «εὐλογημένη» ἡ Συναγωγή τῶν Ἑβραίων, ποὺ ἀπεκήρυξε ὁ ὑπ᾽ αὐτῶν σταυρωθείς Κύριος (!!!!), ὅτι ἡ βασική ἀρχή τῆς Μασονίας, δηλαδή ἡ ἄποψη ὅτι: «ἕκαστος νά λατρεύῃ τόν Ἕνα Θεόν ὡς [=ὅπως] προτιμᾷ…», ὅτι «ὁ Θεός εὐαρεστεῖται εἰς τήν εἰρηνικήν συμβίωσιν τῶν ἀνθρώπων καί μάλιστα αὐτῶν οἱ ὁποῖοι Τόν λατρεύουν ἀνεξαρτήτως τῶν διαφορῶν, αἱ ὁποῖαι ὑπάρχουν εἰς τήν πίστιν μεταξύ τῶν τριῶν μεγάλων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν» εἶναι ἀποδεκτή, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι μία, ἀνάμεσα στίς 348 «ἐκκλησίες» – μέλη τοῦ Π.Σ.Ε – οἱ ὁποῖες διευθύνονται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅτι: «οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τήν διάσπασιν (τό Σχίσμα) Προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καί εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ (!!!) καί τόσα ἄλλα πού δέν μᾶς φθάνει ὁ χῶρος νά τά γράψουμε.  Τά ἔχω ἀναφέρει στήν ἀπολογία μου.

            Καί ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος καί ὁ ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος, ἔπρεπε νά καθαιρεθοῦν καί νά καταδικασθοῦν, νά περάσουν ἀπό συνοδικό δικαστήριο καί νά ἀναθεματισθοῦν!!! Ἀντί αὐτοῦ, καθαιροῦν ἐμᾶς, ὅπως καθαίρεσαν τόν ἀείμνηστο Σωτηρόπουλο.

Γιά αὐτόν τόν λόγο Η ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΠΟΥ ΥΠΟΒΛΗΘΗΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΗ,  καί ἔχει γίνει (συμφώνως μέ τόν 15^ο Κανόνα τῆς πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐπί Μεγάλου Φωτίου ἐν Κων/πόλη) ἀπό ψευδεπισκόπους καί ψευδοδιδασκάλους καί ὄχι Ὀρθοδόξους. Παραθέτω λοιπόν τίς ἀποδείξεις πού καθιστοῦν ἄκυρη τήν καθαίρεσή μου καί γιά αὐτόν τόν λόγο συνεχίζω καί ἱερουργῶ.

Συμφώνως μέ τόν 3^ο Κανόνα τῆς 3^ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου πού μᾶς λέει: «Εἰ δέ τινες τῶν ἐν ἑκάστῃ πόλει, ἢ χώρᾳ κληρικῶν, ὑπὸ τοῦ Νεστορίου, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ ὄντων, τῆς ἱερωσύνης ἐκωλύθησαν διὰ τὸ ὀρθῶς φρονεῖν, ἐδικαιώσαμεν καὶ τούτους τὸν ἴδιον ἀπολαβεῖν βαθμόν. Κοινῶς δὲ τοὺς τῇ ὀρθοδόξῳ καὶ οἰκουμενικῇ συνόδῳ συμφρονοῦντας κληρικούς, κελεύομεν τοῖς ἀποστατήσασιν, ἢ ἀφισταμένοις ἐπισκόποις, μηδόλως ὑποκεῖσθαι κατὰ μηδένα τρόπον».

Ἐδῶ ξεκάθαρα ἡ Τρίτη Οἰκουμενική Σύνοδος, ὄχι μόνον δέν ἀποδέχεται τίς καθαιρέσεις πού ἔκανε ὁ Νεστόριος στούς Κληρικούς του πού διεκοψαν τήν κοινωνία μέ αὐτόν, ἀλλά καί τούς ἀποκατέστησε στόν βαθμό πού εἶχαν καί τούς ἐδικαίωσε, «δικαιώσαμεν καὶ τούτους τὸν ἴδιον ἀπολαβεῖν βαθμόν….μηδόλως ὑποκεῖσθαι κατὰ μηδένα τρόπον».

Ἀλλά καί ὁ 15ος Κανόνας τῆς ΑΒ Συνόδου ἐπί Μεγάλου Φωτίου μᾶς λέει ξεκάθαρα πώς «ὄχι μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται», δηλαδή ὄχι μόνον δέν ὑπόκεινται στήν καθαίρεση, ἀλλά καί πρέπει νά τιμηθοῦν ὡς ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ἀπό τούς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ (!!!) ἐπειδή ΔΙΕΚΟΨΑΝ τήν κοινωνία μέ τόν ψευδεπίσκοπο πού κηρύσσει αἵρεση!!!

«Οἱ γὰρ δι’ αἵρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων, ἢ Πατέρων, κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου δηλονότι τὴν αἵρεσιν δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ’ Ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς προς τὸν καλούμενον Ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες,  ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γὰρ Ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν Ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι». (Πηδάλιον σελ. 358).

Ἡ ἔκφραση «οἱ  τοιοῦτοι  (οἱ ἀποτειχισθέντες)  οὐ  μόνον  τῇ  κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται»,  ἐννοεῖ τά ἐπιτίμια πού ἔχουν ὁρίσει οἱ ἱεροί Κανόνες γι’ αὐτούς πού κάνουν παρασυναγωγή, φατρία, ἤ καί σχίσμα. Ὅταν, στή συνέχεια, λέγει «τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται» ἐννοεῖ ὅτι οἱ ἀποτειχισθέντες εἶναι ἄξιοι τιμῆς καί ἐπαίνου, λόγῳ τοῦ ὅτι ἐβοήθησαν τήν Ἐκκλησία νά μήν παρεκκλίνει ὡς πρός τήν πίστη καί στήν οὐσία ἀπέτρεψαν τά σχίσματα καί τούς μερισμούς.

Ὁ Ἅγ. Νικόδημος, στὸ σημεῖο αὐτό, ἑρμηνεύει ὡς ἐξῆς: «ἀλλὰ καὶ τιμῆς τῆς πρεπούσης, ὡς ὀρθόδοξοι, εἶναι ἄξιοι». Τό «ὡς ὀρθόδοξοι» σημαίνει ὅτι, εἰς τήν ὑπάρχουσα καί κηρυττομένη αἵρεση, οἱ ἀποτειχισθέντες ἐτήρησαν ὀρθόδοξον στάσιν, ἀπομακρυνόμενοι ἀπό τόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο. Ἐδῶ βεβαίως ἐννοεῖται ὅτι οἱ ὑπόλοιποι μή ἀποτειχισθέντες, πού δέν ἐτήρησαν ὀρθόδοξη στάση, δέν ἐβοήθησαν τήν Ἐκκλησία νά ὀρθοδοξήσει, ἀλλά μέ τήν δειλία τους ἔδωσαν χῶρο στήν αἵρεση νά ἑδραιωθεῖ, ἀφοῦ συνέπλευσαν μέ αὐτήν. Ἐφ’ ὅσον λοιπόν, οἱ μέν ἀξιώνονται τιμῆς καί ἐπαίνου, ἐξυπακούεται ὅτι οἱ ἐκ τοῦ ἀντιθέτου ὑποκύψαντες καί συμβιβασθέντες, εἶναι ἄξιοι κατηγορίας καί τιμωρίας. Αὐτό τό βλέπουμε καί στήν ἐρώτηση ὅπου ἔθεσε ὁ Ἐπίσκοπος Ρουφινιανός στόν Μέγα Ἀθανάσιο, γιά τό τί μέλλει γενέσθαι μέ τούς ἱερεῖς, ὅπου εἶχαν κοινωνία μέ τούς αἱρετικούς.

Εἶναι σύνηθες γεγονός στήν Εκκλησιαστική Ἰστορία ψευδοσύνοδοι καί αἱρετικοί νά καταδικάζουν Ὀρθοδόξους κληρικούς σέ καθαίρεση, ἡ ὁποία, ὅμως, εἶναι ἐκκλησιολογικῶς καί κανονικῶς ἀνυπόστατη, ἐπειδή διενεργεῖται ἀπό αἱρετικούς ἐπισκόπους (π.χ. ἡ εἰκονομαχική  ψευδοσύνοδος τῆς Ιερείας  τοῦ 754 ἀναθεμάτισε τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, ἡ ἐνδημοῦσα ψευδοσύνοδος τοῦ Πατριάρχη Κων/πόλεως Ἰωάννη Καλέκα, μέ τήν συμμετοχή τῶν Πατριαρχῶν Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων, τοῦ 1343 καταδίκασε σέ καθαίρεση καί ἀναθεματισμό τόν τότε Ἱερομόναχο Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ καί τόν Ἰσίδωρο Βουχερᾶ, Ἐπίσκοπο Μονεμβασίας, συναγωνιστή καί στενό συνεργάτη τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου καί συνέχισαν νά ἱερουργοῦν) . Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἐάν μία Σύνοδος, πού ἀκολουθεῖ μία αἵρεση, καταδικάσει σέ καθαίρεση ἕναν Ὄρθόδοξο Ἱερέα, πού ὁμολογεῖ καί κηρύσσει δημοσίως τά Ὀρθόδοξα δόγματα καί ἀσκεῖ θεολογική κριτική τῆς ψευδο-συνοδικῶς εἰσαχθείσας αἱρέσεως, ἤ τῆς αἱρέσεως πού κηρύσσεται δημοσίως ἀπό τόν Ἐπίσκοπο καί παύει τό μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου, ἐπειδή ἐκεῖνος ἀκολουθεῖ τίς αἱρετικές ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου, ἤ ἐπειδή ἐκεῖνος κηρύσσει δημοσίως τήν αἵρεση, τότε ὁ ἐν λόγῳ Ἱερέας, πού καταδικάστηκε σέ  ἐκκλησιολογικῶς  καί κανονικῶς ἀνυπόστατη καθαίρεση, ἐξακολουθεῖ νά λειτουργεῖ κανονικά, χωρίς νά ἀναμένει τήν ἄρση τῆς καθαιρέσεώς του ἀπό Ὀρθόδοξη Σύνοδο ἤ ἀπό Ὀρθόδοξο Ἐπίσκοπο. Συγκεκριμένα, ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, στήν Τρίτη Ἐπιστολή του πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριο, γράφει:

«ΑΠΑΣΙ ΤΟΙΣ ΠΑΡΑ ΣΗΣ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ ΚΕΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ Ἤ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙΣΙ ΛΑΪΚΟΙΣ ΤΕ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΕΣΜΕΝ. ΟΥ ΓΑΡ ΕΣΤΙΝ ΔΙΚΑΙΟΝ ΤΟΥΣ ΟΡΘΑ ΦΡΟΝΕΙΝ ΕΓΝΩΚΟΤΑΣ ΣΑΙΣ ΑΔΙΚΕΙΣΘΑΙ ΨΗΦΟΙΣ, ΟΤΙ ΣΟΙ ΚΑΛΩΣ ΠΟΙΟΥΝΤΕΣ ΑΝΤΕΙΡΗΚΑΣΙ» (P.G. 77, 108A).

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος ἐπαινεῖ τούς Κωνσταντινουπολῖτες πού διέκοψαν τό μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου Νεστορίου, ΠΡΟΤΟΥ ΤΟΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΟΥΝ καί μέ αὐτόν τόν τρόπο κράτησαν ΑΣΠΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΩΜΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ!!! «ΤΑΥΤΗΝ ΕΝ ΕΑΥΤΟΙΣ ΑΝΑΖΩΠΥΡΟΥΝΤΕΣ ΑΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ, ΑΣΠΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΩΜΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΗΡΗΣΑΤΕ, ΜΗΤΕ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ ΤΩ ΜΝΗΜΟΝΕΥΘΕΝΤΙ (ΕΝΝΟΕΙ: ΝΕΣΤΟΡΙΩ), ΜΗΤΕ ΜΗΝ ΩΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΩ ΠΡΟΣΕΧΟΝΤΕΣ, ΕΙ ΜΕΝΕΙ ΛΥΚΟΣ ΑΝΤΙ ΠΟΙΜΕΝΟΣ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑΥΤΗΝ ΗΜΩΝ ΤΗΝ ΥΠΟΜΝΗΣΙΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΓΕΝΟΜΕΝΗΝ, ΦΡΟΝΕΙΝ ΕΛΟΙΤΟ ΤΑ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ. ΤΟΙΣ ΔΕ ΓΕ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ, Ἤ ΛΑΪΚΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΚΕΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙΣ, Ἤ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙΣΙ ΠΑΡ’ ΑΥΤΟΥ, ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕΝ ΗΜΕΙΣ, ΟΥ ΤΗΝ ΕΚΕΙΝΟΥ ΚΥΡΟΥΝΤΕΣ ΑΔΙΚΟΝ ΨΗΦΟΝ, ΕΠΑΙΝΟΥΝΤΕΣ ΔΕ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟΥΣ ΠΕΠΟΝΘΟΤΑΣ, ΚΑΚΕΙΝΟ ΛΕΓΟΝΤΕΣ ΑΥΤΟΙΣ: ΕΙ ΟΝΕΙΔΙΖΕΣΘΕ ΕΝ ΚΥΡΙΩ, ΜΑΚΑΡΙΟΙ. ΟΤΙ ΤΟ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΝΕΥΜΑ ΕΙΣ ΥΜΑΣ ΑΝΑΠΕΠΑΥΤΑΙ» (P.G. 77, 124A).  

Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής δέν κοινωνοῦσε μέ κανένα ἀπό τά Πατριαρχεῖα καί σέ ἐρώτηση πού τοῦ ἔγινε γιά νά κοινωνήσει μέ αὐτούς ἀπάντησε: «Μὲ προστάσσετε ἐπίσης, ἐνῶ ἔχω αὐτὰ γραμμένα στὸ βιβλίο τῆς καρδιᾶς μου, νὰ ἔλθω καὶ νὰ κοινωνήσω μὲ τὴν Ἐκκλησία στὴν ὁποία κηρύττονται τέτοιου εἴδους δόγματα. Ἐπίσης νὰ γίνω κοινωνὸς μὲ αὐτοὺς ποὺ νομίζουν ὅτι στρέφονται ἐναντίον τοῦ διαβόλου μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα στρέφονται ἐναντίον τοῦ Θεοῦ; Νὰ μὴ δώσει ὁ Θεός, ποὺ γεννήθηκε γιὰ μένα χωρὶς ἁμαρτία! Ἐγὼ δὲν θὰ γίνω ποτὲ συγκοινωνὸς μὲ αὐτοὺς ποὺ δέχονται αὐτὲς τὶς καινοτομίες». (Μάξιμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Περὶ τῶν πραχθέντων, P.G.90, 144B-145C).

Θά μποροῦσα νά ἀναφερθῶ σέ πάμπολλους Ἁγίους Πατέρες πού καθαιρέθηκαν καί συνέχισαν νά ἱερουργοῦν καί νά ἀγωνίζονται ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ὅπως εἶναι ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καί πλεῖστοι ἄλλοι, ἀλλά θά μάκραινε πολύ ἡ ἐπιστολή.

Συμφώνως μέ τήν ἁγιοπατερική – διαχρονική μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας μας, παραμένω σταθερός στήν ΟΡΘΟΔΟΞΗ  ὁμολογία μου, ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΙΕΡΟΥΡΓΩ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ.

Μετά τιμῆς,

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΤΑΤΣΗΣ,

ἑπόμενος  τῶν Ἁγίων Πατέρων

===========================================

27 / 03 / 2023

Φίλες και φίλοι, καλημέρα και καλή εβδομάδα στον απανταχού Ελληνισμό. Αρχίζω σήμερα την στήλη με κάτι διαφορετικό. Κάποτε δύο πράγματα σκότωναν τη ψυχολογία του άντρα. Να μην έχει μαλλιά στο κεφάλι, και να είναι κοντός. Κάποτε βέβαια όλα αυτά.

Σήμερα, οι άνδρες έχουν καταπιεί την καράφλα. Πέφτει η ξούρα ολικής αλέσεως από όσους υποφέρουν από αραίωση, και όλο και περισσότεροι άντρες, μάλιστα και στα 30 τους, και στα 40 τους, κυκλοφορούν χωρίς κόμπλεξ χωρίς μαλλιά. Έχουν ξεπεράσει πλέον το άγχος της τρίχας.

Χαμηλό, κάποτε, το ηθικό του άνδρα. Του κοντοστούπη και του καραφλού, γιατί αυτά τα δύο δεν… διορθωνόντουσαν. Ο κοντός όσο και να μεγαλώσει, παραμείνει στο ίδιο ανάστημα. Ο φαλακρός όλο και «φωτίζει» στο κεφάλι όσο μεγαλώνει. Είπαμε όμως: Όλα αυτά κάποτε. Σήμερα τι γίνεται;

Επί του θέματος λοιπόν. Σήμερα, γίνεται μεταμόσχευση μαλλιών και το «κακό» μετριάζεται. Ποιο κακό, όμως! Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, οι ειδικοί υποστηρίζουν πώς ο Εβραίος Σαμψών σαλιάριζε μαλακίες στην Δαλιδά. Ότι χάνει τη δύναμη του χωρίς τα μαλλιά του.

Η φαλάκρα σήμερα, είναι πλέον … σέξι! Αυτό είναι η μεγάλη διαπίστωση των ερευνών. Ο φαλακρός διαθέτει περισσότερο τεστοστερόνη, και στα μάτια του γυναικείου φύλου φαντάζει περισσότερο αρρενωπός, δυναμικός, ηγετικός, γοητευτικός. Πώς αλλάζουν τα πράγματα.

Αύριο, μετά από 50 και 100 χρόνια, δεν αποκλείεται να ρίχνει πιο εύκολα γκόμενα ο κοντός, σε σύγκριση με τον ψηλό ή τον άνδρα κανονικού ύψους. Όλα αλλάζουν μετά από κάποια χρόνια. Ποιος θα μιλούσε για γάμους ανάμεσα σε λέσβιες, και πισογλεντάκηδες. Σήμερα είναι πλέον μόδα.

Έγινε μία έρευνα σεξουαλικού περιεχομένου στην Αυστραλία, και κάποια αποτελέσματα προκαλούν…. φόβο. Δίνω το νούμερο των παράνομων σχέσεων μεταξύ των ανδρών, που ανέρχεται στο 57% και που είναι αρκετά ανεβασμένο… Δικαιολογημένα λοιπόν οι παντρεμένες, να χάσουν το χρώμα τους.

Να πέσουν σε προβληματισμό, σε κατάθλιψη. Να σηκωθεί η τρίχα τους κάγκελο, με τη σκέψη ότι βρίσκεται και ο σύζυγος τους μέσα στο συγκεκριμένο νούμερο, πιο σωστά στο ποσοστό των εργαζομένων οι οποίοι τσιλιμπουρδίζουν στο χώρο εργασίας τους, και όχι μόνο.

Το νούμερο επαναλαμβάνω, είναι 57%. Αυτό είναι το ποσοστό των ανδρών που ξενοπηδάει στο γραφείο. Αυτό σημαίνει ότι φόρεσαν κέρατο στο 57% των γυναικών τους. Περισσότεροι δηλαδή από τους μισούς παντρεμένους, παίζουν και εκτός έδρας που λέμε, παράνομα και… νόμιμα.

Σχετικό βέβαια το νούμερο 57 στο κεφάλαιο ”Ανδρική Απιστία”. Σίγουρα είναι μεγαλύτερο αν σκεφθεί κανείς ότι κάποιοι άνδρες ξαπλώνουν ή το κάνουν στο όρθιο, όχι απαραίτητα με συνάδελφό τους. Και εκτός λογαριασμού, άρα το ποσοστό 57% μεγαλώνει, αν ληφθούν υπ’ όψιν και οι ”απιστίες” έξω από το χώρο και τον κόσμο της δουλειάς τους.

Πάμε τώρα στις… άτακτες γυναίκες. Το νούμερο φθάνει στο 43%. Δεν το λες και μικρό! Σε καμιά περίπτωση. Αυτό είναι το ποσοστό των παντρεμένων γυναικών, οι οποίες έστω και μια φορά έκαναν ερωτική σχέση στη δουλειά τους. Στο νοσοκομείο, στο σχολείο, στην εταιρεία, στην εφημερίδα, στο εργοστάσιο, στο σουπερμάρκετ, όπου γενικά εργάζονται.

Με απλούς υπολογισμούς, ένα σε κάθε δύο ζευγάρια, έχει παράνομο ερωτικό δεσμό. Έβλεπα τις προάλλες ένα βίντεο από κάποιο ζευγάρι Ελλήνων της Μελβούρνης, που παντρεύτηκαν. Καταλάβαινες με την πρώτη ματιά, και μόνο με τον χορό της νύφης, ότι το κέρατο πήγαινε σύννεφο.

Η κοπελιά έκανε μπαμ, ότι προκαλούσε μικρούς και μεγάλους, να κοιτάζουν το στήθος της, που κόντεψε να πεταχτεί έξω από το φόρεμα, ενώ ο σύζυγος και σίγουρα κερατωμένος από χέρι που λένε, την θαύμαζε που έδειχνε όλα της τα προσόντα. Περιμένουμε όλοι όσοι γνωρίζουμε το ζευγάρι να μάθουμε πότε είναι να βγεί το… διαζύγιο.

Μία άλλη έρευνα έγινε στην Ελλάδα, με μια εκπομπή που σπάει κάθε ρεκόρ ακροαματικότητας, και που ο παρουσιαστής, βγαίνει στους δρόμους και ρωτάει τους νέους, αν έχουν κάνει τρίο, αν γνωρίζουν τι θα πει παρτούζα, τι φαντασίωση έχουν στο κρεββάτι, και παρόμοιες άλλες ερωτήσεις, σεξουαλικού πάντα περιεχομένου.

Λοιπόν κρατηθείτε. Σε ποσοστό 70% των γυναικών, η υπ’ αριθμό ένα φαντασίωση, είναι να κάνουν τρίο με μία ακόμη γυναίκα στο κρεββάτι, ενώ το 25% θα προτιμούσε σεξ με δύο άντρες στο κρεββάτι. Το υπόλοιπο 5% προτιμούσε τρίο με μόνο γυναίκες και τα πάντα… ελεύθερα.

Πάμε στους άντρες τώρα. Το 65% απάντησαν ότι θα ήθελαν σεξ, με άλλες δύο γυναίκες, άγνωστες φυσικά μεταξύ τους. Το 20% απάντησε ότι θα ήθελε ερωτικό δεσμό, με άλλο ένα ζευγάρι στο κρεββάτι, ενώ το υπόλοιπο 15% απάντησε, ότι θα ήθελε να είναι δύο ζευγάρια μαζί, γνωστά μεταξύ τους, και ότι… προκύψει.

Και για να κλείσει η έρευνα, ο παρουσιαστής ρώταγε τους περαστικούς νέους ηλικίας περίπου 25 / 30 ετών, αν γνωρίζουν τι γιορτάζει ο Ελληνισμός, την 25^η Μαρτίου. Εκεί έπεσε το γέλιο της αρκούδας. Ένα ποσοστό 40% απάντησε ότι γιορτάζει η Ελλάδα τον… πόλεμο με τους Γερμανούς.

Ένα ποσοστό, 10%, απάντησε ότι γιορτάζουμε την μάχη του… Μαραθώνα, ενώ μόνο το 22% απάντησε σωστά. Οι υπόλοιποι φίλες και φίλοι, είπαν ότι δεν θυμούνται, έχουν ξεχάσει, μπερδεύουν τους Ιταλούς με τους Γερμανούς, και ότι έχουν φύγει από το σχολείο αρκετά χρόνια τώρα, και ξέχασαν την… ιστορία μας.

Κατά τ’ άλλα οι καφετέριες είναι γεμάτες από το πρωί μέχρι το βράδυ και οι… παρτούζες πάνε σύννεφο. Εκεί ανάμεσα στους φραπέδες και τα… καπουτσίνο, κλείνονται όλα τα ραντεβού για το βράδυ, και μετά λέμε, ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, και ξανά προς την δόξα της… παρτούζας τραβά. Σημεία των καιρών μας, ή, εκεί μας σπρώχνει το κατεστημένο, για να μην βλέπουμε την πραγματικότητα μπροστά μας;    

Παντρεμένοι και αγαπημένοι 67 χρόνια. Η σύζυγος με εγκεφαλικό στο κρεβάτι καθηλωμένη, η κατάσταση της μη ανατρέψιμη, μέχρι πριν πέντε ημέρες ήταν στο νοσοκομείο. Η Γεωργία, με την βελούδινη φωνή. Έτσι έλεγαν όσοι και όσες την είχαν γνωρίσει. Ψυχούλα καθαρή και αγνή.

Ο άντρας της, καθόταν δίπλα της όλη την ημέρα, μαζί με δύο γυναίκες που ερχόντουσαν για βοήθεια μέσα στο σπίτι, και για την απαραίτητη καθαριότητα στην κυρά Γεωργία. Στα 19 της παντρεύτηκε τον 23χρονο τότε Βασίλη. Δεν ήθελε ο κυρ Βασίλης να την «δώσει» σε γηροκομείο.

Ήθελε να την έχει έστω και παράλυτη δίπλα του. Πολλές φορές μάλωνε και με τα παιδιά του, όταν του έλεγαν, ότι ήταν καιρός να την πάει στο γηροκομείο. Κάποια στιγμή τα παιδιά, για να μην μαλώνουν με τον πατέρα τους, αποφάσισαν να φύγουν, για να επιστρέψουν στα δικά τους σπίτια.

Και τότε έγινε η τραγωδία. Ο 90χρονος σύζυγος της 86χρονης, περίμενε να φύγουν από το σπίτι τους, η κόρη τους ο γιός τους και η εγγονή τους. Ήταν τόσο δεμένος συναισθηματικά με την σύντροφό του και πήρε την μεγάλη απόφαση… Και το αποφασισμένο δεν έκανε πίσω…

Αγκάλιασε την γυναίκα του όσο πιο σφιχτά μπορούσε, και με το μαξιλάρι πίεσε σφικτά το πρόσωπό της, μέχρι που η αδύναμη σωματικά γυναίκα, είχε σταματήσει να αναπνέει. Έδωσε τέλος στη μαρτύριο της, αλλά και στο δικό του, γιατί δεν άντεχε άλλο, να την βλέπει να υποφέρει.

Ο «δολοφόνος» σύζυγος είχε προετοιμάσει όμως, και τη δική του αυτοκτονία. Με όση δύναμη του είχε απομείνει, έπεσε πάνω στο μαχαίρι, που το είχε στηρίξει στο τραπέζι, με τέτοιο τρόπο ώστε να τελειώσει αμέσως. Στο χαρτί είχε γράψει την «απολογία» του: «Η απελπισία, η θλίψη και η αγάπη μου για την γυναίκα μου…». Συγχωρέστε με όλοι για την πράξη μου. Ήταν το τέλος μιας ολόκληρης ζωής. Ένα γεγονός, που πέρασε απαρατήρητο από δίπλα μας.

Μιλάει ο Stephen Hawking. Το μυαλό. Το πρώτο τους δυο τελευταίους αιώνες, μην πάμε πιο πολύ πίσω. Το άτομο είχε σκέψη με την οποία επικοινωνούσε με το σύμπαν. Με το άπειρο. Καθηλωμένος ήταν στο αναπηρικό του καροτσάκι και δεχόταν «μηνύματα» από το υπερπέραν και έλεγε πράγματα μακριά από ”επιστημονικές” αλήθειες.

Αυτά που ισχυριζόταν ο Stephen Hawking δεν αφορούσαν συμπεράσματα και αποτελέσματα ερευνών, μελέτες και ότι είχε αποδειχθεί. Έβγαζε τα δικά του συμπεράσματα μέσα από τις καθημερινές συνθήκες του ανθρώπου. Μίλαγε για μεγάλες αλήθειες, που τις συναντάμε σήμερα μπροστά μας.

Μας πυροβολούν καθημερινά μ’ ένα κάρο μαλακίες πολιτικοί και δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες και παρουσιαστές. Ποτέ άλλοτε ο άνθρωπος δεν ήταν τόσο ανυπεράσπιστος. Με τη δικτατορία των μίντια και τον ολοκληρωτισμό της μεγαλύτερης πόρνης της αιωνιότητας, λέω για την τεχνολογία, ο άνθρωπος σήμερα θέλει, δεν θέλει έχει μετατραπεί σε άβουλο θύμα μιας δίχως έλεος επίθεσης.

Ο Hawking είναι φως. Ένα ξυπνητήρι. Είχε μιλήσει στο BBC, και είχε προτείνει την επέκταση του ανθρώπινου γένους, σ’ άλλα αστέρια. Κι αυτή δεν ήταν απλά μια πρόταση. Την θεωρούσε ως αναγκαιότητα. Για μην εκλείψει το ανθρώπινο γένος, δεν έχει άλλη επιλογή παρά να την ψάξει σ’ άλλον πλανήτη. Αυτό είναι το ζουμί.

Αστέρι είναι και η γη που, και κατά τον Χώκιγκ, σε 1.200 χρόνια, σίγουρα μέσα σε 10.000 χρόνια θα ψάχνεις να βρεις στο διάστημα την αγαπημένη μας μπάλα, τον ”στρογγυλό” πλανήτη μας, το πιο θαυμαστό καμάρι της δημιουργίας. Η καταστροφή της γης, η μεγάλη της απειλή είναι η επιστήμη. Η τεχνολογία.

Η ίδια, δηλαδή, η ανθρωπότητα προκαλεί τον κίνδυνο με την πρόοδο της τεχνολογίας. Αυτά έλεγε το μυαλό του σακάτη σοφού. Πού θα πάει όμως ρε μάγκες μου, το έργο, με την υπερθέρμανση του πλανήτη. Κάποτε θα έρθει η στιγμή της έκρηξης. Αντέχεις μέχρι αυτούς τους βαθμούς, παραπέρα καίγεσαι.

Έλα μωρέ, και τι έγινε! Ποιος, ποιοι θα κλάψουν στο σύμπαν αν τελειώσει το έργο σ’ έναν πλανήτη που τον δούλεψαν προφήτες και μάγοι, θεοί και σοφοί, πατριάρχες και ποιητές, πολέμαρχοι και επαναστάτες. Κανένας σήμερα, δεν υπολογίζει το αύριο. Το τέλος δηλαδή της ανθρώπινης ζωής.

===========================================

20 / 03 / 2023

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΩΡΑ…….

ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΙΣ ΒΡΩΜΙΕΣ ΤΟΥ βΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

https://youtu.be/4G7tmIctxio

Πατήρ Εμμανουήλ Σαρρής

Ξεκινάμε σήμερα την στήλη μας, την εβδομάδα μας, αλλά και την μέρα μας με τον τεράστιο Έλληνα, Αριστοτέλη Ωνάση. Το σπάνιο αυτό άτομο. Διάολος σκέτος. Μεγάλο μυαλό, στροφές λες και ήταν μοτέρ. Για να θυμηθούν κάποια πράγματα και οι παλιοί, αλλά να μάθουν κάποια πράγματα και οι καινούργιοι, γι’ αυτόν τον αδίστακτο Σμυρνιό.

Πράγματι μιλάμε για ΤΟΝ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟ, που δεν έσκυβε ποτέ το κεφάλι. Δεν γράφω αυτή την στιγμή παραμύθια. Θα ξεφτιλίζαμε την κουβέντα όταν μόνο όταν θα έγραφα, για  κάποιον καλό άνθρωπο, για κάποιον κακό,  για κάποιον άγιο, ή, ακόμη και για κάποιο κάθαρμα.

Αυτά για αλλού. Όχι για τον Σμυρνιό. Γεννήθηκε για ένα μόνο λόγο. Να μας πει μια αλήθεια που πάντα βρίσκει γήπεδο και επιβεβαιώνει τη διαχρονική της αξία. Ο χαρισματικός άνθρωπος είναι ικανός για όλα. Από το μηδέν να γίνει ο πρώτος στον κόσμο. Γι’ αυτή την αλήθεια λέω.

Κάποια άτομα δεν κωλώνουν απέναντι σε συστήματα, σε στεγανά, σε απαγορευμένα τοπία χρήματος, εξουσίας, της όποιας ισχύος. Ένας τίποτας εξελίσσεται σε μεγιστάνα και επιτόπου προσαρμόζεται στην παγκόσμια του σύμπαντος οικονομία και ισορροπία.

Δεν γίνεται διαφορετικά. Οι επαναστάσεις, οι ανατροπές είναι το αιώνιο παραμυθάκι των… προοδευτικών πολιτικών που όταν τα ρεμάλια σκαρφαλώσουν στην καρέκλα… προσαρμόζονται πανηγυρικά. Τα βλέπουμε όλα δίπλα μας. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. 

Πέτυχε λοιπόν ο Ωνάσης. Άφησε το όνομα του γραμμένο στους τρεις ανέμους της αιωνιότητας να το σέρνουν παντού. Πρώτον, χοντροκονόμησε και δεύτερον, η ψυχή του ποθούσε να τον κάνουν κέφι οι πιο διάσημοι της γης. Αδυναμία του ήταν, όταν γινόταν αποδεκτός από τα πιο βαρβάτα ονόματα του αιώνα του.

Τι γούσταρε ο Αριστοτέλης Ωνάσης; Να φιλοξενεί στη θαλαμηγό του έναν Ουϊστον Τσώρτσιλ. Να έχει γκόμενα μια Μαρία Κάλας. Την κορυφαία των κορυφαίων λυρική τραγουδίστρια όλων των εποχών. Ο μεγάλος του έρωτας, λένε, ήταν η Μαρία Κάλας. Παραμύθια. 

Αραχτός με την πουράκλα του πάνω στα σύννεφα της διαπλανητικής επιτυχίας του και τρισευτυχισμένος επειδή τα παγκόσμια μίντια ασχολούνταν μαζί του. Επειδή είχε στα πόδια του όποιον ήθελε. Ας ήταν ένα αξιοζήλευτο ρεμάλι. Ο ίδιος αισθανόταν Ρωμαίος αυτοκράτορας.

Αυτός ήταν ο Ωνάσης. Παντοκράτορας. Ούτε την σεξομανή Τζάκυ Κένεντυ αγάπησε. Την παντρεύτηκε γιατί ήταν σούπερ ντούπερ brandname και την κυνηγούσαν οι παπαράτσι όπου πήγαινε. Γι’ αυτό και την χρυσοπλήρωσε πριν ακόμα την παντρευτεί. Στημένη λεμονόκουπα παράτησε την Μαρία Κάλας και πήρε τη χήρα του δολοφονημένου Τζων Κένεντυ.

Τα κατάφερε και με το παραπάνω. Έτσι λένε, και έτσι πιστεύουν όλοι. Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε, όταν σκοτώθηκε, (σκότωσαν) τον γιο του Αλέξανδρο. Κάποιοι μπέρδεψαν τους ιμάντες του αεροπλάνου του και γκρεμίστηκε λίγο πριν πετάξει στα σύννεφα. Πέταξε όμως για πάντα στους ουρανούς.

Χειρότερη τύχη είχε η κόρη του, Χριστίνα. Νεκρή από ναρκωτικά μέσα στην μπανιέρα της, και η μοναδική κληρονόμος του η εγγονή του Αθηνά, δεν έχει δει μια άσπρη μέρα. Από ζιγκολό σε ζιγκολό πέφτει και μετά τρέχει να τους ξεπληρώνει. Η κακιά μοίρα τους.

Και πέντε δεκαετίες όμως μετά από το θάνατό του πουλάει ακόμη ο θρύλος του. Ακόμη και σήμερα συντηρεί οικογένειες. Ακόμη και σήμερα εφοπλιστές ακολουθούν τα χνάρια του. Γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1906, και πέθανε, τέτοιες μέρες του Μαρτίου το 1975.

Γυρίστηκε ένα έργο με τίτλο: Ο ΕΞΟΡΚΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ. Πριν συνεχίσω να σας ενημερώσω ότι αν αντέχετε σε τρομακτικές σκηνές, μην το χάσετε. Είναι ένα έργο με πραγματικά γεγονότα και πραγματικούς εξορκισμούς που θα σας καθηλώσουν στην καρέκλα σας. Πάμε όμως παρακάτω.

Θυμήθηκα το έργο όταν ήρθε στο μυαλό μου, η εκλογή του πάπα της Ρώμης. Θυμάμαι ακόμη και σήμερα τη στιγμή, που βγήκε στο μπαλκόνι ο πάπας Φραγκίσκος, λες και η ομάδα του πήρε το πρωτάθλημα. Λες και ήταν ο νικητής των εκλογών, όταν πια είχαν καταμετρηθεί τα ψηφοδέλτια.

Και απευθυνόμενος στον όχλο πέταξε την μεγάλη κουβέντα, ο Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. “Σας ζητώ να προσευχηθείτε στον Κύριο, για να με ευλογήσει…”. Τι κόλπο ήταν αυτό; Αναφέρομαι στην παρθενική ατάκα του αγίου πατέρα το 2013, στις 13 Μαρτίου.

Ο Ιησούς Χριστός, δηλαδή, για να κάνει το χρέος του χρειάζεται το παρακάλι των πιστών. Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Για να μη ξεχνιόμαστε, με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος εκλέγεται ο Πάπας. Και θα τον άφηνε δίχως ευλογία ο Κύριος; Απίθανο.

Να περιμένει ο Κύριος από τους φανατικούς πιστούς, να προσευχηθούν, και να ζητήσουν από τους ουρανούς να ευλογήσουν τον Πάπα. Και εκείνη την εποχή, ο Αργεντινός πάπας, ήταν αουτσάιντερ. Τα στοιχήματα τότε, τον έδιναν ένα προς 41.

Έβαζες ένα δολάριο, και έπαιρνες πίσω 41. Ούτε ο ίδιος ο Χόρχε Μάριο Μπραγκίλιο, αυτό είναι το πραγματικό όνομά του, δεν είχε ποντάρει στη πιθανότητα να τον επιλέξει ο Θεός.

Γνωστό ότι για να εκλέξουν το Νο1 πρόσωπο που περισσότερο από κάθε άλλο στη Γη έχει απ’ ευθείας σύνδεση με τον Θεό, οι καρδινάλιοι δεν ρίχνουν στην κάλπη όποιο όνομα γουστάρουν. Όχι, βέβαια. Προσεύχονται και μετά από ολονυχτία προσευχή, και αφού πρώτα δεχθούν την επιφοίτηση του αγίου πνεύματος, την κάνουν πίσω από το παραβάν για να ψηφίσουν…

Και αν δεν βγει με την πρώτη, όπως συνέβη με τον Φραγκίσκο, πάλι ο Θεός, με μια ακόμα ριπή αγίου πνεύματος φωτίζει τους ρασοφόρους του κογκλάβιου ποιος είναι ο εκλεκτός του. Ο εκλεκτός του Θεού. Είπαμε. Αυτός που θα επικοινωνεί και θα είναι περισσότερο αποδεκτός από τον Θεό. Και κλήρωσε ο Χόρχε που πήρε παπικό όνομα το “Φραγκίσκος”.

Το άλλο απίστευτο πάλι, είναι όταν αναλαμβάνει ο νέος Πάπας της Ρώμης. Συνηθίζεται λοιπόν να στέλνουν τα συγχαρητήριά τους, όλοι οι εξουσιαστές, όλοι οι κατέχοντες εξουσία. Πολιτικοί ηγέτες, αρχηγοί κρατών, επικεφαλής θρησκειών, τραπεζίτες βέβαια, αλλά και βασιλείς της παγκόσμιας οικονομίας.

Ο βασιλιάς του σολομού, ο βασιλιάς των τάνκερ, ο βασιλιάς του αλουμινίου, ο βασιλιάς της κοκαΐνης, ο βασιλιάς του χρυσού, ο αυτοκράτορας, οι πρίγκηπες των ΜΜΕ. Για την εκλογή του Αργεντινού εκείνο το χρόνο, στο θρόνο του Πάπα, δεν έλειψαν και τα συγχαρήκια του Βαρθολομαίου, του οικουμενικού πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.

Το πρώτο όνομα, υποτίθεται, στον χριστιανικό κόσμο της ορθοδοξίας. Και σύμφωνα με την ανακοίνωση από το Φανάρι, ο οικουμενικός, όχι απλά ο πατριάρχης, Βαρθολομαίος είχε ευχηθεί “… όπως η θητεία του Φραγκίσκου συμβάλλει στην ειρήνη…”.

Έγινε κάτι τέτοιο εδώ και δέκα χρόνια; Και πως να γίνει το αδύνατο, όταν ακόμη και το παπαδαριό, ευλογεί τους πολέμους. Το λαμόγιο όμως ο Βαρθολομαίος, έκανε το καθήκον του και από εκεί και πέρα έδειξε την εμπιστοσύνη του στον Ύψιστο.

Ακόμα, ο Βαρθολομαίος στο ευχολόγιο του στον Φραγκίσκο Α’ είχε προσθέσει και το άλλο: “Εύχομαι, όπως η θητεία σου συμβάλλει στην προαγωγή του διαλόγου υπέρ της ενώσεως των δύο Εκκλησιών”. Δηλαδή; Να ενωθούν τα δύο μαγαζιά. Όχι οι πιστοί. Πήρες φίλε μου χαμπάρι τι ακριβώς γίνεται δίπλα σου;

Δεν βρέθηκε όμως κανένας να πει δυο κουβέντες στον πάπα. Στον κάθε πάπα της Ορθοδοξίας. Επί θητείας σου ρε πάτερ, ο κόσμος συνεχίζει να ζει κάτω από τα όπλα. Οι πόλεμοι δεν έχουν σταματήσει, οι φτωχοί δεν έχουν ανακουφισθεί. Και ο ορθόδοξος δεν έχει να χωρίσει τίποτα με τον καθολικό.

Εδώ φθάσαμε, και πολύ καλώς(!), και πολύ ευτυχώς (!!!), κανένας πιστός να μην έχει να χωρίσει τίποτα με μωαμεθανό, με ινδουιστή, με βουδιστή, με εβραίο. Αυτό είναι γεγονός. Ας ελπίσουμε κάποτε να συμβεί και το άλλο. Να μην έχουν να χωρίσουν τίποτα το παπαδαριό, με τους απανταχού πιστούς.

Πριν δέκα χρόνια ο Φραγκίσκος ήταν ένας καλοστεκάμενος κληρικός. Σήμερα όποιος τον βλέπει, τον λυπάται. Πάει και δεν πάει. Περπατάει και τρέμει. Έχει αρχίσει πλέον και τα χάνει. Τον φάγανε μου φαίνεται οι πολλές προσευχές, αλλά και οι πολλές αμαρτίες προς τον ύψιστο.

Κακό πράγμα να σε βάζει από κάτω ένας χωρισμός. Κανένας δεν υπογράφει συμβόλαιο, ότι θα μείνει για πάντα με το ταίρι του. Στην πορεία κάτι μπορεί να συμβεί και να γίνει η ανάποδη. Έτσι έγινε και με κάποιο (γνωστό) ζευγάρι του Oakleigh, και τώρα τρέχουμε όλοι μας, να σβήσουμε την φωτιά.

Η γκόμενα βγήκε έξω για να αγοράσει κάποια πράγματα, και μέσα στα μαγαζιά του Chadstone, της την έπεσε ένας τύπος, και η κοπελιά τσίμπησε. Μέσα σε μισή ώρα είχαν κουκουλωθεί σε κοντινό ξενοδοχείο και εκεί έγινε η ανάποδη. Παράτησε τον νόμιμο και πήγε με τον παράνομο.

Τώρα ο πρώην τραβάει κουπί, και δεν ξέρει πως να αντιδράσει. Είπαμε. Κανένας δεν υπογράφει συμβόλαιο. Σήμερα είσαι, αύριο δεν είσαι. Και έτσι και την πέσει κάποιος σε γυναίκα με ιδιαίτερες απαιτήσεις, και τις βρει κάπου αλλού, τρέχα μετά να προλάβεις το τραίνο. Καθημερινά συμβαίνουν δίπλα μας, ή, στο σπίτι ακόμη και του γείτονα.

===========================================

13 / 03 / 2023

Φίλες και φίλοι καλημέρα και καλή εβδομάδα. Κάνεις σήμερα μια βόλτα στα μαγαζιά και βλέπεις κάποια πράγματα που δεν ξέρεις αν είναι αλήθεια ή, ψέμματα. Κατ’ αρχήν οι τιμές έχουν πετάξει στα ουράνια. Είτε ρούχα είναι αυτά, είτε φαγητά, δεν πιστεύεις αυτά που βλέπεις μπροστά σου.

Και μόλις ξεπεράσεις το πρώτο σοκ από τις τιμές έρχεται μπροστά σου η σημερινή πραγματικότητα. Ομοφυλόφιλα ζευγάρια, κάθε εθνικότητας κάνουν αισθητή την παρουσία τους, ακόμη μπροστά και σε εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες περαστικούς. Και ειδικά μέσα στα εμπορικά κέντρα, που είναι μια εικόνα σε καθημερινή βάση.

Τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, δεν κρύβονται σήμερα. Είτε άντρες, είτε γυναίκες κάνουν αισθητή την παρουσία τους, και μάλιστα ντυμένοι με τον πιο προκλητικό τρόπο. Οι σημερινοί 50άρηδες, ή, ακόμη και οι 60άρηδες χάνουν τον κόσμο από μπροστά τους, όταν βλέπουν τέτοιες ιστορίες.

Ο κόσμος άλλαξε πολύ, λένε οι πιο μπασμένοι στα κόλπα, που βλέπουν πράγματα και θαύματα μπροστά τους. Μπαίνει ο άλλος μέσα στο τραμ και βλέπει δύο νεαρά κορίτσια να ζουν τον δικό τους έρωτα, η μία στα χέρια της άλλης. Η σημερινή εικόνα μιας ελεύθερης κοινωνίας.

Άσε που οι σημερινές γιαγιάδες και παππούδες όταν συναντήσουν μια συγκεκριμένη εικόνα με νεαρά άτομα που περπατούν χεράκι / χεράκι, νομίζουν ότι κρατάνε τα χέρια τους, για να μην χαθούν μέσα στον κόσμο. Άντε τώρα να εξηγήσεις στην γιαγιά, τι βλέπει μπροστά της.   

Πιστεύω εις έναν Θεό. Αυτό λέει ο θρησκευτικός μας κανόνας. Allah Akbar. O Θεός μου είναι μεγάλος, λένε οι Μουσουλμάνοι. Μιλάμε δηλαδή, για δύο διαφορετικούς Θεούς, ίσως και εκατό δύο, σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ο άνθρωπος όμως, ήταν και παραμένει ένας ανόητος.

Και αν ο πιστός δεν είναι ανόητος με δίπλωμα, έχεις να κάνεις με ένα κορόιδο από χέρι, που λένε και οι χαρτοπαίκτες στα καφενεία. Τα λέμε χοντρά και τσουβαλάτα για να τα καταλαβαίνουν ακόμη και οι φανατικοί της πίστης. Της κάθε πίστης, και του κάθε δόγματος.

Δεν υπάρχει άλλη γλώσσα όταν μιλάς γι’ αυτή την κατάρα, την πίστη, ότι πιο αντιανθρώπινο.  Πιο βαρβαρικό. Και όμως, ο πιστός αντιμετωπίζεται ως άτομο ενάρετο, ευσυνείδητο, ευγενικό, υποδειγματικό. Και πράγματι πιθανότατα να είναι τέτοιας κουλτούρας και ηθικής.

Όμως, από την άλλη, η πίστη τον οδηγεί πολύ εύκολα στην πιο χυδαία εκτροπή, στο κάθε έγκλημα. Μην το πάμε πιο βαθιά, γιατί θα χάσουμε την μπάλα. Μια κουβέντα μόνο: Στο όνομα της θρησκείας, επαναλαμβάνω στο όνομα της θρησκείας, της κάθε θρησκείας, έχουν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας.

Τι θα πει πίστη; Τύφλα θα πει. Κόλλημα. Δόγμα. Εχθρός της λογικής και νικητής πάντα της λογικής είναι η πίστη. Οι Έλληνες περπάτησαν με τη Λογική, όχι με την… πίστη. Με το φως του Θεού, κι αυτός είναι ο Λόγος. Θεός είναι ο Λόγος. Όλα τα άλλα, θρησκείες, ιδεολογίες, θεωρίες, είναι παραμύθια σκέτα.

Της πλάκας κατασκευάσματα είναι όλα αυτά, που λανσάρονται ως διανόηση και ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Που είναι όμως η καλύτερη ζωή, όταν η ανθρωπότητα ποτέ δεν σταμάτησε να σκοτώνει; Χιλιάδες χρόνια τώρα, όλοι βρίσκονται καθημερινά, με ένα όπλο στο χέρι.

Από τον Σωκράτη στον Πλάτωνα, και από τον Πλάτωνα στον Αριστοτέλη. Είναι η Μεγάλη Συνέχεια. Εντάξει, δεν τα είπαν όλα αυτοί οι τρεις, είπαν τα 92 στα 100. Και στα υπόλοιπα έδειξαν το δρόμο της σκέψης. Και πάλι όμως,  στην πορεία όλες οι σκέψεις χάθηκαν, και έμειναν απλά σκέψεις. Αρκεί να ρίξετε μια ματιά μόνο δίπλα σας. Ο απόλυτος εξευτελισμός της ανθρωπότητας.

Και τα εγκλήματα της θρησκείας, δεν σταματάνε. Ποτέ δεν σταμάτησαν και μάλιστα στο όνομα του Θεού. Με ένα όπλο στο χέρι, ένας 36χρονος μάρτυρας του Ιεχωβά, μπήκε μέσα σε μια εκκλησία, και άρχισε να σκοτώνει ότι έβλεπε μπροστά του. Στην Γερμανία αυτό το συμβάν.

Αφού σκότωσε 7 άτομα μεταξύ των οποίων και ένα μωράκι 7 μηνών, στην συνέχεια έστρεψε το όπλο στο κεφάλι του και αυτοκτόνησε. Ο δράστης ήταν σύμβουλος επιχειρήσεων και νόμιμος κάτοχος όπλου, αφού είχε περάσει με επιτυχία τις ψυχιατρικές εξετάσεις. Το έγκλημα όμως έγινε, και ας είχε περάσει και τα ψυχιατρικά τέστ.

Άλλη μία εικόνα, απ’ αυτές που συναντάμε καθημερινά στην πόλη της Μελβούρνης. Ένας άστεγος, βρήκε καταφύγιο στα καθίσματα ενός τραίνου και μάλιστα σε ώρα που όλοι ψάχνουν για ένα κάθισμα. Όσο και αν θέλεις να πεις κάτι, υπάρχουν και τα αλλά.

Χιλιάδες είναι οι άστεγοι που κοιμούνται τα βράδυα στους δρόμους. Πολλοί οι λόγοι, άγνωστες όμως οι αιτίες. Και όλοι αυτοί ψάχνουν να βρουν μια φωλιά, για να περάσουν το βράδυ τους. Και να θέλεις να μιλήσεις, θα γίνεις κακός. Και υποχρεωτικά κάνεις το κορόιδο, μέχρι να φτάσεις στο σπίτι σου. Εκτός και αν κάποιος έχει ειδοποιήσει την αστυνομία, οπόταν τρέχα γύρευε μετά.

Το πασίγνωστο σε ολόκληρη την Αυστραλία Chapel Street έχει γίνει πλέον σημείο συνάντησης κακοποιών και εμπόρων ναρκωτικών. Για να περπατήσεις μόνος σου το βράδυ, θα πρέπει να το σκεφτείς πολλές φορές, αφού δεν θα είναι και λίγες οι φορές που θα βρεθείς αντιμέτωπος με το κάθε παράσιτο που κυκλοφορεί, και ψάχνει για την ευκαιρία του.

Μόλις την προηγούμενη Παρασκευή, 2 άτομα κατέληξαν στο νοσοκομείο, όταν μια άλλη ομάδα από νεαρούς τους ζήτησε λεφτά. Όταν οι 2 νεαροί αρνήθηκαν άρχισαν οι μπουνιές, με αποτέλεσμα να σπάσουν την μύτη του ενός, και ο άλλος να έχει παραμορφωμένο πρόσωπο.

Και η πλάκα ποια είναι; Ότι η αστυνομία διασχίζει τον συγκεκριμένο δρόμο κάθε δέκα λεπτά, ειδικά Παρασκευή και Σάββατο που υπάρχει κίνηση. Αλλά οι κακοποιοί φροντίζουν να βρίσκουν πάντα, τον κατάλληλο στόχο. Και υπάρχουν βέβαια και οι άντρες ασφαλείας μπροστά στα μαγαζιά, αλλά ποιος τρέχει τώρα να βάλει το κεφάλι του στον… ντορβά.

Ο παππούς μου, ήταν ένας σοφός άνθρωπος για την εποχή εκείνη. Μου είχε πει ότι τα κακά όλου του κόσμου είχαν έρθει από τη Δύση. Όταν ακούω μία σοφή κουβέντα, την καρφώνω μέσα μου, και την κουβαλάω πάντα μαζί μου. Γιατί; Γιατί σήμερα είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

Μπορείς να φας μια κονσέρβα αν δεν τραβήξεις πρώτα το ανοιχτήρι της; Δεν γίνεται. Έτσι και με τις φωτισμένες κουβέντες, είναι σκέτες κλειδιά. Ξεκλειδώνουν αλήθειες. Αμόλησα αυτές τις λίγες αράδες με την ευκαιρία ότι το 1558, κάποιος Ισπανός Φρανσίσκο Φερνάντες, ήταν και γιατρός ο κερατάς, έφερε στην Ευρώπη για πρώτη φορά τον καπνό.

Φοβερά πράγματα. Πήγε και ανακάλυψε την Αμερική ο Χριστόφορος Κολόμβος, το 1492, για να εισάγουν στην πατρίδα τους πρώτα τον καπνό. Έλα, μωρέ. Αν δεν ήταν αυτός θα μου πείτε τώρα, κάποιος άλλος θα την έκανε τη ζημιά. Για ποια ζημιά μιλάς όμως ρε μάγκα;

Σ’ εκείνες τις εποχές ο καπνός δεν έκανε κακό. Κανένας καρκίνος στους πνεύμονες δεν προκαλούνταν από το κάπνισμα. Ο καπνός τότε ήταν φυσικός. Όλοι τον κάπνιζαν, γιατί ήταν και δική τους παραγωγή, μέσα απ’ τα χωράφια τους. Σήμερα ναι, έχει γίνει η Νο 1 αιτία των θανάτων από καρκίνο, εξ’ αιτίας του καπνίσματος.

Η κυρία μια φορά την εβδομάδα πηγαίνει επίσκεψη στην μάνα της. Πολύ καλή κοπέλα. Έλα όμως που το κορίτσι συνδυάζει την επίσκεψη στην μάνα της, με το ραντεβού με τον γκόμενο. Μάλιστα. Πηγαίνει για μια ώρα στην… μαμά, και μετά αποχωρεί λέγοντας ότι θα πάει και μια βόλτα στα μαγαζιά για να ρίξει μια… ματιά.

Ματιά βέβαια ρίχνει, αλλά στον… γκόμενο που την περιμένει σε γνωστό ξενοδοχείο στην περιοχή του Oakleigh, όπου για ένα δίωρο έχει εξασφαλίσει άλλοθι. Και κάτι απρόοπτο να γίνει, η μαμά είναι το μεγάλο ατού, αφού θα βεβαιώσει ότι είχε πάει εκεί και μετά θα πήγαινε για ψώνια στο Chadstone.

Και για να είναι και μια πιστή σύζυγος, θα έπαιρνε και ένα δωράκι για τον άντρα της, που θα ερχόταν κουρασμένος απ’ την δουλειά, προκειμένου να του κάνει και έκπληξη. Γελάτε έτσι; Μην γελάτε όμως γιατί τέτοιες περιπτώσεις συμβαίνουν καθημερινά στην Ελληνική παροικία. Με άλλα λόγια, το κέρατο πάει σύννεφο, και μάλιστα και από τις δύο πλευρές.

===========================================

06 / 03 / 2023

Όλοι ξέραμε και είχαμε ακούσει για το περίφημο Sugar girl. Αναφέρομαι στον νέο τύπο της πόρνης που γεννήθηκε τα τελευταία 40-45 χρόνια στην Ευρώπη, και εξαπλώθηκε σε Αμερική και Ασία, και πριν από κάποια χρόνια έφτασε και στην Αυστραλία, και κάνει μεγάλο παιχνίδι στον συγκεκριμένο χώρο.

Και δεν μιλάμε αυτή την στιγμή, για γυναίκες περασμένες ηλικίας, αλλά για νεαρές που είναι της πανεπιστημιακής ηλικίας και που δεν μπαίνει σε μπουρδέλο, αλλά κονομάει σταθερό και χοντρό χαρτζηλήκι, ανάλογα με πόσους sugar daddies νταραβερίζεται κατά σύστημα.

Με δυο ή πέντε sugar daddies βρίσκεται μια ή δυο φορές την εβδομάδα. Ο sugar daddy είναι ο ματσωμένος σαραντάρης, πενηντάρης ή και εξηντάρης, παντρεμένος συνήθως, και πληρώνει ξενοδοχείο, δείπνο, ίσως και δώρα, ταξίδια και βέβαια την αμοιβή της sugar baby.

Της συγκεκριμένης «γκόμενας» η οποία αποφάσισε για ένα συγκεκριμένο διάστημα να το παίζει κυριλάτη πουτάνα. Έτσι λοιπόν, και οι δυο πλευρές κάνουν τη δουλειά τους. Ο άντρας γεύεται φρέσκια σάρκα και ξέρει τι και πόσο του κοστίζει και η πωλήτρια καταστήματος, η φοιτήτρια πουλάει συνειδητά το κορμί της για τα φράγκα. Τι άλλο;

Τώρα όμως κυκλοφορούν στην πιάτσα και τα SUGAR BOY’S. H αρχή έγινε με μια γνωστή Μελβουρνιώτισσα, 50άρα στην ηλικία, που την έπεσε σε ένα σερβιτόρο από την Ελλάδα, που δούλευε σε μαγαζί του Όκλη και δέσανε το αυγολέμονο. Για χρήμα δεν το συζητάω. Υπάρχει αρκετό στην άκρη, από τον σύζυγο.

Και επειδή η κυρία λόγω της δουλειάς της ταξιδεύει εδώ και εκεί, φροντίζει να έχει και τον σερβιτόρο μαζί της, για τις δύσκολες νύχτες του… χειμώνα. Το ζευγάρι τα πηγαίνει μια χαρά. Η κυρία τον χαρτζιλικώνει γερά, ο νεαρός γνωρίζει εξωτικά μέρη και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Την δόξα του σερβιτόρου, την ζήλεψε και η κόρη γνωστού μαγαζάτορα της περιοχής, που αν και παντρεμένη φροντίζει να βρίσκεται τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, σε ξενοδοχείο της περιοχής και αντιλαλούν τα… βουνά από τις άγριες ιστορίες, και βάλτε τώρα που γυρίζει.

Όπως τουλάχιστον με πληροφορούν οι αγγελιοφόροι της περιοχής, αν αρχίσουν να απλώνονται οι δουλειές, σε λίγο καιρό, δεν θα μπορούν τα μαγαζιά να βρουν… σερβιτόρους. Ο ένας μετά τον άλλον μαθαίνουν τα κόλπα, και ψάχνουν να βρουν την καλή γειτόνισσα για να τους φτιάξει την.. μέρα.

Και για του λόγου το αληθές, κάντε μια βόλτα στα μαγαζιά του Όκλη, και θα δείτε στα περισσότερα απ’ αυτά, να υπάρχουν αγγελίες, που να ζητάνε σερβιτόρους. Ποιος θα το περίμενε λοιπόν, ότι στην Αυστραλία της κρίσης και της ακρίβειας, ένα επάγγελμα όπως του σερβιτόρου, θα υπήρχε έλλειψης.

Πιτσιρικάδες θυμάμαι, τρέχαμε στις αλάνες να αμολήσουμε τον χαρταετό την Καθαρά Δευτέρα. Άλλες εποχές βέβαια. Σχεδόν κάθε γειτονιά, και μέσα στην πόλη, είχε την αλάνα της. Εμείς είμαστε από συνοικία, μέσα στην πόλη. Από πυκνοκατοικημένη γειτονιά.

Η έννοια ύπαιθρος στις πυκνοκατοικημένες περιοχές της Αττικής λειτουργούσε ακόμα τις μέρες τις γιορτινές, όπως τέτοιες ήταν οι αποκριάτικες και της Καθαράς Δευτέρας. Ο κόσμος δεν είχε την άνεση να συντηρεί ένα Ι.Χ. αυτοκίνητο και η οικογένεια, το σόι, η παρέα, η γειτονιά το στήνανε κανονικά, με γλέντια και χορούς.

Να πιάσουνε τη Μαλλιαρή, να ανάψουν φωτιές, να παίξουν αλευροπόλεμο. Και όλοι μαζί, πίνοντας και τρώγοντας τις νοστιμιές, τα διαφορετικά, τα νηστήσιμα φαγητά, το έριχναν έξω.  Και αν πας ακόμη πιο πίσω, πριν τον πόλεμο, το πανηγύρι της Αποκριάς ήταν ακόμα πιο σαματατζήδικο.

Δεν το είχε σε τίποτα ο άλλος να ντυθεί μασκαράς, να πειράξει τον άλλον, να δεχθεί το πείραγμα του αλλουνού, ακόμα και το άσεμνο. Εγώ προσωπικά, δεν είμαι προπολεμικός, είμαι μετακατοχικός και θυμάμαι και έζησα τέτοια σκηνικά στα χρόνια μου, στα στενά της Πλάκας.

Μ’ ένα πλαστικό ρόπαλο βαράγαμε τον άλλον, τρώγαμε κι εμείς ροπαλιές και εκεί, πάνω στο μπέρδεμα, όσο σ’ έπαιρνε άπλωνες το χέρι και ότι πιάσεις έπιανες από το κορμί άγνωστης κοπελιάς. Άλλες εποχές, άλλα γούστα, αλλά το πέταμα του χαρταετού άντεξε μέχρι σήμερα.

Ποια είναι η ιδανική γυναίκα. Η ερώτηση είναι συγκεκριμένη, απόλυτα. Την επαναλαμβάνω: Ποια είναι η ιδανική γυναίκα. Με το ερώτημα δεν ψάχνουμε την πιο όμορφη, σύζυγος είναι αυτή, γκόμενα ή φίλη. Ποιο είναι το ιδεώδες θηλυκό που θα επιθυμούσε ο αρσενικός. Λοιπόν.

Εκατομμύρια άνδρες να ρωτήσεις η πρώτη απάντηση μακράν θα είναι η εξής: Η κυρία να μη μου την σπάει. Μη μουρμουράει, Μη με εκνευρίζει, Μη γεννάει από το τίποτα κάποιο πρόβλημα. Ποια θα είναι αυτή; Η Ρόξυ, κυρίες και κύριοι! Αυτή είναι η ιδανική γυναίκα. Ποια είναι η Ρόξυ;

Το καλύτερο κορίτσι, η ιδεώδης σύντροφος γιατί αφήνεται απόλυτα στα γούστα σου. Εσύ απλά την ρυθμίζεις έτσι ή αλλιώς, όπως την κάνεις κέφι. Ρόξυ στα μέτρα σου, στις προδιαγραφές σου. Ξανθιά την θέλεις, καστανούλα, υψηλή, μετρίου αναστήματος, λευκή, μιγάδα. Είπαμε.

Όπως ακριβώς την θέλεις. Μέσα στο σπίτι σου θα είναι η Ρόξυ σου. Η δική σου Ρόξυ. Θεά και στο σεξ! Να σε ικανοποιεί όπως θες. Όλα κανονίζονται με την Ρόξυ. Στο όρθιο, στο χαλί, στο τραπέζι, στο κρεβάτι. Όπου την βρίσκεις και σε όποια στάση, εκείνη δεν θα σου πει “Όχι”.

Ανοικτή η Ρόξυ ακόμη και στον πεοθηλασμό, στο σοδομισμό, στο μασχαλάτο, ανάμεσα στα δύο μπαλκόνια της στο στήθος, οπουδήποτε. Φοβάμαι, ναι λέω φοβάμαι, δεν λέω ελπίζω, ούτε απλά προβλέπω, φοβάμαι ότι η Ρόξυ θα αναδειχθεί η γυναίκα του 21ου αιώνα.

Το απόλυτο συντροφικό υποκατάστατο για τους περισσότερους από τα δις ανδρών που υποφέρουν από την αιώνια, την αδιόρθωτη γυναίκα. Μόνον παιδιά δεν μπορεί να κάνει η Ρόξυ. Και προς το παρόν δεν είναι ρυθμισμένη μόνο για να περπατάει.

Σε λίγα χρόνια, όμως, τα νέα μοντέλα σεξορόμποτ της Ρόξυ θα κάνουν τα κουνήματα τους και τα τσακίσματα τους στο σαλόνι και την κρεβατοκάμαρά σου. Ρόξυ, η πρώτη πλαστική κούκλα με τεχνητή νοημοσύνη. Μονάχα με 6.000 ευρώ. Και όπως είπαμε στις προδιαγραφές σου.

Με πρόστυχα οπίσθια, με επιθετικά στήθια, με ευαισθησία στο άγγιγμα των μηρών της, με φωνή αργή, παθιάρικη, αδύνατη, με πιασίματα, διότι είναι κατασκευασμένη έτσι που αισθάνεται το χάδι, την επαφή στο σώμα της. Και όλα αυτά με ένα κουμπί, που σε στέλνει στα ουράνια. Μάλιστα.

Πάμε τώρα και σε ένα πολύ σοβαρό θέμα. Ο κορονοϊός μας έδειξε το δρόμο. Ότι πολλές δουλειές του γραφείου, γίνονται και από το σπίτι. Δεν χρειάζεται να πάει ο άλλος στο γραφείο. Να χάσει χρόνο στη μετακίνηση αλλά και χρήμα στη βενζίνη, ή, στο πάρκινγκ, στο ταξί, στο εισιτήριο του τραίνου, κ.λ.π.. Όλα αυτά έχουν το κόστος τους.

Το μέγα ερώτημα: Και τα γραφεία τι θα απογίνουν; Τα κτήρια που σηκώθηκαν ειδικά μέσα στο City για να χρησιμοποιηθούν για τις ”έδρες” εταιρειών; Χαμένες επενδύσεις κυρίες και κύριοι. Ή θα αλλάξουν χρήση, ή, οικονομική καταστροφή. Θα μου πείτε όμως και ποιος ασχολείται, με το θέμα;

Το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση, είναι να μειώνονται τα έξοδα, χωρίς τη μείωση των εσόδων. Τέλος πάντων, άλλο κεφάλαιο είναι αυτό. Ότι θα εγκαταλειφθούν πολλά κτήρια σε κεντρικά σημεία της πόλης, που για δεκαετίες ήταν ”κάστρα” επιχειρήσεων, δεν έχω καμιά αμφιβολία.

Κανονικά η μη προσέλευση εργαζομένων που δεν ήταν απαραίτητη στο χώρο εργασίας έπρεπε να εφαρμοστεί εδώ και χρόνια. Βοηθούσε η εξέλιξη της τεχνολογίας. Να τώρα, που άναψε το πράσινο φως η πανδημία και η καραντίνα.

Τηλεργασία λένε τη δουλειά στο σπίτι, και τηλεδιάσκεψη την όποια επαφή. Ποιος διαφωνεί ότι η τηλεργασία θα εξελιχθεί σε καθεστώς. Και η σχέση εργοδότη και εργαζόμενου θα ορίζεται πλέον από τις νέες συνθήκες που μας φώτισε αποφασιστικά ο κορονοϊός. Ένα κακό, φέρνει πάντα και ένα καλό.

Υπάρχει Θεός; Υπάρχει για τους χριστιανούς, τους μωαμεθανούς, τους βουδιστές, τους ινδουιστές, τους εβραίους, τους όποιους πιστούς μιας ανώτερης δύναμης η οποία παραπέμπει στον μεγαλοδύναμο, στον Θεό Δημιουργό. Κανένας δεν αμφιβάλλει γι’ αυτό. Ούτε και εγώ προσωπικά.

Υπάρχει φτώχεια; Βεβαίως και υπάρχει. Πάντα όμως υπήρχε. Και πάντα θα υπάρχει. Με την ανοχή του Θεού. Εκτός κι αν δεχθούμε ότι η ανισότητα του πλούτου, η ύπαρξη της οικονομικής αθλιότητας, φαινόμενο και πραγματικότητα διαχρονική στους αιώνες των αιώνων, είναι άσχετη με τον Ύψιστο.

Προκύπτει και κυριαρχεί χωρίς τις ευλογίες του Θεού. Ο παπάς πουλάει θεϊσμό, όπως άλλος πουλάει σοσιαλισμό, κομουνισμό. Επί πλέον ο παπάς το ρίχνει και στο… φιλανθρωπισμό. Βοηθάει τους φτωχούς με τίποτα συσσίτια, σώβρακα, καμιά κονσέρβα…. προπολεμική και πάνινα παπούτσια…

Κάτι περισσότερο δεν μπορεί να κάνει ο… φιλάνθρωπος ρασοφόρος, μόνον να δίνει αναπνοές ζωής στον φουκαρά. Η φιλανθρωπία δεν πολεμάει τη φτώχεια, ούτε κάνει πλούσιο τον φτωχό. Απλά του δίνει μια ανάσα, μέχρι να κλείσει τα μάτια του. Και τους περισσότερους τους βρίσκουν νεκρούς στους δρόμους. Έργο του Θεού και αυτό; Το μόνο που δεν γνωρίζω.

Καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια στην μέρα σας…

=========================================

27 / 02 / 2023

Ο κόσμος σήμερα δεν ερωτεύεται. Ένα το κρατούμενο. Και δεν συνουσιάζεται, δύο τα κρατούμενα. Μελαγχολικές αλήθειες, χαρακτηρίζουν ανησυχητικά τον αιώνα μας. Λιώνουν οι πάγοι στους δυο πόλους της γης, αλλά στο ανθρώπινο είδος άνδρας και γυναίκα όλο και μακραίνουν την αισθηματική και σωματική τους απόσταση.

Αλήθεια, τι συμβαίνει στην εποχή μας; Οι άνθρωποι δεν έχουν σεξουαλικές ορμές; Και τι φταίει, γιατί δεν καίγονται όπως παλιά. Κάτι έχει στραβώσει. Κι αυτή η κατάσταση σημαδεύει πολλές φορές την μελλοντική ζωή. Δεν είναι και λίγοι οι νέοι που πηγαίνουν στο μπουρδέλο. Το πληρωμένο σεξ είναι πάντα μια λύση.

Φταίει η γυναίκα;…, αναρωτιέται κανείς. Μήπως, όμως, άξιος να καταδικαστεί είναι ο άντρας. Δύσκολο να επιρρίψει κανείς τις ευθύνες στο ένα ή το άλλο φύλο. Ας περιοριστούμε στο πρόβλημα…, τα κορμιά δεν σμίγουν μισό αιώνα και βάλε από την περιβόητη σεξουαλική απελευθέρωση.

Σήμερα, λοιπόν, όπου όλα… φαίνονται και όλα λέγονται, να σημειωθεί και τούτο: Ναι μεν ο κόσμος έστειλε στο διάολο πολλά από τα ταμπού – κοινωνικά και θρησκευτικά- που λειτουργούσαν αρνητικά στην επιθυμία για σεξ, όμως…

Κυκλοφορούν πολλά κορίτσια μόνα τους. Ναι εντελώς μόνα τους. Πολλές γυναίκες είναι στη δίαιτα, στη στέρηση, στην αποχή από τον έρωτα, όπως θες το λες, επειδή απλά δεν έχουν στο μυαλό τους στο επιθυμητό σιρόπι.

Και, βέβαια – δεν το βγάζουμε αυτό από το λογαριασμό – επειδή σήμερα κομπλάρει τον άντρα ο τρόπος που η γυναίκα ντύνεται, μιλάει, συμπεριφέρεται γενικώς. Η γυναίκα του σήμερα ντύνεται με φόντο τον γυμνισμό της. Μια φουστίτσα και ένα μπλουζάκι, που ούτε καν φαίνονται στο εκπληκτικό από κάθε άποψη σώμα της.

Ο άντρας ήταν πάντα ο μαλάκας. Για να προχωρήσει περίμενε το ερέθισμα από την γυναίκα. Να του στείλει εκείνη πρώτα το ”μήνυμα” και μετά αυτός να την φλερτάρει. Μετά να κάνει το πρώτο αποφασιστικό βήμα. Οι καιροί όμως σήμερα έχουν αλλάξει. 

Κάποτε το μάτι της γυναίκας ήταν φωλιά ερωτισμού. Σε έκαιγε. Στις εποχές της σεμνότητας, η θηλυκιά ήταν συνεσταλμένη, δειλή, όμως κάργα σε ερωτική επιθυμία… Και το αντιλαμβανόταν ο άνδρας… Τον ακουμπούσε ο ερωτικός αιθέρας… Διαχέονταν ολόγυρα το ”άρωμα” της, καμιά σχέση με κολώνιες και καλλυντικά.

Ήταν η ατέλειωτη ομορφιά του κορμιού της. Σου έβγαζε όλη την ερωτική της διάθεση. Σήμερα οι περισσότερες γυναίκες κυκλοφορούν μόνες τους, ή με συντροφιά, μια άλλη γυναίκα. Κάνεις μια βόλτα στα ξενυχτάδικα και στα μπαράκια της Μελβούρνης, και βλέπεις στα 5 ζευγάρια τα τρία είναι του ίδιου φύλου. Αντίθετα ακριβώς το τι γινόταν πριν από 30 / 40 χρόνια.

Εκατό χιλιάδες πόρνες υπάρχουν αδήλωτες στην Τουρκία. Οι μισές απ’ αυτές, κρατηθείτε, είναι σε ηλικία μικρότερη από 14 ετών. Φρίκη. Δεν χρειάζεσαι κάτι περισσότερο για να έχεις τη φωτογραφία. Τα στοιχεία μιας σχετικής πρόσφατης έρευνας είναι ξεκάθαρα.

Η φτώχεια. Αυτή γεννάει τα πιο άσχημα. Αυτή οδηγεί τον άνθρωπο στην αθλιότητα. Η φτώχεια. Αυτή δεν επιτρέπει να κυκλοφορεί κάποιος με αυτοσεβασμό. Λόγω φτώχειας και μόνο γι’ αυτό το λόγο αμέτρητα κοριτσάκια εκπορνεύονται, μάλιστα και χωρίς χρήματα. Ότι πάρουν σε είδος.

Η έρευνα είναι συνταρακτική. Ανήλικες, θύματα βιασμών από μέλη της ίδιας της οικογένειάς τους, από πατέρα, αδελφό, θείο, παππού. Αδήλωτες πόρνες σε αδήλωτα μπουρδέλα. Και οι ειδικοί προβλέπουν, πως μετά τους σεισμούς η πορνεία ανήλικων παιδιών θα πάει στα ύψη.

Και μιλάμε τώρα για την ”Ευρωπαϊκή” Τουρκία. Όχι μόνο ακόμα πιο ανατολικά όπως ξέρουμε, σε χώρες όπου πίσω από την αθώα τουριστική φωτογραφία των καταστημάτων και των σύγχρονων δρόμων, υπάρχει και η ζωή μιας μόνιμης μαύρης κόλασης δυστυχισμένων υπάρξεων..

Και στην Τουρκία, λοιπόν, με το τουριστικό πρόσωπο της Κωνσταντινούπολης, αλλά και το σκοτάδι του μεσαίωνα στο εσωτερικό της χώρας. Χιλιάδες πόρνες αδήλωτες στην Τουρκία. Οι μισές απ’ αυτές σε ηλικία μικρότερη ακόμη και από 14 ετών. Φρίκη.

Καμία έκπληξη για τη μεγάλη διάσταση της πορνείας με αιτία το επίπεδο ζωής κάτω του μηδενός. Η φτώχεια, άλλωστε, είναι η απαραίτητη, η αναπόφευκτη ουρά του πλούτου. Και η απόλυτη επιβεβαίωση του. Ποτέ των ποτών δεν υπήρξε πλούτος… ορφανός από την αθλιότητα της πείνας γύρω του. Στους αιώνες πάνε πακέτο, ο πλούτος με τη φτώχεια, η φτώχεια με τον πλούτο.

Η πορνεία. Το λένε το αρχαιότερο επάγγελμα της γυναίκας. Το γέννησε η ανάγκη της σεξουαλικής επαφής του άνδρα. Επάγγελμα που στο διάβα της Ιστορίας ποτέ δεν έγινε παρελθόν. Το τονίζουμε αυτό γιατί με τους χρόνους και τους καιρούς δεκάδες, εκατοντάδες επαγγέλματα καταργήθηκαν.

Και πως να περάσει στην Ιστορία η πορνεία όταν την έχει ανάγκη ένα κομμάτι του ανδρικού πληθυσμού; Μ’ άλλα λόγια υπάρχουν ακόμα πουτάνες όχι γιατί κάποιες γυναίκες είναι γεννημένες πουτάνες, αλλά επειδή τις έχουν ανάγκη κάποιοι άνδρες.

Μια κουβέντα μόνο με αφορμή το θάνατο της γυναικάρας Ράκελ Ουέλς. Γυναικάρα, βέβαια.. Εκρηκτική, υπερσεξουαλική, αληθινή και όχι φτιαγμένη γκόμενα. Με λάσπη την έφτιαξε, όπως την πρωτόπλαστη Εύα. Ούτε ένα σημάδι στο κορμί της. Ράκελ Ουέλς, και Μπριτζίτ Μπαρντό.

Δυστυχώς! Κυκλοφορούμε σε κόσμο όπου δεν έχουμε την ευτυχία να βλέπουμε, να συναντούμε γυναίκες με κορμί και κορμοστασιά που να σε ζαλίζουν. Να σου λένε με την αύρα τους ότι είσαι άντρας, πλάσμα γήινο, και μη ντρέπεσαι που με ποθείς. Είναι φυσικό.

Γυναίκα σαν την Raquel Welch δεν αποφασίζει η ίδια τι θα κάνει στη ζωή. Η σεξουαλικότητα της ορίζει την καριέρα της. Έτσι συνέβη και με την Αμερικάνα από πατέρα Κολομβιανό, την Ράκελ Ουέλς – ψεύτικο το όνομα της, δεν είναι το κανονικό.

Την γυναίκα με σωματικά προσόντα, γενικά την σεξοβόμβα, δεν την  παίρνω στα σοβαρά για ηθοποιό. Τι μου συνέβη με την  Ράκελ Ουέλς. Εντυπωσιάστηκα με την ερμηνεία της σε ταινία δραματική, όπου πρωταγωνιστούσε και ήταν για θάνατο από καρκίνο. Ρεσιτάλ η κυρία.

Γεννήθηκε Σεπτέμβριο του 1940, έκανε δυο γάμους και δυο παιδιά, γύρισε 65 ταινίες και πέθανε πριν λίγες μέρες στα 82 της. Ένα ακόμη σύμβολο της ομορφιάς, έφυγε από δίπλα μας. Οι σημερινές γυναίκες τρέχουν κάθε μέρα σε πλαστικό / χειρουργούς, για να σηκώσουν τα βυζιά τους. Τι να ζηλέψεις από επεμβάσεις και σιλικόνες;

Κάποια στιγμή το δίποδο πήρε πρέφα ότι τα παιδιά δεν τα στέλνουν οι άνεμοι και οι βροχές, ούτε οι καλοί Θεοί. Εκείνοι οι Θεοί στους αιώνες του πεπερασμένους που ο μαλάκας ο άνθρωπος τους πίστευε για αληθινούς.

Μετά από εκατομμύρια χρόνια, λοιπόν, μετά από δισεκατομμύρια χρόνια στη γη οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι η γυναίκα συλλαμβάνει μόνον όταν έρθει σε σεξουαλική επαφή με τον αρσενικό. Από τότε τα δίποδα άρχισαν να ψάχνονται, ώστε να μην αποφύγουν το σεξ από τη μια και από την άλλη ο άντρας να μην αφήνει απαραίτητα το σπέρμα του στον κόλπο της γυναίκας.

Η δουλειά ξεκίνησε με δέρματα, με άντερα ζώων. Ήταν τα πρώτα «προφυλακτικά» πριν 300 και 400 χρόνια. Σήμερα, για safe-sex το προϊόν προφυλακτικό είναι πρώτο τραπέζι πίστα. Η τεχνολογία σε όλο της το μεγαλείο. Προχωρημένα πράγματα. Το ερώτημα όμως είναι:

Πόσοι γνωρίζουν να το χρησιμοποιούν σωστά, προκειμένου με το προφυλακτικό να έχουν 100% προστασία στην αντισύλληψη, αλλά και να μείνουν μακριά από τις αρρώστιες που κυκλοφορούν. Η κουβέντα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Προφυλακτικού. Ναι υπάρχει και αυτή.

==========================================

20 / 02 / 2023

Φίλος ήρθε για διακοπές από την Ελλάδα και κάναμε μια βόλτα στα Ελληνικά στέκια της Μελβούρνης. Κάποια στιγμή είχαμε και το ράδιο ανοικτό, και εκεί έπεσε το γέλιο της αρκούδας, με όλα όσα ακούγαμε. Εγώ πάντως ράδιο δεν ακούω, αλλά ο φίλος ήθελε να πάρει μια ιδέα.

Δεν μπορούσα να του χαλάσω το.. χατίρι. Ανατρίχιασε όμως με αυτά που άκουγε. Σε κάθε 5 λέξεις, οι… τέσσερεις ήταν από άλλον πλανήτη. Κατάλαβε πολλά ο φίλος όταν του εξήγησα, ότι οι περισσότεροι εδώ δουλεύουν τσάμπα, απλά για να λένε ότι είναι εκφωνητές….

Πέρασε για άλλη μία φορά, και η μέρα των ερωτευμένων, με τις ταβέρνες και τα ξενυχτάδικα να έχουν την τιμητική τους, και μάλιστα κάποιοι μοντέρνοι τύποι, το γιόρτασαν με… τριάδα. Το τρίο στο σεξ βέβαια, δεν είναι μια ιστορία καινούργια, του καιρού μας. Έχει και αυτό την ιστορία του.

Το έργο χάνεται στο χρόνο, κι αν θέλουμε να βρούμε την αρχή, δεν έχουμε παρά να περιοριστούμε στους αιώνες που ο άνθρωπος ξεκίνησε να κοινωνικοποιείται. Να ζει σε πόλεις με χιλιάδες κόσμο. Από τότε που διαβαθμίστηκαν οι κοινωνίες σε τάξεις, λαϊκές, μεσαίες, ανώτερες.

Το τρίο ακόμα και σήμερα είναι απαγορευτικό, με την έννοια ότι δεν είναι αποδεκτό κοινωνικά. Όπως π.χ. είναι ανεκτό, έχει νομιμοποιηθεί ο ομοσεξουαλισμός, ο λεσβιασμός. Και οι γάμοι των gay. Σεξουαλική τριάδα θα γινόταν στα κρυφά ακόμα και σε κοινωνίες όπου είναι κυρίαρχη η πολυγαμία.

Ναι μεν, δηλαδή, ο άντρας έχει κάθε δικαίωμα να συζεί με δυο ή τρεις συζύγους, αλλά δεν θα τολμούσε να ισχυριστεί πως ξάπλωνε με δυο γυναίκες μαζί. Και η γυναίκα το θεωρούσε ντροπή να την θέλει ο άντρας της στο κρεβάτι με άλλην παρέα. Αυτά πλέον ανήκουν στο παρελθόν,

Τρίο, ένας άντρας και δυο γυναίκες. Μόνο; Όχι, βέβαια. Τρίο είναι και δυο άντρες με γυναίκα. Και τρεις γυναίκες ή τρεις άντρες. Όποια και να ‘ναι η σύνθεση στο τρίο το πράμα δύσκολα βρίσκει ισορροπία, εκτός κι αν το ένα μέλος είναι πόρνη. Ή πόρνος. Πληρωμένος, επαγγελματίας δηλαδή εραστής.

Οι τρεις δεν είναι δυο. Που σημαίνει πως είναι απίθανο να μην παίξει η σύγκριση. Ο άντρας να φανεί στα μάτια της μιας, ότι γουστάρει περισσότερο την άλλη. Ή ο ένας αρσενικός να αντιληφθεί ότι η γκόμενα αποζητά περισσότερο τον άλλον αρσενικό της τριπλέτας.

Βρίσκεται σεξουαλικά κάποιος σε τρίο για το καλύτερο. Το διαφορετικό. Το ”κάτι άλλο”. Και φεύγει στο τέλος ψιλοκομπλεξικός. Επειδή δικαιολογημένα ή όχι ένοιωσε… τρίτος, όχι ισάξιος με τον άλλον άντρα. Ή ότι ως γυναίκα υστερεί από την άλλην.

Στο ”ένας μ’ έναν” πιθανότατα η βραδιά να μην πάει καλά. Άλλο αυτό! Έτυχε. Φταίει ο ένας, εκείνος ή εκείνη. Θέμα φόρμας. Κάτι τους στράβωσε, συμβαίνει. Απουσιάζει η σύγκριση! Στο ”ένας με δυο” είναι σα να έτρεξαν δυο και ο ένας τερμάτισε πρώτος. Ο άλλος έχασε.

Το λέγανε στην κεντρική αγορά της Αθήνας, στα μαύρα χρόνια των μνημονίων. Ότι κανένας δεν θα πειστεί πως πέρασε η κρίση αν δεν ξαναρχίσει να λειτουργεί η φουφού του καστανά στα σοκάκια και στις πιάτσες.  Ήταν κι αυτή μία από τις εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, που πέρασαν στην ιστορία.

Πασίγνωστος καστανάς την δεκαετία του 70 / 80, και τα παράτησε. Το μαγαζάκι του έβαλε λουκέτο το 2013 και ο ιδιοκτήτης του το πάρκαρε στο πεζοδρόμιο ακριβώς απέναντι από το παλιό χρηματιστήριο. Ίσως για να θυμάται την εποχή που οι άνθρωποι είχαν λεφτά ακόμη και για πέταμα.

Το φάντασμα που κυκλοφορεί σήμερα θυμάται πως η κρίση είχε χτυπήσει άλλη μία βαριά βιομηχανία. Το σαλεπιτζήδικο της Ομόνοιας. Οι πιο παλιοί θα το θυμούνται. Μεγάλα τα κεσάτια. Ίσα-ίσα που έβγαινε το μεροκάματο.

Ευτυχώς όμως ο πασίγνωστος σαλεπιτζής της Ομόνοιας, κατάφερε και έδωσε… δουλειά στον γιο του. Το …”εργοστάσιο” μεταφέρθηκε στην οδό Αθηνάς, ενώ ένα άλλο, μικρότερο λειτουργεί στην Ερμού. Οι νέοι πάντως ελάχιστα γνωρίζουν για το σαλέπι, το καταπληκτικό αυτό ρόφημα που ζεσταίνει τα σωθικά και ηρεμεί το στομάχι.

Στη …βιομηχανική ζώνη της οδού Ερμού ανθούσε η μουσική βιομηχανία της μοναδικής λατέρνας που κυκλοφορούσε στο κέντρο. Μήπως και σε ολόκληρη την Αθήνα. Η ταμπέλα στην μπροστινή της πλευρά τα λέει όλα. Λατέρνα φτώχια και φιλότιμο. Ελάχιστα τα ψιλά στο δισκάκι του μαέστρου. Οι περαστικοί φοβούνται ότι σύντομα θα γράψει και αυτό κλειστό.

Στην περιοχή γύρω από την Ομόνοια πιανόταν η ψυχή σου. Περίπτερα, πολλά περίπτερα έχουν κλείσει. Ήταν τα πολυκαταστήματα του παρελθόντος, που δεν μπόρεσαν να κρατηθούν στη ζωή. Η κατανάλωση προϊόντων καπνού είχε μειωθεί κατά 30%, εφημερίδες δεν διαβάζει πια ο κόσμος κι όλα τα άλλα κάτω. Πολύ κάτω. Όσα περίπτερα σώθηκαν πουλάνε από δερμάτινες ζώνες μέχρι γυαλιά πρεσβυωπίας.

Μπουζούκια. Γνωστή από τα παλιά κυρία, που εξακολουθεί και σήμερα να είναι… άτακτη, βρίσκει την ευκαιρία για ένα τσιγάρο στο πάρκινγκ ενώ ο άντρας της φυλάει το… τραπέζι. Μέσα σε 5 – 10 λεπτά, τα έχει προλάβει όλα. Είναι αυτό που λέμε, αναστενάζουν τα βουνά, και βγάζει η γη… χορτάρι.

Πολλές και μάλιστα ανοικτές πλέον οι συζητήσεις στα στέκια που συχνάζει ο Ελληνισμός, για την ομοφυλοφιλία στον χώρο της Εκκλησίας. Ο ομοφυλόφιλος που δεν έχει αποφασίσει να εκδηλωθεί βρίσκει το ιδανικό καταφύγιο στο ράσο. Από αρχαιοτάτων χρόνων, πριν στηθεί ο χριστιανισμός.

Εάν ο ομοφυλόφιλος δεν επιλέξει το ράσο, προκειμένου να κρυφτεί, θα πάει σε γάμο. Βολεύεται σ’ αυτά τα δύο άγια των αγίων, τα ιερά θεσμικά και θεμελιώδη της κοινωνίας. Στην Εκκλησία και στην Οικογένεια. Και ειδικά στην Αυστραλία, το κακό έχει παραγίνει. Κυκλοφορούν και προκαλούν.

Πιθανόν, για να περάσει το μήνυμα ότι η Εκκλησία έχει ανοικτή την πόρτα στον ομοφυλόφιλο, το επικυρίαρχο εδώ και χίλια χρόνια θρησκευτικό δόγμα, ο ρωμαιοκαθολικισμός ευλόγησε ως άγιο των ερωτευμένων ένα “δικό της” παιδί. Τον gay Βαλεντάιν, η γιορτή του οποίου κάθε χρόνο στις 14 Φεβρουαρίου, προσφέρεται και ταυτίστηκε με ευχετήριες κάρτες, ανταλλαγή λουλουδιών και κουτάκια με σοκολατάκια.

Στο παιχνίδι μπήκαν και τα δωρατζήδικα και τα ανθοπωλεία Και αυτά τέτοια μέρα κάνουν το μεγαλύτερο τζίρο της χρονιάς. Το κακό είναι, ότι οι ερωτευμένοι, είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι κάθε χρόνο, με μόνη διαφορά τα διαφορετικά… πρόσωπα. Σημεία των καιρών μας.

Αυτοκτόνησε το παλικάρι. Πολλοί έχουν αυτοκτονήσει. Κάποιος άλλος, σχετικά νέος, μπαινοβγαίνει στα ψυχιατρεία. Κάποιος άλλος γύρω στα 40 κυκλοφορεί στο Oakleigh και μιλάει με τον… εαυτό του. Απίστευτες και ταυτόχρονα λυπηρές εικόνες, στην καρδιά του Ελληνισμού.

Το θέμα μας όμως δεν είναι, ότι κάποιος αυτοκτόνησε, ή, κάποιος άλλος μπαινοβγαίνει στα ψυχιατρεία, αλλά το γιατί φτάνουν σε τέτοια κατάσταση. Άλλος χάνει την γυναίκα του, άλλος το παιδί του, και άλλος την περιουσία του, γιατί την έπαιξε στον τζόγο.

Παίζει και η φαντασία όμως φίλε μου. Αυτή σε προχωράει περισσότερο. Όπλο η σκέψη σου, δηλαδή η λογική σου, για να προσεγγίζεις την πραγματικότητα, ότι βλέπεις, να το εκτιμάς, να το αναλύεις. Έχεις όμως ανάγκη, και την φαντασία, προκειμένου να ερμηνεύσεις κάποια πράγματα.

Η φαντασία λοιπόν, δημιουργική και ερευνητική, σε οδηγεί στη θεωρία. Πρόσεξε τώρα. Τεράστια λέξη, η “θεωρία”. Όλα σ’ αυτή την ριμάδα την ζωή, στα λένε οι λέξεις. Και όλες έχουν μια ιερότητα. Και απαιτούν σεβασμό. Θεωρία = Λέξη σύνθετη. Από τον “θεό” και το ρήμα “οράω – ορώ”, βλέπω. Απ’ εκεί και η λέξη όρασης. Πάμε τώρα παρακάτω.

Εδώ και εκατομμύρια χρόνια, κάποιοι δεν ξεκολλούσαν τα μάτια τους από τον ουρανό. Έβλεπαν τα αστέρια, τον ήλιο και το φεγγάρι, και σκεπτόντουσαν. Τι να είναι άραγε όλα αυτά που βλέπουμε; Η μέγιστη ηλιθιότητα του ανθρώπου, να θέλει να μάθει την προέλευση του σύμπαντος.

Αυτά όμως δεν μαθαίνονται ούτε στα καφενεία, ούτε στις πράσινες τσόχες, αλλά ούτε και στον ιππόδρομο. Οι μεγαλύτερες θεωρίες της ανθρωπότητας, ανακαλύφθηκαν κατά τύχη. Ακριβώς όπως στο γράφω. Για άλλα πήγαιναν στην πορεία, και άλλα έβρισκαν στην πορεία.

Εδώ πήρανε το μεγαλύτερο μυαλό των μαθηματικών, τον Αϊνστάην και τον πήγαν σε κάποιο καζίνο, για να μάθουν τρόπους, πως μπορούν να κερδίσουν. Και τι τους είπε ο μέγας Αϊνστάην. Ένας τρόπος υπάρχει για να κερδίσεις στην πράσινη τσόχα: Μόνο αν μπορέσεις να την στήσεις.

Εδώ τελειώνουν όλα. Τι σημαίνει αυτό, που απεκάλυψε το τεράστιο μυαλό; Ότι κύριέ μου, αν περιμένεις να κερδίσεις στον τζόγο, έχεις χάσει πριν ακόμα ξεκινήσεις. Τόσο απλά τους το εξήγησε ο μέγας μαθηματικός, αλλά 2.000 χρόνια μετά, οι άνθρωποι εξακολουθούν και πάνε κόντρα στην συμβουλή του.

Και όταν κάποια στιγμή καταστρέφονται, δίνουν μετά με ένα όπλο στο χέρι, τέλος στην ζωή τους. 500 συμπάροικοι αυτοκτονούν κάθε χρόνο οι περισσότεροι γιατί έχασαν μια ολόκληρη περιουσία στις στροφές της ρουλέτας, και στις ζαριές. Τι άλλο να γράψω γι’ αυτό το περίπλοκο θέμα;;;;;

========================================

13 / 02 / 2023

Η Ελληνική μας παροικία, αρχίζει και προοδεύει. Γενικά δηλαδή. Γνωστό ζευγάρι της Μελβούρνης, που στο παρελθόν είχαν χωρίσει (αρκετές φορές) και κάποια στιγμή τα ξαναβρήκαν, κάθε εβδομάδα σχεδόν, πηγαίνουν σε γνωστό στριπτιζάδικο στην περιοχή του ST, YARRA. Μάλιστα φίλες και φίλοι. Οι πληροφορίες μου λένε, ότι το έχουν στο πρόγραμμα να βλέπουν γυμνές γυναίκες μπροστά τους, και να μαθαίνουν από τις κινήσεις τους. Ακούγεται επίσης, ότι η γυναίκα, εκτός των άλλων προσόντων της, και μεταξύ μας έχει πολλά, έχει και ιδιαίτερη αδυναμία στο γυναικείο φύλο. Μάλλον θα του αρέσει και του συζύγου, υποθέτω, γιατί κάποια μάτια τους έχουν δει να φεύγουν “πακέτο”, μόλις τελειώνει η… παράσταση.

Να λοιπόν, που γυναίκα νεαρής σχετικά ηλικίας, γύρω στα 30, γουστάρει να την πάει ο σύντροφος της σε νυχτερινό μαγαζί, όπου εκπαιδευμένα και γυμνασμένα κορμιά ασκούν το επάγγελμα του αργού, του τελετουργικού γδυσίματος. Του στρηπτήζ.

Μιλάει ο εγκέφαλος όμως, και όχι ακριβώς οι ίδιες οι γυναίκες, που επιθυμούν να πάνε σε στρηπτητζάδικο. Το τι θέλει κάποιος στο σεξ ή ότι άλλο, το ορίζουν οι επιθυμίες της σάρκας και τα μηνύματα του εγκεφάλου. Επιστημονικά συμπεράσματα αυτά.

Οι έρευνες λένε πάντα την αλήθεια. Τις παίρνεις ως δεδομένα. Απ’ εκεί και πέρα, ο καθένας, ειδικός ή, όχι, δίνει τις ερμηνείες του. Βγάζει τα συμπεράσματα του. Η σεξουαλική φαντασίωση. Το πολυσυζητημένο, το πολυμεταχειρισμένο ζήτημα μετά την περιβόητη σεξουαλική επανάσταση στον πλανήτη τη δεκαετία του ’60.

Όλα στο φως, όσο περισσότερα, γύρω από το σεξ. Η μία επιστημονική έρευνα καπάκι μετά την άλλη. Για τούτο και το άλλο. Σχετικά με το κεφάλαιο «Φαντασίωση» στις γυναίκες. Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα το Νο 2 περισσότερο επιθυμητό «γκελ» είναι γυναίκα, να παρακολουθήσει άλλη γυναίκα να κάνει στριπτήζ.

Ένα τέτοιο θέαμα κάποιες γυναίκες το θεωρούν διεγερτικό ισάξιο με εκείνο στη διαδικασία των ‘’προκαταρκτικών», τα ερωτόλογα, τα φιλιά και τα χάδια του συντρόφου της. Αλήθεια, γιατί λιγώνει, γιατί “ανεβάζει” την γυναίκα μία τέτοια φαντασίωση; Πιθανόν να μην γνωρίζει ούτε η ίδια.

Γιατί, δηλαδή, ο εγκέφαλος της την κάνει να αισθάνεται παθιάρικα, γλυκά. Γιατί την «φτιάχνει», την προετοιμάζει εν όψει της συνουσίας. Πιθανόν να είναι σίγουρη πώς η ίδια είναι καλύτερη στο αργό γδύσιμο, και ο σύντροφος της έχει την ευκαιρία να το…επιβεβαιώσει.

Ότι εκείνη, και χωρίς την κορμάρα της στρηπτητζούς στη μπάρα, είναι ικανή να τον διεγείρει περισσότερο καυτά. Τίποτα δεν αποκλείεται, αφού στην σημερινή εποχή που ζούμε, έχουμε δει και έχουμε ακούσει πολλά και για πολλούς. Τόσο κατάλληλα, όσο και… ακατάλληλα.

Κάνω σουλάτσο στο ίντερνετ. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, μπαίνεις στο σύμπαν του χάους, και αυτό δεν είναι το χειρότερο. Είσαι στη διάσταση του κενού, του τίποτα και δεν το αντιλαμβάνεσαι. Καταστροφή. Δεν πας πουθενά, οδηγείσαι όπου σε πάνε. Ο ένας τίτλος δίπλα στον άλλον.

Το ένα θέμα, ας το πούμε πολιτικό, κοινωνικό, καπάκι μ’ ένα άλλο, που είναι, αθλητικό, κινηματογραφικό, οικονομικό. Άψυχα γραμμένα, σερβιρισμένα όλα κουτουρού μπουγάτσα, σημαντικά κι ασήμαντα, ενδιαφέροντα και αδιάφορα, ατέλειωτος σκουπιδότοπος, στο σωρό πολυχρησιμοποιημένες κονσέρβες.

Διαλέγεις και παίρνεις. Πεζοδρομιακή γκόμενα γίνεσαι. Γυρίζεις απ’ εδώ και απ’ εκεί, κάτι να ψαρέψεις μέσα στη σαβούρα. Ακόμη και στα καλά τα μαγαζιά, που τα λένε Media. Βάλε πράμα να έχει ο άλλος. Και όπου δαγκώσει. Τον τόνο ορίζει, πιο σωστά προστάζει η σκαρταδούρα πελατεία της πιάτσας που τρώει αμάσητο και με τη σέσουλα φαγητό που είναι μέρες εκτός ψυγείου.

Το site του «Greek Flash News» είναι καταδικασμένο να παραμείνει κλαμπ, μπουτίκ, μακριά από τα τυποποιημένα προϊόντα στα σουπερμάρκετ, λες και όλα είναι της μιας και ίδιας αλυσίδας. Διαδίκτυο. Ο ορισμός του περιττού. Του άχρηστου. Η απόλυτη ληστεία της ζωής του αλλουνού.

Του κατακλέβει το χρόνο, δηλαδή τον εαυτό του, σακατεύοντας μαζί και το μυαλό του. Social media, σου λέει, και ο προχωρημένος εκατομμυριούχος Μάρκ Ζούκερμπεργκ, βρήκε το κόλπο του facebook, και το γλυκό έδεσε.

Facebook, ιστοσελιδοχώρος κοινωνικής δικτύωσης, λένε. Έσκασε μύτη στις 4 Φεβρουαρίου το 2004. Πανεύκολα συμφωνεί η επιστημονική κοινότητα στο συμπέρασμα: Το κόλπο είναι κατ’ εξοχήν εθιστικό, όπως η κοκαίνη. Η δίχως μέτρο χρήση ενεργοποιεί τα ίδια εγκεφαλικά σημεία με τα οποία ”επικοινωνούν” τα σκληρά ναρκωτικά. Πιο εύκολα κόβεται το τσιγάρο απ’ αυτό το διαολόπραμα το Facebook.

”Μην πετάτε στη λεκάνη χαρτί υγείας” Το βλέπεις γραμμένο, με διάφορους τρόπους, στη τουαλέτα και των καλών μαγαζιών, και καλά μαγαζιά σημαίνει ότι σ’ αυτά κυκλοφορεί καλός κόσμος, Γιατί, λοιπόν, στο υπενθυμίζουν;  Επειδή ο κόσμος, και ο λεγόμενος καλός, άρα πιο πολιτισμένος το έχει… συνήθειο το κωλόχαρτο, που το λένε υγείας, να μην κάνει τον κόπο να το πετάει στον κάδο.

Έγινε έρευνα στην Αγγλία, παρακαλώ. Όχι στην Αλβανία και την Ονδούρα. Κάθε χρόνο οι Άγγλοι πετάνε 11 δις (!!!) μαντηλάκια, μωρομάντηλα, απολυμαντικά και άλλα οικιακά άχρηστα κι όλα αυτά καταλήγουν στο αποχετευτικό σύστημα και το μπλοκάρουν. Μόνο αυτό; Τα ν λόγω υλικά καταλήγουν και στο στομάχι των ψαριών. Και επειδή τα ψαράκια τα τρώνε τα  ανθρωπάκια, καταλήγουν και στην κοιλίτσα των Άγγλων.

Τρως και μετά θες να την αράξεις. Τι. δηλαδή; Να αρχίσεις να τρέχεις! Όχι δα… Έφαγες ένα πολύ ωραίο και γευστικό γεύμα και αν δεν γείρεις λίγο, τουλάχιστον παραμένεις ακίνητος. Λάθος!

Πριν χρόνια μου το είπε γιατρός και δεν τον πήρα στα σοβαρά. Μου είχε συστήσει να περπατάω αμέσως μετά το φαγητό. Κι ένας άλλος μου είχε πει πως μετά το φαγητό κάνει μπάνιο στη θάλασσα. Και πότε να χωνέψω το φαγητό;

Μη λέμε πολλά. Για να βοηθήσουμε το κορμάκι μας, τον οργανισμό μας, καλό είναι να το ρίξουμε στο περπάτημα αμέσως μετά το φαγητό. Το καλύτερο είναι αυτό αν θέλουμε να ενεργοποιήσουμε εκείνα τα εσωτερικά μας μυστήρια που δουλεύουν την πέψη.

Έχεις καλή πέψη; Ο πρώτος είσαι. Καλό το φαγητό, το υγιεινό, το θρεπτικό, το νόστιμο, αλλά τι να το κάνεις αν δεν έχεις καλή πέψη; Να γίνεται, δηλαδή, ομαλά και ειρηνικά ο κύκλος, από το στόμα στο στομάχι, και από το έντερο στην αφόδευση.

Μου το έλεγε πρόσφατα στο Oakleigh, ένας φίλος απ’ τα παλιά, με πολύ παράπονο. Κάθε μέρα μαθαίνω. Είναι και αυτός ένας τρόπος ζωής. Τα βλέπω καθημερινά μπροστά μου. Έκανα το λάθος και φίλησα στόματα, που τώρα μιλούν άσχημα για μένα. Στέγνωσα με τον τρόπο μου δάκρυα ανθρώπων, που στην συνέχεια, πλημμύρισαν με δάκρυα, τα δικά μου μάτια. Σήκωσα ανθρώπους από τις λάσπες, που μετά προσπάθησαν να ρίξουν και εμένα μέσα στις ίδιες λάσπες.

Ήμουν πάντα εκεί για ανθρώπους, που δεν ήταν όμως ποτέ, εκείνοι για μένα. Αλλά όλα τελικά ήταν μαθήματα. Μαθήματα ζωής. Και μάλιστα σωστά μαθήματα, αλλά από τους λάθους ανθρώπους. Μαθήματα επιβίωσης θα τα έλεγα, που θα με συντροφεύουν όμως πλέον για πάντα. Ίσως μέχρι να κυλήσει και το τελευταίο δάκρυ από τα μάτια μου . Κοιτάξτε με όμως ρε.

Μέσα στα μάτια θέλω να με κοιτάτε, και όχι στα πόδια μου. Αν μπορείτε να με κοιτάτε. Γιατί ακόμη και αυτό θέλει μαγκιά για να το κάνετε, που δεν την έχετε. Δεν με χαλάσατε όμως. Όσο και αν προσπαθήσατε. Είμαι ακόμα εγώ. Ο ίδιος όπως ήμουν πάντα. Δεν με αλλάξατε.

Παραμένω ακόμα ένα παιδί στην ψυχή. Απλά με μάθατε λίγο καλύτερα ρε. Με μάθατε να μην γίνω σαν τα μούτρα σας. Το μόνο αρνητικό που μου αφήσατε, είναι η επιφυλακτικότητα για τον διπλανό μου. Να μην πιστεύω πλέον ότι βλέπω. Να μην είμαι τόσο αφελής. Μόνο αυτό αλλάξατε πάνω μου.

Ίσως και να σας ευγνωμονώ γι’ αυτό. Ίσως έτσι προστατεύσω λίγο περισσότερο την καρδιά μου. Ίσως έτσι καταφέρνω να διακρίνω τους ψεύτες, τους εγωιστές, και τους μίζερους. Ίσως έτσι μάθω να ξεχωρίζω τα πρόσωπα από τα προσωπεία. Ίσως έτσι μάθω να διαθέτω τον χρόνο μου και την ενέργεια μου, σε αληθινούς και όχι ψεύτικους ανθρώπους. Γιατί υπάρχουν και αυτοί.

Δεν είναι αγγελικά πλασμένος ο κόσμος μου. Άλλωστε πότε δεν ήταν. Αλλά τον έφτιαξα με πολύ κόπο, για να τον κάνω έστω και για λίγο, όπως τον ονειρεύομαι. Όπως εγώ τον γουστάρω να τον βλέπω. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο, θέλω να μπαίνουν μόνο άνθρωποι που αξίζουν.

Τέλος οι συμβιβασμοί που υπέβαλα στον εαυτό μου. Για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Και όλοι εσείς αλλά και εγώ με τον εαυτό μου…. Για τα πραγματικά μου φιλαράκια, θα είμαι πάντα εκεί. Όπως με γνώρισαν, και όπως τους γνώρισα…. Και αιτία γι’ αυτά τα παράπονα, μια γυναίκα. Μια γυναίκα που δεν ήξερε να καταλάβει τον έρωτα, από την απιστία.

Καλή συνέχεια στην ημέρα σας.

===========================================

06 / 02 / 2023

Φίλες και φίλοι καλημέρα και καλή μας εβδομάδα. Δυστυχώς οι καιρικές συνθήκες μας έχουν κάνει άνω κάτω, αφού δεν μπορούμε πλέον να γνωρίζουμε, αν είμαστε σε καλοκαιρινή περίοδο, ή, σε χειμωνιάτικη. Και είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα που άκουσα σε καφενέ του Oakleigh.

Συζητούσαν δύο συμπάροικοι για… σταφυλιές ντοματιές, αγγουριές, κολοκυθιές και όλα τα σχετικά, και πως ο καιρός τα έχει κάνει όλα ρημαδιό. Να σκεφτείς έλεγε ο ένας στον άλλον, ξεκίνησα να πάω στο Frankston, ν’ αφήσω την κόρη μου σε μια φίλη της, και είχα το air-condition ανοικτό, λόγω ζέστης. Στην επιστροφή μου όμως, άναψα το καλοριφέρ γιατί… κρύωνα.

Πράγματι ο καιρός έχει κάνει πλέον στροφή 180 μοιρών τα τελευταία χρόνια, και δεν ξέρεις αν τελικά έχουμε καλοκαίρι, χειμώνα ή, άνοιξη. Την ίδια στιγμή, περπατάς στους δρόμους της Μελβούρνης τις βραδινές ώρες, και βλέπεις τις πιτσιρίκες με κάποια ανύπαρκτα μπλουζάκια, ενώ εσύ την ίδια στιγμή τουρτουρίζεις από το κρύο. Σημεία των καιρών μας μάλλον.

Πάμε τώρα και στα…. σοβαρά θέματα που αντιμετωπίζουμε στον κόσμο που ζούμε. Ποια είναι η καλύτερη στάση στο σεξ. Μην γελάτε. Έγινε μια έρευνα από περιοδικό της Αυστραλίας και βγήκαν οι… δημοσιογράφοι στους δρόμους για να μάθουν τα χούγια των ανθρώπων.

Εγώ πάντως δεν το κατάλαβα αυτό. Γιατί έβαλαν αυτό το ανόητο ερώτημα; Δεν υπάρχει πιο αντιερωτική ερώτηση απ’ αυτή. Χιλιάδες, έστω διαφορετικά, ρεπορτάζ σχετικά με την καλύτερη στάση έχουν γραφτεί και αναπαραχθεί. Τελικά, ποια είναι η καλύτερη στάση; Η καμία! Λέω εγώ.

Βλέπεις το κορίτσι με τα ολοφέγγαρα στο στήθος, την φεγγαροθεά, και σου μιλάει χωρίς να πει λέξη, σου ανάβει άστρα και φωτιές. Και εσύ θα… προβληματιστείς με το ακαδημαϊκό ερώτημα, ποια είναι η καλύτερη στάση για να βγάλετε τη λάβα, εσύ και εκείνη μαζί; Σοβαρά μιλάτε ρε;

Άλλη ερώτηση: Ποια είναι η καλύτερη ώρα για σεξ. Ερώτηση που σε ξενερώνει μόλις της ακούς. Ποιο είναι το καλύτερο μέρος στο σπίτι για να παρθείτε. Ποιο σημείο στο κορμί της γυναίκας χαρίζει μεγαλύτερο ερεθισμό. Ποια λέξη την φτιάχνει, την προετοιμάζει να της έρθει ο οργασμός. Αυτά και άλλα τέτοια σήμερα δεν υπάρχουν.

Είναι σα να ανοίγεις το τεφτέρι της μαγειρικής και διαβάζεις τόσο σκόρδο, τόσο λεμόνι και τόσο αλάτι να βάλεις στο τηγάνι και να το βράσεις τόσα λεπτά. Και το τεφτέρι του μηχανικού, τόσο σίδερο, τόσο μπετόν για να δέσει η δουλειά.

Ο πόθος έχει φουντώσει στο κορμί, πανέτοιμη η λάβα να ξεχυθεί, να απλωθεί το πάθος πάνω στα σεντόνια, να κεράσει τις χαρές του έρωτα. Και πριν ξεκινήσει το μυστήριο, πριν ανθίσουν οι σεξουαλικές ηδονές, να το… συζητήσουμε, ποια είναι η καλύτερη στάση, που θα λάβει χώρα το σμίξιμο, ακόμα με ποιο τρόπο, κανονικά, ιεροαποστολικά, πρωκτικά, αλά ”69” κ.α.

Να το ξαναπούμε. Με στρατιωτικούς βηματισμούς, με οδηγίες προσανατολισμού, με όρους πειθαρχίας δεν ξεκινάει η μαγεία της συνουσίας, γιατί από την εποχή του Διονύσου η αλήθεια στον έρωτα είναι δεμένη με την ελευθερία, την ελευθεριότητα. Τι άλλο να πω ρε φίλε;

Πάμε τώρα παρακάτω. Ερώτηση: Ξέρουμε τι σημαίνει σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Πρώτα αυτό και μετά αν είναι σωστό ή όχι να μπει στα σχολεία. Και από ποια ηλικία τα παιδιά να έχουν επιστημονικού τύπου γνωριμία με το σεξ. Γνώση για τα γεννητικά όργανα, και μετά όλα τα σχετικά με την αναπαραγωγή.

Όργανο του σώματος το στομάχι, το μάτι, το συκώτι, οι πνεύμονες, το μυαλό, η γλώσσα κ.λ.π. Ε, αντιληπτό λοιπόν, πως είναι σπουδαιότερο να ξέρει κάνεις τα βασικά, όσο γίνεται νωρίτερα για το πέος του άνδρα και το αιδοίο της γυναίκας, παρά για το… παχύ έντερο το… αυτί και την καρδιά του.

Στο φινάλε, τα γεννητικά όργανα ο άνθρωπος έχει την ευχέρεια να τα πιάνει με τα χέρια, να τα ”χρησιμοποιεί”, ενώ άλλα όργανα του σώματος, όσο και αν είναι θεμελιώδη στην ομαλή λειτουργία του οργανισμού, κάνουν το παιχνίδι τους, δουλεύουν μόνα τους χωρίς να ρωτάνε τον ”ιδιοκτήτη”, τον άνθρωπο.

Έλα όμως που το…. παπαδαριό θέλει να έχει άποψη και σ’ αυτό το θέμα. Από που και ως που όμως; Και η εκκλησιαστική άποψη είναι να μη διδάσκεται τίποτα στα σχολεία για το σεξ. Με ποιο σκεπτικό όμως; Να μη ξέρουν τα παιδιά τίποτα το σχετικό. Δεν το έχουν ανάγκη.

Αυτή είναι η ”θέση” της εκκλησίας. Και γιατί χώνουν τη μύτη της οι δεσποτάδες στο θέμα σεξ; Οι αρχιερείς δεν κάνουν σεξ, άρα οι ίδιοι δεν έχουν ανάγκη να μάθουν. Για ποιο λόγο να πληροφορηθούν γύρω από ένα ζήτημα άχρηστο για αυτούς; Μήπως κάνω λάθος;

Τα παιδιά, όμως, αύριο θα γίνουν εραστές και ερωμένες, σύζυγοι και γονείς. Όποιος λέει ότι είναι περιττό να έχουν γνώση σε ότι αφορά το σεξ, τότε στην καλύτερη είναι άτομο της πλάκας, Της πολύ πλάκας. Και δυστυχώς το παπαδαριό, μας έχει συνηθίσει σε τέτοιου είδους πλάκες.

Επανέρχομαι όμως στο ερώτημα. Γιατί το παπαδαριό ασχολείται με αντικείμενο άσχετο σ’ αυτούς. Γιατί αρνείται τη σχολική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση; Επειδή έχει εξουσία! Επειδή για τον κοσμάκη δεν υπάρχει πιο μεγάλο, πιο ισχυρό πράμα από τον Θεό.

Και τον παντοδύναμο τον εκπροσωπούν οι παπάδες, η εκκλησία, όχι η παιδεία, όχι η τέχνη, όχι η επιστήμη, όχι η γνώση. Οι πιστοί, τα εκατομμύρια των πιστών είναι η δύναμη του παπαδαριού. Η συντριπτική πλειοψηφία των πιστών, ακόμα και να μην κάνει κέφι τους ρασοφόρους, δεν τους ξεχωρίζει από την υπηρετικό τους έργο στον Ύψιστο. Άλλη μια σημερινή κατάντια, όταν το 90% των κληρικών έχουν ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Λέτε γι’ αυτό;

Με τη σύριγγα στο χέρι… Ότι χειρότερο να σε βρουν έτσι πεθαμένο Αμέτρητα περιστατικά στην Ελληνική μας παροικία, που περνούν στα δεφτέρια, απλά σαν νούμερα. Σήμερα δεν υπάρχει περίπτωση κάποιο νεαρό άτομο, να μην δοκιμάσει μια ναρκωτική ουσία. Ακόμη και όσους ασχολούνται με τον αθλητισμό.

Άσε τους θαυμαστές των πρωταθλητών που τους θαρρούν αντοπάριστους Δεν πιάνονται οι υψηλές επιδόσεις και τα παγκόσμια ρεκόρ χωρίς να είναι φαρμακωμένοι. Και οι ηθοποιοί στον πλανήτη Hollywood είναι απίθανο να παίζουν επαγγελματικά στο υψηλό επίπεδο, στο ύψος των άστρων, χωρίς να καταφύγουν στο ναρκωτικό. Δεν γίνεται αυτό.

Η ”μαντάμ” τσατσά, όπως ήταν γνωστή τα παλιά χρόνια η υπεύθυνη του μπουρδέλου, είναι το αφεντικό στο «Σπίτι». Κωλοπετσωμένη γυναίκα του πεζοδρομίου, η οποία όμως λόγω κλάσης εξελίχθηκε σε αληθινή ”κυρία”, ικανή να διαχειρίζεται σε προσωπικό επίπεδο την τέχνη στις σχέσεις με άτομα υπεράνω υποψίας και αμαρτίας.

Με άτομα πασίγνωστα, δακτυλοδεικτούμενα στην κοινωνία. Τον άνθρωπο τους στο πρόσωπο της ”μαντάμ” βρήκανε υπουργοί και μεγαλοεπιχειρηματίες, ή ένας εισαγγελέας, λέμε τώρα, άτομα, ναι μεν σε υψηλές θέσεις, αλλά τους είναι κομματάκι δύσκολο να πνίγουν τις σεξουαλικές τους ορμές.

Αληθινή ιστορία. Επειδή παίζω έντιμα ελπίζω να συγχωρέσετε τη διακριτικότητά μου. Αποφεύγω το όνομα του συγκεκριμένου συμπάροικου, που επισκεπτόταν το «Σπίτι» της πατρώνας, αυτός όχι για να συνευρεθεί μ’ ένα από τα κορίτσια του οίκου ανοχής, αλλά για να κάνει… μπανιστήρι.

Να παρακολουθεί δηλαδή να χαμουρεύονται και να συνουσιάζονται ένα κορίτσι του ”σπιτιού”, η πόρνη και ο άνδρας πελάτης. Αν αναφέρω το όνομα κινδυνεύω να κατηγορηθώ, και δικαιολογημένα, από κάποιον της οικογένειας του μακαρίτη πλέον σήμερα, για δυσφήμηση της μνήμης του.

Αναφέρω μόνον ότι ο τύπος, ένας αρχοντάνθρωπος της παλιάς εποχής με καλή οικογένεια, επισκεπτόταν ένα συγκεκριμένο μπουρδέλο κάπου στο St, Yarra και έκανε την δουλειά του. Ήταν ένα μπουρδέλο που εξυπηρετούσε και την οφθαλμολαγνεία.

Από ειδικά «κατασκευασμένες» τρύπες ο μπανιστηρτζής χόρταινε σεξουαλική ικανοποίηση βλέποντας τους άλλους να είναι σε κανονική δράση. Ο ματάκιας ένοιωθε μεγαλύτερη απόλαυση «ερωτική» από εκείνον που έκανε τη δουλειά στο κρεβάτι με κορίτσι του ”σπιτιού”. Ο καθένας, θα πεις, με την… ιδιαιτερότητα του. Όπως τη βρίσκει.

Το είχα γράψει από την πρώτη στιγμή, που έπιασα μολύβι στα χέρια μου. Ο εχθρός της Ελλάδος είναι ένας και μοναδικός. Ο πρώτος, δηλαδή, και αιώνιος εχθρός της Ελλάδας είναι ο Τούρκος. Και είναι επόμενο. Θα ήταν περίεργο και κόντρα στην Ιστορία να μη σκέπτεται διαρκώς ο Τούρκος πως και πότε να μας καταπιεί.

Νο1, ο Τούρκος είναι πιο ισχυρός. Πως, λοιπόν, ο Ασιάτης πρώην βάρβαρος να ησυχάσει όταν παραμένει σταθερά μεγαλύτερο μέγεθος από τη μια, και από την άλλη ο παράδεισος του Αιγαίου ανήκει στην μικρή Ελλάδα. Η οποία Ελλάδα, για να κάνουμε ταμείο, όποτε έτσι ή αλλιώς βρέθηκε αντίπαλος της Τουρκίας δεν κέρδισε. Έχασε.

Όταν λέμε όμως ”ο Τούρκος” εννοούμε την Τουρκία. Αφήνουμε στους μαλάκες και λοιπούς της πλάκας να μιλάνε για τον… λαό της Τουρκίας. Μόνο τα νούμερα της πολιτικής αναφέρονται στους… λαούς. Κανένας πόλεμος, κανένας τσαμπουκάς δεν αποφασίστηκε από τον.. λαό της Βρετανίας, της Αμερικής, της Γερμανίας. της όποιας χώρας.

Στις 31 Ιανουαρίου, το 1996, με ”επέμβαση” του ΝΑΤΟ έληξε η κρίση στην περιλάλητη ιστορία των Ιμίων. Στις δυο βραχονησίδες, κάπου κοντά στην Κάλυμνο, την κυριότητα των οποίων αμφισβητούσε η κυβέρνηση της πρωθυπουργού Τανσού Τσιλέρ επί πρωθυπουργίας στην Ελλάδα του Κώστα Σημίτη.

Το επεισόδιο στα Ίμια μόνο έκπληξη δεν προκαλεί. Μ’ αυτόν τον κερατά γείτονα, που έχει στρογγυλοκαθίσει σε εδάφη της αρχαίας Ελλάδος, θα είμαστε πάντα σε συναγερμό. Και επειδή είμαστε η μικρή Ελλάδα εξασφαλίζουμε την ”ησυχία” μας κατεβάζοντας το παντελόνι στην πλανηταρχία.

Κύριο θέμα τον τελευταίο καιρό στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης, η Αθηνά Ωνάση. Φως φανάρι ότι το κορίτσι κουβαλούσε τα σημάδια της δυστυχίας της, ακόμα και στις καλύτερες στιγμές της. Στον έρωτά της με τον ψυχρό εκτελεστή Αλβάρο, στο γάμο της, στην κάθε επιτυχία της, αθλητική και όχι.

Και ψυχολόγος να μην είσαι η κάθε φωτογραφία της, ακόμα και στην πιο τρυφερή στιγμή με τον επί 11 χρόνια σύζυγό της, πρόδιδε την καταδίκη της. Μοιραίο. Το κορίτσι παντρεύτηκε το 2005 τον Βραζιλιάνο ιππέα Αλβάρο, αλλά σύμφωνα με το προγαμιαίο συμφωνητικό, όλη της η προσωπική περιουσία ήταν κατοχυρωμένη σ’ αυτήν, σε περίπτωση που προκύψει διαζύγιο.

Και που τελικά προέκυψε. Γι’ αυτό η κόρη της Χριστίνας, η εγγονή του Ωνάση, κέρδισε τη δίκη από τον προικοθήρα πρώην σύζυγό της, μετά το διαζύγιο τους, το 2017. Και, μάλιστα, ο Αλβάρο πήρε λιγότερα απ’ όσα ”δικαιούνταν”, πάντα σύμφωνα με το προγαμιαίο, διότι αποδείχθηκε πως κεράτωνε την Αθηνά.

Με την ευκαιρία. Ο πρώτος Έλληνας που έκανε προγαμιαίο συμβόλαιο, ήταν ο… Αριστοτέλης Ωνάσης, πριν παντρευτεί με την Τζάκυ Κένεντυ. Επειδή, όμως, οι νόμοι στην Ελλάδα δεν αναγνώριζαν αυτό το κόλπο, λόγω Ωνάση και για πάρτη του, η χούντα επιτόπου άλλαξε τη νομοθεσία.

Και όμως! Μέχρι το 1996 στο σχετικό τεφτέρι που ανοίχθηκε, δεν καταχωρήθηκε στην Ελλάδα ούτε ένα προγαμιαίο συμβόλαιο. Μετά άρχισε να φτιάχνεται η σχετική λίστα, όμως είναι απόρρητη και γι’ αυτό δεν δημοσιεύεται ποια ζευγάρια, συνήθως με διαφορά ηλικίας(!), παντρεύτηκαν και έχουν καταθέσει προγαμιαίο συμβόλαιο.

===========================================

30 / 01 / 2023

Φίλες και φίλοι, καλημέρα και καλή εβδομάδα και θα πρόσθετα επίσης και καλό μας μήνα, αφού ο Ιανουάριος φεύγει και αυτός σε δύο μέρες, με αμέτρητα προβλήματα στην ανθρωπότητα, και ποιος άραγε να γνωρίζει τι άλλα έρχονται στους επόμενους μήνες.

Δεν περνάει μέρα όμως φίλες και φίλοι, που να μη φάμε στη μάπα και ένα άλλο άγριο έγκλημα. Τι να έπαθε τελικά ο άνθρωπος, και έφτασε σε τούτη τη φρίκη; Να διαπράξει βαρβαρότητα την οποία, τελικά, πληρώνει και ο ίδιος. Θύμα το θύμα του, θύτης και θύμα ο εγκληματίας.

Γιατί, όμως, να απορεί κανείς και για το πιο απίθανο έγκλημα, όταν η περπατησιά του δίποδου από καταβολής είναι βουτηγμένη μέσα στο αίμα. Το ρούχο του, από δέρμα ζώου μέχρι ΥΦΑΣΜΑ βιομηχανίας, το λεκιάζει με τη βία του. Βίος στολισμένος με βία. Αίμα μέσα στο αίμα.

Και στους αιώνες πέφτει το μέγα ερώτημα το οποίο έχει βασανίσει φιλοσόφους. Ο άνθρωπος είναι καλός ή κακός; Δυο είναι οι απαντήσεις. Ο άνθρωπος είναι καλός, είναι και κακός, η πρώτη. Ο άνθρωπος δεν είναι καλός, ούτε κακός, η δεύτερη. Εδώ κανονικά θα έπρεπε να τελειώσει η κουβέντα μας.

Για να περιοριστούμε όμως, στην μετά Χριστό εποχή, όλα τα μεγάλα μυαλά ψάχτηκαν: Είναι ”τομάρι ο άνθρωπος ή από τη φύση του καλός;”…. Φωτισμένοι φιλόσοφοι, σχολές φιλοσοφίας έχουν καταθέσει το απόσταγμα της μονάκριβης σκέψης τους για το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής.

Είπαμε όμως. Οι απαντήσεις είναι δυο. Και αν δεν φθάνουν να καλύψουν το ερώτημα, ας προστεθεί και μια τρίτη αλήθεια: Ο άνθρωπος είναι ικανός για το χειρότερο του χειρότερου. Σφαγές, δολοφονίες, αιματοχυσίες, είναι μόνο μερικές από τις καθημερινές του πράξεις.  

Πάμε τώρα σε κάποια άλλα επίσης σοβαρά προβλήματα, που απασχολούν καθημερινά την Ελληνική μας παροικία. Τα διαζύγια πλέον, είναι ένα καθημερινό αλλά και δυσάρεστο γεγονός.    Κάθε μέρα μαθαίνουμε και έναν ακόμη διαλυμένο γάμο. Οι αιτίες πολλές. Ευτυχώς όμως που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχουν παιδιά στην μέση

Μια από τις βασικότερες αιτίες, αν όχι η μοναδική, είναι η απιστία, είτε από την μία πλευρά, ή, ακόμη και από τις δυο πλευρές παράνομες σχέσεις. Και στις περισσότερες περιπτώσεις, και εδώ είναι το περίεργο, η απιστία έχει να κάνει, με κάποιον ή, κάποια προηγούμενη σχέση.

Και βλέπουμε έναν γάμο που κόστισε τουλάχιστον 100.000 δολάρια, μέσα σε λίγους μήνες, να έχει γίνει παρελθόν. Η γυναίκα τις περισσότερες φορές να επιστρέφει στον «πρώην γκόμενο» και ο άντρας να επιστρέφει στην μάνα του και τον πατέρα του.

Όλα αυτά, είναι πλέον μια καθημερινή συνήθεια στην ζωή μας που δεν μας προκαλεί πλέον καμμιά μα καμμιά εντύπωση. Σημεία των καιρών μας. Τώρα είναι και το άλλο, που γίνεται αφορμή για ένα διαζύγιο. Ο άνδρας θέλει, αλλά η σύζυγος αποφεύγει να έρθουν σε συνουσία.

Δεν του «κάθεται» η κυρία με διάφορες δικαιολογίες. Ίσως γιατί το μυαλό της είναι εκεί που βρισκόταν το πρωί με τον γκόμενο. Τι να κάνει λοιπόν ο φουκαράς; Αταίριαστη σ’ αυτόν η χρήση βίας. Ποιο, άλλωστε, το νόημα μιας αληθινής συντροφικής σχέσης, όταν ο ένας για να ικανοποιηθεί σεξουαλικά θα χρειαστεί να ρίξει μερικά χαστούκια.

Την ίδια στιγμή η κυρία του γυρίζει την πλάτη. Με το ζόρι να προσπαθήσει τη διείσδυση. Από την άλλη ποιο το νόημα της έγγαμης σχέσης και της κοινής διαβίωσης, όταν η γυναίκα δεν έχει κέφια σεξουαλικά; Και, μάλιστα, είναι ολότελα αδιάφορη αν ο σύζυγος επιθυμεί να την αγκαλιάσει, να την φιλήσει.

Συμβαίνει. Σε ποσοστό συζύγων, μάλιστα, μεγαλύτερο απ’ όσο θαρρούν τα άλλα ζευγάρια, εκείνα που δεν αντιμετωπίζουν έτσι ή αλλιώς πρόβλημα… αποχής. Απουσίας της σεξουαλικής πράξης. Συμβαίνει, λοιπόν, και στην καλύτερη, σε κάποιες περιπτώσεις, το… καλό προκύπτει μια φορά στους τρεις ή στους έξι μήνες.

Πρόβλημα να καταγράφεται… ”σεξουαλικό επεισόδιο” στην οικογενειακή ατζέντα μια φορά στον έναν χρόνο, ίσως και στον ενάμισυ χρόνο. Χωρίς πολλά λόγια. Η ευθύνη είναι της γυναίκας, η οποία επικαλείται διάφορες δικαιολογίες. Ότι είναι… κουρασμένη, πονάει το κεφάλι της, δεν κοιμήθηκε καλά χθες, και τα σχετικά.

Ότι άλλο ψεύτικο έρχεται στο μυαλό της, προκειμένου να κρατήσει μακριά τον αρσενικό. Φταίει και ο σύζυγος που έχει βαρεθεί σεξουαλικά την γυναίκα του, την  οποίαν βλέπει άσχημη, χοντρή, πλαδαρή, καθόλου σεξουαλική και  τραβηχτική. Με μία κουβέντα. Η συνεύρεση είναι ”υποχρεωτική” στο γάμο.

Γουστάρει, δεν γουστάρει ο ένας από τους δυο οφείλει να… υποχωρήσει στο ταίρι του, το οποίο έχει τις ανάγκες του. Τις καθαρά σαρκικές, πέρα από τις συναισθηματικές, που επιβεβαιώνουν τη σχέση. Και, στο φινάλε, το εξωσυζυγικό σεξ είναι επικίνδυνο.

Να κουβαλήσει καμία αρρώστια ο ένας από τους δυο, αν αρχίσει να ξαπλώνει σε ξένο κρεβάτι. Άσε ότι παίζει ο κίνδυνος να φτιάξει μόνιμο δεσμό εξωσυζυγικό. Όλα αυτά από επίσημα άτομα, που ασχολούνται με παρόμοιες περιπτώσεις στα προβλήματα ενός γάμου.

Τρεις γάμους είχε κάνει στο παρελθόν ο Ώλντριν και είπε για να πιάσει στα σίγουρα ο τέταρτος να πάρω γυναίκα στα μέτρα μου. Και στην ηλικία μου. Η νύφη είναι γιατρίνα και εργάζεται στις επιχειρήσεις του γαμπρού.

Δεν έγινε γνωστό αν οι νεόνυμφοι πριν από τη γαμήλια τελετή υπέγραψαν προγαμιαίο σύμφωνο. Τι, δηλαδή, δικαιούται η 64χρονη αν την σουτάρει αύριο ο αστροναύτης. Την χωρίσει ή πόσα θα τον κληρονομήσει αν μετά από κάποιο διάστημα εκείνος φύγει στους ουρανούς, και μάλιστα αυτή την φορά, χωρίς διαστημόπλοιο.

Οι πρώτοι γιατροί στον πλανήτη ήταν τα ζώα. Να ξέρουμε τι λέμε. Ο πρώτος χειρούργος ο γορίλας. Τραυματίστηκε το ζώο; Τοποθετεί πάνω στην ανοικτή πληγή φύλλα από δέντρα, μόνος του μπαντάρει το τραύμα.

Τα πρώτα μαστόρια, οι πρώτοι κατασκευαστές σε φωλιές, σε καβάτζες, είναι τα ζώα. Τους πρώτους δρόμους σε δάση, σε βουνά, σε κάθε εδάφη ο άνθρωπος τους άνοιξε πάνω στα πατήματα ζώων. Στα χνάρια των τετράποδων.

Στην αιωνιότητα κανένα ζώο δεν έχει πάρει κάτι από τον άνθρωπο, αντίθετα το δίποδο έχει διδαχθεί τα άντερά του από τα τετράποδα, τα ερπετά, τα πτηνά, ό,τι άλλο ζωντανό κυκλοφορεί στη φύση. Λέω και το άλλο. Κατά μια απόκρυφη θεολογική θέση ο Θεός δημιούργησε και τα ζώα μονάχα για έναν λόγο. Να υπηρετούν τον άνθρωπο, κυρίως να τον διδάσκουν.

Ένα Boeing 727 της Ολυμπιακής Αεροπορίας, που αποσύρθηκε το 1969 αγοράστηκε σχεδόν 30 χρόνια μετά από έναν Αμερικανό. Το αεροσκάφος αυτό, δεν ήταν τυχαίο, καθώς ήταν εκείνο που μετέφερε τη σορό του Αριστοτέλη Ωνάση από το Παρίσι για να ταφεί στην Ελλάδα.

Ο Αμερικανός Bruce Campbell αγόρασε το σιδερένιο θωρηκτό το 1999 έναντι 100.000 δολαρίων κι έκτοτε το μετέτρεψε σε κατοικία. Το αεροπλάνο πέταξε τελικά μέχρι τις ΗΠΑ, όπου ακολούθως χωρίστηκε σε τέσσερα κομμάτια και μεταφέρθηκε οδικώς στις ΗΠΑ σε ένα προάστιο του Πόρτλαντ.

Σε έναν χώρο ο οποίος είναι ιδιοκτησίας του Campbell και που βρίσκεται σε δασική έκταση, αφού πρώτα αφαίρεσαν τους κινητήρες και το διαμόρφωσαν έτσι ώστε να είναι κατοικήσιμο. Η διαδικασία αυτή κόστισε παραπάνω από το ίδιο το αεροπλάνο, αφού έφτασε τα 120.000 δολάρια!

Ακολούθησε η ανακαίνιση που διήρκησε 2 χρόνια. Ο Campbell ξόδεψε άλλα 15.000 δολάρια για να μετατρέψει το αεροπλάνο σε σπίτι. Πρόσθεσε ένα αυτοσχέδιο ντους, νιπτήρα, φορητό πλυντήριο, ψυγείο και καρότσι σερβιρίσματος από άλλο αεροπλάνο, το οποίο χρησιμοποιεί σαν ντουλάπι για τα τρόφιμά του. Ωστόσο, κάθε μήνα πρέπει να δίνει συνολικά 370 δολάρια, 220 σε φόρους και άλλα 150 περίπου σε ρεύμα και νερό.

========================================

23 / 01 / 2023

Το κορίτσι είναι γνωστή στα νυχτερινά μαγαζιά της Μελβούρνης. Βρισκόταν πριν από λίγο καιρό, με μια παρέα σε ξενυχτάδικο, και μάλιστα σε πολύ μεγάλα κέφια, για όσους τουλάχιστον την γνωρίζουν. Και μεταξύ μας τώρα, είναι γυναίκα με τα όλα της. Σώμα, ομορφιά και περπατημένη.

Πιωμένη όμως, όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή της. Όχι, δεν είναι αλκοολική βέβαια. Αλλά όταν βρεθεί στα κέφια της πίνει. Την συγκεκριμένη όμως βραδιά βρισκόταν εκτός εαυτού.  Αδιαφορεί αν με τον τρόπο που κάθεται, και με τις χειρονομίες της, προκαλεί σεξουαλικό πυρετό στους τρεις αρσενικούς της παρέας. Αστειεύεται μαζί τους, δέχεται με «ζεστή» διάθεση κάθε τολμηρή τους ατάκα.

Ένας από τους τρεις αποφασίζει να καθίσει δίπλα της, κολλητά. Της πιάνει το χέρι, κολλάει το πόδι του στο μισό γυμνό μηρό της. Η ατμόσφαιρα στο μπαρ ανάβει ακόμα, τα γελάκια, τα αστειάκια, τα ψιλοχαμουρέματα γίνονται πιο επιθετικά, πιο ερεθιστικά.

Εκείνη δεν σταματά να πίνει. Να τσουγκρίζει το ποτήρι της, είναι ήδη μισομεθυσμένη, και μετά από δέκα λεπτά ο ένας από τους τρεις άντρες την «σηκώνει» όρθια, και αυτή κρέμεται επάνω του. Την πήρε κι έφυγαν. Την καβάτζωσε στο αυτοκίνητο του και πήγαν στο διαμέρισμά του.

Τώρα. Από την κατάθεση της κοπέλας μαθαίνουμε, ότι το συγκεκριμένο άτομο, γνωστός και αυτός στην παροικία, μπήκε μέσα της. Τουλάχιστον τρεις φορές. Την επομένη κιόλας η κοπέλα, αφού συνήλθε εντελώς, με τη βοήθεια δικηγόρου κατήγγειλε τον άντρα στην αστυνομία για βιασμό.

Μάλιστα. Ποιος βιασμός όμως; Είναι μια δύσκολη ιστορία, με απρόβλεπτες εξελίξεις προς το παρόν. Ερώτηση: Τι θα πει βιασμός; Είναι το αδίκημα της σεξουαλικής συνεύρεσης ανάμεσα σε δύο άτομα, όταν προκύψει χωρίς τη συγκατάθεση της μίας πλευράς. Με βία.

Τι θα ισχυριστεί όμως στο δικαστήριο η κυρία; Πώς η ίδια δεν ήθελε. Δεν επιθυμούσε τη σεξουαλική επαφή. Σύμφωνοι. Πώς το ήξερε αυτό όμως ο άνδρας; Δεν του αντιστάθηκε. Δεν ήταν, άλλωστε, σε θέση να πει «όχι», μεθυσμένη ήταν. Δεν είναι ξεκάθαρο πρόβλημα ο βιασμός.

Μπέρδεμα. Πάντα θα παραμένει θολό για τη δικαιοσύνη. Ο άνδρας συνήθως υποστηρίζει πώς αφού η γυναίκα αποδεχόταν το φλερτ του ήταν επόμενο να περίμενε τη ”συνέχεια” της φάσης. Όσο αφορά την μεθυσμένη, πιθανόν και να μη βρει το δίκαιο της.

Το ίδιο και η βιασθείσα γυναίκα όταν είναι… κοιμισμένη. Κοιμόταν η γυναίκα, γυάλισε το μάτι του αλλουνού και όρμησε. Και σ’ αυτή την περίπτωση η πλευρά του άνδρα θα πει ότι δεν στέκει ο ισχυρισμός πώς η άλλη δεν είχε επιθυμία για σεξ.

Ούτε στέκει κατηγορία πώς έγινε με το ζόρι η δουλειά. Βεβαίως και δεν είναι αντρικό να εκμεταλλευτεί ο άνδρας την παθητική στάση της γυναίκας όταν αυτή είναι μεθυσμένη ή σε βαθύ ύπνο. Ανανδρία ναι. Αλλά και βιασμός;   Ο χρόνος θα δείξει τι θα γίνει στην συνέχεια.                             

Τώρα, το κοριτσάκι απ’ ότι λένε, από τον καιρό που ήταν στο γυμνάσιο, ήταν ζωηρούλα. Θα έγραφα καλύτερα, ότι ήταν πολύ άτακτη. Μια φορά την εβδομάδα, την κοπανούσε για 2 με 3 ώρες πήγαινε όπου πήγαινε και επέστρεφε και πάλι, για να πάρει την τσάντα της και να επιστρέψει στο σπίτι της.

Αυτές οι κακές συνήθειες ήταν πολύ δύσκολο ν’ αλλάξουν στην πορεία. Τι θα γίνει στο δικαστήριο, κανείς βέβαια δεν είναι σε θέση να γνωρίζει, εκτός από τους δικηγόρους την αστυνομία και τον δικαστή, αν προχωρήσει βέβαια η υπόθεση στο δικαστήριο.

Ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις βγαίνουν πολλά πράγματα στην επιφάνεια, που φέρνουν τόσο το θύμα, όσο και τον δράστη σε πολύ δύσκολη θέση. Φυσικά δεν είναι ούτε η πρώτη, αλλά ούτε και η τελευταία παρόμοια περίπτωση. Ουρές περιμένουν στην σειρά για να ακουστούν στο δικαστήριο.

Το πρώτο και μεγαλύτερο κόλπο, και μάλιστα και με την ευλογία της εκκλησίας του χριστιανισμού, ήταν η συγνώμη. Λες Συγγνώμη και όλα είναι σα να μην έγιναν. Τα πιο φρικτά εγκλήματα. Οι πιο μαύρες προδοσίες. Οι ανεπανάληπτες βρωμιές, και όλες στο όνομα του Θεού.

Με τη Συγγνώμη όμως, σβήνεις ότι δεν θες να θυμάσαι και πάμε όλοι παρακάτω. Τα ξεχνάμε. Άνθρωποι της αγγλικανικής Εκκλησίας είχαν συμμετοχή στο εμπόριο σκλάβων, την εποχή της βασίλισσας Άννας, αρχές του 1700. Τα όργια οι άνθρωποι. Δεν τρέχει τίποτα όμως.

Ήρθε μετά από 300 χρόνια ο αρχιεπίσκοπος του Canterbury, ο Νο 1 της εκκλησίας της Αγγλίας και είπε το χριστιανικότατο Συγγνώμη. Και καθάρισε. Και ξεβρώμισε και τον χριστιανισμό και τα καθάρματα, που στο όνομα της άγιας πίστης του Χριστού είχαν οργανωμένο δουλεμπόριο.

Το παπαδαριό στην Αγγλία δεν άφηνε ούτε να πλησιάσουν στις εκκλησίες οι μαύροι, ας ήταν βαπτισμένοι χριστιανοί. Δεν είχαν το ίδιο χρώμα στο δέρμα, ήταν μπλακ. Περασμένα ξεχασμένα όμως. Η τιτίκα ο αρχιεπίσκοπος, ζήτησε συγγνώμη και σβήστηκε και αυτό το αίσχος.

Η αστυνομία της Αυστραλίας, έχει προχωρήσει και διεθνώς μάλιστα, σε μια σειρά από συλλήψεις, που έχουν να κάνουν με εμπόριο ναρκωτικών. Δεν βλέπω κάτι το περίεργο μέχρι τώρα. Αυτό που έχει μεγάλη σημασία, είναι ο τρόπος που η αστυνομία, έφτασε στα ίχνη τους, ακόμη και όταν οι πρωταγωνιστές βρισκόντουσαν εκτός Αυστραλίας.

Σύμφωνα με όσα ακούστηκαν στο δικαστήριο, η σύγχρονη τεχνολογία, είχε κάνει για άλλη μια φορά το θαύμα της. Ο άλλος βρισκόταν σε εξωτική παραλία, της Καραϊβικής, και οι «ομπρέλες» της αστυνομίας, μαγνητοφωνούσαν όχι μόνο τις συνομιλίες, αλλά ακόμη και το σημείο, που γινόταν το νταλαβέρι.

Είναι γεγονός, πως το κράτος υπερέχει της τρομοκρατίας, της μαφίας, της κάθε παρανομίας, γιατί παίζει φανερά και κυριλάτα με όλα τα ατού της. Δικαιοσύνη, αστυνομία, νομοκρατία και αν χρειαστεί ακόμη και με την πιο ακραία μορφή βίας, τον στρατό. Και άμα λάχει το κράτος, σε κάποιο βαθμό, ανοίγει νταραβέρι από θέση ισχύος και με το παρακράτος.

Αυτά πάνε πακέτο, άλλωστε. Το κράτος και το παρακράτος. Κόσμος και υπόκοσμος. Νομιμότητα και παρανομία. Η δουλειά γίνεται κυριλάτα, καμιά διάθεση να προκαλέσουν την κοινωνία. Η μαφία για παράδειγμα έχει σουλουπωθεί και χωρίς καουμποϋλήκια και μαγκιές κρατάει δεσμούς συνεργασίας με την πολιτική εξουσία.

Στατιστικά το 10% των ανθρώπων είναι ομοφυλόφιλοι καραμπινάτοι. Αυτό είναι το ποσοστό των ξεκάθαρων gay, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι άλλες… κατηγορίες, bisexual, ομοφυλόφιλοι με asexual συμπεριφορά κλπ, ισχύει και για άνδρες και για γυναίκες. Και όσες φορές έχει ερευνηθεί το ζήτημα επιβεβαιώνεται στατιστικά. Στον πληθυσμό του πλανήτη κατά 10% κυκλοφορούν πάνω κάτω καθαρόαιμοι και ενεργοί ομοφυλόφιλοι.

Πόσοι gay όμως υπάρχουν στο παπαδαριό; Να, ένα ερώτημα ενδιαφέρον και αναπάντητο. Στους ιερείς της εκκλησίας, και μιλάμε γενικά, για όλες τις Εκκλησίες, όλων των δογμάτων, χριστιανικών κι όχι. Ασφαλώς το ποσοστό των ρασοφόρων είναι πολύ μεγαλύτερο από το 10%. Δεν γνωρίζει κανείς με βεβαιότητα και ακρίβεια, έστω στο περίπου, πόσο είναι μεγαλύτερο το ποσοστό, διότι δεν έχει επιχειρηθεί ποτέ σχετική έρευνα. Υπεύθυνη. Έγκυρη.

Πόσοι κληρικοί, ιερείς, μητροπολίτες, μοναχοί, ιερομόναχοι, σ’ όλο το σύστημα. Πόσοι, το 37%, το 62%, το 75%. Ποιο είναι το άγνωστο ποσοστό; Το γνωστό εκτός Εκκλησίας είναι καρατσεκαρισμένο επιστημονικά, κοινωνικά, και δεν ξεπερνά το 10%.

Καταλήγω. Επειδή κάποιοι μητροπολίτες της ορθοδοξίας λένε φοβερά πράγματα ενάντια των ομοφυλοφίλων. Επειδή δεν θεωρούν απλά αμαρτία την ομοφυλοφιλία, αλλά ρίχνουν κατάρες και στέλνουν στην κόλαση τους ομοφυλόφιλους. Επειδή προτρέπουν τους χριστιανούς να ξεκινήσουν αγώνα κατά της ομοφυλοφιλίας. Γι’ αυτό προτείνω:

Η ίδια η Εκκλησία να κάνει γκάλοπ, πρώτα. Πόσοι είναι οι κραγμένοι και οι κρυφοί ομοφυλόφιλοι. Και αφού επίσημα η ομοφυλοφιλία δεν είναι αποδεκτή από τη θρησκεία, να ξεκινήσει ο εκκλησιαστικός αγώνας για να καθαρίσει ο δικός της χώρος. Να μη μείνει ούτε ένας gay στο παπαδαριό. Πρώτα αυτό, και μετά να συνεχιστεί ο καθαρτικός αγώνας στην εκτός Εκκλησίας κοινωνίας. 

Παίζει όμως και αυτή η επιστημονική εξήγηση, ότι όπως άλλος είναι εθισμένος στο αλκοόλ, στον τζόγο, στο ναρκωτικό, έτσι και κάποιοι ιερωμένοι είναι εξαρτημένοι στο να χαμουρεύουν και να διεισδύουν σε νεανικά κορμιά.

Δεν υπάρχουν μας λένε συνεχώς, ροζ σκάνδαλα στην εκκλησία. Δεν είναι καλό να μη βλέπουμε ωμά την πραγματικότητα. Τα σκάνδαλα είναι κόκκινα. Κατακόκκινα. Και τόσο εύκολα γλιστράει στην ανωμαλία ο πεινασμένος ερωτικά και ορκισμένος στην αποχή, την εγκράτεια.

Ο όρκος αγαμίας δεν είναι ικανός να δαμάσει τις ορμές, τις επιθυμίες της σάρκας. Ούτε το ράσο θα του σταθεί εμπόδιο. Μήπως, όμως, ο έτσι γίνεται παπάς επειδή τη βρίσκει στο ομοφυλοφιλικό σεξ; Μήπως η ίδια η εκκλησία γνωρίζει εκ των προτέρων ποιους δέχεται στους κόλπους της;

Τελειώνω και για σήμερα με ένα θέμα καυτό, απ’ όλες τις πλευρές του. Έχεις σκύλο; Έχω. Τον χαϊδεύεις; Όχι κάθε μέρα. Λάθος! Μια φορά την ημέρα, κάθε μέρα για ένα-δύο λεπτά να έχεις τη δική σας αγαπησιάρικη στιγμή. Τη χαδιάρικη στιγμή.

Υιοθέτησες σκύλο και δεν τον χαϊδεύεις, είναι σα να μην έχεις σκύλο. Εκτός κι αν θέλεις σκύλο και στην πραγματικότητα είσαι αδιάφορος γι’ αυτόν. Δεν σ’ ενδιαφέρει, δηλαδή, αν ξέρει το ζώο πως δεν το αγαπάς.

Μιλάμε για το χάδι. Απίστευτης αξίας χειρονομία στη σχέση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Σε δύο ζώα. Σε άνθρωπο και ζώο. Το χάδι είναι η απόλυτη επιβεβαίωση της αγάπης, της φιλίας, του έρωτα, αλλά και το απαραίτητο προκαταρκτικό στη σεξουαλική πράξη. Εδώ είμαστε.

Χάδι. Πάντα ξεκινάς από τη λέξη. Γιατί το είπαν ”χάδι”. Από ποια άλλη λέξη βγήκε. Έχει και την έννοια του τραγουδιού η λέξη. Μήπως το γέννησε το ρήμα Άδω. Μήπως το Χάδω, το Χαϊδεύω προέρχεται από το Άδω. Αναρωτιέμαι και εγώ. Μήπως.

Η γυναίκα στο κρεβάτι θέλει χάδι. Χάδια. Δεν περιμένεις να στο πει ο μέγας Μάρκος Βαμβακάρης να τραγουδήσει “Θα ‘θελα να σε χορτάσω όλο χάδια…”. Είναι γυμνή, έτοιμη, παραδομένη στον άνδρα, να μπει μέσα της… Ο σωστός εραστής δεν προχωράει στη διείσδυση αν προηγουμένως δεν την έχει χαϊδέψει. Όσο γίνεται περισσότερο! Χάδια παντού! Σε κάθε σημείο του κορμιού της. όχι μόνον στα ευαίσθητα, στα κατ’ εξοχήν ερωτογενή, στήθος, αιδοίο, αυτιά. Με αγγίγματα ερωτικά, αισθησιακά.

Ο αρσενικός οφείλει να γνωρίζει ότι η σεξουαλική ικανοποίηση της θηλυκιάς καταλήγει με τον οργασμό, όμως ΔΕΝ ολοκληρώνεται, δεν έχει ολοκληρωθεί, δεν έχει “δικαιωθεί” αν προηγουμένως αυτή στερήθηκε από “χάδια και φιλιά…”, που λέει και ο Βαμβακάρης.

Χάδι. Χαϊδεύεις τον άλλον, την άλλην, και γλυκαίνει η ψυχή της. Σκλαβώνεται. Όποιος χαϊδεύει με τον τρόπο του δηλώνει άτομο με τρυφερότητα. Με στοργή. Κι αυτός που χαϊδεύεται γνωρίζει ότι εισπράττει αγάπη από άνθρωπο τρυφερό. Άρα, ο χαϊδευόμενος σκέπτεται πως εκείνος που με χαϊδεύει έχει συναισθήματα. Όσο για το σεξ, βέβαια, εκτός όλων των άλλων, το χάδι βοηθάει να ερεθίζεται, να ανάβει ο σύντροφος.

Καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια σε ότι έχετε προγραματίσει για σήμερα.

===========================================================

Λένε, κι έτσι πρέπει να είναι, ότι το αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο, είναι η πορνεία. Είναι μόνο η μισή αλήθεια αυτή! Η μεγάλη αλήθεια, η ολόκληρη αλήθεια είναι ότι η πορνεία δεν θα πεθάνει ποτέ. Και για να το πούμε πιο σωστά, η οργανωμένη και πολυτελής πορνεία.

Η πορνεία με το χρυσό μεροκάματο. Με τις ιέρειες της αρχιπόρνης Αφροδίτης να θησαυρίζουν. Ναι, η Αφροδίτη δεν είναι μόνον του έρωτα η θεά, αλλά και της πορνείας η προστάτιδα. Με την άδεια του Δία, παράλειψη να μην το πούμε και αυτό.

Φοβερό! Έχει πια «γεράσει» η σεξουαλική απελευθέρωση, της οποίας η έκρηξη υποτίθεται λύτρωσε το ανθρώπινο γένος πριν από μισό αιώνα περίπου. Άνδρες και γυναίκες άλλαξαν συμπεριφορά σε ότι έχει σχέση με το σεξ, σε τέτοιο βαθμό που δικαιολογημένα μιλάνε για σεξουαλική επανάσταση.

Συγκεκριμένα πράγματα. Το σεξ μπήκε τόσο δυνατά και τόσο… φανερά στη ζωή μας, και αυτή η νέα πραγματικότητα, που πλέον χαρακτηρίζει την καθημερινότητα του μεταπολεμικού, του σύγχρονου ανθρώπου, αβανταρίστηκε από τα ΜΜΕ, το σινεμά, τη μόδα, τη διαφήμιση.

Και όμως! Ναι μεν πολλά ταμπού σχετικά με το σεξ έγιναν μακρινό παρελθόν, αλλά η πορνεία κάνει θραύση! Το πληρωμένο σεξ. Περισσότερο από ποτέ. Γιατί; Μυθικός ο τζίρος της παράνομης πορνείας. Μιλάμε, βέβαια, για τις πανάκριβες αδήλωτες του επαγγέλματος. Τι σημαίνει αυτό;

Άνδρες περιζήτητοι γαμπροί στην Μελβούρνη, με χοντρό πακέτο αναζητούν τη σεξουαλική παρέα με ταρίφα. Γιατί; Η λουσάτη και χάϊ πόρνη, είναι σήμερα μια σταρ. Μια φιγούρα σταρ. Καλύπτει στον καθένα και με το παραπάνω το αντικείμενο του σεξουαλικού πόθου και της σεξουαλικής φαντασίωσης.

Με μια άλλη κουβέντα, είναι μια επαγγελματίας, μια μαστόρισσα στη δουλειά της, και αξίζει τα λεφτά της. Η πόρνη, λοιπόν, με το υψηλό κασέ δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα, μήπως είναι και καλύτερη θα έλεγα, από μια σεξοβόμβα του σινεμά και μια διασημότητα του τοπ – μόντελιγκ.

Την βλέπει ο άλλος στο κρεββάτι του, και πριν ακόμα την πλησιάσει, έχει «τελειώσει». Πληρώνεται και μάλιστα χοντρά η κυρία, αλλά όταν θα εγκαταλείψει τον τόπο της εργασίας της, θα έχει ικανοποιήσει και με το παραπάνω τον άνδρα-πελάτη της….

Και την ίδια στιγμή, ο τύπος θα σκέπτεται πότε θα την ξαναδεί. Όσο γίνεται πιο σύντομα. Είπαμε ο καθένας στο είδος του. Μια κοπέλα της πορνείας, γνωρίζει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει. Και κάθε μέρα που περνάει, από τις επαφές της, μαθαίνει ολοένα και περισσότερα κόλπα και τα σχετικά.

Ο Θεός έφτιαξε το σύμπαν. Τα σύμπαντα, για να κάνουμε ταμείο. Δεν είναι μονάχα ένα σύμπαν, όπως δεν υπάρχει μονάχα ένας πλανήτης. Η Γη. Χρειάστηκε να αναπτυχθεί η επιστήμη για να ξεστραβώσει την Εκκλησία. Πιο σωστά να την υποχρεώσει να σταματήσει να υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από τη Γη.

Και τι έλεγε το παπαδαριό; Πως η Γη είναι επίπεδη. Ούτε στρογγυλή, ούτε γυρίζει. Αυτές τις κουταμάρες έλεγε για αιώνες η εκκλησία, στον αγράμματο λαό. Ο Θεός, σύμφωνα με τας γραφάς, αφού έφτιαξε τη Γη, μαζί τον Παράδεισο και την Κόλαση, έβαλε μπροστά μετά και τον άνθρωπο.

Καλά και άγια και, κυρίως, κατανοητά όλα αυτά. Στέκομαι όμως στο εξής. Γρήγορα ο Θεός πήρε πρέφα πως οι πρωτόπλαστοι, ο Αδάμ και η Εύα, ήταν σκάρτο πράμα. Είπαμε. Λέμε τα πράγματα όπως τα γράφει η Βίβλος. Όχι ότι θέλουμε. Όχι ότι κατεβάζει η γκλάβα μας. Και έπεσε η εξορία.

Απόφαση του Θεού. Έδιωξε από την Εδέμ το πρώτο ζευγάρι, τον Αδάμ και την Εύα. Όχι όμως και τον Όφι! Γιατί; Το φίδι παρέμεινε στον Παράδεισο. Πλήρωσαν τη ζημιά μόνο οι πρωτόπλαστοι. Το ερώτημα είναι, γιατί ο μεγάλος, έδωσε εξιτήριο στο Τέλειον Ον; Τον άνθρωπο.

Ο άνθρωπος στην συνέχεια αποδείχτηκε το Τέλειον Έγκλημα του Θεού. Έκανε λάθος ο Θεός όταν δημιούργησε το δίποδο; Και το πήρε πρέφα όταν κατάλαβε πως δεν ήταν άξιο να μείνει στον Παράδεισο το ζευγάρι. Αν πράγματι ήταν ταιριαστό ζευγάρι και δεν πλακωνόντουσαν στο ξύλο, από το πρωί μέχρι το βράδι.

Τι ανθρώπινες ανοησίες φίλοι μου, κατεβάζει το μυαλουδάκι μας; Θα μου πείτε, Θεός είναι, άρα δεν κάνει λάθος. Άρα, είχε τους άγνωστους λόγους του ο παντοδύναμος, και  συνειδητά έστησε ένα χαμένο κορμί, λέω τον άνθρωπο, που χιλιάδες, εκατομμύρια χρόνια δεν βάζει μυαλό.

Απλά, για να δοκιμάσει το καλούπι, σε πρώτη φάση το είχε μαντρώσει στον Παράδεισο. Και εδώ είναι που υπάρχουν αμέτρητες σκέψεις. Έχει μετανιώσει ο Θεός που δημιούργησε τον άνθρωπο, ή, απλά έτσι τα είχε κανονισμένα για να γίνονται όλα όσα γίνονται σήμερα. Είπατε κάτι;

Τι γράφουν τα ξένα site για τον εγγονό του μεγάλου Έλληνα εφοπλιστή, που φέτος γίνεται αισίως 33 ετών; Τριάντα τριών αλλά δεν μοιάζει να τον απασχολεί καθόλου το μέλλον. Ζει το παρόν όπως το ζούσε στα 18, στα 20, στα 23… Δεν έχει να επιδείξει τίποτα άλλο εκτός από ουρές από γκόμενες μοντέλα, και φωτογραφίες paparazzi από νυχτερινές, κυρίως, εξόδους του.

Τα ξένα site γράφουν ότι ο Σταύρος Νιάρχος έκτισε μια αυτοκρατορία με τα τάνκερ του, και τώρα ο εγγονός του ζει απ’ αυτά που άφησε ο παππούς του. «Δηλαδή τι κάνει ο 33χρονος κληρονόμος;», αναρωτιούνται στο εξωτερικό. Και η απάντηση είναι καταπέλτης:

«Δεν έχει να επιδείξει τίποτα. Εκτός από την Paris Hilton, την Mary-Kate Olsen, την Lindsay Lohan, την Jessica Hart και όλες τις υπόλοιπες…». Για να σπάσει κάπως την μονοτονία του – ή και για να αποφύγει την γκρίνια του πατέρα του- γράφτηκε σε μια σχολή κινηματογράφου.

Ο Stavros Niarchos III, γεννήθηκε στις 17 Απριλίου του 1985 στην Νέα Υόρκη και μεγάλωσε στο Παρίσι. Είναι το τέταρτο παιδί του Φίλιππου Νιάρχου και της Victoria Niarchos. Ο πατέρας του Φίλιππος είναι γιος του δισεκατομμυριούχου Σταύρου Νιάρχου και η μητέρα του, με καταγωγή από Ιρλανδία και Μεξικό ανήκει σε σκέλος της οικογένειας που έχουν την μπύρα Guinness…

Η αλήθεια έχει την αξία της όταν λέγεται ωμά. Φόρα παρτίδα. Σύμφωνοι, σε κάποια θεματάκια προσωπικού χαρακτήρος επιβάλλεται η διακριτικότητα. Λες την αλήθεια, αν αποφασίσεις να την ξεστομίσεις, αλλά καλυμμένα, με τακτ. Επειδή ο άλλος είναι ευαίσθητος, μην τραυματιστεί ψυχολογικά.

Δεν μιλάμε κουτσομπολίστικα. Σε καμιά περίπτωση. Ας ξεκινήσουμε με ανώδυνες ερωτήσεις χωρίς να στρέφονται σε πρόσωπα. Γιατί κάποιοι επιχειρηματίες μπαίνουν και στα Μέσα Ενημέρωσης; Φυσικά μια επιχείρηση είναι και τα ΜΜΕ. Κάνουν εμπόριο, και παραεμπόριο.

Κυκλοφορούν στην πιάτσα και με χασούρα. Δεν θα έπρεπε να ήταν έτσι, αλλά είναι έτσι. Και το ξεφτίλα μέσο, και το περιθωριακό μέσο είναι σε θέση να κάνει ζημιά σε κάποιον. Αν όχι αβάντα, σίγουρα να του γδάρει την πέτσα. Όταν εκτελεί ”συμβόλαιο”, εκτελεί «λειτούργημα».

Ποιο λειτούργημα όμως; Με τις ανύπαρκτες πωλήσεις. Άδειο τραίνο πάνε οι εφημερίδες στα μαγαζιά, και άδειο τραίνο επιστρέφουν στον εκδότη. Για την εξουσία, ρε, γαμώτο. Αν δεν μετράς, δεν κάνεις παιχνίδι. Είσαι ο μηδέν. Ο τίποτας, αλλά ταυτόχρονα και τιποτένιος.

Εξουσία. Αν δεν έχεις έστω και λίγη, μικρή εξουσία δεν έχεις… δικαίωμα να ζητήσεις και ψίχουλα στην πιάτσα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πόρνη, από την εξουσία. Επειδή κουβαλάει μέσα της τη διαφθορά. Και την διαπλοκή. Και το πονηρό, το ανομολόγητο αλισβερίσι.

Τι λέω τώρα; Επαναλαμβάνουμε την αιώνια κουβέντα του ανώνυμου φιλόσοφου. Όποιος έχει εξουσία κάνει και κατάχρηση της σε τούτο ή το άλλο βαθμό. Η εξουσία διαφθείρει.                   Είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να μην υποκύψει στον πειρασμό, στο δηλητήριο της εξουσίας ακόμα και ο πιο καλοπροαίρετος, ο απόλυτα ηθικός. Αυτά τα λίγα για τα Μέσα Ενημέρωσης.

Ένας χάλιας. Αυτό λες αν δεις τη φάτσα του. Και από τη συμπεριφορά του, αν κουβεντιάσεις μαζί του, θα πεις πως είναι το νούμερο. Κι όμως! Πρόκειται για τον μεγαλύτερο έμπορα ναρκωτικών στον κόσμο. Ιδιοκτήτη τεράστιας επιχείρησης που διακινούσε ναρκωτικά σ’ όλο τον κόσμο.

Με δικά του μέσα! Ιδιοκτήτης περισσότερων αεροπλάνων και από τον εθνικό αερομεταφορέα του Μεξικού. Και παπόρια, και νταλίκες. Και υποβρύχια σκάφη επιφάνειας. Και κοντά στα 5.000 αεροδρόμια… αυτοσχέδια. Ο θρυλικός Ελ Τσάπο.

Ένα φτωχαδάκι που καλλιεργούσε χασισάκι και εξελίχθηκε στον σούπερ number one έμπορο ναρκωτικών, και που επικηρύχθηκε με εκατομμύρια δολάρια από την Αμερική. Το κρησφύγετό του, ένα παλάτι κάτω από τη γη, οδηγούσε σε τούνελ και κατέληγε σε υπονόμους.

Τελικά, η δεύτερη φορά που τον συνέλαβαν ήταν τέτοιες περίπου μέρες, και συγκεκριμένα στις 8 Ιανουαρίου, το 2016. Και όχι μόνο αυτό. Οι αρχές αναγκάζονται κάθε τόσο να τον μεταφέρουν σε διαφορετικά κελιά, για να αποτρέψουν μια νέα απόδραση. Φοβερά πράγματα.

Για λογαριασμό ενός περιοδικού, ο χολυγουντιανός σταρ Σων Πεν καταφέρνει να πάρει δημοσιογραφική συνέντευξη, από τον Ιοακίμ Γκουζμάν Λοέρα, παγκόσμια γνωστό ως El Chapo. Η συνέντευξη δημοσιεύεται στις 9 Ιανουαρίου 2016, μια μόλις ημέρα μετά την κινηματογραφική σύλληψη του μεγάλου αφεντικού, του Ελ Τσάπο.

«Είναι γεγονός ότι τα ναρκωτικά καταστρέφουν τον άνθρωπο…» είχε δηλώσει ο 70χρονος σχεδόν σήμερα Ελ Τσάπο στον Σων Πεν. «Δυστυχώς, εκεί που μεγάλωσα δεν υπάρχει άλλος τρόπος επιβίωσης, ακόμα και σήμερα, παρά μόνο να δουλεύεις το ναρκωτικό.

Όχι, δεν αισθάνομαι να έχω προσωπική ευθύνη για την εξάπλωση των ουσιών. Ούτε θα σταματήσουν να κυκλοφορούν, να έχουν ζήτηση, όταν εγώ πεθάνω. Πουλάω ηρωίνη, κοκαΐνη, μαριχουάνα, μεταμφεταμίνες, σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες από κάθε άλλον στον πλανήτη. Αν με θέλουν νεκρό ή, όχι; Δεν ξέρω, το μόνο που ξέρω είναι ότι με κυνηγάνε… ».

Κώμα, στα αγγλικά coma. Το άτομο αναπνέει, το αίμα κυκλοφορεί, όμως είναι ”νεκρό”, δεν έχει συνείδηση ύπαρξης, ούτε βέβαια επαφή με το περιβάλλον. Και συμβαίνουν περίεργα πράγματα, όταν με το καλό βγει από το κώμα, αν βγει, μετά από λίγες μέρες, μετά από χρόνια.

Ένας 23χρονος Αμερικάνος επανήλθε μετά από 19 χρόνια, στα 42 του. Με το που ξαναζωντανεύει άλλος αρχίζει να βρίζει χυδαία το πιο αγαπημένο του πρόσωπο. Άλλος να μιλάει άπταιστα ξένη γλώσσα που δεν ήξερε. Άλλος να ακούει την περιγραφή γκολ του Ρονάλντο. Λέμε για γεγονότα που είναι καταγεγραμμένα στα ιατρικά χρονικά.

Μία αληθινή ιστορία πριν από λίγα χρόνια στην Πάτρα. Μπαίνει στο μπουρδέλο ο νέος. Ρυθμίζει το οικονομικό με την υπεύθυνο του καταστήματος, και τον περνάνε σε ένα από τα ιδιαίτερα δωμάτια του σπιτιού. Και εκεί εμφανίζεται μπροστά του, η… αδελφή του. Το σοκ.

Κοκκάλωσαν και οι δύο. Επόμενο. Αδελφός και αδελφή. Με ποιο δικαίωμα, όμως, ο νέος άρχισε να πλακώνει στο ξύλο την αδελφούλα του; Για σιγά. Πολλαπλό το παράπτωμά του. Ένα, άνδρας να δέρνει γυναίκα. Δύο, να κάνει φασαρία σε ξένο σπίτι. Τρία, να προκαλεί πρόβλημα σε μία εργαζόμενη, μάλιστα στο χώρο δουλειάς της. Τέσσερα, να δηλώνει με την βίαιη αντίδρασή του τη διαφωνία επειδή η αδελφή του βρίσκεται σε πορνείο το οποίο έχει επισκεφθεί αυτός. Και τέλος, θεώρησε ότι η αδελφή του είναι πόρνη.

Για μια στιγμή όμως. Η κοπέλα είναι εργαζόμενη. Μία εργάτρια του σεξ. Δεν πήγε στο μπουρδέλο γιατί είναι σεξομανής, ούτε γιατί στη ψυχή είναι πουτάνα. Δεν είχε να φάει, δεν έβρισκε δουλειά. Και στο φινάλε, γιατί να είναι υποχρεωμένη να εξηγήσει στον αδελφό της τι κάνει, αν βρήκε ένα γέρο και του τα παίρνει, αν κάνει πιάτσα σε μπαρ και όχι σε «σπίτι».

Μήπως, λέω μήπως, άλλωστε φιλολογική κουβέντα κάνουμε, το κορίτσι συχαινόταν περισσότερο τον εαυτό της που υποχρεώθηκε να δουλεύει σε οίκο ανοχής, απ’ όσο προκάλεσε την αηδία στον αδελφό της; Και ένα τελευταίο για να το κλείσουμε.

Μία άλλη κοπέλα, ίσως να ξηγιότανε διαφορετικά στον αδελφό της. Να του έριχνε και με τα δυο χέρια τις μούντζες της, μόλις τον αντίκρυζε. ”Καλά ρε, σε ήξερα για άχρηστο άντρα, αλλά και να γυρνάς στα μπουρδέλα, για να βρεις γυναίκα, τότε είσαι άχρηστος, ακόμα και στην κοινωνία.

Καλή σας εβδομάδα και καλή συνέχεια στην μέρα σας….

=======================================================================

Σήμερα Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2023, ο πασίγνωστος πια πάτερ Αντώνιος από την ΚΙΒΩΤΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, αναμένεται να δώσει εξηγήσεις για τις κατηγορίες της ασέλγειας κατά συρροή και ηθικής αυτουργίας (βαρύτατες κατηγορίες) σε σωματικές βλάβες ανηλίκων.

Διαβάζω μέρος των καταγγελιών: Μου κατέβασε το σώβρακο και έφερε κοντά στο πρόσωπο μου τα γεννητικά του όργανα… Έβαλε το χέρι του μέσα στο σώβρακό μου. Αναρωτιέμαι λοιπόν: Είναι δυνατόν να κάνει τέτοια πράγματα ένας ιερέας; Ένας άνθρωπος υποτίθεται του Θεού;

Είναι δυνατόν λοιπόν; Όλα είναι δυνατά σήμερα, όταν το ράσο κρύβει τόνους από αμαρτίες.      Στο φινάλε δεν είναι ο πρώτος, αλλά ούτε θα είναι και ο τελευταίος… Όχι, είναι αδύνατον!! Τίποτα σήμερα δεν είναι αδύνατον. Ο ανώμαλος θα κρυφτεί κάτω από το ράσο για να κάνει πράξη, όλες τις ανώμαλες φαντασιώσεις του.  

Σ’ αυτές τις ιστορίες, τις πολυσυζητημένες και κάργα βρώμικες, από πάνω μέχρι κάτω, ο καθένας μας λέει ότι θέλει… Και όλοι εμείς που τα ακούμε και τα διαβάζουμε, τα εισπράττουμε όπως μας βολεύει. Τα μασάμε και τα φτύνουμε. Αρνούμεθα να τα πιστεύουμε. Γιατί δεν μας συμφέρει να βλέπουμε την βρωμιά της εκκλησίας μέσα στα μάτια μας.

Το μόνο σίγουρο είναι, ότι ο κατηγορούμενος θα αρνηθεί όλα όσα του καταλογίζουν. Είναι αθώος; Είναι. Είναι ένοχος; Και πάλι είναι. Όπως το βλέπει ο καθένας. Κι αυτό ισχύει και μετά το δικαστήριο. Ο κόσμος, κάποιος κόσμος αρνείται την ποινή, ότι αμάρτησε το αφεντικό της Κιβωτού.

Άλλοι και να απαλλαγεί ο παπά Αντώνης, θα τον έχουν για το μεγαλύτερο κάθαρμα. Είναι να μη βγει στον αέρα η υπόθεση. Βγήκε; Τον κληρικό τον καταδίκασαν και τον αθώωσαν πρώτα απ’ όλα τα δικαστήρια, τα Μέσα Ενημέρωσης, και οι απανταχού πιστοί. Η κατρακύλα της σημερινής ζωής.

Θεοφάνια είχαμε λοιπόν. Η βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό, από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Τα λένε και Φώτα, και Επιφάνεια. Θεοφάνια. Θεός και φανός. Θεός και φανάρι, δηλαδή. Ίσως. Δεν τα ξέρουμε όλα. Και γίνεται, λέει, η τελετή του αγιασμού των υδάτων.

Περίεργο. Πολύ περίεργο θα το έλεγα. Αγιάζουν και τα νερά! Βέβαια. Ρίχνει ο παπάς το σταυρό, λέει κι ένα κατεβατό και καθάρισε. Αν είναι βρώμικα τα νερά δεν καθαρίζουν με τίποτα. Αγιάζουν, όμως! Ο απόλυτος ειδωλολατρισμός δηλαδή, και από τη θρησκεία που γεννήθηκε με σκοπό δήθεν να εξαφανίσει τη ψεύτικη αρχαία θρησκεία, τη λατρεία της ειδωλολατρίας.

Θα πει και το άλλο ο άθεος. Τι αξία έχουν τα βρώμικα, τα μολυσμένα νερά όταν είναι… αγιασμένα. Έχει δίκαιο; Το βουνό, το ποτάμι, η λίμνη, ο αέρας, τα πάντα όλα που δεν τα έφτιαξε ο άνθρωπος είναι από μόνα τους αγιασμένα. Δεν χρειάζονται καμία θρησκεία να τα ευλογήσει, να τα ”διαβάσει”, να τα αγιάσει.

Αν θέλουν πράγματι να δικαιολογήσει την ύπαρξή της η θρησκεία, η κάθε θρησκεία, ας καταφέρει πρώτα, να αγιάσει τα μυαλά των ανθρώπων που δεν αλλάζουν με καμιά… θρησκεία, ακόμα και με την πίστη στον αληθινό Θεό. Αυτά τα λίγα με την ευκαιρία των Θεοφανίων.

Περιπέτεια ζωής είναι η μαστούρα του τζόγου, από την αγωνία μέχρι τη λύτρωση μιας στιγμής.  Γι’ αυτό παίζει ο τζογαδόρος. Ούτε για να κερδίσει, ούτε για να χάσει. Στο παιχνίδι τον μαγνητίζει η μοναδική αίσθηση, τα βιώματα εκείνα που δεν τα βρίσκει σε κάτι άλλο στη ζωή του. Βρέθηκα με μια παρέα στο Καζίνο της Αδελαϊδας, και είδα πολλά.

Κατ’ αρχήν να πω το ένα και μοναδικό: Ο παίκτης παίζει για να… παίξει! 300.000 δολάρια, έχασε σε μια βραδιά συμπάροικος της Αδελαϊδας, μέσα σε λίγες ώρες. Μανιώδης τζογαδόρος, που έχει και άλογα δικά του. Για τον πυρετό του παιχνιδιού. Παίζει γιατί θέλει να παίζει. Να γιατί δεν θα πεθάνει ποτέ. Ο τζόγος. Γιατί γι’ αυτόν αναφέρομαι. Μεγάλη ιστορία ο τζόγος.

Γιατί σε στέλνει από την μια στιγμή στην άλλη στον έβδομο ουρανό, ή, ακόμη και στην αυτοκτονία. Εκατοντάδες άτομα, ανάμεσά τους και πολλοί συμπάροικοι, φεύγουν από το καζίνο, και τους βρίσκουν την άλλη μέρα στα ποτάμια και στις τρενογραμμές, ή, κρεμασμένους σε κάποιο δέντρο. Ούτε σημείωμα δίπλα τους. Μόνο το άδειο πορτοφόλι τους….

Απολύθηκε διάβασα σε μια εφημερίδα, μια δασκάλα στην περιοχή του Brighton στην Μελβούρνη, γιατί λέτε; Η δασκάλα είπε σε ανήλικα παιδιά του σχολείου, πώς δεν υπάρχει κανένας Άγιος- Βασίλης. Καλώς λοιπόν την σουτάρανε. Ποιος της έδωσε το δικαίωμα να λέει ότι της γουστάρει.

Βεβαίως και δεν υπάρχει κανένας Άγιος Βασίλης. Δεν υπήρξε ποτέ. Τον κατασκεύασαν όμως, όπως έχουν κατασκευάσει τόσα και τόσα άλλα, επειδή τον έχουν ανάγκη, τόσο οι πιτσιρικάδες, όσο και οι μεγάλοι, που και αυτοί είναι μία ζωή βουτηγμένοι στο παραμύθι.

Με την ευκαιρία να σημειώσουμε ότι όλες οι θρησκείες, όλοι οι λαοί, σ’ όλες τις εποχές, είχαν πλάσει με τη φαντασία τους, δικό τους λατρεμένο άγιο που φέρνει δώρα στα παιδιά. Καλώς ή, κακώς με αυτή την υποψία μεγαλώσαμε και εμείς, και περιμέναμε τα δώρα του μπάρμπα Βασίλη.

Λέμε για την δασκάλα όμως, η οποία σε εξάχρονα αγόρια και κορίτσια της πρώτης δημοτικού, «επιχείρησε να συνθλίψει τα όνειρα των παιδιών» όπως σχολίασε πατέρας μαθητή. Η αντισυμβατική δασκάλα είπε στην τάξη σε όλους τους μικρούς μαθητές της το εκπληκτικό:

«Οι γονείς σας αγοράζουν τα δώρα, και τα βάζουν κάτω από το χριστουγεννιάτικο δένδρο».  Τι έγινε; Χαμός στα χαρακώματα. Οι γονείς παρηγόρησαν τα παιδιά τους, τα οποία πιστεύουν ότι υπάρχει ο ανύπαρκτος Άγιος Βασίλης, και κάθε χρόνο, περιμένουν τα δώρα τους, κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο του σπιτιού τους.

Ο διευθυντής του σχολείου ζήτησε συγνώμη από τους γονείς, για τη συμπεριφορά της δασκάλας.  Και όλα αυτά γιατί; Για να διατηρηθεί η «αθωότητα» των παιδιών, και αυτές τις χρονιάρες μέρες, για να συνεχίσουν να πιστεύουν στο μπαλαμούτι του Άγιου Βασίλη.

Ποιο είναι όμως το θέμα; Όχι, βέβαια, αν υπάρχει η όχι ο παπούλης με τα δώρα. Το θέμα είναι ότι ο δάσκαλος δεν επιτρέπεται, και πολύ σωστά, να λέει την αλήθεια όταν η κοινωνία αρνείται την αλήθεια. Η κοινωνία προσλαμβάνει τον δάσκαλο, αυτή τον πληρώνει και δικαιολογημένα έχει την απαίτηση να διδάσκει ότι έχει προαποφασιστεί.

Άλλο τι θα υποστηρίξει ο δάσκαλος με άρθρο του σε μια εφημερίδα, σε μια τηλεοπτική εκπομπή. Η κοινωνία του δίνει την ελευθερία να πει όποια μαλακία θέλει. Το ίδιο να λέει στη Βουλή ο καθένας ότι του κατέβει. Άλλο αυτό. Μέσα στο σχολείο όμως το παιδί είναι ακόμα στον δικό του κόσμο, και στις δικές του φαντασίες. Λάθος να τον στέλνεις από μικρό, σε λάθος σκέψεις.

Συνεχίζω. Γιατί, λες, το άτομο που κυκλοφορεί σαν διάσημος, ανάμεσά μας, και τον παρουσιάζεις κάθε τόσο μπροστά μας στην τηλεόραση, παίρνει κοκαΐνη; Έβλεπαν το άτομο στο κανάλι να βγαίνει αίμα από τη μύτη του και μόνον οι μπασμένοι το υποψιάστηκαν. Ότι ρουφάει σκόνη.

Δεν γλυτώνει μόνο απ’ αυτό όποιος γίνεις κανονικός χρήστης. Θα βραχνιάσει και η φωνή του, θα έχει αϋπνίες και εύκολα θα πέσει στην κατάθλιψη. Κοκαΐνη. «Φάρμακο» εξαιρετικά επικίνδυνο και εθιστικό. Από το φυτό κόκα. Την καπνίζεις, τη σνιφάρεις και τη ρίχνεις με ένεση στη φλέβα.

Ευφορία, βέβαια. Μία διέγερση, και μία αυξημένη ενεργητικότητα. Το άτομο ψάχνεται να φθάσει υψηλά. Να κρατηθεί υψηλά στη δουλειά του. Και φτιάχνεται. Και πιάνει τα high του. Παίζοντας τζογαδόρικα με την αυτοκαταστροφή. Και λίγο πιο κάτω, παραμονεύει ο θάνατος.

Όσο πιο καθαρή είναι η κοκαΐνη, τόσο πιο ισχυρή η τοξικότητα της. Η βόλτα στον κόσμο των παραισθήσεων οδηγεί σε παράνοια, σε καρδιακή ανακοπή, σε θανατηφόρο πυρετό. Και άντε και το έκοψε. Δεν είναι εύκολο όμως. Θα τον αγκαλιάσει το άγχος, μέχρι που θα μπουν ιδέες για αυτοκτονία. Συμπέρασμα. Ου μπλέξεις.

Απίστευτα πράγματα μαθαίνουμε ότι συμβαίνουν στην Ελληνική παροικία. Ακούστηκε, ότι γνωστός ομοφιλόφιλος στην Μελβούρνη, κακοποιήθηκε μέσα στο ίδιο του το σπίτι, από κάποιον γκόμενο, που «ψώνισε» στον δρόμο. Κάποιοι λένε ότι γλίτωσε τα χειρότερα, που θα μπορούσε να χάσει ακόμα και την ζωή του.

Συνήθως ο φόνος θα προκύψει όταν ο ομοφυλόφιλος δεν δώσει τα λεφτά, όπως είχε υποσχεθεί σ’ εκείνον που ψάρεψε στο δρόμο. Για ποιον άλλο λόγο, παρά μόνο για τα φράγκα. Στις 97 από τις 100 περιπτώσεις, το ρεμάλι δέχεται να κάνει σέρβις στην ξετσίπωτη αδερφάρα, αλλά στην συνέχεια γίνονται πολλά.

Στο δρόμο, λοιπόν, στο στέκι του ομοφυλόφιλου γίνεται πρώτα η συμφωνία. Στη συνέχεια η Τιτίκα, θα καταφύγει στο προσωπικό του χώρο, με τον πεζοδρομιακό αγαπητικό. Ο ομοφυλόφιλος βέβαια το ξέρει πως κινδυνεύει κάθε φορά που βγαίνει για ψωνιστήρι.

Ο φόβος, όμως, δεν τον αποτρέπει, ακόμα και γριά να είναι, πατσούρω αδερφή, δεν τον αφήνει το πνεύμα του, όχι τόσο η σάρκα του. Ο ομοφυλόφιλος που αναζητεί τον σεξουαλικό σύντροφο της μιας νύχτας, σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται, είναι πολύ πιο προχωρημένο ερωτικό ζώο.

Θα έλεγα πιο σωστά σεξουαλικό ζώο, σε σύγκριση με τον μη ομοφυλόφιλο, τον straight που λένε. Το έργο στραβώνει είτε γιατί ο από κάτω, θα ζητήσει περισσότερο σέρβις, παραπάνω δηλαδή από την συμφωνία, και στο τέλος θα αρνηθεί να ικανοποιήσει τις μεγαλύτερη οικονομική συμφωνία.

Συμβαίνει όμως και το άλλο. Ο ψωνισμένος ναι παντελονιάζει,  όσα συμφώνησαν οι δυο τους, πριν καταλήξουν στο διαμέρισμα, αλλά όταν διαπιστώσει πως «έφτιαξε» έναν πούστη παραλή, ζητάει μετά και άλλα χρήματα.

Ο ψωνιστής αρνείται να μιλήσει, ο ψωνιζόμενος ζορίζει την κατάσταση, ”που τα έχεις κρυμμένα, μωρή αδελφή… ” και επέρχεται το μοιραίο ανάμεσα σε δυο άνδρες, από τους οποίους ο ένας νοιώθει στην συνέχεια σιχασιά για τον άλλον. Ούτε ο πρώτος, αλλά ούτε και ο τελευταίος ομοφυλόφιλος θα είναι, που θα έχει τέτοιο τέλος.

Μια απόφαση είναι να αρχίσουν τα μπαμ μπουμ ανάμεσα σε Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ και Τουρκίας. Μια απόφαση, από τη μια τουλάχιστον πλευρά, εκείνη που είναι αποφασισμένη να φτάσει στα άκρα. Να το πούμε κι αλλιώς. Μόνο απίθανο δεν είναι να ξεσπάσει πόλεμος με αντιπάλους δυο μόνο χώρες, και να μπλεχτούν στη συνέχεια μια τρίτη, και μια τέταρτη χώρα.

Από τότε που υπάρχει κόσμος ο πόλεμος, η στρατιωτική βία έχει τον πρώτο λόγο στην Ιστορία της ανθρωπότητας. Και σήμερα δεν λείπουν οι πολεμικές συρράξεις. Το να προστεθεί στο πλέον σύνηθες σήριαλ και ένα ακόμη ”θερμό επεισόδιο” Τουρκίας- Ελλάδος, και στην συνέχεια κάποιες άλλες χώρες, προσωπικά  μόνο έκπληξη δεν μου αποτελεί.

Όταν, μάλιστα, η μια πλευρά, η Τουρκία, παίζει με… ανοικτά χαρτιά, και εμφανίζεται αδικημένη και μ΄ όλα τα δίκαια του Αλλάχ στις ”διαφορές” της με την Ελλάδα.

Τι σημαίνει για τον Έλληνα και την καθημερινότητά του ένας ”θερμός” τσαμπουκάς του Ερντογάν; Στο φινάλε, ακόμα κι αν κρατήσει ο πόλεμος περισσότερο από κάποιες ώρες, άντε τρεις μέρες, μια εβδομάδα, γιατί δεν θα πάει περισσότερο, πόσο να φοβόμαστε; Πόσο θα μας κοστίσει άραγε ο Ερντογάν;

Και δεν μιλάω μόνο σε ανθρώπινες ζωές, που σίγουρα θα υπάρχουν και από τις δύο πλευρές. Οικονομικά θα μπορέσουν οι δύο αυτές χώρες, να ξανασηκώσουν κεφάλι, ή, θα βγαίνουν στην ζητιανιά και ότι αρπάξουν; Αυτό δεν έχω ακούσει από κανέναν ειδικό και αρμόδιο μέχρι τώρα να μας το πει.

Τελικά αυτό που πιστεύω εγώ, είναι ότι το πιο πιθανό σενάριο στα Ελληνοτουρκικά, είναι ότι σύντομα θα σηκωθούν τ’ αεροπλάνα. Το “θερμό επεισόδιο” είναι προ των πυλών. Είναι αδύνατο, να μην γίνει κάτι, τώρα που το καζάνι έχει πάρει φωτιά. Καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια.

==========================================

2 /1 / 2023

Φίλες και φίλοι, καλημέρα σας, καλή μας εβδομάδα, και καλώς ήρθατε στην πρώτη στήλη του νέου μας χρόνου 2023, ελπίζοντας πάντα να είναι καλύτερος από τον προηγούμενο. Βέβαια κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια λέμε, και κάθε χρόνο θα χάνουμε από δίπλα μας, γνωστούς, συγγενείς, και φίλους μας.

Μια απίστευτη, όσο και… πιπεράτη ιστορία, κυκλοφορεί τις τελευταίες ημέρες στην πόλη μας, αφού μια πασίγνωστη γυναίκα στην Ελληνική παροικία της Μελβούρνης, σαράντα ετών σήμερα, και κόρη συμπάροικου επιχειρηματία, (ο οποίος δεν βρίσκεται πλέον στην ζωή), δουλεύει σε οίκο ανοχής.

Πολύ καλά διαβάσατε. Το περίεργο όμως που είναι; ‘Ότι η γυναίκα είναι παντρεμένη με παιδιά και οικονομικά ανεξάρτητη. Τώρα τι έγινε και έφτασε να πληρώνεται για να προσφέρει το σώμα της, είναι πάλι μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά.

Ο άντρας της μετά από κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας που έχει, είναι ανήμπορος να ανταποκριθεί ερωτικά. Έτσι μετά από μια συζήτηση που είχαν, η γυναίκα επέλεξε να δουλεύει κάποιες ώρες σε οίκο ανοχής, όπως και τελικά έγινε.

Κάποιος συμπάροικος όμως, επισκέπτης του συγκεκριμένου οίκου ανοχής, την αναγνώρισε, και εκεί άρχισε το σούσουρο, στόμα με στόμα, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τώρα επειδή έχουν ακουστεί πολλά, για το συγκεκριμένο θέμα, και επειδή ένα μυστικό, αν το ξέρουν δύο άτομα είναι σαν να το ξέρει όλος ο πλανήτης, θα κάνουμε μόνο μια ανάλυση.    

Όλα ξεκινάνε από την ανάγκη. Αυτή είναι η κινητήρια δύναμη στον πλανήτη, η Ανάγκη. Από τότε που βρέθηκε ο άνθρωπος στη γη, ορίζει στην πορεία του, αυτό που χρειάζεται. Το φαγητό, ο ύπνος, το σεξ, το χρήμα. Κανείς δεν κουνάει το πόδι του για να δουλέψει, να διαδηλώσει, να βρίσει, να πάει σινεμά, μπάνιο, πλατεία, γήπεδο, αν δεν τον τραβάει γι’ αυτό η ανάγκη.

Οι κοινωνίες, οι θρησκείες, οι επαναστάσεις, τα ταξίδια, ο τζόγος, το εμπόριο, τα πάντα όλα, κτίστηκαν γιατί τα έχει ανάγκη ο άνθρωπος. Και τα ζώα όλα δεν κάνουν τίποτα, μα τίποτα, παρά μόνο ότι έχουν ανάγκη. Να εξασφαλίσουν τροφή, να ζευγαρώσουν και να ζήσουν, δηλαδή να αποφύγουν τον κίνδυνο να γίνουν μεζές ενός άλλου ζώου.

Η πορνεία. Το λένε το αρχαιότερο επάγγελμα της γυναίκας. Από την ανάγκη να βρεθούν σεξουαλικά οι άνδρες. Επάγγελμα που ποτέ στο διάβα της Ιστορίας δεν έγινε παρελθόν. Το τονίζω αυτό, γιατί με τους χρόνους και τους καιρούς δεκάδες, εκατοντάδες άλλα επαγγέλματα καταργήθηκαν.

Και πως να περάσει στην Ιστορία η πορνεία όταν την έχει ανάγκη ένα μεγάλο κομμάτι του ανδρικού πληθυσμού; Με άλλα λόγια υπάρχουν ακόμα πόρνες, όχι γιατί κάποιες γυναίκες είναι γεννημένες πόρνες, αλλά γιατί τις έχουν ανάγκη κάποιοι άνδρες.

Γιατί γίνεται όμως πόρνη, και μια γυναίκα που δεν είχε ποτέ σκεφτεί, πως θα έφτανε να πηγαίνει με έναν άγνωστο άντρα που δεν ήταν η σχέση της. Που δεν το κάνει με την προοπτική ότι με αυτόν τον άνδρα αύριο θα παντρευτώ. Ούτε από προσωπική σεξουαλική ικανοποίηση.

Το κάνει από την ανάγκη για χρήματα. Sugar girl, ο νέος τύπος της πόρνης που γεννήθηκε τα τελευταία 40 χρόνια στην Ευρώπη, και εξαπλώθηκε σε Αμερική και Ασία. Η πιτσιρίκα της πανεπιστημιακής ηλικίας που δεν μπαίνει σε μπουρδέλο, και κονομάει σταθερό και χοντρό χαρτζηλήκι, ανάλογα με πόσους sugar daddies πάει κατά σύστημα.

Με δυο ή πέντε sugar daddies βρίσκεται μια ή δυο φορές την εβδομάδα. Ο sugar daddy είναι ο ματσωμένος σαραντάρης, πενηντάρης ή ακόμη και εξηντάρης, παντρεμένος συνήθως, και πληρώνει ξενοδοχείο, δείπνο, ίσως και δώρα, ταξίδια, και βέβαια την αμοιβή της sugar baby.

Το κορίτσι, για ένα άλφα διάστημα το παίζει κυριλάτη γκόμενα. Και οι δυο πλευρές κάνουν τη δουλειά τους. Ο άντρας ξαπλώνει με φρέσκια σάρκα και ξέρει τι και πόσο θα του κοστίζει, και η πωλήτρια ενός καταστήματος, μια φοιτήτρια για παράδειγμα, στο… συναισθηματικό συνειδητά πουλάει το κορμί της, για τα φράγκα.

Και ο αριθμός αυτός των κοριτσιών που κάνουν το συγκεκριμένο επάγγελμα, καθημερινά αυξάνει ολοένα και περισσότερο. Ρίξτε μια ματιά δίπλα σας, για να δείτε μόνο το ντύσιμο που έχουν νεαρές κοπέλες. Μια ολόκληρη περιουσία, που δεν βγαίνει από το μεροκάματο σε κάποιο μαγαζί, ή, από το χαρτζιλίκι του άντρα της. Απλά μαθηματικά είναι αυτά.

”Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος” ακούς καθημερινά αυτές τις μέρες. Τι είναι αυτό; Μία ευχή είναι και τη λέει ο καθένας, χωρίς να γνωρίζει τη σημασία των λέξεων που χρησιμοποιεί. Πως, λοιπόν, να ”πιάσει” η ευχή, όταν αυτός που την κάνει δεν ξέρει τι λέει.

Ποιος είναι στο φινάλε; Δεν έχει τη δυνατότητα, ίσως και την διάθεση, να ικανοποιήσει την ευχή. Ασφαλώς αυτός που εύχεται δεν έχει το μέσο και τίποτα κολλητούς με την ουράνια παρέα, κάπου εκεί υψηλά, πίσω από τα σύννεφα, ώστε να διαθέτει τη δύναμη π.χ. να εμποδίζει καρκίνους, ντεραπαρίσματα στους δρόμους, πλημμύρες, σεισμούς, και καταποντισμούς.

Έτσι είναι. Κάνω ευχή σημαίνει ζητάω την επέμβαση τρίτων πίσω από τα άστρα. Κάποιων υπεράνω από εσένα, με την ελπίδα να με λάβουν υπ’ όψιν. Σε ποιον, λοιπόν, απευθύνεται κανείς όταν κάνει μία ευχή, και όχι μία κατάρα; Να δράσουν οι δυνάμεις του καλού, όχι του κακού.

Τα ζώα του χριστιανισμού άλλαξαν την ουσία της λέξεως Δαίμων, Δαιμόνιο. ”Τον Διάολο μέσα του έχει” λένε. ”Είναι δαιμονισμένος” λένε. Δεν λένε π.χ. ”Έχει μέσα του τον άγιο Φανούριο”, τον άγιο Σουλπίκιο, τον άγιο Ιλάριο.

Δεν λένε δαιμονισμένο, δαιμόνιο όποιον κυνηγάει τα εξαπτέρυγα στους επιτάφιους, ετοιμάζει την κολυμπήθρα στα βαφτίσια, σβήνει κεριά στον όρθρο και τον εσπερινό. Εννοούν ότι ο χριστιανικού τύπου είναι τύπος ήρεμος, άχρωμος, ουδέτερος.

Ενώ ο αληθινά δαιμόνιος βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας. Μέσα στον καθένα κυκλοφορεί και το καλό δαιμόνιο, όπως και το κακό. Δεν υπάρχει μόνον κακό, υπάρχει και το καλό δαιμόνιο. Εωσφόρος τι θα πει; Ο φέρων το φως, το έως, την αφύπνιση, τη δημιουργία.

Κι αυτόν που αφυπνίζεται τον κάνανε με τρία κέρατα, με ρουθούνια τεράστια, να βγάζει φωτιές από πίσω. Και σήμερα υπάρχουν αρκετοί που δηλώνουν θαυμαστές του Εωσφόρου και μάλιστα κάνουν και διάφορες συνεδριάσεις, συνήθως μετά τις 12 τα μεσάνυχτα…

Γεννήθηκε λοιπόν, για άλλη μια φορά ο Χριστός. Γνωστό σε όλους. Και πότε ακριβώς και που ακριβώς γεννήθηκε επίσης είναι γνωστό. Με τον Αδάμ όμως, υπάρχει μπέρδεμα. Τον θεωρούμενο πρώτο άνθρωπο που δημιούργησε ο Θεός. Τον πρωτόπλαστο.

Πότε γεννήθηκε λοιπόν ο Αδάμ, αν πράγματι γεννήθηκε. Εμείς, τουλάχιστον εγώ, και όποιος άλλος σκέπτεται, δεν ξέρουμε. Ξέρουμε μόνο, ότι αναφέρει η Βίβλος. Ότι λέγεται, και για πολλά απ’ αυτά που λέγονται, από τους άγιους πατέρες της Εκκλησίας μας, κάποιοι περίεργοι μάλιστα ιερείς και ιερωμένοι, θεολόγοι και επιστήμονες, έχουν τις αντιρρήσεις τους.

Εγώ τα έχω βάλει όλα κάτω και, τελικά, μετά από επικοινωνία και θεία φώτιση με τον μεγαλοδύναμο, υποστηρίζω, ότι ο Αδάμ ήρθε δεύτερος. Πρώτα ο Θεός έστησε την Εύα και μετά την έκανε ντουέτο με τον Αδάμ. Πέρα απ’ αυτό.

Παλαιοντολόγοι με συγκεκριμένα στοιχεία αποδεικνύουν(;) ότι στην Αφρική υπήρχαν άνθρωποι πριν τον Αδάμ. Γιατί, όμως, αυτό να ακυρώνει την ιστορικότητα των πρωτόπλαστων; Όλα παίζουν. Δηλαδή;

Ο Θεός να διαπίστωσε κάποιες χιλιάδες χρόνια πριν τον Αδάμ και την Εύα ότι ήταν σκάρτο το προηγούμενο καλούπι που είχε μοντάρει. Και να αποφάσισε να κάνει μια ακόμα δοκιμή, με πιο βελτιωμένο μοντέλο. Έτσι έφτιαξε τον Αδάμ και την Εύα.

Τον γούσταρα. Όλες οι αδυναμίες της ζωής επάνω του. Τύπος που δεν την ψάχνει να κάνει για καριέρα. Άσε ότι ήταν μέτριος τραγουδιστής, ανύπαρκτος ηθοποιός. Κι όμως έγινε κάποιος. Χαλάλι του. Ας ήταν ρεμάλι. Συμπαθητικό ρεμάλι.

Dean Martin, ιταλικής καταγωγής.. Πέθανε το 1995 στο Μπέβερλυ Χηλς, στις 25 Δεκεμβρίου. και θα έλεγα πολύ έζησε, αφού έφθασε μέχρι τα 78 του. Ξενύχτια, μπαρμπούτια, τσιγάρα, ο απόλυτα αλκοολικός. Για 20 χρόνια τον πήγαιναν σηκωτό από τα μπαρ στο σπίτι του.

Ψυχούλα. Δεν μπορείς, όμως, σε τέτοιον άνθρωπο να έχεις εμπιστοσύνη. Μαζί του να στήσεις δουλειά, οικογένεια. Κι αν τον έχεις στην παρέα, μην του δίνεις δανεικά. Δεν είναι λαμόγιο, ούτε τρακαδόρος. Είναι ανεύθυνος. Ασυνεπής. Ανίκανος να σου κάνει κακό, όμως επαγγελματίας στην αναξιοπρέπεια. Έχω γνωρίσει τέτοιους.

Everybody Loves Somebody. Ήταν το μεγάλο του σουξέ, ο τραγουδιστής του ανέμελου, του χαβαλέ. Ο Dean Martin Crocetti, από το 1946 δίδυμο με τον αχώνευτο σε μένα Jerry Lewis – μαζί γυρίσανε 16 ταινίες, κωμωδίες βέβαια.

Καμία σχέση ο Τζέρυ Λούις, μακαρίτης κι αυτός, ένας μονογαμικός που είχε την τρέλα να υιοθετεί παιδιά και για δεκαετίες, όσο μεγάλωνε, όσο γερνούσε, δεν φαινόταν πάνω από 40 χρονών.

Καμία σχέση με τον κολλητό του Φρανκ Σινάτρα, τον γαμίκο, αλάνη, τζογαδόρο και μπεκρούλιακα Ντην Μάρτιν, που είχε κάνει τρεις γάμους και επτά παιδιά και ποτέ δεν ήξερε πού βρίσκονται αυτά και τι γίνονται.

Χρόνια μας πολλά λοιπόν. Καλή χρονιά. Με το δεξί να υποδεχθείτε την Πρωτοχρονιά. Τι είναι αυτά που ακούγονται κάθε μέρα, τέτοιες μέρες; Ανύπαρκτα πράγματα είναι. Κανείς γεννημένος έχει σχέση με το χρόνο. Μ’ αυτό που αποκαλούν «χρόνο».

Μόνον όποιος δεν επικοινωνεί με το πνεύμα του, υπολογίζει στην ατζέντα του το χρόνο. Ασχολείσαι με το χρόνο, που κατά βάθος, είναι ένα τεράστιο μέγεθος, εντελώς ανύπαρκτο. Επιτόπου είναι εκτός εαυτού, και μακριά από αλήθειες ύπαρξης, όποιος κόψει σε φέτες, αυτό που θεωρείται «χρόνος» και τον μοιράζει σε ώρες, ημέρες, εβδομάδες, έτη, αιώνες.

Στον άχρονο χρόνο της Δημιουργίας δεν υπάρχουν αυτά. Δεν υπήρξαν ποτέ. Γνήσιος βαρβαρισμός είναι να παραδώσει κανείς το “Είναι Του” στο χρόνο. Να τρέχει να προλάβει το χρόνο. Να προσπαθεί μια ζωή γήινη να προσαρμοστεί, να ανταγωνιστεί, να υπερνικήσει το χρόνο, κάτι άπιαστο, αόρατο, ανυπόστατο.

Η πρωτοχρονιά είναι ΜΟΝΟ των πεθαμένων. Των ζωντανών νεκρών. Γι’ αυτούς είναι το πάρτι. Γιορτάζουν την κόλαση τους, διότι έχουν άγρια μεσάνυχτα από τις αλήθειες της αιώνιας ζωής. Ναι, η ζωή είναι αιώνια, και το άτομο αθάνατο. Αρκεί πρώτα να ξεγράψει, να ξεχάσει το χρόνο.

Κόντρα στις επιταγές της φύσης είναι το κόλλημα με το ημερολόγιο. Προ Χριστού, σου λένε. Μετά Χριστόν. Εκείνο το έτος συνέβη το άλφα γεγονός, τότε το βήτα γεγονός. Προπολεμικά, μεταπολεμικά. Προ και μετά την καραντίνα. Μη χάσουν το λογαριασμό.

Τελικά όμως, χάνουν την ουσία των πραγμάτων. Ποια χρονιά και πρωτοχρονιά. Είτε αφορούν ανθρώπους, είτε πιγκουΐνους και σκνίπες είναι το ίδιο. Εγώ υπάρχω, εσύ υπάρχεις, όχι ο χρόνος. Φεύγουν κάποιοι σήμερα, και ετοιμάζουν το αύριο για κάποιους άλλους.

Και εσείς ασχολείστε ακόμη με τον χρόνο, από την στιγμή που δεν σας υπολογίζει κανένας. Ούτε ακόμη και οι μύγες που πετούν δίπλα σας. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Άντε λοιπόν, και του χρόνου ρε λαμόγια….

=========================================

26 / 12 / 2022

Πέρασαν φίλες και φίλοι και τα Χριστούγεννα, και τώρα περιμένουμε με χαρά και… ανυπομονησία τον καινούργιο χρόνο, και λίγο μετά και τον καινούργιο… Πάσχα. Έτσι καταντήσαμε την ζωή μας. Να περιμένουμε μια γιορτή για να καταλάβουμε ότι ακόμη ζούμε. Τέλος πάντων.

Σήμερα λοιπόν θα γράψω για ένα πολύ σοβαρό θέμα, με αφορμή τον τραγικό θάνατο μιας ηλικιωμένης Ελληνίδας, που χτυπήθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο. Πάρα πολύ σοβαρό το θέμα. Αν υποτιμήσετε τη σπουδαιότητα του θα μου προκαλούσε λύπη. Έχουμε και λέμε, λοιπόν.

Η κυρία που ζει στον κόσμο της, και είχε έρθει και στην Αυστραλία σαν τσόντα στο πατάρι, θεωρεί τον εαυτό της τραγουδίστρια. Έχει κάθε δικαίωμα. Πολύ περισσότερο όταν κάποιοι την πληρώνουν να παριστάνει την αοιδό. Την τραγουδιάρα για να βγάζει και το μαγαζί κάποια σπασμένα και μη ξεχρεωμένα.

Ανέβασε λοιπόν μια φωτογραφία την στιγμή που οδηγούσε το αυτοκίνητό της, και η κάμερα έδειχνε και το κοντέρ, που είχε κτυπήσει κόκκινο σε αυτοκινητόδρομο. Αποστολή αυτοκτονίας βέβαια, αλλά για την κυρία άστον τρελό στην τρέλα του και μη μου τους κύκλους τάραττε.

Φοβερό, έως απίστευτο έτσι; Οδηγούσε, μάλιστα με τέτοια υπερβολική ταχύτητα, που αντί να προσέχει το τιμόνι, τι τρέχει γύρω της, αυτή κοιτούσε στους καθρέπτες και έβγαζε φώτο. Μιλάμε ότι η κυρία είναι για κλωτσές. Και αυτό δεν είναι δικαίωμά της, αφού κινδύνευαν αλλά και θα κινδυνεύουν στο μέλλον, και άλλα άτομα από τις πράξεις της.

Κάποιοι ηλίθιοι λοιπόν, έκαναν… κριτική στην κυρία, η οποία είναι και μαμά. Με την ευκαιρία, την σκέπτομαι ντουέτο με την κολλητή της, άλλο νούμερο και αυτή. Όλα τα λεφτά λέμε τώρα. Αλλά μην ξεφεύγουμε αφού το θέμα είχε και συνέχεια και μάλιστα  διαδυχτιακή.

Πέσανε λοιπόν τα σχόλια στο διαδίχτυο, για τη συμπεριφορά της τραγουδίστριας. Δεν έπρεπε να το κάνεις, ήταν ανεύθυνο, είσαι κακό παράδειγμα, είσαι και μητέρα δυο παιδιών, και άλλα τέτοια κουφά, αφού η κυρία θα πρέπει να ήταν και μαστουρωμένη. Γενικά φτιαγμένη και άυπνη.

Πέφτεις από τα σύννεφα με όσα διαβάζεις. Δεν πρέπει ν’ ανήκουμε σ’ αυτόν τον κόσμο. Βρε, ψωνάρες, δεν υπάρχει πιο τιμητικό για την εν λόγω… καλλιτέχνιδα, λέμε τώρα, όταν την θεωρούν ικανή να επηρεάσει κόσμο μ’ αυτά που κάνει. Είσαι κακό παράδειγμα, την σχολίασαν.

Αυτό σημαίνει πως την αναγνωρίζουν για προσωπικότητα. Ικανή να επηρεάσει κόσμο, να την μιμηθούν. Να παρασύρει κόσμο. Κάποιοι, δηλαδή, οδηγούν προσεκτικά αλλά όταν δουν τη φώτο της θα κάνουν το ίδιο, θα οδηγούν και θα μιλάνε στο τηλέφωνο, θα τραβάνε selfie κ.α.

Αυτό είναι το μελαγχολικό. Μηδενικά άτομα με το παραμικρό γίνονται αντικείμενο ενδιαφέροντος. Μίντια τα παίρνουν από τη γεωγραφία του σκουπιδότοπου και τα κορνιζάρουν.  Η τάδε τραγουδιάρα, σε βραδυνή έξοδο με τον γκόμενο της. Ο δείνα πίνει καφέ μόνος στη Γλυφάδα.

Τι λέει για το νεογέννητο η άλλη. Τι είπε ο άλλος για την πρώην του. Διαβάζει ο κοσμάκης ανύπαρκτα πράματα για ανύπαρκτα άτομα. Η σημερινή πραγματικότητα. Μια κατάντια, που μας παίρνει όλους παραμάζωμα.

Δεν μου αρέσει φίλες και φίλοι, ο Νοστράδαμος και οι προφητείες του, όπως δεν μου αρέσει και ο ρόλος του στην σημερινή σύγχρονη εποχή μας. Μακριά από εμένα οι «προφητείες». Τα δείγματα που μου παρέχει άλλωστε αυτή η εποχή είναι αρκετά. Δεν μου χρειάζεται κανένας προφήτης για να τα δω, από μόνος μου.

Ας μην ξεφύγουμε όμως για την ώρα, από όσα βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε δίπλα μας, με τις αισθήσεις μας και ζούμε στο πετσί μας. Η απόγνωση που κυριαρχεί στους λαούς, δεν περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο μόνο στους Έλληνες. Φτώχεια υπήρχε και θα υπάρχει παντού. Απλά δεν την φανερώνουν.

Έτυχε μας λένε τώρα, ή επιλέχθηκε η Ελλάδα ως ένα από τα πρώτα πειραματόζωα στην σημερινή κατάσταση, και αυτό επειδή ίσως να μας θεωρούν ως λαό απείθαρχο, άρα πρόσφορο για σκληρή εκπαίδευση, Όπως εκπαιδεύεις δηλαδή ένα σκύλο.

Λογικό είναι να υποθέσουμε ότι γίνονται οι αναγκαίες μετρήσεις ώστε να βρεθεί το σημείο, όπου ο πολίτης σπάει και η όποια ικανότητα ή διάθεσή του για αντίσταση εκμηδενίζεται. Το σημείο αυτό διαφέρει από άτομο σε άτομο, από ομάδα σε ομάδα, από κατηγορία σε κατηγορία πολιτών.

Κάποιοι πιστεύουν ότι με τον καινούργιο χρόνο, θα δούμε και θ΄ ακούσουμε πολλά. Ετοιμάζονται για μεγάλες αλλαγές στην ανθρωπότητα. Οι κλιματικές αλλαγές, έχουν ήδη ξεκινήσει. Κάποιες θερμοκρασίες χτυπάνε στα ύψη «κόκκινο» και κάποιες άλλες στο μείον 20.

Θα δούμε λοιπόν πολλά, όσοι βέβαια θα βρισκόμαστε στην ζωή, στις εποχές που έρχονται. Ο πλανήτης αρχίζει και βουλιάζει το καράβι δεν αντέχει άλλο το φορτίο, και η μοναδική λύση είναι η μείωση του πληθυσμού. Το πείραμα με τον «Κορονοϊό» πέτυχε. Ακολουθούν και άλλα λοιπόν.

Πάμε τώρα παρακάτω. Χριστούγεννα, σου λένε. Γιατί όμως ρε φίλε μου, γιορτάζουν πάλι τα γεννητούρια του Χριστού, όλοι αυτοί που ΣΗΜΕΡΑ, γράφουν κανονικά, εκεί που δεν πιάνει μελάνι ότι τους ζήτησε; Δηλαδή κοροϊδεύουν ακόμη και τον ίδιο τον εαυτό τους, με τις πράξεις τους.

Με την ευκαιρία της γέννησης του σωτήρα το καλύτερο είναι να βγει στο μπαλκόνι η αποκάλυψη της διαχρονικής, της αιώνιας αλήθειας του ανθρώπου. Του γήινου πλάσματος  που αγαπάει τον Χριστό, τον πιστεύει, έτσι λέει, και όμως στην πράξη αγνοεί τη διδασκαλία του.

Του χρόνου πάλι τέτοια εποχή θα ξαναγιορτάσουν τον ερχομό του Χριστού, και θα έχουν διαπράξει για άλλη μία φορά, τα χειρότερα εγκλήματα στην ανθρωπότητα. Ρωσία και Ουκρανία, δύο χριστιανικές χώρες και σκοτώνουν και οι δύο στο όνομα του Χριστού, που μίλησε για αγάπη.

Κανένας Θεός δεν είναι ο δημιουργός του Ιησού, ούτε η παρθένα Μαρία, η μητέρα του, τον έφερε στον κόσμο. Αφήστε τα σάπια. Ο αληθινός γεννήτορας του Χριστού, αυτός που εδώ και 2.000 χρόνια συντηρεί το έργο, ο σκηνοθέτης του, είναι ο ίδιος ο άνθρωπος.

Αυτή είναι η αλήθεια. Ο κόσμος όμως, έφτιαξε όπως τον γούσταρε τον Χριστό, και από την άλλη δεν τον έχει αποδεχθεί. Τον λατρεύουν, τον δοξολογούν, όμως δεν τον ακολουθούν. Η μαγκιά του αδιόρθωτου ανθρώπου. Το χειρότερο ποιο είναι; 

Δεν αποδέχεται τη χαλασμένη φτιάξη του και ελπίζει πως θα γίνει… καλύτερος προσκυνώντας ψεύτικους θεούς που στους αιώνες των αιώνων κατασκευάζει. Δουλεύετε τον κόσμο, ρε, και τους εαυτούς σας με τα Χριστούγεννα. Έχετε ξεχάσει εντελώς τα Ανθρωπούγεννα.

Πέντε δισεκατομμύρια χρόνια υπάρχει ο άνθρωπος, αλλά ποτέ δεν γιόρτασε τον δικό του ερχομό. Τι να τιμήσει, θα μου πεις. Τι να γιορτάσει; Τα ατέλειωτα και μέχρι σήμερα δρομολόγια στο αίμα, στην αντιπαλότητα, στη καραξεφτίλα, στην απάτη, στην κονόμα.

Το όπλο στον ανθρώπινο κρόταφο είναι ανθρώπινο, και θρησκευτικό. Ο δυνατός ξηγιέται στον αδύναμο με τον τρόπο που του έμαθαν όλες οι θρησκείες, οι ανίκανες να τον κάνουν άνθρωπο εδώ και χιλιάδες χρόνια. Και οι ίδιες οι θρησκείες, τον σπρώχνουν περισσότερο στις αμαρτίες.

Ημέρες τζόγου αυτές που έρχονται. Δεν κατάλαβα όμως. Σώνει και καλά επειδή ξεκίνησαν οι ημέρες της χαρτοπαιξίας, οφείλω και εγώ, να έχω συμμετοχή, ως τζογαδόρος; Θα πάρω θέση μόνο όταν αποφασίσω εγώ πότε να παίξω, και πότε να ποντάρω.

Μέχρι τότε έχω τους δικούς μου λόγους να είμαι στην αναμονή. Δεν παίζω έχοντας την αίσθηση ότι περνάω ανάμεσα από Συμπληγάδες. Πρώτα θα ακούσω το κελάηδημα των πουλιών στο μυαλό μου. Όχι και ποτέ βιαστικές κινήσεις. Κάνω και επίδειξη της κλάσης μου, στον ίδιον μου τον εαυτό.

Ο κορυφαίος Έλληνας παίκτης της ρουλέτας στα χρονικά του Καζίνο της Μελβούρνης, ήταν ένας δίμετρος και περίεργος τύπος, ο ορισμός του εκτελεστή. Ψυχρός. Απόμακρος. Αμίλητος. Έβαζε τις μάρκες του και αμέσως απομακρυνόταν από το τραπέζι. Επέστρεφε μόνο για να φορτώσει τις τσέπες του.

Η ιστορία είναι αληθινή, αλλά άγνωστη στον περισσότερο κόσμο. Ο τύπος, ιδιοκτήτης ενός μίνι-μάρκετ, ξεκίνησε από φτηνοπαίκτης, εξελίχτηκε στο Νο1 χοντροπαίκτη του καζίνου, και κάθε νύχτα τους ξεπάτωνε. Έπαιζε πολλά, πάρα πολλά λεφτά σε κάθε μπίλια.

Και έφευγε μετά από ένα τέταρτο, μισή ώρα, όχι περισσότερο με πακέτο. Δεν το ξενυχτούσε. Δεν έπαιζε για να παίζει. Τον στήσανε όμως τον άνθρωπο οι διευθυντάδες του καζίνο, που δεν θέλουν το μαγαζί τους να χάνει. Όπως σας το λέω. Μια άλλη φορά όμως το στόρι.

Ο συγκεριμένος παίκτης κινούνταν ρομποτικά. Με το που έμπαινε στην απέραντη αίθουσα στεκόταν στην κυρίως σάλα των παιχνιδιών, και σαν αρχιστράτηγος επιθεωρούσε με το μάτι τις πουτάνες. Τις ρουλέτες, εννοώ. Έπαιρνε αμέσως στροφή προς τα αριστερά και κατευθυνόταν πρώτα την τουαλέτα.

Άλλοι τζογαδόροι ορμάγανε στην αίθουσα, ενώ οι κτύποι της καρδιάς τους, έκαναν επίθεση στο σώμα τους. Η καύλα να παίξουν. Μέχρι που το μανουβράρισαν αρκετοί δικοί μας το πράγμα, και ξεκινούσαν την μάχη, 13-15 λεπτά αργότερα. Όχι αμέσως.

Γιατί όμως ο άλλος χωνόταν στην τουαλέτα, πριν πλησιάσει μια ρουλέτα; Με την άκρη του ματιού τους, οι υπεύθυνοι τον έβαζαν στο… κάντρο. Τον αντιμετώπιζαν ως εχθρό. “Ήρθε πάλι ο πούστης να μας ξεβρακώσει”. Προφανώς ο παίκτης πήγαινε στην τουαλέτα για να βρει τις ισορροπίες του.

Ήθελε την καλύτερη αυτοσυγκέντρωση, πριν μπει στον πόλεμο. Να εκτονωθεί. Να αποκτήσει ηρεμία και ψυχραιμία. Γιατί πολλοί πηγαίνουν στο Καζίνο, όπως το πρόβατο που το πάνε για σφάξιμο. Και το γνωρίζουν αυτό όλοι οι τζογαδόροι.

Ο τζόγος λοιπόν, δεν είναι κομμάτι της καθημερινότητας. Δεν είναι η “συνέχεια” της όποιας άλλης δραστηριότητας μας. Είναι κάτι ξεκομμένο από την οικογένεια, την εργασία, της παρέα, την γκόμενα, το ποδόσφαιρο. Και απαιτεί να καθαρίσεις πρώτα το μυαλό από οτιδήποτε άλλο.

Έτσι που λες. Συμβαίνει ο παίκτης να αργεί να πάρει πρέφα τα βασικά. Θα περάσουν χρόνια και ζαμάνια να τα κάνει συνείδηση πρακτικής. Μετά από κάποια τέρμινα αντιλαμβάνεται ότι αυτός, ο παίκτης δηλαδή, είναι εκείνος που αποφασίζει. Πότε, τι, και πόσα θα σπρώξει στο κουμάρι.

Καμιά έκπληξη δεν μου προκαλεί τουλάχιστον εμένα. Ότι η κυρία Άννα Βίσση η οποία από τις 20 Δεκεμβρίου 2022, άρχισε κιόλας να περπατάει στο 66ο έτος της ηλικίας της, είναι… μόνη. Οι ασχολούμενοι με τα πολύ προσωπικά της γεννημένης το 1957 τραγουδίστριας ρεπόρτερ εννοούν ασφαλώς πως δεν έχει εραστή.

Μας πληροφορούν, μάλιστα ότι εδώ και κάποια χρόνια είναι…μόνη. Μακριά από άνδρες. Ίσως να μην έχει σταθερή σχέση για μεγάλο διάστημα. Τι ακριβώς συμβαίνει; Κατ΄ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε πως δεν θα το ρίξουμε στο παπαδίστικο κουτσομπολιό.

Μη βρεθούμε εκτός γηπέδου. Όλα αυτά είναι μια αφορμή να μιλήσουμε σχετικά με το κατά πόσο είναι σε θέση να μετράει ερωτικά, κυρίως σεξουαλικά, μια γυναίκα στην ηλικία της κυρίας Άννας Βίσση. Μιας εξηντάρας plus. Μιας εξηνταφεύγα.

Αφήνουμε, λοιπόν, στην άκρη τη συγκεκριμένη περίπτωση της δημοφιλέστατης και εμπορικής τραγουδίστριας. Ποιο είναι το πιθανό, ίσως το βέβαιο, όταν αποσύρεται της ερωτικής δράσης  μια 60άρα, μια 65άρα με πλούσια ατζέντα στο παρελθόν, όπως η Βίσση.

Η κυρία δεν γουστάρει άλλο. Τόσο απλά. Όχι πως δεν προκαλεί πλέον σεξουαλικό ενδιαφέρον ως γυναίκα. Συμβαίνει σε γυναίκες με αρκετούς συντρόφους στη ζωή της. Με μεγάλη λίστα ανδρών. Κάποια στιγμή να…μπουχτίσουν, κι όχι λόγω ηλικίας.

Να είναι τόσο χορτασμένες, και να αποζητούν ένα ημίχρονο long play, μακράς διαρκείας. Για δυο χρόνια, για πέντε, για δέκα χρόνια. Εξηντάρα. Και; Εξηνταπεντάρα. Και λοιπόν; Αν μια γυναίκα είναι καλοδιατηρημένη, αν το ζητάει η ψυχούλα της, τότε είναι ικανή να ικανοποιήσει εραστή.

Σταμάτα επιτέλους τον πόλεμο στην Ουκρανία είπε  ο Γάλλος πρόερδος Εμανουέλ Μακρόν στον Πούτιν και ο Ρώσος, …. «ευγενής παιδί», που έλεγε και ο αξέχαστος Τσιφόρος, του απάντησε αναλόγως. Ποιος είσαι εσύ, ρε, Μανωλάκη, που θα μου πεις τι να κάνω στις δικές μου δουλειές;

Λογικό. Δεν είπε ο Πούτιν στον πρόεδρο τη Γαλλίας να κάνει αυτό, να μην κάνει εκείνο. Ποιος είσαι, ρε, Μανώλη, ο Μακρόν είσαι, δεν είσαι ο Μπερνάρ Αρνώ. Όταν κάθεται στο τραπέζι των συζητήσεων και των διαπραγματεύσεων με τον Μπερνάρ Αρνώ ο Πούτιν έχει διαφορετική συμπεριφορά.

Τον Αρνώ τον αντιμετωπίζει σχεδόν ως ίσο και όμοιο του. Έχει να κάνει με μεγιστάνα. Με επιχειρηματία, τον πλουσιότερο στην Ευρώπη. Μόνον; Πάει αυτό! Ο Μπερνάρ Αρνώ από σήμερα 26 Δεκεμβρίου και από τις 6 η ώρα το πρωί, είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο.

Μιλάνε τα νούμερα. Τον έφαγε τον τρελάρα τον Έλον Μασκ. Ο Γάλλος έπιασε κορυφή. Γεννήθηκε Μάρτιο του 1949 ο Μπερνάρ Αρνώ και στους ομίλους του, ανήκουν κολοσσοί, πολυεθνικές, που σαρώνουν επιχειρηματικά σε παγκόσμιο επίπεδο. Τεράστιος επιχειρηματίας.

Έχει κάνει δυο γάμους και πέντε παιδιά, τέσσερα αγόρια και μια κόρη. Η δεύτερη σύζυγος του, από το 1991, είναι Καναδέζα πιανίστρια. Αυτός λοιπόν θα είναι ο πρωταγωνιστής του 2023, και όλοι περιμένουν να δουν τις πρώτες του κινήσεις. Για να λάβουν μέρος στο δικό του παιχνίδι.

Τον πρωτοάκουσα σε κάποια συναυλία στην Ελλάδα, και είπα μέσα μου: Αυτός είναι. Έτσι τον γουστάρω τον τραγουδιστή. Με τέτοια σκληρή και συνάμα τρυφερή φωνή, βραχνή και αληθινή. Τζο Κόκερ το όνομά του. Όταν πέρασε και τα πενήντα του, μάλλον δεν έδειχνε ροκάς,

Περισσότερο έμοιαζε με νταλικέρη, με λιμενεργάτη. Κάποια πράγματα όμως, μένουν σ’ όλη τη ζωή σου. Τα 2-3 τραγούδια που είπε ο Άγγλος, υδραυλικός στο επάγγελμα πιτσιρικάς, που το 2014, πέθανε στα 70 του από καρκίνο του πνεύμονα.

Ένα, το Unchain My Heart, βέβαια, που το είχε πρωτοτραγουδήσει ο Ray Charles, ο ”δικός” του, ο μουσικός ”ήρωας” των παιδικών του χρόνων. Το άλλο, που ακουγόταν στην ταινία “9,5 εβδομάδες”, στο στρηπτηζ της Κιμ Μπάσιτζερ, You Can Leave Your Hat On.

Baby take off your coat

Real slow

And take off your shoes

I’ll take off your shoes

Baby take off your dress

Yes yes yes

You can leave your hat on

Κάποιος άλλος ίσως τα πει καλύτερα αυτά τα δυο τραγούδια. Δεν πιάνει! Στη ψυχή και στη μνήμα τα “έγραψε” αυτός, ο John Robert “Joe” Cocker. Τα “πέρασε” αυτός στη συλλογική μνήμη. Είναι όσο ζούμε η δική του φωνή ταυτισμένη μ’ αυτά τα τραγούδια. Καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια.

=====================================

Φίλες και φίλοι, καλημέρα και καλή μας εβδομάδα, που χωρίς σχεδόν να το καταλάβουμε, φτάσαμε στο τέλος και του 2022. Μια χρονιά που σημαδεύτηκε , με την αγριότητα της ανθρώπινης φύσης.

Αμέτρητα εγκλήματα στην πιο άγρια μορφή τους, με αποκορύφωμα την εν’ ψυχρό δολοφονία των 2 αστυνομικών στην περιοχή του Brisbane. Περιττό βέβαια να αναλύσουμε το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής. Άβυσσος.

Το ποιο είναι το ψυχογραφικό πορτραίτο του αιώνιου ανθρώπου το έχει καταδείξει ο ίδιος, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αυτός ήταν, αυτός είναι. Δεν είναι άλλος. Μιλάμε γενικά για τον άνθρωπο, όχι για έναν, για κάποιον.

Τι ψυχή κρύβει ένας συγκεκριμένος εγκληματίας, ο οποίος με τις σκέψεις και τις πράξεις του, κάνει την υπέρβαση, πέραν από τα καταγεγραμμένα όρια του μέσου ανθρώπου; Είναι άγνωστη λοιπόν η απάντηση.

Η μόνη απάντηση που θα μπορούσε να δώσει κάποιος στο ερώτημα, θα ήταν, αν από την κοιλιά της μάνας του είναι καλός ή κακός ο άνθρωπος. Ακόμη όμως και οι ίδιες οι θρησκείες δεν δίνουν απαντήσεις.

Και ας μην ξεχνάμε, ότι η γέννηση των Θρησκειών, προγραμματίστηκαν για να συγκρατήσουν το Θηρίο, τον άνθρωπο δηλαδή, και όχι για να υμνήσουν τους Θεούς. Άλλο αν ο άνθρωπος τις έγραψε κανονικά όλες τις θρησκείες.

Με το γράμμα Θ αρχίζουν και οι τρεις λέξεις, Θεός, Θηρίο, Θρησκεία. Ξεπερνάμε την εν λόγω λεπτομέρεια… Οι θρησκείες και οι νόμοι την ίδια σκοπιμότητα υπηρετούν, πως να κάνουν κοντρόλ τον άνθρωπο.

Ίδια και η δουλειά των δικαστών και αστυνομικών του κράτους, του κάθε κράτους, της κάθε θρησκείας. Στη γη υπάρχουν οι φυλακές και τα πρόστιμα, στους ουρανούς ο παράδεισος για τους καλούς. η κόλαση για τους καριόληδες.

Πάμε τώρα παρακάτω. Σε μεγάλη κόντρα με τα παιδιά του, έχει πέσει πασίγνωστος (ηλικιωμένος πλέον) συμπάροικος που καβατζάρισε τα 85, και ο οποίος σήμερα είναι … ερωτευμένος. Μάλλον θα έλεγα πολύ ερωτευμένος.

Βέβαια οι φασαρίες τόσο με τα παιδιά του, όσο και με τις… νύφες αλλά και με τους γαμπρούς του, έχουν να κάνουν για να μη ξεχνιόμαστε με την ηλικία του, και με το… παραδάκι του μπάρμπα, που στα γεράματα ερωτεύτηκε, και τρέχουν να προλάβουν την… μοιρασιά.

 Όποιος τον βλέπει όμως με την νέα του σύντροφο, ένα 35χρονο και γοητευτικότατο κορίτσι, που χήρεψε από τα 30 της, να κυκλοφορούν σε ταβέρνες και ζαχαροπλαστεία, συμφωνεί ότι είναι ένα… ταιριαστό ζευγάρι.

Και γιατί όχι; Δείχνουν άλλωστε με τρυφερότητα τα αισθήματά τους. Από σεξ όμως πώς τα πάνε οι δυο τους; Μεγάλη κατάκτηση άνδρα και από τα συν 70, όχι πάνω από τα 80, αν καταφέρει να έχει στύση κανονική.

Κι αν συμβεί ακόμη και με μισή στύση, θα θεωρείται θαύμα. Το συγκεκριμένο λοιπόν… θαύμα, γιατί ομολογουμένως περί θαύματος πρόκειται, για να επαναληφθεί, θα χρειαστεί να περάσουν μία με δύο εβδομάδες, ίσως και μήνες.

Δεν κάνουμε αυτή την στιγμή κουτσομπολιό! Ο γηραλέος εραστής δεν κρύβει τον έρωτά του, όπως και η σύντροφός του. Οι δυο τους μας δίνουν την αφορμή για κάποιες ακαδημαϊκού τύπου σεξουαλικές προσεγγίσεις, όσον αφορά την ανδρική ικανότητα και γονιμότητα.

Δεν αγνοούμε ότι ο εραστής συμπάροικος, όπως το δηλώνει σχεδόν καθημερινά, θέλει να αποκτήσει και ένα παιδί με την νέα του σύντροφο.   Σε μια ηλικία που θα μπορούσε κάλλιστα να είχε δισέγγονο.

Ίσως ακόμη και τρισέγγονο. Να είναι δηλαδή και φίλος, και σύζυγος, και πατέρας, και παππούς. Προσπαθούν και οι δυο ερωτευμένοι λοιπόν, όπως τουλάχιστον πληροφορήθηκα, να το πετύχουν με την βοήθεια της επιστήμης.

Με  εξωσωματική δηλαδή. Ρωτάω. Αν θα κάνουν παιδί, ποιος θα είναι ο μπαμπάς του; Ασφαλώς ο ίδιος. Ποιος άλλος. Η επιστήμη προσφέρει σήμερα τα πάντα. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα που κάποιοι το αγνοούν.

Δυστυχώς στην ζωή μας, υπάρχει και ο θάνατος. Σήμερα, αύριο, μεθαύριο. Έστω, όμως, ότι ο τύπος δεν θα πεθάνει. Εννοώ ότι δεν θα φύγει από τη ζωή σε 5 και 10 χρόνια. Αν τελικά αποκτήσει μωρό, αυτό θα το πετύχει σε ποια ηλικία;

Και το παιδί θα έχει εν ζωή τον πατέρα του. Ποιον πατέρα του όμως; Τον 90χρονο, τον 95χρονο, που σ’ αυτή την ηλικία με καροτσάκι θα πηγαίνει βόλτα το παιδί, θα το πηγαίνει και στον παιδικό σταθμό;

Μην του πει το ίδιο το παιδί του αύριο, σε 15-20 χρόνια, όταν αυτός θα είναι 100-110 χρονών «Ρε, μπαμπά, γιατί με γέννησες στην ηλικία σου, με ρώτησες εμένα αν ήθελα μπαμπά υπεραιωνόβιο;». Εγώ, πάντως, στα 85 μου δεν θα υιοθετούσα ούτε σκυλί.

Δεν γουστάρει το θάνατο ο άνθρωπος. Αντιληπτό. Ποιος θέλει να πεθάνει; Ακόμα κι αυτοί που αποφασίζουν κάποια στιγμή να αυτοκτονήσουν, δεν γεννήθηκαν, δεν μεγάλωσαν με την επιθυμία του θανάτου.

Θάνατος είναι το τέλος. Σταματάει η ύπαρξη του ζωντανού. Και δεν υπάρχει γυρισμός. Πέθανε; Δεν υπάρχει πλέον. Δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν σκέπτεται. Να, όμως, που ο πονηρός άνθρωπος τον κρατάει «ζωντανό» τον νεκρό.

 Όχι μονάχα τον σκέπτεται, αγαπάει ή μισεί τη μνήμη του. Τον θυμάται και πεθαμένο στον τάφο του, του κάνει μνημόσυνα, επικοινωνεί φαντασιακά, πνευματικά με τον πεθαμένο. Με ποιον; Μ’’ αυτόν που δεν υπάρχει πια.

Έτσι είναι ο άνθρωπος. Παίρνει νταηλίκι το «δικαίωμα» να αρνείται το θάνατο. Το μοιραίο. Το μεγαλύτερο στάνταρ. Και λέει του πεθαμένου ότι «ζεις», ότι ναι μεν πήγες στον αγύριστο, αλλά συνεχίζεις να κυκλοφορείς στη ζωή μας.

Και να ξέρεις, εσύ ο πεθαμένος, ότι σ’ αγαπάμε, σε σκεπτόμαστε. Σ’ έχουμε ανάγκη. Εγωισμός; Ο άνθρωπος έχει για πάρτη του, όχι για χάρη του μακαρίτη, τέτοια συμπεριφορά προς τον νεκρό. Να πειστεί ο ίδιος ο ζωντανός ότι και μετά το θάνατο του θα συνεχιστεί η «ζωή» του.

Και με την ευκαιρία να θυμίσω και κάτι ακόμα: Dia de los Muertos. Είναι η Ημέρα των Νεκρών, γιορτή μεταφυσική της μεξικάνικης παράδοσης. Του αρχαίου λαού των Αζτέκων.

Υποστήριζαν ότι ο θάνατος είναι απλά μέσα στον κύκλο ζωής, άρα δεν πρέπει να κλαίμε, να στεναχωριόμαστε επειδή κάποιος δικός μας πέθανε.

Κάθε χρόνο και συγκεκριμένα την πρώτη Νοεμβρίου οι νεκροί κάνουν ένα comeback. Έχουν ραντεβού με τους ζωντανούς. Να, λοιπόν, η επιβεβαίωση της ζωής! Ποιος θάνατος; Πρώτη Νοεμβρίου λοιπόν είναι η Ημέρα των Αγγέλων.

Είναι η μέρα που «επιστρέφουν» οι ενήλικες και τους «υποδέχονται» τα αγαπημένα τους πρόσωπα και οι συγγενείς, με δωράκια, με κεράσματα. Αυτή η Εορτή των Νεκρών είναι ηλικίας 3.000 χρόνων. Και είναι μια προσφορά προς όλους τους… πεθαμένους.

Ισλάμ σημαίνει υποταγή. Κολλάμε στα ονόματα; Όχι, βέβαια, πολύ περισσότερο όταν όλες οι θρησκείες, όχι μόνον αυτή στο όνομα του προφήτη Μωάμεθ, θέλουν τον πιστό υποταγμένο, προσκυνημένο.

Όχι ακριβώς οι θρησκείες, αλλά για να λέμε σωστά τα πράγματα, οι κατασκευαστές θρησκειών. Εμ πως! Δεν γράφτηκαν και ξαναγράφτηκαν μέχρι να μονταριστεί το θείο έργο από τον ίδιο τον Θεό.

Ο Θεός δεν μιλάει, ούτε γράφει, ούτε υπαγορεύει σε κανέναν τι να βάλουν και τι να διορθώσουν στα άγια τεφτέρια κάθε δόγματος. Ούτε ο μπάρμπας είπε ποτέ να φτιάξετε διαφορετικά θρησκευτικά σουπερμάρκετ.

Και η κάθε αλυσίδα, η κάθε φίρμα, ισλαμισμός, χριστιανισμός, ιουδαϊσμός, ινδουισμός, βουδισμός και σία να κυκλοφορεί στην πιάτσα με διαφορετικό κομπολόι. Όλοι να πιστεύουν στον ίδιο Θεό, αλλά να έχουν διαφορές μεταξύ τους.

Γιατί, λέει, οι γυναίκες στις μουσουλμανικές χώρες, στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς φοράνε τσεμπέρι, που τη λένε μαντήλα και μπούργκα και χιτζάμπ και σαντόρ κι ένα σωρό αλλοιώς.

Είπαμε, μην κολλήσουμε στα ονόματα. Για να μην προκαλούν με το ”γυναικείο” τους. Τη θηλυκότητα τους. Τη σεξουαλικότητα τους. Αυτό συμβολίζει η μαντήλα.

Γυναίκα είναι. Διάολος, δηλαδή. Με το βλέμμα και την ανάσα της ικανή να ανάψει τον αρσενικό. Για να της κοπεί, λοιπόν, ο γυναικείος τρομοκρατικός εξοπλισμός από τη φύση φτιαγμένος, όχι και από τον… Θεό, την υποχρεώνουν να καλύπτει τουλάχιστον τα μαλλιά.

Ξέπλεκα και ελεύθερα μαλλιά, να ανεμίζουν, να φτάνουν μέχρι τα στήθη της και να τα χαϊδεύουν είναι κίνδυνος – θάνατος για την κοινωνία. Η οποία κοινωνία αν ενδιαφέρεται για τη σωτηρία της, προκειμένου να προστατευθεί από τον διάβολο, της κόβει και την κλειτορίδα. Συμβαίνουν και αυτά σε κάποιες «πολιτισμένες» χώρες του πλανήτη μας.

Το έλεγε σε καφενέ του Oakleigh, 75άρης σε 78άρη: Είμαστε στη καλύτερη ηλικία της ζωής μας!  Στο λέω και το εννοώ πέρα για πέρα. Στο λέω και το νιώθω ότι πράγματι βρίσκομαι στην καλύτερη φάση της ζωής μου….

Το άκουγε ο άλλος, σκεφτικός και αμίλητος. Συνεχίζει να απλώνει την αισιοδοξία του στο τραπέζι της συζήτησης ο 75άρης: Υπάρχει ο θάνατος… Σιγά το νέο! Το ξέρουμε, ότι ο θάνατος δεν γουστάρει τις μεγάλες ηλικίες.

Έλα όμως που αυτές πρωτοκυνηγάει, αλλά μη ξεχνάμε ότι πεθαίνουν άνθρωποι μόνο με τα μισά μας χρόνια στην πλάτη τους. Τα περνάω υπέροχα, δεν είμαι γέρος, δεν αισθάνομαι γέρος, δεν κωλώνω σε τίποτα.

Τον άκουγε ο άλλος, ο 78άρης πάντα σκεφτικός και αμίλητος. Το ξέρω ότι έχω πολύ λιγότερο χρόνο απ’ όσο ο 50άρης και ο 60άρης, αλλά δεν χαλάσω την ευτυχία μου επειδή θα πεθάνω σε δέκα και σε 15 χρόνια.

Όσα χρόνια έχω στο λογαριασμό μου είμαι αποφασισμένος να τα πιω μέχρι πάτο… Δεν θα αφήσω πίσω μου ούτε σταγόνα αληθινής ζωής. Άνοιξε κάποια στιγμή το στόμα του και ο άλλος, ο 78άρης.

Χαίρομαι ρε φίλε που σ’ ακούω. Το ίδιο ισχύει και σε μένα. Συμφωνώ, βρισκόμαστε στην καλύτερη ηλικία… Μαλάκες είμαστε αν δεν έχουμε μάθει ακόμα την τέχνη της ζωής, δηλαδή τη χαρά της ζωής.

Αφού έχουμε ακόμα καλή υγεία, γνωρίζουμε πως ζούμε στον παράδεισο μέχρι να έρθει η ώρα να πάμε στην κόλαση όταν πεθάνουμε. Στο μόνο που υπερέχει ο 30άρης και ο 50άρης και είναι καλύτερός μας, είναι η ενέργεια.

Δεν έχουμε τις ίδιες δυνάμεις βέβαια, όσες πριν 20 και 30 χρόνια. Αλλά ας μην ξεχνάμε, ότι έχουν φύγει από την ζωή και άτομα που είχαν την μισή μας ηλικία. Και παρήγγειλαν ένα καραφάκι ούζο, για να γιορτάζουν τον … επίγειο παράδεισο, ξεχνώντας όλα τ’ άλλα προβλήματα. Καλή συνέχεια…

=========================================

Ο κανονικός, ο παλιός άνδρας, μιας άλλης εποχής, και αναφέρομαι στις δεκαετίες του 60, και του 70, την έπεφτε στα ίσα στην γκόμενα που έβαζε στο μάτι. Την φλέρταρε, που λέμε. Της κολλούσε, να το πούμε… ελληνικά.

Μιλάμε για την κατηγορία τσάμπιονς, των αντρών με αυτοπεποίθηση, με σιγουριά ότι θα κτυπήσουν το κορίτσι, και θα το ρίξουν μόνο με δυο κουβέντες. Και έπαιζαν με λόγια σταράτα. Μου αρέσεις, ρε μωρό. Σε σκέπτομαι συνέχεια.

Στα ίσα, όχι τσιριτζάντουλες. Σε θέλω σε γουστάρω. Λακωνικά, όχι από Αθήνα να πάμε Κρήτη μέσω Θεσσαλονίκης. Το κορίτσι είχε απέναντι της τον γνήσιο αρσενικό. Τον κανονικό άντρα της εποχής. Που τα έλεγε όλα όπως τα ένιωθε.

Και η κοπέλα, συγκινούνταν που ένα αγόρι χωρίς να κάνει κύκλους και παράκυκλους της ξηγιότανε αληθινά, και θερμά. Μιλάμε για καιρούς όπου άντρας και γυναίκα, αγόρι και κορίτσι ζούσαν υπό την σκιά των γονιών.

Εποχές που δεν είχαν πολλές ευκαιρίες για να βρεθούν, και δεν άφηνε ο τυπάκιας της τότε εποχής, να χαθεί η μια ευκαιρία. Πότε άλλοτε να της τα ”πει”; Πάνε αυτά. Έχουν τελειώσει. Έχουμε περάσει πλέον στην «ηλεκτρονική εποχή»

Σήμερα, στην καθημερινή μας και σύγχρονη ζωή, έχει πάει περίπατο η γνωριμία πρόσωπο με πρόσωπο άνδρα και γυναίκας. Από την άλλη, παίζει μπάλα ορμητικά και πολιορκητικά το internet.

Η αναζήτηση συντρόφου γίνεται μέσα από τους δρόμους της λεγόμενης κοινωνικής δικτύωσης. Τα αποτελέσματα των ερευνών είναι εντυπωσιακά. Αποκαλυπτικά. Αν και πολλοί τα χαρακτηρίζουν περίεργα. Και μάλλον είναι.

«Πάρτι γνωριμίας» σε ειδικούς χώρους, όχι σε σπίτια φιλικά, της γειτονιάς, καμία σχέση με τα πάρτι τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, που ήταν η απόλυτη ευκαιρία της πιτσιρικαρίας του 60 και του 70.

Τα πάρτι αυτά, ήταν η μεγάλη ευκαιρία, για να έρθει το αγόρι σε σωματική επαφή με μια κοπέλα. Να χορέψει μπλουζ με τη φωνή του Τομ Τζόουνς, του Πωλ Άνκα και του Νηλ Σεντάκα. Δεν υπάρχουν αυτά σήμερα. Δυστυχώς.

Δεκαετία του 80, στο καφενείο που υπήρχε στο Lonsdale Street, ακριβώς πάνω από το μαγαζί του ΣΑΛΑΠΑΤΑ. Δεν υπήρχε το Καζίνο τότε, και ο παράνομος τζόγος ήταν στις μεγάλες του δόξες. Όλος ο καλός ο κόσμος έδινε καθημερινά το παρόν, και έπαιζε από μπιλιάρδο μέχρι άλογα και κουμκάν.

Εκεί μπλέχτηκε και το παιδί, καλή του ώρα, αφού μέχρι σήμερα γυρίζει όπου υπάρχει παράνομο τραπέζι αντιμετωπίζοντας τους πιο μεγάλους και σκληρούς παίχτες που τα ρίχνουν τις νύχτες στα καφενεία πάνω στη πράσινη τσόχα του μπιλιάρδου, με κλειστές κουρτίνες και τον τσιλιαδόρο στην πόρτα.

Μέχρι και ο Γιάννης «ο μπεκρής» έκανε πολλές φορές τον τσιλιαδόρο, για να έβγαζε το μπουκάλι της βραδιάς. Εκεί παίζανε όλοι οι παράνομοι της νύχτας. Ακόμη και ένα γραφείο κηδειών, το είχανε κάνει παράνομη λέσχη στο πίσω μέρος και μαζευόντουσαν για το παιχνίδι.

Εκεί θυμάμαι ένα βράδυ, στο πίσω δωμάτιο με τις κάσες και τα άσπρα σεντόνια που σκέπαζαν τους πεθαμένους, καμιά δεκαριά αφιονισμένοι, αντί να κλαίνε τον μακαρίτη κατεβάζουν καντήλια για την τύχη τους, και ρίχνουν τα ζάρια μέσα στην καλύτερη μπαρμπουτιέρα που έχει ανακαλυφθεί ποτέ.

Είχαν γυρίσει το καπάκι της κάσας ανάποδα, ο νεκρός μέσα στο φέρετρο, και οι τζογαδόροι από πάνω να ρίχνουν τις ζαριές τους, και να περιμένουν τις…. Εξάρες. Και το αξέχαστο που το θυμάμαι μέχρι σήμερα.

Μην φωνάζετε ρε λαμόγια τους φώναξε κάποια στιγμή ο νεκροθάφτης, γιατί θα μου τον… ξυπνήσετε και μετά θα τρέχετε να κρυφτείτε. Και τους συμβούλευε μάλιστα. Το μπαρμπούτι θέλει νεφρό για να το παίξεις. Δεν είναι μόνο η ριξιά.

Μπορεί να σε φάει το ζάρι μέχρι να κάνει την τελευταία τούμπα, μπορεί να σε φάει και ο διπλανός σου που ακούμπησε τα τελευταία του φράγκα, μπορεί να κάνουν γιούργια οι μπάτσοι πάνω στο παιχνίδι.

Τα…. κουνώ και έρχονται τα ντόρτια, και την ίδια στιγμή να μπουκάρουν και οι…. αστυνομικοί με τα περίστροφα στην πόρτα». Ή μπορεί αντί για τους αστυνομικούς να εμφανιζόταν ο «Γερμανός» με το δικό του σιδερικό….

Ήταν το αλάνι της τότε εποχής, που μαζί με τους «Ρουμάνους» τα πασίγνωστα αδέλφια, τα έπαιρναν για να προσφέρουν προστασία στις παράνομες λέσχες, και να ζητάει να του φορτώσουν το τραπέζι στην σακούλα για φύγει ήρεμα.  

Παλικάρια τα λεφτά κάτω έλεγε με την βοήθεια του περίστροφου. Φαινόταν σαν να τους χαμογελούσε αλλά όλοι ήξεραν ότι μερικούς μήνες φυλακή ακόμη για τον «Γερμανό» ήταν μια σταγόνα περισσότερο μέσα στο ποτήρι.

Τον ξέρανε όλα τα μπουρδέλα και όλες οι παράνομες λέσχες. Σε μια φασαρία, μάλλον με το λάθος άτομο, ο «Γερμανός» έχασε το αριστερό του μάτι, και μετά αποτραβήχτηκε από τα δύσκολα μονοπάτια της νύχτας….

Περιορίστηκε μετά σε μικροδουλειές. Εύρισκε ανήλικες πουτανίτσες που κάνανε πιάτσα στα στενά της St, Kilda, και τις μετέφερε σε κοντινά ξενοδοχεία, για να κρατήσουν συντροφιά σε γνωστούς Έλληνες επιχειρηματίες.

Και μιας και αναφέρθηκα σε επιχειρηματίες, πληροφορήθηκα και κάτι ακόμα για πολύ γνωστό επιχειρηματία, που μπορεί να είναι και παντρεμένος, αλλά με την πρώτη ευκαιρία παίζει σε πολύ άγριες καταστάσεις. Τώρα τρέχει και δεν φτάνει. Ας πρόσεχε…

Γιατί είναι γνωστό, ότι όταν ανοίξεις τα φτερά σου, όταν αποκτήσεις προσωπική ζωή αγαπητέ μου κύριε, θα υπολογίζεις κάθε σου κίνηση. Κάθε σου απόφαση. Γιατί η ιστορία λέει πολλά για τα παλούκια που συναντάς μπροστά σου, και πως κάποια στιγμή, ένα απ’ αυτά θα σου καρφωθεί στον κώλο

Και το μυαλό σου θα το έχεις συνεχώς στο κακό. Το γράφω, με αφορμή αυτό που έπαθε γνωστός συμπάροικος στην Μελβούρνη. Όχι άλλες λεπτομέρειες, για πολλούς και διαφόρους λόγους. Αργότερα βλέπουμε και… γράφουμε.

Σκέφτηκε ο άνθρωπος, να περάσει ένα ωραίο βράδυ, με δύο πιτσιρίκες. Ούτε ο πρώτος βέβαια, αλλά ούτε και ο τελευταίος. Πιτσιρίκες αλλά δηλωμένες πιτσιρίκες που λένε.

Και έκανε τις γκέλες του. Πρώτα βιντεοσκόπησε τις «αταξίες» του με τα κορίτσια, και μετά για να δείξει τα κατορθώματά του, έδωσε το υλικό σ’ ένα κολλητό του φίλο του, που ήταν και αυτός λάτρης του ερωτικού τριγώνου.

Την ιστορία «lll» την ξέρεις; Άλλο αυτό. Ένα και ένα κάνουν ll. Και ένα, συν ένα, συν ένα κάνουν lll. Λες και το μυστικό στον κολλητό σου, και αυτός τα μεταφέρει στον δικό του κολλητό.

Δεν το ξέρουν λοιπόν μόνον τρεις, αλλά 133. Παρακάτω. Το video του πρωταγωνιστή, από τον κολλητό του, πήγε στον κολλητό του κολλητού του, και τελικά βρέθηκε σε εκβιαστές.

Ή, μας δίνεις τόσα, του είπαν, ή, το ανεβάζουμε στο internet, και παθαίνεις τη ξεφτίλα της αρκούδας, μόλις το δουν και οι δικοί σου. Σε τέτοιο λούκι έπεσε το παλικάρι, και τώρα τρέχει να ξεμπερδέψει. Γιατί; Είπαμε. Έκανες τη μαλακία, θα την πληρώσεις.

Γιατί, λες, το άτομο που κυκλοφορεί σα σελέμπριτης και το κοζάρεις κάθε τόσο στην τηλεόραση παίρνει κοκαΐνη; Έβλεπαν το άτομο στο κανάλι να βγαίνει αίμα από τη μύτη του και μόνον οι μπασμένοι το υποψιάστηκαν. Ότι ρουφάει σκόνη. Δεν γλυτώνει μόνο απ’ αυτό όποιος γίνεις κανονικός χρήστης. Θα βραχνιάσει και η φωνή, θα ‘χει αϋπνίες και εύκολα θα πέσει στην κατάθλιψη.

Κοκαΐνη. «Φάρμακο» εξαιρετικά επικίνδυνο και εθιστικό. Από το φυτό κόκα. Την καπνίζεις, τη σνιφάρεις και τη ρίχνεις με ένεση στη φλέβα. Ευφορία, βέβαια. Μία διέγερση, και μία αυξημένη ενεργητικότητα.

Το άτομο ψάχνεται να φθάσει υψηλά. Να κρατηθεί υψηλά στη δουλειά του. Και φτιάχνεται. Και πιάνει τα high του. Παίζοντας τζογαδόρικα με την αυτοκαταστροφή. Όσο πιο καθαρή είναι η κοκαΐνη, τόσο πιο ισχυρή η τοξικότητα της.

Η βόλτα στον κόσμο των παραισθήσεων οδηγεί σε παράνοια, σε καρδιακή ανακοπή, σε θανατηφόρο πυρετό. Κι άντε και το έκοψε. Δεν είναι όμως εύκολο. Θα τον αγκαλιάσει το άγχος, μέχρι που θα μπουν ιδέες για αυτοκτονία. Συμπέρασμα. Ου μπλέξεις.

Πρώην συμπάροικος που μας άφησε χρόνους, είχε κερδίσει πολλά λεφτά από τον τζόγο, αλλά και την ίδια στιγμή έχασε και πολλά λεφτά στον τζόγο. Πού είναι το περίεργο; Αφού τα κέρδισε στον τζόγο, άρα τα… χρώσταγε.

Αυτός είναι ο άγραφος νόμος της ζωής και του τζόγου. Τα κερδισμένα κάποια στιγμή θα επιστραφούν! Ο λεβέντης είχε πάθει τζόγο. Τζογαρίτιδα. Όλη μέρα το μυαλό του ήταν στους ρηγάδες και στα ζάρια.

Πώς λέμε ότι κάποιος έπαθε καρκίνο, ένας άλλος πνίγηκε στη θάλασσα, κάποιος σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Το ίδιο είναι. Αυτός έπαθε τζόγο. Κόλλησε τζόγο ρε φίλε μου. Το γράφω έτσι απλά.

Άλλοι το πρόσωπο, ή, τα μαλλιά. Ο άνθρωπος της ιστορίας μας, της αληθινής ιστορίας μας, είχε… καλλιτεχνικές ανησυχίες στους μηρούς. Λάτρευε να βλέπει γυναίκες με mini-skirt. Φοβερά πράγματα.

Όπως κολλάς σύφιλη, aids, covid. Να ξεκολλήσεις ένα αφροδίσιο, γίνεται. Το δύσκολο είναι να ξεφύγεις από τον τζόγο. Όταν, μάλιστα, είσαι κερδισμένος. Δεν γίνεται αυτό. Είπαμε. Δεν είπαμε; Τα επιστρέφεις, και με τόκο, παρακαλώ.

Μας έλεγε κάποιες φορές ότι «Τους τα πήρα χθες». Ποτέ δεν μας είχε πει, ότι «Του τα πήραν». Όχι τέτοια πράγματα. Ο τζογαδόρος βλέπει μόνο αυτά που παίρνει, και όχι αυτά που χάνει. Είχε κάνει και κάποιες αταξίες με τον νόμο και τον βάλανε φυλακή.

Όλα μας έλεγε είναι μέσα στο παιχνίδι. Ακόμη και η φυλακή.. Όλα αυτά τώρα, με το χώμα πάνω του, ξεχάστηκαν. Σβήσανε από το δρομολόγιο της ζωής. Εκτός και αν βρεθεί κανένα τραπέζι εκεί που ταξιδεύει στους καταγάλανους ουρανούς, και αρχίσει πάλι μια από τα ίδια.

Μια περίεργη υπόθεση, έφθασε σε δικαστήριο της Μελβούρνης. Κατηγορούμενος ήταν ένας 50χρονος, που με το κινητό του φωτογράφιζε γυναίκες από τη… μέση και κάτω. Κάθε ηλικίας, 18αρες, 28αρες, 45αρες.

Όσες δηλαδή προλάβαινε και κυκλοφορούσαν δημοσίως με μίνι φούστα. Ο άνθρωπος έκανε συλλογή από… μπούτια. Άλλοι άνδρες λατρεύουν το γυναικείο στήθος. Κάποιοι, λιγότεροι αυτοί, την πλάτη, και τις γάμπες.

Για την ιστορία να αναφέρω, ότι η μίνι-φούστα πρωτοπαρουσιάστηκε το 1964 και σηματοδότησε την απελευθέρωση των γυναικών. Με mini-skirt ή up-skirt η δημόσια παρουσία της γυναίκας είναι πια… άλλο πράμα.

Στην αρχαία Σπάρτη τις λέγανε «φαινομηρίδες» τις γυναίκες που φορούσαν κοντό χιτώνιο, τόσο όσο να φαίνεται ο μηρός. Με την εμφάνιση του χριστιανισμού οι γυναίκες υποχρεώθηκαν να κατεβάσουν… ρολά. Τέλος πάντων.

Η γυναίκα που ντύνεται με μίνι φούστα δεν είναι άτομο που επιθυμεί να προστατεύσει την ιδιωτικότητά της”!!! Αυτή ήταν η απόφαση του δικαστηρίου που απάλλαξε τον ερασιτέχνη φωτογράφο….

Μάλιστα. Ο ερασιτέχνης φωτογράφος, «σημάδευε» όσο γυμνό ήταν ακάλυπτο από τη μίνι φούστα. «Έπιανε» τζάμπα πράμα και χωρίς να χρειαστεί να… σκύβει προκειμένου να φωτογραφίζει αυτό που ήθελε.

Καλή σας εβδομάδα και πάντα με υγεία και χαρά.

===================================================================

Τελικά δεν θα ησυχάσουμε με τα σεξουαλικά σκάνδαλα που μαθαίνουμε καθημερινά.. Έμαθα λοιπόν, ότι φόρεσαν χειροπέδες σε μια καθηγήτρια, 27χρονών και μάλιστα παντρεμένη, επειδή έκανε σεξ με ανήλικο μαθητή της.

Δεν είναι είδηση αυτή, αν και μέχρι στιγμής δεν μπορώ ν΄αναφερθώ σε ονόματα και… διευθύνσεις! Δεν υπάρχει μέρα, άντε να το πάω στην εβδομάδα, που να μην τσακώσουν, μία δασκάλα επειδή διατηρεί σεξουαλικές σχέσεις με έναν, ή, ακόμη και με κάποιους από τους μαθητές της.

Να, γιατί δεν υπάρχει είδηση. Χάνει το ενδιαφέρον της πλέον, ακόμη και τη σημασία της ενημέρωσης ένα γεγονός, όταν πλέον είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο. Καθημερινό. Και τέτοια φαινόμενα είναι πλέον καθημερινά

Ας δεχθούμε λοιπόν την… μοναδικότητα, την ιδιαιτερότητα της τελευταίας περίπτωσης, γιατί μια 27χρονη δασκάλα, που είναι και την ίδια στιγμή γυναίκα, είχε αποπλανήσει έναν 13χρονο μαθητή της.

Ερώτημα. Γιατί τόσα πολλά νεαρά κορίτσια, εκπαιδευτικοί λειτουργοί, ακόμα και μεγαλύτερης ηλικίας, γυναίκες 40αρες και 45αρες, πηγαίνουν με πιτσιρικάδες; Με αγόρια ή, ακόμη και με κορίτσια στην τάξη τους, χωρίς να υπολογίζουν το φόβο να γίνουν ρεζίλι.

Θα τολμήσω την απάντηση. Με μία ερώτηση πάλι. Ποιο είναι το ποσοστό ανδρών, παντρεμένων και όχι, ηλικίας 40, 50, ακόμη και 60 χρονών, που γουστάρουν να πάνε με ανήλικη; Δύσκολη ερώτηση.

Όπως λοιπόν, οι άνδρες δεν διστάζουν  να την πέσουν σε κορίτσια με τα μισά τους χρόνια, αλλά και ακόμα μικρότερες, έτσι συμβαίνει και με τις κυρίες δασκάλες, που λόγω εργασίας έχουν πολύ κοντινή επαφή με πιτσιρικάδες.

Μιλάει η σεξουαλική πείνα, όχι η ανωμαλία. Δεν είναι ανωμαλία αυτή. Εκτός κι αν δεχθούμε, ότι είναι σε τόσο υψηλά ποσοστά η ανωμαλία στις μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκες. Αυτό δεν το πιστεύω.

Απλά σαν γυναίκα η δασκάλα, η κάθε δασκάλα, ή, και καθηγήτρια μπορεί να γουστάρει κάποιον μαθητή της. Καθόλου παράξενο αυτό, και προσωπικά τουλάχιστον εμένα, δεν μου προκαλεί καμιά εντύπωση… Κάποια στιγμή θα επανέλθω στο συγκεκριμένο θέμα. Πάμε τώρα παρακάτω.

Είναι μια είδηση,  που κάνει πλέον αυτή την στιγμή, τον γύρο του κόσμου. Μάνα και γιος, αν είναι δυνατόν να συνευρίσκονται σεξουαλικά μεταξύ τους. Έγινε και αυτό. Έξω από τους ανθρώπινους νόμους, γραπτούς και άγραφους, αλλά όχι απίθανο.

Και προκύπτει, μάλιστα, το τερατώδες χωρίς να είναι χασισωμένοι, μεθυσμένοι, αποτρελαμένοι μάνα και γιος, γιος και μπαμπάς, μπαμπάς και κόρη, κόρη και μάνα, αδελφός και αδελφή, εγγονή και παππούς, παππούς και εγγονός.

Το έχουμε πει. Ο άνθρωπος είναι ικανός για όλα. Για πράγματα που δεν το χωράει ο νους σ’ άλλους. Στους περισσότερους, στο 99,9999999% των ανθρώπων. Κάποιοι όμως κουβαλάνε μέσα τους και το κτήνος.

Έχει διαπιστωθεί, λοιπόν, ότι την κτηνωδία της αιμομειξίας αποδέχονται συνειδητά, την ξεπερνούν ηθικά, κάποιοι γιατί έτσι απλά τους βολεύει. Παντρεύουν τις όποιες δικαιολογίες τους και συμβιβάζονται με την τερατουργία και πλέον συστημικά την κάνουν σχεδόν καθημερινότητα τους.

Φωτογράφος ο νεαρός, επαγγελματίας, λόγω… ειδικότητας τράβαγε πόζες σε διάφορες στάσεις το γυμνό κορμί της μητέρας του. Ακόμα και όταν εκείνη ολόγυμνη ερωτοτροπούσε με άνδρες ίδιας ηλικίας του γιου της.

Είπαμε. Όλα τα έχει κάνει ο άνθρωπος, το μόνο ζώο στον πλανήτη που μετατρέπεται σε κτήνος. Δεν μιλάμε για τα κτήνη, αυτά είναι κτήνη. Δεν χρειάζεται να το ψάξει κανείς.

Μάνα και γιος έκαναν αυτό που έκανε η κυρία με άλλους νεαρούς.  Έτσι και  διευκολυνόταν η σεξουαλική τους προσέγγιση, ήταν ένα βολικό άλλοθι το «σπορ» της θερμόαιμης μαμάς με τους εραστές της.

Ο καλλιτέχνης γιος την φωτογράφιζε στις στιγμές της ερωτικής της κορύφωσης. Και όταν αποχωρούσε ο «πιλοτικός» εραστής, στη συνέχεια μανούλα και γιόκας έπεσαν και όπως… έκατσαν.

Η μάνα με τη σάρκα της σαρκός της. Μήπως η ανωμαλία της μαμάς να μην περιορίζεται μόνο στην αιμομειξία; Μήπως η παλαβιάρα ικανοποιούνταν περισσότερο όταν την μπανίζει ο άλλος, όποιος κι αν είναι αυτός;

Ίσως ακόμα και ο ίδιος ο απόγονος της, πάρα όταν ένας άλλος είναι από επάνω της και μέσα της. Γιατί; Είναι επιδειξίας. Κλινική περίπτωση η εν λόγω ανωμαλία. Ανωμαλάρα ο επιδειξίας, αλλά όχι επικίνδυνος.

Ασθένεια, διαταραχή που συνήθως βαράει άνδρες. Σε μικρότερο ποσοστό τις γυναίκες. Παρουσιάζεται ο ανώμαλος μπροστά στην αιφνιδιασμένη γυναίκα, στον ύπνο της, την βρίσκει ημίγυμνη και αισθάνεται την υπέρτατη επιθυμία να της «επιδειχθεί».

Δεν σκέπτεται καν να της κάνει κακό, ας είναι αυτή απροστάτευτη, μόνη. Δεν θα την πλησιάσει, άλλωστε. Άρρωστος ο επιδειξίας. Ερεθίζεται χωρίς να ζητάει τίποτα από την σοκαρισμένη γυναίκα, μόνο να τον παρατηρεί εκείνη.

Το σκηνικό για τον επιδειξία είναι περισσότερο ηδονικό της συνουσίας. Και παρόμοια περιστατικά συμβαίνουν κατά εκατοντάδες καθημερινά δίπλα μας, ανεξάρτητα αν δεν τα μαθαίνουμε ποτέ. Μάλιστα.

Συνεχίζουμε τώρα με κάτι διαφορετικό. Ποντάρει κάποιος τα λεφτά του σε μια δουλειά, με σκοπό να κερδίσει. Αυτό είναι επένδυση. Θεμιτό, πέρα για πέρα. Επιχειρηματίας είναι και δεν παίζει τα δικά μου πακέτα. Δεν τα τζογάρει όμως.

Τα επενδύει λέει. Ψαγμένα. Μελετημένα. Όχι κουρουρού μπουγάτσα. Δεν είναι χομπύστας, ούτε κάνει κινήσεις ρίσκου. Αυτά σε άλλες εποχές και μάλλον προπολεμικές. Σήμερα έχουν σφίξει οι κώλοι.

Σήμερα τίποτα το σοβαρό δεν γίνεται χωρίς την ανάγκη της επένδυσης. Μ’ άλλα λόγια καμιά τράπεζα και κανένας ανταγωνιστής στην αγορά δεν παίρνει σοβαρά τον επιχειρηματία σαλτιμπάγκο. Τον τυχοδιώκτη.

Αυτόν που με τα ψέματα κουνάει την ουρά του. Αυτόν που ρίχνει τα ζάρια και ελπίζει να κάνει μια αρπαχτή. Για τέτοια κόλπα δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια. Ελεύθερη οικονομία αλλά με κανόνες ξεκάθαρους.

Βάζει λεφτά ο επιχειρηματίας, μια ομάδα επιχειρηματιών, σε κάθε τομέα με σχέδιο και μοναδικό σκοπό το κέρδος. Στη βιομηχανία του τζόγου ειδικά γίνονται απίστευτα πράγματα.

Σήμερα για να στηθεί π.χ. ένα καζίνο δεν υπάρχει το «Βλέπουμε και Κάνουμε». Υπάρχει η απόλυτη σιγουριά, ότι η μπίζνα όσο πιο δαπανηρή είναι στην επένδυση, τόσο μεγαλύτερα κέρδη μας περιμένουν.

Να, γιατί σήμερα ξοδεύονται απλησίαστα νούμερα σε διαφήμιση των νέων παλατιών των καζίνο και της κάθε ρουλέτας. Όσα εκατομμύρια διατεθούν μόνο για ρεκλάμα θα… επιστραφούν.

Παράδειγμα τα καζίνο που σηκώνονται στην Ασία, σε κάτι Κίνες, Χονγκ Κονγκ, Μαλαισίες, Ταϊλάνδες και σία. Τα χλιδάτα. Η λέξη πολυτέλεια είναι πολυμεταχειρισμένη, για να εκφράσει τους μυθικούς χώρους στους οποίους βρίσκονται οι πεινασμένες πόρνες, λέω για τις ρουλέτες.

Αίθουσες μέσα στις οποίες ο τζογαδόρος βρίσκει οτιδήποτε που κυκλοφορεί και εκτός καζίνου. Μιλάμε τώρα για αμέτρητα δις επενδύσεις. Και οι τζογαδόροι, γιατί και αυτοί τζογαδόροι είναι, τα έχουν μελετήσει.

Κάνεις μια βόλτα στους δρόμους της Μελβούρνης. Εκεί που κυκλοφορούν οι ξενύχτηδες. Καί μόνο εκεί θα δεις, το τι γίνεται τα βράδυα, στους δρόμους της Μελβούρνης. Σε κάθε 3 ζευγάρια, το ένα είναι ομοφυλόφιλοι.

Ο ομοφυλόφιλος πάει με άτομο του ίδιου φύλου. Γνωστό από τότε που βγήκαν οι λάσπες. Άνδρας με άνδρα, γυναίκα με γυναίκα. Αυτή είναι η φύση τους. Γι΄ αυτό τους λένε ομοφυλόφιλους, γιατί τους τραβάει σεξουαλικά, αλλά και ερωτικά, συναισθηματικά κάποιος, κάποια με το ίδιο γεννητικό όργανο.

Από την αρχαιότητα την λεσβία την λέγανε “τριβάδα”, γιατί τριβόταν με άλλη γυναίκα για να το κάνει. Κολπικά. Κλειτοριδικά. Και γνωρίζαμε ότι το σεξ σε δύο άντρες γινόταν πρωκτικά. Γραμμένα παντού αυτά. Δεν είναι δικές μου ανακαλύψεις.

Έσκασε όμως βόμβα! Μια επιστημονική έρευνα στην gay κοινότητα, μιλάμε για την Αυστραλία του σήμερα, φανερώνει ότι οι ομοφυλόφιλοι άντρες προτιμούν κυρίως το στοματικό σεξ! Όπως το διαβάζεται…

Μην πέσουμε τώρα σε… λεπτομέρειες, π.χ. σε ποια στάση το γουστάρουν κ.λ.π. Γκρεμίστηκε δηλαδή ένας μύθος! Γιατί να μην είναι πράγματι μύθος, ότι το αδελφάτο πάντα κατέφευγε στο πρωκτικό σεξ, όπως γι’ αυτό ήταν σίγουρο το σύμπαν.

Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας μόνο το 36% των ανδρών ομοφυλοφίλων αρέσκεται στην «πίσω πόρτα», ενώ το 75% τη βρίσκει στο στοματικό και στον αυνανισμό. Έπρεπε να γραφτούν για να ξέρουμε και το τι γίνεται δίπλα μας.

Τελειώνω και για σήμερα την στήλη, με άλλη μια θλιβερή είδηση που συγκλόνισε την Ελληνική παροικία της Μελβούρνης. Νεαρός συμπάροικος, που αντιμετώπιζε πολλά ψυχολογικά και άλλα προβλήματα υγείας, αυτοκτόνησε πριν λίγες ημέρες, πέφτοντας μπροστά σε ένα τραίνο. Κάθε μέρα, μα κάθε μέρα, η παροικία μας μαθαίνει για τέτοια παρόμοια περιστατικά, που δυστυχώς περνάνε απαρατήρητα. Η ζωή μας πλέον σήμερα, δεν έχει καμιά αξία….

Καλό μήνα να έχουμε, και καλή μας εβδομάδα

===================================================================

Μεγάλο story ο τζόγος. Αδυσώπητο. Χειρότερο από την πρέζα. Κόλλησε κανείς το μικρόβιο; Θα το κουβαλάει μαζί του μέχρι να πεθάνει. Όπως το έιτζ. Κι αν μπει στο παιχνίδι απροετοίμαστος, να μην έχει ιδέα τι τον περιμένει, κι αν έχει αδύναμο χαρακτήρα, ε, τότε είναι για φυλακή.

Η καταστροφή τον περιμένει. Είναι όμως και κάτι άλλο, ρε φίλε. Η απώλεια της αξιοπρέπειας. Φοβερό. Στον άρρωστο τζογαδόρο εξαφανίζεται το συναίσθημα της ντροπής. Θα φθάσει να ζητήσει δανεικά και απ’ αυτόν που δεν θα του έλεγε ούτε καλημέρα.

Με πόνο ψυχής το γράφω. Γνωστό μου, πολύ γνωστό μου άτομο, έδωσε τέλος στην ζωή του, αφού προηγουμένως είχε παίξει στο καζίνο και τα δύο σπίτια που είχαν οι γονείς του. Πρώτα τον παράτησε η γυναίκα του με τα παιδιά του, και μετά όλοι οι φίλοι του.

Είναι σίγουρο ότι η ζωή σου με τον τζόγο, έρχεται τούμπα με τα χρέη στο χαρτί. Δεν αναφέρω λεπτομέρειες για τον γνωστό μου, απλά και μόνο, για να μην τον φωτογραφήσω. Δεν γλυτώνει. Είχε πέσει με τα μούτρα. Άτομο χωρίς προηγούμενα χιλιόμετρα, χωρίς ”προϋπηρεσία” στο τζόγο.

Ο φουκαράς ούτε 31 δεν είχε παίξει στην ζωή του. Χαρτιά στα χέρια του δεν είχε πιάσει. Σοβαρός, αξιοπρεπής άνθρωπος και σε λίγους μήνες έχει δώσει δικαιώματα, όσα δεν έχουν δώσει σεσημασμένα χαρτόμουτρα, να τον αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Μιλάμε για τζόγο. Άρα, μιλάμε και για τον τζογαδόρο. Κουτό είναι να κάνεις κριτική στον κομουνισμό π.χ. ή στον καπιταλισμό, τον χριστιανισμό ή τον ισλαμισμό και να βγάζεις από το λογαριασμό τον ιδεολόγο, τον πιστό, τον οπαδό.

Να το δούμε το πράμα και από την άλλη… πλευρά του. Εκτός από τα σπίτια των γονιών του, είχε καταχραστεί χρήματα και από την εταιρία που δούλευε. Το είχε παραδεχτεί ο άνθρωπος στις αστυνομικές αρχές. Όταν πέσεις όμως με τα μούτρα στον τζόγο τότε αρχίζεις και μετράς ανάποδα.

Τα έπαιξε όλα στο καζίνο. Το έλεγε παντού, όπου και αν βρισκόταν. Είμαι τζογαδόρος. Αν δεν με πιστεύετε να σας φέρω και το… παρουσιολόγιο μου στα καζίνο της Αυστραλίας. Είμαι 500 ημέρες στην δουλειά μου, και τουλάχιστον τις 300 ημέρες απ’ αυτές έκανα επισκέψεις στις ρουλέτες.

Τώρα υπάρχει και το άλλο. Άλλος τα τρώει στα μπουζούκια. Κακώς. Άλλος στις πουτάνες. Κάκιστα. Άλλος στα ναρκωτικά. Τρισκάκιστα. Ο παίκτης ζητάει επιείκεια. Τζογαδόρος σου λέει είμαι, όχι πρεζάκιας και πουτανιάρης. Τα έπαιξα και τα έχασα. Ίσως στην άλλη μου ζωή τα κερδίσω και πάλι, και τα δώσω σ’ αυτούς που τα χρεώθηκα. Αυτή ήταν η λογική του.

Είναι ο παίκτης άρρωστος με το καζίνο. Αυτό σημαίνει ότι το πρώτο που σκέπτεται κάθε μέρα και το τελευταίο είναι μόνο να παίξει. Γι’ αυτό ζει. Να πονταίρνει μάρκες στο τραπέζι της ρουλέτας. Και η γυναίκα του έλεγε στην αρχή: ”Δεν το ήξερα ότι ήταν τόσο άρρωστος τζογαδόρος”….

Παρακάτω. Το καζίνο τι είναι; Έτσι και το μάθει κάποιος, κάηκε. Δεν γίνεται να γλυτώσει. Πιο ισχυρό από τον παίκτη. Γιατί στο Καζίνο παίζει μόνο ο τζογαδόρος. Το Καζίνο δεν παίζει. Εκατομμύρια είναι τα κέρδη που κάνουν κάθε μέρα τα καζίνο. Οι παίκτες απλά τα συντηρούν.

Gamblers Anonymous. Οι Ανώνυμοι Εθισμένοι στον τζόγο. Τους έχεις ακουστά. Όπως υπάρχει η οργάνωση Οι Ανώνυμοι Αλκοολικοί, έτσι έχει στηθεί και η φροντίδα της ψυχολογικής στήριξης των τζογαδόρων. Έχει γραφεία σ’ όλο τον κόσμο, άλλωστε δεν υπάρχει γωνιά στον πλανήτη όπου απουσιάζουν τα κάθε είδους τυχερά παιχνίδια. Οι πιστοί, οι λάτρεις του στοιχήματος.

Στοίχημα των Ανώνυμων Γκάμπλερς είναι να συμπαρασταθούν, μ’ άλλα λόγια και να θεραπεύσουν τον τζογαδοράκια. Βέβαια. Αντιληπτό ότι ο τζογαδόρος δεν έχει τις ψυχικές δυνάμεις να απεξαρτηθεί μόνος του. Χρειάζεται πρώτα ο ίδιος να συνειδητοποιήσει ότι είναι «ασθενής», ένας εθισμένος.

Μια κοινότητα είναι οι Ανώνυμοι Τζογαδόροι. Σε ανοικτές συγκεντρώσεις, στο πνεύμα της παρέας, μοιράζονται τις εμπειρίες τους από για το αγιάτρευτο πάθος τους, τον καταστροφικό εθισμό τους στο παιχνίδι. Κάπως έτσι ο ”άρρωστος” μπαίνει σε πρόγραμμα απεξάρτησης.

Παίζουν και φάρμακα νέας γενιάς για να καταπολεμήσουν τον εθισμό στον τζόγο. Είναι να φρικάρεις. Να δεχθείς ότι ο τζόγος κόβεται με χάπια, με ενέσεις απ’ αυτόν που πάσχει από «τζογαρίτιδα». Είναι σαν να κοροϊδεύουν τον ίδιο τον εαυτό τους.

Αρχίζουν και βλέπουν πλέον απίθανες ιστορίες το φως της δημοσιότητας με αφορμή τον οργανισμό “Κιβωτός του Κόσμου” Ιστορία παλιά, πολύ παλιά. Και τέτοια κέντρα υπάρχουν σε όλο τον κόσμο. Η ιστορία αυτή ξεκίνησε, αφού στήθηκαν τα πρώτα κράτη.

Τα οποία δεν ήταν σε θέση να ανταποκριθούν στις όποιες κοινωνικές ανάγκες και την υποχρέωση ανελάμβαναν ιδιώτες. Ύστερα, να ληφθεί υπ’ όψιν ότι το κράτος, ακόμα και σήμερα, δεν κάνει κέφι να κυκλοφορούν ανεξέλεγτοι ναρκομανείς, παιδιά χωρίς οικογένεια, άτομα με άμεσο οικονομικό πρόβλημα.

Όλοι αυτοί και δεν είναι παραγωγικοί από τη μια και από την άλλη προκαλούν ζημιά, Τόσο στο κράτος, όσο και στους πολίτες. Φιλανθρωπικές δομές, λέει. Η μηχανή! Μια κατάσταση είναι να μαζέψουν παιδιά σκόρπια και να τα βοηθήσουν υποτίθεται να βρουν το δρόμο τους.

Κανονική βιομηχανία. Όχι μόνο στην Ελλάδα. Διεθνής πατέντα. Ακόμα κι αν το έργο ξεκινήσει με τις καλύτερες, τις πιο αγνές προθέσεις, στην πορεία θα βρωμίσει η δουλειά. Να μείνει καθαρή είναι κομματάκι απίθανο.

Το κράτος και διεθνείς οργανώσεις ξηλώνονται οικονομικά, ενισχύουν συστηματικά με ποσά χοντρά. Από κοντά φιλάνθρωποι επώνυμοι, αξιόπιστοι κοινωνικά, και ένα σωρό εθελοντές που βοηθάνε σε διάφορους τομείς την δραστηριότητα της Δομής.

Ο απατεώνας δεν μένει μακριά αν μυριστεί χρήμα εύκολο και λαχταριστό. Πακέτα που έρχονται από τον ουρανό χωρίς να χρειαστεί κανείς να πουλήσει κάτι. Και όταν κάνεις την πρώτη αρπαχτή και γλυκαθείς, μετά είναι αδύνατο να σταματήσεις. Συνεχώς θα ψάχνεις για την επόμενη.

Βλέπουμε κάποιον να φοράει μάσκα και τον περνάμε για γραφικό. Περίεργο. Φοβιτσιάρη. Το μικρόβιο δεν πέθανε, όμως! Ο Covid συνεχίζει κανονικά να στέλνει κόσμο στο νεκροταφείο. Μη μείνουν χωρίς δουλειά αυτά τα μαγαζιά. Στην ανεργία ο κόσμος που μια ζωή τρώει ψωμί από το θάνατο.

Έτσι που λες. Σύμφωνοι, τα νούμερα έχουν πέσει, γι’ αυτό τον βγάλαμε από το λογαριασμό το χτικιό. Λιγότεροι, λίγοι όσοι αρρωσταίνουν και τεζάρουν τελικά, αλλά ο κίνδυνος παραμένει. Αν, λοιπόν δεν φοβάσαι, για να μην σε χαρακτηρίσουν βλαμμένο, υπερβολικό, φοράς τη μασκούλα και την περνάς σίγουρα.

Η κυρία παλιά καραβάνα της Μελβούρνης στα ξενυχτάδικα. Το μυαλό της ήταν πάντα κολλημένο στο σεξ. Τι το πιο φυσιολογικό σε άτομο νορμάλ, θα σκεφτεί κανείς. Παντρεμένη, και την ίδια στιγμή, εργαζόμενη στην επιχείρηση του μπαμπάκα της.

Μια γυναίκα ολότελα ισορροπημένη, όπως συνφωνούν όσοι την γνωρίζουν. Κι όμως, η εν λόγω επισκέφθηκε ψυχολόγο, για ποιο λόγο νομίζεται; Επειδή «υποφέρει» από συχνές, συχνότατες σεξουαλικές φαντασιώσεις.

Κάθε ημέρα, μα κάθε ημέρα, ιδιαίτερα πριν πέσει στο κρεβάτι να κοιμηθεί, την «επισκέπτονται» αναπαραστάσεις σκηνών στις οποίες συμμετέχει η ίδια. Όχι, αυτό το φαινόμενο, αυτό το σύμπτωμα δεν χαρακτηρίζει κάποια ανωμαλία της, ότι κάτι στραβό παίζει στο σεξουαλικό της.

Δεν την έπιασε κανένας φόβος, κανένας πανικός, άλλωστε. Πήγε στον γιατρό μόνον γιατί ήθελε να διαπιστώσει, με τη βοήθεια ειδικού ψυχοερευνητή, σε τι να οφείλονται οι συνεχείς φαντασιώσεις της, σε πράξεις ερωτικές, με την ίδια, αλλά και άλλα πρόσωπα από τον κύκλο της.

Σεξ με μπόλικο αλατοπίπερο, με παιχνιδίσματα, όχι τυποποιημένα και κλισέ σκηνικά. Περισσότερα δεν χρειάζεται να προσθέσουμε, ούτε βέβαια να αποκαλύψουμε το όνομά της που, σημειώνω, με την πρώτη ματιά επάνω της, εκείνη είναι που με την κορμάρα της προκαλεί…

Μπαίνουμε λοιπόν κατ’ ευθείαν στο θέμα, που στο φινάλε δεν είναι να κάνουμε φτηνό κουτσομπολιό προσωπικών σεξουαλικών δεδομένων. Ποια είναι η ιδανική σύντροφος σε μια σχέση ελεύθερη, δηλαδή χωρίς προοπτική, χωρίς αύριο και μονιμότητα, γάμο και τα λοιπά.

Είναι η γυναίκα που δεν διστάζει να κάνει πράξη τις φαντασιώσεις της! Όχι, κύριε. Κάτι περισσότερο. Είναι το θηλυκό που κατ’ αρχήν «γεννάει» φαντασιώσεις. Αυτές τις γυναίκες θέλει ο ενεργός αρσενικός, όχι απαραίτητα ο σεξιστής, ο υπερσεξουαλικός, εκείνος που κατέχεται από σεξουαλικές εμμονές. Μιλάμε για φυσιολογικά πράγματα, για ελεγχόμενα.

Αν δεν σαπορτάρει ο ένας, ο άντρας ή η γυναίκα, το σαρκικό σμίξιμο, δεν απολαμβάνουν και οι δύο σεξ σε ποικίλες σεναριακές παραλλαγές. Η ιδεώδης γυναίκα, λοιπόν, είναι εκείνη που είναι ανοικτή σε πειραματισμούς αλλά και η ίδια αποτελεί πηγή φαντασιακών επιθυμιών που τις εκπληρώνει με τον εραστή της.

Πεθαίνει ο επώνυμος. ο διάσημος καλλιτέχνης ή αθλητής, πολιτικός ή επιστήμων και αρκετοί τον αποχαιρετούν δημόσια. Απευθυνόμενοι στον νεκρό! Λες και μέσα στον τάφο του ο πεθαμένος τους ακούσει. Τους βλέπει. Τους καταλαβαίνει.

Το ίδιο γίνεται και με την ανάγνωση ή την απαγγελία επικήδειων λόγων στην εκκλησία ή στο νεκροταφείο. Πεθαμένος, τελειωμένος και του λένε ”Εσύ που έκανες αυτό και το άλλο… Να πας στο καλό, να έχεις καλό ταξίδι… Να είσαι σίγουρος πως δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ… ”.

Ο άνθρωπος δεν πιστεύει στο θάνατο. Αυτή είναι η αλήθεια. Κι αυτό το παραμύθι το καλλιεργούν οι θρησκείες. Πως και να πεθάνει κάποιος, αυτό δεν σημαίνει ότι εξαφανίζεται. Κάποια στιγμή θα επιστρέψει, στην Δεύτερη Παρουσία. Η ζωή του δεν ήταν μια κι έξω.

Δεν υπάρχεις πριν γεννηθείς. Ποιος διαφωνεί; Πριν βγεις από την κοιλίτσα της μαμάς είσαι ανύπαρκτος. Το ίδιο είσαι ανύπαρκτος και με το θάνατο σου. Δεν ισχύει αυτό! Ο άνθρωπος είναι αιώνιος.

Και μετά το θάνατο του συνεχίζει να υπάρχει. Παραμύθι ξεπαραμύθι, είναι απαραίτητο στη λογική του ανθρώπου. Γι’ αυτό τα νεκροταφεία δεν τα λένε έτσι, αλλά κοιμητήρια. Βέβαια. Δεν πέθανε, πήγε για ύπνο. Κι όταν πεθάνει δεν λένε πέθανε, αλλά ”έφυγε”. Κάποτε θα επιστρέψει.

Πας νεκροταφείο. Κηδεία δικού σου ανθρώπου, φίλου ή συγγενή, άσχετο αυτό. Και τότε έχεις πιο έντονη την αίσθηση της ύπαρξης του θανάτου. Του τέλους. Του χωρίς επιστροφή ταξιδιού. Ούτε ένας δεν έχει επιστρέψει. Αλλά ούτε και θα επιστρέψει. Νόμος της ζωής αυτός.

Και επί ευκαιρία να συμπληρώσω και το άλλο. Φίλος δίνει μάχη να κρατηθεί στην ζωή, στην εντατική νοσοκομείου της Μελβούρνης. Τον επισκέφτηκα αφού έπρεπε να δηλώσω συγγενής του.

Ευτυχώς βρισκόταν και η γυναίκα του εκεί, η οποία και βεβαίωσε την… συγγένεια. Για μένα κάποιοι φίλοι, είναι καλύτεροι και από πολλούς συγγενείς. Τέλος πάντων. Άλλη φορά θα μιλήσουμε και γι’ αυτά τα προβλήματα που υπάρχουν στις οικογένειες.

Ο φίλος ασθενεί βαριά, και πριν ακόμα απομακρυνθώ από το κτήριο του νοσοκομείου ένοιωσα ηλίθιος. Και περιχαρής μαζί. Επειδή ήμουν εγώ υγιής. Όχι απλά ζωντανός, αλλά χωρίς το παραμικρό πρόβλημα υγείας….

Βγήκα από το νοσοκομείο άλλος άνθρωπος. Και σκεπτόμουν πόσο βλάκες είμαστε εμείς οι άνθρωποι που ζούμε ξοδεύοντας χρόνο και ενέργεια σε πράγματα ανούσια. Να θυμώσουμε, να πλακωθούμε με τον φίλο, με τον γείτονα, με την γυναίκα μας… 

Ο φίλος που επισκέφτηκα στο νοσοκομείο είναι καρκινοπαθής, και αφού τον εγχείρησαν για να τον καθαρίσουν, του παρουσιάστηκε καρδιακή ανεπάρκεια, με συνέπεια να τον ξαναβάλουν χειρουργείο προκειμένου να του τοποθετήσουν stend.

Γλύτωσε είπαν οι γιατροί, γιατί βρισκόταν μέσα στο νοσοκομεία και έτσι τον πρόλαβαν. Για πόσο καιρό κανείς δεν ξέρει. Η ζωή του πλέον, βρίσκεται στα χέρια των γιατρών και της επιστήμης. Το παλεύουν όσο μπορούν. Καλή εβδομάδα με υγεία και χαρά σε όλο τον κόσμο…

Σ φ ή ν ε ς @ Σ φ η ν ά κ ι α

21 / 11 / 2022

Ιερέας, σου λέει. Και τον λένε έτσι γιατί το λειτούργημα του δεν είναι απλά κοινωνικό, όπως του δικαστικού και του αστυνομικού, αλλά ιερό. Θεϊκό. Υπηρέτης, λέει, του Θεού είναι ο παπάς με τα ράσα.

Αυτή είναι η επαγγελματική του στολή. Και για να προκαλεί το σεβασμό κυκλοφορεί με γένια. Και τελευταία σκάσανε η μια πίσω από την άλλη οι περιπτώσεις ιερέων οι οποίοι είχαν απλώσει τα ιερά τους χέρια σε αθώα αγοράκια και κοριτσάκια.

Ποια εξήγηση να δώσεις όταν ο μεσήλικας, ακόμη και ο γέρος παπάς αναζητεί τη σεξουαλική ικανοποίηση σε 10χρονο και 12χρονο; Είναι εξουσία ο παπάς. Είναι και άνθρωπος, βέβαια, έχει όπως όλοι οι άνδρες τις κάψες του.

Όμως όταν δεν τον συγκρατεί το ράσο, είναι γιατί κυκλοφορεί με εξουσία. Ιερέας είναι, ιερωμένος, τον μεγαλοδύναμο εκπροσωπεί που όλοι τον πιστεύουν. Δεν εκπροσωπεί κάποιο κόμμα, ούτε κάποια επιχείρηση.

Από τότε που βγήκε η θρησκεία, δηλαδή από αρχαιοτάτων χρόνων, ο ιερέας ήταν ασύδοτος. Αντιληπτό ότι η εξουσία ελέω Θεού εύκολα προκαλεί την εκτροπή. Την κατάχρηση. Την παρανομία. Την αδικία. Το έγκλημα.

Αυτό που ψιθυρίζεται σε κύκλους που ξέρουν τι λένε, και με αφορμή το σκάνδαλο στην «Κιβωτό του Κόσμου», αναμένεται να ξεσπάσουν σκάνδαλα σεξουαλικά πιο χοντρά με πρωταγωνιστές και ενόχους παπάδες και επώνυμους.

Και τα νέα θα αφορούν αταξίες ιερές και με αγόρια. Ραντεβού σε κλειστούς χώρους, εξομολογήσεις χωρίς ρούχα, και ερωτικές επαφές σε υπόγεια και απόμερους χώρους. Και μιλάμε για ανθρώπους του Θεού. Για να μην ξεχνάμε.

Πέρασε για άλλη μια φορά, η επέτειος της 17Ν. Είναι η τρομοκρατική οργάνωση με τη μεγαλύτερη Ιστορία, παγκοσμίως. Καμία άλλη συμμορία του ιδίου τύπου δεν κράτησε τόσα χρόνια, όσα η ”17 Νοέμβρη”.

Προγραμμάτισε και πραγματοποίησε υψηλής επικινδυνότητας στόχους με δολοφονίες, ληστείες, εκρήξεις και επιθέσεις ακόμη και σε αστυνομικά τμήματα. Πάντα είχε επιτυχία στην εκτέλεση των τρομοκρατικών επιχειρήσεων της, και αν κάποιες φορές η δουλειά στράβωνε, παρέμενε πάντα ασύλληπτη.

Έλληνες, και μόνο Έλληνες, αποτελούσαν την συμμορία. Όταν με καθυστέρηση 27 χρόνων η ομάδα εξαρθρώθηκε, έγινε η Μεγάλη Αποκάλυψη. Ακόμα και τα πρώτα πιστόλια της 17Ν έδειξαν δημοσίως ότι είναι Κατινούλες του κερατά.

Ο ένας να καρφώνει τον άλλον. Ο ένας να θεωρεί πράκτορα τον άλλον, μιας οργάνωσης της οποίας τα μέλη δεν γνωριζόντουσαν καν μεταξύ τους – εκτός ειδικών περιπτώσεων όπως π.χ. τα αδέλφια Ξηροί.

Και τα οποία μέλη άγνωστα μεταξύ τους, δρούσαν με πυρήνες τριών ατόμων, σύμφωνα με τα παραδοσιακά δεδομένα από καταβολής της αριστερής τρομοκρατίας. Μια ομάδα σκότωνε, απλά και μόνο για να δείχνει ότι υπάρχει.

Το 2002, πριν είκοσι χρόνια, στις 29 Ιουνίου, έγινε το λάθος από τον έμπειρο στην τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού Σάββα Ξηρό, αγιογράφο στο επάγγελμα, γιο ιερέα, και εραστή αρκετών γυναικών, άρχισε να ξηλώνεται το πουλόβερ της 17Ν.

Αυτό που δεν κατάφεραν οι αρχές για 27 χρόνια, συνέβη σε μια μέρα! Απέτυχε για όσους τουλάχιστον θυμούνται, να σκάσει η μπόμπα στο λιμάνι του Πειραιά, και έσκασε στα χέρια και στα μάτια του τρομοκράτη Σάββα Ξηρού.

Στη συνέχεια συνελήφθησαν όλοι, εκτός του Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος στην συνέχεια πήγε και παραδόθηκε… μόνος του, γιατί η επαναστατική του ηθική δεν του επέτρεπε να είναι ο ίδιος ελεύθερος και οι συναγωνιστές στα κάγκελα.

Σήμερα, και αν θυμάμαι καλά, είναι μέσα ακόμα, μόνο οι Γιωτόπουλος, Κουφοντίνας, Χριστόδουλος και Σάββας Ξηρός, και Τζωρτζάτος.

Ποιος ασχολείται όμως σήμερα με την 17Ν; Ο κανένας. Δηλαδή αυτοί που για άλλη μια χρονιά και στο όνομα της δημοκρατίας, έκαψαν πάλι ολόκληρη την Ελλάδα. Κατέστρεψαν περιουσίες. Η τρομοκρατία ζει. Είναι ακόμα εκεί.

Και στο τέλος θα περιμένουν και πάλι την επόμενη χρονιά για να δείξουν ποιοι είναι. Η βλακεία του τρομοκράτη. Η ηλιθιότητα του επαναστάτη. Δεν είναι δολοφόνος, ένας παλιάνθρωπος, ένα ρεμάλι του κερατά.

Είναι αριστερός, ιδεολόγος μέχρι θάνατο, απογοητευμένος με τα καθεστωτικά κόμματα της αριστεράς και φτάνει σε εγκληματικές ενέργειες ενάντια στο κράτος, αλλά και ενάντια στην κοινωνία, και στον λαό.

Στο όνομα του λαού σκοτώνει ο οργανωμένος τρομοκράτης, και όχι για πάρτη του. Να αφυπνίσει τον λαό, να πάρει και αυτός τα όπλα. Ο λαός, όμως, γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του όλα τα επαναστατικά κινήματα της μειοψηφίας, και πολύ περισσότερο της ένοπλης μειοψηφίας.

Ο αγνός και πέρα για πέρα πολιτικά αφελής αγωνιστής τρομοκράτης αγνοεί ότι οι λαοί είναι οι αληθινοί στυλοβάτες των βασιλέων, των τσάρων, και των δικτατόρων, κάθε εξουσίας, την οποία αποδεχόντουσαν οι πλειοψηφίες της Ιστορίας.

Ε ρε, και να ήμουνα σήμερα 20χρονος, και με τα σημερινά μυαλά. Και 25χρονος λέω τώρα, θα πέρναγε η μπογιά μου στις 40αρες που σήμερα περισσότερο από ποτέ ψάχνονται για πιτσιρικάδες. Για τεκνά που λέμε!

Σήμερα έχουν έρθει τα πάνω, κάτω. Καμία σχέση με όσα ξέραμε εμείς οι παλαιότερες σειρές. Να, όμως, που στις ημέρες μας κάποια λεονταράκια της παροικίας μας, κοιμούνται όρθιοι. Δεν έχουν πάρει πρέφα τι παίζει.

Κάνεις μια βόλτα στα μαγαζιά του Oakleigh, ακόμη και πρωινές ώρες, και βλέπεις τις κυρίες να ψάχνονται για καμάκι. Για αρπαχτή. Παίζουν με τα μάτια στα διπλανά τραπέζια, μήπως και τσιμπήσουν κάποιον για…. Μπρέκφαστ.

Είναι συγκλονιστικά πάντως τα στοιχεία μιας επιστημονικής έρευνας ινστιτούτου σεξολογίας, που αφορά τις Ελληνίδες, ηλικίας από 30 μέχρι 50 χρονών, που έλαβαν μέρος σε συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο.

Οι κυρίες, λοιπόν, σε ποσοστό μεγαλύτερο του 85%(!!!) δηλώνουν ότι θα έκαναν σεξ με νεότερο σε ηλικία άνδρα. Και κατά πολύ νεότερο! Το πιο φοβερό όμως είναι κάποιες φαντασιώσεις που έχουν. Σας τις αποκαλύπτω.

Το 95% από τις πρόθυμες γυναίκες να ξαπλώσουν με πιτσιρικά, θα προτιμούσαν αυτός να είναι πρωτάρης! Παρθένος. Έστω λίγο έμπειρος. Επίσης θα προτιμούσαν σύμφωνα με την έρευνα, να υπήρχε και τρίτο άτομο στο κρεβάτι.

Κούγκαρ. Με το όνομα αυτού του άγριου ζώου χαρακτηρίζεται μάλλον επικριτικά, η άνω των 40 χρονών γυναίκα που για να τονώσει την αυτοπεποίθησή της δεν διστάζει να γευθεί, σε μόνιμη σχέση, τον νεαρό.

Μη μπερδεύουμε, όμως, την γυναίκα – κούγκαρ που αντιμετωπίζει με προοπτική το δεσμό της με το τεκνό, και μαζί του θέλει σχέση μόνιμη, με την άλλην, την ξελογιάστρα, την πλανεύτρα, τέλος πάντων την ”ανοικτή” σε επαφή με ανώριμα σεξουαλικά αγόρια, ακόμα και ανήλικα.

Συμπέρασμα. Έχουν ανατραπεί αποφασιστικά τα δεδομένα που ίσχυαν πριν 50 – 55 χρόνια. Αρκεί να αναφερθεί το εξής εκπληκτικό. Το 2000 το 60% των Ελληνίδων ΔΕΝ είχε ποτέ εξωσυζυγική σχέση.

Το 2010 τα ποσοστά ήρθαν τούμπα, στο 60% είναι οι «άτακτες» και στο 40% οι φρόνιμες! Σήμερα ασφαλώς είναι ακόμα πιο χαμηλότερο το ποσοστό των παντρεμένων γυναικών που δεν κάνουν… απιστίες. Αλλάζουν τα πράγματα. Οι γυναίκες διεκδικούν πλέον, και στο παράνομο, τα σεξουαλικά τους… δικαιώματα.

Για άλλη μια φορά κληρικοί πρωταγωνιστούν σε σεξουαλικά σκάνδαλα εις βάρος ανήλικων παιδιών. Και κάποιοι κάνουν συγκρίσεις με τον Ρασπουτίν που έγραψε ιστορία με τον τρόπο που έριχνε στο κρεβάτι τις γυναίκες.

Και συγκρίνουν τον Ρασπουτίν, με τον προφυλακισθέντα ιερέα που κατηγορείται για αποπλάνηση κοριτσιών της ενορίας του. Το μόνο κοινό στοιχείο που χαρακτηρίζει τον Έλληνα κληρικό με τον θρυλικό Ρώσο Ρασπούτιν είναι ότι αυτός συνδύαζε το σεξ με τον… εξαγνισμό της γυναίκας.

Ότι δηλαδή, αυτή θα καθαρίσει τη ψυχή της αν δεχθεί τη σεξουαλική επαφή με τον… ρασοφόρο. Ράσο φορούσε και ο Ρασπούτιν, παρ’ ό,τι δεν ήταν ούτε ιερέας, ούτε καλόγηρος κανονικός. Ανήκε στο δικό του μοναχικό τάγμα, δεν έδινε λογαριασμό σε κανένα.

Και δεν κυνηγούσε ποτέ πιτσιρίκες, ανήλικες. Η μισή Μόσχα, της αριστοκρατίας και της υψηλής κοινωνικής τάξης , κυρίως παντρεμένες,  πέρασε από το κρεβάτι του Ρασπούτιν.

Βγάλε την κυλότα, να με δεχθείς μέσα σου, για να σώσεις τη ψυχή σου… Μόνο αν γυμνωθείς θα σε ευλογήσω… Κάτι τέτοια έλεγε ο βρωμερός και άπλυτος Ρασπουτίν στις κυρίες που τον επισκέπτονταν.

Και οι οποίες τον γούσταραν και αδιαφορούσαν παρ’ ότι γνώριζαν ότι η μυστική αστυνομία παρακολουθούσε κάθε βήμα του ευνοούμενου της τσαρίνας Αλεξάνδρας. Τέλος πάντων αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν.

Σήμερα και σύμφωνα πάντα με όσα κατέθεσαν σε βάρος του Έλληνα 37χρονου παπά τα θύματα του, κι αυτός μπέρδευε το σεξουαλικό του πάθος με τη χριστιανοσύνη. Έβαζε στα λόγια του τον Θεό, όποτε ζητούσε από ανήλικη μια γυμνή φωτογραφία της ή να σηκώσει το σουτιέν της πριν την… εξομολογήσει.

Μια άλλη την πίεζε να γίνει ο πνευματικός (και εραστής) της, να κάνει σεξ για να λυτρωθεί η ψυχή της. Πατέντα του Ρασπούτιν. Τον συγκεκριμένο κληρικό, τον χώσανε στις φυλακές της Τρίπολης, σε ξεχωριστό κελί.

Βρίσκεται στον ίδιο θάλαμο μ’ άλλους τέσσερις… ιερείς που κατηγορούνται για βιασμό γυναικών, και οι πέντε θα κάνουν ένα δικό τους εκκλησιασμό και θα ζητάνε συγχώρεση από τον Μέγα Επιβλέποντα. Άνθρωποι του Θεού και της εκκλησίας.

Το γράφουν και σε τίτλους. Η γνωστή τραγουδίστρια Ελένη Φουρέιρα είναι έγκυος στο πρώτο της παιδί.  Δεν ντρέπονται; Όχι βέβαια και δεν ντρέπονται. Τι να ντραπούν, την ασχετοσύνη τους; Μα, δεν το ξέρουν οι άσχετοι ότι είναι αγράμματοι.

Λένε ότι η τραγουδίστρια θα κάνει το πρώτο της παιδί. Που το ξέρετε ρε φίλε, ότι η τραγουδίστρια θα κάνει και δεύτερο παιδί; Και να το ξέρεις δεν το λες. Ύστερα είναι και το άλλο κουλό.

Μόνη της το έκανε το παιδί που θα γεννήσει;  Κάτι έκανε και ο σύντροφος της. Δεν είναι ενός η δουλειά. Το παιδί τους, λοιπόν, είναι το σωστό, όχι παιδί της, ούτε παιδί του. Μικρά γράμματα αυτά, για τους άσχετους της δημοσιογραφίας.

Και το άλλο. Η μπάλα βγήκε κόρνερ λέει ο αγράμματος σπήκερ: Και συνεχίζει. Είναι το πρώτο κόρνερ του αγώνα. Που το ξέρεις, κύριε αστοιχείωτε, ότι θα κτυπηθούν κι άλλα κόρνερ στη συνέχεια; Και μάγος να είσαι δεν το λες αυτό.

Όπως και το άλλο. Σκοράρει η ομάδα και ακούς τον αγράμματο να λέει από την τηλεόραση το κουφό: Το πρώτο γκολ του Παναθηναϊκού ή του Ολυμπιακού. Έχουν τη δημοσιογραφική σιγουριά ότι η ομάδα θα βάλει και άλλα γκολάκια. Καλή συνέχεια……